Minfulness meditatie

Betekent ook en vooral aandacht in het dagelijks leven. Als je niet in aandacht weet dat je boos bent kun  je ook niet tot rust komen. Zo is het met alles.

Thich Nhat Hanh geeft aan dat “aandacht” een sleutel vormt voor het transformeren van gevoelens: 

"Boosheid is een onaangenaam gevoel. Zij is als een vlam die onze zelfbeheersing verteert en ons dingen doet zeggen en doen waar we later spijt van hebben. Iemand die boos is verkeert zichtbaar in de hel. Woede en haat zijn bouwstenen van de hel. Als er geen boosheid in ons is, is onze geest rustig en helder. De afwezigheid van boosheid is de basis voor werkelijk geluk, liefde en mededogen. We kunnen onze liefdevolle aandacht vragen onze boosheid gezelschap te houden. Niet met de bedoeling om haar te onderdrukken of te verdrijven, maar om ervoor te zorgen. Liefdevolle aandacht is geen rechter. Het is eerder een grote zus die op haar kleine zusje past en haar met zorg en genegenheid terzijde staat. Door ons op onze ademhaling te concentreren kunnen we onze aandacht levend houden en onszelf volledig leren kennen." (6) 

Het is boeiend te zien hoe Thich Nhat Hanh op deze wijze met gevoelens omgaat. Gevoelens subtiel toelaten, ze accepteren en vervolgens niet meer meegesleurd worden. Gewoon proberen bewust-er-te-zijn met innerlijke kalmte in elke stap die we zetten. Een soort betrokken-onbevangen-zijn. Zodoende scheppen we werkelijk ruimte waar inzicht en inspiratie tot bloei kunnen komen.

Noten 

Citaat is afkomstig uit het boek van Thich Nhat Hanh

"Iedere stap is vrede", Uitgeverij Ankh-Hermes 1994

Overgenomen van Kees Voorhoeve, Mystieke overpeinzingen.

Zuivere Ruimte

De geest *(the mind) is verlicht maar wordt verduisterd door wat van buiten komt. Gewone mensen realiseren zich dat niet daarom ontwikkelen ze de geest niet.
Omdat de geest verlicht is kan hij bevrijd worden van de verduisteringen die van buitenaf komen. Dat is wat de edele **volgelingen begrijpen daarom cultiveren ze de geest.

De Boeddha


* The mind, bedoeld als de samenstelling van het denken-voelen. Datgene waar op ons menselijk niveau de verbinding kan worden gelegd met de Zuiver Ruimte waarin alles kan zijn zoals het is. Niet te verwarren met iets dat ver van ons vandaan zou zijn.
** volgelingen in de zin van onderzoekers die alle leringen toetsen aan hun persoonlijke ervaringen en geen klakkeloze aannemers.
(mijn persoonlijke opmerkingen)

https://www.facebook.com/BuddhismPathToPeace

Aandachtig zijn

Ik adem in en ervaar

de vreugde van vriendschap en liefde

Ik adem uit en laat los

het verdriet van verlangen.

vrij naar Tich Nhat Hanh

Quan Yin

Een dagje kunst kijken zeer vermoeiend maar de moeite waard. Het is onmogelijk om de hele collectie in een dag te bewonderen en ik was onder de indruk van wat ik allemaal te zien kreeg.

Als eerste vond ik de Quan Yin hier op de Aziatische afdeling waar ik een slechte foto van bewaar die me zo ontzettend aansprak. Ik wist niet dat hij in de collectie van het Rijksmuseum werd bewaard. Ik was aangenaam verrast.

De Bodhisattva van Liefde Mededogen die in de Tibettaanse traditie Avalokiteshvara heet. Het is de kwaliteit van Groot Liefde en Mededogen.
Kwaliteiten die in ons aanwezig zijn maar nog niet volledig ontwikkeld. Aan de ontwikkeling daarvan kunnen we volgens het boeddhisme werken door je erop te richten. Daarbij is een voorbeeld heel behulpzaam.

Meditatieve lesretraite

Een week is zo voorbij. De tijd gaat, naarmate ik ouder wordt, steeds sneller. Waarschijnlijk omdat ik langzamer word. Of misschien omdat ik nu meer tijd neem voor de dingen die gedaan moeten worden. Er is minder onrust en de betrekkelijke rust die nu aan de basis ligt van mijn doen en laten is toch mede een gevolg van de dagelijkse meditaties.

Het is goed om meerdere keren per dag kort te mediteren. Loop niet meteen te hard van stapel. Na verloop van tijd kun je het gaan voelen, gaan proeven. Het bewustzijn moet leren om het bewustzijn in de gaten te houden.
- Gelek Rimpoche -

Zo zijn er veel dingen die veranderd zijn en niet alleen maar door het ouder worden. Meditatie heeft voor mij veel voordelen. Het verminderd onrust. Ik kan mijn emoties eerder herkennen en daardoor kan ik ze veel sneller op de juiste plek plaatsen en wordt er niet zo door meegezogen. Het bezorgt me een betere nachtrust. Ik ben ervan overtuigd dat als ik niet zou mediteren ik heel anders met het leven om zou gaan. Ik was in mijn oude gewoonten blijven hangen en nu kan ik ze herkennen en een keus maken of ik er wel of niet in mee wil gaan. Ik loop regelmatig om de (emotionele) valkuilen heen, omdat ik ze zie aankomen. Ze mogen er zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. En dit zijn dan nog maar oppervlakkige voordelen.

Het maakt me een gelukkiger mens.

Maar het plezierigste is, dat door de dagelijkse oefeningen ik nu ook in staat ben om het hele leven aandachtiger te leven. Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen functioneren en hoop er daardoor ook voor mijn omgeving en die me lief zijn te kunnen zijn omdat ik zelf niet met een last op mijn schouders blijf lopen.

Dat betekent niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het is een eindeloos proces omdat er nooit ook maar iets hetzelfde is en er altijd weer dingen zijn of gebeuren waar ik van kan leren. Eigenlijk ben ik nog maar sinds kort zo bewust aan het leven en is er nog een hele weg te gaan van open rondkijken, ervaren, analyseren en conclusies trekken. Het hele leven leven zoals het zich voordoet en op mijn pad komt.


De lessen in Nijmegen waren weer bijzonder en verhelderend.

Gelek Rimpochee in Nijmegen

Deze week op en neer naar Nijmegen voor de lesretraite.

Oude Tibettaanse, diepzinnige teksten worden becommentarieerd door Gelek Rimpochee.

Gelek Rimpoche

Geplukt van Facebook

Je wordt er zelf blijer van.

Gaan naar de andere kant

Ware compassie stroomt snel alsof we onszelf verwond hadden, maar dan wel zonder afname van onze kracht.
Yukoi Kurasama

Kan ik dat wel? Weet ik wel wat dat is? Doe ik dat? Wend ik niet veel te gemakkelijk mijn hoofd af om wat voor reden dan ook?
Het is goed om te weten dat ik vaak mijn kracht verlies omdat er weerstand is en de liefde voor mijn medemens ontbreekt zodat ik niet in staat ben te omarmen, te doen en te handelen zoals ik zou willen.

Dat geeft een realistische kijk op mijn spirituele ontwikkeling want 'er is geen spirituele ontwikkeling en volwassenheid mogelijk als ik het geestelijke en emotionele lijden  van anderen negeer', is een uitspraak van de Boeddha en 'iedere mogelijkheid aangrijp om compassie te tonen als dat nodig is'.

'Heb uw naasten lief als uzelf' zegt ook Jezus. Sta ik niet nog altijd zelf in het middelpunt van mijn eigen belangstelling en sluit 'lastige' mensen buiten?

Ik kom er niet omheen. Iedere stap in de richting van compassie is goed. Zonder mezelf 'weg te geven' te veroordelen of  schuldig te voelen, gaan op de weg van ontwikkeling met een eerlijke kijk op hoe ik handel en wandel.

Gaan... naar de andere kant.

Angst in de ogen kijken

Er zijn zoveel dingen die een of andere vorm van angst oproepen. Pema Chodron praat erover

Je diepste waardevolle zelf.

Afgelopen dinsdagmorgen spraken we in de filosofiekring van Vreedenhoff over hoe moeilijk het is om oude gewoontepatronen los te laten. Ze zitten vaak zo vastgeroest dat we nauwelijks in de gaten hebben hoe we er iedere keer weer in terugvallen en het ons eigen gemaakt hebben. Zeggen: 'zo ben ik nu eenmaal', heeft geen zin en daar schiet je niets mee op, want je BENT niet zo, maar je HEBT die gewoonte.  Soms plotseling  heb je het weer door en weet je dat je reageert op iets, geraakt wordt door iets wat je helemaal niet wilt of wat helemaal niet nodig is en dan zit je er weer middenin, in die frustraties van vroeger en je reactiepatroon daarop.

Aan de ene kant zijn er dingen waar je discipline voor op moet brengen om het je eigen te maken en misschien wel nieuwe gewoontepatronen aankweken die heilzamer zijn dan de oude, aan de andere kant moet je diezelfde discipline opbrengen om dingen die je niet wilt op te merken en af te leren. Steeds is het weer een stapje terugdoen en naar jezelf kijken in de spiegel. Zien waar je mee bezig bent en of je het ook zo wilt en dan misschien tot de conclusie komen dat je weer klakkeloos reageerde en het zo helemaal niet wilde. Ertegen vechten helpt niet, opmerken zonder jezelf te veroordelen, brengt je langzamerhand steeds een stapje dichterbij.

Als je iets wilt veranderen of als je ergens intensiever mee bezig wilt houden, altijd zal er voldoende motivatie en discipline moeten zijn om eraan te werken. Als daar voldoende van aanwezig is, is het leven tot op zekere hoogte maakbaar. We scheppen zo onze eigen wereld en het is mogelijk om met dingen waar je vroeger niet mee om kon gaan te leren aanvaarden en in vrede aanwezig te blijven. De omstandigheden kun je niet altijd veranderen maar wel de manier van ermee omgaan al heeft dat enige inspanning en tijd nodig. Zelfs is het mogelijk dat sommige onplezierige omstandigheden naarmate jezelf verandert ook veranderen.

Het is niet altijd gemakkelijk maar met doorzettingsvermogen, opmerkzaamheid en discipline komen er zeker resultaten en geeft het uiteindelijk veel voldoening.

Zo is het ook als je een pad van liefde mededogen wilt volgen, het kost soms meer inspanning dan je verwacht om je diepste innerlijke waardevolle zelf te herkennen en te activeren. De basis voor een vredevol leven.


Uitspraak van de Dalai Lama: Ik ben niet bezig het Boeddhime te promoten, maar menselijk waarden.

_/\_

Het gaat niet vanzelf

Boeddhistisch gezien is de Boeddha natuur, de zuivere verlichte staat, in een ieder van ons aanwezig maar (nog) niet manifest.
Mooi, zou je kunnen denken. Dan hoef ik niets anders te doen dan ZIJN.
Ja ja, als je je niet verder verdiept in het wat en hoe dat bedoeld is en jezelf geen andere dingen afvraagt, is dat makkelijk gezegd. Zulke kreten hoor ik heel vaak. Gewoon zijn!!

Lees ik hier net een citaat van Johan Sebastiaan Bach die het heel demystificerend beschrijft.

Je moet de juiste toets op het juiste moment aanslaan en dan bespeelt het instrument zichzelf.

Kijk dat is nou even heel simpel gezegd waar het om draait. Je moet wel eerst de manier gevonden hebben om muziek te maken en weten waar je het over hebt voordat je het instrument, in dit geval het instrument van je persoonlijkheid zo kunt bespelen dat die Boeddhanatuur geleefd kan worden. Dan kan er een schitterende symfonie ontstaan en word je een volledig mens die zijn persoonlijkheid gebruikt om het ware ZIJN te leven. Dan kun je alle registers opentrekken want je kent de techniek, zoals het bij alle kunde is die je je eigen wilt maken, dan is het je eigen geworden en is een hele weg  om te gaan. Dan wordt het inderdaad gewoon ZIJN. Soms popt die ware natuur misschien even naar boven en dan ben je in een staat van ZIJN. Een kadootje of voorproefje :-) Maar de rest van de tijd tobben we verder over alle blokkades en illusionaire onmogelijkheden en denkbeelden uit ons zorgenbrein.

Ach het is maar net hoe je het bekijkt maar gewoon ZIJN gaat niet vanzelf als je het over de essentie van gewoon ZIJN hebt. Het gaat pas vanzelf als je het kunt zoals met alles wat je kunt want dan is het gewoon kunnen. En dus is het ook gewoon ZIJN.

Het innerlijke Zelf

Bij filosofen en altijd bij mystici kom je regelmatig dezelfde denkbeelden tegen die je ook weer terugvindt in oude wijsheidstradities. Een soort schema, een indeling van de menselijke microkosmos.
Een gegeven dat in alle tradities van oost en west terug te vinden is. Het geeft een handvat dat het ons gemakkelijker maakt om een beeld te krijgen van wat we in werkelijkheid als mens zijn, wat er in ons leeft en welke mogelijkheden we tot ontwikkeling kunnen brengen. Een schema dat in zeven  is gedeeld en om het wat simpeler te maken wordt het ook wel in drieën gedeeld, kortweg geest, ziel en  lichaam.

Wil je jezelf leren kennen dan is het heel handzaam zo'n schema te hebben. Het geeft een plek aan al je ideeën je voelen-denken en aan datgene wat er tot je komt vanuit andere sferen of vanuit intuïtie en instinct. Het kan zijn dat we simpele reacties en instincten verwarren met iets dat in onze geest en het diepste van onze ziel aanwezig is, terwijl het een eenvoudig reactiepatroon is. Het is zaak dat we onze verkeerde aannamen laten vallen en open gaan staan voor dat wat nog niet in ons denken opkwam.

Is het belangrijk om daar meer over te weten?
Als je jezelf wilt leren kennen en een pad wilt gaan naar vrede en geluk en je thuis wilt weten in het diepste van je innerlijke leven. Je geborgen wilt zijn onder alle omstandigheden en wilt leven in de wetenschap dat alles wat je verlangt al in jezelf aanwezig is. Ja dan is het heel behulpzaam en onontbeerlijk om stap voor stap op weg te gaan. Een weg die zonder einde is zonder doel en toch doelgericht. Een weg die je kunt gaan als je zelf die weg geworden bent en die je kan brengen tot een gesprek met God.

Ik vond een boek waarin ik juist dat precies weer herkende en werd vooral geboeid door het voorwoord van Ken Wilber. Hij heeft het over de kenner van het veld, een uitspraak die we ook vinden in de hindoe-boeddhistische traditie. Heel interessant om zijn korte beschrijving te lezen over datgene wat naar zichzelf kijkt. Hoe het functioneert en wat het met de Geest te maken heeft in heldere en duidelijke bewoordingen. Ik vond het boek voor weinig geld bij Bruna op de aanbiedingen tafel en ben er heel blij mee. Het bevestigt steeds weer dat iedereen zijn eigen weg gaat en dat het altijd binnen de bovengenoemde kaders plaats vindt. Het is weliswaar een individuele weg, maar de steigers geven de richting aan. Zonder steigers zou het huis niet gebouwd kunnen worden. Een verhelderend en handzaam boek op je weg. Welke weg dat ook is.

"De Burcht"van Caroline Myss.
Een geestelijke reis naar ons innerlijke zelf.
ISBN 978 90 6963 799 0

Myss put uit verhalen van Mystici van alle tijden en uit alle religies, maar ook vertelt ze over haar eigen leven en dat van deelnemers aan haar workshops. Het boek is gebaseerd op De innerlijke burcht van Teresa van Avila, waar we eerst onszelf leren kennen door ons eigen leven eerlijk onder ogen te zien en vervolgens het goddelijke in ons  leren herkennen zonder ons te hoeven terugtrekken in volledige stilte, zonder ons gewone leven op te geven.

Ganesha wil naar huis

Compassie/mededogen komt voort uit liefde.

Liefde geeft energie en daardoor is het mogelijk tot het uiterste te gaan om er voor de ander te zijn en dat te doen wat noodzakelijk is. Daarbij is wijsheid onontbeerlijk anders wordt iedere handeling dwaasheid. Uit die liefde vloeien vele kwaliteiten voort zoals geduld, enthousiasme, vrijgevigheid, volharding, vriendelijkheid, kalmte en ook wijsheid.

Alle meegevoel die niet uit grote liefde en betrokkenheid voortkomt en zich beperkt tot een meelevend woord, een schouderklopje en daarna vergeten wordt, dingen waarvan we zeggen: 'wat verschrikkelijk' en daarna zonder ons iets af te vragen of te doen verder leven, dat meegevoel waarvoor we ons een tijdje inspannen totdat we denken, zo is het wel genoeg geweest, nu ben ikzelf aan de beurt omdat ik het anders niet volhoud, al die dingen komen niet voort uit die grote alomvattende liefde.
Van ware compassie kunnen we iets proeven in onze gevoelens voor onze kinderen of ouders, daar bemerken we iets van onvoorwaardelijke liefde/compassie. Daar ligt het begin van alle mogelijkheden die in ons aanwezig zijn. De liefde die kan groeien en breder kan worden. De mogelijkheden die we uit kunnen breiden naar alle levende wezens. Maar laten we beginnen in onze eigen kleine kring. Dat is onder omstandigheden vaak al moeilijk genoeg.

Daarmee is niet gezegd dat meegevoel en medeleven zoals we dat in ons dagelijks leven kennen, niet goed zou zijn. Natuurlijk is dat wel goed, dat is tot waar over het algemeen onze armen rijken. Om werkelijk liefde- en compassievolle wezens te worden zoals ik het hierboven omschreef  is heel wat inzet en opmerkzaamheid nodig want het is zinvol te weten waar je staat en wat je drijft in je leven en waar of wanneer je de pijp aan Maarten geeft. Te weten hoe geduldig je bent of vrijgevig of kalm en vriendelijk in situaties waar je je niet zo  betrokken bij voelt. Situaties die als een ver van mijn bedshow aan ons verschijnen en hoe dichterbij ze in onze directe omgeving plaatsvinden hoe meer er van liefde sprake kan zijn. Mijn ervaring is dat ik mezelf regelmatig tegenkom en opmerk hoe ver ik afsta van ware compassie.  En wat is er mis om objectief, zonder roze bril naar mezelf te kijken en op te merken dat er nog veel liefde en enthousiaste inzet ontbreekt zonder mezelf te veroordelen natuurlijk!? Zo kan ik mezelf en mijn ware aard leren kennen.  Vaak is het dan duidelijk dat ik ook voor mezelf liefde en compassie nodig heb vanwege alles wat ik niet kan.

Ik probeer hier op mijn eigen manier samen te vatten wat er in de Boeddhistische traditie onder liefde mededogen wordt verstaan. Evanals in de christelijke traditie e.v.a. is dat de grote overeenkomst die in religie aanwezig is.
Mijns inziens is het dan ook niet zo vreemd dat de Dalai Lama over het algemeen slechts uitspraken doet over het belang van vriendelijkheid. 'Mijn religie is vriendelijkheid',  is een bekende uitspraak van hem. Als goed voorbeeld stelt hij zichzelf altijd zeer bescheiden op met kleine afspiegelingen als het waardevolle begin van een veel groter gegeven.
Ware liefde en compassie ik ben ervan overtuigd als dat ons deel zou zijn, we zouden overstromen van betrokkenheid, energie en welbevinden zonder in een burnout terecht te komen. De basis voor een waardevol leven zonder 'grijpgrage handen'.

Een Utopie?? Niet voor het individu die WEET dat het waarheid is.

Rituelen.

Een lastig begrip.
Je zou het poppenkast kunnen noemen, maar is dat ook zo?
Ik heb er wel altijd zo over gedacht totdat ik me er beter in ging verdiepen. Wat is het nut van rituelen en vooral waar staan ze voor. Dat is het belangrijkste voor mij om een afweging te maken of het zinvol is om eraan deel te nemen of me erdoor te laten raken.

Bij rituelen gaat het niet om dingen die hun waarden hebben gehad in het verleden want als je er zo overdenkt dan heb je het slechts over de oppervlakte van het ritueel, de vorm waarin het gegoten is. Waar het wel omgaat zijn de eeuwig aanwezige menselijke kwaliteiten die opnieuw aangeraakt kunnen worden zodat er weer met diezelfde kwaliteiten gewerkt kan worden, dat ze als het ware weer geactiveerd worden.
Belangrijke innerlijke waarden, zoals verantwoordelijkheid, goedheid, kracht, rechtvaardigheid, vriendelijkheid, mededogen, gelijkmoedigheid etc. zouden de drijfveren kunnen zijn in ons menselijk bestaan. Het zijn dingen die erg abstract zijn en niet zichtbaar. De innerlijke rijkdom en schoonheid die we als mens bezitten, komt niet altijd zo duidelijk naar boven en zit soms diep verborgen onder allerlei oppervlakkigheden en hoog oplopende emoties .
Door middel van uiterlijke vormen die als rituelen naar buiten worden gebracht, kunnen ze zichtbaar worden gemaakt voor degene die de inhoud ervan kennen en erdoor geraakt willen worden.
Dat is wat rituelen kunnen doen. Dat is waar we ons bewust van kunnen worden en dat is wat ons kan evoceren. Ze roepen iets in ons op en kunnen onze eigen kwaliteiten ook raken als we er op een diepere basis contact mee maken. De herhaling van een ritueel kan het bewustzijn in de juiste richting sturen en de mens van zijn kwaliteiten bewust maken. Dat is de kracht van rituelen.
Speciaal eeuwen oude rituelen kunnen een krachtige uitstraling hebben opgebouwd waardoor vele mensen geraakt worden.

Het gaat niet alleen om oude gewoonten waar verder niets mee gedaan hoeft te worden maar het gaat om dat waar het voor staat en wat we ermee doen in onszelf. Het geeft een steuntje in de rug het maakt duidelijk dat dingen niet zonder inhoud zijn dat er iets in onszelf  aanwezig is waarmee we ons kunnen verbinden en aan kunnen conformeren. Iets waar we voor staan en voor willen werken om het tot uitdrukking te kunnen brengen in ons dagelijks leven.

Yogi's van de bestendigheid

Vandaag gehoord in de lesretraite:

We denken allemaal dat we verandering accepteren en spiritueel zijn maar als het over onszelf gaat zijn we plotseling  yogi‘s van de bestendigheid en dat kunnen we veranderen.

Gelek Rimpoche

Een gids op het pad

"Rijkdom zonder vrijheid is waardeloos"

Was een uitspraak van Gelek Rimpoche die ik uit de context van de les van deze dag haal.
De Bodhisattvacharyavatara door mij vrij vertaalt als
Een gids op de weg voor hen die een perfecte volmaakte manier van leven willen volgen.

Er zijn weer zoveel bijzondere oude teksten door Gelek Rimpoche aan ons voorgelegd en uitgelegd en we zijn nog maar net begonnen

Bodhisattvacharyavatara

Volgende week zal ik weinig of geen tijd hebben voor compie want ik ga naar de

Lesretraite Bodhisattvacharyavatara

Van zondag 28 april tot en met vrijdag 3 mei (met uitzondering van 30 april) geeft Gelek Rimpoche een vijfdaagse lesretraite over de Bodhisattvacharyavatara.

Gelek Rimpoche geeft een lesweek over de bodhisattvacharyavattara, het pad van de Bodhisattva. Deze tekst is geschreven door Shantideva in de achtste eeuw, maar is ook in onze tijd nog een van de meest inspirerende Mahayana boeddhistische teksten uit het oude India.

De teksten gaan over vrijgevigheid, de ultieme wens om iedereen alles te kunnen geven wat ze maar willen, moraliteit, waarbij je oefent om te geven wat daadwerkelijk helpt, en geduld, waarbij je blijft uitstralen en uitreiken naar de ander, het enthousiasme, waarbij je als je geeft, je geeft met volle overgave, omdat je de ander wilt helpen, concentratie, waarbij niets je afleidt om je uiteindelijke doel te bereiken, tot de ultieme wijsheid, die ons inzicht scherpt in hoe de werkelijkheid in elkaar zit, en wat we daarmee kunnen doen.

Deze tekst is nog springlevend en laat ons vers na vers de negatieve kanten van onze huidige staat van zijn zien. Waarom zijn we niet bereid om alles te geven, om het goede te geven, om te blijven geven ook als het tegenzit, om door te gaan tegen de stroom in, om bij ons doel te blijven, en om in te zien dat wat we doen, er wel toe doet.

Het lezen van de tekst zelf geeft je het gevoel dat je uiteindelijk niets liever zou willen dan een boddisattva te zijn en je volledig in te zetten voor het welzijn van anderen. Maar om dat vol te houden, en om de tekst goed te snappen, is het goed om de lesweek met Gelek Rimpoche bij te wonen. Vanuit zijn persoonlijke ervaring, als monnik, als vluchteling, en inmiddels meer dan vijfentwintig jaar tussen zijn westerse leerlingen, geeft hij uitleg over de tekst, legt verbanden die je zelf niet direct zou zien, en helpt je daadwerkelijk verder om een liefdevoller, compassievoller mens te worden. Hij is zelf een belichaming van wat het betekent om je vol overgave in te zetten voor het welzijn van anderen. We kijken dan ook zeer uit naar een scherp commentaar op een geweldige tekst! 

Lees ook op de site van Jewel Heart.

Ik verheug me erop en hoop een waardevolle week tegemoet te zien.

Een sluier van groengeel

Ik kijk door mijn raam naar het park. Er hangt een groengele sluier over het geraamte van de bomen. Donkere stammen verdwijnen zachtjes in de groene nevel. Nog even en dan zijn de stammen onzichtbaar geworden en wandel ik door een groen park alsof het nooit anders was.

Het is maar een klein voorbeeld van de manier waarop we ons bewust zijn. Als ik om mij heen kijk naar de dingen, als ik hoor en als ik voel, dan merk ik alles op alsof dat wat bij mij binnenkomt op zichzelf bestaat. Ik denk er toch niet bij na hoe het is ontstaan en geworden is. Maar eigenlijk is er helemaal niets dat op zichzelf bestaat. Alles wat er is, is afhankelijk van oorzaken en omstandigheden, om nog maar te zwijgen over mijn interpretatie. Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen dat die boom er nooit geweest zou zijn als er geen zaad, goede grond, water, lucht en zon geweest zou zijn en er zijn nog wel meer oorzaken en omstandigheden te bedenken. Zo is het met alles.  Daar sta je toch niet dagelijks bij stil.

Toch kan het heel verhelderend zijn om daar wat vaker op gericht te zijn of erover na te denken. Daardoor kun je tot heel andere ideeën komen dan je aanvankelijk dacht. Bijvoorbeeld ook in de relationele sfeer. Speel eens met gedachten. We hebben ze niet voor niets.  Je zult merken dat je anders naar mensen gaat kijken wanneer je hun oorzaken en omstandigheden mee gaat rekenen. En dan heb ik het alleen maar over de korte termijn.

Je verdiepen in de afhankelijkheid van het bestaan over een langere termijn  maken nog veel meer deurtjes open, zoveel dat het af en toe handig is er eentje dicht te doen als het je gaat duizelen. Maar als je daar geen last van hebt dan biedt het ook onwijs veel nieuwe perspectieven in je manier van leven.

Je zou op kunnen merken en terecht kunnen komen in de gedachte dat je ruimte bent, een ruimte waarbinnen alles mogelijk is omdat alles stroomt en niets hetzelfde blijft. Dat kan heel rustgevend zijn in stress situaties of als je problemen hebt, maar het is wel handig als je dan met je bewustwording van het bovenstaande  wat langer bezig bent geweest, want juist in moeilijke situaties is het lastig je op iets anders te concentreren en dan blijf je tijdens problemen daar waarschijnlijk makkelijker middenin zitten en kom je er zonder gewenning  aan al deze bovenstaande gedachten wat minder snel uit dan wanneer je vaker met deze mogelijkheden hebt gespeeld. Gelukkig hebben we als mens alle mogelijkheden in ons om te leren en te veranderen als we dat willen.

En dat allemaal naar aanleiding van een groener wordend park in de lente.

Hard werken

Het leven is heel afwisselend. Soms kabbelt het rustig verder en heb je alle tijd om te doen wat op het lijstje staat. Maar er zijn zo van die tijden dat alles tegelijk op je afkomt.

Ben ik nou de enige bij wie het hollen of stilstaan is?

Nou in dat hollen ben ik nu terecht gekomen. Ik merk dan altijd weer dat heel even de angst toeslaat dat ik geen tijd genoeg heb en dingen niet op tijd kan doen. Daar moet ik voorzichtig mee zijn, want dat levert stress op. Even een paar stapjes achteruit en naar mezelf kijken. Ik vertel mezelf dat ik niet meer dan één ding tegelijk kan doen en de rust moet bewaren. Meestal helpt het wel want de meeste dingen en de grootste druk zit in het hoofd en dat heeft dan weer een uitwerking op het lijf. Dus alles met aandacht en op zijn eigen tijd afwerken is de leus.

Ik vind het een uitdaging om er op de juiste manier mee om te leren gaan, maar dat lukt me niet altijd en ik moet dan ook oppassen dat ik niet kriebelig word als ik de voorbereidingen voor de volgende dag, die vervelende huishoudelijke klusjes zoals aanrecht opruimen want als ik dat niet doe dan loopt het de volgende ochtend in de soep, nog op het laatste moment voor het slapen gaan moet doen, want dan heb ik het echt wel gehad en wil naar bed.

En het meest opmerkelijke is dan als ik de eerste dag 'doorben' en al een gedeelte heb afgewerkt van de hoeveelheid die er ligt te wachten, ach dan valt het allemaal nog wel mee. Dat zou ik me meer van te voren moeten bedenken. Er van te voren rekening mee houden dat ik niet meer dan een ding tegelijk kan doen en dat het dan best wel goed komt. De rust in mezelf bewaren dat is wat het leven leefbaarder maakt. En zo is de cirkel weer rond.

Wat er dan ligt te wachten nu? De lay out voor het nieuwe Magazine en alle andere persoonlijke afspraken enz. komen daar dan bij.

Hieronder een kleine impressie van het vorige nummer. En nu weer hard aan de slag met het nieuwe.

Wat je erin stopt haal je er ook uit.

Waar blijven mijn overdenkingen toch?
Heel opmerkelijk hoe het werkt in het menselijke brein en de geest. Dat waar je je mee bezig houdt gaat onmiddellijk in je hersens zitten en daarmee houd je je dan ook (intensief) bezig.  
Ja daar ga ik weer in de tweede persoon enkelvoud, maar ik bedoel natuurlijk dat ik opmerk dat het bij mij zo werkt. Waarschijnlijk ook wel bij anderen, een uitzondering daargelaten, maar dat kun je alleen zelf bepalen. Ik heb daar natuurlijk geen onderzoek naar gedaan. Goed. Bij mij schijnt het dus wel zo te werken. Het maakt me duidelijk hoe belangrijk het is om je energie gericht in iets te stoppen en je ermee bezig te houden wanneer je er werkelijk iets mee wilt.
Om dat ook nog weer verder duidelijk te krijgen vond ik een citaat van niemand minder dan Aristoteles.

Ten eerste moet je een duidelijkheid, helder praktisch ideaal hebben. Ten tweede moet je de noodzakelijke middelen hebben om je doel te bereiken. Ten derde moet je alles wat je hebt richten op dat doel. Mensen zijn doelgerichte dieren. Onze levens hebben alleen betekenis als we ons inzetten en onze doelen nastreven. 

Zo functioneert het dus. Toch vermoed ik dat er maar weinigen zijn die op deze strak gerichte manier zingeving aan hun leven geven. Door zich er intensief en doelgericht mee bezig te houden. We willen ons er wel voor inzetten, maar laten ons door van alles en nog wat afleiden. Of vinden dat we andere verplichtingen hebben en zijn dus niet gefocust.

Daarmee wil ik er geen waardeoordeel aan geven, maar gewoon iets bij mijzelf vaststellen. Er zijn zoveel dingen die ik graag wil doen en waar ik me mee bezig wil houden. Niet voor niets noem ik dit blog mijn magazijn en stop er dus van alles in. Gelijktijdig wordt het me duidelijk dat, om werkelijk aandachtig te zijn en  het beste of diepste uit mijzelf te halen, er veel meer nodig is. Een bepaalde gerichtheid is dan onvermijdelijk.  Er is slechts een enkeling die zich volkomen doelgericht opstelt en dat uit zijn leven haalt wat mogelijk is.

In religieus opzicht kan ik me dan ook voorstellen dat het celibaat heel belangrijk kan zijn, je kunt geen twee heren dienen is me nu wel duidelijk. Helaas vind ik het dan weer een jammerlijke zaak dat in de RK traditie dit voor het (hele) leven zou moeten zijn en met het opgeven van dat celibaat er kennis die ten dienste van anderen kan staan, verloren gaat en dat daartegenover staat dat het vasthouden daarvan tot excessen kan leiden.

Ik splits mijn focus dan toch maar regelmatig in verschillende zaken uit en houd me voor de afwisseling met meerdere dingen bezig. Belangrijk vind ik om me bewust te zijn van hoe het werkt en wat het in en met mijn geest doet.

De zin van het leven is de zin die je er zelf aan geeft.
En wat je erin stop haal je er ook uit.


fotograferen, schilderen, schrijven, computer, familie, vakantie, muziek, lezen, meditatie, filosofie, kunst, musea en alles is (nog) mogelijk in deze westerse samenleving. Het één, hoeft het ander niet uit te sluiten en we kunnen ervan genieten, maar hoe word ik me bewust en haal daardoor de essentie en zingeving  in mijn leven naar boven?
Ik heb er een prachtige en gelukkig eindeloze weg in gevonden.
Jij ook?