Flarden

 Vroeger was het leven anders. Ja natuurlijk vroeger was ze jong. Ze werd oud.

Oud worden? Haar kleinkinderen zouden lachen en zeggen. 'Worden? je bent oud oma. ' En zo had zij zelf vroeger ook aangekeken tegen mensen van achter in de zeventig. Ze kon zich dat nu bijna niet voorstellen want oud voelen, nee dat deed ze zich niet maar ze wist wel dat ze s morgens anders uit haar bed stapte dan toen ze jong was. Iedere dag was toen weer een nieuwe uitdaging en die ging ze vol moed en energie tegemoet. Het leek wel of sommige dingen meer gestabiliseerd waren. Ze vroeg zich af of er dan geen pieken en dalen meer waren zoals vroeger. Dan zat ze soms diep in de put en af en toe was ze himelhochjauchzend blij en gelukkig. 

Toch was dat er allemaal  ook nog maar een voordeel was dat ze daar minder lang in bleef hangen. Vooral die dalen daarover mocht ze niet mopperen af en toe zakte je natuurlijk wel even door je assen als er iets ellendigs op je af kwam maar ze kon nu beter met haar emoties omgaan. Dat had ze wel geleerd in meditatiesessies en ervaringen. Maar waar ze toch nog eens iets aan zou willen doen was aan dat opstaan. Dat was wel erg veranderd. Daar wilde ze toch maar eens iets bewuster mee omgaan. Misschien kon ze daar nog wel wat winst uithalen. Door zich bewust te worden dat de diepe blijdschap er niet was bij het wakker worden zoals ze vroeger de dag tegemoet had kunnen gaan.   Natuurlijk het was wat het was maar ze wist dat ze door bewustwording langzaam naar een andere houding kon groeien. Zonder het vooropgezette  idee waarin de weerstand schuilging van 'dat wil ik niet ik wil vrolijk en blij zijn omdat daar ook alle reden voor is' dat niet dus maar alleen  aandachtig opmerken en de ideeen voor de nieuwe dag binnen laten komen als een vanzelfsprekendheid over alles wat er was.

Er was zoveel om blij en dankbaar voor te zijn. Uiteindelijk zat ze nu ook weer vrolijk achter haar laptopje te typen. 

Maar ging het daar dan om? Ging het om zoveel mogelijk  winst te behalen uit je eigen leven? En wat was dat dan, winst behalen uit je leven, zo goed mogelijk omgaan met alles wat zich in je leven voordoet? Gaat het leven erom dat er alleen maar blijdschap is of mag de zware kant van het leven ook belicht worden en er gewoon zijn? Plotseling zat ze middenin vele vragen Wat was de essentie van haar eigen leven en belangrijker: wat maakte ze zelf tot die essentie? 

Was het belangrijk om niet iedere morgen vol blijdschap en energie wakker te worden of gaat een zinvol leven ook om nog iets anders?

De flarden leken  uit de hand te lopen en een zwaan kleef aan object te worden Ja er was veel veranderd in haar leven de vragen die ze zichzelf stelde bleven en waren voor haar het overdenken waard. Die waren anders dan vroeger. Toen was het een kwestie van leven en overleven. Nu wilde ze zinvol leven en die weg kon ze alleen maar zelf gaan. Ondanks dat ze daar veel verhelderende dingen over had geleerd vanaf haar middelbare leeftijd en daar was ze heel dankbaar voor. Die lessen zijn niet meer maar ook niet minder dan 'de vinger die  naar de maan wijst maar kijken dat moet iedereen zelf doen'. En kijken dat was wat ze zich voornam te doen. Bewust aanwezig in alle dingen die ze deed dat was haar conclusie nadat ze ze zich afvroeg  waar ze mee wilde werken.

Oefenen was net zo nodig voor de geest als het noodzakelijk was  voor het gebruik van de spieren in haar lijf maar dat oefenen hield iets anders in dan af of aanleren en een een soort eigenwilligheid want dat was totaal niet behulpzaam had ze ondervonden. oefenen leek hoofdzakelijk te bestaan uit pure aandacht en  bewustwording. 

Flarden ...Het hoofd

 Ondanks de dagelijkse dreiging was het toch niet alleen kommer en kwel geweest. Ze voelde zich diep in haar hart vrij  ondanks de bedreigingen om eindelijk te leven zoals ze zelf wilde. Geen beperkingen meer die hij haar oplegde en verkrachtingen waar hij dacht recht op te hebben. Vrij om te gaan en te staan waar ze wilde en vooral om ook iets te bereiken. Niet alleen maar het enige recht is je aanrecht maar hard werken om een plekje in de maatschappij te veroveren en zich iemand te kunnen voelen. Ze was ondanks alle dreigementen meteen aan de slag gegaan. Basis opleiding en vervolg opleidingen met stage en uiteindelijk een leuke baan waar ze floreerde. Ze voelde zich er als een vis in het water. Ze was iemand geworden door hard te werken. Hoofd van de activiteiten begeleiding. 

Ze moest een beetje lachen. Waar een mens zich toch niet allemaal aan vast kan klampen. Alsof je zonder 'het hoofd' niet iemand kon zijn. Hoe lastig was het niet geweest erachter te komen dat hetgeen zo belangrijk lijkt te zijn uiteindelijk helemaal niet belangrijk is. Kom daar maar eens achter wanneer je er middenin zit en al je identificaties moet leren opgeven. Gewoon alleen mens te mogen  zijn. Wat een enorme ruimte betekent dat. 

Flarden

 Ze dacht nooit meer na over het verleden. Het was tientallen jaren  geleden dat ze het achter zich had gelaten.  Ze wist wel dat er velen waren die na traumatische ervaringen de weg terug niet meer wisten te vinden en hun hele leven in een verwerkingsproces bleven zitten, maar dat was haar bespaard gebleven. Niet alleen geluk maar ook een grote inzet had ze geleverd om zich er bovenuit te worstelen. En dat was haar gelukt. Natuurlijk had het lang geleden heel wat jaartjes in beslag genomen om iedere keer weer een stukje achter zich te laten en de gewoonte patronen die zie had opgebouwd als een soort overlevings mechanisme weer af te breken. Ze had daarbij alle mogelijke hulp gehad die ze zich maar wensen kon en gelukkig de beste weg gevonden die bij haar persoonlijkheid paste gevonden. Geluk was het dat ze daartoe in staat was geweest en alle kansen had aangegrepen. Ook het proces van het loslaten van waarden die ze als zichzelf zag maar dat uiteindelijk niet bleken te zijn, hadden heel wat traantjes gekost. Een hele weg om te leren zien welke zelfbeelden ze allemaal had opgebouwd en weer losgelaten.

Nu was ze een vrij mens die niet meer beperkt werd door dingen uit haar verleden. En dat ze schreef kwam hoofdzakelijk voort uit het feit dat ze graag schreef en onderwerpen nodig had. Wat was er nog mooier dan uit je eigen leven te kunnen putten waarin een hele wereld aan mogelijkheden lag. Een verwerkingsproces was het niet meer. Ze kon het vrij gebruiken. Dat was al zo geweest in het eerste boek dat ze schreef en nu leek het wel dat zelfs de laatste kruimels waren weggeveegd. Maar dat mocht ook wel na zoveel tientallen jaren vond ze.

Ze vroeg zich af hoe het mogelijk was dat de een het hele leven in een soort verwerkingsproces blijft hangen en de ander niet. In de Boeddhistische filosofie en lessen had ze geleerd dat het ego de grote schuldige was van al het lijden en natuurlijk staat dat hier nu een beetje kort door de bocht en waren daar vele leer momenten en onderbouwingen mee gepaard gegaan. Ze was  ook daar heel wat jaartjes mee bezig geweest om daar de vinger achter te krijgen. Niet dat ze dat volkomen door had en ook zo kon leven, daar zou ze haar hele leven wel voor nodig hebben. maar die wijsheid had haar vele stappen doen maken zodat ze  weer op haar eigen beentjes kon gaan staan. 

Het was een doorlopende wisselwerking geweest van eerst het opbouwen van een eigen persoonlijkheid die er mocht zijn zoals die was en stevig in je schoenen komen te staan en daarna de zoektocht. Leren zien waar de persoonlijkheid door gedreven wordt en dat is meestal  door een egocentrische houding. Ze had leren inzien dat die egocentrische houding wel degelijk een boosdoener is en niets met een krachtige persoonlijkheid te maken heeft.  Het is niet zo tegenstrijdig als het lijkt. Het leren kijken vanuit een breder perspectief dan de egocentrisch gerichte gedrevenheid en de meer open persoonlijke houding die breder was dan het alleen gaan voor jezelf en die twee duidelijk te leren onderscheiden zonder veroordeling en een opgeheven vingertje van dit mag wel en dat mag niet, had ze als een ware zoektocht en een altijd weer fascinerende belevenis ervaren om meer duidelijkheid te krijgen in haar eigen functioneren. En nog was ze daar dagelijks mee bezig. Iedere keer weer analyserend waar en hoe ze met dingen bezig was.  Dat hield nooit op.

Het had haar in ieder geval geholpen om uit het lijden aan het verleden te stappen en het dagelijks leven met alles wat er was meer leren omarmen. En dat was ook haar dagelijkse doen en denken. Op een goede manier om leren gaan met alles wat er is, niets uitgezonderd. 

Ze zou toch maar weer eens in het verleden duiken want uiteindelijk was ze nooit geweest die ze nu was zonder haar verleden en alle mensen om haar heen die er voor haar waren geweest en die er nu waren. Want iedere dag waren er weer nieuwe dingen te leren. En ze was zich bewust dat ze juist van de grootste confrontaties het meeste geleerd had. Dat maakt het leven zo boeiend. 

Flarden

Onder het label Flarden ga ik. ja je raad het, flarden uit mijn leven schrijven.

 Hoe was en voelde ze zich ook alweer zo in die periode vlak na de scheiding met een boze ex die haar wist te vertellen dat hij een pistool in een kluisje had liggen om haar overhoop te schieten wanneer hij haar met een ander zou betrappen.  Ze was bang dat wist ze nog wel  maar nog meer angst had ze dat de kinderen aan hem overgeleverd zouden zijn als haar iets overkwam, dus ging ze met het karige budget dat ze had want zelfs een bijstandsuitkering was in eerste instantie niet mogelijk zonder een woon of verblijfplaats, naar de notaris om een testament op te maken waarin ze liet beschrijven dat ze haar lieve nicht tot voogd benoemde. 

'Je weet toch wel dat hij dat aan kan vechten' wist de man haar te vertellen. Ja, maar zij had gedaan wat ze kon.  Meer was niet mogelijk.