Bemmel zonder paarden

Ik moest toch nog een keer terug om Bemmel zonder paarden te laten zien.
Nou hier is het dan een heerlijke vroege warme morgen. Twee uurtjes wandelen door Bemmel.

Paardenmarkt

Ik maakte een 1.30 min durende diaserie van een handjeklap.

Paardenmarkt in Bemmel

Ik maakte een kleine  diaserie  van 1.30min.

Portretje

Van fotogeniek dorp tot paardenmarkt

Helemaal voorbereid op een rustig ochtendje fotograferen in het dorpje Bemmel. Met zijn leuke huisjes en mooie gemeentehuis. De winkels zullen op maandagmorgen wel niet open zijn en daar heb ik ook helemaal geen behoefte aan. Genieten van het mooie weer terwijl ik wacht op Fer die een afspraak heeft en dat kan zo 2 uur duren dus een mooie gelegenheid om zelf even rustig rond te kijken.

Maar dat mooie dorpje is omgetoverd tot een groot feestfestijn

En druk!

Kom opa we wagen ons ook

tussen het jongvolk

Niet alleen kermis maar ook een paardenmarkt

Van een rustig dorpje was niets over. Maar ik heb er heel wat leuke fotootjes kunnen schieten.

Oneindige mogelijkheden

De mogelijkheden zijn oneindig en altijd weer op zoek naar iets anders, net even dat tikkeltje meer of anders. Dat is wat de dingen die ik doe en leuk vind aantrekkelijk maakt. Nooit tevreden zijn of misschien heel even, maar als ik dan later weer kijk dan knijp ik mijn ogen een beetje dicht, trek mijn neus op en denk tja, is dat het dan? Het kan beter het kan anders.

Heb jij dat nou ook met de dingen die jij mooi en leuk vindt?

Fotograferen en schilderen, mijn lust en mijn leven op het creatieve vlak. Het blijft me bezig houden juist omdat er altijd weer een nieuwe uitdaging in zit. Op het moment dat ik iets 'door' begin te krijgen en aardige resultaten boek, ben ik me alweer bewust dat het me niet bevredigt als resultaat want er is nog veel meer dat ik kan onderzoeken en leren, me eigen kan maken. Zelfs heb ik vaak de behoefte om in een schilderij te gaan krassen of er met grove streken overheen te gaan omdat het te mooi en niet naar mijn zin is.

Het gaat mij niet om mooi en toch blijft mooi me aantrekken.

Zo waren we in de vlindertuin om te fotograferen. We hebben heel wat 'mooie foto's gemaakt, maar de zoektocht naar die ene bijzondere foto blijft en ik weet zeker wanneer ik een hele serie van die prachtige maak ik toch altijd weer blijf zoeken naar iets anders want de mogelijkeden zijn oneindig als het universum. Ook in mijn mini universum.

Dat geldt voor alles en iedereen.

Toch maar zo'n gewoon mooi vlindertje plaatsen.

65 jaar geleden

Steeds meer herinneringen dwarrelen naar de oppervlakte. Ach het zal met de leeftijd te maken hebben en ik geniet er mateloos van.
Nu zit ik met de ramen open op het balkon. De sfeer is 's zomers en zachtjes hoor ik de bomen ruisen. In de verte het gemurmel van wat stemmen. Die doen me denken aan mijn ouderlijk huis en dan plotseling ben ik weer het kind van een jaar of  acht.

Ik zit op de rand van het ouderlijk bed voor de openslaande deuren in de achterkamer. Ik kan in de verte de buren in de tuin horen praten. Het is heerlijk weer.  Ik hoefde geen jas aan naar school en ben vrolijk naar huis gehuppeld. Daar naast de deuren zit mijn moeder zoals zo vaak achter de naaimachine en ik wacht tot ze klaar is.
'Nog even een naadje stikken El en dan moet je even passen hoor'.
Dat vind ik helemaal niet zo leuk, want ik ben altijd bang dat ze me per ongeluk met het afspelden zal prikken. Maar deze keer hoeft ze de spelden niet te gebruiken. Ik sta bovenop het bed en met de schaar knipt ze voorzichtig het armsgat een beetje uit.
"Ziezo klaar trek je jurkje maar weer aan, nu gaan we een broodje eten", zegt ze.
Ik weet het zeker, morgen heb ik weer een mooie nieuw jurk.

Schilderen

Ik hoor veel mensen klagen over deze natte zomer. Wanneer je een vakantie op een camping doorbrengt en het regent zoveel dan is dat niet altijd even aangenaam. Jarenlang verbleef ik in de zomervakantie ook met twee kinderen op de camping en soms werd het me teveel. Als de regen niet ophield verdween ik op een gegeven moment en ging naar huis.
Wat is mijn leven veranderd. Nu heerlijk thuis. Geen zorgen over was die niet wilde drogen en doen en laten waar we samen zin in hebben. En dat betekent in de zomer ook al valt de regen met bakken uit de lucht. Ik kan heerlijk schilderen aan tafel in de serre.

In de winter is het daar te koud maar in de kamer staat mijn ezel en daar kan ik me dan weer op uitleven. Net zoals het uitkomt. Op de tafel kan ik natuurlijk niet op groot formaat werken maar dat is niet zo erg want de kelder staat zo langzamerhand vol. Jaren geleden exposeerde en verkocht ik nog wel maar nu ik daar bijna geen moeite meer voor doe loopt de opslag aardig vol en het kleine formaat en de werken op papier hebben minder plek nodig. Het is zo leuk om te doen en daarom ga ik lekker door met schilderen.
Vanmorgen weer een vaasje bloemen op een A4.

wil je meer zien kijk dan op
ellyvandoorn.blogspot.nl

Lastige mensen ontlopen

Internet staat vol met informatie. Je kan het zo gek niet bedenken of je kunt het er vinden. In hapklare brokken wordt het je voorgeschoteld. Leuk, interessant je kunt er uren mee bezig zijn.
Het meest verbaas ik mij over de korte uitspraken. Quotes van bekende mensen, spirituele leiders, wetenschappers of eenvoudige wijzen. Vaak heel mooi maar soms zie ik er een waar ik  mijn vraagtekens bij heb. Ze worden gelezen en we roepen ooooo jjjaaa. Zo had ik er nog niet over gedacht. Of oooo jaaa dat is mooi, zo denk ik er ook over en dan leven we rustig verder op onze eigen zo welbekende manier met alle gewoonten die we in ons dragen en die zich steeds weer onbewust herhalen.

Wie wil daar nou eigenlijk echt iets mee? Wie zit erop te wachten zijn of haar leven een andere wending te geven waardoor er werkelijk iets veranderd in het leven van alle dag? Misschien komt  jouw wereld  op de kop  te staan wanneer je je met een training in bewustzijn en aandacht bezig gaat houden omdat je vanuit een ander perspectief naar de wereld en jezelf leert kijken.

Ja een korte cursus mindfulness, dat doen we wel en daar kan je profijt uit trekken, maar binnen de kortste keren of na een paar maanden vergeten we weer hoe het moet, want mindfulness is een levenslange gedisciplineerde manier van leven. Je altijd weer bewust worden van hoe je functioneert, waar je mee bezig bent en wat je emoties doen.  En als je dan een stapje verder gaat krijg je zo je vraagtekens die steeds weer oppoppen.

Kan ik alleen maar gelukkig zijn met lieve aardige mensen om me heen en al die lastige personen afwijzen want daar heb ik niets aan, zoals sommige quotes me willen doen geloven. Ze staan mijn geluk in de weg.  Moet ik dan al die vervelende mensen afwijzen om mijn eigen geluk veilig te stellen? Is dat misschien een kleine vorm van discriminatie in mijn eigen ervaringswereld?  Zou het binnen mindfulness en de weg naar geluk niet mogelijk zijn juist met de moeilijkere omstandigheden om te leren gaan?  Juist in die confrontaties kan ik mijn eigen emoties leren kennen. Misschien kom ik tot de ontdekking dat ik zelf ook niet zo aardig ben als ik mezelf wil doen geloven. In kontakt met die irritaties kan ik weleens heel boos worden. Niet dat dat niet mag maar het houdt me niet in mijn midden, daar laat ik me mooi uittrekken door die omstandigheden. Een confrontatie is een goede oefening in mindfulness en zien wat mijn emoties doen.

Ja ieder moet voor zichzelf zijn eigen weg bepalen maar ik heb regelmatig zo mijn vraagtekens bij de altijd positieve quotes die ons leven aangenaam zouden moeten maken omdat ze uit hun context zijn geplukt en niet laten zien hoeveel aandacht en bewustzijn ervoor nodig is om er op de goede manier mee om te gaan. Na jarenlange bewuste aandacht dus mindfulness ga je dat herkennen. Ik  ontloop dan een keer een confrontatie, maar die komen altijd weer terug en gelukkig zijn, zit in andere dingen diep van binnen in je eigen middelpunt waar je altijd weer naar terug kunt keren door bewustwording.

Wrede natuur

Het is leuk zo'n hele serie foto s van ijsvogeltjes te kunnen maken.

Maar onder de takken die in het water lagen, speelde zich een klein drama af. 

Hoe gefixeerd ik ook was op de ijsvogeltjes die boven het meerkoet gezin rustig zaten te wachten, ik maakt toevallig op het juiste moment de foto s van dit natuurlijk drama.

Het is bekend dat meerkoeten soms hun kinderen verdrinken. Waarom? Daarnaar kunnen we slechts gissen, vermoed ik.

IJsvogeltje

Die zijn altijd heel lastig te fotograferen omdat ze zo schuw zijn. Regelmatig liepen we in Sonsbeek en toen we even op een bankje plaats namen zagen we van die blauwe vogeltjes voorbijvliegen en zowaar, het waren ijsvogeltjes. Op dit zoekplaatje kun je ze tussen de takken vinden. Op de achtergrond hield een reiger de wacht. Ik kon ze met mijn steeds slechter wordende ogen nauwelijks waarnemen.

 Gelukkig hadden we een behoorlijk telelens meegenomen en toen begon het kijken en wachten. Het was heerlijk weer en we hebben een enorme serie foto's gemaakt waar we maar enkele van overhielden.
Ik vermoed dat er een nest jongen heeft gezeten die keurig voor ons hebben geposeerd.

Pas thuis kon ik ze op het beeldscherm beter bekijken. Gelukkig zit er een automatische scherpstelfunctie op de huidige camera s. Zelfs daarmee was het voor mij met al die takken lastig scherp te krijgen  en met de hand was het helemaal niets geworden. Er zijn dan ook heeeeeel veel foto's in de prullebak beland. Maar we hadden een heerlijke middag.