Het bijltje erbij neergooien

 Nee ik zit niet goed in mijn vel. Vanmorgen om 5 uur werd ik beroerd wakker. Mijn darmen. Dan voel ik me hartstikke ziek maar weet uit ervating  dat het wel over gaat. Het duurt inderdaad een paar uurtjes maar nu ben ik hoofdzakelijk nog moe.

Gister een zware dag gehad een begrafenis en daardoor ook nog iemand mee naar huis, heel fijn en gezellig maar ook vermoeiend en dom genoeg rucola gegeten omdat ik hoopte dat beter te verdragen dan sla, maar nee dus. 

Vandaag gooi ik gewoon het bijltje er even bij neer. Lekker bijkomen.

Douche cabine

Ik hang heerlijk op de bank en lig half met de laptop op mijn benen te tikken. Daarbij hoef ik me niet druk te maken en kom ik de warme dagen wel door. Ik ben veel aan het schrijven de laatste tijd en het meeste komt op Elly.s eigen wijze te staan.

Zorgen maken schreef ik al eens, daar heb je niks aan en dat doe ik ook niet zo snel. Wat komt dat komt. 

Maar ja. Hoe moet die enorme nieuwe douchcabine die vervangen moest worden omdat de oude stuk is en niet gemaakt kan worden, bij ons in huis komen op de eerste verdieping.?  We hadden al van alles bedacht en een steekwagentje, die in dit geval veel te klein zou zijn gewest, klaargezet. Nu in coronatijd hadden we te horen gekregen dat het 42,5 kg wegende pakket slechts tot aan de eerste drempel gebracht zou worden.  Dat is beneden voor de hal. En dan moet het ook nog de lift in en allerlei hoekjes om. pffff. Ik zag het helemaal niet zitten. Maar goed, het steekwagentje stond klaar, we zien wel.

De bel. Daar is hij. Wij naar beneden en ik zeg tegen Fer, 'vraag of hij wat koels te drinken wil'. Ja graag was het antwoord. En jawel hoor  en aardige jonge knul zette dat enorme pakket op zijn eigen grote steekkar en daar ging het naar boven. Keurig door alle hoekjes en deuren gemanoeuvreerd en op de voorlopige plek gezet. Dan is een fooitje zeker op zijn plaats. Hij blij, wij blij. Wat een opluchting. Nu wachten op de installatie dan kan ik over een tijdje weer lekker douchen in plaats van in het bad douchen 

Oplettend zijn

 Grappig

Als er geen titel boven het blogje staat staan er minder bezichtigingen in de statistieken. Gelukkig zit ik daar ook niet op t wacjten. Ik vind schrijven gewoon leuk en schrijf graag over de dingen die me bezih houden. Hier op dit blog meer van algemene aard en op mijn eigen wijze over dingen die me bezig houden en wat meer spiritueel van aard. Maar ja dat is ook zo betrekkelijk want spiritualiteit is voor mij verweven met het dagelijks leven. 

Eigenlijk ben ik op dat andere blog begonnen omdat ik dacht dat er zaken waren die ik voor mezelf wilde schrijven maar al doende kwam ik tot de ontdekking dat er nauwelijks iets is dat ik geheim wil houden. Ik ben geloof ik niet zo'n privacy freek. Dus maakte ik dat blig oook openbaar. Als ik berichten niet wil delen kan ik ze altijd nog onder privé zetten, toch.

Maar goed dit weekje is weer achter de rug en een warm weekend alweer bijna voor een kwart voorbij als ik dit schrijf. De tijd vliegt. Vanmorgen even mijn stylus pennetje opgehaald van het Galaxy tablet. Dy was kapot gegaan en ik heb een nieuwe gekregen. Kan ik weer van alles uitproberen. Dat vind ik allemaal zo leuk om te doen.

Verder kregen we vlak voor de hittegolf een airco dus ik zit hier nu echt niet te puffen en voel me een bevoorrecht mens. Ik lees net bij Geri kleurrijk weer over al die ellende in Libanon. En dat is niet het enige de hele wereld is vol met leed en verdriet en er zijn slechts  een paar 'happy vieuw' op de hele wereld lijkt het soms die het voor het zeggen hebben en die onder goede omstandigheden kunen leven , zoals wij.\,  Je zou graag iets aan de ellende van de hele wereld willen veranderen maar het lijkt bijna onmogelijk. Voor mij is dan ook het enige om ermee te doen er mijn best ervoor doen zo vriendelijk mogelijk in het leven te staan zodat ik er kan zijn. Niet wegloop voor de nare dingen van mezelf en van anderen, Maar dat gaat niet altijd vanzelf.

Hoe vaak word ik niet boos als het niet meezit, hoe stel ik me op tegenover mensen die lastig op mij overkomen en met een sacherijnig gezicht naar me zelf komt ik ook niet vriendelijk over en dat werkt niet heilzaam op mij en op anderen. Zo zijn er talrijke voorbeelden waarin ik nog heel wat te leren heb. Want als ik oplet dan overkomen mij die onhebbelijkheden dagelijks. Vaak wals ik eroverheen en heb het niet eens in de gaten hoe mijn geachten naar onhebbelijke dingen schieten. Ook dat leren zien is voor mij spiritualiteit. Het gaat niet over zgn. hogere dingen. Het gaat over hier en nu er op een vriendelijke manier zijn. En daar hebben we hier onder deze goede omstandigheden toch alle mogelijkheden voor om daarop te letten? Tot nog toe worden we niet geplaagd door al te grote problemen en natuurlijk wel voor degene die bv in de zorg werken en nog niet zijn hersteld van de vorige corona golf. Wat klaag ik dan? Ik kan gewoon doen wat ik kan.

Dus ik doe mijn best.En waar ik ook met andere dingen behulpzaam kan zijn, zal ik er ook proberen te zijn. Ook al heb ik zelf beperingen er is nog genoeg over om op te letten.

Doe je mee zelf ook oplettend te zijn?

Kijk dit blogje had nu ook op elly'seigenwijze kunnen staan. 

De verf heeft ook mij de weg gewezen

 en ik weet niet of ik er nog hier of daar iets aan veranderen wil. 

Ik laat het voorlopig maar eveb zo. Ik twijfel over ...

Hoezo, slecht zien?

Wat is het toch een rare ouderdomshandycap.

Zitten we lekker aan tafel te lunchen  met een heerlijke nieuwe haring erbij. Zie ik plots een graatje aan de vinger van Fer hangen. 

Als je dat ziet en zegt dan wil toch niemand meer geloven dat er hele letters in een tekst wegvallen en dat ik moet zoeken bij de oogarts om de letter te vinden die hij aanwijst en het dan nog niet zie met dat ene oog als het te klein en te ver weg is.

Schrijven is ook lastig omdat ik vaak de volgende letter die ik wil schrijven niet kan zien en dus meer op gevoel af moet gaan. Daarom is het toetsenbord zo makkelijk en zeker nu ik ook nog eens de beschikking heb over verlichte toetsen die de lettercontrasten versterken. Wat leven we toch in een mooie tijd met zoveel goede uitvindingen om allerlei handicaps te kunnen ondersteunen. 

De 31 augustus krijg ik de staar operatie voor het tweede oog. Ik kijk ernaar uit. Bij het eerste oog is het echt beter geworden. Ik ben benieuwd.

En dan woon ik ook nog zo mooi. Dit is het park waar mijn raam op uitkijkt. Als je het pad doorloopt kijk je tegen ons appartement aan. Ik ben een gelukkig mens.

 

De Hoge Veluwe en Otterlo

Gisteren zijn we even naar de Hoge Veluwe gereden. Het is heerlijk hier in het midden van het land in  Arnhem te wonen. Er is zoveel moois aan natuur rondom. Daar hoef je niet ver voor te gaan. In tien minuten staan we met de auto voor het hek van de Hoge Veluwe.  We hadden niet zoveel tijd want s middags kwam de jongste zoon met zijn vrouw langs en hebben we alles bij elkaar een prachtige dag gehad. 

Op de Veluwe wilde we een wandelingetje om de plas bij het bezoekerscentrum maken.

 Maar het werd geen ommetje. Er was een brieje opgehangen dat we op moesten passen voo de processierups die daar kennelijk ergens zijn best deed. 

We zijn teruggewandeld om aan de andere kant langs de plas te lopen waar hoofdzakelijk dennen en berken stonden.

Maar ook het looppad langs het water was afgesloten

Toch was er nog wel van alles te fotograferen en daar gaat het ons altijd om. Dat we nog geen vierkante ogen hebben is een raadsel 

Het werd erg warm en we zijn doorgereden naar St Hubertus. 

Daar aan de linkerkant van de weg is ook een plas 

met prachtige-en heel veel waterlelies dus deden we daar een rondje 

Voor we weer naar huis gingen

We gingen via Otterlo terug, het dorp waar ik zoveel kinderherinneringen van meer dan 60 jaar terug heb liggen.  Achter deze boerderij stond een afgedankte bus die mijn ouders en zus van moeder  kochten  van de Gelderse Tramwegen die mijn vader met zwager ombouwde tot grote kampeer wagen. De boerderij wordt nu als vakantie oord en vele andere activiteiten geëxploiteerd. Ik ga er maar weer eens iets over schrijven in mijn blog "lang geleden".  Schjrijven over een tijd die niet meer bestaat.  Herinneringen ophalen.

 In het dorp stikte het van de toeristen en er was niet veel over ven de oude dorpsstraat. Maar er kwamen steeds meer  herinneringen naar boven. Nog gauw een kiekje van de dorpskerk. Wat was het toen anders. Gauw weg uit de drukte! 

 Ik heb nog een fotoboek van oud Otterlo en Wim Zonneveld zong 'slagerij J v.d. Ven'. Nou die schijnt er nog te zijn als ik het bord op de kruising naar Arnhem Ede mag geloven. 

Ja ik krijg er zin in om erover te schrijven. 

En...

Ik heb ook weer heer wat fotootjes van de bloemetjes en bijtjes voor het fotoblog.

Ik hoef me niet te vervelen.

Familie

Ik ben niet zo van het familieplaatjes delen. Maar zo af en toe vind ik dat wel leuk. Zo kreeg ik deze foto toegestuurd van mijn oudste zoon. Met een van zijn drie kleinkinderen en mijn achterkleinkind dus.  Jaja. 

De verf wijst de weg

Wordt vervolgd

Het weekend ligt al weer even achter me. Zondag fotografeerden we in de insectentuin van de kinderboerderij. Er stond behoorlijk wat wind en dat is lastig met macro fotografie. Maar toen we de tuin inliepen zag E\Fer onmiddelijk de kleine kolibrivlinder en konden we een paar mooie foto's schiten. Nou ja, een paar, we schieten er dan heel wat in de hoop dat een enkeling scherp genoeg is.

Deze konden er wat mij betreft wel mee door. Het gaat allemaal

Zo snel en in no time vliegt dat kleine beestje van de ene bloem naar de andere.  

Het is heerlijk in die mooie tuin rond te wandelen. Mijn schildersvriendin heeft daar veel werk verricht en het ziet er prachtig uit.  Nu er veel regen is gevallen is alles groen en in bloei. Intussen werkt zij er nu niet meer en stuurde ik haar een fotootje van het overzicht.

Gisteravond een zoomcursus met mooie gesprekken en diepzinnige onderwerpen. Ik geniet daarvan en ik vind het heerlijk dat het nu allemaal met zoom mogelijk is. 

Vanmorgen een koffie bijeenkomst in een grote ruimte met open deur en 5 gezellige mensen die van de kunst zijn of ervan houden op grote afstand van elkaar. Zij hebben wat meer moeite met de digitale bijeenkomsten. Voor mij maakt dat weinig verschil gelukkig. Ik voel me behoorlijk eigen in het digitale domein.

We maakten tekeningen naar aanleiding van korte tekstjes. Heel inspirerend om er thuis weer mee verder te gaan. De tekeningetjes zijn daar gebleven dus kan ik ze niet laten zien.

Tja en verder zijn we op zoek naar het vervangen van de douchecabine want de deur is eruit gevallen. Helaas er zat een slecht scharnier in en er is bijna geen andere oplossing dan een heel nieuwe wand. Dus het is voorlopig even behelpen met het poedelen in het bad, dat is anders dan ik gewend ben maar niet slechter.  Wat zijn we toch gewoonte dieren, want het zal toch wel lekker zijn als ik weer gewoon in mijn eigen gewoontepatroon kan douchen.

En nu zie ik dat ik achter loop want ik had zondag al een blogje over dat fotograferen geplaatst. Nou ja, niets mis mee toch?

De kolibrivlinder

De laatste tijd heb ik wat uitgebreider geschreven over de dingen die me binnen spiritualiteit bezig houden op https://ellyseigenwijze.blogspot.com/

Niet dat spiritualiteit voor mij iets anders is dan het dagelijks leven maar ik kan het er specifiek over hebben hoe dat voor mij voelt en hoe ik daarmee omga, waar ik mee bezig ben maar uiteindelijk werkt het door in het hele leven en is voor mij meditatie niet zoveel anders dan oplettend en bewust midden in het dagelijks leven staan. Ook al heb ik dat op een kussentje moeten leren en leer ik daar nog steeds van, om mijn kleine hersentjes wat rustiger te laten worden waardoor ik me minder laat afleiden door allerlei emoties zoals ik dat langer geleden wel heel erg  deed.

Maar vanmorgen zijn we weer even heerlijk naar de insectentuin van de heemtuin hierachter geweest. We hadden er laatst al de kolibrievlinder gefotografeerd en dan schieten we enorm veel fotootjes in de hoop dat er iets goeds tussen zit. Nu gingen we dus weer en op hetzelfde moment dat we binnen kwamen lopen liet hij zich weer zien. Ik ben blij dat Fer me dan waarschuwt want die slechte ogen hebben het niet zo snel meer in de gaten en bij beweging vang ik dan een glimp op. Dan heel goed focussen en ja dan kan ik hem ook 'pakken'. Gelukkig stelt het fototoestel zelf scherp alhoewel ik hem goed met het puntje erop moet richten maar dat lukt wel en mijn ervarting doet de rest. Ja heerlijk dat dat allemaal nog kan.

Ik zal blij zijn als ik 31 augustus de volgende staar operatie krijg want ik hoop dat het dan toch weer een tikkeltje beter en makkelijker zal gaan. 

Na die eerst vlucht verdween hij en zijn we na een paar vlinderjtes en bijtjes verschalkt te hebben weer naar huis gegaan. Lekker geluncht en hier is ie dan.

De Kolibri vlinder van de tweede fotoshoot  De eerste staat al op  

 https://ellyvandoorn.wordpress.com/2020/07/19/kolibrivlinder/

Here I come

Ik kreeg een telefoontje van Vreedenhoff. Al in geen maanden ben ik daar meer geweest. Na de lockdown mochten de vrijwilligers er niet meer in maar nu is dat alweer een poosje verleden tijd.  Voorzichtig worden er weer activiteiten opgestart en ook mij werd enklele weken geleden gevraagd of ik een keer in de maand de klassieke muziek middag weer wilde doen.

Onder bepaalde voorwaarden wilde ik dat wel maar niet meer in een kleine huiskamer. Er moet meer ruimte zijn en dat betekent dat er voor die gelegenheid ook andere apparatuur moet komen. Dat was lallemaal te regelen en nu kreeg ik een telefoontje van Lynette, die ik in de jaren tachtig nog zelf heb aangesteld als activiteiten bege;eidster, of ik morgen langs wil komen om poolshoogte te nemen.

Leuk om haar dan ook weer even te ontmoeten en ik ben benieuwd hoe alles geregeld is want ik wil maar een klein groepje in doie grote ruimte met ramen en deuren open. We zullen zien. Want zelfs vnaar de verjaardagen van de familie gaan we niet. Nou scheelt het wel dat die oude mensen ook geen feestnummers meer zijn en niet meer gezamenlijk in de kroeg hangen. Ik hoorde dat de mondmaskertjes klaar lagen en de veiligheidsregels nauw in acht worden genomen. Ik ben benieuwd hoe ik dat morgen ervaren zal.

Vreedenhoff, here I come hihihihi.

Vliegen

Vlinders vliegen langs
mijn raam en weten niet van
menselijk bestaan

Paul Blokhuis bezoekt Old-School

Altijd weer schrikken om mezelf te zien. Ook al is het maar een paar seconden.

Mister Motley

Op dinsdagmorgen ben ik altijd op de koffie bij Locatie Spatie of Motel Spatie het een hoort bij het ander en hoe dat nou precies  zit dat ga ik toch maar eens uitzoeken.

Gerda van de Glind is onze gastvrouw en kunstenares schrijfster. Ze heeft altijd wel iets interessants te melden samen met Kimya en we leren elkaar zo aardig kennen. Eerst was het een digitale bijeenkomst maar nu ben ik er twee keer life geweest en dat kan goed buiten als het niet regent.

Gerda schrijft voor Mister Motley een digitale kunstkrant en deze keer schreef ze een artikel waarbij ze onze inbreng publiceerde als kijken door de ogen van ouderen. Ach, weet je wat
ga zelf maar even kijken. Ik mocht er ook mijn zegje doen.

https://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/kijken-naar-het-werk-van-rabi-koria-vibeke-mascini-afra-eisma-en-raquel-van-haver

Oogdruppels

Ik kijk nog een beetje wazig uit mijn ogen van de druppeltjes om de pupil te vergroten zodat de professor erin kan kijken.. Maar dat gaat wel over.  Net terug van de oogkliniek en met toestemming voor de tweede staar operatie aan het andere oog. Zit er eindelijk weer schot in. In de hoop dat het net zo verbeterd als het eerste oog..

Niets duurt eeuwig.

Ik weet nog maar weinig van dat wat zich op straat en in de winkels afspeelt. Een keer in de week ga ik boodschappen doen en verder leef ik al maanden in mijn eigen thuisbubbel. Het vrijwilligerswerk op Vreedenhoff was gestopt. Ik heb helemaal geen behoefte om de stad in te gaan. Familie of vriendenbezoek is er nauwelijks en je kunt dus wel zeggen dat ik in een behoorlijke lock down leef.

Heb ik er last van? Nee eigenlijk helemaal niet. Ik voel me thuis prima op mijn plek en contacten heb ik via de moderne media die ons tegenwoordig ter beschikking staan. Corona gekte of andere problemen ken ik alleen maar van horen zeggen.

Maar gister stapten we in de auto om mijn tablet naar die grote winkel terug te brengen want hij laadt niet meer op en de garantie is nog niet verstreken.  Dan zie ik alle ingrepen die er plaats hebben gevonden zoals ik dat ook wekelijks ervaar met de boodschappen. In de super ben ik daar nu een beetje aan gewend alhoewel dat even lastig was. omdat we nu een super uitzochten waar het wat coronabestendiger aanvoelde dan die waar ik altijd ging. Door mijn slechte ogen is het wat lastiger om daar mijn weg te vinden maar in ben daat nu ook alweer wat beter mee op de hoogte.
Maar goed voor mijn tablet in de winkel zag ik alle voorbehoedmiddelen duidelijk aangegeven en de schermen waarachter je kunt communiceren.  Interessant zullen we maar zeggen.

Binnenkort is het ook weer de bedoeling dat ik een cdtje met mooie muziek in Vreedenhoff ga spelen voor de bewoners en daar zal het ook aangepast worden. Ik ben benieuwd alhoewel ik daar zelf nog niet zo op zit te wachten. 
Alle verjaardagen hebben we nog steeds afgezegd want we zijn niet van plan met een hele familie die zich overal in het dagelijks leven alweer aan blootstelt n een kleine tuin of kamer te gaan zitten. De corona is echt nog niet verdwenen ook al denken velen dat het onzin is, wij zijn liever voorzichtig.

Dat mijn tijd van leven steeds korter wordt naarmate ik ouder ben is duidelijk en daar heb ik tot nog toe weinig moeite mee maar ziek worden,.. Het komt zoals het komt maar ik zal de korte periode die er nog is zeker niet nonchalant verkorten.

Gewoon lekker kalm aan de tijd afwachten totdat het virus is uitgestorven of overwonnen. Het is goed in mijn eigen bubbel met alles erop en eraan. En wat lijkthet me leuk straks weer allerlei dingen te kunnen ondernemen zonder je voorzichtig op te stellen. Ik merkte dat nu al onderweg naar de tabletwinkel overviel me even het gevoel alsof we een dagje uit gingen, Zelfs in mijn fantasieën kan ik genieten, merkte ik op.

Dat laat dan weer extra goed zien dat de goede dingen die we hebben niet zo vanzelfsprekend zijn. Daar kunnen we dan alleen maar dankbaar voor zijn dat we in deze tijd leven waarin zo'n ziekte ook weer met allerlei middelen overwonnen kan worden.

Niets duurt eeuwig

Toch iets anders

Was het dan toch iets anders dan luiheid.?

Nadat ik het vorige blogje had geschreven werd het duidelijk. Of de darmklachten die dan weer opspelen CU al eerder ondergronds woekeren? Ik weet het niet maar de hele week was ik weer uitgeteld.  Veel slapen en vermoeidheid en pijn wat het vervelendste is.  Gisteren was er geen pijn meer en voelde ik de energie weer wat verbeteren. En hier ben ik weer. Niet dat mijn energie nu overstroomt maar ik heb er wel weer zin in. Het weer wordt beter en dat vind ik wel fijn.

Alhoewel al de regen die we hier deze week kregen wel heel goed voor het groen is. De lindebomen hier voor mijn raam staan er niet meer o treurig bij en lijken weer te stralen. Hopelijk komen ze zoor de zomer gezond door.

Mijn tablet laadt niet meer zo eenvoudig op. Het is een heel gedoe om het ding iedere keer weer op de laad aansluiting te laten reageren. Ik ben beng dat hij vandaag of morgen de geest geeft. Daar had ik met mijn vorige samsung ook al ellende mee. Zou het aan het merk liggen? Het lastigst vind ik dat het ook mijn e reader is en er staan heel wat boeken en naslagwerken op. Nu probeer ik maar zoveel mogelijk op de laptop over te zetten waarop ik nu ook een e reader heb geinstalleerd. Dat was nog een heel gezoek naar een die op window 10 werkt en doet wat ik wil. Maar goed, ik krijg het allemaal steeds beter in  de hand.

Zo maar weer eens een wandelingetje gaan maken. Dat is goed voor een mens.

Lui, luier, luist.

Ik heb het idee dat er de laatste tijd maar zo weinig uit mijn handen komt. Of dat ook iets met corona te maken heeft...? ik weel het niet. Ik kom er zelfs niet aan toe om een loopje te maken en dat is niet goed. Eigenlijk zou ik mezelf eens een schop onder mijn achterste moeten geven misschien ben ik dan weer een beetje vooruit te branden.
Het liefste doe ik gewoon de voor de hand liggende dingen, hang een beetje op de bank met computer en tablet, lees hier en daar wat ook voor  een cursus moet dat, wat ik zelf dus ook heerlijk vind. Ik kom nog maar weinig aan schilderen toe maar verveel  me geen moment. Toch voel ik me steeds luier. Raar maar waar.
Vanmorgen MOEST ik dan weer even. Nou ja.... moest. Ik vond het heel leuk. Een koffieochtend met kunstenaars uit de wijk. Dat deden we de laatste tijd via zoom van een ander merk trouwens maar dat maakt niet uit, we zagen en spraken elkaar. De stoelen waren buiten gezet bij lokatie spatie en de meesten had ik nog niet in levende lijve ontmoet. Toch een aparte gewaarwording en ik realiseerde me dat ze er toch een beetje anders uitzagen dan ik verwachtte.  Heel apart. Het was een gezellige morgen met weer nieuwe kennismakingsgesprekken totdat de bui los barstte. Het leek wel een natte moeson. We schoven onze stoelen onder de overkapping en daar was, op een rijtje nog genoeg ruimte om de afstand te bewaren. Ik ben benieuwd hoe het de volgende keer gaat. 

Van die hoosbui staat een filmpje op Facebook maar dat krijg ik helaas hier niet geplaatst. Het is waarschijnlijk eigendomsrecht van de eigenaar. Nou dan hier maar een tablet tekening.

toch een fotootje gevonden

0

Boekjes maken

O en dat zou ik in de blijdschap gewoon vergeten. Vanmorgen naar de KWA geweest. Het was de laatste bijeenkomst van het jaar en we zaten in een grote kring met afstand buiten. Het was goed elkaar weer te zien. Helaas zijn er ook zieken in de groep, geen corona maar kanker en dat is heftig. We hopen dat ze er goed doorheen komen. We hebben elkaars werk van de laatste tijd besproken en dat is leuk en inspirerend.

Vanaf 31  augustus zijn er allerlei maatregelen genomen door het bestuur en wordt het weer mogelijk in kleinere groepen samen te werken. Zelf weet ik nog niet of ik eraan mee wil doen maar de mogelijkheid om via wattsapp aan te sluiten bijft ook een  mogelijkheid.

Ik ben boekjes van mijn werk aan het maken. Van de schilderijen die ik op A3 maakte heb ik nu een boekje gemaakt door het werk op A4 formaat te vouwen en ruggelinks tegen elkaar te plakken. Van het werk op A4 maakte ik op dezelfde manier een A5 boekje. Leuk om te doen en ik ben blij met het resultaat.

Een kleine impressie.

Helemaal blij

Ik ben vanmiddag naar de oogarts geweest voor een controle aan het linkeroog die de staar operatie heeft gehad. En wat ik al vermoedde bleek een feit te zijn. Het zicht ik mijn linkeroog is verbeterd en van 20% naar 45% gegaan. Nu is het wachten op de operatie voor het andere oog.
De professor krijgt de gegevens door en als dat oog stabiel is gebleven, krijg ik binnenkort de operatie aan het rechteroog.

We gaan het letterlijk en figuurlijk zien.

De oude kwaal

Ja het gaat wel weer een beetje. Die darmen zijn  na een lange en rustige tijd  vaker moeilijk aan het doen en vannacht werd ik badend in het zweet wakker. Zelfs in de overgang heb ik daar geen last van gehad maar daar heb ik tegenwoordig regelmatig hinder van en het wordt duidelijk door de darmen veroorzaakt.

En vanmorgen was het goed mis. Pijnlijke krampen en dan breng ik langere tijd en met tussenpozen  de ochtend op de badkamer door. Gelukkig was dat niet vannacht. Het voelt als een vlaasontsteking maar dan in de endeldarm. Ik kreeg er zetpillen voor maar gelukkig had ik er lange tijd geen last van en nu zijn ze over de gebruik tijd. Dan maar paracetamol. Misschien wel beter met mijn ene nier want ik las dat die medicatie niet zo best voor de nieren is.

Ik geloof dat ik nu hopelijk het ergste gehad heb/ We zullen zien. En dan gewoon weer kalm aan want de energie is even helemaal verdwenen.

Gisteren was ik al zo lusteloos zonder enige reden dacht ik en ben vroeger dan normaal naar bed gegaan. Een goed teken is dat ik nu niet meer lusteloos ben en overal zin in heb. Ik zou wel willen schilderen en allemaal andere leuke dingen willen doen maar doe het toch maar even kalm  aan en hang lekker op de bank met de laptop op schoot te tikken. Dat doe ik ook graag en de WTW blaast er lustig op los dus het is hier goed uit te houden en heerlijk als er dan even helemaal geen pijn meer is. Wat voel je je dan een ander mens.

Geslaagd

De jongste kleinzoon was geslaagd. Dus na de maaltijd in de auto en feliciteren. Wat was het heerlijk om weer even bij mijn kinderen op de boerderij te zijn. Niet dat ze boeren maar ze hobbyen er naast hun werkzaamheden. Ze wonen zo mooi met een enorme lap grond en alles erop en eraan. Samen met haar ouders, apart maar wel onder een dak. Paarden met stal, hooimijt, schuren, extra buitenhuisje,  kook huus, kipjes, katten, weiland, vruchtbomen, moestuintje, Je kunt het zo gek niet bedenken. Het is er allemaal. We konden met gemak buiten zitten op anderhalve meter afstand. Het was geen enkel probleem en het was heerlijk. Elkaar weer ontmoeten en bijpraten. We hebben gelachen de tranen liepen over mijn wangen. 

Zo kunnen we er weer even tegen. 

En mijn jongste kleinzoon. Het kan niet missen. Hij is nu gediplomeerd biologisch akkerbouwer met een baan in Dronten. 

Het is warm

De koliek van twee weken geleden  heeft me toch meer problemen bezorgd dan ik zelf wil geloven. De afgelopen weken was mijn energie nergens meer te vinden en dat is nog tot daaraan toe maar de dagelijkse buikpijn is vervelender. Sinds gisteren heb ik eindelijk het gevoel dat ik de dut door ben. Dus hopelijk komt er nu ook wat meer energie in het lijf te zitten.

Intussen gaat het leven gewoon door en besteed ik er niet zoveel aandacht aan. Dat hoeft ook niet want er is niets dat me opjaagt of waar ik echt tegenaan loop'Ik neem het gewoon zoals het is en dat is toch prachtig dat dat kan. Ik heb geen stok achter de deur en regel mijn eigen tijd. Niets om over te klagen.

Vandaag gaat het aardig warm worden en zelfs daar heb ik tot nog toe geen last van. Het huis is goed geïsoleerd en een airco in het verschiet. Ik ben benieuwd of dat ook MIJN ding is. Het zal denk ik wel lekker zijn als je moe en warm van het boodschappen doen thuiskomt en in een koel huis kunt uitpuffen. We zullen het mee gaan maken. Voorlopig kan ik me nog goed redden in de warmte.

Een beetje verfrissend water is nooit weg.

Koolwitje

Een koolwitje in

Een bloeiende lindeboom

Fladdert heen en weer

Zoom groep

Terwijl ik met een zoomgroepje in een fijn gesprek verwikkeld was ging de telefoon.
De jaloezieën van schoonmama waren naar beneden geduveld. Ja Ja het valt voor mensen niet mee als je 90 jaar bent en dan ook nog in corona tijd. Ze woont nog zelfstandig anders was ze compleet geïsoleerd geweest van alle kinderen en kleinkinderen. Nu is Ferry haar gaan helpen en tot nog toe niet terug. We wonen niet zo ver bij haar vandaan.
Hopelijk kan hij het oplossen en als hij me nodig heeft komt hij me wel weer ophalen.

Het is een leuke digitale groep om op deze manier contact te hebben. Eigenlijk geen zoomgroep maar via een andere provider.

Gerda had een en ander voorbereid en vertelde ons over verschillende kunstenaars en daarnaast probeerden we wat dilemma's uit de weg te ruimen. Er komen fijne gesprekken uit voort. Het is nu de bedoeling dat we hopelijk per 1 juli eens buiten samenkomen. Ik ben heel benieuwd elkaar te ontmoeten. Ik ben wat later bij dit groepje begonnen dus ken de deelnemers nog niet fysiek.

Fietsen.

De lindeboom voor het raam stat in bloei. Jammer dat mijn zintuigen niet meer optimaal zijn want er komt nauwelijks iets door van de geur die ze verspreiden. Helaas maar zonder dat kan ik er ook wel van genieten. Evenals van het eten waarvan de smaak de laatste jaren ook sterk verminderd is en aardappels vind ik niet meer lekker om te eten maar nog wel als ik de zoutpot handteer en dat is dan weer niet zo goed voor die ene nier die ik nog heb. Ghaghagha ja de ouderdom komt met gebreke maar dat mag hem de pret niet drukken.

Vanmorgen weer heerlijk aan het schilderen geweest en ik heb een schilderachtig rondje gefietst. Mijn dag kan niet meer stuk.

Oude foto

Eigenlijk wilde ik nadat we klaar waren op het balkon, gaan schilderen maar er komt helemaal niets van. Ik heb de hele tijd een beetje rondgelummeld met plantjes en andere dingen die hernieuwd een plekje moesten krijgen en nu uiteindelijk ben ik weer achter de lap top beland. Dat is niet zo erg hoor. De dag is er voor mij en niet andersom en morgenvroeg ga ik echt weer schilderen. Kan ik me vanaf nu weer een beetje inleven op dat wat ik wil gaan doen. Dat is me nu nog niet helder.  We hebben ook wat oude boeken opgeruimd en ik vind het ook leuk om over de teksten heen te kalken en er kleurrijke boekjes van te maken...Dat zou ik veel meer moeten doen. Net zoals ik nu op de bank zit met de laptop kan ik ook met een boekje en wat kleur aan een oud schaakboek van Fer een andere bestemming geven. 

Zo en nu zal ik eens even kijken of ik nog wat schilderijtjes die ik de laatste tijd maakte weer op mijn schilderijen blog kan plaatsen. Dan kunnen ze van daaruit op mijn Pinterest account. Een mens kan er druk mee zijn. 

Grappig geworden. Ik heb een heeeeeel  oud fotootje van mijn ouders die op vakantie waren varen naar Blokzijl in een groter perspectief gezet en meer ruimte gegeven. Zoiets ga ik meer doen. Leuk om te doen. Misschien morgen weer zoiets.

druppelen

Weer wat verder met de werkzaamheden op het balkon entoen kwam ik plots tot de ontdekking dat er nog een brief in de brievenbus gegooid moest worden. O. K. even naar de brievenbus, nog geen honderd meter verderop.

O O niet normaal toch, hondsmoe kwam ik weer terug. Ik ben blij dat ik graag lees en schrijf want er is verder helemaal niets meer uit mijn vingers gekomen.

Ik kreeg bericht van Vreedenhoff dat ze binnenkort weer op een laag pitje met vrijwilligers aan de gang willen voor de activiteiten. Ik heb er al eerder zelf over nagedacht. Wat wil ik er nog mee en wat niet. Ach een middagje klassieke muziek cd tjes draaien vind ik wel leuk om te doen. Ik moet het maar eens even afwachten want ik heb ook hier en daar al gehoord dat vrijwilligers boven de 70 niet meer kunnen omdat ze zelf in de gevarenzone leven. Nou ja dat komt niet van Vreedenhoff maar uit andere bronnen.  Ik zie wel.

Veel meer heb ik eigenlijk niet te smoezen. Want over spirituele zaken schrijf ik tegenwoordig op mijn andere blogje en dat bevalt me prima.  Ik heb ook nog een blogje waar ik korte tekstjes, voornamelijk herinneringen op post. Misschien moet ik er eens over nadenken om die samen te voegen in dit blog. Want zo vaak schrijf ik daar niet op. Ik zal er eens naar kijken.

Oo ik begin het druppelen van de ogen te vergeten. Komt zeker omdat het goed gaat. Volgende week nog 2 druppels plus die ene. hihihi