Het middelpunt

 Een nieuwe, dag een nieuw geluid.

Vanmorgen bij het wakker worden dacht ik. Wat is het lang geleden dat ik een gedichtje schreef.  Ik lees ze graag maar ik schrijf ze ook graag. Als dat soort creatieve uitspattingen komen meestal met vlagen naar boven. Zo heb ik al een hele tijd minder intensief geschilderd. Dat komt toch altijd op de eerste plaats en soms ben ik er iets minder vaak mee bezig totdat het weer gaat kriebelen.

Nu ga ik niet meer naar de schilder groep. Deze aankomende maand zou ik nog wel kunnen gaan. Maar ik heb geen zin in dat Corona geneuzel en al die voorschriften. Dan ga ik net zo lief niet en wacht gewoon tot alles voorbij is. Niets is eeuwig ook al kan het lang duren maar het gaat voorbij. Dat is een ding dat zeker is. En dan zie ik wel weer of ik zin heb om te gaan. 

Ik zie maar weinig mensen en het zal ook een heel rustige december worden. Geen enkele verjaardag gevierd dit jaar  nauwelijks een bezoekje afgelegd de enige die wekelijks present is, is mijn hulp. 

O ja gedichten. Eens even terug bladeren. Ik schreef er toch meer dan ik me herinner. Deze is wel leuk. Even een kleinigheidje veranderd. Uiteindelijk zijn we nog steeds een dicht bevolkt landje waar we best wat meer ruimte zouden kunnen gebruiken. Gaan we toch gewoon stapelen. Beetje satirisch in een anderhalve meter maatschappij, maar toch.  

Ik dacht zou het niet mogelijk zijn

wat ruimte te creëren

Natuurlijk, ieder krijgt zijn  deel

Geen koeien in de wei

maar een gestapeld deel

Van vogels weet ik zeker

dat zij niet kunnen vallen

dan doen we daar ons voordeel mee

Zij hoeven niet in stallen.

Ik maak voor hen een vogelflat

Dat zal ze best bevallen.

Belangrijk is dat IK

het op MIJN plekje

volledig naar mijn wensen heb

De rest

Ach

Weet ik veel!

Helaas zo aan ons zelf denkend zitten we vaak wel in elkaar. Als ik dat bij mezelf ook af en toe niet opmerk had ik het nooit kunnen schrijven. 

We komen niet om onszelf heen. Ja ja ik weet het , uitzonderingen bevestigen de regel.  Nou, dan ga ik zo toch maar lekker schilderen. Dan wordt het weer een mooie dag

O ja, hier wil ik mee verder vandaag

Weer verhuizen

 Niet alleen opruiming gehouden maar ook mijn computer weer eens verhuisd. Zo blijf ik steeds bezig om mooie plekjes in huis te creëren waar ik lekker kan zitten om mijn ding te doen. Eerder verhuisde ik de computer naar de kamer om daar op een tafel waaraan ik ook schilderde te werken, maar ik heb hem nu toch weer terug verplaatst naar het bureau bij mijn maatje en daar zitten we nu samen. En zo heb ik weer meer plek aan de tafel om te schilderen want daar is de laatste dagen maar weinig van gekomen. 

Ook de koptelefoon heb ik weer aangesloten om naar muziek te luisteren waar ik van houd. Het is weer helermaal naar mijn zin en het leuke is dat alles dan weer als nieuw lijkt. Het is maar net waar je je op focust om van de goede dingen te genieten. En intussen luister ik naar de muziek op mijn koptelefoon.

Nu eens even in mijn oude bestanden zoeken naar een aardige foto.

Ik vond een winters plaatje van een een dorpskerkje in de Betuwe waar we jaren geleden aan voorbij reden.

Vandaag

 Grote schoonmaak

Alles, wat s dan ook in de weg zit wordt opgeruimd en schoongemaakt want mijn hulp kpmt en dat is heerlijk. Zodat we weer vrij en vrolijk door het huis kunne  lopen dit weekend

En helaas Liselore Gerritsen is overleden. Ik heb mooie herinneringen aan haar muziek.  Dank je wel Liselore  R.I.P.

 Heb een rustig en mooi weekend allemaal.

Ommetje

 Tja het komt er toch niet iedere dag van. Ik ben de laatste dagen zo druk geweest met lezen voor de zoomsessies. Ik zou er duf van  worden.  

Niet dat we alleen maar thuiszaten. We wandelden wel even naar het voormalige girokantoor om te kijken hoe het vordert met de appartementen. Onvoorstelbaar veel woningen worden erin gerealiseerd om maar te zwijgen over de prijzen. Ze zijn nog volop aan het bouwen. 

Wat wonen wij hier dan heerlijk aan het park met de weg op behoorlijke afstand. Gister even dat ommetje en vanaf de heuvel terugkijkend op thuis. Zo  mooi te zien nu er minder blad aan de bomen zit.

Vanmiddag ga ik  weer eens een ander rondje lopen.

Oppervlakkig

 Toch maar mijn bed uit. Misschien nu eerst maar was gaan vouwen want mijn vriendin komt zo. Gaan we samen schilderen, kwekken en kkffiedrinken. 

Nou ja schilderen blijft voor mij dan een beetje oppervlakkig en minder intensiefmaar leuk is het wel.

Dolly

 https://youtu.be/zEUYlo6OoDY

Deze vond ik bij Vlasje. Zo' n opsteker. I open op my hart maar ik doe mijn best dat ook in moeilijke tijden te doen

Vroeger kon ik de filmpjes van YouTube insluiten door een speciale link in yt. Dat kan niet meer. Dus probeer ik het zo in de hoop dat het werkt.

En ik baal van Samsung internet waar ik steeds in terecht kom. Dat wil ik niet, ik wil bolletjes🤣🤣🤣

Google

rondhobbelen

 Ziezo eens even iets dag dagelijks schrijven denk ik dan. Want dat is toch waar het dagelijks leven om draait. Je draai kunnen vinden in het dag dagelijkse. Ja werkelijk er gaat niets boven het hier en nu. Je daar goed kunnen voelen is het belangrijkste daar is al het spirituele in mijn visie voor bedoeld. 

In de eerste alinea zie je het alweer gebeuren hihihi. Dan begin ik met iets wat ik wil of ga doen en  kom uiteindelijk bij iets heel anders aan. Zwaan kleef aan, noemen ze dat.

En dan lees ik mijn blogje over en denk. 

Het gaat helemaal niet alleen over het dag dagelijkse maar ook en zelfs meer over hoe ik dat doe dus past het beter in mijn eigen wijze want mijn dag dagelijkse is net zo goed mijn eigen wijze.  Volg je het nog.?

Nou als het dan toch meer over het mijn eigen wijze gaat, de manier waarop ik het dag dagelijkse in het teken daarvan probeer te zetten dan verhuis ik dat blogje toch  naar mijn eigen wijze.

Nou ja zo is het wel weer genoeg geweest want er zit geen kop of staart aan. Dat op mijn eigen wijze publiceer ik dan wel weer een keer en dit blijft mooi in het magazijn.

Heerlijk zondagje. Beetje regen voor het groen dat nu bijna verdwenen is. Zo even aan tafel ontbijten, een beetje rondhobbelen , een wandelingetje als het droog is of misschien wel in de regen. Wat wil een mens nog meer?

O ja en de bloemen moet ik ook weggooien Twee weken genoten van die Amarillussen. Ik had er een stokje ingestoken zodat ze niet zouden knakken maar nu zijn ze werkelijk helemaal op.

Ja ja die foto had ik al geplaatst, maar die afgetakelde die er nu staan, tja die kunnen echt niet meer.

Weekendgevoel

 Soms verbaas  ik me over de dingen die zo ingesleten zijn in een lang leven. De dingen die we altijd maar weer herhalen en waar we aan gewend zijn geraakt. 

Lang nadat ze niet meer noodzakelijk zijn blijf ik toch bepaalde gewoonten herhalen. Of zijn er dingen die ik heel opmerkelijk vind. Neem nou bijvoorbeeld het weekend. Heerlijk vind ik dat en zou willen dat het weekend veel langer duurde. Het gevoel dat ik daarvoor heb, komt voort uit een lang werkzaam leven waarin het weekend betekende dat we thuis zijn. Leuke dingen kunnen doen of klusjes waar je door de werkzaamheden van 'door de week' niet aan toe kwam.  Het weekend gevoel is gewoon een goed gevoel.

Maar nu is dat toch niet meer nodig. De pensionado heeft dagelijks weekend en toch werkt dat weekend gevoel altijd nog door.  Maar ik moet er bij zeggen dat zo langzamer hand, na vijf jaar pensioen al weer, ook dat weekend gevoel de hele week door kan blijven werken. 

Het is maar net waar ik me op focus.

Alles groen

 Vanmiddag weer een zoom beieenkomst met een klein groepje in Arnhem van het Jewel Heart centrum Nijmegen samen met Veroni Steentjes. Zij is de oprichtster van STICHTING INTERMOBIEL

Dat wordt weer een enerverende middag

:Intermobiel.com is een digitale ontmoetingsplaats voor en door jongeren met een 8lichamelijke handicap of chronische ziekte die minder mobiel zijn of aan huisgebonden en voor de omgeving van deze jongeren. De informatie op deze website is waardevol voor iedereen met een handicap en hun omgeving, ongeacht leeftijd en ziekte. Iedereen is dus welkom op deze site!.

Een prachtig initiatief waar ze veel energie in steekt ondanks haar eigen zware beperkingen.

Als ik hier naar buiten kijk, lijkt het prachtig weer maar ik heb begrepen dat het een stuk kouder is dan gisteren. 

Gisteren namen we oliebollen mee o jeee, niet gisteren maar het was alweer eergisteren. Nu eerst maar eens een kopje koffie met zo n heerlijke 'vetsmaker'. 

En misschie zo nog snel even een lekker wandelingetje door het park.

Kijk zo zouden we de wereld in moeten richten. Overal zoveel mogelijk groen. Op daken en langs huizen en straten, overal groen. Dit plaatje komt van internet en is hoe Amsterdam er dan uit zou zien. Prachtig toch, ik maakte een schermopname van wat we tijdens het zoomkoffieuurtje te zien kregen vanuit het kunstenaars centrum. Motel Spatie.

Niks meer

 Lees ik net bij vlasje hoe consequent en doordacht zij haar energie verdeelt. Daar kan ik wel wat van leren. Ik zit hier weer uitgeteld op de bank. Toch weer iets teveel hooi op mijn vork. Het wandelingetje naar de apotheek, daar had ik het bij moeten laten. Foei wat was ik moe toen ik thuiskwam. Het was een heerlijke wandeling maar de ene keer kost het me veel meer moeite een eindje te wandelen dan de andere keer. En terug, ja dat moet gewoon. Maar nee. Dan ben ik al erg moe en dan ga ik toch in huis nog door met klusjes. 

Nu lekker niks meer tot buuv komt. 

Goed genoeg

 Jarenlang moest ik minstens 3 maal in de week 's morgens om 5.30 uur mijn bed uit. Ik ben een avond mens dus je kunt wel nagaan, ik vond sat heel moeilijk. 

Al vijf jaar hoeft dat niet meer en kan ik mij in de vroege morgen als ik in het donker per ongeluk wakker word nog lekker een keer omdraaien. Soms vind ik het zelfs heerlijk om lekker lang uit te slapen. Maar ik kom steeds meer tot de conclusie dat ik beter op kan staan als ik op een normale tijd toch wakker ben geworden. Hoe lekker het bed ook is het lijf vertelt me dat ik eruit moet.

En dan is de nieuwe dag weer begonnen. Wat zal vandaag weer brengen? De weersverwachting is mooi en dat wordt waarschijnlijk een fijn wandeltje. Verder moet ik nog iets lezen voor de zoomcursus van morgen. De boodschappen komen vandaag en waarschijnlijk vraag ik mijn buurvrouw van 90 jaar voor een kopje thee, en dan de bormale dingetjes . Een blogje schrijven, even op de gitaar tokkelen. Wat kleurtjes op een doek of stuk papier zetten en kijken wat er tevoorschijn komt. O ja en de medicatie moet nog opgehaald van de apktheek. 

Ik heb vandaag niet zoveel te melden. Hooguit dat ik iedere dag neem zoals het komt met alle ups en downs.  Ik zie alles voorbij komen en ervaar op die momenten bewust wat het met me doet en laat het dan weer gaan. Ik identificeer me er niet mee en blijf er niet middenin zitten. Als ik er iets mee wil of mee kan doen doe ik dat en als ik er niets mee kan doen laat ik het los.

Niet dat het altijd makkelijk is want het vraagt een  doorlopend bewustzijn van mijn eigen reactie patronen maar het is mijn manier om op een goede manier in het leven te blijven staan. Een manier waarbij ik zoveel mogelijk in mijn eigen midden kan blijven en daardoor de ruimte heb om naar buiten te kijken naar alles wat zich in de wereld en in mijn omstandigheden voordoet. 

Hoe machteloos je je soms ook kunt voelen de beste manier om ermee om te gaan is voor mij om iedere keer mijn midden weer terug te vinden.

En dan weer lekker schilderen.

Ziezo, nu vind ik ook de knotwilg wel goed genoeg. Evenals mij  leven. 

Witlof en schilderen

 Wat heeft dat nou met elkaar te maken. Nou dat ga ik uitleggen.

Nu ik niet meer naar de kreatieve werkgroep Arnhem ga, schilder ik regelmatig met een vriendin samen op de maandagmorgen. Dat js een fijn begin van de week. Lekker stoeien met verf. Ik had nog een plankje staan waar ik een keer verf op heb gesmeerd, ja zo kan ik dat het beste beschrijven en ik dacht daar ga ik maar eens iets op vezinnen. 

Gister keek ik naar die amateur rembrands. Leuk om te zien en ik steek er altijd wel weer iets van op. Maar wat er op mijn leeftijd niet meer in wil is de structuur die ze te leren kregen hoe de verf op het palet te zetten en te mengen.  

Ik heb een plastic vleeswaren bakje met een vochtig doekje en daaroverheen leg ik een plastik zakje of zoiets. Daar spuit ik mijn verf op en als ik het dekseltje erop doe blijft de acrylverf vochtig. Dan kan ik het lang gebruiken. Zuinigheid met vlijt.  Alhoewel ik niet meer zo zuinig ben met verf als vroeger want toen ontbrak me het geld om maar verf te kopen zoals het mij paste. Nu durf ik beter lagen op mijn werk te zetten en dat te gebruiken wat ik nodig vind. Heerlijk is dat.

Maar vanmorgen ging het dus weer heel lekker en spontaan. Gezamelijk koffie kletsen en werken. 

En zo ga ik witlof koken. 

Interssant he. 🤣🤣🤣

Er  zit steeds minder blad aan de bomen. 

Ochtendgedicht

  

Met dank aan Hella

Elke morgen
wordt de wereld
geschapen.
Onder de oranje

staven van de zon
worden de ashopen
van de nacht
weer bladeren

en maken zich vast aan de hoge takken –
en de vijvers verschijnen
als zwart laken
waar eilanden op geschilderd zijn

van zomerlelies.
Als je van nature
gelukkig bent
zul je wegzwemmen langs de zachte sporen

urenlang, je verbeelding
strijkt overal neer.
En als je geest
de doorn

in zich draagt
die zwaarder is dan lood -
als je je maar nauwelijks
kunt voortslepen -

dan nog is er
ergens diep in je
een beest, schreeuwend dat de aarde
precies is wat zij wilde –

elke vijver met zijn laaiende lelies
is een overvloedig
verhoord en beantwoord gebed,
elke morgen

of je nu wel of niet
ooit gelukkig durfde zijn,
of je nu wel of niet
ooit hebt durven bidden.

Mary Oliver

Dit gedicht raakt me

En ik was ook weer aan het schilderen

De knotwilg

Alles wat er op mijn pad komt

 Gisteravond met de mij bekende buikpijn naar bed maar gelukkig niet zo erg en kon ik er gewoon doorheen slapen maar vanmorgen stond ik er wel weer mee op. Na het gewone ochtendritueel 🙄🤣 zakte de pijn en kan ik weer een mooie dag tegemooet. 

Wat geniet ik toch van onze gesprekken die we met regelmaat aan de ontbijttafel voeren. De hele wereld komt in onze gesprekken voorbij samen kijken we naar alles wat zich voordoet, links en rechts terwijl wij in het midden toekijken en proberen op een simpele manier rustig en kalm onze eigen invulling te geven aan ons leven van alle dag. De dingen waar we ons van binnenuit toe verplicht voelen, niet als een verplichting op zich maar als iets wat bij ons leven hoort. De betrokkenheid met degene die deel aan ons leven hebben. Op wat voor manier dan ook.

Want betrokkenneid met al wat leeft is een groot goed. Dan geniet ik weer van  alles wat er op mijn pad komt en kan ik voor en tegenspoed gebruiken om ermee te leren omgaan.

De lamp is alweer vroeg aan

 We zitten er weer fris en fruitig bij voor het weekend. Nou ja, fruitig  nog niet helemaal want morgen komt de nieuwe lading sinasapleltjes.  Want met vitamine C bouw je een aardige weerstand op. Fris wel. Want die schat van een hulp is geweest en dan ben ik zelf ook altijd lekker aan het rondzwabberen. Ik houd niet van huishouselijk werk maar samen met haar is het een lieve lust om bezig te zijn. En... we lachen wat af samen.

De avonden lengen weer en dan krijg ik weer dat heerlijk knusse winterse gevoel. Lekkere sjaal om de schouders, voetjes opgetrokken op de bank en kijken naar  een spannende serie of zo. Klem bijvoorbeeld.  Maar ook de zoomcursus van woensdagavond was weer heel fijn al zit ik dan makkelijker aan een bureau of aan tafel. Rode oortjes want er komen zoveel dingen voorbij waar ik iets aan heb.

Nu staat het weekend alweer voor de deur. Weer een week voorbij.  Morgen bijtijds op want deboodschappen staan al vroeg voor de deur. Niet zo lekker zo vroeg maar ja heb ik in ieder geval een iets langere dag.

Cogito ergo zoom

 Lief is boodschappen voor zijn moeder aan het inslaan. En ik rommel wat in huis. Voor ons hoeft hij niets mee te nemen. In deze periode laat ik alles thuisbezorgen. 

Gisteren een eindje gewandeld en dus kwam er weer niets van schilderen. Want s avonds kom ik meestal nergens meer toe maar... nu heb ik regelmatig weer een zoomcursus en dat was gisteravond dus de maandelijkse. Een feest van herkenning. Ik was er een poosje uit geweest (uit de cursusstof) maar het komt weer binnen en ik ben er zo blij mee.

Nu eerst maar eens even op sde gitaar pingelen anders valt het eelt van mijn vingertoppen en dan gaat het ontiegelijk zeer doen om te spelen. Ja al het vlees kruipt ook van mijn botten naar de taille hihihi. Diw is geen 50 cm  meer. 

Vanmiddag trouwens weer een andere zoomcursus ja zoals Descartes al zei

Cogito ergo zoom 🤣

Uitproberen

Tijdens mijn (tegenwoordige) dagelijkse wandeling maakte ik wat foto's  met het telefoontje. Nu nog even uitzoeken hoe ik ze zonder problemen rechtsreeks op het blog kan krijgen

Gewoon zo dus. Ik ben benieuwd hoe ze gepubliceerd worden

Gaat het lukken vandaag?

 Heel even kwam de gedachte bij me op om te stoppen met bloggen. Maar dat heb ik gelukkig weer snel aan de kant gegooid. Ik vind het zo leuk om af en toe iets de wereld in te slingeren en achter het toetsenbord lettertjes te tikken. Ja, zo simpel is het.

Natuurlijk het zijn moelijke tijden voor heel veel mensen omdat ze ziek zijn, zich bedreigd voelen door ziekte en allerlei andere dingen, eenzaam zijn of wat er zich dan ook in hun leven afspeelt. En ik ben zo dankbaar dat al dat soort angsten en eenzaamheid niet op mijn pad aanwezig zijn. Ook vang ik hier en daar flarden op van allerlei complot theorieën en ook daar wil ik me niet mee bezig houden. Ik begrijp het niet en zie ook geen enkele reden om te verdwijnen in iets anders dan hier en nu met beide voetjes op de grond in dat wat er is zonder er allerlei ideeën op te plakken.

Zo ook met die hele Trump toestanden. Evenals Corona volg ik het allemaal in het nieuws en andere programm's voor zover ik daar tijd voor heb. Ik hoor het aan en laat het weer voorbijgaan. Ieder onderwerp heeft zoveel verschillende kanten want iedereen kijkt er weer naar vanuit zikjn of haar eigen perspectief. O K soms lijkt het allemaal heel bedreigend maar tot nog toe kan ik er goed mee omgaan en hoop altijd op het beste. maar ik laat me er niet door meenemen.

Dus wil ik daar helemaal niet over bloggen en wat ik er tot nog toe wel over heb gezegd is meer dan voldoende  Ik laat me er verder niet  over uit en hoop dat iedereen een eigen goede weg in deze tijd kan vinden. Het zijn niet specifiek de dingen die mij bezig houden al spelen ze natuurlijk hier en daar door het dagelijks leven heen.

Vandaag wilden we eigenlijk weer even naar de Hoge Veluwe maar het zal er wel niet van komen. Wat lijfelijke klachten weerhouden ons en we blijven heerlijk thuis. Ik wil weer aan het schilderen. Daar is al een tijd niets van gekomen en de zin om weer te beginnen wordt steeds groter, Eens kijken of het vandaag nog gaat lukken.

De Hoge Veluwe

vandaag dus niet

Mijn eigen wijze

 Ik heb maar weer eens een blogje geschreven op 'Mijn eigen wijze". Eigenlijk had ik het net zo goed hier kunnen plaatsen maar zo is het nu eenmaal en Als je benieuwd bent wat ik schrijf over angst dan moet je maar even gaan kijken op 

https://ellyseigenwijze.blogspot.com/2020/11/angst-is-een-slechte-raadgever.html

En dan zet ik hier gewoon even een fotootje  

Opladen

 De afspraken die ik voor morgen had staan maar even afgezegd. Lijkt me beter. 

We zijn al enkele dagen achter elkaar de gewoonte aan het opbouwen om even een wandelingetje door het park te maken. Heerlijk is dat en ik ben blij dat we daarme bezig zijn.  Allleen vandaag liet mijn conditie het wat meer afweten. Nou is die toch al niet zo best maar nu kwam im thuis en was even hondsmoe.  Ja ook dat kan gebeuren bij het ouder worden.

Vanmiddag dus heerlijk zitten lezen en mijn  dgelijkse meditaties gedaan. Hopelijk morgen weer een beetje opgeladen.  We zullen zien.

  Altijd zie je andere dingen op dezelde wandeling

Er is nog zoveel

 Ik ben druk aan het stoeien op mijn laptop. Een weg zoeken om alles groter te maken zodat ik het beter kan zien en ermee handelen. Gelukkig is het een touchscreen en daarmee kan ik al eenvoudig dingen makkelijk vergroten.

Lastig zijn de programma's zelf die voor mijn ogen zulke kleine ikoontjes en letters bevatten in de boven en onderbalk. Het is lastig daarmee te dealen. Gelukig vind ik het leuk om veel uit te proberen  en mijn kleinzoon had al iets aangepast maar handiger is het als ik er zelf mee kan toveren. En nu na een hint van mijn lief heb ik weer iets handigs gevonden. Ik kan de beeldscherinstellingen nu heel vlot en makkelijk even aanpassen als ik in Word de bovenbalk nauwelijks

kan zien om een document op te slaan. Een andere beeldschermverhouding erinzetten. En die kan ook zo weer teruggezet.

Wat is het toch fijn dat ik daar ook nog eens lol in heb en me zo weer een poosje kan redden zonder af te haken. En ondanks alle wereldse omstandigheden denk ik dan, wat leven we toch in een ongelooflijk mooie tijd waarin allerlei aanpassingen en digitale uitvindingen een mogelijk bieden aan mij. Dan voel ik me weer een rijk mens. Mijn moeder kon op dit moment in de achteruitgang van het zicht al geen boek meer lezen en later zelfs geen grootletterboeken meer en ik kan me nog steeds overal in verdiepen en me overal mee bezighouden met wat ik maar wil. 

Nee helaas autorijden kan, durf en wil  ik ook niet meer maar er is nog zoveel. 

Gekkenhuus

 Wat leven we toch in een gekkenhuis. Als je het door de jaren heen bekijkt zie je dat de individualistische maatschappij steeds verder leidt naar polarisatie en dat er nog maar weinig betrokkenheid is in het leven van anderen. Als je niet in mijn denkwereld past dan stoot ik je uit of nog erger dan heb je geen recht op leven. 

Iedereen persoonlijk heeft recht op wat hij denkt en doet en hoeft geen rekening met de ander te houden want die is zowiezo fout.

Ik vind het vreselijk en kan het soms niet meer volgen. Wat niet gezien wil worden wordt gewoon geliquideerd. Wat een agressie. Agressie die zijn begin vindt in de eigen  irritatie en boosheid. Dingen de we allemaal in ons hebben en die wij als mens kunnen beredeneren en los kunnen laten, af kunnen wijzen

Wanneer worden we weer mensen die er durven te zijn voor elkaar. Die er alles aan willen doen om de ander nabij te zijn ook als het niet in het eigen straatje past.

 

fotograferen.

 Ik baal van worpress. Ik heb een acount voor mijn fotootjes maar durf er nauwelijks nog iets op te zetten. Ongeveer twee jaar geleden nam ik een abonnementje omdat het geheugen vol dreigde te lopen en nu heb ik alweer hetzelfde probleem. voor 90 % vol.

daar heb ik bij google op blogger nooit last mee gehad. Misschien ligt het aan mij maar ik denk toch dat ik Wordpress voorlopig maar een beetje links laat liggen. Ik ben de laatste jaren toch al niet meer zo intensief aan het bloggen als vroeger en ik neem aan dat ik wel weer te horen krijg wanneer het abonnement verloopt of zoiets.

Nu twijfel ik of ik een extra blogje onder dit account zal gaan maken voor fotot's maar het Magazijn kan ik er natuurlijk ook voor gebruiken. Hier staan zoveel verschillende onderwerpen, niets mis mee. 

 Vanmorgen zijn we weer eens naar de Hoge Veluwe gegaan. Altijd leuk. Eerst dacht ik dat het een beetje tegen zou vallen met de kleuren want er staan natuurlijk veel dennenbomen en die verkleuren niet. We zijn deze keer  geen rondje om de plas gaan lopen maar aan de linkerkant bij het bezoekerscentrum langs gaan. 

En zowaar het was prachtig, ja kan ook niet anders, het is overal mooi op de Veluwe en wat wonen we toch in een prachtige omgeving. De zon kwam  iedere keer door de wolken heen.

We hebben de hoogste berg van de Hoge Veluwe beklommen.

En zijn verder  het bos ingewandeld 

We kwamen zelfs nog een kunstwerk tegen.

Maar het hoogtepunt was de moeflon met de reetjes die op ons stonden te wachten

Mooier kan ik het niet maken. Toen we naar de auto terug liepen begon het zachtjes te motregenen. 

Nauwelijks nat geworden bereikten we de auto. Ik merk wel dat ik geen achtien meer ben maar het genieten is er niet minder om.

Wandeltje

 Onze flat met 16 apartementen is niet zo groot dus en het is er heel plezierig wonen. Ook omdat het rondom in de parken ligt. Als ik de deur uit loop sta ik gewoon  in het park. Regelmatig neem ik me voor iedere dag een ommetje te maken. Zelf zou ik kunnen bepalen of het een ommetje van eem uur of van een kwartiertje wordt maar het gekke is, het komt er niet van. Je zou er een gewoonte van moeten maken . Zo'n gewoonte dat je je niet fiin voelt als je het niet gedaan hebt. Maar dat doe ik dus niet.

Maar al ik dan weer eens een ommetje heb gemaakt en genoten heb van de wisselende seizoenen, de kleuren, schitterende bomen, de stilte van de kabbelende watertjes, dan vind ik mezelf een dom wicht. Wat houdt me tegen?

Ik heb meteen op mijn wandeltje maar weer  eens een hele serie fotootjes gemaakt met mijn telefoontje dan hoef ik er niet uit om toch te kijken naar al dat moois. ghaghagha. Ik denk dat ik gewoon lui ben op een lijfelijke manier.

Als het goed is kun je ze groot zien wanneer je ze aanklikt en even mee genieten.

Bijschrift toevoegen

Bijschrift toevoegen