Wat is dat, liefde?

  Ik heb in tegenstelling tot gisternacht lekker geslapen en dat is dan ook wel te merken. Mijn energie voelt goed.Ik heb blogjes geschreven en geschilderd, De gitaar in de handen gehad en een poosje gefietst op dat kleine hometrainertje dat ik van Carmen kreeg, toppie!, de meditaties gedaan en toen kwam er een telefoontje van Florien.

Of ik aanstaande vrijdag voor oldschool een klas van een middelbare school in Arnhem Zuid met een zoom wilde bezoeken. Ze wilden praten over problematische relaties en hoe je daarmee omgaat. Ik werd gevraagd op basis van mijn eigen ervaringen.  Maya van Old school heeft mijn boek:Als de hemel valt gelezen en dacht dat ik daar wel een steentje aan bij zou kunnen dragen. Nou dat lijkt me wel wat.

Het zette mijn denkertje meteen aan het werk. Hoe ga je zoiets met jonge mensen benaderen. Ik denk dat ik dat maar eens ga doen vanuit een vraag naar hen. Wat is liefde eigenlijk wat betekent het voor jou? Betekent het dat je jezelf weg moet geven omdat je alles voor de ander over hebt en hem of haar niet kwijt wilt raken. Dan komt er hopelijk vanzelf wel iets los en wat is  liefde  is dat iets anders dan verliefd zijn ?

Ik zie wel hoe het gaat lopen. Het lijkt me leuk om te doen met jonge mensen. Of zij het ook leuk zullen vinden is een andere vraag 😁. Maar ook lijkt het me een  leuk onderwerp om een keer te schrijven over Groot Liefde Mededogen op mijn eigenwijze blogje denk ik.  Wat is dat eigenlijk of wat zou het kunnen zijn? Mooi om eens een beetje verder uit te diepen.

Ik gooi er nog maar een fotootje tegenaan. Een heel kleine uitsnede van een grote foto. Leuk om een beetje abstract mee te stoeien.

Helder wit

 En dan zit ik hier heerlijk voor het raam. Als ik naar buiten kijk komen de miniatuur vlokjes voorbij dwarrelen want voor dit raam staat geen wind, die komt langs de serre voorbij en daar is het nu heel koud terwijl ik hier met hele warme voeten naar buiten kijk. De sneeuw is zo fijn dat ik heel erg moet focussen dat wil voor mij zeggen om de grijze blinde vlek heen kijken en dan zie ik het vallen. prachtig. Alles is zo helder en licht door al dat wit.

En nu de laptop aan de kant en lekker schilderen,

Schilderen is boeiend

 Ik denk dat ik nooit ben uitgeleerd. Iedere keer komen er weer nieuwe dingen op mijn pad waar ik me mee bezig kan houden. Nu ben ik weer even bezig geweest met de zee omdat het op mijn pad kwam. Iemand anders was ermee bezig en zette een strakke lijn voor de horizon. Ik denk dat het schijlderrijker is daar wat anders mee om te gaan. Wanneer je focust op de horizon zul je hem nooit helemaal als een strakke lijn overzien. Misschien wel op een foto maar niet in de werkelijkheid. Ook waar het licht valt waardoor je ogen accommoderen zal het minder scherp zijn. Al die punten kun je in een schilderij benadrukken en heeft de schilder de vrijheid daar op eigen manier mee om te gaan precies zoals hij of zij dat zelf wil. Een focus punt is dan scherp en daar waar je niet focust zal de scherpte weglopen. 

Verder zullen de tegenstellingen in kleur tussen hemel en zee afhankelijk zijn van de weersomstandigheden. Dus ale vrijheid voor de schilder alles naar eigen idee in te vullen. Dat maakt schilderen boeiend.

Ik aan het stoeien met de zee...

En ook nog even met de kleine Sony een paar opnamen van het beslagen raam. Dat geeft een leuk abstract plaatje. En dan weer met het SD kaartje in de laptop oefenen om ze heelhuids zonder domme verschuivingen door het wiebelende beeldscherm over te krijgen in verkenner. Met links het schermpje tegenhouden en met rechts de touchscreen voorzichtig behandelen. Het gaat me steeds beter af.