vrijdag 30 september 2011
dinsdag 27 september 2011
Hoogtijd
Om in deze parijse tuin het onkruid te wieden.
En daarna gaan we samen door Parijs crossen.
zondag 25 september 2011
chez le petit Marius
Nog snel een fotootje van die heerlijke stad.
Special pour Marius.http://crossingmysoul.blogspot.com/
Special pour Marius.http://crossingmysoul.blogspot.com/
zaterdag 24 september 2011
vrijdag 16 september 2011
Compassie
Als je compassie niet ook jezelf geldt, is die incompleet.
Boeddha
Ik denk dat het heel belangrijk is om te kunnen accepteren dat je niet alles perfect kunt doen en ook niet perfect kunt zijn. Anders blijf je eeuwig met een grote rugzak met schuldgevoelens rondlopen en die brengen je nergens. Zo voel je je nooit goed genoeg en twijfel je aan alles wat je doet. Het weerhoud je van gewoon doen wat je doen wilt. En je bent nooit tevreden met jezelf.
Als er bij mij weer eens iets misgaat probeer ik dat het liefst met humor te benaderen en me voor te nemen het een volgend keer beter te doen. Als ik iemand daarmee werkelijk benadeeld heb dan bied ik mijn verontschuldiging aan en vertel dat ik dat heel ongelukkig vind. Vervolgens wil ik daar niet dagen over in zitten maar neem ik me werkelijk voor oplettender te zijn,
Ik mag dan verkeerde beslissingen nemen en mag dan niet altijd perfect zijn, maar wat ik nu ben is goed genoeg. Aandacht en compassie voor mijn beperkingen hebben, zorgt ervoor dat ik mijn verkeerde handelingen onder ogen durf te zien en ze niet voor mezelf hoef te verstoppen en bang word dat ik niet goed genoeg ben. Het is een manier van leven waar ik goed mee verder kan, daar leeer ik van, mijn hele leven lang hopelijk.
Het lijkt me onmogelijk in rust en in vrede met jezelf te leven als je geen compassie met jezelf hebt.
En hoe zou je in onrust en ongemak dan wèl compassie met diem lastige 'buurman' kunnen hebben?
Boeddha
Ik denk dat het heel belangrijk is om te kunnen accepteren dat je niet alles perfect kunt doen en ook niet perfect kunt zijn. Anders blijf je eeuwig met een grote rugzak met schuldgevoelens rondlopen en die brengen je nergens. Zo voel je je nooit goed genoeg en twijfel je aan alles wat je doet. Het weerhoud je van gewoon doen wat je doen wilt. En je bent nooit tevreden met jezelf.
Als er bij mij weer eens iets misgaat probeer ik dat het liefst met humor te benaderen en me voor te nemen het een volgend keer beter te doen. Als ik iemand daarmee werkelijk benadeeld heb dan bied ik mijn verontschuldiging aan en vertel dat ik dat heel ongelukkig vind. Vervolgens wil ik daar niet dagen over in zitten maar neem ik me werkelijk voor oplettender te zijn,
Ik mag dan verkeerde beslissingen nemen en mag dan niet altijd perfect zijn, maar wat ik nu ben is goed genoeg. Aandacht en compassie voor mijn beperkingen hebben, zorgt ervoor dat ik mijn verkeerde handelingen onder ogen durf te zien en ze niet voor mezelf hoef te verstoppen en bang word dat ik niet goed genoeg ben. Het is een manier van leven waar ik goed mee verder kan, daar leeer ik van, mijn hele leven lang hopelijk.
Het lijkt me onmogelijk in rust en in vrede met jezelf te leven als je geen compassie met jezelf hebt.
En hoe zou je in onrust en ongemak dan wèl compassie met diem lastige 'buurman' kunnen hebben?
woensdag 14 september 2011
De vier edele waarheden 4
En dan is er ook nog een weg die leidt uit het lijden.
En zoals ik al schreef weigerde de historische Boeddha eerst om dat aan de mensen om hem heen te vertellen. Wat hij had ervaren was zo diepzinnig dat hij in eerste instantie niet wilde vertellen omdat er geen woorden voorhanden waren om het op een minder diepzinnige manier te vertellen.
De ervaring is vaak heel anders dan wanneer je iets verwoordt en dan is het nog maar de vraag of het goed wordt geïnterpreteerd.
Uiteindelijk wilde hij het toch ook niet alleen voor zichzelf houden en gelukkig heeft hij toen een heel pad gegeven. Hij zei: als je nou doet wat ik doe, met evenveel inzet dan kom je er wel. En hij gaf het acht voudige pad dat leid uit het lijden.
Daar zijn veel commentaren op geschreven door meesters die zelf dat pad zijn gegaan en ook die ervaring hebben opgedaan. Zij geven ons meer duidelijkheid over de diepzinnige inhoud ervan.
Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
Wil ik wel uit dat lijden stappen? Zo erg is het toch niet. Ik blijf liever in mijn eigen kringetje ronddraaien, dan me confronteren met alle weerstanden die ik tegen bepaalde dingen heb, want ik voel me best veilig zoals ik nu kan leven met al die ups en downs valt het nog wel mee. Ik denk ook dat het leven heel saai wordt als er niet af en toe zo'n verschrikkelijke dip is.
Nou simpel dus, als er geen motivatie is gebeurt er niets. Duidelijk, dan valt er niets nieuws te ervaren, om te merken wat het is uit die dips te kunnen stappen. Gelukkig is iedereen daar vrij in.
Het is ook niet iets wat zomaar aan komt waaien, het beëindigen van het lijden. Het is net als met een verslaving, Het is belangrijk te investeren om eruit te kunnen komen en daar is een stevige motivatie voor nodig. Vaak komt die motivatie pas om de hoek kijken als het water aan de lippen staat. Helaas kan dat soms te laat zijn om nog iets te veranderen.
Maar de vrijheid om te doen wat we belangrijk vinden, hebben we meer dan waar ook in onze westerse wereld. Daar hoeft ons lijden zich tot nog toe geen zorgen over te maken. :-). We leven onder optimale omstandigheden. Ook dat kan veranderen, die vrijheid van denken en religie en je overtuigingen. Dat komen we steeds meer tegen. Wat we met die vrijheid doen is onze eigen keus.
En zoals ik al schreef weigerde de historische Boeddha eerst om dat aan de mensen om hem heen te vertellen. Wat hij had ervaren was zo diepzinnig dat hij in eerste instantie niet wilde vertellen omdat er geen woorden voorhanden waren om het op een minder diepzinnige manier te vertellen.
De ervaring is vaak heel anders dan wanneer je iets verwoordt en dan is het nog maar de vraag of het goed wordt geïnterpreteerd.
Uiteindelijk wilde hij het toch ook niet alleen voor zichzelf houden en gelukkig heeft hij toen een heel pad gegeven. Hij zei: als je nou doet wat ik doe, met evenveel inzet dan kom je er wel. En hij gaf het acht voudige pad dat leid uit het lijden.
Daar zijn veel commentaren op geschreven door meesters die zelf dat pad zijn gegaan en ook die ervaring hebben opgedaan. Zij geven ons meer duidelijkheid over de diepzinnige inhoud ervan.
Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
Wil ik wel uit dat lijden stappen? Zo erg is het toch niet. Ik blijf liever in mijn eigen kringetje ronddraaien, dan me confronteren met alle weerstanden die ik tegen bepaalde dingen heb, want ik voel me best veilig zoals ik nu kan leven met al die ups en downs valt het nog wel mee. Ik denk ook dat het leven heel saai wordt als er niet af en toe zo'n verschrikkelijke dip is.
Nou simpel dus, als er geen motivatie is gebeurt er niets. Duidelijk, dan valt er niets nieuws te ervaren, om te merken wat het is uit die dips te kunnen stappen. Gelukkig is iedereen daar vrij in.
Het is ook niet iets wat zomaar aan komt waaien, het beëindigen van het lijden. Het is net als met een verslaving, Het is belangrijk te investeren om eruit te kunnen komen en daar is een stevige motivatie voor nodig. Vaak komt die motivatie pas om de hoek kijken als het water aan de lippen staat. Helaas kan dat soms te laat zijn om nog iets te veranderen.
Maar de vrijheid om te doen wat we belangrijk vinden, hebben we meer dan waar ook in onze westerse wereld. Daar hoeft ons lijden zich tot nog toe geen zorgen over te maken. :-). We leven onder optimale omstandigheden. Ook dat kan veranderen, die vrijheid van denken en religie en je overtuigingen. Dat komen we steeds meer tegen. Wat we met die vrijheid doen is onze eigen keus.
Soms voelt het gaan van het pad aan als in het diepe springen
en na verloop van tijd merk je dat je kunt zwemmen.
Heerlijk is dat, merken dat je zwemmen kunt.
Soms denk je dat je van een berg af moet springen
en dan merk je dat je vliegen kunt.
Heerlijk is dat, merken dat je vliegen kunt.
Soms denk je dat je tegen een muur aanloopt
en dan merk je dat er geen muur is.
Heerlijk is dat je vrij te voelen.
Dank je Sakyamuni.
maandag 12 september 2011
De vier edele waarheden 3
De derde edele waarheid die de Boeddha verkondigde is:
Er is een weg uit het lijden.
of
Het wegvallen van de oorzaken van het lijden.
Ja, dat zal wel.
Maar voorlopig zit ik, zoals zovelen nog middenin de pijn en de ellende. Niet dat ik klaag hoor, er zijn er die het veel erger hebben dan ik. Dat van mij is peanuts, maar toch. Als ik buikpijn heb lig ik wel voor pampus en als mij onrecht wordt aangedaan kan ik dagen 'onderuit gaan'. Om nog maar te zwijgen over de zorgen die ik me maak om de dingen waarvan ik later denk, wat een onzin om je daar zorgen over te maken. Als ik gebonden ben wil ik vrij zijn en als ik geen relatie heb wil ik gebonden zijn. Dat heb ik in het verleden wel ervaren. En ieder jaargetijden merk ik het weer, als het heet is in de zomer verlang ik naar de kou en als het koud en nat is verlang ik naar de warmte. Emigreren misschien naar een land met een mooie temperatuur? Ach soms kom je ook nog van de regen in de drup. Nou ja, als ik er goed over nadenk zijn er ontelbare zaken waar ik verandering in aan zou willen brengen omdat ik het niet plezierig vind, ook al weet ik dat het niet mogelijk is om veel omstandigheden te veranderen.
De Boeddha begreep dat er inderdaad een mogelijkheid was om een einde aan het lijden te maken. Hoe groot of hoe klein dat lijden ook is.
Toch was de historische Boeddha net zo'n mens als jij en ik. Niets geen aureooltjes, niets geen goddelijk, gewoon mens en hij bewees door het allemaal zelf te leren en te doen dat het mogelijk is voor iedereen. En hij niet alleen. Er zijn veel meer gerealiseerde meesters bekend die tot ongelooflijke dingen in staat waren voor wat betreft het omgaan met pijn en andere narigheden.
Dat is voor mij toch een opsteker. Het schijnt echt mogelijk te zijn.
Er is een weg uit het lijden.
of
Het wegvallen van de oorzaken van het lijden.
Ja, dat zal wel.
Maar voorlopig zit ik, zoals zovelen nog middenin de pijn en de ellende. Niet dat ik klaag hoor, er zijn er die het veel erger hebben dan ik. Dat van mij is peanuts, maar toch. Als ik buikpijn heb lig ik wel voor pampus en als mij onrecht wordt aangedaan kan ik dagen 'onderuit gaan'. Om nog maar te zwijgen over de zorgen die ik me maak om de dingen waarvan ik later denk, wat een onzin om je daar zorgen over te maken. Als ik gebonden ben wil ik vrij zijn en als ik geen relatie heb wil ik gebonden zijn. Dat heb ik in het verleden wel ervaren. En ieder jaargetijden merk ik het weer, als het heet is in de zomer verlang ik naar de kou en als het koud en nat is verlang ik naar de warmte. Emigreren misschien naar een land met een mooie temperatuur? Ach soms kom je ook nog van de regen in de drup. Nou ja, als ik er goed over nadenk zijn er ontelbare zaken waar ik verandering in aan zou willen brengen omdat ik het niet plezierig vind, ook al weet ik dat het niet mogelijk is om veel omstandigheden te veranderen.
De Boeddha begreep dat er inderdaad een mogelijkheid was om een einde aan het lijden te maken. Hoe groot of hoe klein dat lijden ook is.
Toch was de historische Boeddha net zo'n mens als jij en ik. Niets geen aureooltjes, niets geen goddelijk, gewoon mens en hij bewees door het allemaal zelf te leren en te doen dat het mogelijk is voor iedereen. En hij niet alleen. Er zijn veel meer gerealiseerde meesters bekend die tot ongelooflijke dingen in staat waren voor wat betreft het omgaan met pijn en andere narigheden.
Dat is voor mij toch een opsteker. Het schijnt echt mogelijk te zijn.
zondag 11 september 2011
De vier edele waarheden 2
Er is een oorzaak van lijden
De tweede edele waarheid die de Boeddha gaf.
Wat is de oorzaak van het lijden?
Onze eigen verlangens.
Dat is een heel lastig begrip. Het is ook niet verwonderlijk dat de Boeddha in eerste instantie weigerde over zijn verlichting te onderwijzen en overgehaald moest worden zijn ervaringen te delen. We zijn zo gewend om alle oorzaken buiten onszelf te leggen dat het inzicht in een heel andere benadering van het ZIJN ons vreemd is. Vooral wanneer het gaan om dingen die anderen ons 'aandoen'. Zelfs de natuur geven we de schuld van wat ons aan rampen overkomt.
Iedere keer weer sta ik versteld van de manier waarop de Dalai Lama al deze dingen die wij maar moeilijk verdragen, bekijkt en ermee omgaat. De Chinezen en alles wat hem en zijn volk wordt 'aangedaan'. Hij werkt hard aan de verbetering van de situatie, maar gaat daar op een heel specifieke manier mee om. Dat werd me pas weer duidelijk in een documentaire die ik zag op DVD.
Het is mogelijk om anders om te gaan met de dingen die ons overkomen, maar dat lukt niet van de ene op de andere dag. Ook daar is weer veel zelfreflexie en aandacht bij nodig. Ook analitische meditatie kan heel behulpzaam zijn om inzicht te krijgen dat het hoofdzakelijk ons verlangen is om het zo te hebben als we het zelf willen, dat ons lijden veroorzaakt.
Wat je kunt veranderen moet je veranderen, en er geen zorgen over maken en het is zinloos te lijden of te verlangen naar dat wat je niet veranderen kunt. Vrij vertaald naar Shantideva.
De tweede edele waarheid die de Boeddha gaf.
Wat is de oorzaak van het lijden?
Onze eigen verlangens.
Dat is een heel lastig begrip. Het is ook niet verwonderlijk dat de Boeddha in eerste instantie weigerde over zijn verlichting te onderwijzen en overgehaald moest worden zijn ervaringen te delen. We zijn zo gewend om alle oorzaken buiten onszelf te leggen dat het inzicht in een heel andere benadering van het ZIJN ons vreemd is. Vooral wanneer het gaan om dingen die anderen ons 'aandoen'. Zelfs de natuur geven we de schuld van wat ons aan rampen overkomt.
Iedere keer weer sta ik versteld van de manier waarop de Dalai Lama al deze dingen die wij maar moeilijk verdragen, bekijkt en ermee omgaat. De Chinezen en alles wat hem en zijn volk wordt 'aangedaan'. Hij werkt hard aan de verbetering van de situatie, maar gaat daar op een heel specifieke manier mee om. Dat werd me pas weer duidelijk in een documentaire die ik zag op DVD.
Het is mogelijk om anders om te gaan met de dingen die ons overkomen, maar dat lukt niet van de ene op de andere dag. Ook daar is weer veel zelfreflexie en aandacht bij nodig. Ook analitische meditatie kan heel behulpzaam zijn om inzicht te krijgen dat het hoofdzakelijk ons verlangen is om het zo te hebben als we het zelf willen, dat ons lijden veroorzaakt.
Wat je kunt veranderen moet je veranderen, en er geen zorgen over maken en het is zinloos te lijden of te verlangen naar dat wat je niet veranderen kunt. Vrij vertaald naar Shantideva.
vrijdag 9 september 2011
De vier edele waarheden 1
De eerste edele waarheid die de Boeddha verkondigde.
Er is lijden.
Alles is aan verandering onderhevig en heel vaak wordt dat als lijden ervaren. Hele periodes van geluk kunnen ons pad kruisen, maar uiteindelijk is er niets dat hetzelfde blijft en zullen we het wegvallen van al die gelukkige momenten, verworvenheden en dat wat we als normaal ervaren, verdwijnen.
Daarom wordt het gewone geluk in het Boeddhisme ook als lijden gezien omdat het niet duurzaam is en altijd weer leidt tot beëindiging.
Daarmee wordt er zeker niet gesuggereerd dat je dan maar niet moet genieten van alle gelukkige dingen die op je pad komen. Integendeel. Geniet er met volle teugen van en wordt je bewust van het mooie en goede dat je ten deel valt.
Maar als je je ook een beetje bewust wordt van de vergankelijkheid, is het duidelijk dat al het geluk dat je verwerft, je uiteindelijk nooit helemaal tevreden kan stellen, maar je hoeft dan misschien niet meer zo achter alle dingen aan te jagen waarvan je denkt gelukkig te kunnen worden.
Duurzaam geluk zit in andere dingen dan datgene wat wordt nagejaagd. Duurzaam geluk is een staat waarin de geest kan verkeren zonder dat hij getrickerd wordt van buitenaf. Iets dat in jezelf aanwezig kan zijn en niet afhankelijk is van omstandigheden. En omdat de 'inhoud van de' geest, net als alle andere zaken veranderlijk is, kan die staat van zijn ontwikkeld worden. Die geest moet je dan niet verwarren met het denken.
Voorlopig ben ik heel gelukkig met alles wat ik nu als geluk ervaar, met alle grote en kleine omstandigheden die dat veroorzaken. Al die honderdduizend dingen die het leven ons aanreikt en daar bij komt dan iedere keer het lijden aan het verlies en het voorbijgaan en veranderen van dat wat ik wil behouden toch weer om de hoek kijken. Daar wil ik me bewust van worden. Zolang de omstandigheden gunstig zijn geniet ik van dat afhankelijk geluk. Daarbij hoop ik zo bewust en aandachtig te worden dat, als alle gunstige omstandigheden wegvallen ik het langdurig geluk diep van binnen kan ervaren omdat het zich door beoefing in mij ontwikkeld heeft.
Het wegvallen van geluk kan voor ons allemaal dagelijks aan de deur kloppen. Velen ervaren dat door de vreselijke confrontatie met pijn of verlies van mogelijkheden aan de lijve, waardoor het onmogelijk lijkt daarbij een diep innerlijk geluk te ervaren.
Of het waar is dat er een weg is uit het lijden zoals de Boeddha zegt, kun je alleen maar zelf door beoefening en training van de geest leren ervaren. Mij heeft het al heel wat goede ervaringen opgeleverd.
Er is lijden.
Alles is aan verandering onderhevig en heel vaak wordt dat als lijden ervaren. Hele periodes van geluk kunnen ons pad kruisen, maar uiteindelijk is er niets dat hetzelfde blijft en zullen we het wegvallen van al die gelukkige momenten, verworvenheden en dat wat we als normaal ervaren, verdwijnen.
Daarom wordt het gewone geluk in het Boeddhisme ook als lijden gezien omdat het niet duurzaam is en altijd weer leidt tot beëindiging.
Daarmee wordt er zeker niet gesuggereerd dat je dan maar niet moet genieten van alle gelukkige dingen die op je pad komen. Integendeel. Geniet er met volle teugen van en wordt je bewust van het mooie en goede dat je ten deel valt.
Maar als je je ook een beetje bewust wordt van de vergankelijkheid, is het duidelijk dat al het geluk dat je verwerft, je uiteindelijk nooit helemaal tevreden kan stellen, maar je hoeft dan misschien niet meer zo achter alle dingen aan te jagen waarvan je denkt gelukkig te kunnen worden.
Duurzaam geluk zit in andere dingen dan datgene wat wordt nagejaagd. Duurzaam geluk is een staat waarin de geest kan verkeren zonder dat hij getrickerd wordt van buitenaf. Iets dat in jezelf aanwezig kan zijn en niet afhankelijk is van omstandigheden. En omdat de 'inhoud van de' geest, net als alle andere zaken veranderlijk is, kan die staat van zijn ontwikkeld worden. Die geest moet je dan niet verwarren met het denken.
Voorlopig ben ik heel gelukkig met alles wat ik nu als geluk ervaar, met alle grote en kleine omstandigheden die dat veroorzaken. Al die honderdduizend dingen die het leven ons aanreikt en daar bij komt dan iedere keer het lijden aan het verlies en het voorbijgaan en veranderen van dat wat ik wil behouden toch weer om de hoek kijken. Daar wil ik me bewust van worden. Zolang de omstandigheden gunstig zijn geniet ik van dat afhankelijk geluk. Daarbij hoop ik zo bewust en aandachtig te worden dat, als alle gunstige omstandigheden wegvallen ik het langdurig geluk diep van binnen kan ervaren omdat het zich door beoefing in mij ontwikkeld heeft.
Het wegvallen van geluk kan voor ons allemaal dagelijks aan de deur kloppen. Velen ervaren dat door de vreselijke confrontatie met pijn of verlies van mogelijkheden aan de lijve, waardoor het onmogelijk lijkt daarbij een diep innerlijk geluk te ervaren.
Of het waar is dat er een weg is uit het lijden zoals de Boeddha zegt, kun je alleen maar zelf door beoefening en training van de geest leren ervaren. Mij heeft het al heel wat goede ervaringen opgeleverd.
Alles stroomt en is altijd in beweging. Er is niets dat hetzelfde blijft.
donderdag 8 september 2011
kracht en nederigheid
Is het mogelijk om nederig te zijn en toch volop in je eigen kracht te blijven staan?
Ik denk het wel. Het lijken tegengestelde kwaliteiten te zijn, maar zijn dat in wezen niet. Ook voor nederigheid is heel veel kracht nodig. Zeker als je nederig kunt zijn zonder het gevoel te hebben dat je onderuitgehaald bent of wordt. Een kracht van liefdevolle vriendelijkheid die niet zo eenvoudig te verwerkelijken is. Om dat te kunnen leven is veel aandachtig observeren nodig van je eigen functioneren.
In die houding ligt een sleutel verborgen naar een enorme innerlijke ruimte die kracht geeft aan alles wat je doet.
De Dalai Lama is iemand die voor mij die uitstraling heeft en dat ook dagelijks leeft. Ik zag pas een documentaire op DVD over hem en daarin komt die houding weer duidelijk tot uitdrukking. Zulke mensen zijn voorbeelden hoe je veel kunt waarmaken, krachtig je verantwoording nemen en niet hoogmoedig worden door alle aandacht die je krijgt. Te zien hoe het mogelijk is op zo een waardevolle manier in het leven te staan ontroert me en zet alle deuren open om aan mezelf te werken door aandachtig en oplettend te zijn zodat goede kwaliteiten een gewoontepatroon kunnen gaan vormen.
Ik denk het wel. Het lijken tegengestelde kwaliteiten te zijn, maar zijn dat in wezen niet. Ook voor nederigheid is heel veel kracht nodig. Zeker als je nederig kunt zijn zonder het gevoel te hebben dat je onderuitgehaald bent of wordt. Een kracht van liefdevolle vriendelijkheid die niet zo eenvoudig te verwerkelijken is. Om dat te kunnen leven is veel aandachtig observeren nodig van je eigen functioneren.
In die houding ligt een sleutel verborgen naar een enorme innerlijke ruimte die kracht geeft aan alles wat je doet.
De Dalai Lama is iemand die voor mij die uitstraling heeft en dat ook dagelijks leeft. Ik zag pas een documentaire op DVD over hem en daarin komt die houding weer duidelijk tot uitdrukking. Zulke mensen zijn voorbeelden hoe je veel kunt waarmaken, krachtig je verantwoording nemen en niet hoogmoedig worden door alle aandacht die je krijgt. Te zien hoe het mogelijk is op zo een waardevolle manier in het leven te staan ontroert me en zet alle deuren open om aan mezelf te werken door aandachtig en oplettend te zijn zodat goede kwaliteiten een gewoontepatroon kunnen gaan vormen.
dinsdag 6 september 2011
Regen
Regen regen en nog eens regen. En toch is het tussen de buien door droog.
Gisteren moest ik even schuilen voor weer zo'n bui en toen ik onder een afdakje stond zag ik een prachtige regenboog die zich uitstrekte over de natte straat. Een geweldige ontdekking waar ik helemaal vrolijk van werd.
De wereld is onder allerlei omstandigheden altijd even mooi. Zelfs onder de meest extreme omstanigheden blijft het een bijzondere manifestatie van wat er waargenomen kan worden. Helaas zijn wij, omdat we vaak door persoonlijke emoties worden meegenomen, niet altijd in staat het bijzondere en de schoonheid van ons thuis, de aarde te zien en te ervaren.
zondag 4 september 2011
Onderlinge afhankelijkheid
Herman reageerde op het loge dat ik maakte over wijsheid. Daarom het volgende.
Fijn dat je reageert Herman.
Natuurlijk is er veel verbeterd in welvaart op heel veel plaatsen in de wereld maar nog niet overal en het is te hopen dat het zo zal blijven en groeien, dat ben ik helemaal met je eens en een waarheid die wij waarheid zouden willen noemen bestaat niet.
Maar als we allemaal vanuit liefde en mededogen zouden functioneren dan denk ik dat er nog heel wat verbeterd zou kunnen worden en als er inzicht zou zijn dat alles en dan ook werkelijk alles van elkaar afhankelijk is, dan waren we al enkele stappen verder en dat is Wijsheid.
Ik heb het dan niet over de kerkelijke voorschriften maar over het inzicht dat je in jezelf kunt ontwikkelen.
Ik zie nog veel te veel onderdrukking en geen rekening houden met het geheel, waardoor er niet vanuit wijsheid, mededogen en de wetenschap dat alles afhankelijk van elkaar is, geleefd wordt.
En als ik zie wat er tegenwoordig aan de orde is en iedereen economisch gaat voor het eigen gewin, of dat nu individueel, landelijk of op wereld niveau is, dan twijfel ik eraan of vandaag of morgen de boel niet in zal storten. Er wordt niet geleefd vanuit de wetenschap dat iedere kleinigheid afhankelijkheid is van het geheel. Iedereen leeft alleen maar met de blik op zijn eigen bankrekening.
Waarheid is datgene wat je aan heilzame zaken in jezelf kunt ontwikkelen voor jezelf en de medemens in de context van de onderlinge afhankelijkheid.
Natuurlijk doen we regelmatig heel goede en mooie dingen en daar kunnen we blij mee zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat er niet veel meer mogelijk is in de hoop dat we een totale ineenstorting weten te voorkomen. We zouden niet de eerste beschaving zijn die aan zijn eigen welvaart ten onder gaat.
En nogmaals dank voor je reactie, leuk je hier te ontmoeten.
De Golf.
Acrylverfschilderij
En nogmaals dank voor je reactie, leuk je hier te ontmoeten.
De Golf.
Acrylverfschilderij
zaterdag 3 september 2011
Fouten en mindfulness
De grootste van alle fouten is dat je je van geen ervan bewust bent
Thomas Carlyle
Ja, wat niet weet wat niet deert, maar de medemens kan daar schade aan lijden. En vaak loop je dan zelf steeds tegen dezelfde problemen aan, zonder dat je weet waar het door komt. Als je geen helder bewustzijn hebt van hoe en wat je bent en wat je doet kun je wel heel gemakkelijk zo trots als een pauw worden.
Aandachtig zijn, mindfulness vind ik om veel meer dan deze reden alleen, heel belangrijk. Niet weglopen voor mijn eigen fouten. Ernaar kijken en opletten er niet weer in te vervallen. Niet dat het altijd meteen lukt, maar daar wil ik dan weer heel geduldig en met humor mee omgaan.
Pauwen
donderdag 1 september 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)
LinkWithin
