Aapjes kijken

Ik lach maar zelden naar een dier en als ik het doe, ontdek ik later dat ik naar mezelf heb gelachen, gelachen om het menselijk wezen waarvan het dier een meedogenloze karikatuur had gemaakt.

K. Lorenz 1903-1989

Het jachtseizoen is weer geopend en we waren vanmorgen al vroeg in het koude Burgers dierenpark waar we  honderden plaatjes hebben geschoten.
Nee nee nee schrik niet, ze zijn echt niet allemaal geschikt voor blogkijkers.  Regelmatig zal ik er ook wat op het fotoblog zetten.

Veel dieren waren binnen, waarschijnlijk vanwege de kou.

Pasen

Gewoon even iedereen heel fijne paasdagen toewensen.

Ik heb eindelijk mijn werkplek eens een beetje opgeruimd. De inhouden van kastjes verplaatst. Dat alleen al ruimt lekker op.

Jesus Crist Superstar

Ik kan niet ophouden met kijken en luisteren als ik die vierkante beeldbuis aanzet met deze opera.

Ach en het is er nu de tijd weer voor dus wie en wat zou me tegen moeten houden :-)
Ik vond de complete film op Youtube. Gelukkig heb ik hem ook in de kast staan.

Schilderijen.

Nu ik me weer intensiever met het schilderen bezig houd, heb ik ook mijn schilderijenblog aangepast. Ik wil ook daar wat meer aandacht aan besteden.   Ik zet er mijn vrije werk op zoals ik daar al mee bezig was en ben van plan ook de studies die ik bij de KWA (en thuis) ga maken er wat vaker op te zetten, misschien onder een ander kopje...? Als dat me lukt.
Ik heb de mogelijkheid om te volgen in de zijbalk gezet.
Zo, dat is dus ook weer voor elkaar en dat allemaal in het donker want ook ik heb de verlichting een uurtje zwaar beperkt. Dat is wel te zien in het onderstaande schilderij dat je ook op het schilderijenblog vindt.;-)

Steigers en bruggen bouwen

We moeten zo vaak mogelijk bedenken dat ons ware leven niet dit uiterlijke materiële  leven is dat zich voor onze ogen hier op aarde afspeelt, maar wel het innerlijk leven van onze geest. Het zichtbare leven is een steiger- een noodzakelijke hulp voor onze geestelijke groei...
We moeten onszelf en anderen eraan herinneren dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is, behalve dat het de bouw van het gebouw mogelijk maakt.

Leo Tolstoy

Zo'n tekst als deze is (voor mij) bedoeld om te bemediteren. Het is onmogelijk om zonder het naar binnen te brengen en de woorden te verinnerlijken, er deel van te worden,  erover te discussiëren of er ja of nee tegen te zeggen. Het gaat erom jezelf ermee uiteen te zetten. Wat bedoelt hij en hoe zit dat (bij mij).

Het grootste deel van ons leven zo niet ons hele leven, zijn we met die steigerbouw bezig. Dat gaat ons hele leven door. We zijn nu eenmaal wezens en in de materie aanwezig. Er lijkt iets dubbels in deze tekst te staan : "dat die steiger geen betekenis heeft of belangrijk is " Het ziet ernaar uit dat ons leven niet belangrijk zou zijn maar let op dan komt er iets heel belangrijks het maakt de bouw van het gebouw mogelijk. 
De steigers zijn dus wel degelijk belangrijk, maar we moeten er de juiste waarden aan hechten.

Het een kan niet zonder het ander. Zonder steigers kan er geen degelijk huis gebouwd worden. Een huis met verdiepingen waar op ieder verdieping geleefd kan worden. Voor wat onze geestelijke ontwikkeling betreft en het ontwikkelen van alle mogelijkheden in ons huis, zou je kunnen stellen dat we nog lang niet op de hoogste verdieping zijn aangeland en verder lijkt het mij belangrijk het HELE huis te kunnen bewonen, als je je daar dan ook maar iets bij voor zou kunnen stellen. En volgens verschillende tradities behoort dat onvoorstelbare wel tot de mogelijkheden. Veel mensen met ervaringen over de bouw van dat persoonlijke huis dat ten volle benut kan worden, hebben daar over medegedeeld en geschreven.
En het mooie is dan ook nog dat niet ieder huis hetzelfde hoeft te zijn, maar wel kwalitatief goed en volkomen bewoonbaar. We hebben allemaal daarbinnen de mogelijkheden van onze eigen individualiteit. Er zijn geen twee mensen gelijk.

Lees bijvoorbeeld het prachtige boek van Theresa van Avila- De innerlijke burcht
of Johannes van het Kruis- De beklimming van de berg Karmel
Het hele Boeddhistische pad gaat daarover 
De Kabalistische levensboom 
De Baghavat Gita
en nog veel andere geschriften zijn daarover bekend.

Waar wij meestal in verzeilen wanneer we zulke teksten lezen is, in ons persoonlijke dualistische JA of NEE verhaal. Daar bedenken we dan ook nog allerlei zaken bij die we wel of niet zouden moeten doen (dogma's) en daar blijven we in hangen of tegenaan lopen. Aan zo'n tekst als deze, die Tolstoy hier neerzet (en alle andere boeken en geschriften) kunnen we ons spiegelen en kijken: hoe zit dat bij mij? Zonder een bepaalde levenswijze goed of af te keuren.

Het is voor mij duidelijk dat het één niet zonder het ander kan. Juist hier en nu kunnen we ons leven gebruiken en onderzoeken of we op een juiste wijze inhoud kunnen geven aan ons eigen *materiële leven, waardoor we op steeds meer plekken in ons innerlijk geestelijk huis kunnen wonen.
Ons bewust worden van de vele mogelijkheden die we daar hebben. Het is een weg die we tijdens ons 'materiële zijn' kunnen ontwikkelen. Als we investeren in ons dagelijks leven en daardoor onze  innerlijke huishouding  langzamerhand op orde krijgen zal ons lichamelijk (*materiële) welzijn daarop ook weer reageren door welbevinden onder alle omstandigheden. Zo is het kringetje rond.

Voor mij zijn dan verschillende vragen belangrijk zoals: waarom zou ik me daarvoor inspannen, waarom zou ik daar energie in stoppen?  Heb ik daar een motivatie voor en is die sterk genoeg om mijn weg te vinden in het bouwen van de steigers om tot een uiteindelijk goed gebouw te komen? Gaat het alleen om mijzelf of is het ook nog zinvol voor iets anders dan alleen voor mijzelf?

Zo volgt er uit één stelling een hele reeks vragen en verschillende overdenkingen  om tot conclusies te komen en mijn motivatie te versterken maar vooral om mij verder te verdiepen en duidelijkheid te krijgen over hoe ik wil leven..

* Materiëel leven: leven in een lichaam met alle mogelijkheden van denken, doen en bezieling als brug  naar geestelijke ontwikkeling.

Weekend

Heerlijk, niet om half zes het bed uit. De vrijdagavond is zo heerlijk. Dan hebben we het hele weekend nog voor ons.
Ik ga steeds meer uitzien naar de dag waarop mijn kameraadje niet meer hoeft te werken.
Jarenlang hoopten we dat hij kon blijven werken met alle reorganisaties, maar nu zo langzamerhand wordt het tijd en mag er wel een einde aan komen zodat we samen veel kunnen gaan fotograferen en genieten van alles wat het leven nog te bieden heeft.

Maar nu eerst weer lekker ontspannen in het weekend.

Ja ja ja...Nee

Op de terugweg van Arnhem naar Nijmegen streek het zonlicht weer zo schitterend tussen de donkere wolken door en lichte iedere keer iets anders op in de gouden zonnestralen. Werkelijk genieten. Helaas reed ik zelf en kon dus niet fotograferen. Ik moet dan werkelijk oppassen dat ik me niet teveel af laat leiden door de schitterende beelden onderweg, want je zit zo in de berm en dat is niet de bedoeling.

Dus zet ik hier maar even snel een ander plaatje neer, want nee Plato geen tijd voor fotograferen. Al die afspraken hahaha.

Herinnering

Zo zag het er op 12 maart 2012 uit. in mijn achtertuin. (De Arnhemse Heemtuin)

Van dit jaar heb ik nog geen opnamen zonder sneeuw gemaakt. Vandaag heb ik ook geen tijd voor nieuwe opnamen, alhoewel de zon schijnt en het er goed uitziet. Wie weet, misschien toch nog een gaatje hier of daar. Het begint te kriebelen.

Eindelijk

Ik ben weer helemaal aanwezig. Alles doet het weer.De computer functioneert en buiten sneeuwt het als een gek. Om twee over twaalf is het lente geworden. Dat houd je toch niet voor mogelijk. Maar ja, alles kan en ik zou er bijna een kerstgevoel van krijgen.

Nu ik toch weer aan de praat ben kan ik jullie meteen even mijn inzending, een studie van het Noorse landschap (50x60), laten zien voor de expositie van de KWA voor de leden. Er wordt een selectie gemaakt en ik ben benieuwd of ik mee mag doen.
Op 13 en 14 april komen de uitgezochte werkstukken te hangen in de Diaconessenkerk in Arnhem. Er zijn heel bijzondere stukken bij. Niet alleen schilderijen maar ook beelden, keramiek en grafiek. Ja, er wordt hard gewerkt door de KWA leden.

Schetsen

Wat een gedoe.
Er schijnt toch een virus in mijn computer gekropen te zijn. Ik hoop nog alle bestanden terug te krijgen. Natuurlijk heb ik van de foto's en dergelijke wel back ups dus dat loopt wel los, maar alle adressen en mails. Tja, we zien wel weer maar ik vertrouw erop dat het goed gaat.
Nu ben ik heel druk met G mail een beetje op mijn manier aan te kleden en te verkennen.
Vanmorgen weer getekend. bij KWA. Voorlopig wil ik me even met schetsen en studies bezig houden. Daarin is nog heel wat te leren. Ach, dat leren houdt toch eigenlijk nooit op. Heerlijk is dat. Het gaat niet om het resultaat, maar om het doen. Het leren kijken is zo belangrijk en het vinden van de juiste verhoudingen. Ik krijg geweldige aanwijzingen in leren zien. Aan dit schetsje mankeert wel een en ander. Maar ja, als dat niet zo was hoefde ik misschien niets meer te leren. Ik ben al blij dat ik nu zie waar het aan schort. Ik hoop ooit nog eens iets heel krachtigs en juist neer te zetten in een paar lijnen.

Workshop

Zaterdag gingen we aan de gang met fotograferen en schilderen.

Heel leuk om te onderzoeken en uit te proberen. Ook heerlijk dat ik tot de conclusie ben gekomen dat de faalangst die me jaren parten heeft gespeeld hier geen rol meer speelde. Ik wapperde er vrolijk op los zonder innerlijke hindernissen.
Ik besloot om een van de foto's te gebruiken waar dingen op stonden die ik in mijn persoonlijk leven en in mijn karakter kon herkennen. Het is niet alleen een zelfportret maar ook een uitdrukking van mijn zelfbeeld geworden.

Ik heb er een leuke manier van werken bij gekregen en het activeert me om ook weer te gaan tekenen. Ik ben al druk bezig. Helaas zijn er nog weinig mogelijkheden om het met jullie te delen. Want de bewerkingen voor het plaatsen,gaan op dit apparaatje maar zeer moeizaam. Maar hier is toch het besproken werkstuk.

 En nog een snelle schildering van een dubbelportretje.

Mededogen een emotie??

Er zijn van die mensen die heel mooi en duidelijk kunnen verwoorden waar bepaalde woorden over gaan. En Ludwig legde de vinger op de zere plek.
Met het determineren van woorden kun je veel misverstanden voorkomen. Het is belangrijk wanneer je samen praat dat je het over hetzelfde te hebt, anders praat je langs elkaar heen. Zo kan er over mededogen of compassie veel verwarring ontstaan als het door iedereen verschillend wordt uitgelegd. Zelfs filosofen houden er verschillende inzichten op na.

Wat ik in mijn blogjes schrijf is gebaseerd  op de boeddhistische filosofie en het mededogen dat daar wordt bedoeld is geen emotie maar een levenshouding waar je helemaal van doordrongen kunt leren zijn. Een fundamentele houding van waaruit geleefd kan worden. Vanuit die houding gaat het erom het hele leven en alles te omarmen zoals ik zo vaak schrijf: met alles erop en eraan! In het mahayana boeddhisme is deze levenshouding bekend onder de naam 'groot liefde mededogen' de manier van leven van de bodhisattva. Een prachtige manier van leven waaruit vreugde 'geboren' wordt en waar uiteindelijk de Boeddha's uit voortkomen. Een weg die om 'aandachtig zijn', vraagt. Niet eenvoudig voor ons met alle blokkades die ons ervan weerhouden. Maar met een goede motivatie is de vreugde die eruit ontstaat voelbaar in het begin, in het midden en aan het einde van het pad.

Ludwig de Latter schreef een duidelijk verklaring over compassie die ik hier graag wil plaatsen. Hij beschrijft dat, waar het in spirituele zin om gaat.

Ludwig, bedankt voor je bijdrage en inspiratie.

Er is hier denk ik een begripsverwarring. Als we in de kontekst van Boeddhisme/meditatie/mindfulness (zie Tich Nath Han, Gerbert Bakx, Jon Kabat-Zinn) spreken over 'compassion' dan vertalen we dat in het Nederlands niet als compassie of medelijden maar als mededogen. Waar gaat het om?
Medelijden is een emotie. Ik kom jou bezoeken omdat je ziek en ellendig en gebroken bent. En ik word overweldigd door emotie en ik heb intens medelijden met jou. Ik kies er niet voor om medelijden te hebben, het overkomt me en het kan zelfs nog een paar dagen nazinderen.
Een jaar later ontmoeten we mekaar op de parking van het groot warenhuis. Jij in Armani pak, in een peperdure slee, met gouden horloge... mijn medelijden zal dan ver zoek zijn.
In de beide gevallen echter kan ik je wél ontmoeten vanuit een houding van mededogen. Mededogen is geen emotie maar een bewuste levenskeuze waarmee je de wereld, alles en iedereen altijd omarmt.
Het is hier niet het forum om dit verder uit te diepen maar als je het echt interesseert raad ik je aan om naar de bib te gaan of naar de boekhandel en te lezen. Het begint met weten. 

Zo is er dankzij De reactie van Ludwig toch weer een overdenking uitgerold op dit kleine noteboekje.

Nee blogvrienden, het wil nog niet echt lukken. Mijn kamaraadje nog ziek en de computer nog niet beter.

Het blijft behelpen.

Geduld

Geduld is een schone zaak.
Mijn computer is nog een puinhoop, maar hopelijk begint mijn lief vandaag toch weer een beetje te eten. We wachten af.
Even voor de duidelijkheid. De computer is één ding, mijn lief is heel iets anders :-).

De mens en zijn engel

Een religieus verhaal of gedicht zouden we niet als een gebeurtenis in onze psyche moeten interpreteren, of als een primitieve vorm van informatie overdracht, maar als een gebeurtenis in de Ruimte die we zijn; als een gebeurtenis in onze ziel. In sommige vormen van psychotherapie wordt 'geleide fantasie'gebruikt om ons bewust te worden van de inhoud van onze psyche. In contemplatieve tradities wordt `creatieve imaginatie` ontwikkeld- dat is een vemogen van de ziel- waarmee we de symbolische werkelijkheid van de wereld van de ziel kunnen waarnemen. Dat vermogen wordt ontwikkeld door te leren om de religieuze verhalen te gaan ervaren als gebeurtenissen die niet aan ons (ons persoonlijk subjectief bewustzijn) gebeuren, maar die in onze Ruimte  (een transpersoonlijk, objectief bewustzijn) gebeuren. Dat betekent dat we eerst moeten leren om naar dergelijke verhalen te gaan luisteren. Het ware luisteren kan alleen met de oren van het mystieke hart, Als we met ons mystieke hart naar dergelijke verhalen luisteren,dus vanuit een contemplatief bewustzijn, worden we één met dat verhaal en worden we als het ware opgetild naar het niveau van de mundus imaginalis;we worden van een mens tot een engel getransformeerd  Dit is echter alleen mogelijk als we het religieuze verhaal begrijpen.

Een citaat uit het boek van Daniël van Egmond 'De mens en zijn engel' (onder deze link vind je ook het eerste hoofdstuk en meer informatie) dat logischerwijs uit zijn context veel vragen op zal roepen. Om het juist te interpreteren moet je het boek gelezen hebben, want wat versta je onder een engel en hoe manifesteert dit zich in de vele tradities door de eeuwen heen? Wat is de diepere betekenis en kunnen wij gewone mensen een engel ervaren?
Het is geen boek om even vlotjes overheen te lezen. Je moet je er graag in willen verdiepen en dan geeft het veel duidelijkheid over wat engelen zijn en de functie die ze hebben. Niet alleen in de christelijk-joodse tradities, maar door de eeuwen heen als werkende kwaliteiten onder velerlei vormen en namen. Kwaliteiten waar we ons mee kunnen verbinden.

Dr. Daniël van Egmond is godsdienst filosoof. Hij studeerde cum laude af in de godsdienstwetenschappen en wijsbegeerte.

Jaarlijks geeft hij een reeks van acht voordrachten over mystiek. Deze voordrachten zijn steeds in de Geertekerk in Utrecht. 

Vorig jaar was ‘De mystieke weg van Plato’ het onderwerp en eerder ‘De mystiek van het rozenkruis’. Ook ‘De mens en zijn engel’ is een reeks van voordrachten geweest.

Calamiteiten

Mijn computer heeft het begeven. Nu behelp ik me  en o o o wat is dat lastig. Geen e-mail, alle adressen verdwenen en geen enkele foto van de laatste maanden tot mijn beschikking. Gelukkig is het schilderen niet afhankelijk van de computer.
Maar wat nog vervelender is, is dat mijn partner door een griep is geveld. Ik hoop dat hij weer snel een beetje opknapt en daar een bijdrage aan leveren, daar zal ik mijn energie nu in gaan instoppen. Ik ben dus met andere dingen bezig en merk dat ik op dit computertje waar ik nu op zit al aardig mijn weg kan vinden.
Nu eens even kijken of ik hier nog een aardig plaatje kan vinden.
Even gezocht en via Picasa heb ik met ander kunst en vliegwerk een vakantie fotootje gevonden uit Krumlov en erbij geplakt. Niet dat het passend is, maar wel leuk om weer uit te vinden en mee te spelen.

Ja ik heb het alweer gezien. Het wordt tijd dat ik weer eens wat fotootjes maak van mijn werkstukken en schilderijen. Ik heb alvast een ouder schilderij op het andere blog gezet. Ga maar kijken. 
Nu eerst boodschappen en andere zaken. En trouwens... het zonnetje schijnt dus eigenlijk geen computerweer.

Putplein

Afgelopen woensdag reisden we met de trein naar Amsterdam. Met de sprinter vanaf ons huis naar het Centraal station kom je langs het pleintje waar mijn moeder verhalen over vertelde. Ze speelde er in haar kindertijd. Uit het winkeltje dat haar moeder op het pleintje had snoepte ze van de sucade en speelde ze boomverwisseltje. Het winkeltje is verdwenen. Er staan nog wel bomen, maar ik weet niet of het nieuwe aanplant is, dat zou zomaar kunnen. Zelfs ik herken ook niet meer zoveel van deze plek uit mijn kindertijd.  De buurt is grondig gerenoveerd. Waar ik nu over het spoor rijd zag zij de oude stoomlocomotieven puffend voorbij trekken met hun zware vrachten.
In de oorlog van 1914-1918 kwamen vele Belgische vluchtelingen ons land in over de rails waar ik nu ga. Ze zag ze zitten achter de raampjes, zelfs iemand met een vogelkooitje herinnerde ze zich. Zo triest al die mensen die huis en haard moesten verlaten vanwege de invallende Duitsers.
Nu is de weg opgebroken en mijn kleinzoon die gelijk met ons de deur uitging moest omrijden. Vanuit het raampje zag ik hem nog naar school fietsen. Met een noodvaart want hij was laat. Toch zagen we elkaar en zwaaiden.
Ieder zijns weegs.
Door het vuile raampje van de sprinter maakte ik deze foto.

Meeuw

Ik zette hem op mijn fotoblog. De foto was overbelicht en toen ik de niveau's bijstelde zag ik hoe mooi hij was als ik slechts de meeuw belicht kon houden. En zo kwam deze foto tevoorschijn. Leuk om met foto's te spelen. Maar eigenlijk was ik op zoek naar landschapjes als houvast voor de komende opdracht voor het schilderen op maandagmorgen waarbij we op bepaalde dingen gaan letten. Lichte en donkere partijen etc. Misschien in monochromen.  Niet dat we dat MOETEN volgen, maar ik vind het voor mijzelf wel een goed idee in opdracht bezig te zijn.

Zo zie je maar. Nu heb ik nog geen landschapje, maar dat komt er wel. Misschien gewoon iets uit mijn derde oog halen :-).