Zoveel ontroerende muziek
donderdag 31 januari 2013
woensdag 30 januari 2013
Open staan
Ik ben een beetje aan het rondkijken op internet en wat kom ik dan veel boeiends tegen. Eindeloos kan ik zoeken en kijken op een site van het stedelijk museum Amsterdam en vind daar zoveel interessants. Of op Youtube luisteren naar muziek. Alles is overal te vinden. Ik hoef er bijna geen boek meer voor open te slaan. En dan heb ik het nog slechts over Nederlandse sites. Je kunt het niet zo gek bedenken wat je maar wilt het is van over de hele wereld binnen te halen. Binnen halen, binnen halen, binnen halen.
Meestal zijn het vluchtige zaken. De snelheid waarmee we erdoor razen geeft niet veel tijd voor verdieping. Dat is niet zo erg wanneer je iets zoekt waarvan je al eerder veel meer te weten bent gekomen. Met de klik op een link komt er dan een wereld bovendrijven waar je al eerder kennis mee maakte en dat roept weer van alles op aan herkenning. Soms met nieuwe ideeën en voor mij onbekende zaken verluchtigd. Dat maakt het boeiend.
Zo werken die dingen. Eerst leren, dan erover nadenken en daarna het je nog eens eigen maken. Dat wat je in je jeugd hebt geleerd zit er meestal wel degelijk in. Je hebt er soms maar een plaatje of een woord voor nodig om ze weer volledig in de herinnering op te roepen. Je weet waar het over gaat.
Maar als je dan nieuwe dingen tegenkomt die interessant lijken of vreeemd overkomen en waar je minder bekend mee bent, dan is het lastig die leermomenten van vroeger die je zo eigen zijn, over te schrijven. Toch is het mogelijk en als je dat interessant vindt is het haalbaar. Maar niet met de vluchtigheid van deze tijd. Daar is meer aandacht en concentratie voor nodig. Verdieping en interesse. Doe daar nog een schepje motivatie boven op. Een motivatie die in de gaten houdt waarom en waarvoor je graag iets wilt veranderen en je bent een grote stap verder. Je krijgt dan de mogelijkheid je open te stellen voor het nieuwe dat je nog niet herkent en als zodanig kunt waarderen. Maar naar mate je er meer in vordert ga je ook dat herkennen en gaat er een nieuwe of andere wereld voor je open
Het plezier in de nieuwe mogelijkheden volgt als vanzelf.
Open blijven staan voor alles wat er is. Daar kun je veel plezier uithalen. Altijd nieuw, altijd vernieuwend.
En dan nog maar even voor de duidelijkheid. Alle dingen die ik schrijf komen uit mijzelf en dat betekent dat, als ik diep genoeg kijk ik net als ieder ander mens tot de ontdekking kom dat er nog wel wat vast zit heel diep van binnen. :-)
Ik heb de indruk dat de kunstenaars in deze film hebben laten zien hoe we vast kunnen zitten in oude patronen en dat het zonder een bredere blik en meer openheid bijna onmogelijk is daar iets aan te veranderen. Maar dat is niet meer dan mijn interpretatie. Misschien denken jullie daar heel anders over. En dat is het mooie aan kunst. Dat het bij velen wat oproept. Een intrigerend filmpje.
Meestal zijn het vluchtige zaken. De snelheid waarmee we erdoor razen geeft niet veel tijd voor verdieping. Dat is niet zo erg wanneer je iets zoekt waarvan je al eerder veel meer te weten bent gekomen. Met de klik op een link komt er dan een wereld bovendrijven waar je al eerder kennis mee maakte en dat roept weer van alles op aan herkenning. Soms met nieuwe ideeën en voor mij onbekende zaken verluchtigd. Dat maakt het boeiend.
Zo werken die dingen. Eerst leren, dan erover nadenken en daarna het je nog eens eigen maken. Dat wat je in je jeugd hebt geleerd zit er meestal wel degelijk in. Je hebt er soms maar een plaatje of een woord voor nodig om ze weer volledig in de herinnering op te roepen. Je weet waar het over gaat.
Maar als je dan nieuwe dingen tegenkomt die interessant lijken of vreeemd overkomen en waar je minder bekend mee bent, dan is het lastig die leermomenten van vroeger die je zo eigen zijn, over te schrijven. Toch is het mogelijk en als je dat interessant vindt is het haalbaar. Maar niet met de vluchtigheid van deze tijd. Daar is meer aandacht en concentratie voor nodig. Verdieping en interesse. Doe daar nog een schepje motivatie boven op. Een motivatie die in de gaten houdt waarom en waarvoor je graag iets wilt veranderen en je bent een grote stap verder. Je krijgt dan de mogelijkheid je open te stellen voor het nieuwe dat je nog niet herkent en als zodanig kunt waarderen. Maar naar mate je er meer in vordert ga je ook dat herkennen en gaat er een nieuwe of andere wereld voor je open
Het plezier in de nieuwe mogelijkheden volgt als vanzelf.
Open blijven staan voor alles wat er is. Daar kun je veel plezier uithalen. Altijd nieuw, altijd vernieuwend.
En dan nog maar even voor de duidelijkheid. Alle dingen die ik schrijf komen uit mijzelf en dat betekent dat, als ik diep genoeg kijk ik net als ieder ander mens tot de ontdekking kom dat er nog wel wat vast zit heel diep van binnen. :-)
Ik heb de indruk dat de kunstenaars in deze film hebben laten zien hoe we vast kunnen zitten in oude patronen en dat het zonder een bredere blik en meer openheid bijna onmogelijk is daar iets aan te veranderen. Maar dat is niet meer dan mijn interpretatie. Misschien denken jullie daar heel anders over. En dat is het mooie aan kunst. Dat het bij velen wat oproept. Een intrigerend filmpje.
maandag 28 januari 2013
En Soph. De grenzeloze bron van het bestaan.
Zullen we eens even wat dieper in onze overdenkingen en
aandachtige belevingen duiken?
Voor de liefhebber:
Kees Voorhoeve
In de Kabbalah, de mystieke stroming binnen de Joodse
Traditie, vormt het begrip En Soph de Oerbron van het bestaan. En Soph is de
sfeer van de Godheid, de Godheid als‘de verborgen God, ronddwalend in de diepte
van zijn eigen wezens’ [1]. Het behelst een onpersoonlijke dimensie van het
Heilige, die eigenlijk geen dimensie is. Deze Godheid is onkenbaar. En Soph is
afgekeerd van de schepping en verblijft in diepe duisternis. Tegelijkertijd
vormt En Soph de bron van het bestaan en is overal aanwezig. Het Heilige is
zodoende naar de schepping toegekeerd. Het principe En Soph bestaat in alles
wat bestaat. En Soph is de bron van een groot netwerk van verschijnselen waar
aarde, lucht, water en vuur, mens en natuur, gedachten en gevoelens, liefde,
wijsheid en inspiratie, aanwezig zijn. Het vormt een oneindige Ruimte. Deze
Ruimte doordrenkt de gehele schepping en is de Enige en Ene Werkelijkheid.
Hier komt een overweldigende paradox naar voren. Dit is
onbegrijpelijk. De naam En Soph betekent letterlijk niet-grens of zonder grens.
‘Zonder grens’ wil zeggen dat En Soph geen eigenschappen bezit en dat het alles
overstijgt. De grens van ons bevattingsvermogen wordt hiermee overstegen. Het
betreft een groot mysterie. We kunnen deze Oerbron niet in woorden uitdrukken.
De naam En Soph verwijst naar een alles doordringende en overstijgende ervaring
waar eigenlijk niets over te zeggen valt. Hoe kunnen we toch enigszins dit
grote mysterie van En Soph begrijpen?
Lees verder mystieke overpeinzingen
zondag 27 januari 2013
In de spiegel kijken
Er zijn vier soorten mensen:
de eerst bekommert zich niet om zijn eigen heil en ook niet om het heil van anderen.
De tweede is al beter: hij bekommert zich om het heil van anderen, maar verwaarloost daarbij zijn eigen heil.
De derde die zich eerst voor zijn eigen heil inzet voordat hij zich om het heil van anderen bekommert, is nog beter;
maar het beste is degene voor wie het eigen heil net zo belangrijk is als het heil van anderen.
Anguttara nikaya 4:95
Dit citaat komt uit verzamelingen van toespraken van de Boeddha. Je vindt ze in het Theravada Boeddhisme een van de Boeddhistische stromingen. Het is interessant om er over na te denken. Sommige dingen komen ons hier in het westen vreemd voor. We zijn zo eigen gemaakt met vaak niet meer zulke zuivere christelijke leringen die gebaseerd zijn op het weggeven van jezelf en dat wordt dan barmhartigheid, liefde en mededogen genoemd, zoals de tweede mens wordt beschreven. Er voor een ander kunnen zijn is natuurlijk een mooi gegeven maar vaak loopt het uit op een opoffering die ervoor zorgt dat je er zelf niet meer mag zijn. Dat kan nooit de bedoeling zijn en daar wordt hier heel duidelijk over gesproken. Je bent zelf net zo belangrijk als de ander. Als je er zelf niet meer mag zijn kan je er ook niet voor een ander zijn dat is zoals ik erover denk.
Hoe we daar ieder persoonlijk in staan dat kun je alleen maar zelf bepalen. Ik weet dat ik merendeels voor mijn eigen heil kies dus aan de derde beantwoord.
Verder gaat het er met al deze dingen niet om dat je iets zou moeten zijn of iets zou moeten bereiken ook al staat er 'beter en best' het zijn slechts woorden om iets duidelijk te maken. Boeddha's woorden zijn bedoeld als spiegels om in te kijken en te weten waar je staat en hoe je gaat. Ik hoef me toch ook niet beter voor te doen dan ik ben.
Evenals de tien geboden uit de Bijbel en vele andere leringen daaruit. Niets! met een geheven vingertje van wat wel en niet mag. Nee, nergens voor nodig, daarmee werden we in het verleden meer dan genoeg geplaagd, maar als een spiegel om in kijken zonder zelfverwijt dat het houdt me scherp en ik mag er zijn zoals ik ben .
de eerst bekommert zich niet om zijn eigen heil en ook niet om het heil van anderen.
De tweede is al beter: hij bekommert zich om het heil van anderen, maar verwaarloost daarbij zijn eigen heil.
De derde die zich eerst voor zijn eigen heil inzet voordat hij zich om het heil van anderen bekommert, is nog beter;
maar het beste is degene voor wie het eigen heil net zo belangrijk is als het heil van anderen.
Anguttara nikaya 4:95
Dit citaat komt uit verzamelingen van toespraken van de Boeddha. Je vindt ze in het Theravada Boeddhisme een van de Boeddhistische stromingen. Het is interessant om er over na te denken. Sommige dingen komen ons hier in het westen vreemd voor. We zijn zo eigen gemaakt met vaak niet meer zulke zuivere christelijke leringen die gebaseerd zijn op het weggeven van jezelf en dat wordt dan barmhartigheid, liefde en mededogen genoemd, zoals de tweede mens wordt beschreven. Er voor een ander kunnen zijn is natuurlijk een mooi gegeven maar vaak loopt het uit op een opoffering die ervoor zorgt dat je er zelf niet meer mag zijn. Dat kan nooit de bedoeling zijn en daar wordt hier heel duidelijk over gesproken. Je bent zelf net zo belangrijk als de ander. Als je er zelf niet meer mag zijn kan je er ook niet voor een ander zijn dat is zoals ik erover denk.
Hoe we daar ieder persoonlijk in staan dat kun je alleen maar zelf bepalen. Ik weet dat ik merendeels voor mijn eigen heil kies dus aan de derde beantwoord.
Verder gaat het er met al deze dingen niet om dat je iets zou moeten zijn of iets zou moeten bereiken ook al staat er 'beter en best' het zijn slechts woorden om iets duidelijk te maken. Boeddha's woorden zijn bedoeld als spiegels om in te kijken en te weten waar je staat en hoe je gaat. Ik hoef me toch ook niet beter voor te doen dan ik ben.
weten waar je staat en hoe je gaat
vrijdag 25 januari 2013
Weekend
De vrijdagavond ervoor, dat is altijd zo heerlijk. Het hele weekend nog in het vooruitzicht. De volgende morgen niet zo vreselijk vroeg mijn bed uit. Misschien is dat nog wel wat ik het fijnste vind.
Jammer genoeg gaat zo'n weekend altijd veel te snel voorbij en niet alleen het weekend. De weken vliegen door mijn vingers.
Naar mate de jaren stijgen lijkt het wel sneller te gaan. Het leven is veel te kort. Als je terug kijkt is het niet meer dan een waterbel.
Laten we het korte leven goed gebruiken en gelukkig zijn. Niet door het van buiten te zoeken want dat raak je weer kwijt, maar het van binnen verwerkelijken.
Dat betekent dan wel dat het niet uitmaakt of het weekend of door de week is. Zo leer ik steeds weer iets, zelfs van mijn eigen losse kreten ;-)
donderdag 24 januari 2013
Problemen bij NS
Iedere dag maar weer een aangepaste regeling en problemen rondom Utrecht.
Onze planning was gisteren de Hermitage maar de NS maakt het er niet leuker op, dus besloten we naar Zutphen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in Culemborg terecht om Ferries computer te laten maken. Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto. Dat doe ik zo graag.
Onze planning was gisteren de Hermitage maar de NS maakt het er niet leuker op, dus besloten we naar Zutphen te gaan. Uiteindelijk kwamen we in Culemborg terecht om Ferries computer te laten maken. Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto. Dat doe ik zo graag.
Volledig leren leven
Hoe reageer ik.
Wat zitten wij mensen toch ingewikkeld in elkaar. En wat kan het leven een chaos worden. Hoe los ik sommige problemen op?
Als ik me dan niet met de ´fouten´ van een ander moet bemoeien, betekent dat dan ook dat ik alles maar goed moet vinden? Als ik het zo uit zou leggen loop ik tegen leerstellingen aan die iets opleggen en tot 'moeten' dwingen zoals wij dat hier in het calvinistische westen helaas maar al te vaak gewend zijn. Dan kom ik voor grote problemen te staan. Dit mag wel en dat mag niet. En je moet van alles. Het is dan geen ver van mijn bed show meer om als deurmat gebruikt te worden. Ik hoef toch niet alles maar toe te laten!
Ik antwoorde Es in het vorige blogje:
"In het Boeddhisme zit het anders in elkaar Es. Dat betekent dat het er niet om gaat dat je dat niet zou kunnen doen, maar het gaat altijd om de staat van je eigen bewustzijn. In welke staat verkeer je (boos, opgewonden, jaloers, hebzuchtig, geduldig, mededogend) en veroordeel je de persoon als persoon of ben je het niet eens met de handeling die hij verricht? Als ik het Vóór ben, wil ik daarmee zeggen dat ik herken in wat voor staat mijn bewustzijn verkeerd nog Vóór ik reageer nog voor ik me over de ander of zijn handeling uitlaat, zoals jij ook schrijft. Dat gaat razendsnel en dan heb ik een bewuste keuze om te reageren of niet. Als ik vanuit mijn gewoontereactie reageer heb ik geen enkele keus en ben geen baas over mijn eigen reactie. De uitkomst van de reactie kan precies hetzelfde zijn en soms ook niet maar je bent door oefening in staat je reactie patroon te veranderen als je dat zou willen. In het bewustzijn wordt het anders. Het zijn subtiele verschillen die voor de buitenwereld niet herkenbaar zijn, maar voor mezelf veel verschil uitmaken, is mijn dagelijkse ervaring.
Het zijn diepgaande processen die je leert kennen in jezelf door je bewust te worden en steeds verder te kijken in je eigen doen en laten. Ook jij weet daar veel over te vertellen Es."
Heel successievelijk door de jaren heen heb ik door die methodiek van leren, denken en mediteren, mediteren in bewuste aandacht, (er zijn drie vormen van meditatie) in het Boeddhisme de antwoorden gevonden die steeds herkenbaarder werden door me meer bewust te worden van mijn eigen functioneren in een diepere laag.
Die antwoorden liggen allemaal diep van binnen in de chaos van ons bewustzijn verscholen. Het is alleen de kunst om ze er ook uit te halen. Daar is geduld en aandacht voor nodig. Aandacht voor hoe alles functioneert. Ook Jezus en andere grote leraren zoals Krishnamurti waren helemaal doordrongen van die wijsheid die in de diepste lagen van het bewustzijn ligt opgeslagen.
Maar nu over mijzelf met mijn beperkingen en mijn nog niet ontwikkelde bewustzijn. Niet alleen maar stil zijn, geduldig en oplettend, maar ook leren en denken komen daarbij. We hebben ons brein niet voor niets gekregen en het is goed om de 'hele mens' te leren gebruiken op de juiste wijze. Vaak is het handig daar handvatten bij te krijgen. Als ik geen uitleg krijg over mijn computer van iemand die er bekend mee is, wordt het veel lastiger om zelf in die brei van mogelijkheden mijn eigen weg te vinden en te weten wat ik wel of niet van die computer wil gebruiken. En dan al lezend, lerend, denkend, aandachtig en geduldig zijnde, kom ik stapje voor stapje zelf tot conclusies en leer ik ermee werken. Zo is het ook met bewustzijn.
Natuurlijk zijn er ook mensen die totaal geen interesse hebben in computers, prima ook dat is een keus.
Blij ben ik met de handvatten die de Boeddha gaf en de uitgewerkte lessen die daarvan het gevolg waren en die nooit dwingend zijn. Ze geven mij een heel pad zoals een kind vanaf de lagere school leert denken, leven en handelingen verrichten en dat allemaal binnen zijn eigen individuele leven. Ik leer van mijn eigen manier van functioneren en door de mogelijkheid tot analyseren en conclusies trekken heel langzamerhand. Op die manier leert iedereen alleen maar op zijn en haar eigen manier toegepast op het individu en is er geen dogma waarbij ik me in allerlei bochten moet wringen om eraan te gehoorzamen. Ik begin een weg te vinden in de filosofiën over wijsheid (het ontbreken van een op zichzelf staand zelf) en liefde mededogen. De fundamenten voor een gelukkig bestaan in deze wereld van chaos. Ik sta aan het begin van die weg en heb nog een heel eind te wandelen. Maar dat is geen enkel probleem. Met enthousiasme kom je een heel eind en het gaat niet om het doel maar om het pad, want zoals H.P. Blavatsky schrijft in de 'Stem van de Stilte': Je kunt het pad niet gaan als je het niet geworden bent.
Zoals autorijden waarbij je eerst over iedere handeling na moet denken, koppeling, schakelen, koppeling, remmen, richting aanwijzers etc. En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Doe je de juiste handelingen omdat het je eigen is geworden.
In het geval van aandacht, wordt je bewust van je bewustzijn. Zo leer ik langzamerhand volledig (dat vind ik toch z'n mooi woord) leven.
Daar gaat het voor mij om. Een weg zonder vaststaand doel in de verte maar iedere dag nieuw en iedere dag weer vreugdevol met alles erop en eraan.
Wat zitten wij mensen toch ingewikkeld in elkaar. En wat kan het leven een chaos worden. Hoe los ik sommige problemen op?
Als ik me dan niet met de ´fouten´ van een ander moet bemoeien, betekent dat dan ook dat ik alles maar goed moet vinden? Als ik het zo uit zou leggen loop ik tegen leerstellingen aan die iets opleggen en tot 'moeten' dwingen zoals wij dat hier in het calvinistische westen helaas maar al te vaak gewend zijn. Dan kom ik voor grote problemen te staan. Dit mag wel en dat mag niet. En je moet van alles. Het is dan geen ver van mijn bed show meer om als deurmat gebruikt te worden. Ik hoef toch niet alles maar toe te laten!
Ik antwoorde Es in het vorige blogje:
"In het Boeddhisme zit het anders in elkaar Es. Dat betekent dat het er niet om gaat dat je dat niet zou kunnen doen, maar het gaat altijd om de staat van je eigen bewustzijn. In welke staat verkeer je (boos, opgewonden, jaloers, hebzuchtig, geduldig, mededogend) en veroordeel je de persoon als persoon of ben je het niet eens met de handeling die hij verricht? Als ik het Vóór ben, wil ik daarmee zeggen dat ik herken in wat voor staat mijn bewustzijn verkeerd nog Vóór ik reageer nog voor ik me over de ander of zijn handeling uitlaat, zoals jij ook schrijft. Dat gaat razendsnel en dan heb ik een bewuste keuze om te reageren of niet. Als ik vanuit mijn gewoontereactie reageer heb ik geen enkele keus en ben geen baas over mijn eigen reactie. De uitkomst van de reactie kan precies hetzelfde zijn en soms ook niet maar je bent door oefening in staat je reactie patroon te veranderen als je dat zou willen. In het bewustzijn wordt het anders. Het zijn subtiele verschillen die voor de buitenwereld niet herkenbaar zijn, maar voor mezelf veel verschil uitmaken, is mijn dagelijkse ervaring.
Het zijn diepgaande processen die je leert kennen in jezelf door je bewust te worden en steeds verder te kijken in je eigen doen en laten. Ook jij weet daar veel over te vertellen Es."
Heel successievelijk door de jaren heen heb ik door die methodiek van leren, denken en mediteren, mediteren in bewuste aandacht, (er zijn drie vormen van meditatie) in het Boeddhisme de antwoorden gevonden die steeds herkenbaarder werden door me meer bewust te worden van mijn eigen functioneren in een diepere laag.
Die antwoorden liggen allemaal diep van binnen in de chaos van ons bewustzijn verscholen. Het is alleen de kunst om ze er ook uit te halen. Daar is geduld en aandacht voor nodig. Aandacht voor hoe alles functioneert. Ook Jezus en andere grote leraren zoals Krishnamurti waren helemaal doordrongen van die wijsheid die in de diepste lagen van het bewustzijn ligt opgeslagen.
Maar nu over mijzelf met mijn beperkingen en mijn nog niet ontwikkelde bewustzijn. Niet alleen maar stil zijn, geduldig en oplettend, maar ook leren en denken komen daarbij. We hebben ons brein niet voor niets gekregen en het is goed om de 'hele mens' te leren gebruiken op de juiste wijze. Vaak is het handig daar handvatten bij te krijgen. Als ik geen uitleg krijg over mijn computer van iemand die er bekend mee is, wordt het veel lastiger om zelf in die brei van mogelijkheden mijn eigen weg te vinden en te weten wat ik wel of niet van die computer wil gebruiken. En dan al lezend, lerend, denkend, aandachtig en geduldig zijnde, kom ik stapje voor stapje zelf tot conclusies en leer ik ermee werken. Zo is het ook met bewustzijn.
Natuurlijk zijn er ook mensen die totaal geen interesse hebben in computers, prima ook dat is een keus.
Blij ben ik met de handvatten die de Boeddha gaf en de uitgewerkte lessen die daarvan het gevolg waren en die nooit dwingend zijn. Ze geven mij een heel pad zoals een kind vanaf de lagere school leert denken, leven en handelingen verrichten en dat allemaal binnen zijn eigen individuele leven. Ik leer van mijn eigen manier van functioneren en door de mogelijkheid tot analyseren en conclusies trekken heel langzamerhand. Op die manier leert iedereen alleen maar op zijn en haar eigen manier toegepast op het individu en is er geen dogma waarbij ik me in allerlei bochten moet wringen om eraan te gehoorzamen. Ik begin een weg te vinden in de filosofiën over wijsheid (het ontbreken van een op zichzelf staand zelf) en liefde mededogen. De fundamenten voor een gelukkig bestaan in deze wereld van chaos. Ik sta aan het begin van die weg en heb nog een heel eind te wandelen. Maar dat is geen enkel probleem. Met enthousiasme kom je een heel eind en het gaat niet om het doel maar om het pad, want zoals H.P. Blavatsky schrijft in de 'Stem van de Stilte': Je kunt het pad niet gaan als je het niet geworden bent.
Zoals autorijden waarbij je eerst over iedere handeling na moet denken, koppeling, schakelen, koppeling, remmen, richting aanwijzers etc. En na verloop van tijd gaat het vanzelf. Doe je de juiste handelingen omdat het je eigen is geworden.
In het geval van aandacht, wordt je bewust van je bewustzijn. Zo leer ik langzamerhand volledig (dat vind ik toch z'n mooi woord) leven.
Daar gaat het voor mij om. Een weg zonder vaststaand doel in de verte maar iedere dag nieuw en iedere dag weer vreugdevol met alles erop en eraan.
dinsdag 22 januari 2013
Fouten van anderen
Bemoei je niet al te zeer met de fouten van anderen, wat ze doen en wat ze niet doen.
Wat je zelf doet, wat je zelf achterwege laat- dat moet je in de gaten houden.
Dhammapada 50
Ach het is eigenlijk zo vanzelfsprekend, maar juist daardoor zo weinig opvallend wanneer je er toch weer 'intrapt'en je bezighoudt met het gedrag van anderen. Je hoeft nog niet eens een oordeel uit te spreken, maar heel diep van binnen ontstaat er toch soms al zoiets van voor of afkeur.
Als ik er echt op ga letten dan merk ik dat- ondanks het feit dat zulke eenvoudige waarheden mij wel bekend zijn- ik af en toe onder de juiste omstandigheden die me raken, me toch laat verleiden en dat ik me dan bezighoud met iets waarvan ik denk dat ik dat zelf heel anders had zullen doen. Als ik me daarmee bezig houd is dat net zo goed een 'fout'.
Ben ik nog een beetje duidelijk hahaha.
En dan kom ik weer tot de conclusie: Ik moet erop letten en het in de gaten krijgen dat ik dat doe want het gebeurd al voor ik het weet. Als ik erop let dan komt er heel langzamerhand een moment dat ik het vóór ben net zoals ik dat met sommige andere gewoontepatronen heb leren herkennen, zoals bij boosheid en andere reactie patronen. Dan zie ik het aankomen en overvalt het me niet meer zo snel. Als het me dan gebeurd dat ik het vóór ben dan ontstaat er blijdschap en dat is een goed teken.
Niemand heeft in de gaten hoor dat ik me af en toe me met *'fouten' van anderen bezig houd, want daar praat ik niet over. Dat zit gewoon heel diep van binnen.
Hoe zit dat bij jou? Hoe zit dat echt bij jou?
Ik heb het hier dan voor de duidelijkheid, over bewustwording en niet over me in allerlei bochten wringen om maar een goed mens te zijn. Daar heb ik het niet over en dat is nergens goed voor. Het is puur een kwestie van leren opmerkzaam te zijn. Dat even voor de duidelijkheid want jezelf veroordelen om wat je gewoon bent op het moment van de reactie, slaat volkomen de plank mis. Is niet nodig en alleen maar frustrerend.
Is dat bewustwording?
* met fouten bedoel ik hier allerlei voorkomende handelingen die tot lastige gevolgen (lijden) kunnen leiden. In het boeddhisme ook wel dhukka genoemd die meer te maken hebben met de oorzaken voor het lijden en dus ook met al onze onwetendheid en verduisteringen.
En zo fiets ik rustig zo aandachtig mogelijk het leven door.
Wat je zelf doet, wat je zelf achterwege laat- dat moet je in de gaten houden.
Dhammapada 50
Ach het is eigenlijk zo vanzelfsprekend, maar juist daardoor zo weinig opvallend wanneer je er toch weer 'intrapt'en je bezighoudt met het gedrag van anderen. Je hoeft nog niet eens een oordeel uit te spreken, maar heel diep van binnen ontstaat er toch soms al zoiets van voor of afkeur.
Als ik er echt op ga letten dan merk ik dat- ondanks het feit dat zulke eenvoudige waarheden mij wel bekend zijn- ik af en toe onder de juiste omstandigheden die me raken, me toch laat verleiden en dat ik me dan bezighoud met iets waarvan ik denk dat ik dat zelf heel anders had zullen doen. Als ik me daarmee bezig houd is dat net zo goed een 'fout'.
Ben ik nog een beetje duidelijk hahaha.
En dan kom ik weer tot de conclusie: Ik moet erop letten en het in de gaten krijgen dat ik dat doe want het gebeurd al voor ik het weet. Als ik erop let dan komt er heel langzamerhand een moment dat ik het vóór ben net zoals ik dat met sommige andere gewoontepatronen heb leren herkennen, zoals bij boosheid en andere reactie patronen. Dan zie ik het aankomen en overvalt het me niet meer zo snel. Als het me dan gebeurd dat ik het vóór ben dan ontstaat er blijdschap en dat is een goed teken.
Niemand heeft in de gaten hoor dat ik me af en toe me met *'fouten' van anderen bezig houd, want daar praat ik niet over. Dat zit gewoon heel diep van binnen.
Hoe zit dat bij jou? Hoe zit dat echt bij jou?
Ik heb het hier dan voor de duidelijkheid, over bewustwording en niet over me in allerlei bochten wringen om maar een goed mens te zijn. Daar heb ik het niet over en dat is nergens goed voor. Het is puur een kwestie van leren opmerkzaam te zijn. Dat even voor de duidelijkheid want jezelf veroordelen om wat je gewoon bent op het moment van de reactie, slaat volkomen de plank mis. Is niet nodig en alleen maar frustrerend.
Is dat bewustwording?
* met fouten bedoel ik hier allerlei voorkomende handelingen die tot lastige gevolgen (lijden) kunnen leiden. In het boeddhisme ook wel dhukka genoemd die meer te maken hebben met de oorzaken voor het lijden en dus ook met al onze onwetendheid en verduisteringen.
En zo fiets ik rustig zo aandachtig mogelijk het leven door.
maandag 21 januari 2013
Reggae
Bij de opening maakte ik ook nog een heel klein stukje film. Slecht maar misschien leuk voor de deelnemers. Eens kijken wat het wordt al ik het plaats.
Kunstroute Presikhaaf
Kunstroute 7 is overgegaan in de stichting Kunstroute Presikhaaf. En dat werd zondag gevierd met een sneeuwstorm en nog veel meer.
Gelukkig kwamen er toch nog enkele 'die hards' doorheen.
Mies Frijling en Josta Haaiema opende dit heugelijke feit in KunsthuisHaaiema
En drankjes
Gelukkig kwamen er toch nog enkele 'die hards' doorheen.
Mies Frijling en Josta Haaiema opende dit heugelijke feit in KunsthuisHaaiema
Met hapjes
En drankjes
De feestelijkheid werd bekroond met reggae en rock and roll
Heftig maar toch
kunnen we er zo wel weer tegenaan dit jaar.
zondag 20 januari 2013
Op herhaling
Vrijdagmiddag nog even genoten van het Arnhems Museum
En niet minder van de kalme aandacht die mijn kleinzoon ervoor had. Ik had niet verwacht dat hij daar tweeëneenhalfuur interesse voor op kon brengen.
En niet minder van de kalme aandacht die mijn kleinzoon ervoor had. Ik had niet verwacht dat hij daar tweeëneenhalfuur interesse voor op kon brengen.
donderdag 17 januari 2013
Beperkingen
Het vorige citaat wordt, hoe meer ik erover nadenk steeds interessanter. Goede communicatie is een van de lastigste dingen. En zeker in korte blogjes waarin beperkte toelichtingen en korte reacties aan de orde zijn, is het nog moeilijker omdat je elkaar niet ziet en heel verkeerd kunt interpreteren. Als je in gesprek met elkaar bent dan is daar ook altijd de lichaamstaal bij betrokken. Die missen we in korte correspondenties als deze het meeste. Het is een heel verschil wanneer een opmerking met een vrolijk gezicht wordt geplaatst of met een boos gezicht. Daarbij kunnen icoontjes heel behulpzaam zijn. Maar het blijven oppervlakkige dingen waarmee je niet tot de ware intensie van iemands doen en denken door kunt dringen. Daar is veel meer voor nodig. Toch kun je als je niet te snel op je eerste impulsen reageert en even nadenkt over alle bedoelingen van de schrijver of spreker heel wat meer aan de weet komen dan je aanvankelijk zou denken. En dan nog is het de vraag of dat wat je denkt te weten ook de werkelijkheid van de ander is.
Het eenvoudigst is de uitwisseling als je samen op een soort zelfde lijntje zit. Als je van elkaar weet wat de persoonlijke weg is die je bewandelt en hoe je in het leven staat. Welke principes of filosofieën iemand erop na houdt en waar hij zich mee bezig houdt.
Het belangrijkste in gesprekken is dan ook vaak niet alleen wat er wordt gezegd. Maar het contact en de overdracht die in de ruimte van je eigen persoonlijkheid ontstaat. Door als het ware in alle rust op elkaar af te stemmen en niet meteen naar de ander op je eigen impulsen te reageren, maar rustig te luisteren ontstaat er een andere vorm van communicatie die veel intenser kan zijn omdat er werkelijke aandacht en contact ontstaat.
Het grappige is dat ik merk dat er regelmatig ook op blogjes een verfijndere communicatie ontstaat. Maar het blijft zaak oplettend te zijn want het regelmatig verkeerd interpreteren ligt altijd op de loer. We hebben allemaal onze beperkingen zowel in uitdrukkingsvermogen als in aandachtig luisteren.
En dan hebben we het nog steeds over een betrekkelijk oppervlakkig niveau. De diepgang van mogelijkheden in het uitwisselen van persoonlijke, dieper emotionele en spirituele ervaringen die geen woorden kennen is eindeloos. En voor zover ik het kan interpreteren is dat waar Kahlil het over heeft.
Communicatie op Monmartre
Het eenvoudigst is de uitwisseling als je samen op een soort zelfde lijntje zit. Als je van elkaar weet wat de persoonlijke weg is die je bewandelt en hoe je in het leven staat. Welke principes of filosofieën iemand erop na houdt en waar hij zich mee bezig houdt.
Het belangrijkste in gesprekken is dan ook vaak niet alleen wat er wordt gezegd. Maar het contact en de overdracht die in de ruimte van je eigen persoonlijkheid ontstaat. Door als het ware in alle rust op elkaar af te stemmen en niet meteen naar de ander op je eigen impulsen te reageren, maar rustig te luisteren ontstaat er een andere vorm van communicatie die veel intenser kan zijn omdat er werkelijke aandacht en contact ontstaat.
Het grappige is dat ik merk dat er regelmatig ook op blogjes een verfijndere communicatie ontstaat. Maar het blijft zaak oplettend te zijn want het regelmatig verkeerd interpreteren ligt altijd op de loer. We hebben allemaal onze beperkingen zowel in uitdrukkingsvermogen als in aandachtig luisteren.
En dan hebben we het nog steeds over een betrekkelijk oppervlakkig niveau. De diepgang van mogelijkheden in het uitwisselen van persoonlijke, dieper emotionele en spirituele ervaringen die geen woorden kennen is eindeloos. En voor zover ik het kan interpreteren is dat waar Kahlil het over heeft.
Communicatie op Monmartre
woensdag 16 januari 2013
maandag 14 januari 2013
Museum voor Moderne Kunst Arnhem
Afgelopen week heb ik nauwelijks tijd gehad voor mijn dagelijkse dingen. Maar gelukkig heb ik die wel gedaan. Het bloggen is er een beetje bij ingeschoten. Maar nu is het Jewel Heart Magazine zo goed als klaar en de lay out weer verzorgd. Nog even de puntjes op de i en dan kan het naar de drukker. Het is een dubbel nummer geworden met interessante artikelen. Ik vind het dan altijd weer leuk als het op de plank ligt en het er goed uitziet.
De week is weer begonnen en na een fijn weekend liep vanmorgen de wekker om 5.30 uur af. Meestal stap ik dan mijn bed niet weer in als Fer de deur uit is want het duurt minstens een uur voor ik in slaap val en word dan zo gammel wakker. Opblijven geeft me de gelegenheid even een blogje neer te zetten. En hier ben ik dan weer. En het is best fijn zo vroeg op als ik eenmaal mijn bed uit ben. Maar zo denk ik er niet over als de wekker afloopt hoor :-)
Zaterdagmiddag zijn we in het Museum van Moderne Kunst in Arnhem geweest. Ik heb weer genoten. Er waren schitterende tentoonstellingen en veel te veel voor één middagje. Het boeit me altijd weer te merken dat, als ik me meer verdiep in kunst die me op het eerste gezicht minder aanspreekt en ik leer de achtergronden en visies van de kunstenaar herkennen, hoe anders ik dan ga kijken en het werk heel anders ga waarderen. Het lezen van de achtergrond informatie is dan zeker ook belangrijk geworden om inzichten aan te passen en me breder op te kunnen stellen.
Ach zo is het natuurlijk met alles. Als je niet voldoende afweet van iets kun je er ook geen oordeel over hebben. Je functioneert het beste wanneer gevoel en denken samen komen. Alleen op gevoel afgaan geeft een vertekend beeld want dan breng je slechts je emotionele waarden naar de oppervlakte. En dat heeft altijd de kleur van de eigen bril waardoor je kijkt. Alleen op denken afgaan houd je vast in de materie. Samen maken ze je de mens die je bent. Als één geheel beïnvloed door alle dingen en omstandigheden rondom. Het denken geeft je de mogelijkheid je gevoelens bij te stellen waar nodig of waar je dat belangrijk vindt.
Drie of vier wanden met eigen collectie
Fotowerk met een intrigerende videofilm van Erwin Olaf
Marlene van Marlene Dumas
De week is weer begonnen en na een fijn weekend liep vanmorgen de wekker om 5.30 uur af. Meestal stap ik dan mijn bed niet weer in als Fer de deur uit is want het duurt minstens een uur voor ik in slaap val en word dan zo gammel wakker. Opblijven geeft me de gelegenheid even een blogje neer te zetten. En hier ben ik dan weer. En het is best fijn zo vroeg op als ik eenmaal mijn bed uit ben. Maar zo denk ik er niet over als de wekker afloopt hoor :-)
Zaterdagmiddag zijn we in het Museum van Moderne Kunst in Arnhem geweest. Ik heb weer genoten. Er waren schitterende tentoonstellingen en veel te veel voor één middagje. Het boeit me altijd weer te merken dat, als ik me meer verdiep in kunst die me op het eerste gezicht minder aanspreekt en ik leer de achtergronden en visies van de kunstenaar herkennen, hoe anders ik dan ga kijken en het werk heel anders ga waarderen. Het lezen van de achtergrond informatie is dan zeker ook belangrijk geworden om inzichten aan te passen en me breder op te kunnen stellen.
Ach zo is het natuurlijk met alles. Als je niet voldoende afweet van iets kun je er ook geen oordeel over hebben. Je functioneert het beste wanneer gevoel en denken samen komen. Alleen op gevoel afgaan geeft een vertekend beeld want dan breng je slechts je emotionele waarden naar de oppervlakte. En dat heeft altijd de kleur van de eigen bril waardoor je kijkt. Alleen op denken afgaan houd je vast in de materie. Samen maken ze je de mens die je bent. Als één geheel beïnvloed door alle dingen en omstandigheden rondom. Het denken geeft je de mogelijkheid je gevoelens bij te stellen waar nodig of waar je dat belangrijk vindt.
Drie of vier wanden met eigen collectieFotowerk met een intrigerende videofilm van Erwin Olaf
Marlene van Marlene Dumas
En neorealisme
Schuhmacher
Om maar te zwijgen over Willink, Pyke Koch, Dick Ket, Mankus etc.
Inner worlds outer worlds 2
Ik vond een betere link voor de onderstaande documentaires voor de liefhebbers zeer de moeite van het kijken waard.
http://www.innerworldsmovie.com/index.cfm
http://www.innerworldsmovie.com/index.cfm
maandag 7 januari 2013
Erkennen
Probeer de ideeën los te laten over hoe je denkt dat de dingen zouden moeten zijn en heb aandacht voor hoe ze werkelijk zijn in ieder moment.
Je wint aan kracht, moed en zelfvertrouwen door elke ervaring waarin je stopt om je angst onder ogen te zien. Je bent in staat om tegen jezelf te zeggen: "Ik heb deze gruwel overleeft. Ik kan alles aan wat nog op mijn pad komt."
Bovenstaande citaten zijn op mijn lijf geschreven. Ik geloof daar in omdat het mijn ervaring is dat je er winst uit kunt halen voor je dagelijks leven. Maar de allereerste stap is dan wel dat je je eigen angsten leert zien. Maar al te vaak is dat heel moeilijk die in de ogen te kijken en om het makkelijk te maken maar net te doen of ze er niet zijn. Er overheen walsen noem ik dat. Sommige zeggen dan positief denken, ja dat is ook een manier, maar mijns inziens niet de beste of juiste manier om positief denken te interpreteren. Gewoon erkennen dat er angst is, zonder jezelf te veroordelen, is heel lastig als je dat niet gewend bent. Zoiets als een alcoholist die niet kan erkennen dat hij alcoholist is want als je dat doet dan is er plotseling de mogelijkheid zelf de verantwoording te nemen en dat valt niet mee.
Iemand zei ooit tegen mij: "Ik ben voor de duvel nog niet bang." Enkele maanden later gebeurde er heel nare dingen in zijn familie en toen ik hem sprak zei hij: "ik moest nog weleens aan jou vraag over angst denken toen je zei: 'als het je maar aan de botten komt'. "
Ja als het je aan de botten komt dan hebben we allemaal angst. En bij de een is dat hier en bij de ander is dat daar, maar angst kennen we allemaal.
Op het moment dat ik angst leer erkennen kan er iets veranderen, kan ik zelf de verantwoording op me nemen en hoef ik het niet meer weg te stoppen. Dan hoef ik er niet meer tegen te vechten en kan ik er in alle rust naar kijken dan mag ik het laten zijn voor wat het is. Heel langzamerhand kan er iets gebeuren, want iedere keer als het bovenkomt kijk ik ernaar. Het is bijna te vergelijken met de manier waarop je een verslaving te lijf kunt gaan, maar je moet wel kijken en ervaren. Zien dat je er weer middenin zit. Voelen dat je het niet wilt. Je weerstand ervaren en weten dat het ook anders kan. Langzamerhand heel langzaam krijg je 'de vinger erachter'.
En er zijn hulpmiddelen je kunt het dan op een bepaalde manier in alle rust en stilte los leren laten of het overgeven.
Het gekke is met angst, als je het leert herkennen en erkennen ga je het ook in dingen zien waarin je het vroeger nooit zag en langzamerhand komt er steeds meer boven drijven en er staat tegenover dat er door stille observatie steeds meer rust in je leven komt, meer openheid en durf je steeds beter je eigen manier van leven te erkennen. Leer je zien wie je werkelijk bent. Hoef je het niet meer onder stoelen of banken te schuiven of weg te rennen van jezelf want dàt is pas echt vermoeiend. Dan komt er ook ruimte om te zien dat er niet alleen die angst is, maar dat het er mag zijn naast alle mooie dingen in het leven want je bent niet alleen maar die narigheid. Dan geniet je van de winter de zomer en alle jaargetijden, van alle mensen die je met liefde omringen, dan mag je er zijn met alles erop en eraan.
VOLLEDIG LEVEN
Dan kan je steeds sneller de draad weer oppakken en verder gaan met je leven. Dan mag alles er zijn zoals het is.
Zoals in de natuur ook alles er is zoals het er is.
vrijdag 4 januari 2013
Mag ik ff moe zijn?
Ik weet niet wat voor beeld ik oproep, maar wie zou niet moe worden van drie overlijdens in de familie achter elkaar tijdens kerst en de jaarwisseling. Toch aanwezig zijn en schoonmama zo goed mogelijk ondersteunen. Veel (vrijwillligers)werk en strijkwerk wat nog ligt te wachten en een kleinkind dat ik niet kan weigeren te komen logeren. Daar ook nog de tijd voor vrij weten te maken en morgen naar de volgende crematie te moeten.
Ik laat alles rustig over mij heen komen en ook de vermoeidheid mag er gewoon zijn.
Ik hoef werkelijk niet doorlopend energiek te zijn.
Ik hoef mezelf niet op de borst te kloppen maar ik voel mijn energie weer opborrelen bij de opmerkingen en ben me ervan bewust dat ik op de juiste manier met heel veel verlies en verdriet om weet te gaan.
Mag ik ff moe zijn.? :-)
Dat is een gezonde manier om te weten: Ik ben aandachtig en doe alles wat er komt op zijn eigen tijd.
Alles mag er zijn zoals het is.
Het lijkt wel of ik in de verdediging schiet, maar geloof me. Jullie geven me een flinke dosis energie.
Dank dank dank :-)
En nu moet ik naar op facebook want mijn kleinzoon wil me chatten leren. Hahahaha
Vermoeidheid
Zit dat nou tussen mijn oren of ben ik gewoon moe, verschrikkelijk moe.
Ik merk hoe lastig het is om gewoon te accepteren en het te laten voor wat het is. Ik zou zo graag weer heel energiek willen zijn en de dag vol vreugde tegemoet willen gaan.
Natuurlijk zijn het heel vermoeiende en ongewone weken geweest en is het misschien ook niet zo vreemd om moe te zijn. Maar maakt mijn weerstand en het idee of het gevecht dat ik aanga om niet moet te willen zijn het niet juist erger. Ik weet, ook weerstand vermoeid zelfs nog meer dan je lief is.
Ik zeg altijd: voluit leven, met alles erop en eraan. Als ik daar zelf ook aan wil beantwoorden dan hoort dit er ook bij en zal ik het met mijn energie gewoon moeten doen zoals het komt samen met de bijbehorende dip. Toch zou je denken met voluit leven dat het een heel andere lading heeft. Een lading waarvan ze tegenwoordig zeggen: positief blijven denken. Maar volgens mij, zoals ik er nu insta heeft dat er niets mee te maken. Dan leef je iedere dag zoals het komt en laat het zijn zoals het is. Ook als je eens even NIET positief denkt.
Wel denk ik dat je jezelf zo af en toe een schop onder je kont moet geven om grenzen te verleggen en gewoon moet doen wat je moet doen en zoals nu gewoon opschrijven en erkennen dat je niet zo lekker in je vel steekt. Nou en dat heb ik nu gedaan en merk dat het al tikkend achter compie verschil maakt. Ik mag gewoon moe zijn en ga vandaag leven met wat er gebeuren gaat.
De kerstboom heb ik gister samen met mijn kleinzoon opgeruimd en vandaag gaan we samen een lampje kopen wat zijn tante zo nodig heeft. Dan kan hij het vanavond mee naar huis nemen en brengen. En morgen hebben wij hopelijk de laatste begrafenis van dit jaar. Ach hopen, eigenlijk levert dat niet zoveel winst op De dingen laten komen zoals ze zijn is gewoon beter, dan is er niets wat tegen kan vallen. :-) En dat scheelt in de teleurstelling.
Gek hè toch voel ik me nu alweer een stuk beter. Ik realiseer me dat het goed is er gewoon te kunnen zijn ook als er vermoeidheid is of een dip en te communiceren met anderen. In relatie staan tot...wie of wat dan ook, dat is wat ik heel belangrijk vind dat is leven en zoals nu, even een kleinkind om me heen die nu nog lekker slaapt. En om dat allemaal te beseffen heb ik het alleen maar even op hoeven schrijven.
Het wordt vast een dag met alles erop en eraan.
ff zitten
Ik merk hoe lastig het is om gewoon te accepteren en het te laten voor wat het is. Ik zou zo graag weer heel energiek willen zijn en de dag vol vreugde tegemoet willen gaan.
Natuurlijk zijn het heel vermoeiende en ongewone weken geweest en is het misschien ook niet zo vreemd om moe te zijn. Maar maakt mijn weerstand en het idee of het gevecht dat ik aanga om niet moet te willen zijn het niet juist erger. Ik weet, ook weerstand vermoeid zelfs nog meer dan je lief is.
Ik zeg altijd: voluit leven, met alles erop en eraan. Als ik daar zelf ook aan wil beantwoorden dan hoort dit er ook bij en zal ik het met mijn energie gewoon moeten doen zoals het komt samen met de bijbehorende dip. Toch zou je denken met voluit leven dat het een heel andere lading heeft. Een lading waarvan ze tegenwoordig zeggen: positief blijven denken. Maar volgens mij, zoals ik er nu insta heeft dat er niets mee te maken. Dan leef je iedere dag zoals het komt en laat het zijn zoals het is. Ook als je eens even NIET positief denkt.
Wel denk ik dat je jezelf zo af en toe een schop onder je kont moet geven om grenzen te verleggen en gewoon moet doen wat je moet doen en zoals nu gewoon opschrijven en erkennen dat je niet zo lekker in je vel steekt. Nou en dat heb ik nu gedaan en merk dat het al tikkend achter compie verschil maakt. Ik mag gewoon moe zijn en ga vandaag leven met wat er gebeuren gaat.
De kerstboom heb ik gister samen met mijn kleinzoon opgeruimd en vandaag gaan we samen een lampje kopen wat zijn tante zo nodig heeft. Dan kan hij het vanavond mee naar huis nemen en brengen. En morgen hebben wij hopelijk de laatste begrafenis van dit jaar. Ach hopen, eigenlijk levert dat niet zoveel winst op De dingen laten komen zoals ze zijn is gewoon beter, dan is er niets wat tegen kan vallen. :-) En dat scheelt in de teleurstelling.
Gek hè toch voel ik me nu alweer een stuk beter. Ik realiseer me dat het goed is er gewoon te kunnen zijn ook als er vermoeidheid is of een dip en te communiceren met anderen. In relatie staan tot...wie of wat dan ook, dat is wat ik heel belangrijk vind dat is leven en zoals nu, even een kleinkind om me heen die nu nog lekker slaapt. En om dat allemaal te beseffen heb ik het alleen maar even op hoeven schrijven.
Het wordt vast een dag met alles erop en eraan.
ff zitten
woensdag 2 januari 2013
Twijfel en angst
Soms slaat hij toe. Dan overvalt het me. Plotseling ben ik me heel bewust van een grote eenzaamheid midden in die enorme ruimte waarin van alles mogelijk is. Dan popt de angst naar boven. Dan zit mijn innerlijke leraar verstopt onder een zware deken en het gewicht van mijn eigen ideeën. Terwijl ik me op mijn ademhaling richt weet ik: Ook dat mag er zijn. Alles wat er is, is ook in mij aanwezig. Vanuit mijn onderbuik kruipt het omhoog en neemt me in bezit. Een grote donkere ruimte. Is het wel zuiver wat ik doe? Wat speelt er allemaal door mijn geest, wat houdt me bezig en waarom doe ik wat ik doe? Is het ook wel juist wat ik denk, doe en schrijf? Een mengeling van twijfel, angst en verdriet. Ik zal het nooit zeker weten. En ik weet, ik vind dat ook niet nodig. Me dat realiseren helpt al om die donkere ruimte in 'de ogen' te durven kijken en er stil in te verblijven zolang het duurt. Ik hoef er niet voor weg te lopen en andere bezigheden te zoeken.
Ik ben een mens en daarmee kwetsbaar zoals iedereen kwetsbaar is. Bij iedereen kan op elk moment angst en twijfel toeslaan op de meest ongelegen ogenblikken. Soms kan je de aanleiding daartoe niet eens vinden, op een ander moment is die aanleiding heel duidelijk aanwezig. Toch kan ik niet anders dan in ieder ogenblik weer keuzes maken, me steeds afvragend, toetsend op mijn eigen inzicht dat zo beperkt is als dat van een mens maar kan zijn, mijn standpunt bepalen voor dat moment en zo zoekend mijn weg gaan.
Ik weet het is meestal niet het één of het ander, alles is mogelijk, maar of ik de juiste keus maak ten opzichte van de ander en mezelf? Kwetste ik of ondersteunde ik? Maakte ik een opening of zorgde ik ervoor dat de deur dichtklapte? Toch doe ik wat ik doe en schrijf wat ik schrijf en ook hier geld weer dat alles veranderlijk is en nooit gekristalliseerd tot een onveranderlijke verharding. Het enige dat ik hopelijk in mijn doen en laten overeind houd is de motivatie om lief te hebben ook al lukt dat vaak niet en speelt er onbewust en ook bewust veel eigenbelang doorheen maar met een goede motivatie kan het juiste en zuivere altijd weer boven komen drijven. Heel langzamerhand bevind ik me weer in mijn midden waar alles er mag zijn zoals het is.
Nu ga ik me voorbereiden op mijn kleinzoon die komt logeren. En mijn achterkleinzoon naar wiens tweede verjaardag we vanmiddag gaan. Het zijn drukke en zeer emotionele tijden met zaterdag weer een derde (en deze keer een ) begrafenis in tweeëneenhalve week voor de boeg. Het geeft heel veel te overdenken en te doorleven. En daar komen dan zulke blogjes als deze uit voort. (glimlach)
Ook een gewone duif in uniek
Ik ben een mens en daarmee kwetsbaar zoals iedereen kwetsbaar is. Bij iedereen kan op elk moment angst en twijfel toeslaan op de meest ongelegen ogenblikken. Soms kan je de aanleiding daartoe niet eens vinden, op een ander moment is die aanleiding heel duidelijk aanwezig. Toch kan ik niet anders dan in ieder ogenblik weer keuzes maken, me steeds afvragend, toetsend op mijn eigen inzicht dat zo beperkt is als dat van een mens maar kan zijn, mijn standpunt bepalen voor dat moment en zo zoekend mijn weg gaan.
Ik weet het is meestal niet het één of het ander, alles is mogelijk, maar of ik de juiste keus maak ten opzichte van de ander en mezelf? Kwetste ik of ondersteunde ik? Maakte ik een opening of zorgde ik ervoor dat de deur dichtklapte? Toch doe ik wat ik doe en schrijf wat ik schrijf en ook hier geld weer dat alles veranderlijk is en nooit gekristalliseerd tot een onveranderlijke verharding. Het enige dat ik hopelijk in mijn doen en laten overeind houd is de motivatie om lief te hebben ook al lukt dat vaak niet en speelt er onbewust en ook bewust veel eigenbelang doorheen maar met een goede motivatie kan het juiste en zuivere altijd weer boven komen drijven. Heel langzamerhand bevind ik me weer in mijn midden waar alles er mag zijn zoals het is.
Nu ga ik me voorbereiden op mijn kleinzoon die komt logeren. En mijn achterkleinzoon naar wiens tweede verjaardag we vanmiddag gaan. Het zijn drukke en zeer emotionele tijden met zaterdag weer een derde (en deze keer een ) begrafenis in tweeëneenhalve week voor de boeg. Het geeft heel veel te overdenken en te doorleven. En daar komen dan zulke blogjes als deze uit voort. (glimlach)
Ook een gewone duif in uniek
dinsdag 1 januari 2013
Het leven is een wonder
En nu, na dat vorige epistel denk je misschien dat ik een atheïst ben of ... weet ik veel wat jij denkt.
Maar ik ben helemaal niets.
En ik denk dat god iets is dat aan ons bevattingsvermogen te boven gaat iets alles overstijgends en gelijktijdig in alles aanwezig. Eigenlijk kan je daar niet eens over praten zoals in de joodse traditie wordt gezegd. Ook in de mystiek vind ik herkenning.
Wat ik doe is gebruik maken van een Tibetaans Boeddhistische methode om te leren en uit te groeien tot een volledig mens. Wat ik nog lang niet ben, want er zitten in ons mensen zo verschrikkelijk veel mogelijkheden. Dat is eindeloos en zo wandel ik rustig verder en zie wat zich op mijn pad voordoet. Maak daar gebruik van en leer soms door te doen en soms door het te laten. Binnen die enorme ruimte waarin alles mogelijk is omdat niets vaststaat en wij onwetend zijn probeer ik mijn leven zin te geven.
Het belangrijkste vind ik te leren aandachtig te zijn en op te merken wat zich afspeelt in mijn denken-voelen. Mijn 'mind' zeggen de Engelsen waardoor ik opmerk dat ik geen minuut dezelfde ben en soms versteld sta van mijn eigen functioneren.
Het leven is een wonder.
Maar ik ben helemaal niets.
En ik denk dat god iets is dat aan ons bevattingsvermogen te boven gaat iets alles overstijgends en gelijktijdig in alles aanwezig. Eigenlijk kan je daar niet eens over praten zoals in de joodse traditie wordt gezegd. Ook in de mystiek vind ik herkenning.
Wat ik doe is gebruik maken van een Tibetaans Boeddhistische methode om te leren en uit te groeien tot een volledig mens. Wat ik nog lang niet ben, want er zitten in ons mensen zo verschrikkelijk veel mogelijkheden. Dat is eindeloos en zo wandel ik rustig verder en zie wat zich op mijn pad voordoet. Maak daar gebruik van en leer soms door te doen en soms door het te laten. Binnen die enorme ruimte waarin alles mogelijk is omdat niets vaststaat en wij onwetend zijn probeer ik mijn leven zin te geven.
Het belangrijkste vind ik te leren aandachtig te zijn en op te merken wat zich afspeelt in mijn denken-voelen. Mijn 'mind' zeggen de Engelsen waardoor ik opmerk dat ik geen minuut dezelfde ben en soms versteld sta van mijn eigen functioneren.
Het leven is een wonder.
Laten we er zijn voor elkaar
Het is maar gewoon een beetje water. H20 weet je wel. Je kunt het drinken. Maar hier ziet het er toch heel anders uit. Het is hard en koud niet handig om het te consumeren.
Schaatsen kun je er ook op en dan doe je meteen iets aan je conditie. Maar wel oppassen als je valt kun je wel je botten breken.
Maar wat is het nou eigenlijk? Waterstof en zuurstof in een bepaalde verhouding, En je hoeft er maar een vuurtje onder aan te steken dan verdampt het en lijkt het helemaal niets meer. Weg is het.
We denken dat we daarmee precies weten wat er aan de hand is. Wat het is en hoe het zich gedraagt terwijl er onderzoekingen zijn die uitwijzen dat de kleinste deeltjes zich anders gerdragen dan in onze wetenschappelijke onderzoekingen met haar uitkomsten mogelijk is.
En dan nog, hoe komt het water hier. Hoe is alles hier op aarde begonnen, waar komen we vandaan met aarde en al? Nou dan kunnen we nog veel verder onderzoeken en komen in het universum terecht en vandaaruit bij de oerknal en dan....
Stop
Dan kom ik in een ruimte te staan waar ik niets meer van weet.
Laatst zag ik een documentaire over een reis naar het binnenste van de aarde. De ene korst na de ander werd bekeken en ik zag schitterende gesteente tot in het vuur van het midden der aarde en dan is er ook nog de kern... ja daar weten we helemaal niet over. Totale onwetendheid. Hoe wordt onze aarde in stand gehouden? Kennelijk door die kern waar we totaal niets over weten.
Waarop is ons leven opgebouwd?
Op totale onwetendheid.
Wie durft er nog te staan in die ruimte? Wie durft nog ervaren dat alles opgebouwd is uit oorzaken en gevolg waarover we niets weten als we tot de kern door willen dringen. De micro en de macro wereld zijn uit dezelfde structuren opgebouwd ook ons persoonlijk leven hangt daarmee samen.
De kern, de bron, het alomvattende waar het uit voortkomt. Wat weten we? Niets. Wat is god? Waarom denken we dat we dat weten?
Waarom interpreteren we van alles over 'hem', iets dat aan onze interpretatie te boven gaat, met een geloof en zeggen dat het de waarheid is?
We doen niet anders dan met ons domme verstand interpreteren op basis van niet weten. Een leuke bezigheid, maar zeg alstjeblieft niet dat jij weet wat de waarheid is. Zolang we niet weten waar we vandaan komen is het ook onmogelijk te weten waar we heengaan. En als je zo'n geloof wel nodig hebt is dat prima. Niets mis mee, maar denk niet dat je er de wereld mee moet redden.
Ik wens iedereen de moed toe om in 2013 in die ruimte te staan en alles te laten zijn zoals het zich voordoet zonder interpretatie en oordeel op basis van eigen ideeën. Een ruimte die alle mogelijkheden biedt om er te zijn zoals we er zijn. Ieder in zijn of haar unieke bestaan. Met alles erop en eraan. Laten we er zijn voor elkaar en daar een zinvol leven uit opbouwen. Iemand op haar sterfbed zei eens in volle rust: 'ik laat me verrassen'. Misschien kunnen we ons dan na zo'n opgebouwd zinvol leven laten verrassen door het alomvattende.
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
