Enschede

Ja, daar waren we. In het Twents museum. Een onverwacht mooi museum. Ik wilde de schilderijen van Turner in levende lijve aanschouwen en ik ben ook daarin niet teleurgesteld.

Ook de moderne kunst was rijkelijk vertegenwoordigd. Er zijn weer heel wat fotootjes te verbeteren.  De weerspiegelingen in de schilderijen van lampen en dergelijke probeer ik altijd zoveel mogelijk te omzeilen door er zo voor te gaan staan dat die buiten beeld vallen maar dan krijg je scheve plaatjes en die trek ik dan weer recht met een bewerkingsprogramma. Later zal ik er wat plaatsen.

Daar had ik bij onderstaande foto geen last van toen we de stad doorwandelde in het zonnetje

Verbaasd was ik over de ruimtelijkheid van het grote plein met winkels. Het deed me zelfs een beetje aan Rotterdam denken.

Maar ook nostalgische huisjes waren er te vinden voor het nog steeds functionerende objectief

Want even later baalde ik wel verschrikkelijk. Mijn zoomlens gaf de geest en deed niet meer wat hij moest doen. Alles zat vast ook het scherpstellen ging niet meer. Niet handmatig en ook niet automatisch.

Gelukkig heb ik er nog garantie op, Dat betekent morgen actie ondernemen. Meestal ben je zoiets dan weer weken kwijt en zal ik me met een ander objectief moeten behelpen. Net nu het mooi weer begint te worden.

Maar zeker is dat we weer genoten hebben van een heerlijk tripje.

Hebben wij weer

Gaan we naar Gouda om dat mooi stadhuis op de foto te zetten.

Maar ontegenzeggelijk het is een prachtig stadje en we hebben er de hele dag rondgedoold om fotootjes te maken. Heerlijk weer en af en toe een terrasje om bij te komen. Meer foto's zal ik op https://ellyvandoorn.wordpress.com/  plaatsen.

Dumas

Verleden jaar gingen we met een kleine groep van het open atelier naar de expositie in het gemeente museum van Amsterdam. Ik besteedde er al eerder aandacht aan.
http://magazijn.blogspot.nl/2014/11/marlene-dumas.html

Nu ik de foto's terugkijk, raak ik weer onder de indruk van het werk van deze vrouw. Hoe ze heel raak de emotionele binnenkant van de mens weet te vertalen in haar portretten en ook de grote doeken niet te vergeten. Het wandgrote schilderij van de klaagmuur en de treurende vrouw op de geopende graven roepen een sterke emotie in mij naar boven.

.

Evanals een rijtje portretten en schoolkinderen in de rij. Een foto hier doet afbreuk aan de intensiteit waarmee ze de mens portretteert alsof ze zich volkomen blootgeven en ze stuk voor stuk niets meer te verbergen hebben. Je moet er gewoon voorstaan evenals het werk van Rothko dat ik gisteren ging bekijken in het gemeente museum van Den Haag. Daarover later meer.

 Marlene Dumas evenals Rothko.
Ze hebben meer te vertellen dan een oppervlakkig kijker doet vermoeden.

En en passant  nog genoten van de prachtige Amsterdamse architectuur, onderweg vanuit de tram. Een feest voor het oog. Toch maar gauw een paar kiekjes.

Gevaarlijker dan je denkt.

Van alle gevaarlijke soorten energie die uit de geest kunnen voortkomen, is een van de gevaarlijkste voor onze tevredenheid de wens dat dingen anders zouden kunnen zijn. Door moeite te doen kunnen we proberen veranderingen aan te brengen in de manier waarop mensen denken of zich gedragen, maar als die poging op verzet stuit, zoals dat vaak zal gebeuren, beginnen ondermijnende chemicaliën de kern van ons wezen aan te tasten. Zelfs de mate waarin we ons eigen karakter kunnen aanpassen is discutabel. Misschien is het enige dat we kunnen doen een actieprogramma opstellen dat ingaat tegen alle neigingen in onszelf waaraan we een grondige hekel hebben.

James Hoover 1943.

Als je het over eigen ervaring hebt en je daardoor weet of iets klopt dan kan ik me hier wel in vinden.

Van beneden naar boven in dit citaat lezend, zie ik werkelijk dat ik dingen in mijn eigen gewoontepatronen heb kunnen veranderen door een goede methodische aanpak en die onderbouwd met een degelijke motivatie. Mede door geduld en een  humorvolle volle aanpak zijn er wel wat gewoontepatronen aan het schuiven en zelfs onderuithalen gegaan. Dat heeft me door de jaren heen veel winst opgeleverd. De inspanningen die ik me getroostte daarvoor leidden tot meer vrijheid.

Ik zou die winst soms graag willen delen met anderen, maar daarvan kom je al gauw terug het wekt vaak alleen maar weerstanden op. 

Op zich is dat voor de eigen ontwikkeling niet zo erg want in de weerstanden van anderen tegen jezelf die je tegenkomt kun je weer je eigen weerstanden ervaren en daar opnieuw geduld en liefdevolle aandacht van leren. Zo rolt het balletje door en is er altijd iets over jezelf te leren in de opbouw naar vrijheid, tevredenheid en liefdevolle aandacht.

Een van de lastigste dingen vind ik: niet in de automatische piloot te schieten door me geraakt te voelen want dat kan diep snijden. 

Dat herkennen en langzaam terug te laten vloeien zonder het gebruik van de 'normale' reactiepatronen is een enorme investering in aandacht maar geeft op den duur een grote ruimte en heel langzamerhand loop je om die valkuilen heen.

Is dat herkenbaar?

En voel je de koker waarin je komt te zitten wanneer je er boos over bent en blijft? Daar heb je alleen jezelf mee. Chemische reacties noemt Hoover het. Maar ze zijn aan te pakken.

zutphen

Alkmaar

Ik zit nog te trillen op mijn benen en beverig in mijn armen. Gister een dagje Alkmaar onder de ellende van PDS. Helemaal uitgeput van pijn en vermoeidheid weer thuis.
Vandaag kalm aan

Kopjes

In de Lamrim, een verhandeling van alle stadia van het pad naar Verlichting volgens de Tibetaans boeddhistishce traditie van Lama Tsong Khapa wordt eigenlijk nooit gesproken over goed en kwaad  en over zonden zoals in de christelijke traditie al helemaal niet.

Je gaat er in stappen doorheen om het je eigen te maken en zelf tot conclusies te komen hoe het in je eigen dagelijks leven functioneert. Hoe het één volgt uit het ander en er eigenlijk niets is dat op zichzelf bestaat.

Ik vind het eindeloos boeiend, ook in de letterlijke zin van dat eindeloze, want er komt geen einde aan de verschillende oorzaken en omstandigheden, waar ik het ook in het vorige blogje over had en daardoor wordt het leven eindeloos boeiend. Steeds weer nieuwe inzichten en openingen in alle gebeurtenissen in alle dingen die me 'overkomen' en al mijn reactiepatronen. Dat is één van de redenen waarom ik er nu al twintig jaar mee bezig ben en dat is eigenlijk maar een fractie van de eindeloze eeuwigheid.

Een van de traditionele dingen die daarin worden belicht en becommentarieerd door mijn eigen leraar uit die overleveringslijn, Gelek Rimpochee is het voorbeeld hoe je kunt luisteren naar de lessen en dat geldt niet alleen voor de lessen maar voor alles wat je in je leven tegenkomt aan informatie of aan mensen naar wie je wilt of kunt luisteren.

Dat is dat kopje dat je bent.
Het lege kopje is de ideale vorm. Daar kun je inschenken wat je wilt. Water, thee, koffie, nectar dan geniet je puur van waar je voor kiest. Iedere keer kun je het weer leegmaken en hetzelfde of  iets anders erin doen.

 Het tweede kopje is al vol en niet weer leeggemaakt. Het zit vaak vol met eigen ideeën of dingen die er al eerder in zijn gevallen en dan denken dat je het al wel weet. Dat denken te weten maakt het kopje overvol en het weer helemaal leegmaken zodat er iets nieuws of anders in kan is niet eenvoudig, maar het geeft meer ruimte en kan heel verhelderend werken. Zodat nieuwe dingen ook werkelijk nieuw zijn. Ik kom het nog dagelijks tegen soms in kleine soms in grote dingen. Als er dan weer zo'n AHA beleving als een kwartje in het kopje valt, weet ik dat ik weer een tipje van mijn eigen sluier heb opgelicht en voor dat moment een blokkade heb verwijderd.

En dan is er ook nog een derde kopje dat is het kopje met een gat. Het enen oor in en het andere uit. De dingen beklijven niet. Het wordt geen onderdeel van het dagelijks leven. Je hoort de woorden wel maar het dringt niet door. Tja het lijkt een beetje op het vorige, want we hebben allemaal zo onze eigen ideeën en luisteren dan nauwelijks naar wat de onderliggende zaken uit het verhaal zijn, maar toch zijn er nuance verschillen. Er mist hier een vorm van echte oplettendheid.

Zeg nou zelf, dit is maar een heel klein voorbeeldje maar met nieuwsgierigheid kijken naar hoe jezelf functioneert,dat kan heel interessant worden. Dat is tenminste mijn ervaring anders had ik het geen twintig jaar volgehouden.

Ik ben blij dat die Lamrim me voortdurend alert probeert te houden.
Want alert zijn, tja dat ben ik dus nog steeds niet.

Gisteren waren we in Zaandam. Wat is dat fantasievolle architectuur.

Geluk bij een ongeluk

Gisteren heb ik de schilderijen voor de kunstroute opgehangen in de bibliotheek

En nu ik de gordijnen open schuif waar ik achter zat omdat ik al even allerlei dingetjes moest regelen op mijn computer, zie ik dat het prachtig weer is. De regenbuien zijn verdwenen en de grond heeft intussen voldoende vocht voor het groen. Ik denk dat ik maar eens heel snel op moet schieten om te genieten van de zon. Het is toch altijd weer heerlijk als de sombere luchten zijn verdwenen en de boodschappen droog binnengehaald kunnen worden.

Intussen ook nog een nieuw hoedje gekocht. Dat scheelt stukken wanneer mijn ogen uit de zon blijven. Dan kan ik werkelijk beter kijken.

Gister maakte ik ook nog een buiteling. Ik wilde oversteken en dacht dat de achteropkomende auto rechtdoor ging maar hij kwam de hoek om, Had ik de richtingaanwijzer niet gezien? Ik moet echt voorzichtiger worden. Toen ik achteruit wilde stappen verloor ik mijn evenwicht en rolde achterwaarts op de grond. Dat was schrikken hahaha. Gelukkig heb ik me totaal niet bezeerd. Ik merkte alleen gisteravond dat ik spierpijn had, maar dat is ook alweer over. Ik zou door al die toestanden nog gaan denken dat ik oud begin te worden ;-)

Wat een geluk toch bij een ongelukje.

Is dat nou toeval? Ik dacht, snel even een fotootje erbij zoeken en uit honderden fotootjes die ik ooit maakte pak ik meteen deze. Die rechterauto heb ik toch mooi ontlopen, want dan hadden ze me meteen mee kunnen nemen. (grapje) Ik hoop het echt nog een poosje vol te kunnen houden.

De hele serie

Wat duurde het opladen ontzettend lang, maar het is weer eens gelukt. De hele serie foto's van Rotterdam

Rotterdam

Gisteren zijn we in Rotterdam geweest. Wat een prachtige stad van tegenstellingen om te fotograferen. Ik heb heel wat fotootjes waar ik wat mee wil doen. Nog heel wat napret om de foto's te optimaliseren maar daar heb ik op dit moment nog geen tijd voor. De rest komt ter zijner tijd nog wel.  We hebben genoten.

De tram over het Damrak

Zo reden we heel langzaam met de tram over het Damrak

om te gaan kijken naar een unieke overzichtstentoonstelling van de legendarische fotograaf, cineast en grafisch ontwerper William Klein.
http://www.foam.org/

Ik heb genoten en op de terugweg naar Amsterdam Centraal deden we nog een paar oefeningen.

Om tot vernieuwende mogelijkheden te komen.

Zwolle

We waren in De Fundatie. Zwolle.
Schitterend weer en genoten van de stad, het gebouw en de kunst

We vielen kennelijk op dezelfde schoenen.

Putplein

Afgelopen woensdag reisden we met de trein naar Amsterdam. Met de sprinter vanaf ons huis naar het Centraal station kom je langs het pleintje waar mijn moeder verhalen over vertelde. Ze speelde er in haar kindertijd. Uit het winkeltje dat haar moeder op het pleintje had snoepte ze van de sucade en speelde ze boomverwisseltje. Het winkeltje is verdwenen. Er staan nog wel bomen, maar ik weet niet of het nieuwe aanplant is, dat zou zomaar kunnen. Zelfs ik herken ook niet meer zoveel van deze plek uit mijn kindertijd.  De buurt is grondig gerenoveerd. Waar ik nu over het spoor rijd zag zij de oude stoomlocomotieven puffend voorbij trekken met hun zware vrachten.
In de oorlog van 1914-1918 kwamen vele Belgische vluchtelingen ons land in over de rails waar ik nu ga. Ze zag ze zitten achter de raampjes, zelfs iemand met een vogelkooitje herinnerde ze zich. Zo triest al die mensen die huis en haard moesten verlaten vanwege de invallende Duitsers.
Nu is de weg opgebroken en mijn kleinzoon die gelijk met ons de deur uitging moest omrijden. Vanuit het raampje zag ik hem nog naar school fietsen. Met een noodvaart want hij was laat. Toch zagen we elkaar en zwaaiden.
Ieder zijns weegs.
Door het vuile raampje van de sprinter maakte ik deze foto.

Toevlucht nemen

Ik heb het gevoel dat ik weer helemaal op gang moet komen. Dan heb ik helemaal geen inspiratie om ook maar iets op mijn blogje te schrijven. De hele week ben ik met mijn kleinzoon bezig geweest. Dat was heel gezellig. Hij houdt me wel bezig :-).
Dus nu begin ik maar weer eens en neem toevlucht tot mijn citaten boekje.

Kijk naar de zon. Kijk naar de maan en sterren. Kijk naar de groene aarde. En denk na.
Hildegard van Bingen.

En David Hume lijkt daar een antwoord op te geven. Hij zegt.
Schoonheid is geen kwaliteit van de dingen zelf. Ze bestaat in de geest die het ziet.

Altijd mooie dingen om over na te denken. Als de geest verduisterd is door problemen en moeilijkheden lijkt het onmogelijk om schoonheid te zien. Dan denk je soms dat er geen schoonheid bestaat. Toch is het voortdurend in en rondom ons aanwezig. Als je dat nu kunt bedenken wanneer je het even niet zien zitten. Ja, dan kun je misschien weer openingen maken in het doemdenken.
Dan hoef je niet te wachten op het voorjaar of de zon, want ook maan en sterren en een grauwe regendag zijn van onmetelijke schoonheid voor de geest die het in zich heeft dat te zien. En die geest hebben we allemaal.
Laat hem niet verduisteren. Niet door wat dan ook.
Maar ja ik weet best hoe moeilijk dat soms kan zijn. De zware gedachten kunnen je overvallen voor je het in de gaten hebt en dan zit je er middenin. Vaak heb je  handvatten nodig om er weer uit te komen. Mensen, dingen in en om je heen toevlucht tot vrienden, familie, religie, mooi weer en eruit gaan of wat dan ook. Misschien is dat nodig totdat we begrijpen dat het allemaal IN onszelf aanwezig is en niet buiten onszelf. Dat we het allemaal zelf zijn wat er is, wat we zien en hoe we het ervaren.

Nou al schrijvend kom ik dan toch weer op gang. Zo zie je maar.

En mij helpt het om mijn toevlucht te nemen tot de Boeddha en alles wat ik leerde ervaren door zijn lessen.
Daardoor leer ik steeds beter ervaren en zien dat alle ervaringen IN mijzelf en uit mijzelf voortkomen.

Wouw, en deze vond ik zojuist nog op facebook

Beperkingen

Het vorige citaat wordt, hoe meer ik erover nadenk steeds interessanter. Goede communicatie is een van de lastigste dingen. En zeker in korte blogjes waarin beperkte toelichtingen en korte reacties aan de orde zijn, is het nog moeilijker omdat je elkaar niet ziet en heel verkeerd kunt interpreteren. Als je in gesprek met elkaar bent dan is daar ook altijd de lichaamstaal bij betrokken. Die missen we in korte correspondenties als deze het meeste. Het is een heel verschil wanneer een opmerking met een vrolijk gezicht wordt geplaatst of met een boos gezicht. Daarbij kunnen icoontjes heel behulpzaam zijn. Maar het blijven oppervlakkige dingen waarmee je niet tot de ware intensie van iemands doen en denken door kunt dringen. Daar is veel meer voor nodig. Toch kun je als je niet te snel op je eerste impulsen reageert en even nadenkt over alle bedoelingen van de schrijver of spreker heel wat meer aan de weet komen dan je aanvankelijk zou denken. En dan nog is het de vraag of dat wat je denkt te weten ook de werkelijkheid van de ander is.
Het eenvoudigst is de uitwisseling als je samen op een soort zelfde lijntje zit. Als je van elkaar weet wat de persoonlijke weg is die je bewandelt en hoe je in het leven staat. Welke principes of filosofieën iemand erop na houdt en waar hij zich mee bezig houdt.
Het belangrijkste in gesprekken is dan ook vaak niet alleen wat er wordt gezegd. Maar het contact en de overdracht die in de ruimte van je eigen persoonlijkheid ontstaat. Door als het ware in alle rust op elkaar af te stemmen en niet meteen naar de ander op je eigen impulsen te reageren, maar rustig te luisteren ontstaat er een andere vorm van communicatie die veel intenser kan zijn omdat er werkelijke aandacht en contact ontstaat.

Het grappige is dat ik merk dat er regelmatig ook op blogjes een verfijndere communicatie ontstaat. Maar het blijft zaak oplettend te zijn want het regelmatig  verkeerd interpreteren ligt altijd op de loer. We hebben allemaal onze beperkingen zowel in uitdrukkingsvermogen als in aandachtig luisteren.

En dan hebben we het nog steeds over een betrekkelijk oppervlakkig niveau. De diepgang van mogelijkheden in het uitwisselen van persoonlijke, dieper emotionele en spirituele  ervaringen die geen woorden kennen is eindeloos. En voor zover ik het kan interpreteren is dat waar Kahlil het over heeft.

Communicatie op Monmartre

Sneeuw

Ik keek vanmorgen om 6 uur uit het slaapkamerraam

Een wandelingetje

Ik kwam hem vanmorgen  tegen op mijn wandelingetje naar de apotheek. Het was behoorlijk fris. Dat had ik niet zo verwacht alhoewel de mist het uitzicht behoorlijk had belemmerd en de ramen van de serre helemaal beslagen waren.
 Op de terugweg met wind mee was alles een beetje vriendelijker en kon ik met een blij gevoel mijn handen uit de zakken halen om het kleine fototoestel aan te zetten. Meteen hoorde ik hem. Alsof hij erop gewacht had. Bovenin de Magnolia die vol met knoppen zat voor het komende voorjaar. Hij was alvast aan het oefenen en floot er vrolijk op los.

Je kunt het niet horen, maar ik heb er wel een plaatje van gemaakt.

De witte besjes lijken ons attent te maken op het komende kerstballenfeest.

Aan de oude Velperweg staan tussen enkele eengezinswoningen  zulke prachtige herenhuizen.

Ooit fotografeerde ik in het beekje dat hier en daar boven de grond voor de tuinen langsstroomt Weidebeek juffers. Midden in de stad is het een oase van rust langs dat smalle watertje dat regelmatig onder de grond verdwijnt. Nu ontdekte ik een Meerkoetje druk doende met fourageren.

Weer bijna thuis zag ik de Mahoniestruik  alweer in bloei staan in de tuin van Vreedenhoff. Het is een winterbloeier.

Hij bloeit prachtig en daarna krijgt hij trossen met zwarte bessen. Dat lijken net druiven en daarom wordt hij ook wel druifplant genoemd. Van die bessen kun je heerlijke jam maken, dus het is een struik met veel toepassingen.

Ja ja, dat heb ik even gegoogled hoor, want zelf weet ik er niet zoveel van.

Fotograferen in Utrecht

Een heerlijk dagje gefotografeerd in Utrecht. Ik was daar jaren niet meer geweest.

Toen we het station uitkwamen herinnerde ik me helemaal niets meer van deze stad en vroeg me af of het wel wat zou worden. 

Maar dat werd me al spoedig duidelijk. Het was prachtig weer en we hebben weer heel wat geschoten.

Hieronder een paar exemplaren.

 En onmiskenbaar daar om de hoek daar was hij dan De Dom van Utrecht.

De laatste tijd heb ik zoveel foto's gemaakt. Ik krijg nauwelijks tijd de beste te plaatsen. Want daaraan vooraf gaat veel uitzoeken en bijwerken. Hier en daar drop ik er af en toe wat. Op Faceboek op mijn fotoblog of hier.

Stadswandeling

Buiten regen, stortbuien en de wind giert om de flat.
Heerlijk thuis, kachel aan en fijne dingen doen, droog en warm.

Even kijken naar het filmpje dat ik maakte en op youtube zette.
Een wandeling door Arnhem, zoals ik ook tijdens vakanties door buitenlandse steden ga, met fototoestel. Vanaf huis, over de Velperweg, Steenstraat de binnenstad door naar het station.
Jammer zie ik nu wel is dat de kwaliteit van de foto's in zo'n serie wel wat te wensen overlaat. Maar toch...
Veel kijkplezier.

Rozenkrans, Mala en Krishnamurti

Ik vraag me af of iemand wel eens de Rozenkrans heeft gebeden, merkt Sagita op in het vorige blogje en ik speel even 'zwaan kleef aan', door er een volgend blog van te maken, want ik vind het een mooie opmerking in dit verband met het citaat van Krishnamurti dat ik plaatste.

Het is algemeen bekend dat Krishnamurti wars was van het achternalopen van Guru's en het volgen van kerkelijke en religieuze stromingen of het je verbinden met- en je (vast) houden aan bepaalde methoden omdat je dan meteen in de afgescheidenheid terecht komt  en denkt dat je iets zou kunnen bereiken of dat iets anders je kan brengen wat je verwacht. Heel terecht zegt hij dat  dat slechts conflicten veroorzaakt. Automatisch zit je middenin de dualiteit. Ik en de- of het andere.  K. Probeerde over te brengen dat die afgescheidenheid niet bestaat. Dat was zijn levende ervaring, de Waarheid van waaruit hij kon leven Dat wilde hij delen.
Hij vertelde in dialoog over die eenheid in alle dingen die hij had ontdekt omdat hij wilde dat je met hem meedacht over; hoe je denken voelen daarop gericht kon zijn.  Hij wilde niet iets verkondigen want daarmee zou hij een guru worden wat hij beslist afwees. Daarmee zou je onmiddellijk weer in de tegenstellingen van hij en ik vervallen. Hij zocht de dialoog zodat je zelf tot ontdekkingen kon komen hoe aandachtig leven, denken en ervaren op elkaar af te stemmen. Zo, zegt hij, word je leven een voortdurende meditatie.

Dat we doorlopend in eenheid kunnen leven, is niet onze 'normale' manier van doen en denken en heel moeilijk te zien en te doorzien. Hij probeerde ons aan te moedigen daar samen met hem over na te denken en belangrijker ook vandaaruit te LEVEN.

Tot zover over K en zijn waardevolle overdenkingen.

Het probleem bij dit alles is mijns inziens dat- de meeste mensen, of misschien kan ik het beter over mezelf hebben, - ik niet in staat ben op die manier mezelf voor meer dan een korte periode bewust te zijn van wat ik zeg denk of doe. Meestal gaan mijn gedachten regelmatig met me op de loop. Daarvoor hoef ik geen guru te volgen om daar achter te komen. Zo kom ik bij een Mala of een Rozenkrans terecht.


Ik merk als ik mijn Mala bid dat ik me tijdens de eerste paar gebeden of mantra's aandachtig en oplettend verdiep maar na een poosje herinner ik me mijn boodschappenlijstje waar nog een boodschap op moet worden gezet en op het moment dat ik dat ontdek ben ik alweer bij de 'les' terug. Maar soms ben ik bezig en heb de hele Mala gedaan voor ik er erg in heb. Dan zijn mijn gedachten met me op de loop gegaan en ben blij dat ik het eindelijk toch opmerk en ga weer terug. Ik gebruik mijn  mala als aandachtsoefening.
Daartegenover staat dat ik tijdens een retraite en het Mala bidden wel een heel bijzondere ervaring had die me duidelijk maakte dat ik in die eenheid kon verkeren. Dat kan ieder ander ook onder allerlei andere omstandigheden gebeuren, daar heb je de Mala of Rozenkrans niet persé bij nodig, maar het kan een hulpmiddel zijn tot bewustwording en dat is waar het (voor mij) om gaat. Me bewustworden dat het niet om het ding gaat maar om mijn eigen bewustzijn en het me kunnen richten op iets waar ik voor kies.

K. kon al deze 'dingen' afwijzen want hij wist wat het was om aandachtig te zijn en in eenheid te leven. Hij had de mogelijkheid zonder 'hulpmiddel' in aandacht te zijn, maar hij wist ook wat het was om je aan iets vast te houden alsof DAT het zou zijn en wees het dus af. Als we dingen vastzetten, dus ook  een Rozenkrans, Mala of allerlei andere zaken verbinden met iets 'zaligmakends en een must'  dan zit je onmiddelijk in die tweeheid. Je zou kunnen gaan geloven dat HET de waarheid is.

Ik denk ook altijd in vergelijk met 'gewone' dingen: pas als je de muziek kent kun je loslaten en  improviseren. Evenals schilderen: als je de vorm kent kun je hem loslaten en abstraheren.
De eenheid en onderlinge verbondenheid van al het leven ken ik  nog niet en leef het overgrote deel in de dualiteit van alle dingen die op zichzelf staan. Heel langzamerhand begin ik er misschien een tikkeltje van te begrijpen, maar dat is nog lang niet: het kunnen leven. Dus gebruik ik hier en daar wat 'hulpmiddelen' om ze onmiddelijk ook weer los te kunnen laten. Oplossen is een regelmatige oefening in het Boeddhisme. Ik ben me bewust dat die bruggetjes niet zaligmakend zijn. Dat het mijn bewustzijn is dat het doen moet.

Nu ben ik gelukkig in staat om door de dag heen me een tikkeltje meer bewust te zijn dan vroeger en daar ben ik dankbaar voor. Het helpt me. Hoe en of die weg gegaan wil worden, dat is voor iedereen anders. Ik schrijf hier alleen over mijn eigen ervaringen en omdat ik graag wil delen. Ik zou willen dat dat duidelijk is. Iedereen heeft zelf de mogelijkheid te denken en te interpreteren. Doe ermee wat je wilt.

Fotograferen in Arnhem.

Met een vriendin ging ik op stap.
Want samen sta je sterk :-)

Het was heel fijn en Arnhem heeft echt mooie architectuur en leuke plekjes.
Regelmatig zet ik ook foto's op http://ellyvandoorn.wordpress.com/