Wijsheid en/of kennis.

We kunnen kennis vergaren via andermans kennis, maar we kunnen nooit wijs worden met andermans wijsheid.


Michel de Montaigne

Maar waar begint nou eigenlijk wijsheid?

Theater Boembats, Nijmegen 
 psychologisch geschoolde clown Mariët Mensink

Indische kers

Toen ik in het begin van de middag in de auto stapte nadat ik de buurman die het tuintje opruimde, had gegroet, wilde ik de deur dichtklappen maar hield hij me tegen. Met de woorden: "de laatste bloem is voor jou", verraste hij me. Zo leuk,  Onderweg rook de hele auto  naar de pietepeuterige verlepte laatste Indische kers op het dashboard en vrolijk ging ik mijn boodschappen halen.

Vanuit zo'n klein begin wordt de blijdschap onderweg steeds groter. Wat kan iemand met een kleinigheid veel doen!

Ik hoop dat jullie er ook een beetje blij van worden. Vandaar dit logje.

Het één en ander.

Het menselijk bewustzijn is zo groot dat het in staat is alles te bevatten.
Lijden en geluk, lelijkheid en pracht, ziekte en gezondheid het is geen enkel probleem.
Wij zijn het zelf die in ons brein de beperkingen aanbrengen en onderscheid maken
Doordrongen worden van die beperkingen waar voor wordt gekozen of die er gewoon zijn,  bewerkstelligt  de ervaring dat er een andere  mogelijkheid is.
Het kan echt, zowel het één als het ander ervaren en zelf in het midden blijven zonder onverschillig te worden en het leven bewust en voluit leven.


Is dat zo?
Is dat echt zo?
Betekent dat bewustwording?

Het is allemaal (nog) niet zo duidelijk

of

heeft de tand des tijds het bewustzijn

verduisterd?

Komt het vanzelf goed

of kunnen we het zelf restaureren?

Ik wens je een aandachtige week toe

Zekerheid

'Waar vind je nog een goede leraar?' schreef Schrips in een reactie.

Ik kreeg een artikeltje dat een vriendin dat ik daar mooi bij aan vond sluiten vandaar dat ik het hier plaats.

ZEKERHEID

In de New Age business wordt een hoop geproduceerd. Te veel, denk ik, vooral omdat de gewone lezer door de bomen het bos niet kan vinden. Al die methodes om beter te worden, beter te mediteren, jezelf te vinden (whatever that may be), contact te krijgen met space-brothers, natuurgeesten, dieren, aura's te zien en kundalini te activeren, het wordt me wel eens teveel. Daarom kom ik tegenwoordig maar zelden in een New Age boekhandel: zo'n uitstalling overtuigt me vooral van wat ik níet wil hebben.

Natuurlijk liggen er ook goeie boeken, waardevolle boeken, boeken die me even in m'n portemonnee laten kijken of ik wel genoeg geld bij me heb.

Maar de vraag blijft prangen: hoe weten al die schrijvers van boeken en van internetblogs zo precies hoe't zit met het leven? Waar halen ze hun wijsheid vandaan?

Uit zichzelf, zegt de getrouwe New Ager. Dat zal wel, want de meeste boeken zijn niet voorzien van een bibliografie, en in het geval van een 'leer' of een 'theorie' vind ik dat om te beginnen al verdacht.

Want in mijn ervaring - en ik heb veel gezien en nogal wat afgelezen - zijn er maar weinig mensen die 'uit zichzelf'  de wijsheid bezitten om anderen te vertellen hoe ze moeten leven, of de kennis bezitten om te weten waar ze hun wijsheden op baseren. Vooral aan dat laatste is nog wel eens gebrek. Men weet niet veel, en dat leidt al gauw tot de illusie dat men zelf heeft bedacht wat als het even wil al duizenden jaren in omloop is.

Natuurlijk is daar een weg omheen, want die schrijvers vertellen hun wijsheden als een verhaal, of ze presenteren zich als geestelijk heel bijzonder, of ze leggen gewoon de verantwoordelijkheid bij het 'zelf' van de ander. "Het zit allemaal in jezelf" is hun boodschap.  "Je hoeft alleen maar naar mij te luisteren en dan komt het er vanzelf uit."

O, zo.

God beware ons voor de betweters, de wijsneuzen, de zichzelf op de borst slaande verlichten en de mooipraters, de dommerikken en de oppervlakkige gelukszoekers.

Hij geve ons onderscheidingsvermogen en verstand, zodat we niet overal intrappen, geen secteleiders achternalopen, geen goeroes aanbidden, geen politieke leiders kritiekloos geloven, en onze voeten op de grond houden.

Houvast ...misschien, in wie ons voorgingen, hun ster achterna. In authentieke spiritualiteit, in uitgevochten levens, in doorleefde wijsheid, in een eenvoudig mens, in een pretentieloze ontmoeting.

Het leven is nou eenmaal niet iets wat we uitgelegd kunnen krijgen. Er zijn geen paden en er is geen zekerheid en geen houvast.  We kunnen geloven en hopen en proberen de hobbelige weg te gaan die naar onze uiteindelijke bestemming voert, en leren van onze ervaringen en van onze fouten. We kunnen hopen op wijsheid en op vergeving.

Maar zekerheid...gelukkig niet.  

Dat is precies de reden waarom het noodzakelijk is altijd alert en kritisch te blijven. Waarover ik in het vorige logje sprak.

Mijn ervaring is dat ik zonder iemand met know how vanuit authenticiteit nooit dat had kunnen leren wat ik wilde leren. Uitgaande van het feit DAT ik wil leren en dat wil ik nog steeds, want het is eindeloos.

Als ik denk dat ik het zelf wel weet houdt dit hele verhaal natuurlijk op.

Al is iets nog zo waardevol

het is zinloos er domweg achteraan te hobbelen.

Pas wanneer de waarde ervan 

door de persoon herkend wordt

doordat hij/zij zich erin heeft verdiept

krijgt het zin en meerwaarde.

Dat geldt voor alle fenomenen

Lief zijn, spiritualiteit en een weg naar vrijheid

Ik wilde zo graag een lief kind zijn. Daar deed ik alles voor. Ik kan me slechts herinneren dat ik maar twee keer bestraft werd, want waarschijnlijk was ik heel gehoorzaam. Ik vond het vreselijk als mijn moeder boos op me was en had er alles voor over om dat te voorkomen.
Die gehoorzaamheid is me duur komen te staan. Niet naar mijn ouders toe, want dat waren schatten, maar de gehoorzaamheid zette zich door in mijn volwassen leven, ik wilde dat iedereen me lief vond, totdat ik me bewust werd van de positie waarin ik mezelf had gemanouvreerd door mijn eigen volgzame houding. Toen wilde ik aan veel dingen niet meer gehoorzaam zijn, omdat ik me bewust werd van andermans opvattingen en een leven dat ik leidde en niet zo wilde. Angst voor de gevolgen van de ongehoorzaamheid namen de plaats in van lief gevonden willen worden en de moed zonk me in de schoenen tot het water me aan de lippen stond en ik wel actie moest ondernemen.
Mijn hele zelfbeeld was opgebouwd uit het idee dat ik lief was.
Heel langzaamaan heb ik me eruit geworsteld door te leren zien dat ik dat niet ben, maar wat ben ik dan wel? Het was niet eenvoudig mezelf in de ogen te durven kijken en te erkennen dat ik niet altijd lief was en dat ook niet altijd hoefde te zijn. Mijn hele leven werd op zijn kop gezet. Ideeën zitten zo diep geworteld. Ik had me als een drenkeling vastgeklamd aan mijn eigen lieve persoonlijkheid die ik dacht te zijn. Wie was ik nog?

Nu na jaren durf ik los te laten en mag ik ieder moment zijn die ik ben. Soms aardig soms boos soms verdrietig soms blij en dat allemaal ben ik. Ik ben niet iets vast, iets dat ik aan kan wijzen of kan pakken. Ik durf in de ruimte te staan zonder duidelijke contouren, de ruimte die ik ben.

Heel veel (boeddhistische)  beoefeningen liggen daaraan ten grondslag. Ik ben blij dat ik mezelf gevonden heb door geen vast punt te kunnen vinden en dat ik van moment tot moment aanwezig mag en kan zijn. Natuurlijk betrap ik me erop dat ik vaak ook niet op die manier in het leven sta, maar ieder moment dat ik dat weer herken is goed genoeg.

In die zin is er nooit een algemene weg naar vrijheid, want iedereen heeft zijn eigen ding en zijn eigen weg om zichzelf te leren kennen en herkennen en zoals in mijn geval dan ook nog eens niet te (hoeven) vinden. Een persoonlijke weg naar vrijheid. De tradities kunnen als richtingaanwijzers dienen. Zelf maak je uit of het de juiste richtingaanwijzer is voor jouw doel en dat kun je alleen maar weten door er op af te gaan. Je ervaring vertelt je hoe en of het bij jou werkt. Niet klakkeloos achter denkbeelden en hoopgevende voorspellingen aan lopen en denken dat het  wel juist zal zijn ook al begrijp je niet hoe het logischerwijs mogelijk is, maar uitproberen, denken, kauwen laten zakken (verinnerlijken) en ervaren. Jezelf tegenkomen, reflecteren en ervaren of het werkt voor jouw doelstelling. Nooit kritiekloos zijn! Maar na goede ervaringen ook de twijfel durven te overwinnen.
Altijd een persoonlijke weg volgend die inzet vraagt met vele juiste en degelijke richtingaanwijzers om alle mogelijkheden in jezelf volop te gebruiken.

Je kunt het pad niet gaan voordat je het geworden bent.
uit: De stem van de Stilte
HPB Blavatsky

Weg naar de overwinning

Met de teugels niet te strak en niet te los

de geest, emotie, en denken (paarden) onder controle

Ook een symbool uit de Bhagavat Gita

Maar dit is de kleine Arc de Triompf in Parijs.

Met beide beentjes op de grond

De schoonheid van het menselijk leven is volgens mij, groter voor degene die zich niet laten verblinden door goddelijke uitstraling.

Bertrand Russell

Dat is niet zomaar een citaat. Dit zegt veel meer dan je op het eerste moment zou verwachten. Wanneer iemand echt in staat zou zijn het hele leven te omarmen, met alles erop en eraan, niets uitgezonderd, niets afwijzend, dan zou hij/zij veel dichter in alle stilte bij een religare komen dan wanneer hij/zij alleen afgaat op dat wat hij/zij denkt dat goddelijk zou zijn. Dat is een grootse opgave om daaraan te kunnen beantwoorden. Dat zijn de voorbeelden die sommige (Boeddha, Jezus, mystici en vele anderen) ons geven, die het lijden en het geluk gelijkelijk aanvaarden.

Voor ons/mij nog lang geen werkelijkheid.


Veroni, Emile en Elvire (op beeldscherm) neemen een cheque in ontvangst van Albert Mund die een sponsorfietstocht maakte naar Roemenië voor Stichting Intermobiel die zij oprichtte om lotgenoten te ondersteunen met o.a.  het project mediteren met een lastig lichaam 

Spiritualiteit en solidariteit

Soms gaan al mijn haren overeind staan door het volgende. Een mentaliteit die ik zie groeien met de jaren. Hoe meer welvaart hoe meer er gedacht wordt dat alles wel goed zal komen..
Ik was bij een lezing. Heel goede stukken erin hoor zeker, maar hier en daar gaan al mijn haren overeind staan. Als er wordt gezegd: het komt allemaal wel goed en we gaan nu naar een betere periode, Aquarius etc. Alsof dat vanzelf iets op zou lossen. Veranderen, ja maar oplossen...??

Dan zou ik wel op willen springen  en zeggen dat, zolang de mens bestaat het niet goed is gegaan en er altijd lijden en ellende is geweest en dat er niets vanzelf  verbetert. Als dat zo was, zouden er ook geen mensen hoeven komen om op de bres te staan of mensen die hun leven in de waagschaal zetten voor anderen. En denk ook aan al diegene die werken in ontwikkelingslanden, in oorlogen helpen en bij natuurrampen. Daarvoor moet wat gedaan worden om het goed te krijgen. Niet dat al diegene die niet op de bres staan niets doen hoor. Iedereen doet hopelijk alles naar beste vermogen evenals ik. Ook de heel kleine en juiste dingen die we doen zijn heel belangrijk.  Maar ik zie zelf nog zoveel dingen waarin ik tekort schiet en met lege handen sta. Of momenten dat ik me niet bewust ben van wat ik zou kunnen doen en me niet bewust ben dat ik mogelijkheden heb, misschien wel meer mogelijkheden dan ik denk.  Het lijkt wel alsof we met zo'n gezegde als: 'het komt  vanzelf goed', over al onze  eigen makke heenwalsen en niet willen kijken naar wat er jaar na jaar, eeuw na eeuw gebeurd.
Kijk om je heen wat een ellende er is. Kijk op TV.  Kijk in je omgeving hoe ouders worstelen met kinderen die ze niet op de rails krijgen. Zie hoe de ene delinquent na de andere excessen begaat en soms wordt opgepakt, maar ook vaak vrijuit kan gaan. Zie hoeveel daklozen er op straat rondlopen. Kijk hoe we met onze minder bedeelden en invaliden omgaan. Hoe we een mentaliteit krijgen van 'eerst eigen volk',' ikke ikke ikke en de rest kan stikke'. Hoe de witte boorden mentaliteit de rijken de hand boven het hoofd houdt in corrupte en zichzelf buiten proportie verrijkende werkzaamheden, maar ook hoe wij zelf als kleine middelmaat met hier en daar een behoorlijk financieel overschot toch niets in willen leveren voor onze buren en met spandoeken gaan lopen wanneer we onze welvaart in moeten leveren aan gezondheidszorg waar we zelf van mee profiteren.  En dan niet te vergeten de moeite en pijn  in je eigen leven en je omgeving. Zeg niet dat je nergens nooit last van hebt, want is dat eerlijk? Heb je nooit iets verloren waar je mee zit of hebt gezeten. Heb je geen pijn en angst gekend? En misschien zit je er nog regelmatig middenin. Kijk in jezelf hoeveel je tekort komt om het leed in jezelf op te lossen. Want je omgeving verander je niet maar wel de manier waarop je ermee omgaat. En daar begint het toch, bij jezelf?
En wordt daar nou niet depressief van, maar wees blij dat je het kunt zien en daardoor kunt handelen.

We komen  allemaal handen en voeten tekort om er iets aan te doen. Maar als we niet zien willen of kunnen zien, hoe kunnen we dan verwachten dat er iets verbeteren kan.  We kunnen reëel leren KIJKEN en bewust worden en dat kost inspanning. We zouden althans kunnen proberen wakker te worden en te werken op wat voor manier dan ook.
Voor die inzet is discipline en reflexie nodig. Niet dat ik dat allemaal verwezenlijkt heb, maar door te zien dat ik het niet kan gaan er steeds weer deuren open en krijg ik ruimte om er iets aan te doen.
Als ik iets hoor van "Het komt wel goed"dan schiet dat in mijn verkeerde keelgat. Daar kan ik niets mee.  Dat is geen uitgangspunt voor mijn idee over spiritualiteit en werken aan mezelf, daar denk ik anders over.

Alhoewel er in het begin van de lezing ook wel vermeld werd dat er werkzaamheid nodig was, te beginnen bij jezelf, wordt daar in mijn optie niet voldoende  de  nadruk op gelegd. Want daar is het waar wat kan gebeuren en niet door te zeggen het zal wel goed komen. En dan een opsomming geven van de context waarin we hier in welvaart leven en niet verder kijken dan de neus lang is. Dan wordt er al snel overgegaan naar: we gaan de goede kant op. Alsof we bang zijn de ellende in de ogen te kijken. Nee dus, we gaan niet de goede kant op.

Hoe kan je iets veranderen als je niet doordrongen bent van de pijn en ellende in jezelf, in je omgeving en in de wereld. 

Doe er iets aan. Begin vandaag je in te spannen voor een beter leven zodat wanneer je zelf uit de puree bent, je anderen nog meer van dienst kunt zijn en denk niet dat het wel vanzelf gaat.

Jullie mogen het allemaal oneens met me zijn, maar het moest me even van het hart.

Dit zijn van die beelden waar je hele verhalen bij kunt bedenken.

We reden over de snelweg langs Parijs en zagen het volgende.

Op een pleintje 

 stond een klein jongetje 
met een stepje 
vol verlangen te kijken
naar een haveloze flat

waar hij graag zou willen wonen

want zijn plek van veiligheid was...

erbarmelijk

tussen de flat en het kerkhof

Er is geen plek in onze herberg
en ook ik kom weer handen en voeten te kort.

Kleine dingen

Heb vertrouwen in kleine dingen, want daarin ligt je kracht.

Moeder Teresa

Verhuizen

Hard gewerkt en nog zijn we niet klaar. Het hele huis stond op zijn kop, maar nu hebben we ook wat...!!

Mijn bureau met de computer staat in de huiskamer en terwijl ik werk aan vrijwilligers opdrachten, mijn logs of wat dan ook, ik heb alles bij de hand. Muziek, de schildersezel, de keuken, ik kan naar buiten kijken en zie de prachtige herfstkleuren. Het zonnetje schijnt achter mijn bureau schuin naar binnen en zowaar, ik moet het scherm iets laten zakken om mijn monitor nog optimaal te bekijken. Dat allemaal omdat de muziekinstrumenten van Fer naar de andere kamer zijn verplaatst. Hij moet nog erg veel aansluiten en in orde maken, maar nu heeft hij de hele kamer ter beschikking en ik zit met warme voetjes in de kamer praktisch tegen de verwarming. Voor beiden een verbetering.

Wat een weelde.

Als ik mijn computer aanzet om te kijken of het weer werkt,  krijg ik een mailtje binnen van Amnesty waarop veel verhalen staan van mensen die geholpen zijn door een simpele klik op beantwoorden, waardoor ik heb laten weten dat ik het niet eens ben, samen met gelukkig vele anderen, met de gevangenneming of uitzetting van onschuldige mensen in landen waar de omstandigheden niet kunnen reiken naar de vrijheid en het welbevinden dat we hier in vele gevallen nog hebben.

Want ook hier zijn allerlei veranderingen mogelijk in de hand gewerkt door oneigenlijke angsten en een teruglopende economie. De vrijheid kan alleen zo blijven wanneer ieder persoonlijk zich zoveel mogelijk inzet voor omstandigheden waarin iedereen zich gewaardeerd en thuis kan voelen. En die inzet eist veel zelfrefexie en een heldere en aandachtige oplettendheid waar onze angsten en ideeën over zelfbehoud de solidariteit overstijgen.

The Young Americans

Het Olympus en Opus College waar mijn kleinzoon op is, organiseert met deze groep een show. In de tweede helft wordt samengewerkt met de leerlingen van het derde leerjaar die in tien uren repetitietijd meegetrokken worden en leren een enorme brok vreugde en dynamiek over te brengen. Een spektakelstuk in de Rijnhal.

Gisteravond na de boerenkool met worst en de hele familie was het zover. Genieten van expressiviteit, een enorme dosis enthousiasme en  energie. Het spatte er aan alle kanten af. Kijk maar even mee.

Na de pauze  werken de leerlingen mee.

En jawel...ook mijn kleinzoon heeft een solo

Natuurlijk ben ik apetrots

Ook de docenten lieten zich van hun beste kant zien

Het was werkelijk genieten.

Meer foto's op
http://ellyvandoorn.wordpress.com/

loslaten

Vergeven is een gevangene vrijlaten en dan tot de ontdekking komen dat jijzelf die gevangene was.

Een gezegde en het laat me denken aan de drenkeling die dreigt te verdrinken. Op zijn rug in het water liggend  omklemt hij stevig de plank waarmee hij zich drijvende houdt. Totdat een mede drenkeling hem erop attent maakt dat hij zijn eigen arm omklemt.

Geraakt worden is mezelf vasthouden aan het ego en vasthouden aan de illusie van het denken over mezelf. Angst te verliezen wat ik denk te zijn, maar op die manier is er niets te verliezen.

Goedemorgen Nederland

Alhoewel...

Dit was in Parijs.

Bernie Glassman

Morgen bij de BOS

BOS: OP STRAAT EN IN AUSCHWITZ Zenmeester Bernie Glassman Uitzenddatum: Zondag 13-11-2011 14:00 ned. 2 Herhaling: Zaterdag 19-11-2011 10:00 ned. 2

Op straat en in Auschwitz

Zenmeester Bernie Glassman

BOS

Herdenkingsdienst

Gisteren waren Fer en ik bij de herdenkingsdienst in het verzorgingshuis, waar alle overleden bewoners van het laatste halfjaar werden herdacht. Zo ook mijn moeder.
Vol goed moed ging ik erheen, want ik heb de dingen een plek gegeven en ben heel dankbaar voor het feit dat ik haar kind heb mogen zijn. Door haar verwend en vertroeteld ben en zo'n schitterend leven heb ontvangen. Een waardevol leven ook al zijn er tijden geweest dat ik me daar niet bewust van was en zeker tijdens problemen en ellende. Zij, samen met mijn vader  waren er altijd om me te ondersteunen en bij te staan. Tot de laatste jaren, na het overlijden van mijn vader, draaiden langzamerhand  de rollen om en kwam er voor mij een heel leerproces van loslaten op gang , overgeven en accepteren dat het was zoals het was. Ik herkende de moeder niet meer die me altijd vol aandacht en liefde omringde, die belangstelling had voor alles wat ik deed. Eerst probeerde ze dat nog wel maar later verdween het en was haar aandacht  hoofdzakelijk gericht op de haar omringende  basale zaken .
 Ik ben me nu bewust dat het voor mij een hele periode is geweest van leren omgaan met datgene waar ik zoveel moeite en pijn door kreeg. De moeder die voor me klaarstond was verdwenen en daarvoor in de plaats was er een doorlopende zorg met een soms niet begrijpen van mijn kant. De dagelijkse confrontatie iedere keer weer aangaan. Steeds weer aanlopen tegen mijn ego dat het zo graag anders zou willen en uiteindelijk de rust van haar overgaan, wetend dat ze 'goed geborgen naar huis' was gegaan en ik hopelijk het juiste in de afgelopen jaren heb gedaan. Ik zal daar nooit zeker van zijn en dat verlang ik ook niet. Ik kon weer wat meer mijn eigen ego zijn en eigen dingen doen . Toch heeft het me ook veranderd en bewuster gemaakt.
Ja die tijd is afgesloten maar zij, evals mijn vader is voor altijd vol liefde in mijn hart aanwezig. Een gevoel en een idee van wat  liefde is, heb ik van hen overgedragen gekregen door de jaren heen. Het is goed geweest en het is goed zoals het is.

En toch tijdens de dienst werd ik verrast door mijn opkomende emoties.
Zoveel jaren heb ik als medewerkster in het verzorgingshuis doorgebracht, heb er mijn verleden min of meer verwerkt, ben er weer weggegaan onder moeilijke omstandigheden, ben er weer teruggekeerd als dochter van een bewoonster. Mijn moeder is niet meer. Ik voelde het gemis naar boven komen gelijktijdig met de verademing van niet meer hoeven zorgen. Een afsluiting van een grootse periode in mijn leven.
Er is een tijd voor .... met een hele opsomming van woorden die een eigen kwaliteit inhouden, werd er in de voordracht door de dominee gezegd en verder zij ze:  denk niet te gauw dat je.... en neem de tijd....
Ik denk zeker dat ik vrede heb met alles wat er was, maar emoties, dat is een ander verhaal. Ze komen en gaan en zo plotseling kun je er weer middenin geplaatst worden en moet het weer even zijn plaats in je leven innemen. Het mag er allemaal zijn. Het hoort bij het leven en dat is heel bijzonder.
Alles te ervaren alles te leren omarmen en te laten zijn  zoals het is.

En die ervaring heb ik hier en nu even opgeschreven met heel veel mooie, maar later ook moeilijke en zware herinneringen  aan mijn moeder in dankbaarheid dat ik het allemaal mee mocht maken en ervan kon leren.

Wat is wijsheid?

In het blogje onder deze link heb ik het er al even over.

 Er is altijd het denken vanuit een middelpunt.
 'Het middelpunt dat IK denk te zijn', schrijf ik daar. Het oplossen van het egocentrische denken of misschien wel alleen al het herkennen daarvan zou een begin kunnen zijn van het realiseren van meer wijsheid.

 Refelxxus heeft het als reactie in het vorige bloge over: per seconde het juiste doen dat is mijn instelling, "het goede doen" lijkt me een dwaalweg.

We denken zo vaak het goede te doen en dat kan heel anders uitpakken omdat we eigenlijk zo weinig of, misschien wel niets weten. Altijd functionerend vanuit het denken in ons eigen middelpunt. Altijd kijken door onze eigen bril die gekleurd is, daar komen we niet omheen. Pas wanneer we dat door krijgen en de kijk op ons doen en laten herkennen als typisch iets van onszelf en het egocentrisme erin bespeuren,  kan er iets anders gaan gebeuren. Een waar woord van Reflexxus. Ze zegt waarschijnlijk niet voor niets 'iedere seconde', daar zouden  we ons bewust van kunnen worden om juist te handelen.
Sommigen hebben daar wat meer kijk op en anderen wat minder, maar daar ligt het begin van wijsheid en het juiste denken en handelen.
Dan kom je jezelf wel tegen hier, daar en overal en dat is niet altijd gemakkelijk. Spiritualiteit is doorgaans geen pad van doorlopend halleluja, dat wordt het pas wanneer je de ins en outs gaat herkennen in jezelf en er niet meer voor wegloopt, relativeert of vergoelijkt. Het is geen eenvoudige weg en het volgende citaat uit de Upanishads kan ik dan ook helemaal onderschrijven.

Wijze mensen zeggen dat het pad van de wijsheid smal en moeilijk te betreden is, zo smal als het scherp van een scheermes.


Het gaat een stapje verder dan het goede doen dat wij niet in essentie kennen, het is overtrokken door  de bril die we ons eigen hebben gemaakt. Het heeft te maken met het juiste doen, met wijsheid een wijsheid waar we zelf geen hoofdrol meer in spelen.

Het zou mooi zijn als we alles en  iedereen en ook onszelf met alle tekortkomingen, konden omarmen zoals een moeder haar kind omarmt vol van warmte en liefde en toch niet weglopen voor dat wat ons niet bevalt. De fouten corrigerend en misschien rechtvaardig bestraffend zonder het kind te veroordelen.

Wie wijs is mag het zeggen denk ik dan.

En wie zonder zonde is werpe de eerste steen zei Jezus.

Spiritueel bezig

Wat is nou toch spiritueel bezig zijn?

Ik ging naar de Theosofische Loge voor de cursus Geheime Leer van Blavatsky, die al wel 15 jaar één keer per maand loopt en bijzonder interessant is, toen ik mijn buurman tegenkwam.
"Ik ga heel heidens bridgen," vertelde hij me.
Misschien ben ik wel een muggenzifter, maar ik blijf daar over nadenken.
Volgens mij zit het zo.
Er wordt vaak gedacht dat spiritueel bezig zijn iets heel ver weg is, iets wat niet met deze aarde en ons menselijk leven te maken heeft. Iets heiligs, afgezonderd van het dagelijks leven.
Maar ik denk daar anders over. Spiritueel bezig zijn is voor mij een HEEL mens worden die alle mogelijkheden die hij in zich heeft hier op deze aarde weet te gebruiken. Je kunt alles wat je wilt in je leven doen en als je spiritueel bezig wilt zijn betekent dat, dat alles wat je doet onderbouwd en doordrongen is van Liefde Mededogen. Als er een motivatie in je leven een rol gaat spelen en je daar iedere dag een tikkeltje meer van doordrongen raakt dan komt alles in dat teken te staan. Je wordt ervan doordrongen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Al je handelingen zijn daarop gebaseerd.
Niet dat ik dat al zover ontwikkeld heb hoor, o nee nog lang niet, maar het is me wel duidelijk dat je op basis daarvan tot veel meer in staat bent. Dat is volgens mij de ontwikkelings gedachte die erachter zit. Ermee aan het werk gaan en ervaren hoe het werkt en wat het oplevert.

Mijn leraar Gelek Rimpochee stelt weleens de vergelijking met een stuk vloeipapier die je in de inkt stopt, of in de boter zoals hij het vaak zegt vanuit de Tibettaanse traditie. Heel langzaamaan wordt het hele vel doortrokken van de vette boter. Zo is het ook als je gaat leven vanuit een motivatie. Dat is iets wat je op kunt bouwen. Dat heb je niet in een paar dagen voor elkaar. Met veel aandacht kun je de motivatie stapje voor stapje groter maken.
En dan is er ook nog het verhaal van die monnik. De Tibettaanse traditie is o.a. afgestemd op logisch nadenken en het je eigen maken ik zeg altijd: kwartjes laten vallen. Nou die monnik, ik vertel het maar even zoals ik het verhaal onthouden heb,  had daar geen kaas van gegeten en niemand zag kans om hem ook maar iets bij te brengen. Het was een wanhoop, totdat een abt hem een baantje gaf en hij dagelijks de tempel schoon moest maken. Daarbij moest hij voortdurend herhalen: "Ik verwijder al het stof, ik verwijder al het vuil." En terwijl hij vanuit de onderliggende motivatie van Liefde en Mededogen iedere dag bezig was, vielen er steeds meer kwartjes tot hij de verlichting bereikte.

Ik kan niet bridgen, maar ook 'heidense' (ik moet om dat woord altijd een beetje lachen, want ook daarachter  gaan  heel waardevolle mythologische verhalen, prachtige symboliek en een rijke traditie schuil) aktiviteiten kunnen vanuit een juiste motivatie waardevolle resultaten opleveren.

Spiritueel koper poetsen

:-)

Niet iets

Een begrijpende God is geen God

St. Johannes Chrysostomus 

We kunnen maar één ding zeker weten over God- Dat hij is wat wij niet zijn.

Simone Weil 1909-1943

Ik heb u niet buiten gevonden, o Heer, want ik maakte de fout om U die binnen in me is, buiten te zoeken.

St Augustinus van Hippo



Het lijkt allemaal zo tegenstrijdig en toch is  in de stilte van het hart een verbinding mogelijk met dat wat (het) niet is.

Van Elly

Wat kun je hier nou nog aan woorden toevoegen...:-)

Misschien nog een paar sfeervolle plaatjes

Stralend herfstweer.

Is dat het wat mij zo gelukkig maakt?
Ik kijk uit het raam en zie in het park de prachtige herfstkleuren. Ik hoef er niet eens het huis voor uit. Ik realiseer me dat ik al die duizenden twinkelende rinkelende blaadjes kan zien. Dat is heel bijzonder. Het neemt me in herinnering mee naar mijn moeder die in maart overleed. De laatste jaren was ze blind en zittend voor haar raam had ze een prachtig uitzicht waar ze niet meer van kon genieten.
Is het vreemd dat ik me zo gelukkig voel dat ik kan zien? De kleuren en de tinten, het zijn er zoveel. Ik ben heel visueel ingesteld en heb ook een goed visualisatie vermogen. Mocht ik evenals mijn moeder ooit niet meer kunnen zien, dan hoop ik me alle beelden te kunnen herinneren. En net zo tevreden en gelukkig te blijven als zij totdat ook haar geest achteruitging.
Ik heb geen moeite me voor te stellen dat ook mij dat kan overkomen. Waarom zou ik me zorgen maken over iets waar niets aan te doen is. En als er wel iets aan te doen zou zijn dan zal ik dat zeker niet nalaten.
Nu ben ik gelukkig met al het goede dat er is.
Ik ben vanmiddag  het park ingewandeld en zat met mijn fototoestel op een bankje. Er passeerden grootouders met hun kleinkind dat voor hen uitrende. Ik zat met de camera op mijn schoot heerlijk op mijn gemak rond te kijken en te genieten van het zoele herfstweer.
De man zei tijdens het passeren. "Alles in de aanslag?"
"Ja hoor", antwoorde ik.
"Een goede fotograaf neemt er de tijd voor", zei hij.
"Ja, en dan komt het vanzelf op je af ", lachte ik terug.
En zo is het.

Intussen is er een prachtig nieuw verpleeghuis aan de andere kant van het park neergezet.

Wie weet  moet ik er ooit gebruik van maken, maar voorlopig

is het goed zoals het is en bekijk ik alles van een afstand.

Help !!

It's a relief, frankly, that in Buddhism, there is no self to save.

Darren Littlejohn

vrij vertaald.

Wat een opluchting dat er in het boeddhisme geen zelf is dat veilig moet worden gesteld.

En als je dat door begint te krijgen dan zegt Nietsche ook nog.

De mate van wijsheid kan afgemeten worden aan de verkleining van opgewondenheid.

Dus als ik het nu goed op een rijtje zet dan is het alleen maar zinvol je voor rechtvaardigheid liefde-mededogen en wijsheid in te zetten.

Maar er is altijd dat denken vanuit het middelpunt dat IK DENK te zijn. IK wordt aangevallen `HÈÈÈÈLP
Lastig hoor om dan niet opgewonden te raken.
Wijsheid en zelfloosheid houden dan verband met elkaar volgens deze inzichten.

Zou Lodewijk de 14de dat ook geweten hebben in zijn schitterende paleis Versaille?

Vakantie en religare

Wat heeft vakantie nou met religare te maken?

Ik ben regelmatig in half Europa en zelfs een keer op Curaçao met vakantie geweest. Het is heerlijk om andere landen, streken en steden te verkennen en er rond te kijken.

Je kan denken: “Ach, het zijn allemaal steden, het zijn allemaal landen, het zijn allemaal streken”.  Ja, maar ze zijn allemaal unique en dat maakt iedere vakantie weer een feest. De verschillen kunnen zien is heel bijzonder en een grote verworvenheid. Ik ben blij dat niet alles hetzelfde is, dat zou de wereld niet zo interessant en aantrekkelijk maken.

Het zijn steeds weer vakanties waar ik me op verheug en waar ik blij mee ben.

Stel nou, Parijs heeft me deze reis bijzonder geraakt. Ik voel me er bijna thuis en zou er veel meer van willen weten. Misschien zou ik er wel willen wonen. Als dit een stelling is kan je natuurlijk alle andere vakantie oorden daarop toepassen. Kreta bijvoorbeeld. ;-) En nog steeds hebben we het over de verzamelnaam, vakantie heerlijk!

Maar goed, ik heb me voorgenomen om meer over Parijs aan de weet te komen omdat de eerste indrukken goed zijn en ik me erdoor aangetrokken voel. Misschien als ik er meer over weet dat ik afhaak omdat het toch niet aan mijn verwachtingen voldoet. O.K. maar daar hebben we het nu even niet over. Uiteindelijk heb ik een vrije wil om te onderzoeken en te stoppen wanneer ik wil.

Parijs, ik duik er steeds verder in en val van het een in het ander. Ik leer de geschiedenis van de stad kennen en zie bijna voor me hoe het gegroeid is. De sociale omstandigheden van arm en rijk en hoe het zich heeft gehandhaafd binnen de hele landelijke context. Geweldig!. Ook zie ik de relaties in de kunst tussen alle andere steden in Europa, hoe een en ander synchroon loopt met de kunst in Italië en Florence en daardoor gaat ook die stad me steeds meer boeien. Het leuke is dat, hoe verder ik me in Parijs verdiep hoe breder ik kan kijken naar andere steden waar ik veel minder van weet, maar die beslist niet hetzelfde zijn. Toch zit mijn verdieping niet in Florence maar in Parijs.

Van de Aziatische steden weet ik nog minder of bijna niets, zij zijn op een heel ander sociaal fundament gebaseerd en ik kan onmogelijk zeggen dat het dezelfde structuren en onderbouwingen heeft als Parijs. Niet minder, maar wel anders. Toch zou ik daar ook wel met vakantie naartoe willen, maar mijn diepgang en thuisvoelen in die steden zal een heel andere frequentie hebben en meer aan de oppervlakte blijven van OOO en AAAAAH. Erica Terpstra, geweldig toch J.

Je begrijpt. Het is allemaal prima en het is maar net waar je voor kiest.

Het heeft niets te maken met kunnen of eraan toe zijn wanneer je je wilt verdiepen in datgene waarvan je voelt of vermoedt dat je daar je thuis in zult gaan voelen. Slechts met willen heeft het iets te maken. En als ik niet wil, dan verdiep ik me toch niet.

En zo is het ook met religie.

Het is niet logisch om alles op één hoop te gooien en te zeggen dat alles hetzelfde is en naar hetzelfde voert. Dat zou de hele wereld en het universum wel erg klein maken. Als ik me verbonden met iets voel, met Kreta bijvoorbeeld, dan wil ik daar steeds weer naartoe, ik voel me er thuis. En misschien voel jij je thuis op de hele wereld en heb je geen enkele behoefte om je in het één meer te verdiepen dan in het ander en te ervaren wat dat betekent. Of misschien heb je je hier en daar een beetje in verdiept. Nou prima hoor. Maar dat wil nog niet zeggen dat de hele wereld hetzelfde is. Pas als je verder gaat kijken ga je de verschillen zien. Toch?

Zo is het ook met de verschillende tradities. Het oosterse denken over wat God(en) is, Hemel, Hel en allerlei andere zaken zoals wat er na de dood is en waartoe die 'ideeën' daarover dienen,  heel anders dan in de christelijke context . Als ik dat door elkaar ga halen dan kloppen dingen niet meer. Dan krijg ik een vertekend plaatje van waar oosterlingen het over hebben en leer ik niet begrijpen waar het in de oosterse tradities werkelijk om gaat.

Evenals wanneer ik me niet echt eigen heb gemaakt waar de mystiek in de christelijke traditie het over heeft en bij voorbaat dingen afwijs of misschien wel denk dat ik het weet. Zonder me in het waarom, waardoor en waartoe te verdiepen zal ik niet zo eenvoudig achter de diepgang daarvan komen die ik uiteindelijk kan gebruiken om me eraan te spiegelen.

Want dat is het waar het om gaat in religie, religare. De blik naar binnen richten, aandachtig worden en de diepgang in mezelf leren herkennen en ervaren.  Religies van Oost en West geven mogelijkheden tot spiegelen en jezelf leren kennen. De methoden en uitkomsten zijn even verschillend als de verschillende steden waarin je je wel of niet thuisvoelt en dat is goed. De bron in jezelf wordt door iedereen op een unique manier ervaren.

Ik wil hier alleen maar duidelijk maken dat ik blij ben met alle verschillen die er zijn en hoop dat het nog lang zo zal blijven zodat velen zich ergens en daardoor vooral in zichzelf geborgen en thuis kunnen (gaan) voelen. Niet meer en niet minder dan dat.

Jacques Louis David

Napoleon kroont zichzelf en zijn vrouw tot keizer

Belangeloos geven.

Ware liefdadigheid bestaat alleen als er niet gedacht wordt aan geven, gever of gift.

Boeddha.

Spiegelen

een interessant bezigheid

'Mens ken uzelf.'