Het naamloze Wezen

Er is een eindeloze wereld, broeder!

en er is het naamloze Wezen,

Alleen hij die dat gebied heeft bereikt, kent het:

het is anders dan al wat gehoord en gesproken wordt.

Geen vorm, geen lichaam, geen lengte, geen breedte wordt

hier gezien: hoe kan ik je vertellen wat het is?

Tagore

Tagore komt uit de Hindoe traditie, ook hij had de Hartsoetra goed begrepen.

Het is de vraag of hij die kende, maar de ervaring IS kennen. 

Een andere kennis dan iets vernomen of geleerd hebben.

Het ervaren is een andere manier van zijn die niet is uit te leggen.

Geen uitdrukking is geschikt om de ultieme werkelijkheid uit te drukken.

Dingen die mij mateloos boeien en nieuwsgierig maken. Zeker als heel af en toe een tipje van de sluier wordt opgelicht. 

Tagore met Einstein. Waar mystiek en wetenschap elkaar ontmoeten.

 *Zoals in het voorwoord van dit boek werd aangegeven, was een aantal wetenschappers geïnteresseerd in De Geheime Leer. Volgens zijn nicht had Einstein altijd een exemplaar ervan op zijn bureau. De details van haar getuigenis staan in eindnoot 11 van het Voorwoord,* waar ook gegevens worden verstrekt over twee personen die mogelijk Einsteins interesse in het boek hebben gewekt

* Zie http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/cranston/deel7_3.html

Twee kanten

Alles heeft twee kanten. Daar kom ik steeds weer mee in aanraking. Johan Cruijff zei het al: ieder voordeel heb zijn nadeel.
Bij allerlei kreten en uitspraken die ik tegenkom kan ik niet anders dan kanttekeningen plaatsen.

Maak je geen zorgen!

Positief denken!

Soms denk ik weleens dat ze achteloos uitgesproken worden te pas en te onpas. Daarmee wil ik niet zeggen dat het handig is om je WEL zorgen te maken of negatief te gaan denken, maar aan het denken zet het me!

Me ergens zorgen OM maken heeft geen enkele zin, want als het probleem verholpen kan worden dan moet ik er dus iets aan doen en als dat niet kan is het zinloos me er zorgen OM te maken.
Maar zorgen VOOR, is iets heel anders en het één sluit het ander niet uit. Het komt voor dat met de luchtige aanpak van: me geen zorgen maken, het zorgen voor wordt vergeten. Dan heb ik de neiging om er maar verder niet meer over na te denken. Want ook zorgen VOOR is zeker niet eenvoudig. De verantwoording voor zorg op je nemen is niet mis.

Hetzelfde 'gevaar' zit in positief blijven denken. De goede kant is dat het je energie kan blijven geven en je door moeilijkheden heen helpt wanneer je zwaar in de put zit. Op zulke momenten is positief denken heel nuttig. Maar als je daar weer uitgekrabbeld bent is het wel handig die negatieve kanten weer te gaan zien.  Als ik de ellendige dingen en de problemen niet meer kan of wil herkennen omdat ik er door een houding van, altijd positief blijven denken, overheen gewalst ben, kunnen ze ook niet verholpen of veranderd worden. Hoe kan ik iets veranderen wat ik niet (wil) zien. Hoe zou Greenpeace, Wakker Dier, en mensen die zich inzetten voor War child etc.  kunnen werken zonder dat men zich druk maakt om de ellende?
En zo werkt het ook met de problemen die ik in mijn eigen leven tegenkom. Als ik ze niet als een probleem ken of wil zien kan ik er ook niets aan veranderen al zou ik dat nog zo graag willen.

Als ik naar het TV journaal kijk en al die ellende op me af zie komen, haal ik er juist de kracht en de ideeën  uit om er iets aan te gaan doen. Dan word ik me bewust hoe noodzakelijk het is me voor iets in te zetten op wat voor manier dan ook. Iedereen kan op zijn of haar eigen manier een steentje bijdragen. Wat je doet is voor ieder anders maar altijd zinvol binnen  dat wat de mogelijkheden zijn.  Er niet zo makkelijk in geloven dat het wel goed zal komen, geeft mij altijd een duwtje in de rug om er iets aan te doen.

Als ik denk dat het wel goed zal komen laat ik het aan een ander over en kies de weg van de minste weerstand zonder zelf verantwoording te nemen voor wat er in de wereld en met mezelf gebeurd. Ik ben  toch echt een deel van het geheel en medeverantwoordelijk zoals ik dat ook voor mezelf ben al is mijn aandeel in die grote wereld nog zo klein. Dan wordt het zaak eerst zo snel mogelijk de put uit te komen en de problemen onder ogen te gaan zien. Pas dan kan er echt iets gebeuren. Misschien alleen in mijn eigen leven dat ik deel met de mijne, maar dat is voor dit moment meer dan voldoende. Dat is mijn weg en mijn mogelijkheid. Daar kan ik op dit moment mijn handen vol aan hebben en intussen rond blijven kijken en de noodzakelijkheid herkennen van problemen onder ogen leren zien. Ook mijn eigen misschien wel heel kleine problemen, maar toch...

Rembrandtplein

Mis met de Dalai Lama ;-)

De Dalai Lama woonde een mis bij in St. Stephen's Cathedral in Wenen, Oostenrijk op 27 mei, 2012. Photo/Tenzin Choejor/OHHDL

Allen Ginsberg zingt de Heart Sutra

Prajnaparamitasoetra

Allen Ginsberg
zingt/reciteert de heartsoetra in het Engels.





Onze Tibetaanse leraar Gelek Rimpoche vertaalde het naar het Engels.
De vertaling naar het Nederlands is van Piet Soeters.

Aldus heb ik vernomen: Bodhisattva Avalokiteshvara doorschouwde de vijf skanda's in de meditatieve staat van volmaakt inzicht en bevond ze leeg van essentie. Daardoor kwam hij alle lijden te boven.

Sharipoetra, vorm is leegte, leegte is vorm, vorm is niets anders dan leegte, leegte niets anders dan vorm. Dat geld ook voor voelen, waarnemen, toekennen en bewustzijn.

Sharipoetra, dit is het wezen van alles: zonder ontstaan en zonder ophouden, niet zuiver en niet onzuiver, niet toenemend, niet afnemend. Daarom, waar leegte is , is geen vorm, geen voelen, geen waarnemen, geen toekennen, geen bewustzijn.

Geen oog, geen oor, geen neus, geen tong, geen geluid, geen geur, geen smaak, niets tastbaars, geen mentale objecten. Vanaf de zinnen en de wereld der zinnen tot en met het bewustzijn ervan is er niets.

Er is geen ontstaan en geen ophouden, vanaf onwetendheid tot en met ouderdom en dood.

Geen lijden, geen oorsprong van lijden, geen einde aan lijden en geen weg. Geen inzicht, geen bereiken, geen niet bereiken.

Omdat er voor een bodhisattva niets te bereiken is, verlaat hij zich op en verwijlt in volmaakt inzicht. Daardoor kent zijn geest geen hindernissen en is dus vrij van alle vrees.

Zo bevrijdt hij zich voor altijd van illusie en verwerft volmaakt nirvana. Door dit volmaakte inzicht komen alle boeddha's uit heden, verleden en toekomst tot de volkomen, hoogste en algehele verlichting.

Daarom is de mantra van de vervolmaking van inzicht
de mantra van grote wijsheid, de onovertroffen mantra,
de met niets te vergelijken mantra, de mantra die alle lijden beëindigt, Vrij van onwaarheid en dus waar.
De mantra van de vervolmaking van inzicht luidt aldus:
TAYATHA GATE GATE PARAGATE PARASAMGATE BODHI SVAHA

Sharipoetra zo komt de bodhisattva mahasattva tot het volmaakte inzicht. Boeddha prees de edele Avalokiteshvara: "Voortreffelijk, voortreffelijk! Inderdaad zo komt men tot het volmaakte inzicht!"

Es' nieuwe hoed

Is het niet verschrikkelijk?
Loop ik op het Damrak en hebben twee nestelende zwanen niet alleen ons plastic in beslag genomen,
maar ook nog eens de hoed van   Es  gestolen.

Waardoor lijden we?

Een interessante "talk" van mijn leraar Gelek Rimpoche op You tube.
Binnenkort ga ik me weer tegoed doen aan zijn lessen hier in Nijmegen.

Veel apen maar geen Artis

Ja, laten we naar Artis gaan!
Is het niet een beetje te warm, zullen we het uitstellen, misschien is het morgen wat koeler?
Nee, laten we toch maar gaan want nu vandaag heb je vrij genomen en anders moet je het weer omgezetten.
En zo stapten we vanmorgen in de trein op weg naar Amsterdam. In Utrecht moesten we overstappen en daar bleef de trein staan. De machinest deelde mee dat er iemand onwel was geworden en er moest op een ambulance gewacht worden. Even later raadde hij ons aan een andere trein naar Amsterdam te nemen. Iedereen spoedde zich naar buiten, Wij hadden het niet zo goed kunnen verstaan, want er zat een vader met een klein jongetje voor ons die nogal veel herrie maakte. We renden gewoon met de horde mee. Ja gelukkig, daar zaten we dan in de volgende trein. Maar plotseling viel me een schermpje in de trein op,  "deze trein gaat naar Den Haag". Rennen, we zitten in de verkeerde trein. Uiteindelijk hadden we de goede trein te pakken. Die zat bomvol want wij waren op het nippertje en we moesten staan. Een aardige jongen maakte een plaatsje voor me vrij. Gelukkig ik mocht zitten. Ze bestaan dus toch gewoon, die aardige jonge allochtone mannen die een oud mens als ik een zitplaats gunnen.
In Amsterdam hobbelden we het Centraal station uit op zoek naar lijn 9. Er stond nergens aangegeven welk spoor we moesten hebben. En warm dat het was, warm!
Ik sprak iemand aan met een outfit dat me aan een chauffeur of conducteur deed denken en jawel; ik had beet. "Nee het staat niet aangegeven mevrouw. Er rijdt geen enkele tram. Er is er een uit de rails gelopen. Als u rechts en dan links en dan weer....kunt u met de huppeldepup naar ...en dan moet u uitstappen bij... en dan ff lopen...."
We hebben toen maar van de nood een deugd gemaakt en zijn vol goede moed Amsterdam ingewandeld en zagen Damrak, De beurs van Berlage, Rokin, Kalverstraat. Begijnenhof, de Dam, Rembrandtplein, Spui, Thoprbeckeplein Heregracht en wandelde daarna terug. We kwamen thuis met honderden foto's vermaakten ons kostelijk en nu lig ik voor pampus achter de computer.
De beste  foto's komen er hier of op http://ellyvandoorn.wordpress.com/  vandaag of morgen wel achteraan.

Hier vast een voorproefje.

Spinselmotrups

En uiteindelijk kruipt de laatste spinselmotrups uit het web in de kaalgevreten boom.

Vrijheid en juist handelen

Als er nou eens niet zo'n dictatortje in mijn hart zou zitten die in de gaten hield wat ZIJ eraan had. 

Hoe meer ik dat in de gaten krijg des te meer ik opmerk dat er maar heel weinig is dat ik spontaan en zonder overwegingen doe. Als iets haar tegenstaat zeg ik nee dat wil ik niet, als ze iets leuk vindt of er profijt van kan hebben staat ze vooraan om mee te doen. Dat dictatortje heeft me aardig onder controle en regeert mijn handelingen. Ik laat me van alles door haar opleggen. Ze zorgt ervoor dat ik bij voorbaat al weer iets heb bedacht om het wel of niet te willen.

Wat zou er een enorme vrijheid zijn als ik haar overboord kon gooien en ik overal als een kind open en vrij tegenover zou kunnen staan. Als ik er kon zijn voor het leven zelf met alles erop en eraan en niet omdat alles om mij draait.

En toch vind ik het al een heel gewin dat ik dat dictatortje heb ontdekt. Het geeft me gelukkig een wat eerlijker zelfbeeld zonder uitvluchten en de keus naar haar te luisteren of niet.

Ik zou al die zelfopgelegde beperkingen graag weg willen blazen als de pluizen van de paardebloem

of is dat willen ook weer aan dat dictatortje gerelateerd?

Daar zal ik deze week toch ook eens op letten.

Oplettendheid kent geen einde 

en dat dictatortje is zo handig 

een eindeloos spel van nieuwsgierigheid voor mij :-)

Zondagmorgen

Aan de ontbijttafel kijken we naar buiten het park in. De vroege zon speelt laag door de bomen.

Een  papa achter de wandelwagen

en het mispelboompje staat volop in bloei voor het raam.

Prachtig weer om de ochtend met fotograferen in de Heemtuin achter het huis door te brengen.

Ook daar is het zo mooi. Meer kan een mens zich toch niet wensen.
De resultaten komen vanzelf weer hier of op
 http://ellyvandoorn.wordpress.com/ .

Filosofie en het innerlijke weten

Ik lees een boek van J.J. v.d.Leeuw: Illusie en werkelijkheid.
Een heel interessant boek. Uit het hoofdstuk: intuïtie en intellect, maakte ik een kleine samenvatting voor de liefhebbers. Maar eigenlijk is het toch weer uit zijn context gehaald en kan nooit verwoorden en de duidelijkheid geven over dat wat met zorg in de tekst is opgebouwd.
Al lezende word ik er helemaal blij van. Het is op mijn lijf geschreven :-)

Een sluitende redenering en een ogenschijnlijk sluitend bewijs kunnen bij gebrek aan tegenargumenten een schoorvoetende instemming achterlaten, maar kunnen nooit opwegen tegen een innerlijke en directe gewaarwording van waarheid.
Het vermogen om waarheid waar te nemen en te erkennen hebben we nodig om onderscheid te kunnen maken  tussen de levende wijsheid, in welke gedaante ook, en een briljante maar lege intelectuele schittering. In deze tijd van het intellect zijn er maar weinigen in staat om de stem van de intuïtie te herkennen, als die ontbreekt kunnen de logica en de argumenten haar niet vervangen.
Voor velen wordt de intuïtieve erkenning van waarheid geassocieerd met ideeën van onzekerheid en vaagheid.


Hoe kunnen we onderscheid maken tussen een goede en verkeerde intuïtie?
Wij kunnen kracht putten uit de wetenschap dat de grootste leraren aller tijden  hun conclusie over de innerlijke waarde steeds als intuïtie hebben gepresenteerd. Wij kennen geen Christus of Boeddha die de waarheid van zijn leer bewijst of logisch beredeneert.


Toch zouden we de waarde van de logische redenering en het intellectuele bewijs nooit mogen miskennen als een techniek  van communiceren van datgene wat we weten aan onze medemens. 

Pimpelmezen vliegen uit

In 2009 maakte ik een filmpje met mijn fototoestel van de pimpelmezen op ons balkon.
Hopelijk kan ik het hier plaatsen.

Zowaar het is gelukt.

Foto's op wordpress

Ik heb zin om weer eens wat meer aandacht aan mijn fotowerk te besteden. Het weer nodigt uit om naar buiten te gaan en als je mee wilt kijken ben je hartelijk welkom op
http://ellyvandoorn.wordpress.com/

Mystiek

Es schreef

Mijn eerste ultieme mystieke ervaring had ik in de jaren zeventig op een lsd-trip. Er was geen binnen of buiten meer, pure heldere wezenlijke werkelijkheidsbeleving. In die tijd las ik graag boeken van Castaneda en de gedichten van Allen Ginsberg die over hetzelfde verhandelden.
Het voordeel van deze ervaring was dat min of meer de basis werd gelegd tot een groeiend bewustzijn ongeveer vergelijkbaar met het aanreiken van een sleutel waarmee je de deur kunt openen die op slot is.

Leuk dat je hiermee komt Es. Tijdens de B. lessen die ik kreeg, hoorde ik dezelfde ervaringen. Allen Ginsberg werd een leerling van Rimpoche.
Bij zelfbewustwording en het boeddhistische pad van liefdevolle vriendelijkheid is er geen trip nodig. Het is een pad dat je bij vol bewustzijn zonder drugs kunt gaan. Zo kom je in het paradijs van je eigen innerlijk wezen. Waar je onderweg regelmatig weer mee in aanraking kunt komen. In toevallige ontmoetingen of zoals in de christelijke traditie wordt gezegd door genade.

Er bestaat geen paradijs buiten ons eigen diepste innerlijk  ZIJN. 

Daarover wordt in vele tradities, mystieke werken en  mythologische verhalen verteld.  Het betekent dat er velen zijn die het pad kennen en weten dat het door de mens begaanbaar is. Zij kwamen in hun innerlijk paradijs en konden er daardoor over schrijven. De ervaring was zo groot dat ze het niet voor zich wilden houden en het graag wilden delen. Dat deed een ieder op zijn eigen manier en men zocht daar woorden voor die een  aanwijzing geven voor dat wat hun belevenis was. Een belevenis waar moeilijk woorden voor te vinden zijn. Ook vertellen ze over de weg die ze gingen,  niet eenvoudig te gaan maar ook niet onoverkomelijk en zeker de moeite waard.

In het Boeddhisme worden handvatten aangereikt door het pad van de Boehdda te volgen zoals o.a.  in de Lam Rim, het Vajra Yana en de zes paramita's wordt beschreven.
De Joods-Christelijke traditie kent zijn tien geboden, geen VERboden, maar tien voorstellen die ons (aan)geboden worden om beter te kunnen leven, spiegels waarin je naar jezelf kunt kijken hoe het er met je voor staat en waar je iets mee kunt doen) en in het nieuwe testament de liefde voor God en de mens.
In het Hindoeïsme is een prachtig pad beschreven in de verhalen van de Mahabarata waar Krishna in de Bhagavat Gita aan Arjuna vertelt  hoe je de strijd aan kunt gaan op je weg.
In de mystiek lees je over de beklimming van een berg, bij Johannes van het Kruis en Teresa van Avila vertelt over de innerlijke burcht waar je in de diepste innerlijke kamer de Koning kunt ontmoeten. Een modernere schrijver is Anselm Grün. Hij schrijft daarover in zijn boekje: De hemel begint in jezelf.
Ook de boeken van Dürckheim zijn heel bijzonder en Walter leest ze graag heb ik begrepen :-)
Verder zijn er vele sprookjes en andere verhalen die vertellen over een weg  naar je diepste zelf. Je kunt ze allemaal gebruiken als spiegels.

Voor ieder wat wils als je geïnteresseerd zou zijn. Maar vergis je niet, 'je kunt het pad niet gaan als je het niet zelf geworden bent', wordt er geschreven in  'de stem van de Stilte'.
Kennis en lezen is niet voldoende voor resultaten, die kunnen er pas zijn als je het heel langzamerhand tot je door laat dringen door  te leren, erover te denken en STIL te zijn, te mediteren en het je eigen te maken. Er komt heel veel zelfreflectie bij kijken.  Het hoort er allemaal bij. Het is goed voor jezelf goed voor de medemens, aan het begin van het pad, voor onderweg en voor altijd.

En zoals altijd heb ik ook dit niet alleen voor jullie opgeschreven, al lijkt dat misschien zo, maar het geeft mijzelf ook weer een  ondersteuning op het pad dat ik wil gaan en waarop ik nog lang niet uitgewandeld ben.

Mystieke ervaring

Het kan je zomaar overkomen. Toch praat degene die het overkomt er niet zo graag over, want hoe kun je een ervaring verwoorden waar geen woorden voor zijn. Daarbij komt de mogelijkheid van het uitgesproken ongeloof van velen. Dan lijkt het delen ervan zo zinloos.

Plotseling lijken je ogen te zijn geopend en zie je voor een langer of kort moment de wereld als nooit tevoren. Het is niet meer jij en de wereld, maar jij en de wereld zijn één. Het is in en om je heen het doorstroomt je. Je wordt als het ware boven je dagelijkse doen en denken uitgetild en overziet het geheel. Het is niet meer het één of het ander, maar het is er allemaal. Verdriet en geluk zijn versmolten tot één geheel en toch ken je het verschil. Blijdschap, vreugde, geluk, het zijn allemaal woorden die niet waar maken waar het over gaat. Er lijkt een tipje van een sluier opgelicht en je ervaart een andere overweldigende wereld en een ander zelf als één geheel.

Misschien weten we dat alles in het universum deel van één oneindige stroom van liefde is, waarbinnen aantrekking en afstoting functioneert, maar weten is geen kennen. Weten is intelectueel beredeneerd, kennen is een verwerkelijking in onszelf. Die ervaring laat weten wat de Werkelijkheid  is. Het maakt duidelijk dat het niet het één of het ander is, maar beiden. Het Absolute onaanraakbare valt samen met het relatieve kenbare van het dagelijks leven.

De uitwerking daarvan naderhand is voor iedereen weer verschillend, want dan gaat de interpretatie en de dualiteit weer een rol spelen. Het enige wat duidelijk kan zijn geworden is, dat het mogelijk is op een heel andere manier aanwezig te zijn in het hier en nu. Anders dan er over het algemeen over wordt gesproken en begrepen. De werkelijkheid te zien en te ervaren is iets anders dan erover praten.. Het IS er, het BESTAAT . Daar hoef je niet meer aan te twijfelen.

Dat waar Boeddha, Jezus en vele andere mystici over praten heb je even kunnen ervaren. Zij vertellen dat het mogelijk is te leven in die staat van ZIJN. Inteligentie en beredeneren is niet het belangrijkste wat geld. Er is een open aandachtig bewustzijn voor nodig. Een bewustzijn dat openstaat voor meer dan we als normaal ervaren. Een bewustzijn dat niet vastzit in de theorieën die we opbouwen om dingen te verklaren, maar vrij is van denkbeelden, bewijsvoeringen en illusies waar we vol van zitten. Jammer genoeg komen we daar maar zelden van los want om er vrij van te zijn, is het nodig ze eerst te herkennen. En het dubbele daaraan is dat er toch ook woorden en denkbeelden nodig zijn om te verwoorden en duidelijk te maken waar het over gaat want ook hier kan het één niet zonder het ander.

 We hebben nog een hele weg te gaan om VOLLEDIG mens te worden. 

Dagelijkse overvloed

De rode beuk in vol ornaat gaat een weddenschap aan met de kastanje in bloei.

Ik ben een slecht jurylid

en zie door de bomen 

het bos niet meer.

ieder moment is de lichtval anders en mooier.
Ook 's avonds als de laatste zon laag door de takken schijnt
en wanneer de regen de stammen zwart door het blad laat schijnen.

Voor Pampus

Ik kijk terug op een drukke dag
Vanmorgen om kwart voor acht stapte mijn kleinzoon binnen en gewoonlijk ontbijten we dan samen. Hij heeft er dan al een reisje vanuit Markelo opzitten en omdat hij af en toe pas later naar school hoeft hebben we het even heel gezellig samen.
Hij is tegenwoordig ook heel geïnteresseerd in fotograferen en dat doet hij niet onverdienstelijk. Dat doet mijn 'oude hart' goed.
Alle activiteiten die daarna mijn dag vulden zorgden ervoor dat ik nu voor pampus achter compie zit. Ik hoop dat ik morgenochtend op tijd klaar ben voor de Yogales van 9.00 tot 10.00 want ook daar verheug ik me toch wel weer op.

De kastanjeboom voor ons raam laat alweer haar bloesem vallen.

Paradijs

Zou de wereld een paradijs zijn als we het juiste zouden doen, denken en weten?
of
zou de wereld voor MIJ een paradijs zijn als IK het juiste zou doen doen, denken en weten?
of
is dat te kort door de bocht.

Aan het eerste kan ik niets veranderen.
Aan het tweede kan ik 'werken' en daarvan kan ik soms resultaten proeven en daardoor vermoeden dat de stelling klopt.
maar ik ben er nog lang niet uit en denk dat er nog veel meer bij komt kijken.

Dog Whisperer

Nou moet ik me toch eens even achter mijn oor krabben.
Wat heeft de Dog Whisperer nou met aandachtig bewustzijn te maken?

Ruimte, energie en blijdschap

Ik kan honderd keer hetzelfde gezien hebben en honderd keer hetzelfde gelezen hebben en plotseling kom ik tot de ontdekking dat er toch nog meer achter dat wat ik erover denk verscholen ligt. Dat ik daar niet eerder opkwam is meestal het resultaat van gewoonten die zo zijn ingebakken, waar ik niet eens meer over nadenk. Allerlei gewoonten hebben, dingen zien en daar etiketten opplakken is 'normaal'. Zonder concepten kan ik niet leven. Ik zou niet weten dat een boom een boom was zonder het etiket boom.
Het ontdekkingsmoment van de meer of andere waarden achter het 'etiket' kan een enorme opening geven en me duidelijk maken dat er meer is dan ik aanvankelijk dacht, alhoewel dat moment van die ervaring niets met denken te maken heeft, maar met  bewust worden van het vastzittende denkpatroon. Die ontdekkingstocht is eindeloos en mateloos boeiend.

Om dat onderzoek te kunnen doen is het noodzakelijk me eerst bewust te worden van de ideeën die ik heb vastgezet die tot gewoontedenken zijn geworden, pas wanneer ik die herken is het mogelijk ze los te laten en openingen te creëren. Die nieuwe ideeën zijn niet noodzakelijk blijvend en kunnen altijd weer herzien worden. Dit proces geeft op zich al veel  ruimte, energie en blijdschap die vrij komt in de ervaring.

Zo kan ik denken dat ik me naar binnen heb gekeerd omdat ik niet uitga, gewoon van lezen houd of me met mijn eigen dingen bezig houdt en geen prikkels van buitenaf nodig heb, maar is dat zo? Zijn de dingen waar ik me mee bezig houd GEEN prikkels van buitenaf ook al zijn ze misschien minder opvallend dan wat ik mensen om mij heen zie doen?

En ook hier weer: het gaat niet om de antwoorden, of om de discussie of je iets wel of niet zou moeten doen, maar om het proces van bewustwording die de ruimte, rust, de energie, de vrede  en  blijdschap creëert.
Ik mag zijn die ik ben!

Naar binnen keren

Als het innerlijk leven is opgedroogd, moeten we wel kunstmatige prikkels van buitenaf scheppen om in een vervangingsmiddel te voorzien, of op zijn minst zorgen voor een dermate ongebroken opeenvolging van afwisselende sensaties, dat we geen tijd krijgen om de afwezigheid van leven in ons binnenste op te merken.

uit: Illusie en werkelijkheid
     J.J. van der Leeuw

Bevrijdingsdag

Zoals Plato al schreef in een van de reacties: er gaan heel wat discussies op blogs over dat gezamenlijk herdenken. Hoe denk jij daarover Elly?



Vandaag Bevrijdingsdag.
Maar wat is een Bevrijdingsdag als we vast zitten in oude wonden? Is er dan innerlijke vrijheid?
Daarmee wil ik niet zeggen dat er aan die open wonden zonder heling voorbijgelopen moet worden.
Er zijn zoveel blokkades, beperkingen en onoverkomelijke frustraties voor velen van ons die als kind genadeloos zijn  beschadigd. Zij hebben het niet eenvoudig om het verleden achter zich te laten. Vaak is het individueel onmogelijk geworden. Gelukkig kan een enkeling zich daarbovenuit worstelen en daar kan ik heel blij van worden. Het maakt ook duidelijk dat er een mogelijkheid is om het ergste te boven te komen en weer open naar de hele wereld te kunnen kijken. Het verleden achter je te laten en te leven vanuit een open NU.

Een tijdje geleden zag ik een reportage hoe men daar in Indonesië mee omging, met de ellende die wij als Nederlanders daar hebben aangericht. Als vanzelfsprekend had het een plek gekregen en leefden de slachtoffers in vrijheid verder. Zo zijn er meer voorbeelden.

De enige manier om te leren zwemmen is van de kant afspringen waaraan je je vastklampt. Maar wie garandeert je dat je niet verdrinkt? Angst om jezelf te verliezen is één van de grootste obstakels. Dat geld niet alleen voor oorlogswonden, maar voor veel andere zaken in ons leven. Er is heel veel moed nodig om daar doorheen te prikken. Het is maar de vraag of dat in een leven haalbaar is wanneer je zwaar beschadigd bent.
Ik zou iedereen die moed toe willen wensen om boosheid, frustratie, diep gewortelde zware emoties los te laten. Verder dan wensen kom ik niet want springen moet je zelf. De ervaring alleen kan je vertellen dat je verder leeft en het mogelijk is vanuit een ander perspectief naar iets te kijken waardoor er wezenlijk iets verandert en er meer innerlijke vrijheid ontstaat. Je kunt zwemmen.

We kunnen elkaar in openheid de ruimte, de liefde en vrijheid geven om te leren zwemmen, misschien wel met zwembandjes in het besef dat het niet voor iedereen mogelijk is over beperkingen heen te stappen.

Vaak is het moeilijk een middenweg te bewandelen waar beide partijen ongeschonden uit de bus komen. Maar met wederzijds respect moet het lukken. Alles verandert voortdurend ook onze emoties rond alle voorbijgaande zaken. Daarmee leren leven en ook de veranderende emoties toelaten, dat is een begin van innerlijke vrijheid. Dat is waar ik voor staan wil.



Beperking

Vrede

'Maak mij een instrument van uw vrede. Laat mij liefde zaaien daar waar haat heerst.'

Franciscus van Assisi

Corrie schreef er een mooie tekst over.

Naamloos

Een naamloos zwijgen
zingt mij toe
als voor mijn raam
gordijnen dicht
een vreemde vogel
roept
ik luister en beluister
je aanwezigheid
dichtbij
geen glas
en geen gordijn
zijn tussen
jou en mij
en is de vogel heen
ben jij toch hier
in naamloos zwijgen
van mijn hart

Een gedicht van Suze Ophof. Zij overleed in 2006

Gerust in onzekerheid

Ervaar je leven.

We worden geboren en vroeger of later sterven we. Elk moment is gewoon wat het is. Rancune, bitterheid en een wrok tegen iemand koesteren weerhouden ons ervan te zien, te horen, te proeven en ervan te genieten. Dit zou het enige moment van ons leven kunnen zijn, dit zou de enige aardbei zijn die we ooit zullen eten, We zouden ons hierover depressief kunnen voelen of we zouden het eindelijk kunnen waarderen. We zouden behagen kunnen scheppen in de kostbaarheid van elk afzonderlijk moment.

Uit: ‘Gerust in onzekerheid’  van Pema Chödrön

Rode beuk

Al die duizenden jonge tintelfrisse blaadjes aan de rode beuk waar mijn raam op uitkijkt. 

Zo pril, zo nieuw.

Zo rood zijn ze nog niet.

Vogelflat

Valse betrokkenheid

Ik dacht zou het niet mogelijk zijn

wat ruimte te creëeren

Natuurlijk, ieder zijn eigen deel

Geen koeien in de wei

maar ook hun eigen deel

Van vogels weet ik zeker

dat zij niet kunnen vallen

dan doen we daar ons voordeel mee

Zij hoeven niet in stallen.

Ik maak voor hen een vogelflat

Dat zal ze best bevallen.

Belangrijk is dat IK

het op MIJN plekje

volledig naar mijn wensen heb

De rest

Ach

Weet ik veel!

I