Modder en veranderende gewoonten.

 De regen tikt ges staag op de bakken van de zonwering. Ik zit op de bank in mijn peignoirs en moet denken aan lang vervlogen tijden toen ik met de kinderen, die intussen de 50 zijn gepasseerd, de zomers  op de camping doorbracht. Soms  leek er geen eind aan de regen te komen en hoorde ik net als nu de druppels van dde doorweekte bomen op het tentdoek vallen. Alles doorweekt nat en ik droog in het tentje. De kinderen vermaakten zich wel. Voor mij was het anders. 

Modder! 

Als het me teveel werd pakte ik het nodige weer in de auto bij elkaar inclusief kinderen kaviaar en hond en reed naar huis.  Deed de was en regelde wat nodig was in afwachting van betere tijden die er ook onherroepelijk weer kwamen en we ons weer verder op de camping gingen vermaken.

Ondanks ook de goede momenten in het verleden ben ik toch heel blij met het leven dat ik nu heb, dat zo enorm verschilt met mijn leven toen. Dit leven is zoveel beter.  Ik heb veel geleerd van wat er  allemaal mis ging en doe daar nu mijn voordeel mee. Dat is een hele weg om te gaan en nog dagelijks leer ik van alle grote en kleine gebeurtenissen in mijn leven. Hoe wil ik ermee omgaan wat is een goede weg voor mij om te bewandelen en waarom wil ik er op die bepaalde manier mee omgaan. Dat houdt me nog dagelijks bezig en het maakt iedere dag weer nieuw met nieuwe ervaringen en andere inzichten. Nieuwsgierig naar ieder volgend moment.

Wat grappig is, is bijvoorbeeld dat mijn gevoel van vroeger in de regen op de camping. De emoties die zo maar weer naar boven  komen op het moment dat ik met dat getik word geconfronteerd en ik in mijn peignoir op de bank zit. Ik heb dan helemaal geen zin om onder de douche te gaan en aan de dag te beginnen. Ik blijf liever lui hangen en herinner me dat ook van dat camping gebeuren want dan moest ik er met tegenzin door naar de douche locatie. Apart omdat zo'n gevoel dan ergens schijnbaar is blijven hangen in de gewoonte van het me bewustzijn. Terwijl er niets meer hetzelfde is. Ook ik niet. Zelfs al mijn cellen zijn al vreselijk vaak vernieuwd en het gewoontedier in mij roept nog dezelfde gevoelens op. Dat tekent maar weer eens hoe duidelijk het is dat we aan gewoonten als het ware vastgeplakt zitten.

Ik ben maar gauw onder de douche gestapt en zit nu mijn ervaring uit te typen. Herinneringen zijn leuk of minder leuk maar ik hoef er zeker niet in te blijven hangen.

Ik ga een nieuwe dag tegemoet en ik merk dat ik ook kan  genieten van het getik op de bakken terwijl ik dit uit zit te tikken. Ook gewoontepatronen zijn te veranderen.

 

Volle dag

 Volle dag vandaag. Vanmorgen mijn oudste zoon op de koffie. Vanmiddag mijn langst zittende vriendin op bezoek 65 jaar lang kennen we elkaar al. En vanavond de maandelijkse zoom. 

I

k kom het dagje wel door. 

Stress maatschappij

 Ik ben blij dat ik wat ouder ben en misschien ook al wel oud genoemd kan worden alhoewel, zoals veel ouderen met mij , ik mezelf niet oud voel. De geest loopt altijd wat achter op het lijf. Ik bedielmdus dat je je jonger voelt dan je bent. Dat lijf wil misschien niet meer zo makkelijk energiek zijn , de geest is er niet minder om.  

Nou wil ik het even niet hebben over het feit dat het mooi zou zijn het beter in balans te hebben en dan natuurlijk in de richting van de geest. Maar waarover wil ik het dan wel hebben?

Nou over deze tijd die zoveel anders is dan de periode waarin ik groot ben geworden. Soms begrijp ik het niet helemaal.  Heel veel dingen rondom de problemen in deze tijd gaan er nog wel in en ik ben op een bepaalde manier heel blij met deze moderne tijd waarin zoveel mogelijk is. De wetenschap in hoog tempo oplossingen weet te bedenken voor de ellende die er is en ik als mens gebruik kan maken van allerlei geavanceerde middelen en hulpmiddelen. maar wat is dat dan waar ik tegenaan loop ?

Dit

Natuurlijk is het belangrijk dat kinderen naar school gaan dat ze daar met leeftijdgenoten contact hebben en dingen leren die ze in de toekomst nodig hebben.  Maar wat is er nu zo moeilijk aan en waarom hoor ik nu steeds dat ze eën achterstand oplopen die niet meer in te halen is en ze persé naar school moeten in deze crisis situatie waar we nu in zitten. Gaat de maatschappelijke streberigheid van steeds meer en steeds  beter  in hoog tempo zover dat kinderen geen tijd mogen verliezen met het een jaartje uitstellen van de lessen. Alles op een lager pitje en gewoon weer een gezonde wereld scheppen. Wat kan er mis zijn met een jaartje langer naar school of aan de studie. Er wordt zoveel geld uitgegeven aan bedrijven om het hoofd boven water te houden. Hebben we dat geld voor onze kinderen niet over. Moeten die dan zo de schade maar in zien te halen en zich over de toeren werken om toch nog iets 'in te halen' watvalt er nou in te halen. ?

Gezinnen moeten zich in allerlei bochten wringen  onder moeilijke omstandigheden om de kinderen toch maar  BIJ te laten blijven op een tempo dat nu even niet haalbaar is.  Bijlessen worden uit de kast gerukt en wat alniet meer. 

Ik vind het veel erger dat kinderen thuis in een stress situatie verzeild raken. Dat is veel schadelijker. Zijn er nu werkelijk geen mogelijkheden om het voor de kinderen iets meer relaxt aan te pakken. Er is al genoeg stress voor veel ouders om deze economische druk en gezondheidscrisis te doorstaan. Laat in godsnaam de kinderen daar  zoveel mogelijk vrij van blijven en ACHTERSTAND??? Psychologisch er goed doorheen komen is veel meer voor kinderen een eerste vereiste. En nooit meer inhalen? Ach kom wat valt er in te halen. ? 

Dan maar een jaartje langer. Wat is nou een jaar op een mensenleven

Is er nou niemand die er net zo over denkt als ik? Wat een stress maatschappij en we maken hem zelf zo.

Boomplantdag

Dat werd hoog tijd.
Al tijden erger ik me aan het kap en rooibeleid van de gemeente Anhem. Ik geloof dat het niet alleen in Arnhem zo is maar overal in Nederland word te pas en te onpas bomen gerooid en bossen leeggehaald. Voor biobrandstof??? 

Maar nu kregen we een berichtje dat in het naastgelegen park 650 bomen en struiken geplant zouden worden. Ik hoop dat de eekhoorntjes langzamerhand weer terug zullen komen want daar zien we de laatste tijd niets meer van.
Dat was 10- jaar geleden wel anders toen werd het park niet zo opgeschoond en was er voldoende groei onder de bomen. Een warnet van struiken waar vele vogels insecten en diertjes zich konden verschuilen. Dat is helaas verdwenen en waarschijnlijk komt dat niet zo snel meer terug. Het wordt nu toch iedere keer weer opgeschoond.

Vanuit de serre maakte ik deze foto's van de kinderen die in het gure natte weer vrolijk aan de gang gingen.