Gestage groei SV

Terugkijkend is het te zien
In het heden is het te leven
In de toekomst werpt het zijn vruchten af.

Aan de overkant van de oude binnenstad langs de Elbe staan prachtige huizen en kastelen. Zo ook dit grote hotel waar Harry Mulisch zijn 'Stenen Bruidsbed' schreef.

Een van die huisjes waar je je kont niet in kunt keren :-)

Griekse Mythologie

In het vorig blogje plaatste ik beelden uit de Griekse Mythologie. Zij  gaan over het ontstaan van de wereld over goden en halfgoden en hun relatie met de mensen. Evenals sprookjes en verhalen uit de bijbel zoals de slang in het paradijs die sprak en lees de eerste verzen van Gen.6 maar eens, waarin de zonen van god het oog laten vallen op de dochters van mensen. Ze neigen sterk naar verhalen in de Griekse mythologie en wie weet hoeveel er door de vroegere kerkvaders niet geschrapt is omdat het niet van pas kwam in hun manier van denken. Dat soort verhalen vind je over de hele wereld terug. Ze hebben een veel diepere betekenis dan je op het eerste gezicht zou vermoeden.

Het kan heel interessant zijn je in de achterliggende betekenis te verdiepen die iets te vertellen heeft over alles wat er diep in onszelf, en vaak verstopt, aanwezig is. Aanwijzingen om al onze goede en kwalijke eigenschappen in de esoterische betekenis te leren ontdekken door middel van verhalen.

Als mens in vorm en met beperkte mogelijkheden hier aanwezig, is het handzaam om met woorden, beelden, ceremonies en talrijke andere zaken uitdrukking te geven aan onnoembare werkelijkheden.

Met dank aan Novelle

En deze

Is toch ook nog wel aardig om hier neer te zetten.

Zoveel moois

Terug naar Duitsland. Zoveel moois in Dresden en dat maakt het moeilijk een keus te maken uit de vele foto's.
Dit is De Opera.

En in deze gebouwen van Zwinger zijn verschillende musea gevestigd rondom deze enorme binnenplaats.
Onder andere oude meester, en een prachtige porselein verzameling . De gebouwen zijn allemaal rijk versierd met beeldhouwwerk. Ondanks het feit dat ik geen voorkeur voor Barok heb keek ik mijn ogen uit.

Detailopnamen?

Tja Satirs Walter? Ik neem aan dat je deze bedoelt.

en verder neem ik aan dat ik hier Pan heb gefotografeerd.

Dresden Zwinger

Een prachtig paleizen complex waarin musea zijn gehuisvest en een overweldigende binnentuin

Voor meer foto's http://ellyvandoorn.wordpress.com/2012/09/04/dresden-zwinger/

Binnen kijken

in de Frauenkirche.

Meer kon ik er niet van maken, want we werden tot de orde geroepen: fotografieren verboten!
Weer buiten werden we met een blaasorkest verwelkomt. Geen fanfare, maar aangename  Bachíaanse tonen.

Frauenkirche Dresden

Dresden heeft zwaar geleden onder de bombardementen in de tweede wereldoorlog.
Het is onvoorstelbaar hoe deze stad herbouwd is op de ruïnes van de bombardementen. Letterlijk steen voor steen is herbouwd met zeer veel oude maar ook nieuwe stenen.
De oude stenen zijn duidelijk herkenbaar aan de zwarte structuur die veroorzaakt wordt door het oxideren van het ijzergehalte dat daarin aanwezig is. Nieuwe stenen zijn daardoor nog lichter van structuur.


 Duidelijk zichtbaar zoals in dit poortje dat ik achteromkijkend maakte en toegang geeft naar het grote plein waar o.a. ook de Frauenkirche staat waar na de oorlog nog maar weinig van over was. De hele heropbouw en uitleg over alle prachtige gebouwen ben ik niet van plan hier te vermelden.  Informatie is altijd op Wikipedia te vinden. Over Dresden en de Frauenkirche bijvoorbeeld op http://nl.wikipedia.org/wiki/Frauenkirche_(Dresden)
De plaatjes ervan laten zien ligt me nader aan het hart.

Doorlopend in de richting van de Frauenkirche zag ik aan de rechterkant dit moderne gebouw. Even een kiekje en dan weer verder.

Op naar het grote plein voor de kerk, daar moesten we naartoe.

Maarten Luther houdt de wacht.
Duidelijk zijn de weinig overgebleven en hergebruikte oude stenen in de muur te herkennen aan deze zijde.

.

Jongerenreis

Dat had Rob goed gezien.
Als je zo'n blik lostrekt kun je toch onmogelijk over jongeren praten.
Misschien Jongereouderen....alhoewel????

Maar ook met oudere ogen is het goed rondkijken.

Uitkijken

Ik heb schoon genoeg van al die bloemetjes.

De blik maar even anders richten.

maar aan mijn eigen zien 

is geen ontkomen

Woorden

keren terug

naar het begin

Iets wordt niet.

Alles stil

Onuitsprekelijk  ruimte

waarin we leven

waarin we werken

waarin we bidden

Met losse handen

Met losse handen
en zwart pak
waggelend in de koude
januarizon
terug het verzorgingshuis in.

Overleven en zelfbeeld

Je wint aan kracht, moed en zelfvertrouwen door elke ervaring waarin je stopt om je angst onder ogen te zien. Je bent in staat om tegen jezelf te zeggen: "Ik heb deze gruwel overleeft. Ik kan alles aan wat nog op mijn pad komt."

Eleanor Roosevelt

Dit zal menigeen kunnen helpen om door allerlei problemen heen te komen. Toch zal het ook voor anderen (nog) niet werken omdat de angst te groot is om er doorheen te gaan en de mateloze angst bestaat niet meer aan het zelfbeeld te voldoen dat zo zorgvuldig is opgebouwd. Terwijl het 'slechts' een zelfbeeld, een idee is.
In essentie kan er niets verloren gaan.
Maar als de mateloze angst het overneemt is er heel veel zorgvuldigheid geboden met het omgaan daarmee.
En het kan nog veel gecompliceerder functioneren dan hierboven vermeld, waardoor het niet zo eenvoudig is op te lossen.
Er zal eerst inzicht nodig zijn en een vangnet.

Luchtkastelen ZIJN levensecht.

Voorgevel

Wie zichzelf kent, kent de wereld.

Wat er achter de voorgevel schuilgaat is niet altijd barmhartig

Ik keek naar een logje van Angela, zeer de moeite waard.

http://angelawende.blogspot.com/2011/12/duidelijk-verhaal.html

Help !!

It's a relief, frankly, that in Buddhism, there is no self to save.

Darren Littlejohn

vrij vertaald.

Wat een opluchting dat er in het boeddhisme geen zelf is dat veilig moet worden gesteld.

En als je dat door begint te krijgen dan zegt Nietsche ook nog.

De mate van wijsheid kan afgemeten worden aan de verkleining van opgewondenheid.

Dus als ik het nu goed op een rijtje zet dan is het alleen maar zinvol je voor rechtvaardigheid liefde-mededogen en wijsheid in te zetten.

Maar er is altijd dat denken vanuit het middelpunt dat IK DENK te zijn. IK wordt aangevallen `HÈÈÈÈLP
Lastig hoor om dan niet opgewonden te raken.
Wijsheid en zelfloosheid houden dan verband met elkaar volgens deze inzichten.

Zou Lodewijk de 14de dat ook geweten hebben in zijn schitterende paleis Versaille?

Belangeloos geven.

Ware liefdadigheid bestaat alleen als er niet gedacht wordt aan geven, gever of gift.

Boeddha.

Spiegelen

een interessant bezigheid

'Mens ken uzelf.'



Zit er niet in een mens een diepte die zo diep is dat die zelfs verborgen is voor de persoon waar ze inzit?

St. Augustinus van Hippo.

Weer zo'n kort citaat waar ik me helemaal in kan vinden. In één leven kunnen we nooit geconfronteerd worden met alle mogelijkheden die een rol in een mensenleven kunnen spelen. En wanneer die situaties zich voor zouden doen (oorlog, natuurrampen, stinkend rijk zijn, president of koning zijn), kunnen we nu onmogelijk  weten waartoe we in staat of juist niet in staat zouden zijn. Er kunnen helden zowel als angsthazen, agressors en dictators  in ons schuilgaan.
Of het belangrijk is om te weten hoe we precies zouden zijn als...? Ik denk het niet. Het lijkt me wel belangrijk te weten dat ik niet weet. Dat kan de kijk op de wereld een heel ander perspectief geven. En het geeft te denken over het eigen dagelijks leven hoe ik nu  reageer op kleine zaken. (aandachtig zijn) Als er de  overtuiging is van die onwetendheid diep in het menselijk wezen, geeft het meer ruimte en is er een  minder bekrompen benadering in het  naar buiten brengen van 'mijn' waarheid, wat dat ook moge zijn.

Wat niet wegneemt dat het evenzo belangrijk is om te STAAN voor een rechtvaardige zaak.

Aandachtig zijn en reflekteren is boeiend en blijft nieuwe perspectieven bieden.

Meer foto's van Parijs en La `Défense

Er is geen weg

Krishnamurti sluit de stap op de weg die ik in het voorgaande logje beschreef helemaal uit. Hij ziet daar totaal geen heil in.

Ook de Boeddha zegt: Er is geen weg naar geluk, de weg is geluk. Het llijkt in tegenspraak met wat hij onderwees.

Nu ben ik ervan overtuigd dat het juist is wat zij zeggen. En willen we niet allemaal gelukkig zijn? 

Hoe is dat dan te combineren met de beoefeningen om door aandacht en motivatie een gelukkiger mens te worden. Dat vind ik lastig te verwoorden en toch wil ik proberen dat te doen in de hoop dat het niet nog verwarrender wordt.

Mijn ervaring is dat ik niet is staat was om zoals Krishnamurti in het leven te staan en nog minder als Boeddha voor zover er verschil is tussen beide. Ik weet dat ik dat niet kan, of beter gezegd niet zo ben, omdat ik o.a. maar zelden volledig in aandacht ben. Daar kwam ik pas achter toen ik ermee aan het werk ging en oplettender werd. Want hoe oplettender ik werd, des te meer kwam ik tot de ontdekking dat ik het niet was. Is het niet meestal zo? Wordt er niet gezegd: Hoe meer je weet  des te meer kom je tot de ontdekking dat je niets weet?

Toch vraagt ook krishnamurti: Wat leidt tot volkomen aandacht? En geeft daar ook antwoorden op. Dat geeft wel aan dat volkomen aandachtig zijn er niet zomaar is. Een weg daar naartoe slaat hij in zijn geschreven lezingen, of dialogen, zoals hij het noemt, over alsof je het zomaar zou snappen. Natuurlijk is het zo, je bent wel aandachtig of je bent niet aandachtig. Een beetje aandachtig bestaat niet, want dan ben je het dus niet, maar wat is volkomen aandacht nou eigenlijk? Ook dat was me niet duidelijk.


Wel duidelijk was me, dat volkomen aandacht erg veel betekende. Dat je dan een vrijheid zou kunnen ervaren waarin alomvattende liefde inherent aanwezig is, niet gebonden aan allerlei invullingen van het brein dat de neiging heeft om alles te benoemen, etiketten te plakken en verleden, heden en toekomst te verzamelen als iets dat ik ken of zou weten om er mijn voordeel mee te doen. Honderduizend dingen waarin ik alles steeds weer op een rijtje moet zetten om niet te verdwalen in een wirwar van bewustzijn(en) en ervaringen door de tijden heen opgebouwd en die door het denken tevoorschijn worden getoverd. Nee, volkomen aandachtig in het moment staan en alles als nieuw ervaren is een schepping op zich die alomvattende liefde en mededogen in zich heeft. Dat is de essentie in onszelf waar we ons mee kunnen verbinden door aandachtig te zijn en dat is tegelijkertijd vrijheid. Het gaat verder dan loze kreten zoals: Ik leef in het nu!

Zolang dat denken springt van hot naar haar en links naar rechts, het één afstoot en het ander aantrekt naar het middelpunt dat IK denk dat ik ben, is er geen vrijheid.

Concentreren helpt niet om aandachtig zijn te trainen, zegt krishnamurti en hij heeft  daar helemaal gelijk in maar het laat me wel zien hoe mijn gedachten zonder controle van het enen onderwerp naar het andere vliegen zonder dat ik het nog heb opgemerkt en dat is geen aandacht. Wel weet ik dan waar ik sta en mee bezig ben, met springen van de hak op de tak dus en dat opzich is alweer heel even aandachtig zijn.

Ik ken geen duidelijkere uitspraak dan Mens ken uzelf.
Al eeuwen geleden werd herkend hoe bedreven de mens is in het misleiden van zichzelf.
Dat brengt me naar de zoektocht om in aandacht te kijken naar wat zich allemaal in mij afspeelt, wat er allemaal in me zit aan emoties en allerlei bedenksels om uiteindelijk te kunnen komen bij volledige aandacht en alomvattende liefde.

Uiteindelijk zullen alle steigers van de 'oefeningen' die als handvaten dienen, afgebroken kunnen worden en staat er een huis dat niet op drijfzand is gebouwd maar op zijn  fundament gegrondvest is. Een fundament van wijsheid, liefde en mededogen. Het goddelijke in en om ons.

There is no way to happinez, happinez is the way. De Boeddha

Hebben ze geen prachtig dak in Lafayette?

Training van de geest.

Van de reacties maak ik toch maar weer een nieuw blogje, want er komen interessante dingen naar voren.
Plato schreef:

Interessante gedachtegang. Ergens moet de liefde een startpunt hebben. Tja.. en als dat in motivatie ligt, hoe ben je dan aan motivatie gekomen? Of aan emotie? Eerlijk gezegd denk ik dat al onze processen worden geleid vanuit onze diepste gevoelens. Emotie dus. Zware teleurstellingen, diepe blijdschappen die onze geest kleuren en ons inspireren tot meer of tot beter.

Misschien zijn er ook wel meerdere wegen. Dan heb jij gelijk, heeft Novelle gelijk en is het gewoon een kwestie van wat diep in je doordringt, waar je gedachten naar uitgaan, waar je je op concentreren kunt. En of het dan de bijbel of de boeddha is, dat maakt m.i.niets uit. Het gaat er om wat bij je aanslaat.

Dus vandaar dat ik nu schrijf:

Plato. Dat komt uit de 'boeddhistische dharma' die ik volg. In de boeddhistische traditie is een diepgaande ervaringsstudie gemaakt van het functioneren van lichaam en geest. Die 'interessante gedachtengang' is in duizenden jaren menselijke ervaring opgebouwd en heel kort door de bocht als volgt:
We worden i.d.d. geleid door onze emoties zowel positieve als negatieve, maar denk niet dat daar helemaal niets aan te doen is. Door een grondig onderbouwde motivatie kunnen de gewoonte patronen, waar diepe karresporen van zijn gemaakt en die gebaseerd zijn op die emoties, veranderen in gewoontepatronen die wenselijker zijn. Daaraan kun je werken, want alles is veranderlijk. Het is een bewustwordingsproces aangestuurd door motivatie, gericht op aandacht, concentratie en analyse van eigen dieper liggende drijfveren en die emoties.
Iedereen kan er zelf mee aan het werk en dan pas kun je ervaren of het ook werkt om een beter en vollediger leven te krijgen.
Het boeddhisme kent meesters die daar zelf mee gewerkt hebben en daar handvaten voor geven. Het gaat dus niet om een dogma maar om de praktijk en de opbouw van de ervaringsoefeningen van het leven zelf, samen ook wel dharma genoemd. Er zijn velen die ervaren dat het werkt. Niet van de enen op de andere dag, maar toch... Het is geen kwestie van stil zitten en afwachten, maar actief en alert bezig zijn.
Dus jouw tweede alinea is precies waar het om gaat. Het heet niet voor niets 'training van de geest'.

En om te onderstrepen dat er in iedere traditie de mogelijkheid te vinden is tot eeen 'training van de geest' alhoewel niet altijd even duidelijk geformuleerd en op zich soms al een hele zoektocht omdat er veel verworden is tot een dogma, dit plaatje van het interieur van de Notre Dame.


Bedankt Plato voor je handvaten tot dit logje.