Religare

Het label, ofwel de categorie religie heb ik veranderd in religare. Het latijnse woord voor herverbinden, waar religie uit voort komt. Over het algemeen wordt er met religie een kerk of een stroming bedoeld en dat is niet de noemer waaronder ik mijn label wil laten vallen.
Je herverbinden met hetgeen je in potetie in je draagt. Het diepste weten dat verloren is gegaan terugvinden. Een weg van overdenking, aandacht en analyse naar wat zich in jezelf afspeelt, waar iedereen zijn eigen methoden en manieren voor kan vinden als hij of zij daar de interesse in heeft.

Dat een traditionele godsdienst of religie daar de methoden voor aan kan reiken is in mijn optie niet meer dan  een mogelijkheid om te gebruiken voor iedereen die zich daartoe aangetrokken voelt en er goede resultaten in kan vinden

Symboliek kan op die zoektocht een heel belangrijke rol spelen. Heel mooi vond ik dit beeld in het Louvre. Een symbolische voorstelling van een herverbinding.

Eros en Psyche

van

Antonio Canova

De stad van de liefde

Als we naar de perfectie en schoonheid van iemand haken, houden we daar niet teveel van, maar van andere zaken te weinig. Nooit is in deze wereld van iets teveel gehouden, maar van veel dingen wordt verkeerd gehouden en van alles te weinig.

Thomas Taherne

Ik moest er wel even over nadenken en kwam voor mijzelf tot de conclusie dat het wel zo was, zoals hij het schrijft. We proberen altijd van het mooie, schone en perfecte te houden, dat is niet zo moeilijk. En als we dan denken dat we dat zien en ervaren kunnen we ons er helemaal aan 'verslingeren'.  Daartegenover staan de dingen die ons niet boeien, aantrekken of zelfs afstoten. We zijn geneigd om daar dus niet van te houden.

Is liefde dan niet een verkeerde interpretatie van een persoonlijk idee? Houden we dan niet op een verkeerde manier van...? Gebruiken we de mogelijkheid van de liefde dan niet erg beperkt?

Van veel dingen wordt verkeerd gehouden en van ALLES te weinig.
We lopen zelfs weg voor dat waar we 'niet tegen kunnen'.
Niet dat dat niet zou mogen. Je moet jezelf ook geen geweld aandoen, maar ....????
Er schort nog veel aan de (onze, mijn) liefde.

Druk druk druk

Een uit de hand gelopen week kun je wel zeggen. Het begon met een lege agenda en ik dacht, 'dat is leuk ga ik woensdag gezellig met het treintje naar een vriendin' en ik maakte een afspraak.
Het enige dat ik als een vaste verplichtingen op mijn lijstje had, was het vrijwilligerswerk in de bibliotheek van de Theosofische Vereniging op maandagmiddag en op vrijdag een uurtje Yoga, nou ja, met de koffie erachteraan wordt het toch een halve morgen.
En toen liepen alle dagen weer vol, nog voller dan ik gewend ben met allerlei onverwachte zaken. Een heel zieke vriendin die ik niet kan laten versukkelen, een kleinkind met vakantie die een dagje bij oma wil komen, De hulp die het nodig vind mijn gordijnen en ramen te doen, maar waar ik natuurlijk ook niet zonder kleerscheuren afkom en na afloop heb ik de hele avond nodig om bij te komen en daarbij het andere kleinkind dat normaal één maal per week bij ons komt overnachten vanuit school , kwam deze week plotseling twee maal uit school overnachten. Toen zijn ouders, mijn zoon en schoondachter dus ook nog een hapje mee wilden eten hebben we de chinees maar aangesproken voor een heerlijke indische rijsttafel.  Al met al lag ik gisteravond op apegape en moest toen ook nog naar de geplande lezing over 'Het Elektrisch Universum', want ik kon mijn mede vrijwilligers van de organisatie toch niet in de steek laten. Het was overigiens een heel interessante en bijzondere lezing.
Lichtelijk overspannen, maar met een gevoel van voldoening kijk ik op de afgelopen week terug, maar hoop wel dat de aankomende week iets minder hectisch en chaotisch zal worden met een agenda die nu al redelijk duidelijk is en minder onvoorspelbaar. Dat werkt iets minder vermoeiend ook al staat er voor iedere dag wel iets op het program.
Ik heb goed geslapen en ga met frisse moed een heerlijk weekend tegemoet.

Als ik het zo bekijk kan ik me goed voorstellen dat ik geen foto's in Arnhem ga maken. De tijd ontbreekt me normaal gesproken nog steeds om dat zomaar even te gaan doen. En als ik tijd heb, dan kies ik eerder voor wat anders.

Dan toch maar weer een rustgevende  foto van Zwolle.

Zwolle

Waarom fotograrfeer ik in vreemde steden gemakkelijker dan in mijn eigen stad?
Ik vind het zo leuk om van alles in steden te fotograferen zoals je ook kunt zien op de Parijse foto's en op wordpress , maar ik zal nooit mijn toestel mee nemen als ik Arnhem inga.
Wat weerhoudt mij?
Ik ben er nog niet achter. Misschien moet ik het (ooit) gewoon eens doen.