En dan ook weer overeind komen

 Op je 75ste.

Het lukt nog steeds

De Hoge Veluwe

 Vanmorgen was het weer schilderen geblazen. Toch is het veel fijner om naar de KWA toe te gaan en contact te hebben met de andere schilders. Ook makkelijker om feed back te krijgen over waarmee je bezig bent. Ik ben deze week ook aan het schilderen geweest en wilde graag weer eens met abstractere dingen experimenteren.  Daar kwam deze uitrollen.

en vanmorgen weer verder  met verschillende technieken 

Vanmiddag zijn we gaan fotograferen op de Hoge Veluwe. Het is heerlijk nazomer weer maar het was toch veel warmer dan ik vermoedde en dat is erg vermoeiend. Het viel me mee dat ik het zo lang volhield. Zou mijn conditie dan toch weer een beetje aan het verbeteren zijn.  Dat zou mooi zijn.

Eerst wandelde we achter het bezoekerscentrum en daar in de zon zaten verschillende libellen te genieten van het zonnetje op takjes en twijgejes. In het begin van de zomer kun je ze bijna niet fotograferen want dan zijn ze veel te druk en gaan niet rustig zitten. Nu is dat anders en maakte ik zo'n 250 fotos waarvan de meeste weggegooid kunnen worden en de beste bewaard.

Daarna zijn we nog naar het slot St H ubertus gegaan. Natuurlijk was het hert er niet meer. Als je ergens iets tegenkomt aan wild dan hoef je  niet te denken dat het er de volgende keer weer is. Maar nu was het opmerkelijk dat de plas waarin dat Edelhert vorige keer rondwaadde zoveel minder water bevatte. 

Er is droogte in waterland. Dat is goed te zien want de loop vlonder hoort denk ik over een heel moerassig gebied te leiden. Maar water is er niet meer te zien.

Nog een laatste blik op het slot en 

naar huis. Lekker kopje koffie, eten en dan is de dag alweer bijna voorbij. Vandaag nog de laatste keer 3 oogdruppels en vanaf morgen de hele week nog maar 2. 

Waarover bloggen?

 Ik zou over veel meer gewone dingen kunnen bloggen maar simpel denken is niet altijd mijn ding. Wanneer iets normaal voor me is geworden denk ik er niet meer over na.

Zo kwam ik tot de ontedekking dat het heel lastig is als je de mond van iemand niet kunt zien door een mondkapje wanneer er tegen je gepraat wordt. 

Voor mij is dat echter al zo normaal geworden. Want door de macula blinde vlek in mijn ogen zie ik nooit een mond als ik in je ogen kijk tijdens een gesprek. Ik ben er dus aan gewend en soms is het heel moeilijk iemand te volgen in een gezelschap waar meer gepraat wordt bijvoorbeeld. 

Dan moet ik langs je heen kijken om de mond te kunnen zien en daardoor beter te horen. Misschien denk je dan wel dat ik scheel kijk. Nou ja, kan ook heel charmant zijn .☺

PHPD

 Het leven verandert als je ouder wordt en aanpassen is het toverwoord. Maar meestal loopt dat aanpassen achter met de werkelijkheid. Dat is wat ik veel hoor van ouderen in mij  omgeving.

Nou vind ik zelf dat ik niet mag mopperen en dat aanpassen gaat me redelijk goed af. Daardoor heb ik ook niet zoveel problemen met het oud worden maar zo af en toe word ik er natuurlijktoch  wel mee geconfronteerd. 

Ik vind het leuk allerlei dingen voorbij te zien komen op sociale media, TV en rondom. Toevallig keek ik naar dingen die hier in Arnhem gebeuren. Ondanks de Corona worden er toch heel veel dingen georganiseerd om iedereen aan de gang te houden en leuke dingen te kunnen doen.Zo ga ik zelf naar Locatie Spatie dat van de gemeente Arnhem uitgaat en als het weer moeilijker wordt met de Corona zoeken we wel weer een uitweg via ZOOM. En  als ik  dan al die andere dingen die georganiseerd worden  voorbij zie komen herinner ik mij hoe gretig ik vroeger was om overal ook aan mee te kunnen doen en betrokken bij te zijn bij allerlei evenementen en leuke gebeurtenissen. Dat gevoel zit er natuurlijk nog steeds maar ik realiseer me ook dat het niet meer haalbaar is. Dat er nu heel andere dingen zijn waar ik me mee bezig houd waar ik de tijd voor wil hebben gewoon omdat ik nu voor veel dingen meer tijd nodig heb, ook dat is de leeftijd en daar ben ik  heel tevreden mee. Eigenlijk is dat zoveel rustiger dan toen ik jong was. Ik geniet nu dagelijks van die rust en heb de tijd om me te richten op waar ik me mee bezig wil houden. Wat een vrijheid.

Ik MOET niets meer. Is dat saai? Voel ik me beperkt? Nee om de dooie dood niet zou ik zeggen. Ik geniet ervan. Het is heerlijk om te kijken naar wat iedereen allemaal aan het doen is en mee bezig is. Heerlijk om dat gevoel te herkennen van een soort opgewondenheid en energie om ermee aan de gang te zijn of te gaan. De herkenning daaraan op te roepen vanuit mijn herinnering. 

En nu..,

Ik ben heerlijk oud aan het worden en hoop  nog heel lang te kunnen genieten van alles wat er om mij heen en in  mijzelf gebeurt. Dat wil ik nog wel lang vol houden met alle beperkingen van ogen darmen en Pijntje Hier Pijntje Daar (PHPD), die er ook zijn. 

Het wordt weer paddenstoelentijd

Wordpress loopt steeds vol

 Ik zit een beetje rond te kijken op de blog accounts die ik heb. Lang geleden opende ik een blog bij Wordpress waar ik alleen maar fotootjes op  wilde zetten. Dat heb ik ook een hele tijd gedaan maar eigenlijk bevalt me dat niet zo. Op een gegeven moment liep dat blog vol want het had een beperkt geheugen en toen heb ik wat geheugen bijgekocht dus kreeg ik een uitgebreider account maar ik merk dat ook daar alles alweer volloopt terwijl ik er niet eens zoveel mee doe. pfff. ik heb helemaal geen zin in dat geneuzel. Het moet gewoon eenvoudig gaan en niet teveel poespas. Daar heb ik geen zin meer in. Dat zal ook wel iets met mijn leeftijd te maken hebben. Tot nog toe kan ik eigenlijk alles hier in Mijn Magazijn best kwijt. En niet te vergeten op Faceboek of instagram.  Dus ik denk dat ik dat fotoblog maar gewoon laat verlopen volgend jaar februari  en hier alles publiceer waar ik zin in heb. 

Hier zal ook wel een limiet op zitten maar daar kom ik dan ook wel weer achter. Voorlopig kan ik onder verschillende labels hier heel veel kwijt.

Leuk fotootje toch, van  de Hoge Veluwe. 🤣

Er hangt een aardig buitje

Edelhert

Eigenlijk niet zo een normaal plaatje. Toen we 18 augustus bij het slot St. Hubertus op de Hoge Veluwe waren stond dit edelhert in de grote vijver.  Heel apart. Meer mensen hadden het ontdekt en stonden te kijken.

 

De kleuren gelen al

 Dan denk ik: even een nieuw blogje schrijven. Ik kruip achter de computer en zie dan dat mijn post in de e mail weer de spuigaten uitloopt. Eerst maar even opschonen. Ja en dan ben ik zo weer een uurtje verder. Vroeger gooide ik ,maar zelden e mails weg maar die tijd is voorbij. Er is op een gegeven moment geen doorkomen meer aan. Dus tegenwoordig stop ik wat ik bewaren wil netjes in de verschillende mapjes en wat niet bewaard hoeft te worden gaat in de prullenbak en na verloop van tijd kan ik dan de verschillende mapjes handiger opschonen.

Dus nu heb ik weer een beetje schoon schip gemaakt.

Vanmorgen was er weer koffieochtend bij Lokatie Spatie. Was weer leuk met een paar mij bekende oudere kunstenaars. De tranen liepen over mijn wangen van het lachen. Op de terugweg maakte ik een wandelingetje door het park en het weer is nu zo mooi voor mijn ogen. Niet veel hoge lichten want dan wordt het diafragma kleiner en zie ik minder goed. Nu met dit gedekte licht is alles goed zichtbaar en denk ik, wat zie ik goed! En als ik dan het park inloop onder de bomen is het dubbel zo mooi.

Ik kon het niet laten weer even een paar fotootjes met mijn telefoontje te maken.

Kopje koffie glazenwasser

 We waren vanmiddag op de Hoge Veluwe. Toch komen we daar regelmatig onverwachte dingen tegen. Nu was het weer een vosje. Er stonden meerdere fotografen en wij zijn dus even gaan kijken. Fer wijst dan aan waarop ik in moet zoomen en ja, dan zie ik hem wel en kan ik proberen er een beetje wat van te maken. Hij was verderop in het veld. Niet helemaal scherp maar wel leuk. Een jonge vos.

orige keer waren we ook op een gedeelte met veel hei en daar zaten mooie vlinders dus gingen we dfaar nog maar eens kijken. Fer had nu een andere  lens op zijn toestel met een groter bereik. Op mijn Compact zit alles wat ik nodig heb. Ik houd er niet van met lenzen te wisselen en moeilijk te doen. Mijn FZ 1000 werkt perfect. Dus mooie dagpauwoog voor lekker in het zonnetje genieten 

De hei is nog zo mooi maar het focussen is minder. Maar ja, ik geef de moed niet zo gauw op en tussendoor dingen fotograferen die wat makkelijker gaan.

Neeee die is niet van ons, hij stonde er gewoon naast.

De witte stammen van de berkenbomen komen altijd zo mooi uit . Hier zijn we wat verderop  in de landschaps tuin achter het bezoekerscentrum.

Af en toe een dreigende lucht en de zon wat lager dan in hoogzomer. Goed voor de plaatjes.

De tamme kastanjes komen eraan.

Een late libel en dan lekker naar huis , kopje koffie glazewasser. 

Lekker schilderen

Vorige week dinsdag kon ik de programmaboekjes bij de drukker ophalen en moesten ze weggebracht worden naar de Theosofischje vereniging. Wat een rare week was. het. Ik had er totaal geen tijd voor. Tja soms kan je dat zo hebben he.

 Maar nu vanmiddag zal ik ze even weg brengen. 

Intussen komt er een piepje binnen van mijn Whatsapp. Op maandagmorgen volg ik de schilderbegeleiding van de KWA. Zo af en toe krijg ik dan wat goede hints op mijn schilderwerk en het contact met de andere schilders geeft extra inspiratie. Maar de komende weken heb ik besloten thuis te blijven vandaar de Whattsapp....  Nou niet veel nieuws onder de zon. Ik denk dat Annemarie erg druk is met de fysieke aanwijzingen. Ik krijg nooit zoveel aandacht. vaak niet meer dan Goed zo, lekker bezig/ of Goed, niets meer aan doen.  hihihi. Maar door de contacten blijf ik in ieder geval inderdaad lekker bezig. 

Het is mooi weer. Misschien vanmiddag even er tussen uit. Ik hoef niet te koken. Gister zijn zoon en schoondochter gezellig langs geweest en we hebben nog chinees over van de rijsttafel. Genoeg voor vandaag,. Lekker makkelijk.

Van me af schrijven

 Ik heb voor mezelf een nieuw blog gemaakt dat ik niet openbaar geef. Wat heerlijk om daarop zo af en toe mijn ei kwijt te kunnen over dingen die ik niet kan delen met iedereen omdat daar anderen bij betrokken zijn. Niet voor mij, maar voor die anderen kan ik dat niet maken. Maar soms is het heerlijk even iets van je af te schrijven. 

Ik schrijf gewoon graag en soms kom ik gewoon niet op iets om te schrijven.en al schrijvend op mijn kladblok kom ik wel weer op een ideetje voor op een blog. Ach de dagelijkse dingen is niet zo'n probleem die wil ik wel delen maar vaak denk ik daar niet aan. Ik denk altijd dat het iets meer of anders moet zijn dan dat en dat is dom gedacht. Mensen zijn gewoon mensen net als ik en willen menselijke dingen lezen.  Dus kan ik gewoon schrijven oven de staar operatie bijvoorbeeld. 

In eerste instantie was de verbetering natuurlijk niet merkbaar. Later dacht ik, JAAAA echt wel beter. Maar nu zakt dat weer een beetje weg en heb ik niet het idee dat ik beter zie. De kleuren, ja die zijn anders. Meer blauw waardoor de kleuren helderder enhet wit witter is. Er lag altijd een grauwsluier over mijn plaatje en die is verdwenen. Helaas kan ik niet echt zeggen dat mijn beeld scherper en duidelijker is geworden. Op een kleine afstand herken ik al geen gezichten meer. Behalve de heel bekende zoals Fer natuurlijk, maar dan moet hij niet te ver uit de buurt zijnop het winkelcentrum want dan lukt ook dat niet meer. En dat is niet verbeterd.

Maar goed, nog een poosje geduld misschien verbetert het toch nog wel meer, wie weet.  Eind september is de cpcontrole .

Ik kan nog steeds schilderen en fotograferen. En...

Monet had ook macula 😀

Maar deze is gewoon van mij

 Vanmorgen een lekker ontspannen wandelingetje door het park naar Intratuin. Ik wilde wat kleine plantjes kopen voor in bepaalde potjes. 

Alles wat ik nodig had in de tas. Een vouwbaar tasje, zonnebril, leesbril, etc.

Ik heb genoten van het heerlijke weer en vond wat ik zocht. Bij de kassa, jawel, alles bij me behalve de portemonnee.  Nog een keer heen en terug. 

Gegeten plantjes verzorgd en nu hang ik uitgeteld op de bank na te genieten van een mooie dag. Misschien zo nog even aan die tafel op de achtergrond lekker schilderen.

Overgrootmoeder

Regelmatig komen er fotootjes binnen van mijn drie achterkleinkinderen. Maar toen ik deze zag kon ik niet anders dan vragen of ik hem even mocht laten zien op mijn blog.

Ja het mocht, 

Ik zou er al te  trots van worden

Als nieuw

 Prachtig weer en ogen als nieuw.

We zijn even naar de Hoge Veluwe geweest en ik voel me als verlicht.😂 Ik denk dat het beste oog dat geopereerd is nog niet eens volledig aangepast is maar ik merk al zoveel verschil met het fotograferen. Wat ziet de wereld er nu al anders uit. Wat een kleuren wat een details. En dat al ondanks de macula die natuurlijk niet verdwenen is. Toch scheelt het nu al een slok op een borrel.

De wazige vlekken in het focus gebied verdwijnen niet maar ik ben al jaren getraind in het 'om een hoekje kijken'

Ik ben blij

. 

Tvrouwke

 Ziezo, dat hebben we ook weer gehad.  Gister was het nog onmogelijk om met een oog te lezen of te schrijven omdat ik met dat ene oog dat al wel aan staar was geholpen toch niet meer dan 45 % zie en dat wil zeggen dat bij het lezen ik ieder woord maar voor de helft zie, de rest valt weg.  Dus dat is een heel gepuzzle met het geopereerde oog afgeplakt. 

Vanmorgen mocht de afplak eraf en kwam ik in de mist terecht.  Ook dat vraagt weer geduld en wachten. Druppelen en afwachten. 

Het is intussen al wel iets verbeterd maar nog niet optimaal. Maar ik kan al wel weer van alles. Behalve haar wassen, bukken, zwaar tillen sporten etc.

Het eind van de week ben ik weer het 'ventje' uhm 'tvrouwke'. 

Slordig

 Wat ben ik toch verschrikkelijk slordig. Niet met alles hoor maar gewoon niet accuraat genoeg. Schrijven vind ik heel fijn om te doen maar de puntjes op de i van de taal die ontgaan me altijd weer. Ook onthoud ik nooit dingen als lange ij en korte ei en meer van dat soort dingen. Het lijkt wel of ik dat onbelangrijk vind. Maar ik schrik me dan rot als ik een reactie binnenkrijg in mijn mail en ik zie de titel van mijn blogje  staan met een slag fout. Want ook daarin, dat typen daar ben ik slordig mee. 

Nou ja je moet me maar voor lief nemen. Ik hoef er gelukkig mijn levensonderhoud niet mee te verdienen en doe het voor de lol.  Soms moet ik er zelf om lachen. Tja mezelf neem ik gelukkig ook al niet serieus 🤣 dat scheelt een slok op een borrel.

Een ding is zeker. Ik voel me veel beter dan vanmorgen 

Een heeeel oudje

Lekker uithangen

 Getver

Gister dacht ik al  er gaat iets niet goed en jawel hoor. Vannacbt hing ik op het toilet. Ik vermoed de oorzaak maar dat betekent wel dat ik nu net om twaalf uur mijn bed uitkom. Ik geloof dat ik het ergste gehad heb.

Ik moet ook zo voorzichtig zijn met die darmen. Nou ja als ik weet waardoor  het komt, kan ik het vermijden. 

Lekker uithangen vandaag

Tijd maken

 Ik had al een paar dagen gewoon zin in om bloemetjes te schilderen. Dus het moest er toch van komen.  Er kwamen ook een paar verjaardagen aan dus dat kwam goed uit.

En heerlijk, ik ben ook naar de brievenbus gewandeld om er wat te posten. Op de terugweg even het park ingelopen. Waarom ik dat toch niet vaker doe is me een raadsel. Ik maak er gewoon geen tijd voor. Tijd heb ik er wel voor maar ik MAAK het er niet voor en het is zo heerlijk. Ik ben op een bankje gaan zitten en heb me voorgenomen de volgende keer een schetsboekje en verf mee te nemen om lekker te knoeien. Het is zo mooi in het park en altijd wel weer anders.

En nu maar hopen dat ik daar dan WEL tijd voor ga maken. 

Spelen

 Vanmorgen weer eens even de gitaar opgepakt. Het eelt dat ik vorig jaar zo zorgvuldig op mijn vingers kweekte, zou er tijdens deze corona periode gewoon weer afslijten. Daarvoor had ik een stok achter de deur nodig om te spelen maar ja, als dat wegvalt raakt het spelen in de versloffing. Ik speelde wat ouderwetse liedjes in het verzorgingshuis voor een  zanggroepje maar dat stopte door Corona.

Toch wel leuk om weer even te spelen. Moet ik toch maar weer vaker doen misschien wordt het eelt dan ook weer wat steviger dat is minder pijnlijk. Naarmate je ouder wordt krijg je ook vaak minder vlees op de botjes. Dat is ook voelbaar. Dat vlees is aan de wandel gegaan naar plaatsen waar ik er geen behoefte aan heb 😣😀.

Enfin vandaag poetsen. Het is er goed weer voor. Ik ben al even met de plantjes bezig geweest en zo komt mijn  hulp en die gaat zingend aan het werk. Daar ben ik blij om want poetsen is mijn ding niet echt.

Ik ben weer aan het schrijven voor het andere blogje.  Of het wat wordt? Ik weet het niet. Ik doe maar wat en vind het gewoon leuk mijn denken te verwoorden en op te schrijven.

Geen hoge contrtasten en laatste lootjes

 Heerlijk weer...

Nou ja voor een ding is het in ieder geval heerlijk. Voor mijn ogen. Geen last van hoge lichten en harde contrasten. Dat kijkt zoveel aangenamer en het lijkt alsof ik daardoor ook echt beter zie. Ik ben toch zo benieuwd hoe het na de operatie van de 31ste zal zijn. 

Ik schiet al lekker op met de lay out maar als alles er grof instaat komt het echte werk pas en de laatste lootjes en zoals dat heet, die wegen het zwaarst. Want ook de website moet nog bijgewerkt.  Dan denk je dat je bijna klaar ben maar dat is echt niet zo. 

Dat vond ik vroeger ook al met de afwas hihihi het bestek was het laatste en vaak nog het meeste werk terwijl ik dacht dat ik bijna klaar was en dan alles nog opruimen.

Druk met lay out

 Ja het is binnen.

Alle gegevens voor het nieuwe boekje voor het programma van de Theosofische vereniging.

Al jarenlang verzorg ik dat boekje voor Arnhem en al kom ik er zelf de laatste jaren niet meer, ik heb veel te danken aan de cursussen en contacten waar ik van hoop te hebben geleerd. Alhoewel ik soms denk, ik leer het nooit. Helaas . Maar ook dat mag er zijn.

Alles is natuurlijk weer aangepast zoals overal maar daar heb ik weinig weet van en dat is goed.

Dus voorlopig ben ik even onder de pannen met de lay out en de website.

The giants awake

 Uit Amerika kreeg ik, geinspireerd op mijn kleurgebruik en schilderijen, een sprookje toegestuurd over geweldadige en beangstigende tijden. Een moeder en kind gaan op weg om de bomen te hulp te roepen en deze ontwaken,schieten te hulp en vernietigen alle wapens en ellende. Een prachtig beschreven verhaal.

Dat inspireerde mij weer zowel voor abstract werk alsook voor het onderstaande. 

Op dit moment is het niet mogelijk de kleine figuurtjes een beetje uit te werken. Hopelijk wel na de staar operatie van de 31ste.

We zullen zien.

Geen probleem

 Ik voel me zo lekker. Als er dan een periode is dat ik weinig of geen last van de darmen heb en ik zit in mijn kamer op de bank rond te kijken met allemaal herkenbare spullen om me heen waar ik alle kanten mee op kan. Een  plek in de kamer vrijgemaakt om te kunnen schilderen wanneer ik daar zin in heb. Een coputer om met mijn fotootjes te expirementeren. Een tablet om te lezen want boeken hebben vaak te kleine letters voor mijn slechte ogen. En op de tablet kan ik ook allelei andere leuke dingen doen. Een heerlijk bed in de slaapkamer om op te slapen. Niet meer 's morgens om 5.30 uur mijn bed uit en opstaan wanneer ik wil. Niemand achter me aan die me allerlei opdrachten geeft.

En  zo kan ik nog wel even door gaan. 

Voor hetzelfde geld was ik op 2 of 3 jarige leeftijd al overleden na een nieroperatie waardoor ik maar een nier heb. 

Conclusie ik heb een pracntig leven, heb in veel jaren veel meegemaakt en ik heb het geluk gehad er uiteindelijk dit van te kunnen maken. 

Ik voel me een 😇 mens.

Dat diepgewortelde innerlijke goede basis gevoel zou ik iedereen toewensen. En als het kon nog een onsje meer.🤣 

Daar kan geen probleem meer tegenop.

Wat vliegt de tijd

 Ik geloof en hoop dat het weer een beetje rustiger wordt. Niet zoveelgrote dingen in huis die aangepast moeten worden en minder afspraken en verplichtingen. Dat geeft ook weer meer ruimte in mijn hoofd. Alhoewel ik daar bovenin gelukkig altijd wel weer de nodige rust terug kan vinden. 

Wat wel ideaal is, is dat ik weinig geconfronteerd werd met de enorme warmte waar iedereen last van had. Die airco is een uitkomst. Hij houd de kamer op een mooie zomer temperatuur en dat is buiten wel anders. Ik voel me een 😇mens.

Woensdag heb ik hier in de kamer samen met een vriendin geschilderd. Is altijd heel leuk om elkaar daarin te stimuleren en feed back te geven.

Verder kreeg ik een leuke mail uit Amerika met een prachtig sprookje. Ik ben heel benieuwd of dat nog een staartje heeft. Het verhaal haalde bij mij mooie beelden naar boven en ik denk dat ik daar in ieder geval maar eens iets mee ga doen.

En dan  weer het weekend tegemoet.

Wat vliegt de tijd.

Ja ook hier

 🔵 Als ik 1,5 mtr. afstand hou en de overige maatregelen hanteer, dan wil ik dat je dit weet:

🔵 Ik ben slim genoeg om te weten dat je asymptomatisch kan zijn en toch het virus kan verspreiden.

🔵 Nee, ik ''leef niet in angst'' voor het covid 19 virus; ik wil gewoon deel uitmaken van de oplossing, niet van het probleem.

🔵 Ik heb niet het gevoel dat de overheid mij beheerst; ik heb het gevoel dat ik als volwassene een bijdrage kan leveren aan de samenleving.

🔵 De wereld draait niet om mij. Hij draait om ons allen.

🔵 Als we allemaal konden leven met aandacht voor andere mensen, zou deze wereld een veel betere plek zijn.

🔵 Ik wil niet bijdragen aan weer overvolle IC’s.

🔵 Het houden aan de maatregelen maakt me niet zwak, angstig, dom of ''beheerst”. Het houdt me alert.

🔵Je aan de maatregelen houden is niet politiek.

      Het is de keuze van volksgezondheid en gezond verstand!

Ps gekopieerd en delen is fijn!

En nu douchen

 Ik ben moe, niet dat ik zo hard gewerkt heb hoor maar wel de hele dag opmerkzaam bezig geweest want de kapotte douchecabine zou worden vervangen. Neefje kwam vanmorgen om net klusje te klaren en Fer heeft hem flink geholpen. Het was zoals dat wel vaker is, een behoorlijke klus en er ging veel meer tijd inzitten dan je zou verwachten, Maar dan heb je ook wat/ De badkamer zier er weer pico bello uit en die nieuwe cabine geeft alles weer een nieuwe bijzondere uitstraling. Ik ben er blij mee.

Het enige dat ik heb gedaan is een paar gaatjes in de wand van de oude cabine vol gesmeerd met vulmiddel. De plastics en dozen opgeruimd de lunch verzorgd en eten gekookt. Maar  o o al dat ongewone en niet in je eigen doen zijn. Ik krijg daar steeds meer moeite mee. Maar Fer is ook goed moe geworden. Laat mij maar lekker in mijn eigen bekende wereldje ronddobberen daar word ik niet zo moe van. 

En morgen staat er weer een en ander op de nominatie. Dat wordt hopelijk een gezellig dagje maar voordat het zover is wil ik eerst die nieuwe douchecabine uitgeprobeerd hebben. Heerlijk lijkt me dat weer op de gebruikelijke wijze onder de douche springen.