Onderweg naar Culemborg

Hoe het vorige logje erop komt te staan is me een raadsel. Het is een ouder bericht en ik las het even terug op mijn tablet. Ik moet een verkeerd knopje hebben aangeraakt waardoor het nu weer naar voren is geschoven en hieronder terecht is gekomen. Nou ja, geen ramp.

Gister zijn we even op en neer naar Culemborg geweest. Altijd een leuk ritje en we moesten er toch zijn maar hebben een iets koelere dag uitgekozen. Gisteren leek het ons heel geschikt.
Onderweg maakte ik wat foto's vanuit de auto.

Rust en ruimte.

Als je gewend bent iedere morgen vroeg op te staan valt het niet mee om uit te slapen op zaterdagmorgen. Ook al gingen we laat naar bed gisteravond, ik was vanmorgen voor zeven uur alweer wakker. Nog even blijven liggen maar de slaap komt niet meer.

Dan maar even naar de post kijken. En daar vond ik het mailtje dat de locatie waar ik wilde hangen niet beschikbaar was. Jammer, ik had er een beetje op gerekend. Helaas in de tussentijd schilder ik lekker verder. Ik moet er maar vanuit gaan dat ik niet mee kan doen zoals ik in mijn hoofd had. 

We hebben ook nog steeds niet geboekt voor de vakantie en meer weten over het beëindigen van Ferry's werk is ook nog steeds een vraagteken. Het kan nog wel even duren ook al had ik gehoopt het begin april te weten, maar het ziet ernaar uit dat het nog wel even aan kan lopen. Helaas.

 Zo blijft het leven wel spannend en kom ik steeds weer tot de ontdekking dat verwachtingspatronen niet handig zijn. Gelukkig zit ik, aan die gewoonten om me ergens vast op te richten, niet meer vast en wordt het makkelijker met teleurstellingen te leven. Voordeel is inderdaad dat het leven daardoor de nieuwsgierigheid prikkelt omdat je iedere keer weer voor nieuwe dingen die je niet had bedacht komt te staan.

Met nieuwsgierigheid leven en alles aanvaarden zoals het op je pad komt geeft rust en ruimte.

Stoppen?

Jaren geleden had ik één blog waar ik alles opzette wat me interesseerde en alles over de dagelijkse dingen. Vol enthousiasme besteedde ik daar dagelijks enige tijd aan. Uiteindelijk gaf WEBLOG de geest en moesten we overstappen.
Ik viel van het één in het ander en nu ben ik bezig op verschillende blogs met verschillende items.
Vind ik dat nou leuker? vraag ik mezelf af.
Nee het verdeelt mijn aandacht en het bloggen vind ik er zodoende niet leuker op geworden. Soms denk ik: ik ben helemaal niet meer gemotiveerd om er ook maar iets op te zetten. Misschien moet ik gewoon stoppen want ook het bezoekjes brengen aan blog vrienden staat op een heel laag pitje. Er zijn intussen zoveel andere dingen die mijn aandacht vragen en waar ik me mee bezig houd. Misschien is het zoals met alles een tijdelijk inzinking en komt het enthousiasme wel weer terug. Zo gaat dat vaak met mijn andere hobby's of werkzaamheden ook.
Ik zal voorlopig gewoon doorgaan, want bij vlagen vind ik schrijven toch erg leuk evenals fotograferen en schilderen.
Misschien moet ik dit log toch meer voor alle activiteiten gaan gebruiken.  Of zal ik er zo langzamerhand maar helemaal mee stoppen want zoveel heb ik niet te melden Uiteindelijk is het alleen maar een uitlaatklep van mijn eigen doen en laten en waarom zou iemand daarin geïnteresseerd zijn vraag ik me vaak af en het is helemaal niet belangrijk dat iemand erin geïnteresseerd is toch?

Allemaal overwegingen waar ik nog geen antwoord op heb voor mijzelf. De tijd zal het leren.

En dan hoort er gewoon weer een plaatje bij hè. Een Punky Leeuw

Een weekje anders

Wat gebeurd er toch veel in een mensenleven. Op een blogje is het bijna niet meer bij te houden. De verschillende omstandigheden volgen elkaar in sneltempo op.

Afgelopen week had Fer vrij en hebben we heerlijk genoten van De Hoge Veluwe, Kröller Möller

Het Afrika Museum en andere uitstapjes en natuurlijk ook heerlijk samen thuis zijn.

Aan het einde van de week kwam de nieuwe kast en moest dit weekend de audio en TV erin. Dat had heel wat voeten in de aarde. Er liep nogal wat tegen en nu is het nog niet helemaal klaar.

Vroeger deed je dat soort dingen in een middagje, maar tegenwoordig komt er ten eerste heel wat meer bij kijken en ten tweede worden we een dagje ouder en heeft het tempo zich daarbij aangepast en dat is goed want haasten heeft geen enkele zin en een hapje met een drankje tussen de bedrijven door houdt ons uit de stress wat niet wegnam dat ik toch zondag weer uitgeteld met darmkverkrampingen  rondhobbelde niet door stress, maar doordat ik toch weer iets verkeerds had gegeten.. Gelukkig was het in de namiddag weer een stuk minder.

Verder wordt ik nogal bezig gehouden door mijn emoties rondom de ziekte van een dierbaar familielid en daar gaat ook veel energie in zitten dat is veel merkbaarder bij het ouder worden. Zo gaan goede en moeilijke dingen hand in hand en ben ik blij dat ik het leven zoals het zich voordoet aardig kan leven.

Gisteravond was er weer zo'n prachtige film van de gesprekken die Krishnamurti voerde met David Bohm en David Shainberg bij de Theosofiesche vereniging. Heel indringende gesprekken waar ik altijd stil van wordt. Het geeft veel stof tot overdenking en is niet gewoon aan het dagelijks denken. Het is niet altijd makkelijk de waarheid ervan in te zien. Ook dat drong soms moeizaam door tot Shainberg. Dat inzicht volgt pas na het opdoen van eigen ervaringen met het aandachtig kijken naar onszelf op de manier en met de vraagstelling die Krishnamurti aan ons geeft. Opmerkelijk vond ik weer dat het, ondanks het feit dat K. alle religie en traditie afwijst (wat ik niet vreemd vind)  ik dezelfde overdenkingen en analyses in de wijsheid traditie van de Leegt in het Boeddhisme tegenkom en er dus niet vreemd tegenover sta omdat ik me daar de laatste twintig jaar ook mee bezig houd. Misschien binnenkort maar weer eens iets over proberen te schrijven.

De kip of het ei.

Is het me daarom te doen? Dat mijn leven er wat paradijselijker op zou worden? En wat is paradijselijk? Het was anders op curaçao in 1988, maar was het minder paradijselijk?

Want dat is waar ik in het vorige blogje mee besloot. Natuurlijk, Ook een goed leven hebben, is belangrijk. En al brainstormend vraag ik me af wat er eerder is. De kip of het ei.

Je kunt niets voor je medemens betekenen als je zelf niet goed in je vel zit. en omgekeerd kun je niet gelukkig worden zonder iets voor een ander te betekenen.

Hoe wil ik mijn leven zingeven?
Weet je wat ik ga eerst maar eens even lekker ontbijten.

Vakantie thuis

De laatste tijd komen er maar weinig blogjes in het Magazijn te staan. Alles staat op een laag pitje. We hebben vakantie gaan van huis uit met dagtochtjes en fotograferen daarbij. Maar er zijn ook veel persoonlijke omstandigheden die een rol spelen en veel tijd en energie vragen daardoor komt het er niet van uitgebreide stukjes te schrijven en is het eenvoudiger een foto te plaatsten op mijn fotoblog of facebook. Als je wilt kun je daar natuurlijk ook altijd naartoe.

Laatst zag ik een prachtige uitzending van Colege Tour. Opnames van een gesprek met

de internationaal bekende gedragswetenschapper Frans de Waal, die ooit als student aan de chimpanseegracht in Arnhem is begonnen. De opnames voor het populaire televisieprogramma met presentator Twan Huys vonden plaats op het Safari-terras van ons park. U kunt de uitzending online terugzien, als u deze vrijdag 20 september gemist heeft: uitzending College Tour.

Wat mij vooral boeide waren de vergelijkingen die hij trok tussen menselijk gedrag en dat van dieren. Ook werd er gesproken over de manier waarop wij onze moraal een plek geven. Heel bijzonder om je in te verdiepen en een vergelijkende studie te doen zoals hij dat deed lijkt mij. Het geeft een verbreding van de kijk op ons menszijn.

Gorilla's

Op http://ellyvandoorn.wordpress.com/ plaatste ik nog verschillende foto's.

Tweeling

In Burgers Bush is een tweeling geboren. We waren er zaterdagochtend al vroeg en juist op tijd. De gorilla's kwamen net naar buiten en wandelde rond op zoek naar een geschikte plek. Zo konden we enkele leuke kiekjes maken. Daarna gingen ze zitten en werd ons de rug toegedraaid. 

We hebben een tijdje kunnen genieten als toeschouwers van een aap/mens achtig familie gebeuren.

Ik heb nu helaas wat weinig tijd, maar nog wel wat meer  foto's.

In het moment leven

Een nieuw blanco velletje voor een logje en ik weet niet eens wat ik erop zal schrijven. Ik ben nog steeds in de running van de vakantie tot het einde van dit weekend. We doen allemaal ongewone dingen en toch is het heel gewoon lekker samen thuis.  Hopelijk duurt het niet meer al te lang dat het zo op deze manier  dagelijkse kost is en Fer, zoals hij zelf zegt "thuis komt wonen". Voor mij i.v.m. mijn leeftijd, vind ik dat ook hoog tijd worden. Wat zal dat heerlijk zijn als hij gepensioneerd wordt, maar wanneer die dag zal zijn, daar is nog geen zekerheid over. In deze crisistijd is niets zeker en wordt ook de dag van gepensioneerd worden of gedwongen moeten stoppen een onzekere zaak.

Nou is er helemaal niets zeker, dat weet iedereen, maar daar leven we over het algemeen niet zo bewust mee. Eerder denken we dat er morgen gewoon een volgende dag is. Velen zouden met het idee dat ze er morgen niet meer zouden kunnen zijn, niet kunnen leven.
Misschien vind je het gek, maar ik denk dat als ik wel op die manier zou kunnen leven, met het bewuste besef dat ik ieder moment eindig ben, dat ikdan veel intensiever en bewuster zou leven. Daarom probeer ik, als ik eraan denk, het toch hier en daar in te kalkuleren en werkelijk ik merk: dan geniet ik bewuster. Voorwaarde is wel dat de angst voor de dood niet of bijna niet op de loer ligt, want dan werkt het natuurlijk niet. Dan moet je daar eerst eens wat aan frunniken. :-)

Stel je voor dat ik nu zou leven met een onbeheersbare verlangen naar het bovengenoemde pensioen. Dan zou ik toch minder bewuste aandacht en genot vinden in de beslommeringen van de op dit moment aanwezige  werkelijkheid.  Om dan nog maar te zwijgen over het feit dat ieder moment echt je laatste kan zijn. Dan heb ik een hoop tijd verspild aan een verlangen dat nooit werkelijkheid werd zonder dat ik kon genieten van het moment omdat ik verlang naar iets anders..

En toch verlangen we altijd naar iets anders of beters . En maar denken dat we in het moment, in het nu leven ghaghagha.

En zo kalkte ik toch weer een blogje rond.

met de telelens gemaakt op een bergweitje langs de Moezel

Help, we zijn omsingeld

fotogaferen in de Burgers Bush

Vanmorgen weer veel foto's gemaakt in Burgers Zoo. Dit keer hoofdzakelijk vogels.
Heerlijk is dat maar wat word ik er moe van. Nou ja daarna komt het uploaden, bijsnijden en hier even wat laten zien. Achter compie rust ik weer uit. Hier een paar  rare. Op het fotoblog plaats ik er ook nog wel wat.

Heb ik geen mooi nest gemaakt?

Sta ik er goed op?

Is dat mijn poot?

Lekkerrrr

Van bovenaf keek de ral reiger welwillend op mij neer 

Na de maaltijd even in bad

Wat je erin stopt haal je er ook uit.

Waar blijven mijn overdenkingen toch?
Heel opmerkelijk hoe het werkt in het menselijke brein en de geest. Dat waar je je mee bezig houdt gaat onmiddellijk in je hersens zitten en daarmee houd je je dan ook (intensief) bezig.  
Ja daar ga ik weer in de tweede persoon enkelvoud, maar ik bedoel natuurlijk dat ik opmerk dat het bij mij zo werkt. Waarschijnlijk ook wel bij anderen, een uitzondering daargelaten, maar dat kun je alleen zelf bepalen. Ik heb daar natuurlijk geen onderzoek naar gedaan. Goed. Bij mij schijnt het dus wel zo te werken. Het maakt me duidelijk hoe belangrijk het is om je energie gericht in iets te stoppen en je ermee bezig te houden wanneer je er werkelijk iets mee wilt.
Om dat ook nog weer verder duidelijk te krijgen vond ik een citaat van niemand minder dan Aristoteles.

Ten eerste moet je een duidelijkheid, helder praktisch ideaal hebben. Ten tweede moet je de noodzakelijke middelen hebben om je doel te bereiken. Ten derde moet je alles wat je hebt richten op dat doel. Mensen zijn doelgerichte dieren. Onze levens hebben alleen betekenis als we ons inzetten en onze doelen nastreven. 

Zo functioneert het dus. Toch vermoed ik dat er maar weinigen zijn die op deze strak gerichte manier zingeving aan hun leven geven. Door zich er intensief en doelgericht mee bezig te houden. We willen ons er wel voor inzetten, maar laten ons door van alles en nog wat afleiden. Of vinden dat we andere verplichtingen hebben en zijn dus niet gefocust.

Daarmee wil ik er geen waardeoordeel aan geven, maar gewoon iets bij mijzelf vaststellen. Er zijn zoveel dingen die ik graag wil doen en waar ik me mee bezig wil houden. Niet voor niets noem ik dit blog mijn magazijn en stop er dus van alles in. Gelijktijdig wordt het me duidelijk dat, om werkelijk aandachtig te zijn en  het beste of diepste uit mijzelf te halen, er veel meer nodig is. Een bepaalde gerichtheid is dan onvermijdelijk.  Er is slechts een enkeling die zich volkomen doelgericht opstelt en dat uit zijn leven haalt wat mogelijk is.

In religieus opzicht kan ik me dan ook voorstellen dat het celibaat heel belangrijk kan zijn, je kunt geen twee heren dienen is me nu wel duidelijk. Helaas vind ik het dan weer een jammerlijke zaak dat in de RK traditie dit voor het (hele) leven zou moeten zijn en met het opgeven van dat celibaat er kennis die ten dienste van anderen kan staan, verloren gaat en dat daartegenover staat dat het vasthouden daarvan tot excessen kan leiden.

Ik splits mijn focus dan toch maar regelmatig in verschillende zaken uit en houd me voor de afwisseling met meerdere dingen bezig. Belangrijk vind ik om me bewust te zijn van hoe het werkt en wat het in en met mijn geest doet.

De zin van het leven is de zin die je er zelf aan geeft.
En wat je erin stop haal je er ook uit.


fotograferen, schilderen, schrijven, computer, familie, vakantie, muziek, lezen, meditatie, filosofie, kunst, musea en alles is (nog) mogelijk in deze westerse samenleving. Het één, hoeft het ander niet uit te sluiten en we kunnen ervan genieten, maar hoe word ik me bewust en haal daardoor de essentie en zingeving  in mijn leven naar boven?
Ik heb er een prachtige en gelukkig eindeloze weg in gevonden.
Jij ook?

Aapjes kijken

Ik lach maar zelden naar een dier en als ik het doe, ontdek ik later dat ik naar mezelf heb gelachen, gelachen om het menselijk wezen waarvan het dier een meedogenloze karikatuur had gemaakt.

K. Lorenz 1903-1989

Het jachtseizoen is weer geopend en we waren vanmorgen al vroeg in het koude Burgers dierenpark waar we  honderden plaatjes hebben geschoten.
Nee nee nee schrik niet, ze zijn echt niet allemaal geschikt voor blogkijkers.  Regelmatig zal ik er ook wat op het fotoblog zetten.

Veel dieren waren binnen, waarschijnlijk vanwege de kou.

Weekend

Heerlijk, niet om half zes het bed uit. De vrijdagavond is zo heerlijk. Dan hebben we het hele weekend nog voor ons.
Ik ga steeds meer uitzien naar de dag waarop mijn kameraadje niet meer hoeft te werken.
Jarenlang hoopten we dat hij kon blijven werken met alle reorganisaties, maar nu zo langzamerhand wordt het tijd en mag er wel een einde aan komen zodat we samen veel kunnen gaan fotograferen en genieten van alles wat het leven nog te bieden heeft.

Maar nu eerst weer lekker ontspannen in het weekend.

Worsteling

Soms is het schilderen een hele worsteling.
Dat klinkt misschien heel zwaar, maar het is heerlijk om er mee bezig te zijn en ieder keer een nieuwe stap te maken als de eerste opzet er staat.

Dan denk ik, wat moet ik hier nou toch van maken en schilder het een na het ander over met witte verf waarna er weer andere beelden tevoorschijn komen. De olifant beviel me wel en ik wilde hem zo lang mogelijk laten staan. Soms is het leuk om al die tussenfasen te fotograferen, maar dat komt er meestal niet van. Er gaan heel wat stadia aan de laatste fase vooraf. 

Ik twijfel soms lang voordat ik hem goedkeur. Ook nu zie ik dingen details waar ik toch nog wat mee wil doen.

Als het klaar is zet ik hem op mijn  schilderijen.blogspot

Burgers Zoo

Vanmorgen zijn we heerlijk vroeg in het zonnetje  naar Burgers Zoo gegaan om te fotograferen.
Dat is genieten met prachtige lichtval, daar houd ik zo van.
Het was fris maar buitengewoon mooi.

Ik slinger er hier gewoon een stuk of wat op.

Onvindbaar

Terwijl op het balkon hard wordt gewerkt, zoek ik even naar een fotootje, maar mijn archief is wat je noemt niet optimaal.
Helaas de roofvogel voor ons raam heb ik (nog) niet gevonden, maar ik kom van alles tegen en dat is wel leuk.
Of had ik deze al eens geplaatst?
Op het Weblog had ik er nog een beetje grip op maar nu, ik kan het niet meer bijhouden.

Levensvragen

'Die levensvragen

We pijnigen onze hersenen

Maar antwoord krijgen we niet

Soms creëren we ons eigen verhaal '

Misschien is dat het...

Vrede hebben met het niet weten.

En gewoon doen wat we denken dat goed is.'

 Plato in een vorige reatie

Vrede hebben met het niet weten. 

O.K. Misschien is dat een manier om tot weten te komen. Zoiets zou ik me wel voor kunnen stellen. Maar het kan ook leiden tot luiheid en dat we onze capaciteiten niet voldoende leren gebruiken. Het schijnt dat we veel meer in ons hebben zitten dan we vermoeden.Want wat weten we nou?  Maar goed als ik open blijf staan voor nieuwe inzichten kan het geen kwaad.J

En gewoon doen wat we denken dat goed is.

Tja daar zeg je zo wat. Dat houdt ook in dat ik er volkomen naast kan zitten want ik neem aan dat eigenlijk iedereen dat wel doet. Moedwillig kwaad doen komt minder vaak voor, vermoed ik. Als we dan allemaal het juiste goede denken te doen en er is toch zoveel narigheid in de wereld… Als ik me daarin verdiep wordt ik helemaal door elkaar geschud. Al die mensen die denken goed te doen en elkaar in de weg zitten tot in het extreme en oorlogen aantoe. En maar denken dat ze goed doen. Nee, daar durf ik in mijn onwetendheid niet op te vertrouwen, op dat denken van  mij, goed te doen.  

Zouden we onszelf op die manier niet op een dwaalspoor hebben gebracht? De verwarring en de problemen in de wereld zijn groot.

Nee voor mij is dat niet de juiste weg. Het geeft me geen helderheid. Heel misschien een zeldzame keer in een verlichte flits, maar dan nog...Een verlichte flits heeft niets met denken te maken. 

Ik denk dat er andere wegen zijn naar meer inzicht en duidelijkheid.

Ik ga over een uurtje naar mijn filosofie groepje ik kan het daar eens bespreken. Maar misschien hebben jullie ook nog ideeën.

Zou hij het weten? Hij kijkt zo pienter uit zijn oogjes. Maar ja hij laat ook niets los.

Mijn jongste kleinzoon maakte hem op de kinderboerderij.

INTERZIJN

Ik ben de warmte van je hart in koude winterdagen, de vriendelijke schaduw die je beschermt tegen de zomerzon, mijn vruchten zijn verfrissende drankjes die onderweg je dorst lessen. Ik ben de balk die je huis draagt, het blad van je tafel, het bed waarin je slaapt en het hout van je boot. Ik ben de greep van je schoffel, de deur van je hofstede, het hout van je wieg, de buitenkant van je doodskist. Ik ben het brood van vriendschap en de vloer van schoonheid. Jij die nu voorbijloopt, luister naar mijn gebed: doe me geen pijn.

Oud portugees gebed

Interzijn is een begrip dat Thich Nath Hahn introduceerde waarmee hij in een klein interessant boekje een uitleg gaf over het begrip van De Leegte,  het zien van de werkelijkheid waarmee duidelijk wordt dat er niets is dat op zichzelf bestaat. Alles bestaat slechts op basis van onderlinge afhankelijkheid.
Een lastig begrip vooral om het 'te leven', omdat we er gewoon aan zijn onszelf in essentie en in onze handelingen als onafhankelijk te zien.

Liefde Compassie

(overdenking)

Ze vrat me bijna op

Ik houd van haar

Kaalslag

Als iemand aan een ding in de natuur trekt, merkt hij dat dat aan de rest van de wereld vastzit.

John Muir.

Ooit hoorde ik dat men in China alle spreeuwen die veel schade aan het land veroorzaakten, afschoot. Het gevolg was dat er daarna een insectenplaag ontstond.

Zo schijnt het beleid van onze Arnhemse gemeente te zijn alle parken en natuurstroken aan te pakken en zoveel mogelijk open ruimten te creëren ten koste van veel bomen en struiken die gekapt worden. In het park waar ik naast woon is een complete kaalslag ontstaan met wat men noemt "mooie doorkijkjes" waar geen struik meer te bekennen is.  Er is geen enkele beschutting meer  voor de kleinere dieren. Eekhoorntjes die zeven jaar geleden volop rond huppelden zijn nog maar zelden te zien. Ik heb er veel moeite mee.

Veel mensen houden niet meer van natuur en zijn  zich dat nauwelijks bewust door hun behoefte aan opschonen. Wat rest is niets meer dan een gecultiveerd landschap. Of een dierentuin waar de weinige kleine overlevende dieren  nog zichtbaar worden in een summiere lichtstraal.


Burgers Zoo in Arnhem.