Oneindige mogelijkheden

De mogelijkheden zijn oneindig en altijd weer op zoek naar iets anders, net even dat tikkeltje meer of anders. Dat is wat de dingen die ik doe en leuk vind aantrekkelijk maakt. Nooit tevreden zijn of misschien heel even, maar als ik dan later weer kijk dan knijp ik mijn ogen een beetje dicht, trek mijn neus op en denk tja, is dat het dan? Het kan beter het kan anders.

Heb jij dat nou ook met de dingen die jij mooi en leuk vindt?

Fotograferen en schilderen, mijn lust en mijn leven op het creatieve vlak. Het blijft me bezig houden juist omdat er altijd weer een nieuwe uitdaging in zit. Op het moment dat ik iets 'door' begin te krijgen en aardige resultaten boek, ben ik me alweer bewust dat het me niet bevredigt als resultaat want er is nog veel meer dat ik kan onderzoeken en leren, me eigen kan maken. Zelfs heb ik vaak de behoefte om in een schilderij te gaan krassen of er met grove streken overheen te gaan omdat het te mooi en niet naar mijn zin is.

Het gaat mij niet om mooi en toch blijft mooi me aantrekken.

Zo waren we in de vlindertuin om te fotograferen. We hebben heel wat 'mooie foto's gemaakt, maar de zoektocht naar die ene bijzondere foto blijft en ik weet zeker wanneer ik een hele serie van die prachtige maak ik toch altijd weer blijf zoeken naar iets anders want de mogelijkeden zijn oneindig als het universum. Ook in mijn mini universum.

Dat geldt voor alles en iedereen.

Toch maar zo'n gewoon mooi vlindertje plaatsen.

Kinderen

Wat een ander leven heb ik nu toch gekregen sinds Ferry niet meer hoeft te werken. We genieten iedere dag van alle dingen en de vrijheid die we daardoor ervaren. Natuurlijk er zijn nog altijd wel verplichtingen maar die doen we graag.

Steed vaker denk ik terug aan mijn kinderjaren, hoe anders het leven toen was. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben maar ook dat is verwonderlijk heerlijk om over na te denken. Als je goed nagaat is er niets meer over van het kind dat ik was. Fysiek is er geen cel meer over van toen en op het vlak van denken en bewustzijn ben ik toch ' volwassen' geworden met alle gevolgen van dien. Ik sta niet meer onbevangen in het leven en dat is werkelijk een heel ander uitgangspunt. Het enige dat over is, is de herinnering die maakt dat ik ben die ik denk dat ik ben.

Wel kan ik me steeds beter herinneren hoe ik als kind in het leven stond en de manier waarop ik iedere dag als nieuw ervaarde. Blij was als ik blij was en verdrietig wanneer ik verdrietig was. Ik verdiep me daar graag in.

 " Worden als een kind" .. iemand vroeg mij jaren geleden. " Weet je dan hoe een kind is? En ik had meteen mijn antwoord klaar.
Nu weet ik dat ik het toen niet wist en misschien nog niet weet. Want ik ervaar in mijn herinnering steeds nieuwe aspecten, dat maakt me nieuwsgierig want er is geen mooiere manier om in het leven te staan als een kind met alle nieuwe ervaringen die er nog moeten komen en waar het onbevangen zonder vooroordelen tegenaan kijkt. Als we op die manier zouden kunnen leven dan....

En dan hoop ik dat alle kinderen op zo een open manier hun jeugd kunnen ervaren, zonder trauma's op te lopen van de dingen die wij volwassenen hen aandoen.

Intussen ben ik weer heerlijk aan het kwasten.

Vrezen

. Net gehoord in een docu over kraanvogels in Tibet:

Wie in de nacht voor zijn leven vreest, is de volgende morgen een geschenk.

Een schilderij in bewerking.

Spanje

Er is veel geeurd de laatste tijd. We maakten een reisje naar Spanje

Zijn ziek geweest en nog een beetje onderweg en morgen doe ik mee aan de kunstroute Presikhaaf. 

Kopzorgen

Een tablet is leuk en ik ben er helemaal aan verslingerd voor het maken van doodles. Maar het is ook makkelijk om een foto te maken en meteen op het blog te zetten. Geen kaartjes meer uploaden in de computer maar huppekee een foto maken en meteen op het blog of facebook.

Maar nu het volgende.
Ik zit achter mijn computer en weet dat ik een foto heb die ik bij mijn logje wil zetten, maar die heb ik met het tablet gemaakt. Hij moet dan op een of andere manier op mijn computer terechtkomen om het  in dat specifieke blogje te krijgen. Tja. Ik heb al verbindingen met de cloud, maar kan hem er niet op vinden.

Nee, daar ben ik nog niet helemaal uit. meestal lukt het wel op een gegeven moment, maar voor de volgende keer ben ik dan weer vergeten hoe dat was. Tja ik ben ook geen twintig meer. Ik ben allang blij dat ik rond mijn vijftigste op aandringen van Fer met de computer om heb leren gaan. Gelukkig niet onverdienstelijk. Nu nog handigheid zien te krijgen in het switchen tussen tablet en computer en...

en ja, dan heb ik ook nog een nieuw compact cameraatje waar ik ook wifi op heb. Nou ik ben al aan het verbinden geweest, maar... mislukt

Ik zie af en toe door de bomen het bos niet meer. hahaha


Intussen heb ik de jurk klaar zonder kopzorgen over digitale verbindingen en opslag. Ik trek hem gewoon aan.

Doodlen

Doodlen is een leuke bezigheid en je kunt met een goed programma heel wat mooie en leuke dingen maken, maar doodlen is geen schilderen. De penseelstreek is niet te evenaren. De loop van het water kan niet worden nagebootst op dezelfde manier als met het penseel. De effecten die je bereikt op het tablet zijn gewoon anders. Ik vind het een prima middel om mee te stoeien en intussen ga ik steeds iets meer 'VAT' krijgen  op vormen en structuren. Ik leer er wat van, leuk maar het is niet te vergelijken met schilderen en wat ik daarmee aldoende kan neerzetten

.

Plotseling dringt zich hetzelfde idee aan me op over oude tradities met alle symbool werkingen en diepgaande verhalen die 'verstaan' kunnen worden als je je erin verdiept. Ze hebben meer te betekenen dan we aan de oppervlakte zouden vermoeden, betekenissen die een grote invloed kunnen hebben in ons dagelijks leven. In deze tijd wordt er vaak vanuit gegaan dat we het allemaal niet meer nodig hebben er is zoveel nieuws op de markt en de wetenschapper rekent af met oude tradities waar zij/hij in de diepte nauwelijks weet van heeft. En wij hobbelen er gemakzuchtig achteraan in de veronderstelling dat het oude er niet meer toe doet. We weten ons met allerlei andere invullingen goed bezig te houden.

 Nieuwe dingen lijken ons veel heilzamer omdat het gemakkelijker en leuker lijkt en we verdiepen ons niet meer in de oorsprong van de wijsheid. Ook hier, we doodlen wat af!

Ik zou een pleidooi willen houden voor waardevolle oude tradities en wijsheden waar we nauwelijks meer van weten dan affirmaties en kreten in een nieuwe jasje gegoten. Alles wordt op niet altijd even zuivere manier vertaald voor de snelle lezer, die daar ook weer zijn/haar eigen interpretatie op loslaat en geen kennis heeft van de context waarin het bedoeld en geschreven is. 

Het dubbele aan al die dingen is dat pas wanneer je ermee en ervan op de hoogte bent er ook iets los kan worden gelaten. het gaat er niet om je eraan vast te klampen, maar om te weten en ermee te kunnen werken of niet. Voor je op de hoogte bent van de mogelijkheden en je ziet dat het allemaal mogelijkheden zijn om te gebruiken word je keus pas vrij om het wel of niet te gebruiken. Dubbel, maar zo werkt het. Wat niet weet, wat niet deert klopt, maar er is dan ook geen keus want je weet niet.

Afhankelijk van waar iemand WERKELIJK naar op zoek is kan verdieping heel noodzakelijk zijn is mijn  ervaring. De diepte ervan te zien en te ervaren IN jezelf. Maar net als het verschil tussen schilderen en doodlen heeft het te maken met waar je intersse en motivatie ligt voor je eraan begint.
Natuurlijk kun je je hele leven gewoon blijven doodlen prima.

We zouden ons wel af kunnen vragen:
Wat wil ik werkelijk.

Met doodlen is nooit een zelfde resultaat haalbaar als met schilderen. Die structuren zijn niet door nabootsen te evenaren.

Detail

Meer van bloemen

De eerste werkweek van het nieuwe jaar. Niet dat de afgelopen dagen niets is gebeurd, maar alles herneemt nu wel weer zijn gewone dagelijkse routine. De normale orde wordt weer opgepakt voor zover dat nog niet was gebeurd in het nieuwe jaar.

Ik ga dus naar de kwa en moet nog even de nieuwsbrieven van de maand januari aan elkaar nieten om in de gang te leggen voor de leden die het nog niet digitaal ontvangen. Voor alle lessen staan de vermeldingen erin waarmee de docenten aan de gang willen. Voor de maandagmorgen is het de bedoeling dat we deze maand aan de gang gaan met objecten die we van huis meenemen om te schilderen in een opstelling met voor of achtergrond in een tegenstelling van  gekleurd en zwart. Ik ben heel benieuwd hoe dat uit gaat pakken. Het is altijd heel leuk om te zien hoe verschillend er met een zelfde opdracht door iedereen wordt omgegaan. Vaak heel verrassend om te zien.
Ik heb al wel iets in mijn hoofd en dat is altijd wel fijn anders is het zo lastig om te beginnen maar het zou me niet verbazen als ik met een heel ander iets zodadelijk thuiskom. Meestel schrijft het verhaal zichzelf en verander ik nog wel eens van idee als ik bezig ben omdat er dan al schilderend iets heel anders ontstaat.

Zo ging het ook met onderstaande doodle op het tablet. Ik begon met een piepklein kereltje en heel langzamerhand groeide het verhaal tot en met de woorden die ik er als laatste opschreef.

Klaar dacht ik toen.

Marlene Dumas

Wat heb ik genoten van de tentoonstelling in het gemeente museum van Amsterdam.

Ja ze heeft voor en tegenstanders maar ik vind haar geweldig, Wat ze durft neer te zetten en vooral de emotionele lading die haar werk heeft is ongekend. Stuk voor stuk werk waar ik in kan dwalen, kennen en herkennen. 

We waren met vijf schilders van het open atelier in Amsterdam en hebben genoten van een heerlijke dag inspiratie.

Raoul Dufy

Zes uur in de ochtend en nog niet helemaal wakker. Wat zal het heerlijk zijn om iedere morgen niet voor zeven of acht uur op te hoeven staan. Aan de andere kant is het wel lekker zo vroeg achter de computer. Even kijken of de treinen rijden en geen vertraging hebben, zwaaien naar Fer als hij drie keer in de week zo vroeg de deur uitgaat en dan nog verder op compie zoals nu, een berichtje schrijven. Als ik later op ga staan wanneer hij niet meer hoeft te werken, zal dat er ook niet van komen en begint de dag met een ontbijtje samen, heerlijk. Nu stel ik dat nog even uit.

Intussen hoor ik de trein langzaam vanaf het stationnetje hier vertrekken. Regen druppelt op een raster van de flat. Het is koud buiten. De winter is in aantocht en deze prachtige nazomer loopt ten einde. Zal het echt gaan winteren dit jaar? Eigenlijk hoeft dat voor mij niet. Ik houd meer van de warmte.

Ik neem zodadelijk mijn spiegelreflex maar niet mee. We gaan met zijn vieren vast vooruit naar Laren en ik heb geen zin om met dat grote ding in de regen te sjouwen. Ik heb nog zo'n oud kleintje en die past makkelijk in de tas. Daar red ik me wel mee. Zonder fotograferen... dat ben ik al in geen jaren meer gewend. Ik heb altijd wel wat bij me al gebruik ik het niet meer zo vaak als vroeger. Ik hoop dat mijn darmkrampen hun gemak houden pfff. Tot nog toe is het rustig maar daar kun je geen peil op trekken.
De anderen van de groep vertrekken later en als wij uitgekeken zijn in Laren ontmoeten we elkaar bij het Singer. Raoul Dufy... Ik ben heel benieuwd. Zijn geschilderde tekeningen spreken me erg aan. Het zal zeker heel inspirerend zijn. Als ik dit zie heb ik zo zin om aan de slag te gaan.

Voornemen

Iedere keer neem ik me voor hier wat vaker een logje te schrijven wat actiever te worden met bezoekjes afleggen, maar het mag niet baten. De frequentie lijkt steeds meer af te nemen.
In afwachting van betere tijden?
Ik schilder tegenwoordig meer.
http://ellyvandoorn.blogspot.nl/ hier vind je de schilderijen logjes

worsteling

Het weekend zit er weer op en de wekker liep weer om 5uur.30 af.  en om 6.00 uur zit ik achter de computer om te kijken of de treinen wel rijden. Zo niet of iets te laat dan kan hij alsnog een andere mogelijkheid nemen om te reizen.

Ik heb er een hekel aan zo vroeg op te moeten staan. Ach wat is moeten?  Ik zou ook geen rust hebben als ik bleef liggen. Er zijn zoveel goede redenen om WEL op te staan dus dat doe ik dan ook en zit al heel vroeg achter de computer.
Ik heb ook weleens bedacht dat ik kon leren de knop om te draaien zodat ik bewust en energiek en zonder tegenzin aan de dag kan beginnen. Soms lukt dat, maar lang niet altijd. Want een uurtje langer slapen zou toch wel heerlijk zijn.

Het weekend ben ik aan het worstelen geweest met dat schilderij dat helemaal niet naar mijn zin is. Een hele serie verschillende dingen heb ik over elkaar heen geschilderd en nu is het een leuk plaatje voor een kinderboek geworden maar niet het schilderij dat ik wil. En de witkwast er weer overheen is nauwelijks een optie want het IS al zo wit. Het lijkt wel of ik de richting kwijt ben en mijn normale spontane manier van doen aan het verliezen ben.
Hoe kom ik weer terug bij mijn wortels?
Niet meer bewijzen dat ik het 'kan'?
De kont tegen de krib en niet luisteren naar ....?

En dan bedenk ik weer dat ik het heerlijk vind om te oefenen om vormen en kleuren onder de knie te leren krijgen want daar valt nog heel wat te leren. En dan is het luisteren naar een goede leraar ook belangrijk. Het gaat me er niet om een kunstwerk te maken, maar het proces zelf is belangrijk.
Waarom geeft het resultaat dan toch zo'n impact op mijn gevoel en wil ik dat het resultaat naar mijn zin is en aan mijn gevoel voor kwaliteit beantwoord? En kwaliteit kan je alleen maar onderwezen worden door iemand die er werkelijk verstand van heeft en waar je respect voor hebt totdat...
 je er zelf genoeg verstand van hebt hahaha.
 Ik neem me voor om de doeken te laten liggen en alleen nog papier te gebruiken. Dat geeft misschien meer een gevoel van oefening.

Geen doeken meer?
Gewoon alleen maar op papier de boel vol kwasten?
en soms misschien eerder stoppen als het me zint of als ik twijfel ...?

Het is me weer ietsje duidelijker door het op te schrijven en ik weet ook: het schilderen loopt synchroon met het leven.

'Gebroken wit'.
 hieronder de hele metamorfose.

Het is en blijft een worsteling

schilderen

Zo ben ik eraan begonnen

En zo is het geworden http://ellyvandoorn.blogspot.nl/
maar het is niet de eerste keer dat ik de snelle opzet zoals deze veel interessanter vind.
Misschien vaker goed naar mezelf luisteren.

Vlucht

Ik vind het leuk om te doen wat ik kan, maar nog leuker om te leren wat ik niet kan.
Niet omdat ik nog steeds zo'n strevertje ben als in mijn jonge jaren, maar omdat het leuk is en nieuwe perspectieven biedt. De wereld stopt niet bij wat je kunt en waarvoor je geprezen wordt.
Gelukkig ben ik een beetje van mijn faalangst af en dat maakt het makkelijker om oude dingen los te laten en nieuwe te onderzoeken. Niet dat het zo eenvoudig is dat te doen want eerst moet ik tot de ontdekking komen waarom ik me zo veilig voel met wat ik kan en onderzoeken wat ik niet kan.

Zo is het met schilderen maar ook met zelfreflexie.

Heel lang hield ik me stevig vast aan wat abstracter werk. Ik waagde me niet aan wat ik niet kon. Waarom zou ik  als de resultaten me bevredigen? Natuurlijk alles heeft zijn beperking en ik ook, maar vernieuwing en uitbreiding onderzoeken is leuk. Ik kwam tot de ontdekking dat het me ontbrak aan geduld om dingen uit te werken. Soms is het nodig om dat niet te doen, maar als je het te pas en te onpas uit de weg gaat dan...

Misschien maakt deze vergelijking een beetje duidelijk wat ik wil vertellen. Het is zo makkelijk om te zeggen: dat kan ik niet, of dat past niet bij mij maar het is niet meer dan tegen blokkades aanlopen die er helemaal niet zijn.  Soms moet ik dan wel heel diep in mezelf spitten om erachter te komen wat me weerhoudt om het uit te proberen en soms wat langer door zetten maar dat geeft kleur aan het leven.

Werk uit de jaren '90

Vlucht

acryl op papier 70 x 50

kaartjes schilderen

Toch maar weer op mijn gemakkie een kaartje geschilderd. De rest op http://ellyvandoorn.blogspot.nl/

Stokroos

Het is een drukke tijd.
Eindelijk ben ik alle oude aquarellen en studies die ik heb bewaard gefotografeerd en geprobeerd orde in de chaos te scheppen. Er is al onnoemelijk veel wat ik heb weggegooid maar een klein gedeelte heeft de verschillende verhuizingen overleefd. Op het schilderijenblog kun je ze allemaal bekijken als je er interesse in hebt. http://ellyvandoorn.blogspot.nl/p/aquarellen.html
Verder zet ik regelmatig meestal nieuer werk op de homepage http://ellyvandoorn.blogspot.nl/ en
facebook niet te vergeten.
Dat gaat vaak makkelijk even snel tussendoor.

Het is leuk me daarmee bezig te houden, maar er staan ook weer nieuwe werkzaamheden op het programma.

De artikelen voor het Jewel Heart Magazine liggen weer in de mailbox en daar ga ik een lay out voor bedenken en uitvoeren. Daar ben ik wel weer een mooi poosje zoet mee. Het is maar goed dat ik zo graag met beelden en op de computer werk en er dus ook graag een visueel aardig geheel van wil maken.
En dan komt Rimpoche weer naar Nederland en wil ik ook nog graag zijn lessen volgen die hij dan weer in Nijmegen komt geven. Tussendoor probeer ik dan wat aardige fotootjes van hem te schieten voor het archief van Jewel Heart. Al met al staat er weer heel wat op de rit.

Hieronder een fotootje van een van die aquarellen. Een stokroos die je zoveel in kleine Franse dorpjes aan de uitlopers van de Alpen tegen de huizen aan ziet groeien. Ik heb daar lang geleden een weekje aan een schilders workshop meegedaan. Deze maakte ik, gek genoeg, toen ik alweer thuis was.

Worsteling

Het is leuk om een mooie dummy met aantekeningen en schetsjes te maken over de werkstukken waar je mee bezig bent. Ik merk dat ik daar niet al te bedreven in ben. Als ik teruglees wat ik daarin zet denk ik vaak: 'Stom gelul domme schetsjes'.
'Nou' zegt Annemarie, 'dan streep je het gewoon weer door'.
Zou het komen omdat ik gewend ben met een blog te werken?
Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met de droom of de Jacobsladder en ik worstel me suf met allerlei expirementen. Er zitten hele mooie stukken in en steeds weer vind ik nieuwe openingen door erover te praten te denken en weer afstand te nemen.

Zo begon het maar ik vond het een plat en nietszeggend plaatje

maar eens proberen er een figuur op te schilderen. 

Maar ja ze was onder een rails terechtgekomen. 

Hoe los je dat nou weer op?

Nu ligt ze er wel boven en de ladder is gelukkig iets meer een ladder. Maar wordt het niet te zweverig? Daar houd ik niet zo van en toch moet het een droom zijn.

Ik houd me maar even vast aan de details want die bevallen me wel... Misschien moet ik het maar even aan de kant zetten en met iets anders verder gaan. Vandaag of morgen de witkwast erover? Nee toch nog maar even doorworstelen. 

 Maar daarna met de details in het groot verder? Daar voel ik wel iets voor.

Gewoon verder gaan

Deze week zal ik me weer eens buigen over de Jacobsladder.
Ik heb oud werk waar ik niet meer zo tevreden over ben als in het begin. Er zijn altijd nieuwe tijdperken in het leven waarin je weer andere vernieuwde ideeën hebt en daar wil ik dan toch iets mee doen. Dus haal ik het oude werk tevoorschijn en kijk er kritisch naar.

Vaak kom ik tot de conclusie dat er meer mogelijk is zoals nu en ben er heerlijk op aan het verder werken gegaan. Er moet nog veel gebeuren.

Parijs laat ik nu even bezinken

En ik ga weer verder met de Jacobsladder

Aanpassen

Heerlijk weekend.
Morgen niet al te vroeg op en genieten van ... ja van wat?
Van alles wat zich voordoet.

O ja en lekker schilderen. Ik ben een werk waar ik niet tevreden over ben aan het aanpassen.ghaghagha

De tweede lentedag

Regen.
De aarde zal het wel nodig hebben, die regen.
En ik kan er mooi aan wennen mijn hoeden te gaan dragen te beginnen met dat regenhoedje. Ik vind het leuk hoor, hoeden maar het wordt zo langzamerhand een noodzaak om zo helder mogelijk te blijven zien. De lichtval in mijn ogen maakt dat ik minder goed zie en onder idealere omstandigheden gaat het nog best goed. Dus maak ik de omstandigheden zo goed mogelijk door hoeden te gaan dragen met een grote rand. Dat is ook fijn voor het fotograferen want dat wordt steeds lastiger. Vooral  door de lichtinval en als de zon laag staat, (wat de mooiste resultaten geeft) wordt dat wat ik op scherm of door de zoeker zie zo minimaal dat ik alleen nog maar op de compositie en de data van sluitertijd en diafragma kan gokken. Dus ik hoop dat hoeden uitkomst gaan bieden.

Strijken. Er ligt een grote wasmand vol strijkgoed. Die nu eerst maar eens wegwerken. Daar is motivatie en discipline voor nodig en daaraan ontbreekt het me nog weleens. Ik doe liever wat ik leuk vind. Als ik daaraan toegeef zou dat betekenen dat er nog maar weinig of geen dingen van het moeten zouden gebeuren met alle consequenties van dien. Zo zie je maar als je een prettig leven wilt hebben horen ook de moeten dingen erbij. Want prettig is het niet zonder sommige levensbehoefte. Misschien kan ik leren strijken en koken leuk te gaan vinden hihihi

Kijk dat is leuk, samen schilderen.