Geen oor-zaken maar oog-zaken

Het goede bericht is dat het nog geen natte Macula Degeneratie is.
Het slechte bericht is dat mijn ogen erg achteruit zijn gegaan en ik dicht tegen de natte MD aanzit dus heel goed op moet letten en bij verslechtering meteen langs moet komen om te kijken of behandeling (injecteren) noodzakelijk is.

Ik ga maar eens kijken of ik mijn bril kan aanpassen en ipv varifocus aparte brillen moet nemen voor lezen veraf en computer want met een groter kijkoppervlak is het misschien makkelijker om de grijze vlek in het midden van de focus heen te kijken. Ik heb nog zicht voor 35 % en met een goede bril 65% . Nou dat is echt niet zo slecht. Het grootste probleem is dat ik met fotograferen niet met de hand scherp kan stellen en ook dat heeft de inventiviteit van de cameraontwikkelaar voor mij (speciaal) aangepast met een automatische autofocus. Mijn hartje wat wil je nog meer.
Ik lijk mijn vader wel die zei altijd toen hij slechter ging lopen dat de bankjes in het park er speciaal voor hem neer waren gezet.

Toen ik thuiskwam vroeg ik me af. Voel ik me nu aangeslagen?
 Nee gelukkig niet. Ik kan nog steeds alles doen wat ik wil. Ik leef in een wereld waar enorm veel mogelijkheden en hulpmiddelen zijn en ik ben een gezegend mens met een diep down under altijd vrolijk gevoel. Daar wil ik me op blijven richten. Het is zo zinloos zorgen te maken over een toekomst waarover je nooit iets met zekerheid kunt zeggen. Wel is het goed om voorbereid te zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik me door angst of door een zorgenscenario's laat meenemen. Ik denk dat ik daar meer aan zou lijden dan aan het feit zelf. Gelukkig kan ik nog steeds dagelijks genieten van alle beelden die zich aan mijn ogen voltrekken en ik ben van plan  lang gebruik te maken van al die genietingen en die goed op te slaan in mijn brein. Als het zien dan moeilijker wordt dan zit ik achter de geraniums alle beelden weer in mijn geest op te roepen en verheug me in alle herinneringen. (En laat me door iedereen verwennen  ssssst. niet verder vertellen hoor)

Vandaag wordt mijn kleinzoon alweer 16 jaar.
Een snel schetsje van verleden jaar aan de ontbijttafel

Ontmoeten

Gisteren kreeg ik een mailtje met de vraag of ik zin had een groep te vormen en dan een half jaartje op het educatief centrum (de kinderboerderij) te gaan schilderen. Wat daar werd gemaakt moest dan wel betrekking hebben op het centrum.  Ik vond het erg leuk dat ik daarvoor werd gevraagd en voelde het kriebelen van enthousiasme, maar de realiteit is anders. Er waren zoveel dingen die me van een JA weerhielden dat ik heb besloten mijn vrijheid te behouden en het niet te doen. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat lopen en wie weet misschien kan ik af en toe meedoen als deelnemer, maar me eraan verbinden en verantwoordelijk zijn wordt me werkelijk teveel met alle andere leuke 'verplichtingen' die ik nog meer heb.

Gistermorgen ben ik weer aan het schilderen geweest in het open atelier en heb doorgewerkt op een werkstuk dat volkomen mislukt leek te zijn. Toch gewoon verder fantaseren en de ondergrond gebruiken. Het is heerlijk om erop door te werken en te zien wat er dan nog allemaal mogelijk is.
Het schilderen loopt werkelijk synchroon met het dagelijks leven. Niet alles gaat zoals je het wilt maar met de opgedane ervaring en de handycaps kun je heel nieuwe wegen inslaan en wie zegt dan dat de resultaten minder zijn dan hetgeen je eigenlijk verwacht had?
Onzin, alle resultaten van de weg die je gaat zijn waardevol zolang je er energie en voldoening uit kunt halen. En dan is het handig je niet door een mislukking te laten misleiden en denken dat het daar ophoudt.

Nu even iets heel anders. De privacy is, zoals we wel weten ver te zoeken op internet. Ik wilde hier als kop: Mislukking boven zetten met een vraagteken. Maar durf dat niet te doen, want mijn ervaring is als ik verkeerde woorden gebruik in de kop er een stroom van spam in mijn brievenbus beland met allerlei commerciële aanbiedingen in Engelse taal of een Koeterwaals Engels om me uit het slop te halen en dat stoort me toch een beetje.Daardoor heb ik er al eens een blogje helemaal uitgegooid. Het bestoken met spam duurde maar voort ook toen ik de kop had veranderd.

Wil je ook de eerste opzet nog even zien waar ik niet verder mee kwam?
En roep nou alsjeblieft niet: OOOOO die is veel mooier hahahaha.
Jawel hoor, mag best ;-) want het gaat gewoon om de weg, weet je wel. Een weg van blijdschap, inzet en bezig zijn.

Een mens is een raar botje

Dat zei mijn moeder altijd.

En zo is het. Ook ik kom er steeds meer achter hoe tegenstrijdig sommige dingen in mij werken. Schrijf ik gister nog een blogje over stoppen, waarschijnlijk op het moment dat ik alweer wat duidelijkheid heb over mijn motivatie voor het bloggen en er ook weer een beetje zin in ga krijgen, ben ik vanmorgen alweer aan het bloggen. Niet zo vreemd want in de lange periode dat ik er geen zin in had, had ik dus ook niet de lust dáárover te schrijven.

Es schreef dat ze alleen maar blogde omdat ze het een prima archief vond en ze er eenvoudig alles in terug kan vinden. Zo heb ik het eigenlijk ook heel lang gedaan, maar misschien is er in de jaren toch een addertje onder het gras gaan zitten. Toen weblog zo vreselijk de boel door elkaar husselde en de bloggers eigenlijk in de steek liet dacht ik: zo belangrijk is het allemaal niet. Ik gooi het hele archief weg. Zo gezegd zo gedaan. Daarmee gooide ik ook de blogjes die ik schreef over de laatste jaren met mijn moeder weg. Jammer, maar zo erg is het ook weer niet want ze is goed opgeborgen in mijn hart zo lang ik leef. Toch sloop er heel langzamerhand de wetenschap in van de onbelangrijkheid van dingen waar mensen zich soms aan vastklampen, want uiteindelijk is alles vergankelijk en veranderlijk en die wetenschap beïnvloedde ook mijn bloggedrag. Ik maakte een keuze voor, in mijn ogen, belangrijkere dingen. Maar ja, Je kunt je afvragen wat echt belangrijk voor je is en hoe je daarover je tijd verdeelt. Ook komt er nu bij mij naar boven: misschien is alles wel even belangrijk, het is het maar net welke waarde je er zelf aan geeft.

Bloggen, niet belangrijk dus, maar wel leuk om te doen en zoals Es ook schreef, een mooie opbergplek om dingen terug te kunnen vinden (als er niets onverwachts tussenkomt). Wie weet, is plots mijn enthousiasme weer terug en doet een vroege bloglente haar intrede.
Toch eerst nog maar even met een vrolijke lentekriebel deze komende koude natte winterweek tegemoet.

Stoppen?

Jaren geleden had ik één blog waar ik alles opzette wat me interesseerde en alles over de dagelijkse dingen. Vol enthousiasme besteedde ik daar dagelijks enige tijd aan. Uiteindelijk gaf WEBLOG de geest en moesten we overstappen.
Ik viel van het één in het ander en nu ben ik bezig op verschillende blogs met verschillende items.
Vind ik dat nou leuker? vraag ik mezelf af.
Nee het verdeelt mijn aandacht en het bloggen vind ik er zodoende niet leuker op geworden. Soms denk ik: ik ben helemaal niet meer gemotiveerd om er ook maar iets op te zetten. Misschien moet ik gewoon stoppen want ook het bezoekjes brengen aan blog vrienden staat op een heel laag pitje. Er zijn intussen zoveel andere dingen die mijn aandacht vragen en waar ik me mee bezig houd. Misschien is het zoals met alles een tijdelijk inzinking en komt het enthousiasme wel weer terug. Zo gaat dat vaak met mijn andere hobby's of werkzaamheden ook.
Ik zal voorlopig gewoon doorgaan, want bij vlagen vind ik schrijven toch erg leuk evenals fotograferen en schilderen.
Misschien moet ik dit log toch meer voor alle activiteiten gaan gebruiken.  Of zal ik er zo langzamerhand maar helemaal mee stoppen want zoveel heb ik niet te melden Uiteindelijk is het alleen maar een uitlaatklep van mijn eigen doen en laten en waarom zou iemand daarin geïnteresseerd zijn vraag ik me vaak af en het is helemaal niet belangrijk dat iemand erin geïnteresseerd is toch?

Allemaal overwegingen waar ik nog geen antwoord op heb voor mijzelf. De tijd zal het leren.

En dan hoort er gewoon weer een plaatje bij hè. Een Punky Leeuw

Zaterdagavond

We zitten samen, ieder achter onze eigen computer ons ding te doen.

Ik heb zojuist naar Ramses gekeken een van mijn oude favorieten. De plaat van Shaffy chantant heb ik nooit weg kunnen doen en nu heb ik me verwonderd over een leven, zo vrij met zoveel mogelijkheden een vrijheid zonder zichzelf beperkingen op te leggen. Een prachtige man met veel talenten. Allerlei vragen roept het bij me op. Vragen waar ik geen antwoorden op heb. Ieder mens leidt zijn/haar eigen leven op de manier die het beste bij hem/haar past.

De ander ziet vaak heel andere mogelijkheden maar of die beter zouden zijn blijft de vraag.

Voor mij blijft overeind staan dat hij volop geleefd heeft met alles erop en eraan. Dat gevoel had ik ook al voor ik de film zag. Hij nam alle consequenties van zijn handelingen voor zover ik uit de film begreep en nam alles zoals het kwam zonder naar anderen te wijzen. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hij zonder verslaving niet een beter leven gehad zou hebben.

Maar wie ben ik, om dat te denken.


 

Wat is Theosofie? Theosofie voor iedereen.

Ik ervaar dit als een heel bijzondere en duidelijke film over wat we tegenwoordig in een algemene term met spiritualiteit bedoelen. Van de dagelijkse menselijke ervaringen van liefde en gemeenschapszin, een functioneren in het dagelijks leven tot een meer wetenschappelijkere benadering zoals bij :
Plato, Newton, Da Vinci, Einstein, Aldus Huxley, Rupert Sheldrake,  en vele anderen.
Het past allemaal in het theosofische perspectief van de drie doelstellingen:

1  Het vormen van een kern van de universele broederschap der mensheid, zonder onderscheid van ras, geloof, geslacht, kaste of huidskleur.

2  Het aanmoedigen van de vergelijkende studie van godsdienst, wijsbegeerte en wetenschap.

3  Het onderzoeken van de onverklaarde wetten van de natuur en van de vermogens die in de mens latent aanwezig zijn.

Zie ook http://www.theosofie.nl/

Loslaten wat je zelf denkt te zijn

Ik heb weer een nieuw hoofdstuk in het boek geplaatst en bij het nalezen kleinigheden veranderd.
Als ik het dan overlees en me weer herinner denk ik: hoe is het mogelijk dat je kunt denken dat je altijd dezelfde persoon bent. Ja natuurlijk iedereen herkent me nog steeds, maar er veranderd zo ontzettend veel in een mensenleven dat hetgeen ik nu denk en doe iets heel anders is dan alles wat ik was in mijn kindertijd en vroege volwassenheid. Ik denk anders, ik leef anders, ik ben anders en ervaar anders.
Tot die ontdekking kan ik komen omdat ik alle dingen die ik opschreef achter me heb gelaten. Ik ben er niet maar AAN verbonden. Dat is ook weer iets anders dan ERMEE verbonden te zijn voor mijn gevoel. Dan is het iets wat ik nog wel op kan roepen en herken maar ik zit er als het ware niet meer aan vast. Ik identificeer me er niet meer mee. Het zit me niet meer in de botten.
Dat zijn overdenkingen die me duidelijk maken wat het is om te leren loslaten. Zoals Krishnamurti ook schreef: Laat het verleden los.
Vaak denken we als we extreme ervaringen hebben doorgemaakt dat het onmogelijk is omdat we vastzitten in onszelf en denken dat we altijd hetzelfde zijn. Maar ik merk dat het niet waar is. Al onze cellen worden zo vaak vernieuwd en ons denken/voelen kan per minuut veranderen. Zo is er ook de mogelijkheid alles uit het verleden los te laten en er kan dan een heel vernieuwde persoonlijkheid ontstaan. Die weliswaar geleerd kan hebben van de ervaringen maar er niet aan vastplakt. Er wel mee verbonden, maar niet aan verbonden is.
Dan ben je vrij, zelfs vrij van je eigen wetmatigheden. Dan kunnen al je overtuigingen, gewoonten, hebbelijkheden en onhebbelijkheden in de vrije ruimte komen te staan en kun je ze met opmerkzaamheid leren kennen en als je dat aandurft kan alles stromen. Niets meer om je aan vast te klampen.

Gaat dat vanzelf?

Volgens mij niet daar is veel opmerkzaamheid, aandacht naar binnen keren en moed voor nodig. Alles loslaten ook  hetgeen je zelf denkt te zijn.


De zachte kikker zoekt bescherming tussen de harde stenen. Hij is er niet aan verbonden, maar kan er gebruik van maken omdat hij zich ermee heeft verbonden.

Marcel Messing

Bij Walter vond ik dit filmpje dat me mateloos boeide.
Zinnige woorden over de wereld waarin we leven voor iedereen die maatschappelijk, sociaal en spiritueel betrokken is en daarbij vele misstanden herkent.
Voor de geïnteresseerde de moeite waard om de tijd te nemen en even uit te kijken/ luisteren.

Storm

Vanmorgen keek ik uit het raam en zag de kale boom heen en weer wiegen in de wind. Hier en daar zit er nog een verdord blaadje aan. Plotseling kwam dat gevoel weer boven van elementtalen met een bewustzijn. Ja begrijp me goed niet zoals de mens na kan denken en zich van zichzelf bewust kan worden, maar onbewust bewustzijn heel primitief waardoor toch dingen in beweging worden gezet. Ze kunnen ontaarden in enorme krachten maar hebben ook grote kwaliteiten. Het werkt allemaal mee om onze aarde en de hele kosmos draaiend te houden. In mijn visualisatie zag ik de geesten van de elementalen door de takken dansen.

Sommige mensen geven het een jasje aan en praten over kabouters, heksen, verschillende geesten en andere soorten aangeklede krachten. Aangekleed waardoor er een soort communicatie kan ontstaan omdat niet iedereen in abstracte zin contact kan maken met... ja met WAT?  Door me meer bewust te worden van de elementen die een rol spelen in ons leven gaan er andere deurtjes open. Ook dit laatste is natuurlijk weer een beeldspraak maar mist zijn resultaten niet.

Nu zul je denken dat ik de weg ben kwijtgeraakt, nou dat valt denk ik wel mee hoor :-) want natuurlijk weet ik dat alles heel wetenschappelijk en onderbouwd materialistisch te verklaren is. En dat is een goede zaak want daardoor krijgen we in sommige gevallen meer grip op de elementen. maar misschien zijn we de weg ook in die wetenschap een beetje kwijtgeraakt en vergeten dat men in oude tijden meer bewust betrokken was bij het primitieve bewustzijn van alle elementen en dat overal verhalen over verteld konden worden evenals over de sterrenhemel waardoor de krachten in de natuur tot leven en bloei kwamen voor de mens.

Ach die oude tijden waren in die zin zo gek nog niet. Er is veel verbeterd en we weten veel meer over de materie dan ze in oude tijden wisten, dat is een goede zaak maar toch jammer dat we het kind met het badwater hebben weggegooid.

Quan Yin

Een dagje kunst kijken zeer vermoeiend maar de moeite waard. Het is onmogelijk om de hele collectie in een dag te bewonderen en ik was onder de indruk van wat ik allemaal te zien kreeg.

Als eerste vond ik de Quan Yin hier op de Aziatische afdeling waar ik een slechte foto van bewaar die me zo ontzettend aansprak. Ik wist niet dat hij in de collectie van het Rijksmuseum werd bewaard. Ik was aangenaam verrast.

De Bodhisattva van Liefde Mededogen die in de Tibettaanse traditie Avalokiteshvara heet. Het is de kwaliteit van Groot Liefde en Mededogen.
Kwaliteiten die in ons aanwezig zijn maar nog niet volledig ontwikkeld. Aan de ontwikkeling daarvan kunnen we volgens het boeddhisme werken door je erop te richten. Daarbij is een voorbeeld heel behulpzaam.

Aan de wandel

Ja daar was het vanmiddag goed weer voor maar als je dan met je fototoestel op stap gaat, merk je hoe koud het is want dan kun je de pas er niet in zetten en ook fotootjes maken. Verkleumd kwamen we weer thuis maar het was wel even heel lekker.
De rijp lag op de gevallen bladeren en het gras.

En op de overgebleven paddestoelen lag het ijs

Maar het zonnetje scheen al voelde ik haar warmte niet.

Wat een weelde zo'Heemtuin pal achter je huis. Gauw terug naar de warme kachel om bij te komen.
 KOUKLEUM !!!
Maar het was wel weer even genieten.

CD en platenbeurs

We hebben vanmorgen heerlijk lopen scharrelen op de beurs en kwamen thuis met een zak vol CD's. Dat wordt luisterplezier voor het belachelijke bedrag van €1.00 per stuk.

Wat leuk om te snuffelen tussen zoveel CD's en er dan een tussenuit te vissen van precies dát wat je mooi vindt. We zijn behoorlijk aan onze trekken gekomen en ik heb een stapeltje van Wibi Soerjadi, Nigel Kennedy, Astor Piazzola en een verzameling van Gouden herinneringen uit vroegere jaren waar je je helemaal in kunt verliezen.
Nu draait de computer Nigel Kennedy  die zich uitslooft met het vioolconcert van Tchaikovsky. in D opus 35.

Nou ja informatie waar jullie misschien niet zoveel aan hebben. Maar misschien toch even meeluisteren op Youtube. Zeker niet minder mooi gespeeld door Itzhak Perlman die prachtige klanken tevoorschijn tovert.

Waar komt die rotzooi toch vandaan

Ik las op de log bij Essenloog en reageer daarop met het volgende.

ik las jouw alarmerend berichtje over jongeren. Deze hoge percentages zijn gebaseerd op de doelgroep de top 600 van geweldplegers. Ja dat is heftig om te lezen en triest want ook deze jongens zullen weinig geluk kennen en zijn zich daar misschien nauwelijks van bewust. Heel zorgelijk en mij wordt het warm om het hart in plaats van koud. 

Zelf ben ik nog kort geleden met een jochie van veertien en zijn vader in aanraking gekomen en de typische logica die ze erop nahouden die voor hen de werkelijkheid is waar je niet doorheen breekt. Zeker niet in een kort gesprek. Daar is heel wat meer voor nodig dan alleen maar hard straffen. Want dat geeft onbegrip, woede, haat  en vaak harder terugslaan. Hierbij moet ik altijd denken aan de film Dead man walking met Jean Pin. Een schitterend voorbeeld van menselijk handelen op dat gebied.

Er zal heel veel moeten gebeuren willen we op termijn een mooie altruïstische samenleving creëren. Dat is in eeuwigheden nog niet gelukt. Kijk alleen maar naar de duistere middeleeuwen, heksenvervolging, de kruistochten en wat al niet meer. Waarmee ik niet wil zeggen dat we de moed maar op moeten geven.

Ligt niet onze hele maatschappij ten grondslag aan ons gedrag? Of begint het nog dichterbij, bij de enkeling die iedereen is en ik ben.Bij het grote graaien waar  velen het over hebben, vergeten we dat wevaak dat er bijna niemand aan ontkomt dat het niet alleen maar gaat om de banken ook al wijzen we graag naar anderen. Ook ik wil van alle welstand en mogelijkheden zoveel mogelijk gebruik maken. En zo is ook die jonge delinquent, Ook hij wil gelukkig zijn. Gelukkig ben ik, dat ik een hoger IQ heb maar desalniettemin laat ik de welvaart liever niet vrijwillig aan mijn neus voorbijgaan.  Door mijn intellect en de goede omstandigheden in mijn maatschappelijke kringetje ga ik anders om met... dan een geweldpleger uit een heel ander milieu en een anders gericht denkvermogen. Godzijdank en daar heb ik niet veel voor hoeven doen, het geeft ook meer mogelijkheden om gelukkig te zijn. Natuurlijk moet er gestraft worden bij delicten en misschien wel zwaarder dan nu, maar laat het ons niet koud om het hart worden omdat wij in andere omstandigheden leven, maar met een warm hart alles wat we hebben in de strijd gooien om een weg te bewandelen ten behoeven van hen die in ongunstige omstandigheden opgroeien. 

Ik pleit niet voor zachte heelmeesters maar wel voor verdere degeneratie door onverstandig denken en egocentrisch handelen met koude harten.

Want wat hebben wij, een ieder persoonlijk, over, als het aan onze eigen omstandigheden afbreuk gaat doen, voor betere opvang en begeleiding, betere gezondheidszorg en andere zaken in de welzijnszorg, betere omstandigheden voor onze medemens ? Die vraag stel ik mijzelf ook hoor. Overal wordt op bezuinigd en niemand wil inleveren  Altijd moet die ander het maar doen en schuiven we de verantwoordelijkheid af.

Het kaartenhuisje van onze welvaartsstaat lijkt ieder moment te kunnen ontploffen, waardoor? 

Er is niets dat op zichzelf bestaat alles leeft in onderlinge verbondenheid.  Dat maakt het lastig om grote algemene problemen aan te pakken maar het biedt de mogelijkheid om bij jezelf te beginnen en daardoor zinvol bezig te zijn.


Gezamenlijk trekken we ieder persoonlijk ten strijde  ;-)

Correspondentie

We hadden een kleine briefwisseling. Walter en ik.
En dat spoorde mij aan om toch te doen wat ik al lang van plan was, maar iets weerhield me tot nog toe.

Ik ga mijn boek 'Als de hemel valt'  op een nieuw blog plaatsen. En zal de hoofdstukken regelmatig aanvullen.

Voor de liefhebbers te lezen op- en ook vermeld in de zijkolom
http://alsdehemelvalt.blogspot.nl/

Onze correspondentie zag er zo uit:

Hoi Elly, voor de zoveelste keer een goed en inzichtelijk nieuwjaar gewenst.

Ik wil je eindelijk eens laten weten wat je boek 'Als de hemel...' met mij deed en nu weer met mij doet.

De eerste poging tot lezen verlamde mij...Peter werd mijn vader en jij mijn moeder.

Dus verder werd ik ook jullie zoons, en af en toe werd ik  zelfs even 'Peter'.

Dat werd me allemaal teveel.

Dankzij een vroege scheiding en hard werken aan mijzelf ben ik niet zoals mijn vader geworden....maar mijn zoons zijn helaas toch beschadigd,ook al roepen ze aan alle kanten van niet.

De 'Peter' heeft mij behoorlijk beschadigd, gelukkig heb ik, door schade en schande wijzer geworden, hem tijdens zijn leven kunnen vergeven.

Mijn moeder had de kracht helaas niet die jij wist op te brengen.

Haar verlossing kwam toen mijn vader door zijn verslaving overleed. 73.

Je boek, ik zit er nu intens diep in.

Misschien ga ik er iets mee doen op Werkwijze.

Een intens boek dat aandacht mag, misschien wel moet hebben.

Dank je Elly!

En ik antwoordde hem:

Wat lief Walter dat je alsnog reageert.

Ik hoorde van een enkeling al eerder dat het te heftig was om te lezen en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Toen ik het zelf nog  niet allemaal had verwerkt kon ik ook geen enkele film kijken waarin een vrouw werd mishandeld en had ik een hekel aan alle mannen met een dikke buik. Zo werkt dat nou eenmaal. 

Een goede vriendin zei tegen mij, toen ik dacht dat ik alles had verwerkt en een opmerking maakte : 'Dan heb je dat dus nog NIET verwerkt.''  Ik werd heel boos, maar achteraf weet ik dat ze gelijk had. Een wijze vrouw die me heel goed geholpen heeft.

Ik ben een gelukkig mens dat ik van deze ervaringen heel veel heb kunnen leren. Dat die mogelijkheid kennelijk in mij aanwezig was. Evenals jij erg veel van je verslaving hebt geleerd.

Natuurlijk hebben mijn kinderen ook hun deel meegekregen en ik ben alleen maar dankbaar dat ik ze niet kwijt ben geraakt en ze er toch een weg in hebben kunnen vinden op hun eigen manier. Die weg moeten we ook aan hen overlaten en respect hebben voor hun manier van ermee omgaan. Ook daar zit voor mij nog steeds een groot leerproces in. 

Het is heel apart zoals een mens van dag tot dag kan veranderen. Zo denk ik nu weleens, als ik het nu had geschreven waren er misschien veel meer dingen in komen te staan van ook het goede en leuke dat ik in die periode meemaakte. Het blijft natuurlijk altijd een subjectieve beschrijving, waarvan mijn oudste zoon opmerkte: zo erg was het toch niet. En misschien heel logisch en nu voor mij begrijpelijk terwijl ik jarenlang alleen maar naar bevestiging zocht voor mijn ellende.

Maar alles is goed gekomen ;-) Ruim een jaar geleden (of langer? de tijd vliegt) vroeg ik aan een uitgever of hij het op grotere schaal uit wilde geven. Na verschillende telefoontjes heb ik er uiteindelijk nooit een goed antwoord op gekregen alhoewel hij me heel vriendelijk benaderde en ik daar waarschijnlijk foute conclusies uittrok. 

Natuurlijk mag je er iets op je blog mee doen. Dat vertrouw ik jou wel toe.

Bedankt voor je reactie Walter en je gaat er hopelijk toch niet wakker van liggen hè. Leef je er niet teveel in, dat doe ik ook niet meer en kan er nu van een afstand naar kijken. Alles gaat voorbij en ondanks de crisis liggen er voldoende mooie en nieuwe perspectieven open in 2014. Ik wens je alle goeds en bedankt voor je aandacht. 

Iedere dag is het dubbel en dwars waard om volledig te worden geleefd. Ik hoop voor dit jaar en de volgende dat je er ten volle gebruik van kunt maken.