Nog snel een fotootje van die heerlijke stad.
Special pour Marius.http://crossingmysoul.blogspot.com/
De foto's in de blogs kun je in de lichtbak bekijken als je ze aanklikt.
Alle blogs op data volgorde
zondag 25 september 2011
zaterdag 24 september 2011
vrijdag 16 september 2011
Compassie
Als je compassie niet ook jezelf geldt, is die incompleet.
Boeddha
Ik denk dat het heel belangrijk is om te kunnen accepteren dat je niet alles perfect kunt doen en ook niet perfect kunt zijn. Anders blijf je eeuwig met een grote rugzak met schuldgevoelens rondlopen en die brengen je nergens. Zo voel je je nooit goed genoeg en twijfel je aan alles wat je doet. Het weerhoud je van gewoon doen wat je doen wilt. En je bent nooit tevreden met jezelf.
Als er bij mij weer eens iets misgaat probeer ik dat het liefst met humor te benaderen en me voor te nemen het een volgend keer beter te doen. Als ik iemand daarmee werkelijk benadeeld heb dan bied ik mijn verontschuldiging aan en vertel dat ik dat heel ongelukkig vind. Vervolgens wil ik daar niet dagen over in zitten maar neem ik me werkelijk voor oplettender te zijn,
Ik mag dan verkeerde beslissingen nemen en mag dan niet altijd perfect zijn, maar wat ik nu ben is goed genoeg. Aandacht en compassie voor mijn beperkingen hebben, zorgt ervoor dat ik mijn verkeerde handelingen onder ogen durf te zien en ze niet voor mezelf hoef te verstoppen en bang word dat ik niet goed genoeg ben. Het is een manier van leven waar ik goed mee verder kan, daar leeer ik van, mijn hele leven lang hopelijk.
Het lijkt me onmogelijk in rust en in vrede met jezelf te leven als je geen compassie met jezelf hebt.
En hoe zou je in onrust en ongemak dan wèl compassie met diem lastige 'buurman' kunnen hebben?
Boeddha
Ik denk dat het heel belangrijk is om te kunnen accepteren dat je niet alles perfect kunt doen en ook niet perfect kunt zijn. Anders blijf je eeuwig met een grote rugzak met schuldgevoelens rondlopen en die brengen je nergens. Zo voel je je nooit goed genoeg en twijfel je aan alles wat je doet. Het weerhoud je van gewoon doen wat je doen wilt. En je bent nooit tevreden met jezelf.
Als er bij mij weer eens iets misgaat probeer ik dat het liefst met humor te benaderen en me voor te nemen het een volgend keer beter te doen. Als ik iemand daarmee werkelijk benadeeld heb dan bied ik mijn verontschuldiging aan en vertel dat ik dat heel ongelukkig vind. Vervolgens wil ik daar niet dagen over in zitten maar neem ik me werkelijk voor oplettender te zijn,
Ik mag dan verkeerde beslissingen nemen en mag dan niet altijd perfect zijn, maar wat ik nu ben is goed genoeg. Aandacht en compassie voor mijn beperkingen hebben, zorgt ervoor dat ik mijn verkeerde handelingen onder ogen durf te zien en ze niet voor mezelf hoef te verstoppen en bang word dat ik niet goed genoeg ben. Het is een manier van leven waar ik goed mee verder kan, daar leeer ik van, mijn hele leven lang hopelijk.
Het lijkt me onmogelijk in rust en in vrede met jezelf te leven als je geen compassie met jezelf hebt.
En hoe zou je in onrust en ongemak dan wèl compassie met diem lastige 'buurman' kunnen hebben?
woensdag 14 september 2011
De vier edele waarheden 4
En dan is er ook nog een weg die leidt uit het lijden.
En zoals ik al schreef weigerde de historische Boeddha eerst om dat aan de mensen om hem heen te vertellen. Wat hij had ervaren was zo diepzinnig dat hij in eerste instantie niet wilde vertellen omdat er geen woorden voorhanden waren om het op een minder diepzinnige manier te vertellen.
De ervaring is vaak heel anders dan wanneer je iets verwoordt en dan is het nog maar de vraag of het goed wordt geïnterpreteerd.
Uiteindelijk wilde hij het toch ook niet alleen voor zichzelf houden en gelukkig heeft hij toen een heel pad gegeven. Hij zei: als je nou doet wat ik doe, met evenveel inzet dan kom je er wel. En hij gaf het acht voudige pad dat leid uit het lijden.
Daar zijn veel commentaren op geschreven door meesters die zelf dat pad zijn gegaan en ook die ervaring hebben opgedaan. Zij geven ons meer duidelijkheid over de diepzinnige inhoud ervan.
Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
Wil ik wel uit dat lijden stappen? Zo erg is het toch niet. Ik blijf liever in mijn eigen kringetje ronddraaien, dan me confronteren met alle weerstanden die ik tegen bepaalde dingen heb, want ik voel me best veilig zoals ik nu kan leven met al die ups en downs valt het nog wel mee. Ik denk ook dat het leven heel saai wordt als er niet af en toe zo'n verschrikkelijke dip is.
Nou simpel dus, als er geen motivatie is gebeurt er niets. Duidelijk, dan valt er niets nieuws te ervaren, om te merken wat het is uit die dips te kunnen stappen. Gelukkig is iedereen daar vrij in.
Het is ook niet iets wat zomaar aan komt waaien, het beëindigen van het lijden. Het is net als met een verslaving, Het is belangrijk te investeren om eruit te kunnen komen en daar is een stevige motivatie voor nodig. Vaak komt die motivatie pas om de hoek kijken als het water aan de lippen staat. Helaas kan dat soms te laat zijn om nog iets te veranderen.
Maar de vrijheid om te doen wat we belangrijk vinden, hebben we meer dan waar ook in onze westerse wereld. Daar hoeft ons lijden zich tot nog toe geen zorgen over te maken. :-). We leven onder optimale omstandigheden. Ook dat kan veranderen, die vrijheid van denken en religie en je overtuigingen. Dat komen we steeds meer tegen. Wat we met die vrijheid doen is onze eigen keus.
En zoals ik al schreef weigerde de historische Boeddha eerst om dat aan de mensen om hem heen te vertellen. Wat hij had ervaren was zo diepzinnig dat hij in eerste instantie niet wilde vertellen omdat er geen woorden voorhanden waren om het op een minder diepzinnige manier te vertellen.
De ervaring is vaak heel anders dan wanneer je iets verwoordt en dan is het nog maar de vraag of het goed wordt geïnterpreteerd.
Uiteindelijk wilde hij het toch ook niet alleen voor zichzelf houden en gelukkig heeft hij toen een heel pad gegeven. Hij zei: als je nou doet wat ik doe, met evenveel inzet dan kom je er wel. En hij gaf het acht voudige pad dat leid uit het lijden.
Daar zijn veel commentaren op geschreven door meesters die zelf dat pad zijn gegaan en ook die ervaring hebben opgedaan. Zij geven ons meer duidelijkheid over de diepzinnige inhoud ervan.
Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
Wil ik wel uit dat lijden stappen? Zo erg is het toch niet. Ik blijf liever in mijn eigen kringetje ronddraaien, dan me confronteren met alle weerstanden die ik tegen bepaalde dingen heb, want ik voel me best veilig zoals ik nu kan leven met al die ups en downs valt het nog wel mee. Ik denk ook dat het leven heel saai wordt als er niet af en toe zo'n verschrikkelijke dip is.
Nou simpel dus, als er geen motivatie is gebeurt er niets. Duidelijk, dan valt er niets nieuws te ervaren, om te merken wat het is uit die dips te kunnen stappen. Gelukkig is iedereen daar vrij in.
Het is ook niet iets wat zomaar aan komt waaien, het beëindigen van het lijden. Het is net als met een verslaving, Het is belangrijk te investeren om eruit te kunnen komen en daar is een stevige motivatie voor nodig. Vaak komt die motivatie pas om de hoek kijken als het water aan de lippen staat. Helaas kan dat soms te laat zijn om nog iets te veranderen.
Maar de vrijheid om te doen wat we belangrijk vinden, hebben we meer dan waar ook in onze westerse wereld. Daar hoeft ons lijden zich tot nog toe geen zorgen over te maken. :-). We leven onder optimale omstandigheden. Ook dat kan veranderen, die vrijheid van denken en religie en je overtuigingen. Dat komen we steeds meer tegen. Wat we met die vrijheid doen is onze eigen keus.
Soms voelt het gaan van het pad aan als in het diepe springen
en na verloop van tijd merk je dat je kunt zwemmen.
Heerlijk is dat, merken dat je zwemmen kunt.
Soms denk je dat je van een berg af moet springen
en dan merk je dat je vliegen kunt.
Heerlijk is dat, merken dat je vliegen kunt.
Soms denk je dat je tegen een muur aanloopt
en dan merk je dat er geen muur is.
Heerlijk is dat je vrij te voelen.
Dank je Sakyamuni.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Blogarchief
-
►
2011
(105)
- ► augustus 2011 (18)
- ► september 2011 (14)
- ► oktober 2011 (16)
- ► november 2011 (21)
-
►
2012
(346)
- ► januari 2012 (42)
- ► februari 2012 (18)
- ► maart 2012 (31)
- ► april 2012 (16)
- ► augustus 2012 (27)
- ► september 2012 (38)
- ► oktober 2012 (32)
- ► november 2012 (27)
-
►
2013
(151)
- ► januari 2013 (22)
- ► februari 2013 (20)
- ► maart 2013 (19)
- ► april 2013 (13)
- ► augustus 2013 (10)
- ► september 2013 (9)
- ► oktober 2013 (9)
- ► november 2013 (9)
-
►
2014
(106)
- ► januari 2014 (15)
- ► februari 2014 (11)
- ► maart 2014 (15)
- ► april 2014 (14)
-
►
2015
(106)
- ► januari 2015 (14)
- ► februari 2015 (22)
- ► april 2015 (1)
- ► september 2015 (20)
-
►
2016
(116)
- ► februari 2016 (25)
- ► april 2016 (1)
- ► augustus 2016 (11)
- ► oktober 2016 (21)
-
►
2017
(87)
- ► januari 2017 (13)
- ► maart 2017 (1)
- ► oktober 2017 (10)
-
►
2018
(146)
- ► januari 2018 (16)
- ► maart 2018 (26)
- ► april 2018 (21)
- ► augustus 2018 (15)
- ► september 2018 (11)
- ► oktober 2018 (10)
-
►
2019
(110)
- ► januari 2019 (16)
- ► februari 2019 (14)
- ► maart 2019 (17)
- ► april 2019 (12)
- ► oktober 2019 (8)
-
►
2020
(161)
- ► maart 2020 (9)
- ► april 2020 (7)
- ► augustus 2020 (17)
- ► september 2020 (17)
- ► oktober 2020 (9)
- ► november 2020 (25)
-
►
2021
(268)
- ► januari 2021 (26)
- ► februari 2021 (21)
- ► maart 2021 (24)
- ► april 2021 (22)
- ► augustus 2021 (23)
- ► september 2021 (32)
- ► oktober 2021 (19)
- ► november 2021 (15)
-
▼
2022
(121)
- ► januari 2022 (11)
- ► februari 2022 (15)
- ► maart 2022 (13)
- ► april 2022 (12)
- ► augustus 2022 (20)
- ► september 2022 (13)