Bewust van het bewustzijn

Het zijn drukke weken maar eigenlijk is het hele leven zo. Zieke dierbaren, die vol stress wachten op wat er gaat gebeuren, begeleiden voor dokter en gezondheidsbezoekjes naar van alles en nog wat. Een interne verhuizing van onszelf omdat er een nieuwe audio kast gaat komen, de filosofie kring voorbereiden en ander vrijwilligerswerk dat ook gedaan moet worden, lezen en mediteren voor de Lamrim en andere Boeddhistische Dharma lessen  en dan wil ik ook nog graag schilderen en vrije tijd nemen voor een uitstapje met Fer en een dagje met de jongste kleinzoon naast de huishoudelijke karweitjes waar ik me niet zoooo druk over maak, maar er wel zijn. En dan vergeet ik nog de blogjes waar ik werkelijk niet dagelijks tijd meer voor neem.

Het is maar goed dat we af en toe om 5.30 uur op moeten staan dan heb ik even tijd voor zomaar een blogje tikken. Op Facebook gaat dat iets sneller. Daar kun je met een korte klik op de hoogte blijven van enkele bekenden medemensen. Ik maak me er maar niet zo druk over of dat wel of niet goed zou zijn en te oppervlakkig, waarom zou ik? Natuurlijk het is allemaal wat sneller, maar dat is zoveel in het leven. Voor mij is het belangrijk dat hetgeen aandacht verdiend omdat ik daar aandacht aan wil geven, dat ook krijgt. Daar probeer ik zo bewust mogelijk mee om te gaan. En als ik me dan ook bewust ben van dat waar ik wat oppervlakkiger mee omga, ben ik al een stapje verder.

Bewuste aandacht is erg belangrijk. Pas zag ik weer een film van Krishnamurti, in gesprek met David Bohm en de psychiater David Shainberg bij de Theosofische Vereniging in Arnhem. Door het gesprek met deze twee mensen kwam heel duidelijk de zoektocht naar onze eigen drijfveren naar voren. Hoe we altijd op zoek zijn naar zekerheid en denken dat we die gevonden hebben in alles wat we doen en zijn. Het was indrukwekkend het denkwerk waartoe krishnamurti beide heren aanzette te volgen ook in mijn eigen denken. De laatste vraag  die K. stelde na die interessante zoektocht was:

Kan het bewustzijn zich bewust zijn van zichzelf? 
De heren keken elkaar aan en  je hoorde hun hersens knarsen :-).
"Doe het NU !! Zei Krishnamiurti. Het werd stil en Shainberg vertelde dat hij ervaarde dat het stil werd. Krishnamurti gaf geen reactie meer.

Mijn ervaring is, wanneer je je daar echt op gaat richten en je er vaker mee uiteenzet, dat er rust in het denken ontstaat en alles iets meer helder aanwezig blijkt te zijn. Het denken gaat er steeds minder 'tussen zitten'. Je neemt de drukte minder op je schouders mee en alles is er in het moment.

Daar door de dag heen bewust van zijn, geeft een heel andere benadering van wat het leven IS.

Pietepeuterig klein nootbook

Gister met mijn kleinzoon aan een kleine interne verhuizing begonnen. Het hele bureau, en dat is geen peuleschil, verplaatst naar waar het vroeger stond en de twee keyboards van Fer op de plaats waar eerder het bureau stond. Wat valt dat tegen en wat komt er dan altijd weer een hoop rommel tevoorschijn. Zo'n interne verhuizing is altijd een mooie manier van opruimen en in de hoekjes en gaatjes de stof weer eens wegwerken. Het gesjouw en kantelen van de zware stukken heeft me spierpijn bezorgd en mijn buik reageert zoals gewoonlijk heftig op een beetje teveel hooi op de vork. Maar ik ben blij dat het gebeurd is en we verder kunnen met de overige plannen die eraan komen. Niets geen bijzonders, maar toch...

Mijn nieuwe plek voor de computer is ook wel weer fijn. Geen last van de laagstaande zon in mijn ogen waardoor het scherm bijna onzichtbaar is, alhoewel het plekje in de kamer ook wel gezellig was, is het in de kleine kamer ook prettig werken, maar de internet verbinding moet nog op de juiste manier aangesloten worden en dan is het spul compleet.  Dit blogje gaat dan maar even via het pietepeuterige kleine nootbookje en een oud fotootje toegevoegd

Stil zijn

Zittend in
de serre is er niets en
en is er alles

Stil gewaarzijn in de serre kijk ik in mijzelf, om me heen en naar buiten.

Als ik me bewust ben van de goedheid van de natuur en het leven rondom en in me, kan het zomaar gebeuren dat het door me heen gaat...
Gelijktijdig is er blijdschap om al het goede en verdriet om al het lijden dat er is en zit ik heel stil, bewust in het midden.

Geen

himmelhochjauchzend

of

zum tode betrübt

maar

glücklich allein ist die seele die liebt

Goethe.

Dan zit ik in mijn middelpunt en weet dat deze gesteldheid nodig is om volledig te kunnen leven.

Dat zijn kostbare momenten.

Annemarie Noorderwerf in Het Frysk Skildershus

Zaterdag gingen we met een groepje van de KWA leerlingen van Annemarie naar Leeuwarden om haar tentoonstelling te bekijken in de galerie en atelier van Doet Boersma.

Ik heb begrepen dat Annemarie uitdrukking wil geven aan de mogelijkheden een band te scheppen en daardoor te communiceren met de natuur. In dit geval met de dieren.

Hoe vaker ik haar werk zie hoe meer ik er blij van wordt en het kan waarderen. Ze weet de essentie van de vorm op een heel spontane en creatieve wijze weer te geven. Waardoor er een vanzelfsprekendheid ontstaat waarin je jezelf kunt vinden.

samen met de mooie beelden van Reinhard Schregardus een prachtig geheel

En even een kijkje nemen in de atelierruimten voor de workshops van Doet onder het genot van een kopje koffie na de lange reis, waar ze bezig was met voorbereidingen voor een open dag.

Samen een lunch en daarna het Fries Museum.

Tuinen en verkiezingen

We waren afgelopen zaterdag in de tuinen van Appeltern, waar mijn vriendin Marja Wennemers, die landschapsarchitect is, meedeed aan de verkiezing van het Gouden Potlood. Ze had een heel mooie strandscene neergezet

en na het inleidende praatje van haar inspirator en mijn schildersdocent Annemarie Noorderwerf werden we 'los gelaten' om onze eigen flessenpost er achter te laten en sporen te schrijven op de palen, glaswand en in het zand.

Het was genieten ook omdat de dag ervoor en erna totaal verregende en wonderwel de zaterdagse weergoden ons goed gezind waren. Zo schreef ik in de strandstoel een briefje voor de flessenpost in het landschap 'Aan De Horizon  Voorbij'.

en tekende we op de palen

De perspex horizonwand werd vol getekend

Natuurlijk vond ik dat zij de prijs had moeten winnen.
Als tweede op mijn pesoonlijke lijstje stond 'De Verleiding'. Misschien ook mede door het mooie verhaal dat de inspirator wist te vertellen. De lathyrussen bloeiden hier en daar nog en geurden heerlijk.

De uiteindelijke prijs ging naar 'Inspanning, Ontspanning.

Kijk zelf maar.

Statistieken

Mijn statistieken vlogen naar 563. Onvoorstelbaar.
Wat gebeurd...wat gebeurd er?

Maar nu heb ik het door. Het komt allemaal binnen op het blogje over onvermogen. Ik durf het woord nog maar nauwelijks te vermelden, want het regent berichtjes in de spam van geld aanbieders e.d.

Hoe materialistisch zijn we ingesteld?  Nooit gehoord van geestelijk ... vul het woord zelf maar in. Als dat zo door blijft gaan ga ik het woord op korte termijn door iets anders vervangen. hahaha.

Een nooit eindigende voorstelling

Zo af en toe overvalt me een 'aha erlehbnis'. Ken je dat ook? Zo'n gevoel van 'dat het kwartje gevallen is'.

Omdat ik nogal visueel ben ingesteld zag ik het voor me in de vorm van een enorm grote, prachtige ronde vorm in de eindeloze ruimte waarin duizenden kleurtjes zichtbaar waren al die kleurtjes hadden een eigen bestaan en toch werden alle individuele kleuren beïnvloed door alle omliggende kleuren. Ieder kleurtje was duidelijk herkenbaar en verbonden met alle kleurtjes eromheen waardoor het geheel met een witte stralenkrans, die alle kleuren vertegenwoordigden, was omringd en dat witte licht beïnvloedde ook weer alle kleurtjes in de bol.

In die prachtige grote bol ervoer ik mijzelf als een minuscuul klein kleurtje.

Plotseling voelde ik mij niet hulpeloos, maar vrij en blij in dat grote geheel. Geen kleurtje was er dat ik op de door mij gewenste wijze hoefde te veranderen. Er was ook geen enkele wens daartoe. Alle kleuren waren noodzakelijk om de bol schoonheid te geven en ik was onderdeel van dat grote geheel.  Ik wilde alleen mijn eigen kleur af stemmen en de juiste kleuren leren gebruiken om contact te maken met het witte licht waarin alle kleuren vertegenwoordigd zijn.
Het zou als vanzelfsprekend  ontstaan door mijn eigen inzet zodat mijn omgeving door het breken van dat licht zijn eigen kleur kan versterken en weer uitstralen waardoor de mogelijkheid kan ontstaan voor het ervaren van dat schitterende witte licht.

Het voelde als een prachtige never ending story dat het leven zelf is.

Bedenk er je eigen plaatje maar bij want plaatjes schieten tekort in het voorstellingsvermogen.
:-)

Waardoor.

Er worden zoveel vragen gesteld over het leven die nooit beantwoord zullen worden. Vaak zijn het de verkeerde vragen die gesteld worden. Een van de meest voorkomende vragen is: WAAROM.

Waarom moet mij dit overkomen?
Natuurlijk kun je een antwoord geven. Een antwoord zoals: Omdat DIT er is, is er DAT. Omdat er ziekte is, is er gezondheid, omdat er wit is is er zwart, omdat het nat is kan het ook droog zijn. Het één kan er niet zijn zonder het ander. Maar of dat ook de antwoorden zijn die gezocht worden?  Voor de een zal het voldoende zijn."Het is nu eenmaal zo".
De ander zoekt verder. Welke vragen kun je nog meer stellen als je dieper op het wezen van het leven in wilt gaan.

Je kunt ook vragen WAARDOOR. Vooropgesteld dat je die vraag aan jezelf richt en nooit als antwoord naar buiten wijst, want daar bereik je niets mee. Je kunt alleen maar zelf met dingen om leren gaan en de ander hoeven we niet te veranderen. Niet dat het oplossingen geeft voor wat er IS dat we niet begrijpen, maar het geeft wel meer inzicht want dan kom je als vanzelfsprekend uit bij oorzaken en gevolgen in jezelf. Op die manier kun je ook dieper in je eigen handel en wandel doordringen. Het kan heel verhelderend werken en het brengt je steeds dichter bij datgene in jezelf waar je denkt grip op te hebben. Vaak kom je tot de conclusie dat er heel wat meer nodig is dan een overdenking om grip te krijgen op het eigen functioneren.

Veel zaken die we doen of laten zijn gebaseerd op gewoonte patronen en herhalen zich onmiddellijk onbewust voor we er erg in hebben. Onder bepaalde omstandigheden komt het, voor je er erg in hebt automatisch naar boven en dan zit je al middenin de manier van reageren zoals je dat altijd doet en omdat alle oorzaken gevolgen hebben komen we niet uit het kringetje. Daar is meer voor nodig dan zo af en toe iets opmerken. Er is oefening nodig als je werkelijk iets veranderen wilt of wanneer je meer inzicht wilt krijgen in je eigen omstandigheden, handel en wandel.

"Mens ken uzelf ' is veel meer dan een simpele uitspraak die Socrates ook graag gebruikte naar aanleiding van het Orakel van Dephi las ik onlangs. Nou hoef ik echt geen Socrates te zijn, maar het beter leren kennen van mijzelf  door oefening en aandacht en mijn functioneren te leren herkennen zonder voor of afkeur  heeft me al veel opgeleverd.


Als je goed oplet zul je zien dat we automatisch overal op reageren nog voor we erover hebben gedacht en dezelfde patronen herhalen.
Niet dat daar wat mis mee is, maar we weten het niet eens. Logisch dat we dan ook de gevolgen niet kunnen veranderen als we daar invloed op zouden willen hebben. Onze eigen manier van leven heeft grote consequenties.

Niet mogelijk

Maar weer een persoonlijk berichtje.

Fotootjes plaatsen op het blog en 'likes' op facebook is iets waarbij je niet zoveel na hoeft te denken dat gaat me momenteel wat makkelijker af dan stukjes schrijven over aandacht en overdenkingen. Niet dat ik  niet meer nadenk of aandachtig ben of probeer te merken hoe het in mij functioneert, maar het schrijven daarover gaat niet zo eenvoudig omdat er veel persoonlijke dingen waar anderen bij betrokken zijn een rol spelen. Ziekte en privézaken waarover ik als het mijzelf betrof wel zou kunnen schrijven maar niet over dat waar het anderen betreft.

Geconfronteerd met ziekten speelt reflekteren bij mij een grote rol. Zeker wanneer het dichterbij in de eigen kring voorkomt. Toch voel ik tot nog toe een bepaald onvermogen erover te schrijven door de omstandigheden. Wat gaat er allemaal door me heen, hoe wil ik ermee omgaan en lukt me dat ook? Wat zou ik zelf doen onder veranderende omstandigheden? En hoe meer ik betrokken ben bij de gebeurtenissen des te groter en dieper de ervaringen raken.

Momenteel ben ik bezig wat kinderherinneringen op te schrijven en dat werkt heel rustgevend.  Meditaties, stilte van binnenuit  en beoefeningen helpen me verder. Ik voel me sterk en hoop dat ik tot steun kan zijn.

Land zonder paden