Metamorfose

In februari ging ik na ruim dertig jaar weer terug naar het open atelier van de KWA waar ik in de jaren zeventig mijn eerste aquarel lessen kreeg. In de tussentijd was er enorm veel gebeurd. Al die jaren heb ik met kleine tussenpozen wel door geschilderd maar het was toch heel spannend om daar weer naartoe te gaan. Er was natuurlijk veel veranderd en ik bemerkte dat het niveau van veel deelnemers behoorlijk hoog is.
Ik had me voorgenomen om alle instructies op te volgen en te ervaren wat ik voor nieuwe dingen zou kunnen doen. Natuurlijk mag je in een open atelier helemaal je eigen ding doen, maar dat heb ik nu al dertig jaar gedaan. dus...
spannend en griezelig om me bloot te geven

"Schilder wat je uit het raam ziet " zei Annemarie. Daarbij benadrukt ze dat het goed is te schilderen wat het lijkt, wat het voor jou is en dat geeft een grote vrijheid tot interpretatie op het papier.
Ik keurig netjes aan de gang met een groot vel en het viel werkelijk niet mee om los te laten dat het iets moest worden met mensen om mij heen die mee kunnen kijken. Dat ben ik niet meer gewend.  Het werd dan ook niet veel bijzonders. Maar ik had een fijne ochtend en ik merkte dat ik het durfde: alles loslaten en mijn faal angst was tot een minimum beperkt.;-)

Ik geloof dat ik bovenstaande foto al eens plaatste.
Intussen is er niet veel overgebleven van het beschilderde papiertje. Het is heerlijk om erop door te fantaseren. Dat ligt meer in mijn aard. Wat me niet bevalt, daar gaat de 'witkwast'over. Zo worstelde verder. Het is een prima manier om allemaal nieuwe dingen uit te vinden en uiteindelijk is het heel iets anders geworden. Kijk maar.

Je ziet, er zijn nog slechts een paar groen uitgeslagen tegeltjes overgebleven.