Rare tijden

Het zijn rare tijden. Het corona virus houdt ons in zijn greep en dagelijks stromen de berichtgevingen onze huiskamers binnen die nu vol zitten met mensen die normaal gesproken naar school en werk zijn. Daarnaast blijven de kamers van de alleenstaanden in de verpleeghuizen eenzaam en verlaten om nog maar te zwijgen over wat zich in de ziekenhuizen afspeelt. De straten zijn uitgestorven want iedereen blijft zoveel mogelijk in huis.

Alle ruimte voor mij om weer eens een blogje te schrijven want ook ik kom de deur niet meer uit.
"Ben je bang?" vroeg een vriendin me door de telefoon.
Nee ik geloof niet dat ik bang ben maar het laat me ook niet koud. Natuurlijk hoop ik niet ziek te worden. Ik zie geen enkele noodzaak om naar buiten te gaan. Fer doet de nodige boodschappen en ook voor zijn 90 jarige moeder die hij wel regelmatig bezoekt want zij heeft het ook zwaar zonder verdere familie die normaal gesproken vaak langs kwam.

Ik heb het goed in huis. Kan allemaal fijne dingen doen. Zoals ik dat eigenlijk altijd gewend was maar nu toch wat meer tijd. Ik heb digitale contacten, schilder, zit achter de computer, bewerk oude fotootjes, mediteer, lees, verzorg de plantjes en moet poetsen omdat de hulp voorlopig niet meer komt.

Zo kabbelt het leven verder en zie ik naar buiten hoe het voorjaar zich gewoon ontwikkelt. Straks komen de blaadjes weer aan de bomen en wordt het warmer. Gaan de ramen in de serre weer open en ik realiseer me hoe goed het leven voor me is als wij zelf hopelijk niet ziek worden.

Het lijkt wel een ego trip dit blogje want helaas zo is het niet voor iedereen. Ik zou willen dat iedereen zich niet mee zou laten slepen door alle emoties die er rondom spelen en in het eigen midden kan blijven staan. Ik zou wensen dat iedereen zo buiten de problemen kon blijven en vind het zo geweldig dat hulpverleners er juist middenin gaan staan. Ja probeer dan nog steeds maar in je eigen midden te blijven terwijl je bezig bent je medemens te redden. Ook daarna zal er dan heel wat te verwerken zijn.

Al met al denk ik dan dat het heel belangrijk is dat wanneer we zelf niet met de zwaarste problemen geconfronteerd worden en door de omstandigheden ook niet naar buiten kunnen om een helpende hand te bieden het toch belangrijk is goed op onszelf te passen zodat we niet nog eens een extra belasting voor de toch al overbelaste maatschappij vormen. En dat we dus ook gehoor geven aan de oproepen waaraan we wel kunnen voldoen om het leven voor anderen te verlichten. Al is het alleen goed voor jezelf zorgen zonder anderen in gevaar te brengen. Dat is echt niet zinloos leven. Dat is bewustwording.

Op facebook zet ik regelmatig een troostfotootje 

dus ook hier.

Scheppende stilte

Phiroz Mehta: Wetenschappers bijvoorbeeld, die echt nieuwe, opmerkelijke inspiratie hebben, of, nogmaals, geweldige kunstenaars wanneer ze prachtige dingen maken - dit gebeurt wanneer alles stil is van binnen, waardoor het nieuwe tevoorschijn komt, het echt nieuwe, het is een pulse van  creatie.

Citaat uit: Can humanity change.
J. Krishnamurti



Ik schreef erover in de serie: een universum van kwaliteitem. Kijk onder de kopjes En in het bijzonder 

https://magazijn.blogspot.com/2019/11/een-scheppende-en-levende-kracht.html

 Zo werkt het dus en niet alleen volgens mij. We zouden tot veel meer in staat zijn en bewuster leven wanneer we in staat zouden zijn in aandacht vanuit een innerlijke stilte te leven in betrokkenheid met dat wat is.

Die weg gaan geeft antwoord op vele vragen.
En stilte betekent niet slapen 🤗🤣

Concept gevonden

Ik dacht dat ik  een beetje uitgeschreven was over de relatie van het bewustzijn  met het universum. Want er bestaat natuurlijk ook een relatie van het bewustzijn  met de vorm en dat is in ons geval het menselijk lichaam. En dan in het bijzonder met onze hersenen en het mentale.  Maar eigenlijk raak je daar nooit over uitgedacht. Het blijft heel bijzonder en altijd zijn er ook in jezelf daarover weer nieuwe ontdekkingen te doen.

Nu vond ik nog een concept  dat ik al eerder schreef maar nog niet publuceerde.

Ik zal er weer eens op mijn gemak naar kijken en het later publiceren. Gister las ik het even globaal door en vroeg me af hoe zit dat allemaal dan in relatie tot spiritualiteit en religie?

Of er bewustzijn is zonder drager, dus bv. Zonder hersenen. De wetenschap weet in ieder geval niet of het in de hersenen huist. Dat blijft vooralsnog een grote vraag. In ieder geval lijkt het zo te zijn dat door de hersenwerking je jezelf bewust kunt maken van bewustzijn. Maar of het er zonder hersenen helemaal niet is lijkt me ook niet logisch als bewustzijn een voorwaarde is om leven te creëren  en als dat zo is dan was bewustzijn in wat voor vorm en op wat voor manier dan ook, al aanwezig tijdens de oerknal anders zou het er nu ook niet kunnen zijn.

Goed. Vandaag hangen er nog veel blaadjes aan de bomen. De rode beuken zijn prachtig bruin rood geworden maar ik kijk dwars door de linden voor mijn raam heen naar de overburen want daar zit geen blad meer aan. Ik heb de hoge planten uit de serre voor dat raam gezet dan is het toch wat knusser. En gelukkig, als ik door de noordelijke ramen kijk, zie ik dat het park in de mooiste herfstkleuren is getooid.

En dan ga ik zo nog even een kerstkaaartje schilderen. Ik  hoop  dat ik voor enkele dierbare nu genoeg kaartjes heb.  Kan ik weer anders gaan expirementeren dan over sneeuw met verf en penseel. Dat is toch het liefste  wat ik doe. En dan moet ik vooral niet vergeten dat er nog veel meer dingen zijn  die gedaan moeten worden.

The Wave

Deze film zag ik jaren geleden. hij maakte een diepe indruk op me. De film oogt wat gedateerd maar de inhoud blijft functioneren.
De herinnering aan deze film kwam weer boven bij de retoriek die ik van T. Baudet hoorde aan het einde van zijn verkiezingscampagne.

Zo functioneert het volk

Ouder worden, alles verandert

Rondom mij heen zie ik dat bij het ouder worden veel gewoonte patronen  en emotionele gevoelends zich juist versterken in plaats van verminderen met alle gevolgen van dien want intussen veranderen de lijflijke omstandigheden gewoon verder soms in een slijtage slag maar blijft de geest op de oude manier daarop reageren.
Niet bewust van de mogelijkheid tot verandering komen we steeds vaster te zitten in de weerstanden die opgeroepen worden door het wegvallen van allerlei fysieke functies.

Wat is daar het antwoord op en volgens mij is het enige antwoord
bewustwording.

Door je intens bewust te worden van alle veranderingen die voortdurend een rol spelen en je daaraan te gewennen in plaats van je steeds te focussen op wat niet meer mogelijk is en waar je je dus tegen verzet komt er een andere stroming op gang van aanpassing en blij zijn met alle andere mogelijkheden die er zijn.

Dat zijn dan hoofdzakelijk de lijfelijke omstandigheden waar op gefocust is maar het is ook mogelijk je bewust te worden van de manier waarop je meegenomen wordt door de emotionele gewaarwordingen en je ook bewust te worden dat het steeds wolkjes zijn die voorbij kunnen drijven waardoor je er niet vast in hoeft te zitten.
Door je daar regelmatig bij stil te staan, dat te oefenen, wordt het leven vooral bij het ouder worden een stuk aangenamer.

En mijn

ervaring is dat je beter niet kunt denken oooo oud worden, dat duurt nog zo lang want
Jong geleerd is oud gedaan
En hoe ouder je wordt tja dan is het moeilijker te veranderen.

Intelligent en diepgaand zelfonderzoek

Deze kwam ik tegen op youtube.
Zo duidelijk uitgelegd door Moojiji

Niet alleen in relaties maar het geld voor alles waar we ons door laten meenemen en wat we vast willen houden.

Ik moet niets meer

De twee kerstdagen zijn alweer achter de rug en het was goed. Met de kinderen gourmetten en schoonmama op bezoek. Allemaal goed en relaxt verlopen. Heel gezellig.
Jammer was het dat ik niet zo lekker in mijn vel stak. Weer veel last van mijn darmen en voor de kerst nog medicatie voorgeschreven door de huisarts en dat heeft me er redelijk goed doorheen gesleept zodat ik er toch van heb kunnen genieten.

Maar vandaag is mijn lijf weer een klein beetje beter op toeren en merk ik hoeveel meer ruimte dat geeft ook in de geest. Mijn kerststemming en de rust lijken nu echt goed tot me door te dringen. De  sfeer van deze kersttijd komt binnen in alle vezels en terwijl ik dit tik staan de koren van het vorige blogje op mijn koptelefoon.

Het lijkt toch alsof de wereld sfeer even alle agressie heeft neergelegd en ik laat alleen de rust, vrede en het gevoel van goedheid binnenkomen. Laat het maar rustig en stil worden. Geduld en vrede zijn heel belangrijk in deze tijd zodat het goede zowel naar buiten- als van buiten naar binnen kan werken.

Van geduld en vrede  missen we door het jaar heen vaak veel te veel van. Er moet zoveel. Daar heb ik ook vaak over na gedacht. Nu de laatste jaren, door het ouder worden en oplettendheid hoe dat bij mij werkt, begin ik eindelijk  nu pas te begrijpen dat moeten iets is van de manier waarop we met het ZIJN omgaan. Het is een gebrek aan geduld en vrede met wat is op dit moment.  Dus eigenlijk  ZIJN we niet echt (al denken we dat vaak wel) maar zijn we eigenlijk  altijd onderweg naar meer of anders. Het is een gemis aan geduld zodat we niet kunnen beleven waar we mee bezig zijn. Nu begint het pas goed tot me door te dringen dat er natuurlijk veel dingen zijn die gedaan moeten worden, natuurlijk maar onze geest en  instelling maakt er moeten van omdat we het geduld, de vrede en rust missen van gewoon doen wat nodig is. Pas toen ik dat doorkreeg kon ik zeggen: ik moet niets meer.



En zo is het ik doe wat ik doe en dat is goed zonder dat idiote heilige  moeten. VAN WAT???
 Ik ga duidelijker zien wat wel belangrijk is en wat kan blijven liggen.

Natuurlijk soms trap ik in de valkuil maar omdat ik het door begin te krijgen kan ik mezelf al gauw tot de orde roepen en kan ik zo langzamerhand zeggen.
Ik moet echt niets meer.

 Dat bewustzijn geeft rust en ruimte

Die rust en ruimte wens ik iedereen toe in het nieuwe jaar.

Donkere dagen

En het is nog niet eens Sinterklaas geweest.

Rondom mij heen zijn er zieke mensen en zelfs een goede vriendin die terminaal is. Vooral dat grijpt me wel aan. Ik heb aardig geleerd me niet door emoties te laten overweldigen maar dat betekent niet dat ze er niet zijn. Vooral in zulke tijden heb ik veel profijt van mijn meditaties. Het geeft rust en ik zet me daarmee ook in voor een goede houding ten opzichte van degene die het zo zwaar te verduren hebben. Want wat kun je betekenen voor iemand wanneer je eigen emoties met je op de loop gaan?Heel misschien kan ik me dan wat minder machteloos voelen en er zijn als ik nodig zou zijn.

Intussen gaat het leven wel gewoon door en zijn er ook de gewone dingen en verplichtingen. Dingen die gewoon gedaan moeten worden. Weet je wat, ik zet hier maar eens een mooi vakantie plaatje neer want er is niets dat eeuwig is. Geen donkere dagen, maar ook geen zonneschijn en vakantie, geen regen, geen sneeuw, geen ziekte, geen pijn, helemaal niets heeft een  eeuwig bestaan zelfs geen leven...en misschien is dan ook de dood wel niet eeuwig???

Afhankelijkheid

Krishnamurti zei: leven is relatie.



Er is niets dat geen relatie heeft met iets anders.

Alleen onze gedachten maken dat we denken dat we niet afhankelijk zijn maar in werkelijkheid is niets onafhankelijk van iets of iemand anders. Als je daar goed over nadenkt, het onderzoekt kom je tot die conclusie. Dan moet je wel de diepte in en het kan heel confronterend worden maar ook verhelderend. Waardoor je op een heel andere manier in het leven kunt komen te staan. Er is geen enkel leven mogelijk zonder oorzaken en omstandigheden. Het is aan ons om te bepalen hoe we daarmee omgaan.

Zo klein en heel afhankelijk

En de bloemen zijn weer afhankelijk van zon, water en goede aarde

 En van de overlevingsnood van de bijen worden 

we ons wel bewust zo langzamerhand.

Zonder bijen geen  eten op tafel

ook de ekster is op zoek naar voedsel maar 

kan ook gegeten worden door de roofvogel

De kikker is afhankelijk van water

en waar zouden wij zijn zonder ouders.😁

En als we dan eenmaal zijn geboren,  hoe zelfstandig we ook zouden willen functioneren, waar zijn we dan toch niet overal afhankelijk van?

Is dat erg?

Ik denk het niet. Het is gewoon zoals het leven in elkaar steekt en hoe blij kan je zijn als je iets voor een ander hebt kunnen betekenen. In afhankelijkheid ben je dus nooit nutteloos zoals ik laatst een oudere man op tv hoorde zeggen. Het zijn de emoties die je dat doen laten geloven. 

Dagkalender

Ik heb zo'n dag kalender waar je iedere dag een blaadje af kunt scheuren. De helft van de tijd vergeet ik daaraan en nu heb ik weer een stapeltje van die mooie uitspraken naast me liggen.

Op de achtergrond staat vaag een mediterend figuur dat een Boeddha voor moet stellen en ook van de teksten ben ik niet helemaal zeker of ze ooit door de levende Boeddha, Sakyamini, zijn uitgesproken. Alles als zoete koek slikken, daar ben ik toch eigenlijk een veel te uitgesproken traditionele Boeddhist voor die geleerd heeft eerst alles te analyseren, dat  te bemediteren en en daarna uit te proberen of het werkt. De basis in de leringen van het  Tibetaans boeddhisme die ik kreeg via Gelek Rimpochee die helaas inmiddels is overleden.
Ik mocht een paar tiental jaren les krijgen in de traditie en daar ben ik heel blij mee. Het is een stevige basis filosofie die vele mogelijkheden in zich heeft.

Het belangrijkste voor mij is de filosofie achter de woorden van de Boeddha die de mens een mogelijkheid geven met het leven, dat vaak moeilijk genoeg is, om te gaan en een weg te vinden in de wirwar van gedachten en emoties die door ons hoofd en hart spoken door rust te vinden en naar de essentie van het leven zelf te kunnen gaan door oefening en kalmte.

Toch maar even zo'n kalenderwijsheid hier plaatsen waar ik zelf altijd veel kanttekeningen bij heb.

'De ander voelt niet minder dan jij'

Toch mooi om over na te denken. Misschien niet minder maar wel anders denk ik.
.
Maar  WAT hij of zij ook denkt, het is voor degene evenveel waard en niet minder waard. Daarom is het zo lastig een ander van jou denken te overtuigen en vaak volkomen onmogelijk.

Blijft de vraag of we de ander dan lastig moeten vallen met onze ideeën en overtuigingen. Als we elkaar in vrede zouden laten  en zoals ik in het vorig blogje schreef, alleen maar zouden luisteren dan zou dat misschien ook heel veel politieke tegenstellingen en oorlogen oplossen. Maar ja, ik weet het, zo simpel is het ook weer niet. Misschien soms wel op micro niveau.

Laten we daar dan maar beginnen, gewoon bij onszelf. En luisteren, aandachtig en en stil zijn.

Lastige mensen ontlopen

Internet staat vol met informatie. Je kan het zo gek niet bedenken of je kunt het er vinden. In hapklare brokken wordt het je voorgeschoteld. Leuk, interessant je kunt er uren mee bezig zijn.
Het meest verbaas ik mij over de korte uitspraken. Quotes van bekende mensen, spirituele leiders, wetenschappers of eenvoudige wijzen. Vaak heel mooi maar soms zie ik er een waar ik  mijn vraagtekens bij heb. Ze worden gelezen en we roepen ooooo jjjaaa. Zo had ik er nog niet over gedacht. Of oooo jaaa dat is mooi, zo denk ik er ook over en dan leven we rustig verder op onze eigen zo welbekende manier met alle gewoonten die we in ons dragen en die zich steeds weer onbewust herhalen.

Wie wil daar nou eigenlijk echt iets mee? Wie zit erop te wachten zijn of haar leven een andere wending te geven waardoor er werkelijk iets veranderd in het leven van alle dag? Misschien komt  jouw wereld  op de kop  te staan wanneer je je met een training in bewustzijn en aandacht bezig gaat houden omdat je vanuit een ander perspectief naar de wereld en jezelf leert kijken.

Ja een korte cursus mindfulness, dat doen we wel en daar kan je profijt uit trekken, maar binnen de kortste keren of na een paar maanden vergeten we weer hoe het moet, want mindfulness is een levenslange gedisciplineerde manier van leven. Je altijd weer bewust worden van hoe je functioneert, waar je mee bezig bent en wat je emoties doen.  En als je dan een stapje verder gaat krijg je zo je vraagtekens die steeds weer oppoppen.

Kan ik alleen maar gelukkig zijn met lieve aardige mensen om me heen en al die lastige personen afwijzen want daar heb ik niets aan, zoals sommige quotes me willen doen geloven. Ze staan mijn geluk in de weg.  Moet ik dan al die vervelende mensen afwijzen om mijn eigen geluk veilig te stellen? Is dat misschien een kleine vorm van discriminatie in mijn eigen ervaringswereld?  Zou het binnen mindfulness en de weg naar geluk niet mogelijk zijn juist met de moeilijkere omstandigheden om te leren gaan?  Juist in die confrontaties kan ik mijn eigen emoties leren kennen. Misschien kom ik tot de ontdekking dat ik zelf ook niet zo aardig ben als ik mezelf wil doen geloven. In kontakt met die irritaties kan ik weleens heel boos worden. Niet dat dat niet mag maar het houdt me niet in mijn midden, daar laat ik me mooi uittrekken door die omstandigheden. Een confrontatie is een goede oefening in mindfulness en zien wat mijn emoties doen.

Ja ieder moet voor zichzelf zijn eigen weg bepalen maar ik heb regelmatig zo mijn vraagtekens bij de altijd positieve quotes die ons leven aangenaam zouden moeten maken omdat ze uit hun context zijn geplukt en niet laten zien hoeveel aandacht en bewustzijn ervoor nodig is om er op de goede manier mee om te gaan. Na jarenlange bewuste aandacht dus mindfulness ga je dat herkennen. Ik  ontloop dan een keer een confrontatie, maar die komen altijd weer terug en gelukkig zijn, zit in andere dingen diep van binnen in je eigen middelpunt waar je altijd weer naar terug kunt keren door bewustwording.

Pijn

Ja dat is een doffe ellende.

Toch is angst voor de pijn erger en maakt dat het dubbel zo hard binnenkomt.

Wat is dan: eermee om leren gaan.?

Dat soort vragen en het ervaren van wat pijn is , is niet zo eenvoudig te beantwoorden. Alleen de persoon in kwestie kan daar zelf mee om leren gaan en iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier.

Mijn ervaring is dat ervoor weglopen niet helpt. De spanning blijft hangen. Mij helpt het in alle rust met mijn aandacht juist naar de pijn toe te gaan en zo objectief mogelijk als een soort buitenstaander naar de pijn te kijken en te  ervaren wat ik nou echt voel. In het begin is dat heel lastig want de angst daarvoor kan groot zijn. Dan lijkt het bijna ondoenlijk want je denkt dat het dan onhoudbaar zal worden.
Zonder angst observeren.
Natuurlijk is het onmogelijk buiten jezelf te gaan staan maar soms helpt het om als het ware vanuit een ander perspectief waar te nemen. In feite neem je dan waar zonder dat je gedachten ertussen gaan zitten met al de ideeën van: OOOOO daar heb je het weer, zie je wel het is zoooooo verschrikkelijk.
Nee, 'gewoon' observeren van wat IS. Dat gaat niet vanzelf en is oefening. Naar verloop van tijd heb ik geleerd anders met pijn om te gaan. Ik probeer niet allerlei afleidingsmaneuvres te vinden maar probeer er aandachtig en vanuit rust die ik eerst in mijzelf  probeer te creëren, naar te kijken. Mij helpt het.

Misschien jou ook na verloop van tijd.

Mijn conclusie
Angst en pijn versterken elkaar.
Leer van de angst af te komen en je bent een stapje verder in de acceptatie.

Kinderen

Wat een ander leven heb ik nu toch gekregen sinds Ferry niet meer hoeft te werken. We genieten iedere dag van alle dingen en de vrijheid die we daardoor ervaren. Natuurlijk er zijn nog altijd wel verplichtingen maar die doen we graag.

Steed vaker denk ik terug aan mijn kinderjaren, hoe anders het leven toen was. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben maar ook dat is verwonderlijk heerlijk om over na te denken. Als je goed nagaat is er niets meer over van het kind dat ik was. Fysiek is er geen cel meer over van toen en op het vlak van denken en bewustzijn ben ik toch ' volwassen' geworden met alle gevolgen van dien. Ik sta niet meer onbevangen in het leven en dat is werkelijk een heel ander uitgangspunt. Het enige dat over is, is de herinnering die maakt dat ik ben die ik denk dat ik ben.

Wel kan ik me steeds beter herinneren hoe ik als kind in het leven stond en de manier waarop ik iedere dag als nieuw ervaarde. Blij was als ik blij was en verdrietig wanneer ik verdrietig was. Ik verdiep me daar graag in.

 " Worden als een kind" .. iemand vroeg mij jaren geleden. " Weet je dan hoe een kind is? En ik had meteen mijn antwoord klaar.
Nu weet ik dat ik het toen niet wist en misschien nog niet weet. Want ik ervaar in mijn herinnering steeds nieuwe aspecten, dat maakt me nieuwsgierig want er is geen mooiere manier om in het leven te staan als een kind met alle nieuwe ervaringen die er nog moeten komen en waar het onbevangen zonder vooroordelen tegenaan kijkt. Als we op die manier zouden kunnen leven dan....

En dan hoop ik dat alle kinderen op zo een open manier hun jeugd kunnen ervaren, zonder trauma's op te lopen van de dingen die wij volwassenen hen aandoen.

Intussen ben ik weer heerlijk aan het kwasten.

Openlucht Museum

In twee weken tijd ben ik nu drie keer in het openluchtmuseum Arnhem geweest, en het verveelt nog steeds niet. Vandaag was ik er met Ferry en heb ik met drie verschillende objectieven gefotografeerd. Dan moet ik toch tot de conclusie komen dat de lens die ik zelf normaal gebruik niet echt de beste is. Ik word na verloop van tijd steeds kritischer naarmate ik meer van de materie af ga weten en ga zien. Zo is het met alles en hoe meer je weet des te meer je tot de ontdekking komt dat je niets weet. Het is altijd hetzelfde liedje in het hele leven. Er zit geen einde aan het leerproces.

Is dat niet heerlijk. Daardoor zijn ook alle dingen steeds weer nieuw want er is steeds  iets te ontdekken. Het blijft spannend, nooit een saai moment. Ik ga maar weer eens wat fotootjes op het fotoblog zetten want ik heb er zo langzamerhand weer zoveel bijgekregen. Genieten van al het moois. Wat houd ik toch van mooie beelden :-)

Hier zet ik er ook vast een neer. De rest komt later ook op
https://ellyvandoorn.wordpress.com/

Doodlen

Doodlen is een leuke bezigheid en je kunt met een goed programma heel wat mooie en leuke dingen maken, maar doodlen is geen schilderen. De penseelstreek is niet te evenaren. De loop van het water kan niet worden nagebootst op dezelfde manier als met het penseel. De effecten die je bereikt op het tablet zijn gewoon anders. Ik vind het een prima middel om mee te stoeien en intussen ga ik steeds iets meer 'VAT' krijgen  op vormen en structuren. Ik leer er wat van, leuk maar het is niet te vergelijken met schilderen en wat ik daarmee aldoende kan neerzetten

.

Plotseling dringt zich hetzelfde idee aan me op over oude tradities met alle symbool werkingen en diepgaande verhalen die 'verstaan' kunnen worden als je je erin verdiept. Ze hebben meer te betekenen dan we aan de oppervlakte zouden vermoeden, betekenissen die een grote invloed kunnen hebben in ons dagelijks leven. In deze tijd wordt er vaak vanuit gegaan dat we het allemaal niet meer nodig hebben er is zoveel nieuws op de markt en de wetenschapper rekent af met oude tradities waar zij/hij in de diepte nauwelijks weet van heeft. En wij hobbelen er gemakzuchtig achteraan in de veronderstelling dat het oude er niet meer toe doet. We weten ons met allerlei andere invullingen goed bezig te houden.

 Nieuwe dingen lijken ons veel heilzamer omdat het gemakkelijker en leuker lijkt en we verdiepen ons niet meer in de oorsprong van de wijsheid. Ook hier, we doodlen wat af!

Ik zou een pleidooi willen houden voor waardevolle oude tradities en wijsheden waar we nauwelijks meer van weten dan affirmaties en kreten in een nieuwe jasje gegoten. Alles wordt op niet altijd even zuivere manier vertaald voor de snelle lezer, die daar ook weer zijn/haar eigen interpretatie op loslaat en geen kennis heeft van de context waarin het bedoeld en geschreven is. 

Het dubbele aan al die dingen is dat pas wanneer je ermee en ervan op de hoogte bent er ook iets los kan worden gelaten. het gaat er niet om je eraan vast te klampen, maar om te weten en ermee te kunnen werken of niet. Voor je op de hoogte bent van de mogelijkheden en je ziet dat het allemaal mogelijkheden zijn om te gebruiken word je keus pas vrij om het wel of niet te gebruiken. Dubbel, maar zo werkt het. Wat niet weet, wat niet deert klopt, maar er is dan ook geen keus want je weet niet.

Afhankelijk van waar iemand WERKELIJK naar op zoek is kan verdieping heel noodzakelijk zijn is mijn  ervaring. De diepte ervan te zien en te ervaren IN jezelf. Maar net als het verschil tussen schilderen en doodlen heeft het te maken met waar je intersse en motivatie ligt voor je eraan begint.
Natuurlijk kun je je hele leven gewoon blijven doodlen prima.

We zouden ons wel af kunnen vragen:
Wat wil ik werkelijk.

Met doodlen is nooit een zelfde resultaat haalbaar als met schilderen. Die structuren zijn niet door nabootsen te evenaren.

Detail

Niet mopperen

Een tegenvaller. We hadden zo gehoopt op alle vrije tijd vanaf 1 februari. Maar helaas we zullen nog een tijdje moeten wachten.
Boos was ik. Niet op mijn lief hoor, maar op de manier waarop er tegenwoordig met werknemers wordt omgegaan.  Het is een algemeen verschijnsel van deze tijd en als je er zelf mee wordt geconfronteerd, ja dan komt de boosheid gewoon naar boven. Mondelinge afspraken hebben totaal geen waarden en op het laatste moment krijg je dat te horen.
Maar goed, we hebben goede moed en uitstel is hopelijk geen afstel. Het zijn luxeproblemen.

We gaan gewoon door met ademhalen en regelmatig vroeg opstaan. Ja dat vind ik het ergste. Het blijft voor mij een lastige zaak om 5.30 uur opstaan.  En het is de enige optie. Een te lang verhaal om uit te leggen en niet belangrijk genoeg voor een ander maar alleen voor mijzelf.  Nou ja als het erger niet is dan mag ik niet mopperen.

Ik ga gewoon lekker door met compensatie gedrag en geniet van een nieuw klein compact cameraatje die heeeeeel veel mogelijkheden heeft. Intussen probeer ik me bewust te blijven van alles dat zich aan de oppervlakte afspeelt. Dingen zoals het genieten, blijheid, boosheid en alle andere emoties die komen en gaan.

Bewustzijn

We zijn ons bewustzijn. En dat lijkt een heel grote verwarrende inhoud te hebben want het bewustzijn wordt beheerst door ons denken en  de emoties. We gaan er middenin zitten denkend dat we DAT zijn. We beperken onszelf en zijn op zoek naar wie we werkelijk zijn. We belanden dan in al die kleine zintuigelijke facetten die het  denken en de  enmotie beïnvloeden en weten: 'dat ben ik'. We zitten gevangen in die toestand zonder dat we het in de gaten hebben. Want wat we denken hoeven we niet te zijn. Dat is een onnodige beperking. Er is meer dan we op dit moment kunnen bedenken.

Meditatie meesters zeggen dat we ons van die gevangenschap gewaar kunnen worden. Bewust worden  van die emotionele overheersing die aangestuurd wordt door de zintuigen en het denken. Alleen al door je bewust te worden van innerlijke stilte en dan te zien hoe de dingen zich aan je voltrekken kun je aan de gevangenis die je opgebouwd hebt in de loop der jaren van je persoonlijke ontwikkeling, voorbij kijken en gaat er een andere nieuwe wereld open met grenzeloos veel mogelijkheden. Die wereld kun je leren kennen door de innerlijke stilte die zich bewust wordt van wat zich allemaal in je afspeelt.  Je leert het zien en herkennen, telkens weer opnieuw in andere situaties. Je kijkt ernaar en gaat weer terug naar je innerlijke stilte die ademt.

Dat betekent niet dat je je persoonlijkheid weggooit en niet nodig hebt. Nee want die heb je nodig om mee te werken maar het betekent een bevrijding uit het idee dat alles wat je denkt en emotioneel ondergaat het leven IS.

En dan heel langzamerhand ontstaan er misschien mogelijkheden om je steeds losser te maken van die emotionele en mentale overheersing zonder het te onderdrukken waardoor de gevangenschap nog groter wordt. Alles mag er zijn, je hoeft er alleen maar naar te kijken. Je leert zien dat je niet je emoties en denken bent maar dat je het hebt . Je komt tot de ontdekking dat je als het ware een stapje achteruit kunt doen en naar jezelf kunt kijken. Kijken hoe je er weer middenin zit, loslaten en verder gaan. Iedere keer opnieuw. Het laat zien dat alle dingen als wolkjes aan de blauwe hemel voorbij trekken en je nergens in vast hoeft te zitten. Ook de wolkjes, het hoort allemaal bij het verhaal dat 'leven' heet. In dit leven ben je er onlosmakelijk mee verbonden en toch ben je het niet.  Geen wolkje is hetzelfde en alle wolkjes verdwijnen ook weer. Soms fijn dat ze weg zijn en soms jammer dat ze verdwijnen. Ook dat fijn en jammer is emotie en dat mag er zijn zolang je er maar naar kijkt en weet dat je het niet BENT. Het is jouw leven dat je HEBT met alles erop en eraan. Je bent het niet, al die binnenkomende zaken en toch leef je het helemaal.

Witte Tara. De kwaliteit van heelheid in een persoonlijk jasje om uitdrukking te geven aan een abstract begrip. Een Verbindingswezen. Een alomvattende heelheid waar je je mee kunt verbinden. In het westen vaak abusievelijk met godin vertaald.

Ik heb er vrede mee

Steeds meer mogelijkheden met die digitale apparaten. Allemaal even leuk, interessant om mee om te leren gaan en je valt van het een in het ander. computer, notebook, tablet, smart phone, apps, programma's, menu's, je kunt er alle kanten mee op. En zo handig. Geen blocnotes meer nodig, niet meer thuis op een rustig plekje maar overal, alles gaat meteen rechtstreeks heen en weer. Tussen vrienden en kennissen, tussen de bank en mij, informatie over: 'je kunt het zo gek niet bedenken'. Het is allemaal direct voor handen. Muziek luisteren van rock tot jazz en klassiek, waar, en wanneer je maar wilt.

En druk, druk dat je het ermee kunt hebben. Onvoorstelbaar. Geen tijd meer om te besteden aan de tobbe voor de was. Als de kinderen uit school komen zit moeder met het tablet op schoot te feuten en stelt geen lastige vragen zoals: hoe ging het met je proefwerk en heb je nog cijfers gekregen. Daar ben je mooi vanaf alleen jammer dat ze haar baan kwijt is omdat alles gedigitaliseerd is, maar ze heeft nu gelukkig wat meer vrije tijd. En crises? Och we redden het wel.

Ja alles heeft z'n voor en z'n tegen. De tijden veranderen drastisch en in een tempo dat het nauwelijks is bij te houden. Als je niet oplet val je buiten de boot. Er is geen houden meer aan.

Waar hebben we het eigenlijk werkelijk nog over?  Hebben we nog tijd voor dat wat belangrijk is en wat is er dan belangrijk en wat niet?

Ik geeft toe misschien ben ik ook wel veel teveel bezig met al die dingen die me bezig houden en vergeet ik regelmatig wat belangrijk is, misschien zijn er veel belangrijker zaken voor mij dan dat waar ik me mee bezig houd. Toch moet ieder en ook ik, daarin  voor zichzelf een weg zien te vinden en liefst zo... dat je op een gegeven moment kunt zeggen: Het is goed, het was goed en het zal goed zijn. Ook wanneer er moeilijkheden en problemen op je weg komen. Ik heb goed opgelet en gedaan wat ik kon ik heb nergens spijt van. Laat maar komen wat komt. Ik heb er vrede mee.

Over moeilijke tijden gesproken.
In 1998 scande ik uit een nalatenschap een foto in van het bombardement op Rotterdam in 1943.

Vechten met monsters

Er gebeuren vreselijke dingen in de wereld. Dat maakt me er weer extra bewust van dat het heel belangrijk is het eigen gevoel, doen en denken te observeren en te zien hoe ik daarop reageer.

Je BEWUSTZIJN

Zo belangrijk.

Niet relativeren

Ik houd niet van de kou. Ik ben meer een warmtemens. De lente moet maar weer eens het licht over januari laten schijnen. Of dat goed is voor de wereld? Ik heb geen idee. Ze zeggen van niet. Ze zeggen dat de wereld kapot gaat aan onze manier van leven en ik denk dat het voor een groot gedeelte op waarheid berust. We buiten alles uit en maken het onszelf zo gemakkelijk mogelijk. Uitzonderingen daargelaten.
Als ik koude voeten heb ben ik ook blij dat ik in een land woon waar het mogelijk is mijn voeten te verwarmen. Mezelf maar een beetje harden tegen de kou... ik denk het niet.

Natuurlijk probeer ik op mijn manier te doen wat ik kan. Maar dat is niet zoveel. In ieder geval veel te weinig om de wereld te redden. Ik denk altijd weer. Mijn armen zijn veel te kort. Nou moet je niet denken dat ik daar een frustratie van oploop hoor. Daar ben ik veel te vrolijk van aard voor. Maar juist omdat ik die vrolijkheid altijd als bais in mijn leven voel en ervaar is het niet zo moeilijk om duidelijk en objectief naar alle 'TEKORTKOMINGEN' te kijken. Het zet me met beide beentjes op de grond en ik word me bewust van wat ik wel en niet goed doe. Het mag er allemaal zijn.

Juist het eerlijk kijken naar dat wat ik niet kan en doe geeft me de mogelijkheid er misschien een keer iets aan te veranderen. Als ik het niet weet of zie zal er nooit iets nieuws kunnen gebeuren. Alles met de mantel der liefde bedekken is soms een vorm van de kop in het zand steken vooral wanneer het je zelf betreft. En toch is ook die mantel der liefde broodnodig want nogmaals, het mag er allemaal ziin.

Grappig is dat. Het feit dat het nooit dit of dat is maar altijd een beetje van dit en een beetje van dat om goed in je eigen midden te kunnen blijven. Daarbij is heldere opmerkzaamheid een uitkomst. En vooral eerlijk kijken. Niet relativeren, maar kijken opmerken en er vrede mee hebben dat het is wat het is.

Voor mij heeft dat alles met spiritualiteit te maken. Daar zitten de dingen waar ik duidelijkheid krijg over mijzelf en mijn functioneren. Wat mijn liefde en compassie werkelijk waard zijn.