Binnen kijken

in de Frauenkirche.

Meer kon ik er niet van maken, want we werden tot de orde geroepen: fotografieren verboten!
Weer buiten werden we met een blaasorkest verwelkomt. Geen fanfare, maar aangename  Bachíaanse tonen.

Frauenkirche Dresden

Dresden heeft zwaar geleden onder de bombardementen in de tweede wereldoorlog.
Het is onvoorstelbaar hoe deze stad herbouwd is op de ruïnes van de bombardementen. Letterlijk steen voor steen is herbouwd met zeer veel oude maar ook nieuwe stenen.
De oude stenen zijn duidelijk herkenbaar aan de zwarte structuur die veroorzaakt wordt door het oxideren van het ijzergehalte dat daarin aanwezig is. Nieuwe stenen zijn daardoor nog lichter van structuur.


 Duidelijk zichtbaar zoals in dit poortje dat ik achteromkijkend maakte en toegang geeft naar het grote plein waar o.a. ook de Frauenkirche staat waar na de oorlog nog maar weinig van over was. De hele heropbouw en uitleg over alle prachtige gebouwen ben ik niet van plan hier te vermelden.  Informatie is altijd op Wikipedia te vinden. Over Dresden en de Frauenkirche bijvoorbeeld op http://nl.wikipedia.org/wiki/Frauenkirche_(Dresden)
De plaatjes ervan laten zien ligt me nader aan het hart.

Doorlopend in de richting van de Frauenkirche zag ik aan de rechterkant dit moderne gebouw. Even een kiekje en dan weer verder.

Op naar het grote plein voor de kerk, daar moesten we naartoe.

Maarten Luther houdt de wacht.
Duidelijk zijn de weinig overgebleven en hergebruikte oude stenen in de muur te herkennen aan deze zijde.

.

Jongerenreis

Dat had Rob goed gezien.
Als je zo'n blik lostrekt kun je toch onmogelijk over jongeren praten.
Misschien Jongereouderen....alhoewel????

Maar ook met oudere ogen is het goed rondkijken.

FF ZITTEN

Neeeee, niet daar
vlakbij die viooltjes natuurlijk.

Nee toch maar niet, kijk daar, dat is leuker.

Of zullen we toch maar...

Och kijkt wat vriendelijk, ze nodigt ons uit.

En dat allemaal hier in Fredrikstad, Noorwegen?

Dan heb je nog niet eens alle zitjes hier gezien.

Rust kalmte en ontspanning

Op de balkon in de schaduw is het 28 graden. In de kamer 24 graden, dus ik zit nu een beetje af te koelen achter compie.

Om een uur of drie zijn we even naar de ouders geweest en in hun nieuwe appartement  was het ook behoorlijk warm. Na het bezoekje zijn we in volle vaart met raampjes open naar Appie gereden om een doos ijsjes te halen. Gauw de trap op en in de vriezer. Twee eruit om op de balkon van te genieten. Niet dat ze hard waren nee, van die halfgesmolten ijsjes met chocolade, heerlijk onderuitgezakt in de stoel opeten.

Maar hierbinnen rustig achter compie is het toch wat aangenamer. Als de zon zinkt en het iets koeler wordt zoeken we de balkon weer op en genieten we heerlijk van een zwoele zomeravond.

Geen moeilijke onderwerpen, geen overdenkingen, gewoon aandachtig aanwezig zijn. De zomer nodigt uit tot rust, kalmte en ontspanning.

Korte krabbels.

Schreef ik in mijn Magazijn. Maar ook daar kom ik niet steeds aan toe.
Zaterdag zijn we even in de dierentuin geweest om te fotograferen. Ik had een oud objectief meegenomen, maar Fer zei dat hij slechte opnamen maakte. Ik eigenwijs als ik ben, toch uitproberen. Nou ik kon bijna alle foto´s wegkieperen. Nou ja, niet zo erg er komen nog meer momenten en nu weet ik het zeker. Die 70/300 Macro is waardeloos. Zondag gingen we nog even naar de Heemtuin en daar met de 100-300 zonder macro, heb ik toch heel aardige plaatjes kunnen schieten. Een beetje snijden doet wonderen met een goede lens en camera.

Deze maakte ik met dat slechte objectief. Wel aardig natuurlijk, maar er was niets haarscherp aan de andere foto´s te vinden.

Hoezo vakantie?

Ik dacht heerlijk, even helemaal niets geen bijzonders, geen verenigingen geen cursussen, geen groepen. Alles even op een laag pitje.
Ja ja dat had je gdacht, de vakantie vordert al aardig en ik heb het nog nooit zo druk gehad. Ik val van het een in het ander. Verhuizing, logeerpartij. Affiches maken,  Tweede hands boeken organiseren voor de boekenmarkt in Huissen. Avonden fotoshoppen voor de aanvraag bij de gemeente want we willen balkonbeglazing en er moet een foto komen van iets dat er nog niet is. Het moet niet gekker worden in Nederland. Lampen kopen met schoonmama en afspraken waar ik nooit aan toekom nu toch eens een keertje ... maar zelfs daar kom ik niet aan toe.
Dus lieve mensen zelfs van bloggen komt weinig.. Ik heb tussen de regels door toch  wel heerlijk gefotografeerd  maar de drukte bezorgd me af en toe wel PDS krampen. Tja, dat moet je er dan maar voor over hebben als je actief mee wilt blijven doen.
Als troost plaats ik maar een fotootje zoals gewoonlijk en ja, die nieuwe camera is een verrukking. Het leven zit toch vol wisselvalligheden en verrassingen. Heerlijk toch.

In mijn eentje verder vieren.

Nog even en dan krijgt Fer ook vakantie maar nu hoop ik nog even een beetje gas terug te nemen en heerlijk ontspannen mijn ding te doen. Is ook wel nodig want mijn lijf begint af en toe behoorlijk op te spelen en in de vakantie wil ik graag fit zijn.

Ik heb genoten van mijn jongst kleinzoon van elf jaar. We zijn niet in het Openluchtmuseum terecht gekomen maar in Burgers Zoo. Het was heerlijk een paar dagen in zijn gezelschap. Ook hij is net als zijn broer aan het fotograferen geslagen en hij maakte een paar prachtige foto's. Apetrots ben ik op zijn resultaat.

Verslaving ?

Ik kan dan wel denken hier digitale vakantiedagen in te plannen maar daar komt in de praktijk weinig van terecht. Intussen ben ik met de lay out bezig  geweest van verschillende prospectussen, programma boekjes en brochures voor de Theosofische vereniging, daarvoor moet ik nog naar de copyshop en verder het bijwerken en opnieuw vorm geven aan het web, maar dat is nog niet helemaal klaar. En ik moet nog voor augustus het foto achief van Jewel Heart in orde zien te krijgen en daarvoor geldt: de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Verder nog bijna dagelijks bij mijn schoonouders geweest want er moet nog zo een en ander gebeuren, de naweeën van de verhuizing. Het valt niet mee als je 83 en 88 bent om dan zo'n grote overschakeling te moeten doen. Nu ga ik er weer zo heen, want het laminaat in de gang is net berg en dal, je breekt er je nek over ik hoop dat het vandaag wordt verholpen.

Soms heb ik even het gevoel ik stop ermee, met mijn log, want dan heb ik helemaal nergens zin meer in.
 Maar een middagje bankhangen en een nachtje goed slapen doet wonderen. Ik zit toch veel te graag achter dat beeldscherm om ermee te 'kunnen' stoppen.

Verslaafd??
Ach valt wel mee.

Dat zeggen ze allemaal. ghaghagha.

Deze heel oude aquarel deformeerde ik

tot deze ontwerpjes.

Ik heb besloten hier vakantie dagen in te plannen en een poosje notities te gebruiken voor dagelijkse dingen.

NOTITIES

Warm hè

Als het warm is willen we fris
als het koud is willen we warm

als het nat is willen we droog

en
als het droog is willen we nat.

Maar voorlopig heb ik genoten van
gisteren.

Scheveningen

Een dagje samen scheveningen. Even heel iets anders dan verhuizen. Genoten van een zacht briesje op de oude pier en veel foto's gemaakt.

objectief-subjectief ?

Als het dan toch niet mogelijk is om
de 'uitegklede' waarheid te ervaren
omdat ik
altijd door mijn eigen ogen kijk.
altijd met mijn eigen oren hoor
altijd met mijn eigen  lijf en leden voel
altijd met mijn eigen mond proef
altijd met mijn eigen hersenen denk
altijd met mijn eigen emoties deal

Dan kan ik daar maar beter rekening mee houden
in al mijn
zien
horen
voelen
proeven
denken
en
ervaren

Misschien word ik dan wat milder.

Gerust in onzekerheid

Ervaar je leven.

We worden geboren en vroeger of later sterven we. Elk moment is gewoon wat het is. Rancune, bitterheid en een wrok tegen iemand koesteren weerhouden ons ervan te zien, te horen, te proeven en ervan te genieten. Dit zou het enige moment van ons leven kunnen zijn, dit zou de enige aardbei zijn die we ooit zullen eten, We zouden ons hierover depressief kunnen voelen of we zouden het eindelijk kunnen waarderen. We zouden behagen kunnen scheppen in de kostbaarheid van elk afzonderlijk moment.

Uit: ‘Gerust in onzekerheid’  van Pema Chödrön

Gelukkig zijn

Helder en open

hart vol stralend licht in mijn
beperkte leven

Een foto uit een vakantie.
We maakten een door nonnen gezongen mis mee op Mount Saint Michel. Frankrijk
Indrukwekkend mooi.

Woorden

keren terug

naar het begin

Iets wordt niet.

Alles stil

Onuitsprekelijk  ruimte

waarin we leven

waarin we werken

waarin we bidden