Niets te vermelden.

Niets te vermelden
niets te vertellen.
niets meer te praten
dan koetjes en kalfjes
en ieder doet zijn eigen ding.

De weg is open niets
wordt meer ingevuld
rivieren laten water
stromen tot aan de zee
maar nooit terug

wat ooit eens was
zal nooit weer komen
het streven ben ik
meer dan zat

laat nachten gaan
en dagen komen
tot aan de dood
het is volbracht.

Nieuwe deuren

Ik kreeg een reactie van Jip een leuk hondenblog
en ik maak er een nieuw blogje van.

Rust in je geest is niet dood Jippie! Het is vol van leven en altijd in beweging met mij in het midden, alles ziend alles ervarend en niet te vergeten er VOLUIT MEE LEVEN terwijl ik toch in rust in het midden blijf. Jij als hond :-) bent daar onbewust van doordrongen. Wij mensen hebben die mogelijkheid nog niet altijd zo door maar kunnen ons dat wel bewust maken, wat voor jou weer moeilijker zal zijn. Vaak weten we (net als jij) niet eens hoe het functioneert. Maar het kan door te leren zien dat je dingen ERVAART (blij, boos, geluk,ongeluk etc.) maar dan ook te weten dat je die dingen NIET BENT. Een hele tour om dat dagelijks duidelijk te krijgen. Maar als het duidelijk is en je kunt het leven,gaan er andere nieuwe deuren open.

en dat kan enorm opluchten

Meissen van boven

Als je een ander standpunt inneemt zie je andere dingen.
Is er een wijdere horizon, beter overzicht
en kun je zien dat er bruggen zijn die andere mogelijkheden geven.

Meissen

Ja, Meissen is ook porselein. Maar dit zijn gewoon straatstenen waar je beter niet met hoge hakken op kunt lopen.  Het is handiger je bij de omststandigheden aan te passen.

En nog wat foto's op http://ellyvandoorn.wordpress.com/

Levensvragen

'Die levensvragen

We pijnigen onze hersenen

Maar antwoord krijgen we niet

Soms creëren we ons eigen verhaal '

Misschien is dat het...

Vrede hebben met het niet weten.

En gewoon doen wat we denken dat goed is.'

 Plato in een vorige reatie

Vrede hebben met het niet weten. 

O.K. Misschien is dat een manier om tot weten te komen. Zoiets zou ik me wel voor kunnen stellen. Maar het kan ook leiden tot luiheid en dat we onze capaciteiten niet voldoende leren gebruiken. Het schijnt dat we veel meer in ons hebben zitten dan we vermoeden.Want wat weten we nou?  Maar goed als ik open blijf staan voor nieuwe inzichten kan het geen kwaad.J

En gewoon doen wat we denken dat goed is.

Tja daar zeg je zo wat. Dat houdt ook in dat ik er volkomen naast kan zitten want ik neem aan dat eigenlijk iedereen dat wel doet. Moedwillig kwaad doen komt minder vaak voor, vermoed ik. Als we dan allemaal het juiste goede denken te doen en er is toch zoveel narigheid in de wereld… Als ik me daarin verdiep wordt ik helemaal door elkaar geschud. Al die mensen die denken goed te doen en elkaar in de weg zitten tot in het extreme en oorlogen aantoe. En maar denken dat ze goed doen. Nee, daar durf ik in mijn onwetendheid niet op te vertrouwen, op dat denken van  mij, goed te doen.  

Zouden we onszelf op die manier niet op een dwaalspoor hebben gebracht? De verwarring en de problemen in de wereld zijn groot.

Nee voor mij is dat niet de juiste weg. Het geeft me geen helderheid. Heel misschien een zeldzame keer in een verlichte flits, maar dan nog...Een verlichte flits heeft niets met denken te maken. 

Ik denk dat er andere wegen zijn naar meer inzicht en duidelijkheid.

Ik ga over een uurtje naar mijn filosofie groepje ik kan het daar eens bespreken. Maar misschien hebben jullie ook nog ideeën.

Zou hij het weten? Hij kijkt zo pienter uit zijn oogjes. Maar ja hij laat ook niets los.

Mijn jongste kleinzoon maakte hem op de kinderboerderij.

Op gang komen

Half zes loopt de wekker af. Het regent en het is donker. Kopje koffie, beschuitje en even kijken hoe het staat bij de NS op internet. Jawel hoor, 30 minuten vertraging de sprinter naar station Arnhem is niet haalbaar.
Ik schiet gauw in de kleren en breng Ferry naar het Centraal station. Het regent nog steeds en ik rijd de donkere verlaten weg achter Sonsbeek terug.
Gisteren hebben we voor het eerst de verwarming aangedaan. Onze flat is goed geïsoleerd. Voor ik vertrok draaide ik de thermostaat op. Heerlijk nu ik thuiskom is het aangenaam. Dat geeft een knus thuisgevoel. Zal ik nog even in bed stappen?
 Het is half zeven. Ik slaap toch niet meer. Maar het is wel lekker. Laat ik mezelf maar verwennen.

Mijn gedachten onder het warme dekbed zijn weer heerlijk op gang. Er komt van alles naar boven dat een tijdje ondergesneeuwd was. Reflexxus schreef in een reactie op haar eigen blog.
'geborgen in jezelf en het universum en; in het reine te komen met de Grote Vragen, leven en dood betreffende.'

Wouw. daar rol ik heen. Het denkertje werkt nog steeds al stond het een tijdje op een laag pitje evenals de energie. Dat gebeurt wel vaker in september realiseer ik me. Daar doe ik het dan maar mee. Misschien rolt er binnenkort wel weer wat  uit  naar buiten , want intussen ben ik opgestaan en ligt er weer van alles op me te wachten dan kan het luie zweet er een beetje uitkomen :-) 


Culemborg, waar we vrijdag waren. Een stuk oude stadsmuur, kennelijk door een kunstenaar in gebruik genomen.

En nu?

Op Wordpress plaatste ik weer enkele foto's nu van Meissen en er komen vast nog wel meer foto's van onze trip om de hoek kijken. Maar eigenlijk heb ik ook wel weer zin om wat te schrijven.
Intussen heb ik Spotify gedownlaod. Nu kan ik intussen alle muziek luisteren die ik mooi vind. Een medium om van te genieten. Je schijnt het ook op je blog te kunnen zetten met een icoontje. Ook maar eens naar kijken.
Nu even zitten in het park naast Insula Dei aan de overkant en zien wat er verder gaat gebeuren.

Genieten.

Ik denk dat  ik zelf  nog het meest geniet van sommige mooie plaatjes.
Heel even een mooi momentje vast kunnen houden.
En toch is alles vergankelijk.

Leipziger Messe

Het paleis waar ze messen verkopen (ghaghagha)

Binnen Bahnhof

We gaan even binnen kijken in dat prachtig grote Leipziger Bahnhof.
De voorkant met het grote parkeerterrein vind je hier op mijn fotoblog.
Hieronder de zijgevel.

De hal door en de trap op

dan komen we in het middengedeelte waar we links onder de boog doorgingen en rechts het treinstation hebben.

Vreemd dat een mens zich in zi'n relatief beperkte maar grote ruimte toch zo klein kan voelen.

Vanaf de andere kant.

 vanaf  het grote treinstaion richting hal kijkend

 En vanuit de hal in de richting van de treinen kijkend.

INTERZIJN

Ik ben de warmte van je hart in koude winterdagen, de vriendelijke schaduw die je beschermt tegen de zomerzon, mijn vruchten zijn verfrissende drankjes die onderweg je dorst lessen. Ik ben de balk die je huis draagt, het blad van je tafel, het bed waarin je slaapt en het hout van je boot. Ik ben de greep van je schoffel, de deur van je hofstede, het hout van je wieg, de buitenkant van je doodskist. Ik ben het brood van vriendschap en de vloer van schoonheid. Jij die nu voorbijloopt, luister naar mijn gebed: doe me geen pijn.

Oud portugees gebed

Interzijn is een begrip dat Thich Nath Hahn introduceerde waarmee hij in een klein interessant boekje een uitleg gaf over het begrip van De Leegte,  het zien van de werkelijkheid waarmee duidelijk wordt dat er niets is dat op zichzelf bestaat. Alles bestaat slechts op basis van onderlinge afhankelijkheid.
Een lastig begrip vooral om het 'te leven', omdat we er gewoon aan zijn onszelf in essentie en in onze handelingen als onafhankelijk te zien.

Ontdekken

Ontdekkingen houden in: zien wat iedereen al zag en denken wat niemand nog gedacht had.

Albert von Szent-Gyorgyi

Ik houd het nog maar even bij een citaat want de inspiratie tot schrijven ontbreekt me bij tijd en wijle. Ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel.  Maar alles veranderd en is vergankelijk dus wacht ik rustig op betere tijden en minder buikpijn. Ik stoei gewoon lekker wat met mijn foto's.

Een winkelstraat in Leipzig.

 

Van één foto zouden verschillende leuk uitsnijdingen gemaakt kunnen worden 

maar het totale plaatje heeft ook wel wat.

Drieluik

Mystiek

Door je wil terug te trekken uit zijn koortsachtige gehechtheid aan de dingen totdat 'deze onder jou zijn en jij niet onder hen', zul je geleidelijk de tegenstelling  overwinnen tussen de naar binnen gekeerde en de naar buiten gerichte persoonlijkheid. Door ijverige zelfdiscipline zal de mentale houding, die de mystici soms armoede en soms volkomen vrijheid noemen (want deze zijn twee aspecten van hetzelfde) binnen jouw bereik komen. Bestijg je zo, terwijl je onderweg je overbodige bagage weggooit, de berg van zelfkennis, dan zul je uiteindelijk op de plek aankomen die zij het toppunt van de geest noemen. Hier worden de verschillende krachten van je persoonlijkheid, lang verkwist aan duizend en één kleine wensen en voorkeuren, tot één geheel verzameld. Primaire energie, een scherp intellect en een verlangend hart bundelen zich tot een krachtig en ordelijk instrument waarmee jou ware zelf een weg kan banen, dieper en dieper het hart van de werkelijkheid in.

uit: Praktische mystiek voor nuchtere mensen
     Evelyn Underhill


Kijk dat gaat verder dan in een warm bad liggen en denken dat emotionele gevoelens van liefde je thuis bij jezelf kunnen brengen. Dan blijft het emotionele pingpong balletje heen en weer geslagen worden door een batch die we zelf niet in de hand hebben. Dan reageren we meer dan dat we bewust handelen.
Om je ware zelf te ondekken en werkzaam te maken  zegt Evelyn is er discipline nodig.
Er is nog werk aan de winkel.
Voor de liefhebber ervan  natuurlijk ;-)

Leipzich

De Thomas Kirche waar vele broemde musici hun werken lieten horen

 tegenover de Commerzbank

Luther in glas en lood

Liefde Compassie

(overdenking)

Ze vrat me bijna op

Ik houd van haar

Kaalslag

Als iemand aan een ding in de natuur trekt, merkt hij dat dat aan de rest van de wereld vastzit.

John Muir.

Ooit hoorde ik dat men in China alle spreeuwen die veel schade aan het land veroorzaakten, afschoot. Het gevolg was dat er daarna een insectenplaag ontstond.

Zo schijnt het beleid van onze Arnhemse gemeente te zijn alle parken en natuurstroken aan te pakken en zoveel mogelijk open ruimten te creëren ten koste van veel bomen en struiken die gekapt worden. In het park waar ik naast woon is een complete kaalslag ontstaan met wat men noemt "mooie doorkijkjes" waar geen struik meer te bekennen is.  Er is geen enkele beschutting meer  voor de kleinere dieren. Eekhoorntjes die zeven jaar geleden volop rond huppelden zijn nog maar zelden te zien. Ik heb er veel moeite mee.

Veel mensen houden niet meer van natuur en zijn  zich dat nauwelijks bewust door hun behoefte aan opschonen. Wat rest is niets meer dan een gecultiveerd landschap. Of een dierentuin waar de weinige kleine overlevende dieren  nog zichtbaar worden in een summiere lichtstraal.


Burgers Zoo in Arnhem.

Ze is een beetje moe.

Achter mijn computer zitten en een logje maken is voor mij een vorm van ontspanning. Zo rust ik uit en laad de energie zich ook weer een beetje op buiten de dagelijkse meditaties om. :-). Maar soms heb ik van die vlagen van lusteloosheid, maar misschien is het wel meer vermoeidheid waar lusteloosheid uit voortkomt. Dat is niet iets wat uit de lucht komt vallen hoor, maar heeft natuurlijk wel zijn oorzaken.
De momenten van energie en lusteloosheid kunnen elkaar vrij snel opvolgen. Op mijn blog zijn ze waarschijnlijk voor de lezer niet merkbaar. Maar vandaag bijvoorbeeld, na veel buikpijn dat energie vreet en ook de kleinkinderen een nachtje te logeren, is er geen enkele inspiratie meer en zette ik in het vorige logje slechts wat fotootjes van onderweg naar Leipzig.
Heel langzamerhand kom ik weer 'bij '  en kan mijn ei hier weer te deponeren. Een nachtje goed slapen doet meestal wonderen. Morgen hopelijk, na een moeilijke week, weer zo fris als een hoentje.
Welterusten.

Oud en nieuw in Leipzig

En een detailopname

.En zowaar een drakendoder in Leipzig.

Onderweg naar Leipzig

Gewoon even wat foto's

De laatste twee foto's van de universiteit en het grote bahnhof gebouw dat ook van binnen de moeite van het bezichtigen waard is.

Pilgrim

En nu maar afwachten wat er in de politiek van gemaakt gaat worden na de grote verschuivingen.  En hebben die verschuivingen ook te maken met het onderstaande. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. En toch is alles met elkaar verbonden. Grote vraagtekens waar geen eenduidig antwoord op is te geven.
Het 'innerlijke' werk gaat gewoon door.

Met onderstaand lied opende de lezing die ik maandagavond bijwoonde over
"Zin en onzin rond 2012".
Een liedje van verlangen naar 'huis'.

Veranderingen van tijdperken. Van Vissen naar Aquarius

En ik vraag me af:
Veranderen de tijdperken ons en kijken wij passief toe?

Kunnen wij  invloed uitoefenen op de tijdperken door onze geest te vormen en te verruimen in liefde mededogen en daaraan uitdrukking geven in ons leven, denken en handelen ?
of
is het beiden en wat is voor ons dan het belangrijkste? Blijven we alleen maar voor onszelf gaan of zetten we alles en onszelf in een breder perspectief?







Pilgrim how you yourney
on the road you choose
to find out.
why the winds die
and where the stories go
All days come from one day that
what you must know
you cannot change what's over
but only where to go

One way leads to diamant
one way leads to gold
another leads you only
to everything you told
In your heart you wander
wich of these is true
the road that leads to nowhere
the road that leads to you

Will you find the answer
in all you say and do
will you find the answer
in you?
Each heart is a pilgrim
each one wants to know
the reason why the winds die
and where the stories go

Pilgrim on your yourney
you may travel far
for pilgrim it's a long way
to find out who you are


En nu ga ik een heerlijke wandeling maken.

Raar botje

Gisteren vertelde hij het..
"Morgen moet ik weer om 6 uur met de trein. Het is nu toch echt de bedoeling dat ik drie maal in de week reis in plaats van twee maal."
"Ja, dat moet dan maar." wetend dat hij niet graag reist want hij kan ook in Arnhem werken.
Heel lang kon hij het tegenhouden en waren er twee dagen in de week dat we om vijf uur dertig ons bed uitstapten. Wat heb ik daar moeite mee. Maar in bed blijven zit ook niet in mijn aard want ik vind het niet leuk dat hij alleen de deur uitgaat. Ik lig dan toch wakker. We staan samen op en ik maak koffie.
Er zijn maar een paar maanden in het jaar dat het om deze tijd licht is. Nu, na de vakantie is de duisternis alweer ingevallen en zwaai ik hem, als hij onder de lantaarnpaal loopt uit.

Weer naar bed gaan is meestal zinloos. Het duurt een uur voor ik weer in slaap val en een kwartier tot een half uur later komt mijn kleinzoon, afgezet door zijn ouders die doorgaan naar hun werk hier in de stad. We drinken of eten samen nog wat en dan gaat hij op de fiets naar school.

Daarom zit ik nu heel vroeg al achter compie, maak er een verhaaltje van en wacht op de komst van Niels. Ook dat is 's morgens heel gezellig en ik geniet van ons samenzijn en zijn verhalen als hij 's morgens soms later moet beginnen en we samen nog een broodje eten.  Na schooltijd komt hij weer en wacht op zijn ouders voor de terugreis. Een maal in de week overnacht hij hier. Nu hij veertien is vind ik het zo heerlijk om echt met hem te kunnen praten. Als hij huiswerk moet maken weet hij me vaak, door een onderwerp aan te snijden, af te leiden zo niet te verleiden tot een gesprek, zodat ik hem niet achter de broek zit zijn huiswerk te maken.
 
Ach ja, alles is vergankelijk. Niels gaat niet eeuwig naar school en Fer wordt toch ook eens gepensioneerd. En ik wil leven met alles erop en eraan zoals ik vaak propageer.
Ik zou beide activiteiten niet willen missen, maar toch... ik ben een avondmens...
En mijn bed is 's morgens zo lekker en dan drie keer in de week zo vroeg op!!  :-(

'Een mens is een raar botje'

Oranje hap

Republikeins, socialistisch, liberaal, groen, rood, blauw, paars.. .
Wat zal het worden morgen?

Maar één ding is nu al zeker.
De oranje gekte is intussen alweer begonnen.

Vlinder

Ik heb er maar zo weinig gezien dit jaar. Ook op de vlinderstruik was het nooit zo druk als in augustus 2010

En verder staan er voor de liefhebber nog wat plaatjes van Dresden op http://ellyvandoorn.wordpress.com/