Zalig uiteinde en

 

Nog even gourmetten

 Gisteren weer eens een heerlijk bezoekje gehad van oudste zoon en schoondochter. Dat is genieten. Er is genoeg om over te praten en hoor graag naar wat ze vertellen. Ze zijn beiden ook druk met de kleinkinderen, mijn achterkleinkinderen en daar zijn ook altijd wel verhalen over. Maar aan het einde van de middag kregen we een telefoontje. Schoonmama van 91 was gevallen en ze zit nu onder de blauwe plekken en pijnlijke ledematen. Het ziet er naar uit dat het min of meer met een sisser af zal lopen. Onddanks dat ze altijd al veel gewrichtspijnen heeft en nu dus nog meer last, is er niets gebroken en lijkt het te blijven bij een behoorlijk verkleurd oog en gezicht. De andere plekken zitten verborgen onder de kleding. 

Vandaag is het een rustige ochtend. Normaal heb ik op dinsdagmorgen een zoombijeenkomst met wat kunstzinnige bewoners uit de buurt. Altijd heel gezellig en dan krijgen we meestal ook iets moois voorgeschoteld van Gerda die ons van veel mooie en vernieuwende kunst laat meegenieten. Ook de contacten met elkaar worden steeds intenser. Nou die bijeenkomst hebben we nu vanmiddag om het oude jaar uit te vieren. Maar er is een droevige gebeurtenis bijgekomen. Een van onze kleine groep leden is tijdens de kerst haar  zus verloren aan de  gevolgen van  corona. Zij zal er niet bijzijn. Dat is heel droevig om zo het oude jaar af te moeten sluiten.

Alle restjes van de gourmet zijn op of in de diepvries en misschien haal ik er voor vanavond nog wat uit om nog eens te gourmetten want daar is gister door de de omstandigheden met schoonmama niets meer van gekomen. Lijkt me nog wel even gezellig samen achter de pannetjes aan tafel. En het lekkerste vind ik dan wat groenten erion met kaas en kruiden. Witlof in kleine reepje op een plakje ontbijtspek met kaas. hmmmm. Meer vlees is voor mij niet nodig. En champions ook altijd lekker. Ik krijg er zin in. 

Storm op weg naar 2021

 En dat waren dan weer 2 kerstdagen die voor mij volkomen anders aanvoelde dan normaal. Geen kerstavond gourmet met alle kinderen maar wel met schoonmama in plaats van haar op een van de andere kerstdagen. Wel een middagbezoekje aan de ene zoon met familie zonder maaltijd want dan is de 1,5 meter niet meer haalbaar aan tafel en morgen komt de oudste zoon nog eens langs met mijn schoondochter.  En dan gaan we op weg naar het nieuwe jaar.

Wat zal het ons brengen? Ik ga geen voorspellingen doen en laat alles rustig over me heen komen. Tot nog toe gaat het zo allemaal zijn gangetje ook al hoor ik in mijn directe omgeving andere geluiden en zelfs overlijden als gevolg van het virus. Laten we hopen dat het dit jaar in ieder geval voor een groot deel opgelost zal worden. 

De storm is alweer gaan liggen en hier in het midden van het land hebben we er weinig van mee gekregen. Het scheelt dat alle bladeren van de bomen zijn. Dan heeft de wind minder grip en waaien ze niet zo makkelijk om. We zitten hier rondom in de bomen en er is er zelfs een die op de nominatie staat weggehaald te worden. Echt gezond ziet hij er ook niet meer uit en er zijn hier de afgelopen 15 jaar ook al 4 bomen omgewaaid, gelukkig zonder verdere schaden.

Nu nog een rustig weekje en dan, na het nieuwe jaar beginnen alle standaard activiteiten weer. Kom ik uit mijn overdenkingen en luie stoel overeind en ga er hopelijk met goede moed weer tegenaan. Voor zover het virus het toelaat natuurlijk.

Er kan van alles in

 Het is een vreemd jaar geweest en ik vermoed dat het oude bekende niet meer terug zal komen. De wereld veranderd in een razend tempo. 

Ondanks alle dingen die bij me langs en binnen zijn gekomen wist ik dit jaar altijd weer in alle rust mijn eigen middelpunt van  rust , ruimte en stabiliteit terug te vinden.en daar was ik heel dankbaar voor.

Nu het kerst is lijkt het hele jaar weer aan me voorbij te trekken. Het lijkt alsof al het lijden dat ik rondom mij heen heb gezien, het verdriet van velen, mensen die hun geliefden verloren en volkomen eenzaam achter bleven zonder afscheid te kunnen nemen, anderen die hun weg kwijt dreigden te raken , het verdriet en de angst,  ik zag het allemaal gebeuren en soms heel dichtbij zag ik het voorbijkomen en wist gelukkig psychisch overeind te blijven. Ook toen ik op verschillende momenten aangevallen werd en ik moest leren begrijpen dat medeleven soms beter onuitgesproken kan blijven, was ik blij dat ik niet door emoties werd meegezogen. Mensen heel dichtbij die kanker ontwikkelden en intussen terminaal zijn. Het was geen vrolijk jaar en gelukkig wist ik mijn innerlijke vreugde te bewaren. Wat ben ik daar blij en dankbaar voor. Maar ook dat impliceert dat ook ik me met het lijden uiteen moet zetten.

Maar nu, nu het kerst is lijkt het hele jaar weer even om de hoek te komen kijken en zit ik in onze gezellige kamer met kerstversiering en overdenk al die binnenkomende omstandigheden van het hele jaar. Plots lijken alle kerstwensen cliché en blijf ik doordrongen van het lijden van alle mensen. Natuurlijk ga ik door met wat ik gewend ben te doen maar toch is het anders. Geen kerstavond met alle kinderen klein en achterkleinkinderen. Ach ik kan er goed tegen maar het is wel anders.

De wereld veranderd in snel tempo daar kom ik niet omheen. Wat was komt nooit meer terug in de zin van de vergankelijkheid van alle dingen.  Ik sudder deze dagen nog even door en weet dat ik een basis in me heb van het leeg zijn van IETS zoals een kopje leeg is van thee en als het leeg is van thee kan er weer klaar en zuiver van alles in. In de stilte van meditatie vind ik de weg naar binnen. Wat het ook moge zijn de komende tijd, ik zal er zijn. Zolang ik leef. Open voor wat er gaat komen zonder daar vooraf een invulling aan toe te denken. En zeker niet aan toe te kennen, want wat weten we nou?

De rust laten indalen

 Ik ben nog steeds niet echt aan bloggen toe. Hopelijk is iedereen aan mooie jerstdagen begonnen. We hebben gister gegourmet met schoonmam en vanmiddag een kort bezoekje.

 En verder... de rust laten indalen. Ja dat is het.

Komt wel weer

 Niet leuk maar Fer is toch nog wat boodschappen halen voor zijn moeder. Ik heb het daar lastig mee. Vind het niet verantwoord maar als hij dan toch moet... nog maar  meenemen wat ik mis, maar zonder dat komen we er ook wel. Ja, zo schijnt niet iedereen te denken en ik heb het daar moeilijk mee. Vooral nu het voor de kerst zo druk zal zijn in de winkels. We hopen er gezond doorheen te komen. 

Vannacht droomde ik.  Ik heb in lang niet meer zo'n nare droom gehad. Ik was 14 dagen op vakantie geweest en had de kat onverzorgd achtergelaten. Hij kon wel vrij in en uit huis door het kattenluik. Toen we terug kwamen was hij niet in huis en ik riep voor de deur. naar hem en daar kwam hij aanrennen. Wat voelde ik me schuldig.

Ik heb niet zo'n zin in bloggen de laatste dagen. Komt wel weer terug. Misschien al wel weer snel. 

we zullen het zien

 Ik heb de koolhydraadkenner gedownload en val daardoor van het een in het ander. Krijg handige tips van kennissen voor lekkere dingen en tussendoortjes en ben bezig allerlei ter zake doende eetwaar in te slaan om te expirementeren. 

Morgen komt de kruidenier aan huis en ik heb het mandje van Picnic al drie keer opnieuw aangevuld met allerlei gezonde lekkere dingen. Ook voor de kerst heb ik dan al bijna alles in huis. Het is zoveel dat ik me afvraag of een van die aardige jongens het wel in een keer naar boven en voor mijn deur kan krijgen te staan. 

Tja die ene  bestelling moest wel steeds aan gevuld worden met bij bestellingen want alle bezorgmomenten zijn volgeboekt het ziet ernaar uit dat het reuze druk is. En ik ben zo blij dat ik niet met al die boodschappen hoef te sjouwen. Wat een wereld! 

Dat had ik me toch niet voor kunnen stellen toen ik 50 jaar geleden met een boodschappenlijstje naar de kruidenier op de hoek ging en dan door streepte wanneer het eindbedrag niet in het budget paste. En dan met één zware tas terug  wandelen naar huis. En toch was het heerlijk kerst. Wat zijn de tijden veranderd.  

Nu zijn er heel andere zorgen en hopen we voor volgend jaar op betere tijden. Waar en hoe wij en de wereld erdoor komen...??? We zullen het zien.

Wat ontbreekt is betrokkenheid bij de ander

 Ik verbaas me nog steeds over het gedrag van de mens in deze krietieke tijd. 

De regering probeert  om nog meer  corona uitbraken te voorkomen en de mensen gaan gewoon door met alle gaatjes en grenzen te zoeken in onduidelijkheden, die er logischerwijs zijn bij zo n mieuw fenomeen, om huplakee hutje aan mutje  de winkelstraten in te gaan en in de rijen te gaan staan om op vakantie te gaan op schiphol. Als ze geïnterviewd worden hebben ze vreemde argumenten maar nooit hoor ik iets over het gevaar dat ze anderen kunnen aandoen. Dat ze zelf besmet kunnen worden wordt gebagatelliseerd. O k maar hoe is dat dan voor je medemens je opa en oma die je bezoekt en er dood aan gaan , nog afgezien van het feit dat je er zelf ook onderdoor kunt gaan. Is het zo moeilijk om je eigen leven wat te beperken? Kunnen we de rust in ons eigen huis niet meer vinden? Is dat zo moeilijk?

Wat zijn we toch een verwend volkje. 

Vanmiddag weer even kunnen zoomen met Veroni en ons kleine groepje. Haar hele leven speelt zich al tientalle jaren uitgestrekt  en bijna bewegingloos op bed af met altijd pijn. Nu heeft ze ook nog eens een trombose been met extra pijn. Ik bewonder haar omdat ze zoveel goeds en zinvols uit haar leven weet te halen. 

Ze is een groot voorbeeld voor mij zeker in deze tijd van afzien van allerlei luxe.  Ja want in de piramide van  Maslov gezien hebben we alle noodzakelijkheden voor handen. Wat een geluk is dat. We realiseren ons niet half hoe goed we het hebben met alle basis voorzieningen die er zijn.  Het énige dat we kunnen doen is geduldig en met een gevoel voor eigen verantwoordelijkheid afwachten tot mensen die er meer verstand van hebben  dan ik  er de oplossingen voor aanreiken.

Natuurlijk zijn  er niet alleen coronaproblemen en zijn er mensen die ook andere en werkelijke problemen hebben daar zou veel meer oog voor moeten zijn we zouden veel meer bij elkaar betrokken kunnen zijn. Een mooi voorbeeld  van een tekort aan betrokkenheid bij de mens als zodanig is de ellende met alle gedupeerden van de belastingfraude. Afschuwelijk. Dat kunnen we toch veel beter. Zeker in onze directe omgeving en in de verantwoordelijkheid die we voor al ons doen en laten hebben. Laten we meer luisteren naar elkaar. Soms is dat het enige wat noodzakelijk is. Gewoon echt luisteren.

Zolang we ons niet meer betrokken bij elkaar voelen zal er niets veranderen.  

Ik wil gewoon niet dat ik de oorzaak zou kunnen zijn voor het lijden van een ander. Risico lopen we allemaal daar komen we niet omheen. Maar ik zal tot het uiterste voorzichtigheid betrachten voor me zelf om daardoor ook een ander niet in gevaar te brengen.

Wandeltje

Op ons wandelingetje door het park lopen we meestal langs deze boom. Met een prachtig noestige stam .

Vanmiddag kwamen we er weer langs en was hij helemaal gekortwiekt. Helaas. Maar gelukkig de stam staat er nog en ik hoop dat hij in het voorjaar toch weer uit gaat lopen en nieuwe scheuten voortbrengt.

Vanuit ons appartement kijken we op deze weide van het park. Een soort hangplek voor ouderen die daar hun praatje maken en de hond uitlaten op de wei. Nu is hij versiert met een prachtig kerststuk. Zo leuk. Vanuit het raam kijken we erop al is het ver weg en zie ik dan totaal geen details meer, ik geniet er toch van. Zeker nu ik het van dichtbij heb gezien en gefotografeerd.

En zo ziet het er uit als je op een afstandje voorbijloopt en het is een `hoogtij moment`. 😂

Wat wil een mens nog meer

 Ferry is boodschappen doen want zijn moeder heeft toch melk nodig en dan kan hij meteen wat sinasappelen mee nemen want die komen we te kort voor de volgende boodschappen thuisbezorgd kunnen worden want de bezorgdienst is helemaal volgeboekt en het duurt een week voor ze kunnen komen. Ik ben heel benieuwd hoe het is in de winkels. Ik hoop dat de drukte mee zal vallen. Zo te zien op de TV waren de winkels en straten uitgestorven.

Gelukkig kunnen we nog wel af en toe een bezoekje ontvangen maar het is zaak voorzichtig te zijn des te eerder zijn we door deze periode heen en kunnen we in de loop van het volgende jaar weer onze activiteiten hervatten. 

Wat heeft het allemaal; toch veel impact op iedereen. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal gebeurd en ik begrijp er soms niets van. Gelukkig hoef ik het ook niet allemaal te begrijpen. Iedereen zal er toch zijn of haar eigen weg in leren bewandelen en er proberen zonder kleerscheuren doorheen te komen. Natuurlijk zit ik in een heel gunstige hoek van de omstandigheden. Mijn behoeften zijn niet meer die van een jonge meid en ik heb het prima naar mijn zin. Kan me goed vermaken in huis en heb al mijn hobbyspullen om me heen. Heerlijke zoomcontacten en een blog waar ik af en toe mijn ding op kan uittikken. Wat wil een mens nog meer? 

Met stomheid geslagen

 Ik las het blog van Geri en wil het hier graag plaatsen. De reden kun je lezen in de volgende reactie die ik onder haar blogje plaatste. De link naar haar site staat eronder.

O Geri wat ga je tekeer en wat ben ik het met je eens. Wat weet je het allemaal goed te verwoorden. Soms word ik zo boos als ik al die ontkenningen lees zie of hoor en ben met stomheid geslagen. Het enige waardoor ik mijn machteloosheid kan uiten is: me bewust te worden van alle zieken, hulpverleners en en mensen die de dupe worden van onverantwoordelijk gedrag en mee te werken door me aan de simpele regeltjes te houden. Liever teveel dan te weinig. Ik ben blij jouw stem hier te horen. Dankjewel

http://gerikleurrijk.blogspot.com/2020/12/daar-is-hij-dan-de-lockdown.html

Ik kan niet leren

 Vanmorgen vroeg even op mijn gitaar wat kerstliedjes zitten pingelen. Heerlijk is dat. Nlu ja ik bedoel, stel je er niets van voor want op mijn leeftijd worden de vingers stugger en ik borduur een beetje voort op dat wat ik in de pubertijd  leerde spelen.  Ik ben heftig aan het oefenen om  een heel klein beetje te tokkelen in plaats van het slaan en mishandelen van dat instrument zoals ik het in de jaren 60 oppakte. Maar het is zo leuk om te doen. Ik heb geen enkele behoefte meer om echt iets te presteren maar gewoon lekker mijn  ding doen, daar gaat het om.

Aan de ontbijttafel weer een gesprekje erover en ik kwam tot de conclusie dat ik niet echt kan leren volgens methodieken. Dat heb ik nooit gekunt. Altijd hen ik de basisprincipes opgepakt en daaruit mijn eigen conclusies en ontwikkelingen doorgemaakt. Dus les nemen op de oude dag om beter te presteren daarblijf ik ver van. 

Ja en nu weer die stilte van de lock down. Ac hhet zegt mij niet zoveel. Het leven gaat voor mij gewoon verder en wordt niet  anders dan normaal. Wel kan ik me voorstellen hoe moeilijk  de tijden voor velen zijn. 

 Geduld is een schone zaak en ik denk dat er ook en misschien eel juist in corona tijd heel wat te leren valt al zijn daarvoor geen methodieken uitgeschreven en zullen we onze eigen capaciteiten moeten gebruiken om op een goede manier met de omstandigheden om te gaan.

winterfotootjes

 Als ik in mijn archief naar de fotootjes kijk word ik helemaal blij. Nu ben ik in mijn google fotoopslag een beetje aan het opschonen want ik kreeg een berichtje dat ze met een nieuw beleid over de opslag aan de gang gaan half volgend jaar en ik heb er zoveel opstaan dat ik bang was dat ik de limiet zou overschrijden. Gelukkig, ik keek en het na en het lijkt erg mee te vallen. Maar een keertje goed opruiming houden is natuurlijk nooit weg. Dus ga ik daar maar successievelijk mee door.

Er staan ook heel veel winterfotootjes op van verschillende jaren, makkelijk om weer eens hier te gebruiken.

Slapen, koken en naar buiten kijken

 Ik heb geslapen als een roos. Sjonge jonge. Mijn  moeder zou zeggen: dan zal je het wel nodig gehad hebben.

 Dat is niet meer iedere nacht zo. Steeds vaker komt het voor dat ik een paar uur wakker lig. Dat is wel jammer maar ik vind het geen probleem. Ik kan er goed mee omgaan en word er niet onrustig  van of andere bijverschijnselen.  Ik zal het dan wel NIET nodig hebben 😊.

Maar vanmorgen dus heel laat uit de veren en ik zie dat het buiten heel mistig is.  Het was ook wel een heel volle week en ik hoop dat deze week wat rustiger verloopt. Minder cursussen minder verplicht leeswerk en heerlijk een beetje rondkeuteren. Dat is mij wel toevertrouwd.

Schoonmama komt kerstavond gourmetten  en helaas kan het met de kinderen niet doorgaan. Een volle bak is in deze tijd geen optie. Het is niet anders.

Eens kijken of er nu ook weer iets te schilderen valt. Ik heb zo n mooi plekje gecreëerd in de huiskamer. De tafel staat tegen de verwarming aan en ik als koukleum kan daar heerlijk mijn ding doen met alle materielen zoveel mogelijk om mij heen.  En het leuke is dat wanneer ik opkijk ik echt naar buiten kan kijken. Al jaren zie ik niet meer dat buren een wandelingetje in het park gaan maken of allerlei andere activiteiten van werkzaamheden etc. omdat ik niet meer rechtstreeks op de weg kan kijken.  Vanaf mijn werktafel wordt mijn kleine wereld weer wat meer zichtbaar. Dat geeft me een knus gevoel. 

Op pinterest heb ik intussen een nieuwe map geopend en daarin kan ik koolhydraat arme recepten in pinnen die ik volop op pinterest kan vinden. Ik ben heel benieuwd naar mijzelf of ik daar nu echt aan toe ga komen want koken en bakken..., vroeger deed ik het wel maar tegenwoordig ben ik dar helemaal niet creatief meer mee en heb daar ook geen zin in. Misschien ben ik het wel verleerd. Ik had er ook helemaal geen plezier meer in. Zou dat weer terug kunnen komen?

Suiker

 Ziezo, toch maar even bijpraten. 

Ik heb de hele week  geen extra suiker gebruikt en niet gesnoept dus vanmorgen nuchter was het 6.9. Maar het is over de 9 geweest en fluctueerde behoorlijk.  Ik ga gewoon lekker door met waar ik nu mee bezig ben en me informeren over koolhydraden. Moet helemaal goed komen. 

Bedankt voor praktsiche informatie, het meeleven en een heel fijn weekend allemaal. 

Sissers

 Dat gaat niet met een sisser aflopen maar er zijn ergere dingen dan een te hoge suikerspiegel. Vanmiddag krijg ik te horen wat de consequenties zijn en ik heb deze hele week al suiker laten staan, niets toegevoegd en niets gegeten waar  suiker in verwerkt zat. Het is dus oppassen geblazen want als je erop gaat letten dan zit er in zo verschrikkelijk veel producten suiker verwerkt. en ik hoop dat ik het hiermee kan redden. Niet eenvoudig voor een veel te grage snoeper maar alles went. Misschien kan ik een ander soort eetpatroon opbouwen en dan zal mijn voorkeur smaak zich langzamerhand wel aan gaan passen is mijn idee daarover. We zullen het zien.

Vanmorgen een wandelingetje over het winkelcentrum voor wat nodige boodschappen. Daar kom ik helemaal niet meer en het is dan vreemd maar wel erg leuk daar even te lopen. Toen ik er nog volop mijn boodschappen haalde vóór Corona was dat zo normaal en niets bijzonders ik deed mijn  ding en hobbelde weer naar huis. Ziezo dat was weer binnen. Maar nu heb ik even genoten van de bijzonderheid even een boodschapje te mogen en vooral moeten doen ook al loopt iedereen met mondkapjes. Ik had een heerlijk gevoel van even lekker etalages kijken. Ik ben blij als mensen doen wat ze kunnen om erger te voorkomen.

Ook mijn hulp ben ik heel dankbaar. Ze is een schat en werkt ook in het verpleeghuis. Ja, nu de cijfers weer zo oplopen is ook op haar afdeling corona geconstateerd en ik hoop dat ze er goed doorheen rolt. Ik heb zoveel respect voor de mensen in de zorg die goed beschouwd met gevaar voor eigen leven doorgaan om er te zijn voor anderen. Dat is ongetwijfeld een daad van liefde mededogen. Mijn hulp melde het mij direct en komt nu niet uit zorg voor ons in afwachting van de ontwikkelingen. 

Toch is het voor mij een blijde dag vandaag. Want ik kreeg net ook een appje van kleindochter dat ze geslaagd is voor haar rijbewijs. Dat zal haar goed van pas komen met drie kindjes. Heerlijk als je blij kunt zijn met andermans blijdschap en de eenvoudige dingen om me heen die wel mogelijk zijn..

Het begint rrop te lijken

 

Broodnodige kerstsfeer.

 Zo ik heb nu al wat uit de kelder naar boven gehaald maar kan nog niet zoveel want vanmiddag komen ze hier glasvezel aanleggen en als ze weg zijn dan ga ik er tegenaan. uuuuhhhh.... 

Nee ik wil ook nog lezen want dit is een drukke week voor de zoomcursussen. Soms komt alles samen in een week. De maandelijkse, de twee wekelijkse en de wekelijkse cursus. Dus vanmiddag gewoon lekker bezig zijn. Zin in schilderen, zin in lezen  het is er allemaal goed weer voor. Grijs buiten gezellig binnen.

Vanmorgen ben ik wezen prikken voor de suiker en woensdag waarschijnlijk de uitslag. 

Ja en dat ene boompje heb ik toch maar even uitgepakt en op de serre gezet. Voor de broodnodige kerstsfeer. 

Ziet er nog niet echt sfeervol uit. Komt goed. Alle begin is moeilijk 😂

Doelgericht

  

Ten eerst moet je een helder praktisch ideaal hebben. Ten tweede moet je de noodzakelijke middelen hebben om je doel te bereiken. Ten derde moet je alles wat je hebt richten op dat doel. Mensen zijn doelgerichte dieren. Onze levens hebben alleen betekenis als we ons inzetten en onze doelen nastreven.
Aristoteles.


Zouden we met een doel hier op aarde zijn en formuleren we onze eigen doelen of wordt dat voor ons gedaan?? Alleen al om dat doel te leren kennen en ons daar vertrouwd mee te maken is inzet nodig.
Iedereen zal daarin zijn eigen doel willen verwoorden.
Mijn doel is het om een volledig gerealiseerd mens te worden en alle capaciteiten die ik in mij heb te leren benutten zodat ik daar zelf maar ook anderen daar nut van kunnen hebben. Nou, dan heb ik nog heel wat voor de boeg en ik hoop me daar naar al mijn wil en weten voor in te kunnen zetten.

Zal ik vandaag eens iets voor kerst gaan doen. Alles uit de kelder halen bijvoorbeeld?

Dat is boffen

 Dus nu geen gesnoep meer. En ik voel me al een stuk beter.

Ik krijg weer zin om te schilderen en mijn energie huishouding doet er zijn voordeel mee. 

dat is boffen.

FF checke

 Tja ik heb nog nooit zoveel contact met mijn huisarts gehad als vandaag.

Ik voelde me niet zo... Maar ach, de leeftijd he.  Van het een kwam het ander. Toch maar eens ff checke. Zo vermoedt ze dat mijn bloedsuikerspiegel erg instabiel is dus plasje, daarna prikje telefoontjes  en nu maandag een speciale bloedafname. Ik ben benieuwd wat daaruit komt. Zou me niet bevreemden als ik zie hoe ik het ene moment vol energie kan zijn en het andere moment geen knip voor de neus waard. 

En het begint weer te kriebelen. Ook wel weer een fijne tijd. Helaas niet voor iedereen.

Herfstverzameling

 Ik heb zo'n  zin in mooie dingen. Dus pok in de komende kerst.

Gister kwam een vriendin me een bos bloemen uit de tuin brengen. Een prachtige herfst verzameling. 

Die wilde ik hier gewoon even delen en als je er net zo blij van wordt als ik dan is deze dag weer goed.

Energie in beweging.

Er zijn nog steeds mensen die zich niet laten ontmoedigen. Ik kom ze tegen en het lijkt alsof de energie er bij hen niet uit te branden is. Ze blijven zich inzetten binnen de regeltjes die voor velen beperkend en vaak benauwend werken. Zo door te kunnen gaan onder alle omstandigheden is voor mij een groot voorbeeld.

Even zo vaak  hoor ik hoeveel last men heeft van de omstandigheden en logisch want zo makkelijk is dat niet. En nu merk ik dat ik met dit blogje daar dus alweer op uitkom en dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het gewoon hebben over de dagelijkse dingen die gewoon door kunnen en moeten gaan. Een soort discipline die ons door moeilijke tijden heen kan  helpen.

Vanmorgen kwam de nieuwe bureaustoel voor Fer want hij zit niet goed en als je veel tijd achter de computer doorbrengt en een gevoelige rug hebt is een goede stoel onontbeerlijk. Hopelijk krijgt hij deze stoel goed ingesteld. 

Ik heb de tafel waar ik aan schilder omgedraaid en nu zit ik met mijn gezicht naar het raam. Het is steeds weer aanpassen en altijd lastig om het licht op de juiste manier te gebruiken met die k ogen. In het licht kijken ontneemt me vaak het zicht door het accommoderen  van de ogen zie ik alleen nog maar de grijze vlek waar maar moeilijk het  beeld doorheen breekt. Aan de zijkant van de focus is het beeld goed maar daar zit de fous niet. Dus hoopte ik met het licht vanaf de zijkant beter te zien. Maar dan valt de schaduw achter de hand waar ik mee werk en dan zie ik ook weer slecht. Dus tafel toch weer omgedraaid en nu valt het licht vol op tafel als het dan verblindend wordt moet ik maar iets met gordijnen regelen. 

Het leuke is dat ik het dan weer helemaal naar mijn zin heb en zoals vandaag met dat grijze en saaie weer ja da is voor mij ideaal  Dat licht kan ik prima gebruiken en dan zie ik als de beste. Nou jaaaa ;-). Ook is het leuk dat ik zo op de weg kan kijken. Dat doe ik de laatste jaren nauwelijks meer omdat het meeste me ontgaat. Zo zie je maar Ieder voordeel heb zn nadeel  maar in dit geval weer andersom. Ik weer helemaal blij. Het zijn de kleine dingen die het doen denk ik dan maar en merk dat door er plezier in te hebben en ervan te genieten dat mijn energie ook weer wat in beweging komt.

Ik begon hier een blogje te schrijven maar het liep zo uit dehand🤪🤣 dat ik maar heb besloten het op het andere blog te zetten want het is toch echt wel mijn eigen wijze .

Maar nu staat hier nog niets nieuws en dat heb ik wel want ik ben vandaag naar bujten geweest. Zomaar. Heerlijk even de neus om de hoek van de deur. 

Intratuin is een klein eindje verderop en ik haalde wat groene takken  dat had ik verleden jaar ook gedaan en al is sinterklaas nog niet voor bjj, ik had er zin in. Dus

Het middelpunt

 Een nieuwe, dag een nieuw geluid.

Vanmorgen bij het wakker worden dacht ik. Wat is het lang geleden dat ik een gedichtje schreef.  Ik lees ze graag maar ik schrijf ze ook graag. Als dat soort creatieve uitspattingen komen meestal met vlagen naar boven. Zo heb ik al een hele tijd minder intensief geschilderd. Dat komt toch altijd op de eerste plaats en soms ben ik er iets minder vaak mee bezig totdat het weer gaat kriebelen.

Nu ga ik niet meer naar de schilder groep. Deze aankomende maand zou ik nog wel kunnen gaan. Maar ik heb geen zin in dat Corona geneuzel en al die voorschriften. Dan ga ik net zo lief niet en wacht gewoon tot alles voorbij is. Niets is eeuwig ook al kan het lang duren maar het gaat voorbij. Dat is een ding dat zeker is. En dan zie ik wel weer of ik zin heb om te gaan. 

Ik zie maar weinig mensen en het zal ook een heel rustige december worden. Geen enkele verjaardag gevierd dit jaar  nauwelijks een bezoekje afgelegd de enige die wekelijks present is, is mijn hulp. 

O ja gedichten. Eens even terug bladeren. Ik schreef er toch meer dan ik me herinner. Deze is wel leuk. Even een kleinigheidje veranderd. Uiteindelijk zijn we nog steeds een dicht bevolkt landje waar we best wat meer ruimte zouden kunnen gebruiken. Gaan we toch gewoon stapelen. Beetje satirisch in een anderhalve meter maatschappij, maar toch.  

Ik dacht zou het niet mogelijk zijn

wat ruimte te creëren

Natuurlijk, ieder krijgt zijn  deel

Geen koeien in de wei

maar een gestapeld deel

Van vogels weet ik zeker

dat zij niet kunnen vallen

dan doen we daar ons voordeel mee

Zij hoeven niet in stallen.

Ik maak voor hen een vogelflat

Dat zal ze best bevallen.

Belangrijk is dat IK

het op MIJN plekje

volledig naar mijn wensen heb

De rest

Ach

Weet ik veel!

Helaas zo aan ons zelf denkend zitten we vaak wel in elkaar. Als ik dat bij mezelf ook af en toe niet opmerk had ik het nooit kunnen schrijven. 

We komen niet om onszelf heen. Ja ja ik weet het , uitzonderingen bevestigen de regel.  Nou, dan ga ik zo toch maar lekker schilderen. Dan wordt het weer een mooie dag

O ja, hier wil ik mee verder vandaag

Weer verhuizen

 Niet alleen opruiming gehouden maar ook mijn computer weer eens verhuisd. Zo blijf ik steeds bezig om mooie plekjes in huis te creëren waar ik lekker kan zitten om mijn ding te doen. Eerder verhuisde ik de computer naar de kamer om daar op een tafel waaraan ik ook schilderde te werken, maar ik heb hem nu toch weer terug verplaatst naar het bureau bij mijn maatje en daar zitten we nu samen. En zo heb ik weer meer plek aan de tafel om te schilderen want daar is de laatste dagen maar weinig van gekomen. 

Ook de koptelefoon heb ik weer aangesloten om naar muziek te luisteren waar ik van houd. Het is weer helermaal naar mijn zin en het leuke is dat alles dan weer als nieuw lijkt. Het is maar net waar je je op focust om van de goede dingen te genieten. En intussen luister ik naar de muziek op mijn koptelefoon.

Nu eens even in mijn oude bestanden zoeken naar een aardige foto.

Ik vond een winters plaatje van een een dorpskerkje in de Betuwe waar we jaren geleden aan voorbij reden.

Vandaag

 Grote schoonmaak

Alles, wat s dan ook in de weg zit wordt opgeruimd en schoongemaakt want mijn hulp kpmt en dat is heerlijk. Zodat we weer vrij en vrolijk door het huis kunne  lopen dit weekend

En helaas Liselore Gerritsen is overleden. Ik heb mooie herinneringen aan haar muziek.  Dank je wel Liselore  R.I.P.

 Heb een rustig en mooi weekend allemaal.

Ommetje

 Tja het komt er toch niet iedere dag van. Ik ben de laatste dagen zo druk geweest met lezen voor de zoomsessies. Ik zou er duf van  worden.  

Niet dat we alleen maar thuiszaten. We wandelden wel even naar het voormalige girokantoor om te kijken hoe het vordert met de appartementen. Onvoorstelbaar veel woningen worden erin gerealiseerd om maar te zwijgen over de prijzen. Ze zijn nog volop aan het bouwen. 

Wat wonen wij hier dan heerlijk aan het park met de weg op behoorlijke afstand. Gister even dat ommetje en vanaf de heuvel terugkijkend op thuis. Zo  mooi te zien nu er minder blad aan de bomen zit.

Vanmiddag ga ik  weer eens een ander rondje lopen.

Oppervlakkig

 Toch maar mijn bed uit. Misschien nu eerst maar was gaan vouwen want mijn vriendin komt zo. Gaan we samen schilderen, kwekken en kkffiedrinken. 

Nou ja schilderen blijft voor mij dan een beetje oppervlakkig en minder intensiefmaar leuk is het wel.

Dolly

 https://youtu.be/zEUYlo6OoDY

Deze vond ik bij Vlasje. Zo' n opsteker. I open op my hart maar ik doe mijn best dat ook in moeilijke tijden te doen

Vroeger kon ik de filmpjes van YouTube insluiten door een speciale link in yt. Dat kan niet meer. Dus probeer ik het zo in de hoop dat het werkt.

En ik baal van Samsung internet waar ik steeds in terecht kom. Dat wil ik niet, ik wil bolletjes🤣🤣🤣

Google

rondhobbelen

 Ziezo eens even iets dag dagelijks schrijven denk ik dan. Want dat is toch waar het dagelijks leven om draait. Je draai kunnen vinden in het dag dagelijkse. Ja werkelijk er gaat niets boven het hier en nu. Je daar goed kunnen voelen is het belangrijkste daar is al het spirituele in mijn visie voor bedoeld. 

In de eerste alinea zie je het alweer gebeuren hihihi. Dan begin ik met iets wat ik wil of ga doen en  kom uiteindelijk bij iets heel anders aan. Zwaan kleef aan, noemen ze dat.

En dan lees ik mijn blogje over en denk. 

Het gaat helemaal niet alleen over het dag dagelijkse maar ook en zelfs meer over hoe ik dat doe dus past het beter in mijn eigen wijze want mijn dag dagelijkse is net zo goed mijn eigen wijze.  Volg je het nog.?

Nou als het dan toch meer over het mijn eigen wijze gaat, de manier waarop ik het dag dagelijkse in het teken daarvan probeer te zetten dan verhuis ik dat blogje toch  naar mijn eigen wijze.

Nou ja zo is het wel weer genoeg geweest want er zit geen kop of staart aan. Dat op mijn eigen wijze publiceer ik dan wel weer een keer en dit blijft mooi in het magazijn.

Heerlijk zondagje. Beetje regen voor het groen dat nu bijna verdwenen is. Zo even aan tafel ontbijten, een beetje rondhobbelen , een wandelingetje als het droog is of misschien wel in de regen. Wat wil een mens nog meer?

O ja en de bloemen moet ik ook weggooien Twee weken genoten van die Amarillussen. Ik had er een stokje ingestoken zodat ze niet zouden knakken maar nu zijn ze werkelijk helemaal op.

Ja ja die foto had ik al geplaatst, maar die afgetakelde die er nu staan, tja die kunnen echt niet meer.

Weekendgevoel

 Soms verbaas  ik me over de dingen die zo ingesleten zijn in een lang leven. De dingen die we altijd maar weer herhalen en waar we aan gewend zijn geraakt. 

Lang nadat ze niet meer noodzakelijk zijn blijf ik toch bepaalde gewoonten herhalen. Of zijn er dingen die ik heel opmerkelijk vind. Neem nou bijvoorbeeld het weekend. Heerlijk vind ik dat en zou willen dat het weekend veel langer duurde. Het gevoel dat ik daarvoor heb, komt voort uit een lang werkzaam leven waarin het weekend betekende dat we thuis zijn. Leuke dingen kunnen doen of klusjes waar je door de werkzaamheden van 'door de week' niet aan toe kwam.  Het weekend gevoel is gewoon een goed gevoel.

Maar nu is dat toch niet meer nodig. De pensionado heeft dagelijks weekend en toch werkt dat weekend gevoel altijd nog door.  Maar ik moet er bij zeggen dat zo langzamer hand, na vijf jaar pensioen al weer, ook dat weekend gevoel de hele week door kan blijven werken. 

Het is maar net waar ik me op focus.

Alles groen

 Vanmiddag weer een zoom beieenkomst met een klein groepje in Arnhem van het Jewel Heart centrum Nijmegen samen met Veroni Steentjes. Zij is de oprichtster van STICHTING INTERMOBIEL

Dat wordt weer een enerverende middag

:Intermobiel.com is een digitale ontmoetingsplaats voor en door jongeren met een 8lichamelijke handicap of chronische ziekte die minder mobiel zijn of aan huisgebonden en voor de omgeving van deze jongeren. De informatie op deze website is waardevol voor iedereen met een handicap en hun omgeving, ongeacht leeftijd en ziekte. Iedereen is dus welkom op deze site!.

Een prachtig initiatief waar ze veel energie in steekt ondanks haar eigen zware beperkingen.

Als ik hier naar buiten kijk, lijkt het prachtig weer maar ik heb begrepen dat het een stuk kouder is dan gisteren. 

Gisteren namen we oliebollen mee o jeee, niet gisteren maar het was alweer eergisteren. Nu eerst maar eens een kopje koffie met zo n heerlijke 'vetsmaker'. 

En misschie zo nog snel even een lekker wandelingetje door het park.

Kijk zo zouden we de wereld in moeten richten. Overal zoveel mogelijk groen. Op daken en langs huizen en straten, overal groen. Dit plaatje komt van internet en is hoe Amsterdam er dan uit zou zien. Prachtig toch, ik maakte een schermopname van wat we tijdens het zoomkoffieuurtje te zien kregen vanuit het kunstenaars centrum. Motel Spatie.

Niks meer

 Lees ik net bij vlasje hoe consequent en doordacht zij haar energie verdeelt. Daar kan ik wel wat van leren. Ik zit hier weer uitgeteld op de bank. Toch weer iets teveel hooi op mijn vork. Het wandelingetje naar de apotheek, daar had ik het bij moeten laten. Foei wat was ik moe toen ik thuiskwam. Het was een heerlijke wandeling maar de ene keer kost het me veel meer moeite een eindje te wandelen dan de andere keer. En terug, ja dat moet gewoon. Maar nee. Dan ben ik al erg moe en dan ga ik toch in huis nog door met klusjes. 

Nu lekker niks meer tot buuv komt. 

Goed genoeg

 Jarenlang moest ik minstens 3 maal in de week 's morgens om 5.30 uur mijn bed uit. Ik ben een avond mens dus je kunt wel nagaan, ik vond sat heel moeilijk. 

Al vijf jaar hoeft dat niet meer en kan ik mij in de vroege morgen als ik in het donker per ongeluk wakker word nog lekker een keer omdraaien. Soms vind ik het zelfs heerlijk om lekker lang uit te slapen. Maar ik kom steeds meer tot de conclusie dat ik beter op kan staan als ik op een normale tijd toch wakker ben geworden. Hoe lekker het bed ook is het lijf vertelt me dat ik eruit moet.

En dan is de nieuwe dag weer begonnen. Wat zal vandaag weer brengen? De weersverwachting is mooi en dat wordt waarschijnlijk een fijn wandeltje. Verder moet ik nog iets lezen voor de zoomcursus van morgen. De boodschappen komen vandaag en waarschijnlijk vraag ik mijn buurvrouw van 90 jaar voor een kopje thee, en dan de bormale dingetjes . Een blogje schrijven, even op de gitaar tokkelen. Wat kleurtjes op een doek of stuk papier zetten en kijken wat er tevoorschijn komt. O ja en de medicatie moet nog opgehaald van de apktheek. 

Ik heb vandaag niet zoveel te melden. Hooguit dat ik iedere dag neem zoals het komt met alle ups en downs.  Ik zie alles voorbij komen en ervaar op die momenten bewust wat het met me doet en laat het dan weer gaan. Ik identificeer me er niet mee en blijf er niet middenin zitten. Als ik er iets mee wil of mee kan doen doe ik dat en als ik er niets mee kan doen laat ik het los.

Niet dat het altijd makkelijk is want het vraagt een  doorlopend bewustzijn van mijn eigen reactie patronen maar het is mijn manier om op een goede manier in het leven te blijven staan. Een manier waarbij ik zoveel mogelijk in mijn eigen midden kan blijven en daardoor de ruimte heb om naar buiten te kijken naar alles wat zich in de wereld en in mijn omstandigheden voordoet. 

Hoe machteloos je je soms ook kunt voelen de beste manier om ermee om te gaan is voor mij om iedere keer mijn midden weer terug te vinden.

En dan weer lekker schilderen.

Ziezo, nu vind ik ook de knotwilg wel goed genoeg. Evenals mij  leven. 

Witlof en schilderen

 Wat heeft dat nou met elkaar te maken. Nou dat ga ik uitleggen.

Nu ik niet meer naar de kreatieve werkgroep Arnhem ga, schilder ik regelmatig met een vriendin samen op de maandagmorgen. Dat js een fijn begin van de week. Lekker stoeien met verf. Ik had nog een plankje staan waar ik een keer verf op heb gesmeerd, ja zo kan ik dat het beste beschrijven en ik dacht daar ga ik maar eens iets op vezinnen. 

Gister keek ik naar die amateur rembrands. Leuk om te zien en ik steek er altijd wel weer iets van op. Maar wat er op mijn leeftijd niet meer in wil is de structuur die ze te leren kregen hoe de verf op het palet te zetten en te mengen.  

Ik heb een plastic vleeswaren bakje met een vochtig doekje en daaroverheen leg ik een plastik zakje of zoiets. Daar spuit ik mijn verf op en als ik het dekseltje erop doe blijft de acrylverf vochtig. Dan kan ik het lang gebruiken. Zuinigheid met vlijt.  Alhoewel ik niet meer zo zuinig ben met verf als vroeger want toen ontbrak me het geld om maar verf te kopen zoals het mij paste. Nu durf ik beter lagen op mijn werk te zetten en dat te gebruiken wat ik nodig vind. Heerlijk is dat.

Maar vanmorgen ging het dus weer heel lekker en spontaan. Gezamelijk koffie kletsen en werken. 

En zo ga ik witlof koken. 

Interssant he. 🤣🤣🤣

Er  zit steeds minder blad aan de bomen. 

Ochtendgedicht

  

Met dank aan Hella

Elke morgen
wordt de wereld
geschapen.
Onder de oranje

staven van de zon
worden de ashopen
van de nacht
weer bladeren

en maken zich vast aan de hoge takken –
en de vijvers verschijnen
als zwart laken
waar eilanden op geschilderd zijn

van zomerlelies.
Als je van nature
gelukkig bent
zul je wegzwemmen langs de zachte sporen

urenlang, je verbeelding
strijkt overal neer.
En als je geest
de doorn

in zich draagt
die zwaarder is dan lood -
als je je maar nauwelijks
kunt voortslepen -

dan nog is er
ergens diep in je
een beest, schreeuwend dat de aarde
precies is wat zij wilde –

elke vijver met zijn laaiende lelies
is een overvloedig
verhoord en beantwoord gebed,
elke morgen

of je nu wel of niet
ooit gelukkig durfde zijn,
of je nu wel of niet
ooit hebt durven bidden.

Mary Oliver

Dit gedicht raakt me

En ik was ook weer aan het schilderen

De knotwilg

Alles wat er op mijn pad komt

 Gisteravond met de mij bekende buikpijn naar bed maar gelukkig niet zo erg en kon ik er gewoon doorheen slapen maar vanmorgen stond ik er wel weer mee op. Na het gewone ochtendritueel 🙄🤣 zakte de pijn en kan ik weer een mooie dag tegemooet. 

Wat geniet ik toch van onze gesprekken die we met regelmaat aan de ontbijttafel voeren. De hele wereld komt in onze gesprekken voorbij samen kijken we naar alles wat zich voordoet, links en rechts terwijl wij in het midden toekijken en proberen op een simpele manier rustig en kalm onze eigen invulling te geven aan ons leven van alle dag. De dingen waar we ons van binnenuit toe verplicht voelen, niet als een verplichting op zich maar als iets wat bij ons leven hoort. De betrokkenheid met degene die deel aan ons leven hebben. Op wat voor manier dan ook.

Want betrokkenneid met al wat leeft is een groot goed. Dan geniet ik weer van  alles wat er op mijn pad komt en kan ik voor en tegenspoed gebruiken om ermee te leren omgaan.

De lamp is alweer vroeg aan

 We zitten er weer fris en fruitig bij voor het weekend. Nou ja, fruitig  nog niet helemaal want morgen komt de nieuwe lading sinasapleltjes.  Want met vitamine C bouw je een aardige weerstand op. Fris wel. Want die schat van een hulp is geweest en dan ben ik zelf ook altijd lekker aan het rondzwabberen. Ik houd niet van huishouselijk werk maar samen met haar is het een lieve lust om bezig te zijn. En... we lachen wat af samen.

De avonden lengen weer en dan krijg ik weer dat heerlijk knusse winterse gevoel. Lekkere sjaal om de schouders, voetjes opgetrokken op de bank en kijken naar  een spannende serie of zo. Klem bijvoorbeeld.  Maar ook de zoomcursus van woensdagavond was weer heel fijn al zit ik dan makkelijker aan een bureau of aan tafel. Rode oortjes want er komen zoveel dingen voorbij waar ik iets aan heb.

Nu staat het weekend alweer voor de deur. Weer een week voorbij.  Morgen bijtijds op want deboodschappen staan al vroeg voor de deur. Niet zo lekker zo vroeg maar ja heb ik in ieder geval een iets langere dag.

Cogito ergo zoom

 Lief is boodschappen voor zijn moeder aan het inslaan. En ik rommel wat in huis. Voor ons hoeft hij niets mee te nemen. In deze periode laat ik alles thuisbezorgen. 

Gisteren een eindje gewandeld en dus kwam er weer niets van schilderen. Want s avonds kom ik meestal nergens meer toe maar... nu heb ik regelmatig weer een zoomcursus en dat was gisteravond dus de maandelijkse. Een feest van herkenning. Ik was er een poosje uit geweest (uit de cursusstof) maar het komt weer binnen en ik ben er zo blij mee.

Nu eerst maar eens even op sde gitaar pingelen anders valt het eelt van mijn vingertoppen en dan gaat het ontiegelijk zeer doen om te spelen. Ja al het vlees kruipt ook van mijn botten naar de taille hihihi. Diw is geen 50 cm  meer. 

Vanmiddag trouwens weer een andere zoomcursus ja zoals Descartes al zei

Cogito ergo zoom 🤣

Uitproberen

Tijdens mijn (tegenwoordige) dagelijkse wandeling maakte ik wat foto's  met het telefoontje. Nu nog even uitzoeken hoe ik ze zonder problemen rechtsreeks op het blog kan krijgen

Gewoon zo dus. Ik ben benieuwd hoe ze gepubliceerd worden

Gaat het lukken vandaag?

 Heel even kwam de gedachte bij me op om te stoppen met bloggen. Maar dat heb ik gelukkig weer snel aan de kant gegooid. Ik vind het zo leuk om af en toe iets de wereld in te slingeren en achter het toetsenbord lettertjes te tikken. Ja, zo simpel is het.

Natuurlijk het zijn moelijke tijden voor heel veel mensen omdat ze ziek zijn, zich bedreigd voelen door ziekte en allerlei andere dingen, eenzaam zijn of wat er zich dan ook in hun leven afspeelt. En ik ben zo dankbaar dat al dat soort angsten en eenzaamheid niet op mijn pad aanwezig zijn. Ook vang ik hier en daar flarden op van allerlei complot theorieën en ook daar wil ik me niet mee bezig houden. Ik begrijp het niet en zie ook geen enkele reden om te verdwijnen in iets anders dan hier en nu met beide voetjes op de grond in dat wat er is zonder er allerlei ideeën op te plakken.

Zo ook met die hele Trump toestanden. Evenals Corona volg ik het allemaal in het nieuws en andere programm's voor zover ik daar tijd voor heb. Ik hoor het aan en laat het weer voorbijgaan. Ieder onderwerp heeft zoveel verschillende kanten want iedereen kijkt er weer naar vanuit zikjn of haar eigen perspectief. O K soms lijkt het allemaal heel bedreigend maar tot nog toe kan ik er goed mee omgaan en hoop altijd op het beste. maar ik laat me er niet door meenemen.

Dus wil ik daar helemaal niet over bloggen en wat ik er tot nog toe wel over heb gezegd is meer dan voldoende  Ik laat me er verder niet  over uit en hoop dat iedereen een eigen goede weg in deze tijd kan vinden. Het zijn niet specifiek de dingen die mij bezig houden al spelen ze natuurlijk hier en daar door het dagelijks leven heen.

Vandaag wilden we eigenlijk weer even naar de Hoge Veluwe maar het zal er wel niet van komen. Wat lijfelijke klachten weerhouden ons en we blijven heerlijk thuis. Ik wil weer aan het schilderen. Daar is al een tijd niets van gekomen en de zin om weer te beginnen wordt steeds groter, Eens kijken of het vandaag nog gaat lukken.

De Hoge Veluwe

vandaag dus niet

Mijn eigen wijze

 Ik heb maar weer eens een blogje geschreven op 'Mijn eigen wijze". Eigenlijk had ik het net zo goed hier kunnen plaatsen maar zo is het nu eenmaal en Als je benieuwd bent wat ik schrijf over angst dan moet je maar even gaan kijken op 

https://ellyseigenwijze.blogspot.com/2020/11/angst-is-een-slechte-raadgever.html

En dan zet ik hier gewoon even een fotootje  

Opladen

 De afspraken die ik voor morgen had staan maar even afgezegd. Lijkt me beter. 

We zijn al enkele dagen achter elkaar de gewoonte aan het opbouwen om even een wandelingetje door het park te maken. Heerlijk is dat en ik ben blij dat we daarme bezig zijn.  Allleen vandaag liet mijn conditie het wat meer afweten. Nou is die toch al niet zo best maar nu kwam im thuis en was even hondsmoe.  Ja ook dat kan gebeuren bij het ouder worden.

Vanmiddag dus heerlijk zitten lezen en mijn  dgelijkse meditaties gedaan. Hopelijk morgen weer een beetje opgeladen.  We zullen zien.

  Altijd zie je andere dingen op dezelde wandeling