Abracadabra

Ik gebruik zo af en toe Evernote. Een app op de smartphone. 

Vind ik daar toch een gedichtje dat ik kennelijk schreef in een bui van poëzie.

Het laat me weer eens zien dat er niets zeker is en dat je ook voor narigheid niet aan de kant hoeft te gaan, maar er iets mee kunt doen, het tot een ervaring maken en transformeren tot een innerlijke blijdschap ook als dat je niet zomaar lukt en tijd nodig heeft. Tja eigenlijk zomaar een persoonlijke notitie die in ieder geval voor mij GEEN abracadabra is.

En zeg niet dat ik niets heb meegemaakt maar ja, ik weet het, nog lang niet alles want dat is (gelukkig) onmogelijk in één mensenleven.

"Ik wist wat ik kon
doen en laten maar ging niet verder dan zeker

Tot ik begreep wat
mijn levensboek ervaringen
node ontbeerde"

Ben ik duidelijk of is het abracadabra ? :-{

Wat een mens niet allemaal mee kan maken in het leven

Innerlijk geluk

Iedere dag is het voor mij weer genieten zo rond de kerst  en de jaarwisseling. Alhoewel er ook veel extra drukte om de hoek komt kijken vind ik het heerlijk uit de dagelijkse gewoonten- en omgeven te zijn door alle kerstkitch en mensen waar ik van houd.
Ferry is alle dagen thuis en we luisteren naar prachtige muziek die extra mooi klinkt uit onze nieuwe luidsprekerboxen, een streling voor het oor.

Gourmetten met kinderen kleinkinderen en achterkleinkind is een feest.

Mijn lieve schoonmoeder op bezoek met altijd gezellige verhalen en 'onder onsjes' ondanks alles wat ze meemaakte. Laat naar bed en niet zo idioot vroeg weer mijn bed uit. Ik geniet van alle momenten die er zijn.
Nu, na de kerst heb ik weer wat tijd gevonden voor dit blog en moet ik ook weer aan de gang met de layout voor het nieuwe Jewel Heart Magazine. Ik ben al begonnen en als ik er weer middenin zit is ook dat heel leuk om te doen, al zie ik er vaak van te voren tegenaan. Wat zit een mens toch vreemd in elkaar, want dat is toch niet nodig zou je denken als je weet dat je er altijd weer plezier in hebt.

Nog een weekje en dan begint het 'gewone' leven weer als er zoiets bestaat als 'gewoon' want eigenlijk is ieder moment anders en al denken we dat de dingen zich herhalen en vervelend kunnen zijn, er is niets dat aan zichzelf gelijk blijft.
Open staan en bewust zijn van al het nieuwe van ieder moment brengt innerlijk geluk met zich mee waardoor je niet blijft 'hangen' in ongenoegen en verdriet van  moeilijke omstandigheden.

Ervaren

Boring

Het kost best wel wat moeite om naar mezelf te kijken. Vooral wanneer ik een opmerking krijg wanneer ik zeg dat ik iets moet doen en anderen zeggen dan: niets moet, je wilt iets doen.

Ik geloof toch echt dat het niet altijd zo is. De hele dag door zijn er dingen die gedaan 'moeten' worden en het is toch echt niet zo dat ik daar altijd voor kies. Als er geen discipline was in bepaalde opzichten, omdat ik ergens verantwoordelijk voor ben, wil dat nog niet zeggen dat ik op zo'n moment niet liever iets anders had gedaan. Natuurlijk zijn er heel veel dingen die ik graag doe, maar als er allerlei karweitjes liggen te wachten en de dagelijkse dingen die ik 'behoor' te doen om de hoek komen kijken dan hoort dat gewoon bij wat ik MOET doen en voor mij heeft dat niets met willen te maken. Ik zou als ik kon liever iets leuks gaan doen. Schilderen, wandelen, fotograferen, TV kijken, een blogje schrijven etc. Dat zou ik dan WILLEN.

Hoe zit dat dan?

Is het mogelijk om in alles wat er gedaan MOET worden, zoveel plezier te krijgen dat het WILLEN wordt? Ik heb echt niet altijd zin om aan mijn verantwoordelijkheden te beantwoorden. Of om hetgeen waar ik ooit vol vreugde aan begon, vol te houden. Als er geen discipline en verantwoordelijkheidsgevoel bij zou komen of een motivatie waarmee ik mijn handelen heb onderbouwd en waaraan ik gehoor wil geven, dan had ik er bij veel dingen allang het bijltje bij neergegooid en was alleen maar in een kringetje om mijn eigen egocentrische denken heen blijven draaien. Had alleen maar leuke dingen gedaan en als die dan niet meer leuk zouden zijn zou ik weer iets anders opzoeken dat ik leuk vind.

Soms heb ik het idee dat het daar zo af en toe om draait, maar het lijkt mij weinig voldoening te geven, altijd maar op zoek naar pleziertjes is voor mij geen plezierige manier van leven. Doet me denken aan dat reclame spotje van iemand die uit het raam van een buitengewoon luxe woning naar buiten kijkt in een prachtige omgeving en uitroept dat het zo vreselijk 'boring' is en dat ze maar weer eens moeten verhuizen.  Nee, dan toch maar de onderliggende motivatie, discipline en af en toe 'het moeten', handhaven dan blijft er nog genoeg tijd over voor de dingen die dan weer dubbel leuk zijn en wel voldoening geven tezamen met dat wat gewoon MOET.

Ziek zijn, beter worden

Ondanks de griepspuit toch een griepje opgelopen. Het zal wel niet zo erg zijn geweest als zonder prik, maar ik ben toch lekker onderuit geweest. Tussen de buien door af en toe een 'like' gezet op Facebook, maar veel verder dan dat kwam ik niet. Nu het bijna over is kreeg ik vannacht weer een bekende aanval van darmverkramping en kan dan natuurlijk niet lekker slapen.  Maar vanmorgen begint het einde in zicht te raken en lijk ik weer langzamerhand op het goede spoor te komen.

Het begint aardig naar de kerst te lopen en ik heb er zin in. Alhoewel mijn energie op een laag pitje is komen te staan begint het enthousiasme voor de eindejaarsbeleving weer haar kop op te steken. Nog even een beetje bijkomen maar met vreugde en enthousiasme is de afgelopen week weer snel geschiedenis.

Voorbij de horizon

Ach het staat erop misschien hoef ik er niets meer over te zeggen. Heerlijk is het weer met schilderen aan de gang te zijn.

Meditatieve lesretraite

Een week is zo voorbij. De tijd gaat, naarmate ik ouder wordt, steeds sneller. Waarschijnlijk omdat ik langzamer word. Of misschien omdat ik nu meer tijd neem voor de dingen die gedaan moeten worden. Er is minder onrust en de betrekkelijke rust die nu aan de basis ligt van mijn doen en laten is toch mede een gevolg van de dagelijkse meditaties.

Het is goed om meerdere keren per dag kort te mediteren. Loop niet meteen te hard van stapel. Na verloop van tijd kun je het gaan voelen, gaan proeven. Het bewustzijn moet leren om het bewustzijn in de gaten te houden.
- Gelek Rimpoche -

Zo zijn er veel dingen die veranderd zijn en niet alleen maar door het ouder worden. Meditatie heeft voor mij veel voordelen. Het verminderd onrust. Ik kan mijn emoties eerder herkennen en daardoor kan ik ze veel sneller op de juiste plek plaatsen en wordt er niet zo door meegezogen. Het bezorgt me een betere nachtrust. Ik ben ervan overtuigd dat als ik niet zou mediteren ik heel anders met het leven om zou gaan. Ik was in mijn oude gewoonten blijven hangen en nu kan ik ze herkennen en een keus maken of ik er wel of niet in mee wil gaan. Ik loop regelmatig om de (emotionele) valkuilen heen, omdat ik ze zie aankomen. Ze mogen er zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. En dit zijn dan nog maar oppervlakkige voordelen.

Het maakt me een gelukkiger mens.

Maar het plezierigste is, dat door de dagelijkse oefeningen ik nu ook in staat ben om het hele leven aandachtiger te leven. Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen functioneren en hoop er daardoor ook voor mijn omgeving en die me lief zijn te kunnen zijn omdat ik zelf niet met een last op mijn schouders blijf lopen.

Dat betekent niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het is een eindeloos proces omdat er nooit ook maar iets hetzelfde is en er altijd weer dingen zijn of gebeuren waar ik van kan leren. Eigenlijk ben ik nog maar sinds kort zo bewust aan het leven en is er nog een hele weg te gaan van open rondkijken, ervaren, analyseren en conclusies trekken. Het hele leven leven zoals het zich voordoet en op mijn pad komt.


De lessen in Nijmegen waren weer bijzonder en verhelderend.

Gelek Rimpochee in Nijmegen

Deze week op en neer naar Nijmegen voor de lesretraite.

Oude Tibettaanse, diepzinnige teksten worden becommentarieerd door Gelek Rimpochee.

Zien en denken

Iets schrijven over de filosofie van Krishnamurti is niet makkelijk. Je kunt het volgens mij ook geen filosofie noemen. Het is zijn bedoeling dat je met grote aandacht naar jezelf kijkt en wel op een heel intensieve manier onderzoekt hoe je brein werkt, wat je motieven en handelingen zijn. Hij geeft ook geen oplossingen voor problemen die je dan tegen zou kunnen komen maar zegt dat er iets gebeurd als je ZIET. Dan krijg je inzicht.

Aan het einde van  het laatste gesprek dat ik zag met Dr Bohm en Shainberg waren zijn betrokkenheid met de ellende van de wereld duidelijk zichtbaar. De gedrevenheid waarmee hij probeert te laten zien door te onderzoeken is heel bijzonder. Hij stopt dan bij een laatste vraagstelling en in dat laatste gesprek was dat de bijna concluderende vraag: Wat is dat bewustzijn?

Deze keer probeerde hij een andere ingang te vinden.

Al vragend en pratend werd duidelijk hoe we allemaal bezig zijn met beeldvorming. Vooral met een beeldvorming over onszelf. We doen niet anders. Zelfs wanneer we denken dat we ons een beeld vormen over anderen, de wereld of wat dan ook, is dat een beeldvorming van onszelf. De enige manier om daarachter te komen is een onderzoek van dat zelf. Analyse en overdenking en ik zeg het maar weer zoals ik het altijd zeg: 'tot op het bot'.
Ook Dr. Shainberg had daar moeite mee en gaf zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Zijn brein (zoals K het denken benoemt) probeerde steeds naast zijn ervaring te gaan zitten en regelmatig riep K. hem terug met een dringend, NO NO en 'dwong' hem bij zijn ervaring te blijven. Het was duidelijk merkbaar hoe moeilijk dat is wanneer we onszelf tegenkomen bij zulke diepgaande overdenkingen. En ik schijf hier WE omdat het de bedoeling is er zelf intensief in mee te gaan.

Zichtbaar werd bijvoorbeeld dat wat wij liefde noemen niet verder gaat dan een koste en bate berekening. Als het te moeilijk wordt lopen we weg of stoppen er mee. "That is no love at all." Zei K.  Een hard gegeven en er werd veel tijd aan het onderzoek besteed wat noodzakelijk was want het is moeilijk onder ogen te zien en ons denken heeft de gewoonte ervan weg te lopen als het bedreigend wordt en niet aan ons beeld beantwoord.
Dat in jezelf onder ogen komen, de leegte van het niet in staat zijn om dat te zijn wat je denkt te zijn. Het beeld wat je gevormd hebt volkomen onderuitgehaald. Al diepgaand onderzoekend betekent het dat alle beelden over jezelf niet meer kloppen en je bent geneigd om er weer nieuwe beelden voor in de plaats te zetten. No No NO zegt K dan weer. Dat onder ogen durven komen, niet weglopen maar ZIEN. Het is kennelijk heel moeilijk om met de aandacht daarbij te blijven en de vraagstellingen en het aansturen van K's. woorden tot overdenking waren heel noodzakelijk. Het brein loopt er steeds van weg als het lastig wordt. Dat is ons 'normale' reactie patroon en K. laat zien dat dat gebeurd.

"Als er geen beeldvorming is, is er vrijheid"

Geen houvast meer hebben nergens naar toe kunnen. Dat kwam  ook bij Shainberg om de hoek kijken en is wanneer je in aandacht meegaat, herkenbaar want je komt dan terecht in een gevoel van eenzaamheid en totale verlatenheid.

ANGST, zei Shainberg Toen Krishnamurti hem naar zijn ervaring vroeg
NO NO NO zei Krishnamurti Ook dat is weer een valstrik van het brein en het denken. Het volgende beeld dat het denken produceert.

Zien, betekent dat er al iets verandert. Daar ligt het werk. Dat onderzoek is het land zonder paden.

Krishnamurti geeft geen oplossingen maar laat zien hoe het werkt. Inzicht maakt dat er iets in onszelf kan veranderen want we ZIEN niet hoe we in deze prachtige wereld in een kringetje ronddraaien door ons denken. Als je er paden voor uitstippelt om oplossingen te bedenken (brein) kom je onherroepelijk in Religie en Traditie terecht. Zo gauw het geïnstitutionaliseerd wordt komen de problemen met voorschriften etc. om de hoek kijken. DAT alles wijst hij af.

Ik persoonlijk ben me er ook terdege van bewust dat daar de valstrikken op de loer liggen. Het is namelijk zo makkelijk om in die leegte te grijpen naar houvast om onszelf te sussen met veronderstellingen.  Daar komen God, Allah, Jezus, Boeddha, onze idolen, verslavingen etc. om de hoek kijken. Weer beelden waar we ons aan vastklampen en niet verder onszelf onderzoeken terwijl het allemaal in onszelf aanwezig is.


De eindvraag en de volgende film http://theosofieinarnhem.wordpress.com/film/ gaat over Wat is dan het bewustzijn?

Kijk zo gaat dat

Een weekje anders

Wat gebeurd er toch veel in een mensenleven. Op een blogje is het bijna niet meer bij te houden. De verschillende omstandigheden volgen elkaar in sneltempo op.

Afgelopen week had Fer vrij en hebben we heerlijk genoten van De Hoge Veluwe, Kröller Möller

Het Afrika Museum en andere uitstapjes en natuurlijk ook heerlijk samen thuis zijn.

Aan het einde van de week kwam de nieuwe kast en moest dit weekend de audio en TV erin. Dat had heel wat voeten in de aarde. Er liep nogal wat tegen en nu is het nog niet helemaal klaar.

Vroeger deed je dat soort dingen in een middagje, maar tegenwoordig komt er ten eerste heel wat meer bij kijken en ten tweede worden we een dagje ouder en heeft het tempo zich daarbij aangepast en dat is goed want haasten heeft geen enkele zin en een hapje met een drankje tussen de bedrijven door houdt ons uit de stress wat niet wegnam dat ik toch zondag weer uitgeteld met darmkverkrampingen  rondhobbelde niet door stress, maar doordat ik toch weer iets verkeerds had gegeten.. Gelukkig was het in de namiddag weer een stuk minder.

Verder wordt ik nogal bezig gehouden door mijn emoties rondom de ziekte van een dierbaar familielid en daar gaat ook veel energie in zitten dat is veel merkbaarder bij het ouder worden. Zo gaan goede en moeilijke dingen hand in hand en ben ik blij dat ik het leven zoals het zich voordoet aardig kan leven.

Gisteravond was er weer zo'n prachtige film van de gesprekken die Krishnamurti voerde met David Bohm en David Shainberg bij de Theosofiesche vereniging. Heel indringende gesprekken waar ik altijd stil van wordt. Het geeft veel stof tot overdenking en is niet gewoon aan het dagelijks denken. Het is niet altijd makkelijk de waarheid ervan in te zien. Ook dat drong soms moeizaam door tot Shainberg. Dat inzicht volgt pas na het opdoen van eigen ervaringen met het aandachtig kijken naar onszelf op de manier en met de vraagstelling die Krishnamurti aan ons geeft. Opmerkelijk vond ik weer dat het, ondanks het feit dat K. alle religie en traditie afwijst (wat ik niet vreemd vind)  ik dezelfde overdenkingen en analyses in de wijsheid traditie van de Leegt in het Boeddhisme tegenkom en er dus niet vreemd tegenover sta omdat ik me daar de laatste twintig jaar ook mee bezig houd. Misschien binnenkort maar weer eens iets over proberen te schrijven.

Opsteker

Ja dat was het wel.
Het voorgaande schilderij was verkocht nog voor het behoorlijk was opgehangen.

Ik ben alweer druk met nieuwe ideeën en schilderijen.
Heerlijk bezig.


Meerkoet.

Aankomende zaterdag en zondagmiddag is er een verkoop expositie van het KWA waar ik ook lid van ben.

Ik vermoed dat dit werk van mij er zal komen te hangen en waarschijnlijk anderen is stock.

De kip of het ei.

Is het me daarom te doen? Dat mijn leven er wat paradijselijker op zou worden? En wat is paradijselijk? Het was anders op curaçao in 1988, maar was het minder paradijselijk?

Want dat is waar ik in het vorige blogje mee besloot. Natuurlijk, Ook een goed leven hebben, is belangrijk. En al brainstormend vraag ik me af wat er eerder is. De kip of het ei.

Je kunt niets voor je medemens betekenen als je zelf niet goed in je vel zit. en omgekeerd kun je niet gelukkig worden zonder iets voor een ander te betekenen.

Hoe wil ik mijn leven zingeven?
Weet je wat ik ga eerst maar eens even lekker ontbijten.

Filokalia

Vanmorgen pakte ik, omdat ik even iets op wilde zoeken dat ik meende daar gelezen te hebben, de Filokalia weer eens in handen. De mystieke teksten van de woestijnvaders en werd weer gegrepen door de prachtige dingen die daarin gezegd worden.

Ja ik weet het, er zijn velen die zich verzetten tegen het alloude plaatje van de christelijke kerken die eeuwenlang ons geïndoctrineerd hebben met beelden en boetedoening hetgeen ons tot schuldige wezens deformeerde. De uiteindelijke uitkomst daarvan is dat velen een beeld hebben opgebouwd met weerstand tegen een vervreemdend woordgebruik en zich van kerken afwenden. Daar niets meer van willen weten door de meestal gedragen christelijke woorden die in kerken door hun voorgangers gebezigd worden en er weinig liefde mededogen in de menselijk (kerkelijk) maat te vinden is.
Hopelijk brengt Paus Franciscus daar weer wat verandering in.

Toch, wanneer we in de mystiek gaan kijken en kunnen ontgroeien aan de door ons opgebouwde (voor)oordelen, waar ikzelf niet vreemd aan ben, komt er een wijsheid naar boven in die teksten waar veel inzichten uit geput kunnen worden. Het is dan zaak om de beelden die we daarover hadden te ontstijgen en te lezen wat er staat. Geen plaatjes en concepten meer plakken op woorden die ons niet zinnen omdat we er een idee van vroeger aan over hebben gehouden, maar open staan voor wat er werkelijk bedoeld wordt, want die mystieke teksten zijn wel degelijk aan onze persoonlijke verbeelding ontstegen.

Zo krijg ik een heel ander idee over het koninkrijk der Hemelen als ik lees wat Evagrius Ponticus schrijft in de Filokalia. Daarbij wil ik aantekenen dat deze teksten alleen maar geschreven kunnen zijn vanuit de persoonlijke ervaring en dus vanuit menselijk perspectief doodgewoon haalbaar zijn voor iedereen en uit te proberen door je erin te verdiepen en het je eigen te maken of te zien hoe het functioneert.
Hij schrijft letterlijk:

Het koninkrijk der Hemelen is, 
naast waarachtig spiritueel inzicht
in de bestaande werkelijkheid,
gelijkmoedigheid van de ziel.

Dat zet het koninkrijk der hemelen niet ergens ver van ons weg, maar dat betekent dat het hier en nu te vinden is onder de juiste innerlijke omstandigheden. Dat zou toch prachtig zijn. Kijk en daar kunnen we uit gaan proberen of ons leven 'paradijselijker' zou worden als we ons met zulke teksten uiteen gaan zetten en ze in ons leven gaan verwerkelijken.

De volgende vraag is dan: wat is waarachtig spiritueel inzicht in de bestaande werkelijkheid. Evenzo als, wat is gelijkmoedigheid van de ziel.

Daar worden o.a. hele boeken over geschreven maar uiteindelijk is het een zoektocht in jezelf van steeds weer een weg vinden, je spiegelen en met een open mind blijven kijken en toetsen. Een weg die ieder voor zich gaan kan. Soms door het lezen van teksten en er staan er bijvoorbeeld meer dan genoeg in de Filokalia, of teksten uit andere stromingen.

Ik vond een weg in Boeddhistische teksten en lessen die me steeds meer inzicht gaven, en het grappige is dat het ook doorwerkte in de christelijk mystieke teksten waardoor ik er nu van kan genieten zonder last te hebben van die oude concepten die ik met me meedroeg en open en vrij steeds weer kan kijken hoe die aanwijzingen bij mij in elkaar steken. Heb ik inzicht en gelijkmoedigheid en weet ik wel wat daarmee bedoeld wordt, want ook daar zit ik er nog zo vaak naast met die oude ideeën over wat gelijkmoedigheid is. Nu weet ik dat het in ieder geval niet betekent dat alles plat en zonder emoties is. Er is een grote betrokkenheid in gelijkmoedigheid. Daar alleen al zou je een heel boek over kunnen schrijven. Het is iedere keer weer spitten in mezelf en oplettend zijn. En ik merk, mijn leven is er echt wat 'paradijselijker' van geworden. ;-) Het werkt dus.

De sleutel

Ik heb een label: Filokalia gemaakt en ben van plan er meer over te schrijven.

Aanmeren verboden

Een wandeling door Leiden.
Thuisgekomen las ik het bordje dat op de foto stond.

Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Pietepeuterig klein nootbook

Gister met mijn kleinzoon aan een kleine interne verhuizing begonnen. Het hele bureau, en dat is geen peuleschil, verplaatst naar waar het vroeger stond en de twee keyboards van Fer op de plaats waar eerder het bureau stond. Wat valt dat tegen en wat komt er dan altijd weer een hoop rommel tevoorschijn. Zo'n interne verhuizing is altijd een mooie manier van opruimen en in de hoekjes en gaatjes de stof weer eens wegwerken. Het gesjouw en kantelen van de zware stukken heeft me spierpijn bezorgd en mijn buik reageert zoals gewoonlijk heftig op een beetje teveel hooi op de vork. Maar ik ben blij dat het gebeurd is en we verder kunnen met de overige plannen die eraan komen. Niets geen bijzonders, maar toch...

Mijn nieuwe plek voor de computer is ook wel weer fijn. Geen last van de laagstaande zon in mijn ogen waardoor het scherm bijna onzichtbaar is, alhoewel het plekje in de kamer ook wel gezellig was, is het in de kleine kamer ook prettig werken, maar de internet verbinding moet nog op de juiste manier aangesloten worden en dan is het spul compleet.  Dit blogje gaat dan maar even via het pietepeuterige kleine nootbookje en een oud fotootje toegevoegd

Stil zijn

Zittend in
de serre is er niets en
en is er alles

Stil gewaarzijn in de serre kijk ik in mijzelf, om me heen en naar buiten.

Als ik me bewust ben van de goedheid van de natuur en het leven rondom en in me, kan het zomaar gebeuren dat het door me heen gaat...
Gelijktijdig is er blijdschap om al het goede en verdriet om al het lijden dat er is en zit ik heel stil, bewust in het midden.

Geen

himmelhochjauchzend

of

zum tode betrübt

maar

glücklich allein ist die seele die liebt

Goethe.

Dan zit ik in mijn middelpunt en weet dat deze gesteldheid nodig is om volledig te kunnen leven.

Dat zijn kostbare momenten.

Annemarie Noorderwerf in Het Frysk Skildershus

Zaterdag gingen we met een groepje van de KWA leerlingen van Annemarie naar Leeuwarden om haar tentoonstelling te bekijken in de galerie en atelier van Doet Boersma.

Ik heb begrepen dat Annemarie uitdrukking wil geven aan de mogelijkheden een band te scheppen en daardoor te communiceren met de natuur. In dit geval met de dieren.

Hoe vaker ik haar werk zie hoe meer ik er blij van wordt en het kan waarderen. Ze weet de essentie van de vorm op een heel spontane en creatieve wijze weer te geven. Waardoor er een vanzelfsprekendheid ontstaat waarin je jezelf kunt vinden.

samen met de mooie beelden van Reinhard Schregardus een prachtig geheel

En even een kijkje nemen in de atelierruimten voor de workshops van Doet onder het genot van een kopje koffie na de lange reis, waar ze bezig was met voorbereidingen voor een open dag.

Samen een lunch en daarna het Fries Museum.

Tuinen en verkiezingen

We waren afgelopen zaterdag in de tuinen van Appeltern, waar mijn vriendin Marja Wennemers, die landschapsarchitect is, meedeed aan de verkiezing van het Gouden Potlood. Ze had een heel mooie strandscene neergezet

en na het inleidende praatje van haar inspirator en mijn schildersdocent Annemarie Noorderwerf werden we 'los gelaten' om onze eigen flessenpost er achter te laten en sporen te schrijven op de palen, glaswand en in het zand.

Het was genieten ook omdat de dag ervoor en erna totaal verregende en wonderwel de zaterdagse weergoden ons goed gezind waren. Zo schreef ik in de strandstoel een briefje voor de flessenpost in het landschap 'Aan De Horizon  Voorbij'.

en tekende we op de palen

De perspex horizonwand werd vol getekend

Natuurlijk vond ik dat zij de prijs had moeten winnen.
Als tweede op mijn pesoonlijke lijstje stond 'De Verleiding'. Misschien ook mede door het mooie verhaal dat de inspirator wist te vertellen. De lathyrussen bloeiden hier en daar nog en geurden heerlijk.

De uiteindelijke prijs ging naar 'Inspanning, Ontspanning.

Kijk zelf maar.