Herfst

Al staan er wolken voor de zon, de gele herfsttooi zorgt in huis voor verlichting. De werkelijkheid is  veel stralender dan de afbeelding.

Fotograferen in Utrecht

Een heerlijk dagje gefotografeerd in Utrecht. Ik was daar jaren niet meer geweest.

Toen we het station uitkwamen herinnerde ik me helemaal niets meer van deze stad en vroeg me af of het wel wat zou worden. 

Maar dat werd me al spoedig duidelijk. Het was prachtig weer en we hebben weer heel wat geschoten.

Hieronder een paar exemplaren.

 En onmiskenbaar daar om de hoek daar was hij dan De Dom van Utrecht.

De laatste tijd heb ik zoveel foto's gemaakt. Ik krijg nauwelijks tijd de beste te plaatsen. Want daaraan vooraf gaat veel uitzoeken en bijwerken. Hier en daar drop ik er af en toe wat. Op Faceboek op mijn fotoblog of hier.

Theaterplatz Weimar

De wereld is een schauwspel

Binnen Bahnhof

We gaan even binnen kijken in dat prachtig grote Leipziger Bahnhof.
De voorkant met het grote parkeerterrein vind je hier op mijn fotoblog.
Hieronder de zijgevel.

De hal door en de trap op

dan komen we in het middengedeelte waar we links onder de boog doorgingen en rechts het treinstation hebben.

Vreemd dat een mens zich in zi'n relatief beperkte maar grote ruimte toch zo klein kan voelen.

Vanaf de andere kant.

 vanaf  het grote treinstaion richting hal kijkend

 En vanuit de hal in de richting van de treinen kijkend.

En deze

Is toch ook nog wel aardig om hier neer te zetten.

St Antonius

Vandaag reisden we naar Breda.
Een heerlijke temperatuur om vakantie te houden en foto's te maken.
We waren in onder meer in de St. Antoniuskerk.
Vol zelfvertrouwen wandelden zij even later ook naar binnen. Voor het altaar bleven ze staan en zoenden elkaar innig. Ik was zo brutaal een foto te maken.
Conclusie??
Ik hoop dat ze heel gelukkig zijn.

Warm hè

Als het warm is willen we fris
als het koud is willen we warm

als het nat is willen we droog

en
als het droog is willen we nat.

Maar voorlopig heb ik genoten van
gisteren.

Gelukkig zijn

Je hebt luxe paarden en werkpaarden.

Maar waar het om gaat is gelukkig zijn.

Niet voor een ogenblik maar onder alle omstandigheden.

Om duidelijk te krijgen hoe je dat bereikt, is soms een heel leven nodig of langer

en menigeen komt daar te laat achter.

Uitkijken

Ik heb schoon genoeg van al die bloemetjes.

De blik maar even anders richten.

maar aan mijn eigen zien 

is geen ontkomen

Het naamloze Wezen

Er is een eindeloze wereld, broeder!

en er is het naamloze Wezen,

Alleen hij die dat gebied heeft bereikt, kent het:

het is anders dan al wat gehoord en gesproken wordt.

Geen vorm, geen lichaam, geen lengte, geen breedte wordt

hier gezien: hoe kan ik je vertellen wat het is?

Tagore

Tagore komt uit de Hindoe traditie, ook hij had de Hartsoetra goed begrepen.

Het is de vraag of hij die kende, maar de ervaring IS kennen. 

Een andere kennis dan iets vernomen of geleerd hebben.

Het ervaren is een andere manier van zijn die niet is uit te leggen.

Geen uitdrukking is geschikt om de ultieme werkelijkheid uit te drukken.

Dingen die mij mateloos boeien en nieuwsgierig maken. Zeker als heel af en toe een tipje van de sluier wordt opgelicht. 

Tagore met Einstein. Waar mystiek en wetenschap elkaar ontmoeten.

 *Zoals in het voorwoord van dit boek werd aangegeven, was een aantal wetenschappers geïnteresseerd in De Geheime Leer. Volgens zijn nicht had Einstein altijd een exemplaar ervan op zijn bureau. De details van haar getuigenis staan in eindnoot 11 van het Voorwoord,* waar ook gegevens worden verstrekt over twee personen die mogelijk Einsteins interesse in het boek hebben gewekt

* Zie http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/cranston/deel7_3.html

Mystieke ervaring

Het kan je zomaar overkomen. Toch praat degene die het overkomt er niet zo graag over, want hoe kun je een ervaring verwoorden waar geen woorden voor zijn. Daarbij komt de mogelijkheid van het uitgesproken ongeloof van velen. Dan lijkt het delen ervan zo zinloos.

Plotseling lijken je ogen te zijn geopend en zie je voor een langer of kort moment de wereld als nooit tevoren. Het is niet meer jij en de wereld, maar jij en de wereld zijn één. Het is in en om je heen het doorstroomt je. Je wordt als het ware boven je dagelijkse doen en denken uitgetild en overziet het geheel. Het is niet meer het één of het ander, maar het is er allemaal. Verdriet en geluk zijn versmolten tot één geheel en toch ken je het verschil. Blijdschap, vreugde, geluk, het zijn allemaal woorden die niet waar maken waar het over gaat. Er lijkt een tipje van een sluier opgelicht en je ervaart een andere overweldigende wereld en een ander zelf als één geheel.

Misschien weten we dat alles in het universum deel van één oneindige stroom van liefde is, waarbinnen aantrekking en afstoting functioneert, maar weten is geen kennen. Weten is intelectueel beredeneerd, kennen is een verwerkelijking in onszelf. Die ervaring laat weten wat de Werkelijkheid  is. Het maakt duidelijk dat het niet het één of het ander is, maar beiden. Het Absolute onaanraakbare valt samen met het relatieve kenbare van het dagelijks leven.

De uitwerking daarvan naderhand is voor iedereen weer verschillend, want dan gaat de interpretatie en de dualiteit weer een rol spelen. Het enige wat duidelijk kan zijn geworden is, dat het mogelijk is op een heel andere manier aanwezig te zijn in het hier en nu. Anders dan er over het algemeen over wordt gesproken en begrepen. De werkelijkheid te zien en te ervaren is iets anders dan erover praten.. Het IS er, het BESTAAT . Daar hoef je niet meer aan te twijfelen.

Dat waar Boeddha, Jezus en vele andere mystici over praten heb je even kunnen ervaren. Zij vertellen dat het mogelijk is te leven in die staat van ZIJN. Inteligentie en beredeneren is niet het belangrijkste wat geld. Er is een open aandachtig bewustzijn voor nodig. Een bewustzijn dat openstaat voor meer dan we als normaal ervaren. Een bewustzijn dat niet vastzit in de theorieën die we opbouwen om dingen te verklaren, maar vrij is van denkbeelden, bewijsvoeringen en illusies waar we vol van zitten. Jammer genoeg komen we daar maar zelden van los want om er vrij van te zijn, is het nodig ze eerst te herkennen. En het dubbele daaraan is dat er toch ook woorden en denkbeelden nodig zijn om te verwoorden en duidelijk te maken waar het over gaat want ook hier kan het één niet zonder het ander.

 We hebben nog een hele weg te gaan om VOLLEDIG mens te worden. 

Bevrijdingsdag

Zoals Plato al schreef in een van de reacties: er gaan heel wat discussies op blogs over dat gezamenlijk herdenken. Hoe denk jij daarover Elly?



Vandaag Bevrijdingsdag.
Maar wat is een Bevrijdingsdag als we vast zitten in oude wonden? Is er dan innerlijke vrijheid?
Daarmee wil ik niet zeggen dat er aan die open wonden zonder heling voorbijgelopen moet worden.
Er zijn zoveel blokkades, beperkingen en onoverkomelijke frustraties voor velen van ons die als kind genadeloos zijn  beschadigd. Zij hebben het niet eenvoudig om het verleden achter zich te laten. Vaak is het individueel onmogelijk geworden. Gelukkig kan een enkeling zich daarbovenuit worstelen en daar kan ik heel blij van worden. Het maakt ook duidelijk dat er een mogelijkheid is om het ergste te boven te komen en weer open naar de hele wereld te kunnen kijken. Het verleden achter je te laten en te leven vanuit een open NU.

Een tijdje geleden zag ik een reportage hoe men daar in Indonesië mee omging, met de ellende die wij als Nederlanders daar hebben aangericht. Als vanzelfsprekend had het een plek gekregen en leefden de slachtoffers in vrijheid verder. Zo zijn er meer voorbeelden.

De enige manier om te leren zwemmen is van de kant afspringen waaraan je je vastklampt. Maar wie garandeert je dat je niet verdrinkt? Angst om jezelf te verliezen is één van de grootste obstakels. Dat geld niet alleen voor oorlogswonden, maar voor veel andere zaken in ons leven. Er is heel veel moed nodig om daar doorheen te prikken. Het is maar de vraag of dat in een leven haalbaar is wanneer je zwaar beschadigd bent.
Ik zou iedereen die moed toe willen wensen om boosheid, frustratie, diep gewortelde zware emoties los te laten. Verder dan wensen kom ik niet want springen moet je zelf. De ervaring alleen kan je vertellen dat je verder leeft en het mogelijk is vanuit een ander perspectief naar iets te kijken waardoor er wezenlijk iets verandert en er meer innerlijke vrijheid ontstaat. Je kunt zwemmen.

We kunnen elkaar in openheid de ruimte, de liefde en vrijheid geven om te leren zwemmen, misschien wel met zwembandjes in het besef dat het niet voor iedereen mogelijk is over beperkingen heen te stappen.

Vaak is het moeilijk een middenweg te bewandelen waar beide partijen ongeschonden uit de bus komen. Maar met wederzijds respect moet het lukken. Alles verandert voortdurend ook onze emoties rond alle voorbijgaande zaken. Daarmee leren leven en ook de veranderende emoties toelaten, dat is een begin van innerlijke vrijheid. Dat is waar ik voor staan wil.



Beperking

Zelfkennis

Als we onszelf zouden kennen zouden we geen lessen of leraren nodig hebben.

Ik sta soms versteld van mijzelf. Dan reageer ik ergens op en dan ken ik mijzelf niet. Hoe is het mogelijk dat die situatie zoveel gevoelens oproept.
Iedere omstandigheid brengt nieuwe dingen over mijzelf aan de weet .
Hoeveel andere, ongekende omstandigheden zouden eigenschappen van mij aan het licht brengen waar ik nu nog geen weet van heb? Waarvan ik zal denken: zit dat allemaal in mij? Al die mogelijkheden, al die gevoelens en reactiepatronen van warmte, boosheid, onbegrip en begrip, affiniteit, irritatie, gevoelens van heimwee, gevoelens van thuiszijn,? Hoe aandachtiger ik word, ik kom steeds meer tot de conclusie: zowel positief als negatief, er is een wereld van mogelijkheden in mijzelf aanwezig een wereld waar ik me nauwelijks bewust van ben en waar ik regelmatig overheen wals en verder ga zonder erbij stil te staan. Soms vraagt iemand mij
Hoe gaat het ermee?
En dan antwoord ik zonder erbij na te denken: Goed hoor.
Ja ja. klopt dat altijd?
Langzamerhand krijg ik het door.
Ik ben niet die ik denk dat ik ben.

Die bewustwording kan beangstigend zijn, maar het kan ook meer ruimte geven zowel voor mijzelf als voor mijn kijk op de medemens.

Er wordt hard gewerkt aan de buitenkant

:-)

Niet te ontwijken.

Het is heel belangrijk te weten wanneer het moment daar is om niet langer aandacht te schenken aan dingen die onze geest verstoren. Maar als we alleen maar om weten te gaan met bepaalde zaken door ze te ontwijken, blijft onze spirituele praktijk gebonden aan strikte grenzen.

Lam Thubten Yeshe, Een introductie in tantra.


Het is vaak onmogelijk om dingen die onze geest verstoren te ontwijken. De omstandigheden kunnen we niet naar onze hand zetten want soms is er geen kruid tegen gewassen, maar we kunnen er wel mee leren omgaan. Dus op het moment dat ze er zijn is de tijd gekomen er mee om te leren gaan.


Daar heb ik de laatste dagen vaak over na kunnen denken en mijn aandacht op gericht. 
Het leren omgaan met alles dat er op mijn pad komt valt onder moeilijke omstandigheden niet mee. Ik kan dan boos worden of uit mijn dak gaan, maar dat lost niets op. Toch is het juist in lastige of pijnlijke perioden mogelijk me  bewust te zijn van wat er is en wat ik voel door middel van de rust in de geest te bewaren en aandachtig te blijven. Ook is het mogelijk mijn geest te richten op dingen die voor mij heilzaam zijn. Dat is in  mijn geval bijvoorbeeld de helende  Tara  die een manifestatie is van mijn eigen helende energieën en ik zou me ook iets in een christelijke context voor kunnen stellen. Dat brengt rust in de geest en heeft een goede werking. 
Soms lukt dat niet maar door me ook daar bewust van te worden  en te weten dat het moeilijk kan zijn en dat te aanvaarden zonder het af te wijzen, waren er de afgelopen dagen ook heilzame oefeningen voor de geest. Het zette me steeds weer op mijn voetjes terug.


En dan ben ik er van overtuigd dat de dingen niet gebeuren OM ervan te leren, maar als ze er dan toch zijn KAN ik ervan leren. Want alle dingen zijn er nu eenmaal gewoon en alles kan ook mij overkomen.


Er was dus gewoon werk aan de winkel. Soms gaat dat gepaard met een pijnlijke maar, op de juiste manier gebruikt, een heilzame zeis.


Voorlopig kan ik er weer vreugdevol tegenaan al is het nog niet helemaal over. Maar de tijd zorgt ervoor dat niets hetzelfde blijft, Gelukkig.

Een nieuw begin.

Wat voor moeilijkheden je ook gehad mag hebben in het verleden, je kunt vandaag een nieuw begin maken.

Boeddha.

Nou daar ga ik vandaag dan weer aanstaan !

Nog een terrasje, maar nu OP het binnenhof.

O O Den Haag

 mooie stad achter de duinen

We genoten er gisteren van het mooie weer

lees verder

Niet zelf

Vorm is leegte leegte is vorm.
Boeddha's woorden:

Monniken, wat denken jullie: is vorm blijvend of vergankelijk?"
 "Vergankelijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is hetgeen dat vergankelijk is, pijnlijk of plezierig?"
 "Pijnlijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is het van hetgeen dat vergankelijk en pijnlijk is omdat het aan verandering onderhevig is, juist om te zeggen: 'Dit is van mij, dit ben ik, dit is mijn zelf'?"
"Nee, Eerwaarde Heer."
"Is gevoel blijvend of vergankelijk?"
"Vergankelijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is hetgeen dat vergankelijk is, pijnlijk of plezierig?"
"Pijnlijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is het van hetgeen dat vergankelijk en pijnlijk is omdat het aan verandering onderhevig is, juist om te zeggen: 'Dit is van mij, dit ben ik, dit is mijn zelf'?"
"Nee, Eerwaarde Heer."
"Is waarneming blijvend of vergankelijk?"
"Vergankelijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is hetgeen dat vergankelijk is, pijnlijk of plezierig?"
"Pijnlijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is het van hetgeen dat vergankelijk en pijnlijk is omdat het aan verandering onderhevig is, juist om te zeggen: 'Dit is van mij, dit ben ik, dit is mijn zelf'?"
"Nee, Eerwaarde Heer."
"Zijn mentale factoren blijvend of vergankelijk?"
"Vergankelijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is hetgeen dat vergankelijk is, pijnlijk of plezierig?"
"Pijnlijk, Eerwaarde Heer." "Welnu, is het van hetgeen dat vergankelijk en pijnlijk is omdat het aan verandering onderhevig is, juist om te zeggen: 'Dit is van mij, dit ben ik, dit is mijn zelf'?"
"Nee, Eerwaarde Heer."
"Is bewustzijn blijvend of vergankelijk?"
"Vergankelijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is hetgeen dat vergankelijk is, pijnlijk of plezierig?"
"Pijnlijk, Eerwaarde Heer."
"Welnu, is het van hetgeen dat vergankelijk en pijnlijk is omdat het aan verandering onderhevig is, juist om te zeggen: 'Dit is van mij, dit ben ik, dit is mijn zelf'?"
"Nee, Eerwaarde Heer."

"Zo moet, monniken, iedere soort van vorm die in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

"Zo moet iedere soort van bewustzijn die in het verleden, in de toekomst of in het heden is verrezen, groot of klein, in je of buiten je, ondergeschikt of verheven, ver weg of dichtbij, met juist begrip aldus beschouwd worden: 'Dit is niet van mij, dit ben ik niet, dit is niet mijn zelf.'"

 

Dat is wat de Gezegende zei. De monniken waren blij, en zij loofden zijn woorden. En gedurende deze toespraak, werden de harten van de monniken van de groep van vijf, vanwege de onthechting van de bezoedelingen, bevrijd.

http://www.sleuteltotinzicht.nl/s22-059.htm

Een van de moeilijkste Boeddhistische filosofiën. De afwezigheid van 'op zichzelf bestaan'.

Alles is afhankelijk van oorzaken en omstandigheden.

Maar hoe pas ik die wetenschap op mijn eigen leven toe?

Leven we niet allemaal alsof we onafhankelijk functioneren ook al weten we dat het niet zo is?

We praten over loslaten en in het hier en nu leven, waarin we ieder moment anders zijn, maar in essentie daarmee omgaan valt  niet mee. We identificeren ons met alles dat ons overkomt en maken het 'MIJN' en 'VAN MIJ' tot één geheel. Die identificatie loslaten werkt bevrijdend en laat het leven er zijn zoals het IS.

Alleen al dat in de gaten krijgen is een hele toer en gelijktijdig een verademing voor degene die daar oplettend mee om willen gaan.

Daarin hoeft de betrokkenheid met al wat leeft niet verloren te gaan, maar wordt juist versterkt!!

Gelukkig zijn

Helder en open

hart vol stralend licht in mijn
beperkte leven

Een foto uit een vakantie.
We maakten een door nonnen gezongen mis mee op Mount Saint Michel. Frankrijk
Indrukwekkend mooi.

Marius Nuy

http://crossingmysoul.blogspot.com/ whispering of the soul


Vanmiddag om één uur reed ik naar Doetinchem waar Marius Nuy werd begraven
.
Een woordkunstenaar en ethicus in hart en nieren. Ik leerde hem kennen in 2007 via de blog en we kwamen tot de ontdekking dat we op amper een paar kilometer afstand van elkaar woonden.
Ik leefde met hem mee op zijn blogjes en we dronken heel gezellig een kopje cappuchino met amaretto op mijn balkon. Hij had geen eenvoudig en makkelijk leven. De man met de vogelkop noemde hij zichzelf. Zijn atlas was aangetast door de ziekte van Kahler. De chirurg zette zijn hoofd letterlijk op zijn schouders vast met ijzeren pennen. Daardoor leefde hij dagelijks met pijn.  Toen hij in Klimmmendaal werd opgenomen na een hersenbloeding bezocht ik hem verschillende keren.
Het leven werd steeds moeizamer voor hem met veel pijn en hij verhuisde naar Doetinchem waar Marieke hem liefdevol omarmde en de zorgen met hem deelde.
Nog maar net had hij te horen gekregen dat er meer botkanker was ontdekt en de vooruitzichten slecht waren. Een dubbele longontsteking maakte een einde aan een zwaar leven. Maar hij liet prachtige gedichten en levensverhalen achter die hij met ons deelde op zijn blog.



Heel hartelijk dank Marius voor alles wat je was en met ons durfde delen.
Rust nu maar uit van de vreselijke pijnen die je hebt doorstaan.

Groot respect en bewondering heb ik voor Marieke die hem zo trouw en liefdevol door dik en dun heeft bijgestaan.

De smid in het openluchtmuseum

Hij smeedt het ijzer als het heet is.

Als liefde en vakmanschap samen gaan, verwacht dan een meesterstuk.

John Ruskin