Dat was een druk dagje gisteren. Allerlei huishoudelijke karwijtjes samen met de hulp. Ook nog even alle opgespaarde strijkwerk weggewerkt en als ik dan s avonds bij de tv zit en allerlei dingen wil zien die ik volg, denk ik,
Helemaal geen zin meer in blogjes schrijven. Voorlopig doe ik dat niet meer. Maar intussen weet ik dat het zo bij mij niet werkt. Als ik in de flow zit, hoeft er maar iets op te poppen of ik zit weer lekker te rammelen achter het toetsenbord.
Dat begon vanmorgen weer met een fijn gesprek over het universum en hoe alles in het groot maar ook in het klein eigenlijk precies hetzelfde werkt en de hermetische gedachten daarachter. Dat betekent dus dat je al die dingen ook op jezelf kunt betrekken. Zelf zijn we een micro cosmos en een atoom is een nog kleinere. Zo is er ook een steeds grotere macrocosmos omdat we steeds meer ontdekken en heeft de hubble weer ingezoomd op een zwarte plek in het universum, niet te verwarren met een zwart gat, waar weer een totaal nieuw universum uit te voorschijn kwam. Zo geweldig interessant allemaal. Bijna onvoorstelbaar en zeker als je dan ook nog in jezelf leert kijken. Heerlijk als je dan ook nog een beetje buiten de box kunt denken en het abstract in emoties en andere innerlijke zaken eindeloos terug kunt vinden.
Over mijn emotie gesproken daarover schreef ik weer in Negatieve emoties en alles mag er zijn.
Nou ja Het Leven heeft een onvoorstelbare enorme rijkdom en wat is dat LEVEN eigenlijk. Wat is datgene wat leven geeft. Wat is het dat in mij ademt. dat wat verder gaat dan mijn automatische piloot of mijn reflexen vanuit de hersenen en in hoeverre is bewustzijn daar mee verbonden en ook deel van???
Een beetje brainstormen, nooit weg en heerlijk voor mij om te doen.
En ik zit er een beetje op te wachten. Op de sneeuw gewoon hier in mijn eigen bubbel
