Een liefdevol weekend

 Eigen verantwoordelijkheid. Ik breek mijn hoofd erover, wat is dat dan. Wat is voor mij eigen verantwoordelijkheid? 

Ik denk dat iedereen daar een andere invulling aan zal geven en vooral in deze Corona tijd lijkt dat meer dan ooit een rol te spelen. Zoals met alle dingen is de interpretatie van eigen verantwoordelijkheid afhankelijk van veel meer zaken dan wat er in ons eigen hoofd een rol speelt omdat in ieders hoofd iets anders een rol speelt maar soms is het moeilijk andermans gedachten gang voor mezelf duidelijk te krijgen en dat hoeft ook niet altijd. Het blijft uiteindelijk toch 

EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID/

Maar  heeft dat dan ook iets met anderen te maken?

Gaat het alleen maar over mijzelf.? Hoe overleef ik. kan ik het aan? Kan ik het niet meer aan? 

In deze tijd worden ons verschillende beperkingen opgelegd en de een heeft daar duidelijk meer moeite mee dan de ander. Niet alleen jongeren maar ook ouderen lijken het dar erg moeilijk mee te hebben.

Voor mij is mijn eigen verantwoordelijkheid dat ik wil bijdragen aan het welzijn van anderen en daarvoor worden  mij nu 'verplichtingen' aangereikt die grote beperkingen van vrijheid inhouden. Dat heb ik er graag voor over om mijn medemens en mijzelf zoveel mogelijk te beschermen. 

Ja hoor ik dan zeggen. Maar ik wil nog wel kwaliteit van leven hebben. Ja ja dat is een breed begrip. Heeft mijn vriendin die al tientalle jaren met veel pijn vanaf haar 18de jaar plat op bed ligt en zich door allerlei dwangstanden niet meer kan bewegen dan geen kwaliteit van leven meer. Geven we aan kwaliteit van leven  niet zelf de invulling aan even als aan een zinvol leven.

Eigen verantwoordelijkheid heeft niet alleen met mij te maken maar alles met wat ik voor een ander kan betekenen. Leven is communiceren en er zijn voor elkaar. Als ik er niet meer kan zijn voor de ander wat betekent spiritualiteit en liefde mededogen dan nog? Gaat het juist niet daarover?

En zo heb ik vele vragen waar ik voor mijzelf de antwoorden wel op vindt. 

Laten we er allemaal toch alsjeblieft zijn voor elkaar en ons aan de beperkingen houden. Wat is  nou een korte tijd op een heel mensen leven/ Als je op een leven terugkijkt zijn enkele jaren in een oogwenk voorbij. 

Maak er allemaal een heel mooi liefdevol weekend van

en laten we er zijn voor elkaar

Troosten

 Ik heb op een verkeerd linkje geklikt in een mail die ik kreeg over de reacties op mijn blog en nu krijg ik de ze niet meer in mijn mailbox toegestuurd. Ik heb me kennelijk daarvoor afgemeld. Dat vind ik lastig. Ik heb al overal gespeurd in de instellingen of ik het kan vinden maar met die nieuwe update kan ik het nergens naar boven halen. Jammer. De oude instellingen waren xdenk ik in dit geval toch wat makkelijker.

Nou ja, misschien loop ik er vandaag of morgen gewoon tegenaan. We zullen zien. 

Mijn arm. Nee die wil nog niet echt. Ach ik kan er alles mee hoor maar het is zo'n weeïge pijn. Misschienis het nog wel meer een soor rsi dan een ontsteking heb ik ook al bedacht maar wat het ook is, rust zou het beste zijn. Weet je wat het is,, ik houd zo graag mijn telefoontje of mijn tablet vast om dingen als blogjes, mailtjes, chatjes en vele ander dingwn lekker op mijn gemak op de bank te kunnen doen. Niet zo handig dus met een overbelaste arm die dat ding steeds vast moet houden. 

Allemaal luxe problemen zou ik zeggen 

Veel akeliger is het voor mijn buren. Hij is met Corona in een verpleeghuis en zij mag vandaag hem met zijn verjaardag feliciteren via de telefoon. Hij gaat erg achteruit en heeft ook vasculaire dementie. Het is maar de vraag of hij nog naar huis toe kan al zou hij beter worden. En dat is het enige wat hij wil. Zo triest. 

En een vriendin moest vnmorgen afscheid gaan nemen van haar vriendin die gesedeerd werd.  Allemaal zo heftig. Bij het ouder worden en in crisis tijd komen er steeds meer van zulke dingen op je af en het is goed mee te leven en er te zijn voor de ander als het nodig is maar je niet door de emoties mee te laten nemen. Dat op zich is al een hele oefening om er toch dagelijks weer te kunnen zijn met alles erop en eraan.

Enfin, om het toch nog even wat luchtiger af te sluiten, de hulp is weer heerlijk geweest en heeft me in een schoon huis gezet voor het weekend. De peertjes staan rood te stoven en het ruikt heerlijk in het hele huis. 

Ik hoop toch dat iedereen een goed weekend tegemoet gaat ...al weet ik dat velen het vreselijk moeilijk hebben .

Eentroost fotootje

Energie opdragen

 Vanmorgen de bloeduitslagen binnen van het jaarlijkse onderzoek. En... ik ben zo gezond als een vis. Maar deze snoepgrage dame moet toch maae iets voorzichtiger met suiker worden. Zoiets vermoedde ik al wel. Ik ken mijn lijf wel goed. Maar koffie zonder suiker lust ik niet en dat hoeft dus geen probleem te worden. Zo maar lekker een bakje inschenken.

De oog infectie is aardig aan het afnemen nog wel irritatie verschijnselen maar dat is niet meer dan een beetje lastig. Ik kan er dus weer tegen.

Vanmiddag weer een Zoom sessie en Fer komt zo thuis met sinasappeltjes want met dat anderhalve netje redden we het niet tot maandag. 

Niets beter dan een goed leven en ik ga al mijn energie vanmiddag opdragen aan allen die het zo hard nodig hebben in deze tijd. Zieken en mensen die er zohard mee geconfronteerd worden. Mijn gedachten zijn zo vaak bij hen. Er zijn zoveel bekenden ook in mijn omgeving die   door veel verdriet heengaan.  Niet alleen corona maar ook kanker. Het houdt niet op. Als ik al mijn energie aan hen opdraag weet ik niet of dat hen zal helpen maar het helpt mij om  me  al is het maar een tikkeltje, minder machteloos te voelen. 

Laten we maar hopen dat iedereen doet wat hij of zij kan binnen de eigen mogelijkheden om ook anderen door moeilijke tijden heen te .laten komen. Of dat we allemal een heilzame weg kunnen vinden om er doorheen te loodsen.

Ik las zojuist een mooi citaat

Waar je aandacht aan besteed, daar gaat je energie naartoe.

Aquarelleren

 Het gaat gelukkig stukken beter met mijn oog. Vannacht nog eens zalf erin en dan moet ik nog 2 dagen doordruppelen en smeren als ik mezelf morgen

genezen verklaar 🤣.

Dan heb ik er weer een paar luie dagen opzitten. Daar ben ik zo goed in, in lekker lui zijn. 

Nou ja zo noem je dat. Maar ik heb wel geschilderd en gelezen en dat is toch niet niets doen.  Weer eens een aquarel gemaakt en het was heel fijn dat weer eens op te pakken.

Picnic heeft weer keurig de boodschappen bezorgd en de levertijd is nog steeds op een dag na 1 week. Dus het volgende lijstje is alweer onderweg. 

 Ik loop al een tijdje met een peesontsteking in mijn schouder. Lastig en pijnlijk.  Maar goed sommige dingen kan ik goed mee leven omdat ik gelukkig goed in de slappe spieren zit en makkelijk kan ontspannen. 

Maar nu heb ik er een bacteriële oogontsteking bij gekregen en voel me zo af en toe echt K. Ik heb er druppeltjes voor gekregen en 's nachts een zalfje en nu maar hopen dat het niet zolang duurt want af en toe krijg ik er hoofdpijn van en het ziien is op dit moment dus ook weer niet optimaal. Zelfsmet mijn nieuwe goeede bril werkt het nietlekker. 

Af en toe doe ik maar gewoon even de ogen dicht. Dat is lekker.

Maar een opkikkertje. Ik kreeg een prahtige bos bloemen omdat de kinderen dit jaarzoveel verjaardagen vijn misgelopen die we door corona niet vierden.

Superblij

 Ik heb 

mijn nieuwe bril opgehaald en wat geweldig om weer een betere kijk op het leven te hebben 

Met vlagen

 Ja echt, met vlagen zit ik niet lekker in mijn vel. Die stomme schouder, daar heb ik last van en de ene dag meer dan de andere. En als ik er dan last van heb word ik weer hondsmoe. 

Gister bijvoorbeeld, een bezoekje aan mijn hervonden nicht gebracht. Heel gezellig oude herinneringen opgehaald en elkaar weer wat beter leren terugvinden. Ze woont niet zover bij mij vandaan en de terugwandeling was heerlijk maar duidelijk erg vermoeiend. Thuisgekomen was ik geen knip voor de neus meer waard.

Ik heb me heerlijk opgerold in meditatie houding, schoenmaker zit want dat relaxt voor mij zo fijn en mijn meditaties gedaan. Nu lees ik dat Walter (http://walterswerkwijze.blogspot.com/2020/10/de-avond-daarvoor.html)  daar mooie laatste blogjes over heeft geschreven. Fijn om te lezen.

Vanmorgen weer een gezellige koffie zoom ochtend en leuke inspirerende dingen meegekregen over wat kunstenaars laten zien en onderzoeken. Heel bijzonder en eyeopeners  en inderdaad, vanmiddag voel ik me alweer stukken beter.  Tja, die slijtageslag als je ouder wordt daar zoek ik dus een aardige weg in en dat gaat me lukken. Misschien gaan sommige kwaaltjes wel weer over en zo niet... dan ga ik  vanmiddag even naar de opticiën om voorlopig weer het oude glas in mijn  bril te zetten misschien werkt dat toch ook beter met het kijken op de computer en dan maar afwachten wanmt erg veel verbetering zit er tot nog toe niet in. Ach wat zeur ik nou. Kleuren zijn in ieder geval weer schitterend en de herfst doet zijn best.

De nieuwe bril is in bestelling.

Lastige schouder

 S avonds zit ik altijd lekker onderuitgezakt op de bank met een tablet en doe daar regelmatig een wordfeud spelletje op met vriendinnen terwijl we tussen de buien door chatten.  Natuurlijk kijk ik ook naar progammaá op de TV wn tegenwoordig wekelijks één en soms twee zoom cursussen. Maar...

Nu wil mijn schouder niet meer zoals ik wil en doet pijn. Ik vermoed door een verkeerde houding en ben dat nu aan het onderzoeken. Daarbij kwam ik tot de conclusie dat ik mijn hoofd vooruitschuif waarbij mijn nek in een rare stand staat  om beter te kunnen zien en dat is een hele gewoonte geworden. Het ligt dus niet zo zeer aan mijn hang houding op de bank  maar meer aan het ingespannen kijken waardoor mijn hoofd naar voren wil.  Ik hoop dat mijn nieuwe bril die ik pas over twee weken krijg daar een positieve bijdrage aan gaat leveren.

Nu ik dat weet scheelt het al een slok op een borrel en let ik er voortdurend op door mijn kin als in een meditatie houding in te trekken wat mijn nek ontlast.. Gelukkig gaan ontspanningsoefeningen mij ook goed af,. Daar ben ik mijn hele leven denk ik al in getraind. Toen ik heel klein was een jaar of twee drie zat mijn moeder aan mijn bed omdat ik erge pijn had en dan zei ze. 'Je moet heel stil en rustig blijven liggen dan gaat het wel over'

 en dat heb ik kennelijk mijn hele leven meegenomen.Voor mijn derde verjaardag werd ik al geopereerd en werd een van mijn nieren weggehaald. Ze zat uren aan mijn bedje vertelde ze.

Dank je wel Mam

Ik kom de winter wel door

 Al een tijdje niets meer geschreven. Ik heb ook niet zoveel te melden dacht ik. Griepprik gehad en daar door voelde ik me waarschijnlijk ook niet zo goed de laatste dagen maar nu komt mijn energie weer terug merk ik en daar ben ik blij om. 

Verder ben ik begonnen met nieuwe cursussen via Zoom en daarvoor 'moet' ik veel lezen en ben ik druk geweest om de boeken en readers op een makkelijke manier in mijn tablet reader te organiseren. Dat leest makkelijker voor mij dan op papier. Ik kan vergroten en de contrasten zijn hoger. Dat kan allemaal met aantekeningen en bladwijzers erbij maar ik ben er nog niet helemaal op en top handig mee. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Het scheelt, ik vind het allemaal erg leuk om te doen. Ik doe het liever dan huishoudelijk werk want daar wordt ik moe van. 

Soms denk ik ís dat nou normaal dat ik zo vreselijk snel moe ben of zou het ook tussen mijn oren zitten en de weerstand die ik tegen lichamelijk werk heb een rol spelen. Of misschien is het wel andersom. Ik weet het niet en heb ook geen zin om me moe te maken met dingen die ik niet graag doe. Maar goed, mijn energie is weer wat beter en dan kom ik vanzelf toch weer iets meer in beweging.

Nu heb ik een heerlijk plekje gecreëerd in het hoekje bij het raam. Extra stroom aangelegd om alle digitaaltjes en lampjes aan te sluiten. Alles rondom me gedrapeerd en kan ik vanmiddag helemaal klaar zitten voor de zoomcursus die op het programma staat. Zie ik weer mensen die ik lange tijd niet meer gezien heb. En zo is het met al die cursussen die nu digitaal worden gegeven. Een uitkomst. Ik hoop dat ze ook na de coronatijden ermee door zullen gaan.

Tja en schilderen he. Heerlijk daarvoor heb ik nu weer een ander plekje in de kamer gevonden want het wordt te koud in de serre. 

Ik kom de winter wel door.

Deze maakte ik digitaal op mijn nieuwe telefoontje/ 

Gelukkig heb ik nu wat meer geheugen.

Heb ik wel nodig hihihi

Terug naar de orde van de dag

 Eigenlijk schrijf ik nooit over Corona. Vreemd. Misschien omdat ik het niet zo dringend vind er mijn mening op los te laten. Ik zie er zoveel over op TV en daar hoef ik me gelukkig niet voor af te sluiten omdat ik het niet aan zou kunnen zien. Het houdt me op de hoogte van de toestand en ik leef erg mee met iedereen die er  grote problemen mee heeft en het ziek zijn te verduren krijgt of juist de eenzaamheid of het zelfs niet overleeft. Maar ook en vooral de zorg die er naar mijn idee behoorlijk mee opgezadeld is.  Zij moeten steeds maar weer alles geven om ons van dienst te zijn. En dat is een vreselijk hard gelach. Zij lopen in de hoogtijdagen van de crisis op hun tandvlees.

Ja nu ben ik er dus toch over begonnen en zal ik verder schrijven hoe ik erin sta. Nou gewoon ik leef erin mee en zie alles gebeuren. Ik merk dat ik er niet angstig of gestrest  van word. Het leven gaat  door op een lager pitje, dat wel. Nou ja, eigenlijk is dat ook niet zo want er komen weer allelei andere dingen voor in de plaats. Voor corona gingen we wat makkelijker naar openbare dingen zoals musea en ander dingen. Nu zoeken we  uit waar het niet druk is en als het toch druk is maken we rechtsomkeer. Maar meer zijn we gewoon thuis. Intussen worden mijn boodschappen thuisbezorgd en daar heb ik me nu helemaal op ingesteld. 

Verder brengt het mij ook nieuwe dingen/. Vooral via de Zoom. Ik heb nu veel meer Zoom contacten of whatsapp en ik vind het heerlijk. De laatste jaren ging ik er s avonds niet meer uit, daar had ik geen zin in en nu worden de cusrsussen die ik graag deed met de zoom aangeboden dus kan ik weer heerlijk mee gaan hobbelen.  Ik krijg het steeds drukker. Ik mag wel oppassen dat ik niet overspannen word 😅. Door zoom heb ik meer het gevoel er weer bij te horen.

Verder zijn mondkapjes hier (nog) niet verplicht en draag ik ze (nog) niet maar als ze verplicht worden zal ik ze zeker dragen. Een boete betalen vind ik zonde van het geld en als het toch beter beschermd heb ik er eigenlijk niets op tegen.

Ja de wereld is veranderd zoals alles doorlopend in  erandering is als er niets zou kunnen veranderen waren we pas echt ver van huis en dus moeten we er het beste maken van al die veranderde omstandigheden. 

Ik kan me veel dingen voorstellen zoals wanner ik jongelui hoor zeggen:

Dan zie ik al die oudjes op terrasjes zitten en op stap gaan en ik kan niet eens behoorlijk mijn studie met studiegenoten doen. 

Ik kan me de frustratie van jongelui wel voorstellen en heb er helaas geen oplossing voor. Zelf zit ik niet zo vaak op een terrasje, misschien komt het daardoor dat ik niet weet wat een oplossing zou zijn. Ik heb daar ook geen behoefte aan en kan me prima thuis vermaken. Ik kom zelfs tijd te kort. Vooral met al het leesvoer dat ik nu weer heb door die cursussen. Heerlijk. Ik heb dus goed praten. Kan me er goed in schikken en heb begrip voor alle frustraties rondom. Maar het meest treft mij toch de mensen in de zorg. Zij krijgen deze nieuwe golf toch maar weer voor het grootste deel over zich heen. en daarom zal ik heel voorzichtig zijn en doen wat van mij gevraagd wordt. 

En natuurlijk komt daar een stukje eigenbelang bij want ik wil toch als het ff kan nog een poosje verder ook al voel ik geen enkele angst tot nu toe als ik erover nadenk dat mijn leven misschien nog maar heel kort zou kunnen zijn. En ik hoop dat die rust ook aanwezig zal zijn als ik er echt voor kom  te staan.

Nou dit is wel weer genoeg en ga ik weer over tot de orde van de dag en de fijne, mooie of intessante dingen doen die ik allemaal nog hoop te  kunnen doen zolang als het mogelijk is.

Ik fotografeerde ze niet alleen maarheb er ook de verfkwast op los gelaten. Op de Hoge Veluwe stond nog amper een klein bloempje en het vuurvlindertje snoepte er nog steeds van. Zo is het leven.

 .

Sjonge jonge

 Wat ben ik toch bezg de laatste tijd. Van een blogje schrijven komt niet veel. Ik ga weer verschillende cursussen volgen en moet daar veel voor lezen. Verder zijn we veel aan het fotograferen en die fotootjes komen op het fotblog of facebook en ben ik regelmatig aan het schilderen. Nou dat is alles bij elkaar heel wat. Ja en dan schiet het blogjes schrijven en reacties plaatsen er weer bij in. 

Alles op zijn tijd zullen we maar zeggen.  Hier even een fotootje bij plaatsen en dan vanavond de eerste zoom cursus over het grote standaard werk van Blavatsky. 

Dat deed ik jaren lang al eerder maar daar raak ik nooit op uitgekeken. En nu lekker met de zoom. Hoef ik de deur er niet meer voor uit. Heerlijk.

Schilderen, mijn lust en mijn leven

Dat is nog eens leuk.

Ik heb een prachtig nieuw telefoontje en ben er al een tijdje heel druk mee. Alles erop wat voor mij belangrijk is. Leuk werk vind ik dat en ik geniet ervan. 

Het betekent wel dat andere dingen naar de achtergrond verdwijnen zoals Blogger. Maar dat komt wel weer. 

Nu ontdekte ik dat er een prachtige groothoeklens opzit. Dus even uitproberen.

En nu ook even de Blogger app erop gezet in de hoop dat ik de fotootjes ook rechtstreeks kan delen. Daar kijk ik dan naar in een volgend blogje

En dan ook weer overeind komen

 Op je 75ste.

Het lukt nog steeds

De Hoge Veluwe

 Vanmorgen was het weer schilderen geblazen. Toch is het veel fijner om naar de KWA toe te gaan en contact te hebben met de andere schilders. Ook makkelijker om feed back te krijgen over waarmee je bezig bent. Ik ben deze week ook aan het schilderen geweest en wilde graag weer eens met abstractere dingen experimenteren.  Daar kwam deze uitrollen.

en vanmorgen weer verder  met verschillende technieken 

Vanmiddag zijn we gaan fotograferen op de Hoge Veluwe. Het is heerlijk nazomer weer maar het was toch veel warmer dan ik vermoedde en dat is erg vermoeiend. Het viel me mee dat ik het zo lang volhield. Zou mijn conditie dan toch weer een beetje aan het verbeteren zijn.  Dat zou mooi zijn.

Eerst wandelde we achter het bezoekerscentrum en daar in de zon zaten verschillende libellen te genieten van het zonnetje op takjes en twijgejes. In het begin van de zomer kun je ze bijna niet fotograferen want dan zijn ze veel te druk en gaan niet rustig zitten. Nu is dat anders en maakte ik zo'n 250 fotos waarvan de meeste weggegooid kunnen worden en de beste bewaard.

Daarna zijn we nog naar het slot St H ubertus gegaan. Natuurlijk was het hert er niet meer. Als je ergens iets tegenkomt aan wild dan hoef je  niet te denken dat het er de volgende keer weer is. Maar nu was het opmerkelijk dat de plas waarin dat Edelhert vorige keer rondwaadde zoveel minder water bevatte. 

Er is droogte in waterland. Dat is goed te zien want de loop vlonder hoort denk ik over een heel moerassig gebied te leiden. Maar water is er niet meer te zien.

Nog een laatste blik op het slot en 

naar huis. Lekker kopje koffie, eten en dan is de dag alweer bijna voorbij. Vandaag nog de laatste keer 3 oogdruppels en vanaf morgen de hele week nog maar 2. 

Waarover bloggen?

 Ik zou over veel meer gewone dingen kunnen bloggen maar simpel denken is niet altijd mijn ding. Wanneer iets normaal voor me is geworden denk ik er niet meer over na.

Zo kwam ik tot de ontedekking dat het heel lastig is als je de mond van iemand niet kunt zien door een mondkapje wanneer er tegen je gepraat wordt. 

Voor mij is dat echter al zo normaal geworden. Want door de macula blinde vlek in mijn ogen zie ik nooit een mond als ik in je ogen kijk tijdens een gesprek. Ik ben er dus aan gewend en soms is het heel moeilijk iemand te volgen in een gezelschap waar meer gepraat wordt bijvoorbeeld. 

Dan moet ik langs je heen kijken om de mond te kunnen zien en daardoor beter te horen. Misschien denk je dan wel dat ik scheel kijk. Nou ja, kan ook heel charmant zijn .☺

PHPD

 Het leven verandert als je ouder wordt en aanpassen is het toverwoord. Maar meestal loopt dat aanpassen achter met de werkelijkheid. Dat is wat ik veel hoor van ouderen in mij  omgeving.

Nou vind ik zelf dat ik niet mag mopperen en dat aanpassen gaat me redelijk goed af. Daardoor heb ik ook niet zoveel problemen met het oud worden maar zo af en toe word ik er natuurlijktoch  wel mee geconfronteerd. 

Ik vind het leuk allerlei dingen voorbij te zien komen op sociale media, TV en rondom. Toevallig keek ik naar dingen die hier in Arnhem gebeuren. Ondanks de Corona worden er toch heel veel dingen georganiseerd om iedereen aan de gang te houden en leuke dingen te kunnen doen.Zo ga ik zelf naar Locatie Spatie dat van de gemeente Arnhem uitgaat en als het weer moeilijker wordt met de Corona zoeken we wel weer een uitweg via ZOOM. En  als ik  dan al die andere dingen die georganiseerd worden  voorbij zie komen herinner ik mij hoe gretig ik vroeger was om overal ook aan mee te kunnen doen en betrokken bij te zijn bij allerlei evenementen en leuke gebeurtenissen. Dat gevoel zit er natuurlijk nog steeds maar ik realiseer me ook dat het niet meer haalbaar is. Dat er nu heel andere dingen zijn waar ik me mee bezig houd waar ik de tijd voor wil hebben gewoon omdat ik nu voor veel dingen meer tijd nodig heb, ook dat is de leeftijd en daar ben ik  heel tevreden mee. Eigenlijk is dat zoveel rustiger dan toen ik jong was. Ik geniet nu dagelijks van die rust en heb de tijd om me te richten op waar ik me mee bezig wil houden. Wat een vrijheid.

Ik MOET niets meer. Is dat saai? Voel ik me beperkt? Nee om de dooie dood niet zou ik zeggen. Ik geniet ervan. Het is heerlijk om te kijken naar wat iedereen allemaal aan het doen is en mee bezig is. Heerlijk om dat gevoel te herkennen van een soort opgewondenheid en energie om ermee aan de gang te zijn of te gaan. De herkenning daaraan op te roepen vanuit mijn herinnering. 

En nu..,

Ik ben heerlijk oud aan het worden en hoop  nog heel lang te kunnen genieten van alles wat er om mij heen en in  mijzelf gebeurt. Dat wil ik nog wel lang vol houden met alle beperkingen van ogen darmen en Pijntje Hier Pijntje Daar (PHPD), die er ook zijn. 

Het wordt weer paddenstoelentijd

Wordpress loopt steeds vol

 Ik zit een beetje rond te kijken op de blog accounts die ik heb. Lang geleden opende ik een blog bij Wordpress waar ik alleen maar fotootjes op  wilde zetten. Dat heb ik ook een hele tijd gedaan maar eigenlijk bevalt me dat niet zo. Op een gegeven moment liep dat blog vol want het had een beperkt geheugen en toen heb ik wat geheugen bijgekocht dus kreeg ik een uitgebreider account maar ik merk dat ook daar alles alweer volloopt terwijl ik er niet eens zoveel mee doe. pfff. ik heb helemaal geen zin in dat geneuzel. Het moet gewoon eenvoudig gaan en niet teveel poespas. Daar heb ik geen zin meer in. Dat zal ook wel iets met mijn leeftijd te maken hebben. Tot nog toe kan ik eigenlijk alles hier in Mijn Magazijn best kwijt. En niet te vergeten op Faceboek of instagram.  Dus ik denk dat ik dat fotoblog maar gewoon laat verlopen volgend jaar februari  en hier alles publiceer waar ik zin in heb. 

Hier zal ook wel een limiet op zitten maar daar kom ik dan ook wel weer achter. Voorlopig kan ik onder verschillende labels hier heel veel kwijt.

Leuk fotootje toch, van  de Hoge Veluwe. 🤣

Er hangt een aardig buitje

Edelhert

Eigenlijk niet zo een normaal plaatje. Toen we 18 augustus bij het slot St. Hubertus op de Hoge Veluwe waren stond dit edelhert in de grote vijver.  Heel apart. Meer mensen hadden het ontdekt en stonden te kijken.

 

De kleuren gelen al

 Dan denk ik: even een nieuw blogje schrijven. Ik kruip achter de computer en zie dan dat mijn post in de e mail weer de spuigaten uitloopt. Eerst maar even opschonen. Ja en dan ben ik zo weer een uurtje verder. Vroeger gooide ik ,maar zelden e mails weg maar die tijd is voorbij. Er is op een gegeven moment geen doorkomen meer aan. Dus tegenwoordig stop ik wat ik bewaren wil netjes in de verschillende mapjes en wat niet bewaard hoeft te worden gaat in de prullenbak en na verloop van tijd kan ik dan de verschillende mapjes handiger opschonen.

Dus nu heb ik weer een beetje schoon schip gemaakt.

Vanmorgen was er weer koffieochtend bij Lokatie Spatie. Was weer leuk met een paar mij bekende oudere kunstenaars. De tranen liepen over mijn wangen van het lachen. Op de terugweg maakte ik een wandelingetje door het park en het weer is nu zo mooi voor mijn ogen. Niet veel hoge lichten want dan wordt het diafragma kleiner en zie ik minder goed. Nu met dit gedekte licht is alles goed zichtbaar en denk ik, wat zie ik goed! En als ik dan het park inloop onder de bomen is het dubbel zo mooi.

Ik kon het niet laten weer even een paar fotootjes met mijn telefoontje te maken.

Kopje koffie glazenwasser

 We waren vanmiddag op de Hoge Veluwe. Toch komen we daar regelmatig onverwachte dingen tegen. Nu was het weer een vosje. Er stonden meerdere fotografen en wij zijn dus even gaan kijken. Fer wijst dan aan waarop ik in moet zoomen en ja, dan zie ik hem wel en kan ik proberen er een beetje wat van te maken. Hij was verderop in het veld. Niet helemaal scherp maar wel leuk. Een jonge vos.

orige keer waren we ook op een gedeelte met veel hei en daar zaten mooie vlinders dus gingen we dfaar nog maar eens kijken. Fer had nu een andere  lens op zijn toestel met een groter bereik. Op mijn Compact zit alles wat ik nodig heb. Ik houd er niet van met lenzen te wisselen en moeilijk te doen. Mijn FZ 1000 werkt perfect. Dus mooie dagpauwoog voor lekker in het zonnetje genieten 

De hei is nog zo mooi maar het focussen is minder. Maar ja, ik geef de moed niet zo gauw op en tussendoor dingen fotograferen die wat makkelijker gaan.

Neeee die is niet van ons, hij stonde er gewoon naast.

De witte stammen van de berkenbomen komen altijd zo mooi uit . Hier zijn we wat verderop  in de landschaps tuin achter het bezoekerscentrum.

Af en toe een dreigende lucht en de zon wat lager dan in hoogzomer. Goed voor de plaatjes.

De tamme kastanjes komen eraan.

Een late libel en dan lekker naar huis , kopje koffie glazewasser. 

Lekker schilderen

Vorige week dinsdag kon ik de programmaboekjes bij de drukker ophalen en moesten ze weggebracht worden naar de Theosofischje vereniging. Wat een rare week was. het. Ik had er totaal geen tijd voor. Tja soms kan je dat zo hebben he.

 Maar nu vanmiddag zal ik ze even weg brengen. 

Intussen komt er een piepje binnen van mijn Whatsapp. Op maandagmorgen volg ik de schilderbegeleiding van de KWA. Zo af en toe krijg ik dan wat goede hints op mijn schilderwerk en het contact met de andere schilders geeft extra inspiratie. Maar de komende weken heb ik besloten thuis te blijven vandaar de Whattsapp....  Nou niet veel nieuws onder de zon. Ik denk dat Annemarie erg druk is met de fysieke aanwijzingen. Ik krijg nooit zoveel aandacht. vaak niet meer dan Goed zo, lekker bezig/ of Goed, niets meer aan doen.  hihihi. Maar door de contacten blijf ik in ieder geval inderdaad lekker bezig. 

Het is mooi weer. Misschien vanmiddag even er tussen uit. Ik hoef niet te koken. Gister zijn zoon en schoondochter gezellig langs geweest en we hebben nog chinees over van de rijsttafel. Genoeg voor vandaag,. Lekker makkelijk.

Van me af schrijven

 Ik heb voor mezelf een nieuw blog gemaakt dat ik niet openbaar geef. Wat heerlijk om daarop zo af en toe mijn ei kwijt te kunnen over dingen die ik niet kan delen met iedereen omdat daar anderen bij betrokken zijn. Niet voor mij, maar voor die anderen kan ik dat niet maken. Maar soms is het heerlijk even iets van je af te schrijven. 

Ik schrijf gewoon graag en soms kom ik gewoon niet op iets om te schrijven.en al schrijvend op mijn kladblok kom ik wel weer op een ideetje voor op een blog. Ach de dagelijkse dingen is niet zo'n probleem die wil ik wel delen maar vaak denk ik daar niet aan. Ik denk altijd dat het iets meer of anders moet zijn dan dat en dat is dom gedacht. Mensen zijn gewoon mensen net als ik en willen menselijke dingen lezen.  Dus kan ik gewoon schrijven oven de staar operatie bijvoorbeeld. 

In eerste instantie was de verbetering natuurlijk niet merkbaar. Later dacht ik, JAAAA echt wel beter. Maar nu zakt dat weer een beetje weg en heb ik niet het idee dat ik beter zie. De kleuren, ja die zijn anders. Meer blauw waardoor de kleuren helderder enhet wit witter is. Er lag altijd een grauwsluier over mijn plaatje en die is verdwenen. Helaas kan ik niet echt zeggen dat mijn beeld scherper en duidelijker is geworden. Op een kleine afstand herken ik al geen gezichten meer. Behalve de heel bekende zoals Fer natuurlijk, maar dan moet hij niet te ver uit de buurt zijnop het winkelcentrum want dan lukt ook dat niet meer. En dat is niet verbeterd.

Maar goed, nog een poosje geduld misschien verbetert het toch nog wel meer, wie weet.  Eind september is de cpcontrole .

Ik kan nog steeds schilderen en fotograferen. En...

Monet had ook macula 😀

Maar deze is gewoon van mij

 Vanmorgen een lekker ontspannen wandelingetje door het park naar Intratuin. Ik wilde wat kleine plantjes kopen voor in bepaalde potjes. 

Alles wat ik nodig had in de tas. Een vouwbaar tasje, zonnebril, leesbril, etc.

Ik heb genoten van het heerlijke weer en vond wat ik zocht. Bij de kassa, jawel, alles bij me behalve de portemonnee.  Nog een keer heen en terug. 

Gegeten plantjes verzorgd en nu hang ik uitgeteld op de bank na te genieten van een mooie dag. Misschien zo nog even aan die tafel op de achtergrond lekker schilderen.

Overgrootmoeder

Regelmatig komen er fotootjes binnen van mijn drie achterkleinkinderen. Maar toen ik deze zag kon ik niet anders dan vragen of ik hem even mocht laten zien op mijn blog.

Ja het mocht, 

Ik zou er al te  trots van worden

Als nieuw

 Prachtig weer en ogen als nieuw.

We zijn even naar de Hoge Veluwe geweest en ik voel me als verlicht.😂 Ik denk dat het beste oog dat geopereerd is nog niet eens volledig aangepast is maar ik merk al zoveel verschil met het fotograferen. Wat ziet de wereld er nu al anders uit. Wat een kleuren wat een details. En dat al ondanks de macula die natuurlijk niet verdwenen is. Toch scheelt het nu al een slok op een borrel.

De wazige vlekken in het focus gebied verdwijnen niet maar ik ben al jaren getraind in het 'om een hoekje kijken'

Ik ben blij

.