Compassie

Als je compassie niet ook jezelf geldt, is die incompleet.

Boeddha

Ik denk dat het heel belangrijk is om te kunnen accepteren dat je niet alles perfect kunt doen en ook niet perfect kunt zijn. Anders blijf je eeuwig met een grote rugzak met schuldgevoelens rondlopen en die brengen je nergens. Zo voel je je nooit goed genoeg en twijfel je aan alles wat je doet. Het weerhoud je van gewoon doen wat je doen wilt. En je bent nooit tevreden met jezelf.

Als er bij mij weer eens iets misgaat probeer ik dat het liefst met humor te benaderen en me voor te nemen het een volgend keer beter te doen. Als ik iemand daarmee werkelijk benadeeld heb dan bied ik mijn verontschuldiging aan en vertel dat ik dat heel ongelukkig vind. Vervolgens wil ik daar niet dagen over in  zitten maar neem ik me werkelijk voor oplettender te zijn,
Ik mag dan verkeerde beslissingen nemen en mag dan niet altijd perfect zijn, maar wat ik nu ben is goed genoeg. Aandacht en compassie voor mijn beperkingen hebben, zorgt ervoor dat ik mijn verkeerde handelingen onder ogen durf te zien en ze niet voor mezelf hoef te verstoppen en bang word dat ik niet goed genoeg ben. Het is een manier van leven waar ik goed mee verder kan, daar leeer ik van, mijn hele leven lang hopelijk.

Het lijkt me onmogelijk in rust en in vrede met jezelf te leven als je geen compassie met jezelf hebt.
En hoe zou je in onrust en ongemak dan wèl compassie met diem lastige 'buurman' kunnen hebben?

De vier edele waarheden 4

En dan is er ook nog een weg die leidt uit het lijden.

En zoals ik al schreef weigerde de historische Boeddha eerst om dat aan de mensen om hem heen te vertellen. Wat hij had ervaren was zo diepzinnig dat hij in eerste instantie niet wilde vertellen omdat er geen woorden voorhanden waren om het op een minder diepzinnige manier te vertellen.
De ervaring is vaak heel anders dan wanneer je iets verwoordt en dan is het nog maar de vraag of het goed wordt geïnterpreteerd.
Uiteindelijk wilde hij het toch ook niet alleen voor zichzelf houden en gelukkig heeft hij toen een heel pad gegeven. Hij zei: als je nou doet wat ik doe, met evenveel inzet dan kom je er wel. En hij gaf het acht voudige pad dat leid uit het lijden.
Daar zijn veel commentaren op geschreven door meesters die zelf dat pad zijn gegaan en ook die ervaring hebben opgedaan. Zij geven ons meer duidelijkheid over de diepzinnige inhoud ervan.

Ja, makkelijker gezegd dan gedaan.
Wil ik wel uit dat lijden stappen? Zo erg is het toch niet. Ik blijf liever in mijn eigen kringetje ronddraaien, dan me confronteren met alle weerstanden die ik tegen bepaalde dingen heb, want ik voel me best veilig zoals ik nu kan leven met al die ups en downs valt het nog wel mee.  Ik denk ook dat het leven heel saai wordt als er niet af en toe zo'n verschrikkelijke dip is.
Nou simpel dus, als er geen motivatie is gebeurt er niets. Duidelijk, dan valt er niets nieuws  te ervaren, om te merken wat het is uit die dips te kunnen stappen. Gelukkig is iedereen daar vrij in.

Het is ook niet iets wat zomaar aan komt waaien, het beëindigen van het lijden. Het is net als met een verslaving, Het is belangrijk te investeren om eruit te kunnen komen en daar is een stevige motivatie voor nodig. Vaak komt die motivatie pas om de hoek kijken als het water aan de lippen staat. Helaas kan dat soms te laat zijn om nog iets te veranderen.
Maar de vrijheid om te doen wat we belangrijk vinden, hebben we meer dan waar ook in onze westerse wereld. Daar hoeft ons lijden zich tot nog toe geen zorgen over te maken. :-). We leven onder optimale omstandigheden. Ook dat kan veranderen, die vrijheid van denken en religie en je overtuigingen. Dat komen we steeds meer tegen. Wat we met die vrijheid doen is onze eigen keus.

Soms voelt het gaan van het pad aan als in het diepe springen

en na verloop van tijd merk je dat je kunt zwemmen.

Heerlijk is dat, merken dat je zwemmen kunt.

Soms denk je dat je van een berg af moet springen

en dan merk je dat je vliegen kunt.

Heerlijk is dat, merken dat je vliegen kunt.

Soms denk je dat je tegen een muur aanloopt

en dan merk je dat er geen muur is.

Heerlijk is dat je vrij te voelen.

Dank je Sakyamuni.

De vier edele waarheden 3

De derde edele waarheid die de Boeddha verkondigde is:

Er is een weg uit het lijden.
of
Het wegvallen van de oorzaken van het lijden.

Ja, dat zal wel.
Maar voorlopig zit ik, zoals zovelen nog middenin de pijn en de ellende. Niet dat ik klaag hoor, er zijn er die het veel erger hebben dan ik. Dat van mij is peanuts, maar toch. Als ik buikpijn heb lig ik wel voor pampus en als mij onrecht wordt aangedaan kan ik dagen 'onderuit gaan'. Om nog maar te zwijgen over de zorgen die ik me maak om de dingen waarvan ik later denk, wat een onzin om je daar zorgen over te maken. Als ik gebonden ben wil ik vrij zijn en als ik geen relatie heb wil ik gebonden zijn. Dat heb ik in het verleden wel ervaren. En ieder jaargetijden merk ik het weer, als het heet is in de zomer verlang ik naar de kou en als het koud en nat is verlang ik naar de warmte.  Emigreren misschien naar een land met een mooie temperatuur? Ach soms kom je ook nog van de regen in de drup. Nou ja, als ik er goed over nadenk zijn er ontelbare zaken waar ik verandering in aan zou willen brengen omdat ik het niet plezierig vind, ook al weet ik dat het niet mogelijk is om veel omstandigheden te veranderen.

De Boeddha begreep dat er inderdaad een mogelijkheid was om een einde aan het lijden te maken. Hoe groot of hoe klein dat lijden ook is.
Toch was de historische Boeddha net zo'n mens als jij en ik. Niets geen aureooltjes, niets geen goddelijk, gewoon mens en hij bewees door het allemaal zelf te leren en te doen dat het mogelijk is voor iedereen. En hij niet alleen. Er zijn veel meer gerealiseerde meesters bekend die tot ongelooflijke dingen in staat waren voor wat betreft het omgaan met pijn en andere narigheden.
Dat is voor mij toch een opsteker. Het schijnt echt mogelijk te zijn.

De vier edele waarheden 2

Er is een oorzaak van lijden
De tweede edele waarheid die de Boeddha gaf.

Wat is de oorzaak van het lijden?
Onze eigen verlangens.

Dat is een heel lastig begrip. Het is ook niet verwonderlijk dat de Boeddha in eerste instantie weigerde over zijn verlichting te onderwijzen en overgehaald moest worden zijn ervaringen te delen. We zijn zo gewend om alle oorzaken buiten onszelf te leggen dat het inzicht in een heel andere benadering van het ZIJN ons vreemd is. Vooral wanneer het gaan om dingen die anderen ons 'aandoen'. Zelfs de natuur geven we de schuld van wat ons aan rampen overkomt.

Iedere keer weer sta ik versteld van de manier waarop de Dalai Lama al deze dingen die wij maar moeilijk verdragen, bekijkt en ermee omgaat. De Chinezen en alles wat hem en zijn volk wordt 'aangedaan'.  Hij werkt hard aan de verbetering van de situatie, maar gaat daar op een heel specifieke manier mee om. Dat werd me pas weer duidelijk in een documentaire die ik zag op DVD.

Het is mogelijk om anders om te gaan met de dingen die ons overkomen, maar dat lukt niet van de ene op de andere dag. Ook daar is weer veel zelfreflexie en aandacht bij nodig.  Ook analitische meditatie kan heel behulpzaam zijn om inzicht te krijgen dat het hoofdzakelijk ons verlangen is om het zo te hebben als we het zelf willen, dat ons lijden veroorzaakt.

Wat je kunt veranderen moet je veranderen, en er geen zorgen over maken en het is zinloos te lijden of  te verlangen naar dat wat je niet veranderen kunt. Vrij vertaald naar Shantideva.