Alle werkelijke wijze gedachten zijn al duizend keren gedacht maar om ze werkelijk tot onze gedachten te maken, moeten we er nog een keer eerlijk over nadenken, totdat ze wortelen in onze persoonlijke ervaring.
Johannes Wolfgang von Goethe.En reken er maar op dat het wortelen in onze persoonlijke ervaring heel lang kan duren. Het lijkt me dat Goethe daar ook mee geworsteld heeft anders zou hij deze wijsheid niet op hebben kunnen schrijven.
Mijn ervaring is dat ik mezelf regelmatig opmerkzaam moet maken op bepaalde wijze uitspraken en dat ze me maar heel langzamerhand eigen worden. Het is me bijvoorbeeld een gewoonte om te pas en te onpas dingen te zeggen of te antwoorden en wijsheid is vaker zoiets als:
Spreken is zilver, maar zwijgen is goud.Nou, ga er maar aan staan als dat spreekwoord niet op je lijf geschreven is. Een beetje meer je mond dicht houden als je niets gevraagd wordt alleen al, maar ook als het niet noodzakelijk is iets ergens over te zeggen. Het is zo'n gewoonte om direct overal op te reageren. Gelukkig is het me uiteindelijk na jaren waarin ik altijd weer in dezelfde valkuil trapte, gelukt het iets meer onder controle te krijgen. Soms lukt het me wonderlijk wel en toch wanneer er iets gebeurd dat me echt trickered kost het me altijd weer moeite mezelf een stap voor te zijn en te zwijgen.
Wat ik van zulke dingen uiteindelijk ook leer is: Met humor naar mijzelf kijken (kijk mij nou weer) en geduld met datzelfde persoontje hebben. Het mes snijdt aan twee kanten. Voor mijzelf goed, het geeft meer rust en ik leer mezelf daardoor ook beter kennen met al mijn gewoontepatronen. (Want dat is niet het enige gewoontepatroon) en voor de omgeving minder irritatie (daar heb je haar weer). Alhoewel ik zo af en toe heus wel weer in die valkuil trap.
Het is de kunst om te zeggen wat je bewust wilt zeggen. Het is geen kunst om te reageren.
Zo, wie durft hier nu nog te reageren? ghaghagha
