Er in en uit lopen

We hebben de laatste tijd al heel wat uurtjes in Burgers Bush doorgebracht met ons fototoestel. Handig met een abonnement je loopt erin en eruit net wanneer je er even tijd voor hebt.  Dat betekent dat we nooit het hele park in een keer bekijken. Het grappige is dat er altijd wel iet gebeurt of iets bijzonders te zien is. De ene keer is er geen foto te maken van neusbeertjes omdat ze in geen velden of wegen te bekennen zijn en de andere keer staan ze een moment op hun achterste poten.

Ze zijn gehuisvest in het nieuw aangelegde gedeelt tamelijk voorin het park en hebben hun domein tussen de aapjes.

Een heel bijzondere opname kon ik maken toen we een reiger langs een gracht zagen foerageren.  Als uitheemse vogel en gast snoept hij graag mee van de mogelijkheden in het dierenpark. Wat een vangst, Niet alleen voor de reiger maar ook het snapshot.

In de laatste rondgang die we afgelopen maandag maakten werd ik op diezelfde plek gefascineerd door de prachtige oeverbegroeiing vlak voor mijn neus.

Er stonden prachtige planten waaronder orchideeën en er vlogen verschillende libellen rond. Dus je hoeft er niet alleen heen te gaan voor de dieren in gevangenschap. Het park is zeer gevarieerd. Als je het maar zien wilt.

Ik ben er helemaal uitgeraakt. Waaruit.
Nou, uit het stukjes schrijven in deze blog. Veel vaker ben ik tegenwoordig te vinden op Facebook. En het kan nog korter. door alleen maar fotootjes te plaatsen op Instagram die dan weer makkelijk gedeeld worden op FB. Daar komt weinig schrijfwerk aan te pas.

Op zich niets mis mee want ik vind het leuk om mijn schilderijen en werkstukken te delen en te laten zien. Maar als ik eens even terug blader in mijn Magazijn archieven vind ik het heel leuk om te zien hoe het schrijven mij ook heeft geboeid.

Het blog wordt niet meer zo intensief bezocht en dat vind ik geen probleem. Uiteindelijk doe ik alles wat ik doe omdat ik het gewoon leuk vind en als een ander dat ook vind, prima maar niet noodzakelijk.

Er zijn zoveel onderwerpen waarover ik zou kunnen en willen schrijven. Wie weet, geef ik me daar ooit wel weer aan over.

😀

Nu maar even een schilderijtje op A4 papier delen. 

Schilderen mijn lust en leven

Haiku

Regen wast blaadjes
Druppels vallen zachtjes op
Doorweekte paden

E clipse GP

Gisteren waren we in Enschede. Mijn kleinzoon had meegewerkt met een groep studenten van het Saxion, Hogeschool Enschede aan de ontwikkeling van een elektrische motor voor de Grand prix races.  Een jaar eerder was er ook  zo'n succesvol project geweest waarmee de toenmalige groep tijdens de races de eerste prijs voor elektro motoren had  wonnen.  

Deze nieuwe groep ging dit jaar verder met de ontwikkelingen en een nieuwe motor. We kregen een uitvoerig verslag begeleid met prachtige filmbeelden op het enorme filmdoek in de mooie bioscoop achter het stadion van FC Twente. Op de voorgrond onder een rood doek verborgen stonden duidelijk de motoren op de onthulling te wachten.

Eindelijk was het dan zover. We waren visueel en technisch helemaal op de hoogte gebracht van de nieuwe ontwikkelingen van batterijen, koeling. drijvers, computer bewerkingen en nog veel meer. Met een enorm vuurwerk en rook compleet met laserstralen...

Stonden daar de blinkende motoren. Wat was nu de nieuwste van de twee?

Het was de rechtse die we later beter konden aanschouwen.

Maar eerst werd de groep nog hartelijk onthaald met een daverend applaus. Wat een professionaliteit van deze jonge mensen

Uiteindelijk konden we het prachtige apparaat in het zonnetje aanschouwen. Ik was diep onder de indruk en heb genoten van het feit dat we erbij konden en mochten en zijn.