Twee kanten

Alles heeft twee kanten. Daar kom ik steeds weer mee in aanraking. Johan Cruijff zei het al: ieder voordeel heb zijn nadeel.
Bij allerlei kreten en uitspraken die ik tegenkom kan ik niet anders dan kanttekeningen plaatsen.

Maak je geen zorgen!

Positief denken!

Soms denk ik weleens dat ze achteloos uitgesproken worden te pas en te onpas. Daarmee wil ik niet zeggen dat het handig is om je WEL zorgen te maken of negatief te gaan denken, maar aan het denken zet het me!

Me ergens zorgen OM maken heeft geen enkele zin, want als het probleem verholpen kan worden dan moet ik er dus iets aan doen en als dat niet kan is het zinloos me er zorgen OM te maken.
Maar zorgen VOOR, is iets heel anders en het één sluit het ander niet uit. Het komt voor dat met de luchtige aanpak van: me geen zorgen maken, het zorgen voor wordt vergeten. Dan heb ik de neiging om er maar verder niet meer over na te denken. Want ook zorgen VOOR is zeker niet eenvoudig. De verantwoording voor zorg op je nemen is niet mis.

Hetzelfde 'gevaar' zit in positief blijven denken. De goede kant is dat het je energie kan blijven geven en je door moeilijkheden heen helpt wanneer je zwaar in de put zit. Op zulke momenten is positief denken heel nuttig. Maar als je daar weer uitgekrabbeld bent is het wel handig die negatieve kanten weer te gaan zien.  Als ik de ellendige dingen en de problemen niet meer kan of wil herkennen omdat ik er door een houding van, altijd positief blijven denken, overheen gewalst ben, kunnen ze ook niet verholpen of veranderd worden. Hoe kan ik iets veranderen wat ik niet (wil) zien. Hoe zou Greenpeace, Wakker Dier, en mensen die zich inzetten voor War child etc.  kunnen werken zonder dat men zich druk maakt om de ellende?
En zo werkt het ook met de problemen die ik in mijn eigen leven tegenkom. Als ik ze niet als een probleem ken of wil zien kan ik er ook niets aan veranderen al zou ik dat nog zo graag willen.

Als ik naar het TV journaal kijk en al die ellende op me af zie komen, haal ik er juist de kracht en de ideeën  uit om er iets aan te gaan doen. Dan word ik me bewust hoe noodzakelijk het is me voor iets in te zetten op wat voor manier dan ook. Iedereen kan op zijn of haar eigen manier een steentje bijdragen. Wat je doet is voor ieder anders maar altijd zinvol binnen  dat wat de mogelijkheden zijn.  Er niet zo makkelijk in geloven dat het wel goed zal komen, geeft mij altijd een duwtje in de rug om er iets aan te doen.

Als ik denk dat het wel goed zal komen laat ik het aan een ander over en kies de weg van de minste weerstand zonder zelf verantwoording te nemen voor wat er in de wereld en met mezelf gebeurd. Ik ben  toch echt een deel van het geheel en medeverantwoordelijk zoals ik dat ook voor mezelf ben al is mijn aandeel in die grote wereld nog zo klein. Dan wordt het zaak eerst zo snel mogelijk de put uit te komen en de problemen onder ogen te gaan zien. Pas dan kan er echt iets gebeuren. Misschien alleen in mijn eigen leven dat ik deel met de mijne, maar dat is voor dit moment meer dan voldoende. Dat is mijn weg en mijn mogelijkheid. Daar kan ik op dit moment mijn handen vol aan hebben en intussen rond blijven kijken en de noodzakelijkheid herkennen van problemen onder ogen leren zien. Ook mijn eigen misschien wel heel kleine problemen, maar toch...

Rembrandtplein