vrijdag 1 mei 2020

Sterven

Gisteren was de uitvaart van een vriendin. Via live stream kon ik het bijwonen.
Ik heb haar leren kennen bij Jewel Heart in de jaren 90. We waren tegelijk begonnen met de cursis in de Lam Rim.
Ze was een mooi mens. Liefdevolle vriendelijkheid was op haar lijf geschreven. De laatste jaren gaf ze ook lessen in de vier hartkwaliteiten en haar cursisten voelden zich helemaal thuis bij haar.

Ze was zelfs nog iets jonger dan ik en binnen 2 uur was ze er niet meer. Dat zet me wel weer aan het denken.  Zeker is het dat ik geen moeite heb met het nadenken over sterven. Me daarmee vertrouwd maken geeft me veel. Het laat me de kostbaarheid van het leven zien. En het heeft me nu aangezet om toch een en ander op te gaan schrijven.  Er zijn toch altijd mensen die achter blijven. Eigenlijk heb ik niet meer zoveel te vertellen. We weten wel hoeveel we om elkaar geven. Dat geeft rust.



Gedragsverandering.

De wereld draait door alsof er niets aan de hand is. En daarmee bedoel ik niet de mensenwereld maar de wereld, de aardbol, het universum zoals het is, dat vraag ik me af.

Tijdens de corona crisis wordt het wel (pijnlijk) duidelijk hoe alles van elkaar afhankelijk is en hoe wij als mensheid daar de oorzaken en de gevolgen voor creëren. We hebben ons verheven tot heersers over de wereld en gedragen ons alsof wij het voor het zeggen hebben. Zonder dat we beseffen waar we mee bezig zijn.

Ook al is de wetenschap nog zo vol van kennis in theorieën en praktijk, de gevolgen van ons handelen, is op de lange termijn onmogelijk te overzien. We zullen moeten leren leven met dat wat we aangericht hebben en de gevolgen van alle ingrepen die we hebben gedaan moeten handelen.

Draait de wereld gewoon door omdat hij onafhankelijk van ons functioneert? Volgen de seizoenen elkaar op alsof er niets aan de hand is. Verandert er in principe niets aan onze aardbol. Heeft ons handelen daar in essentie geen invloed op?

Lijkt me vrij onlogisch te denken dat het wel weer goed zal komen als we zien hoe alles met elkaar verbonden is en hoe er als het ware kettingreacties ontstaan door onze manier van leven. Als we er ons op een uiteindelijk onwetende manier altijd weer mee blijven bemoeien en beslissingen nemen op basis van onze hebberigheid in welke vorm dan ook. Niet alleen in materiële zin maar ook in de zin van dat de dingen zich aan MIJ aan zouden moeten passen.

Er zal wat moeten veranderen. Maar of dat ook lukt en of we na verloop van tijd niet weer terugvallen in ons aangewende diep geworteld gewoontegedrag.? Dat is de vraag.

Om  te voorkomen dat we weer in dat gewoonte gedrag vervallen, is denk ik een veel langer leerproces nodig dan we nu in een paar maanden corona crisis zien. Een wereldwijde motivatie van:
Dit nooit weer.

Ik zie het nog niet gebeuren. Straks hobbelen we weer gewoon verder. 😓



Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...