Terug naar de orde van de dag

 Eigenlijk schrijf ik nooit over Corona. Vreemd. Misschien omdat ik het niet zo dringend vind er mijn mening op los te laten. Ik zie er zoveel over op TV en daar hoef ik me gelukkig niet voor af te sluiten omdat ik het niet aan zou kunnen zien. Het houdt me op de hoogte van de toestand en ik leef erg mee met iedereen die er  grote problemen mee heeft en het ziek zijn te verduren krijgt of juist de eenzaamheid of het zelfs niet overleeft. Maar ook en vooral de zorg die er naar mijn idee behoorlijk mee opgezadeld is.  Zij moeten steeds maar weer alles geven om ons van dienst te zijn. En dat is een vreselijk hard gelach. Zij lopen in de hoogtijdagen van de crisis op hun tandvlees.

Ja nu ben ik er dus toch over begonnen en zal ik verder schrijven hoe ik erin sta. Nou gewoon ik leef erin mee en zie alles gebeuren. Ik merk dat ik er niet angstig of gestrest  van word. Het leven gaat  door op een lager pitje, dat wel. Nou ja, eigenlijk is dat ook niet zo want er komen weer allelei andere dingen voor in de plaats. Voor corona gingen we wat makkelijker naar openbare dingen zoals musea en ander dingen. Nu zoeken we  uit waar het niet druk is en als het toch druk is maken we rechtsomkeer. Maar meer zijn we gewoon thuis. Intussen worden mijn boodschappen thuisbezorgd en daar heb ik me nu helemaal op ingesteld. 

Verder brengt het mij ook nieuwe dingen/. Vooral via de Zoom. Ik heb nu veel meer Zoom contacten of whatsapp en ik vind het heerlijk. De laatste jaren ging ik er s avonds niet meer uit, daar had ik geen zin in en nu worden de cusrsussen die ik graag deed met de zoom aangeboden dus kan ik weer heerlijk mee gaan hobbelen.  Ik krijg het steeds drukker. Ik mag wel oppassen dat ik niet overspannen word 😅. Door zoom heb ik meer het gevoel er weer bij te horen.

Verder zijn mondkapjes hier (nog) niet verplicht en draag ik ze (nog) niet maar als ze verplicht worden zal ik ze zeker dragen. Een boete betalen vind ik zonde van het geld en als het toch beter beschermd heb ik er eigenlijk niets op tegen.

Ja de wereld is veranderd zoals alles doorlopend in  erandering is als er niets zou kunnen veranderen waren we pas echt ver van huis en dus moeten we er het beste maken van al die veranderde omstandigheden. 

Ik kan me veel dingen voorstellen zoals wanner ik jongelui hoor zeggen:

Dan zie ik al die oudjes op terrasjes zitten en op stap gaan en ik kan niet eens behoorlijk mijn studie met studiegenoten doen. 

Ik kan me de frustratie van jongelui wel voorstellen en heb er helaas geen oplossing voor. Zelf zit ik niet zo vaak op een terrasje, misschien komt het daardoor dat ik niet weet wat een oplossing zou zijn. Ik heb daar ook geen behoefte aan en kan me prima thuis vermaken. Ik kom zelfs tijd te kort. Vooral met al het leesvoer dat ik nu weer heb door die cursussen. Heerlijk. Ik heb dus goed praten. Kan me er goed in schikken en heb begrip voor alle frustraties rondom. Maar het meest treft mij toch de mensen in de zorg. Zij krijgen deze nieuwe golf toch maar weer voor het grootste deel over zich heen. en daarom zal ik heel voorzichtig zijn en doen wat van mij gevraagd wordt. 

En natuurlijk komt daar een stukje eigenbelang bij want ik wil toch als het ff kan nog een poosje verder ook al voel ik geen enkele angst tot nu toe als ik erover nadenk dat mijn leven misschien nog maar heel kort zou kunnen zijn. En ik hoop dat die rust ook aanwezig zal zijn als ik er echt voor kom  te staan.

Nou dit is wel weer genoeg en ga ik weer over tot de orde van de dag en de fijne, mooie of intessante dingen doen die ik allemaal nog hoop te  kunnen doen zolang als het mogelijk is.

Ik fotografeerde ze niet alleen maarheb er ook de verfkwast op los gelaten. Op de Hoge Veluwe stond nog amper een klein bloempje en het vuurvlindertje snoepte er nog steeds van. Zo is het leven.

 .

Sjonge jonge

 Wat ben ik toch bezg de laatste tijd. Van een blogje schrijven komt niet veel. Ik ga weer verschillende cursussen volgen en moet daar veel voor lezen. Verder zijn we veel aan het fotograferen en die fotootjes komen op het fotblog of facebook en ben ik regelmatig aan het schilderen. Nou dat is alles bij elkaar heel wat. Ja en dan schiet het blogjes schrijven en reacties plaatsen er weer bij in. 

Alles op zijn tijd zullen we maar zeggen.  Hier even een fotootje bij plaatsen en dan vanavond de eerste zoom cursus over het grote standaard werk van Blavatsky. 

Dat deed ik jaren lang al eerder maar daar raak ik nooit op uitgekeken. En nu lekker met de zoom. Hoef ik de deur er niet meer voor uit. Heerlijk.

Schilderen, mijn lust en mijn leven

Dat is nog eens leuk.

Ik heb een prachtig nieuw telefoontje en ben er al een tijdje heel druk mee. Alles erop wat voor mij belangrijk is. Leuk werk vind ik dat en ik geniet ervan. 

Het betekent wel dat andere dingen naar de achtergrond verdwijnen zoals Blogger. Maar dat komt wel weer. 

Nu ontdekte ik dat er een prachtige groothoeklens opzit. Dus even uitproberen.

En nu ook even de Blogger app erop gezet in de hoop dat ik de fotootjes ook rechtstreeks kan delen. Daar kijk ik dan naar in een volgend blogje

En dan ook weer overeind komen

 Op je 75ste.

Het lukt nog steeds

De Hoge Veluwe

 Vanmorgen was het weer schilderen geblazen. Toch is het veel fijner om naar de KWA toe te gaan en contact te hebben met de andere schilders. Ook makkelijker om feed back te krijgen over waarmee je bezig bent. Ik ben deze week ook aan het schilderen geweest en wilde graag weer eens met abstractere dingen experimenteren.  Daar kwam deze uitrollen.

en vanmorgen weer verder  met verschillende technieken 

Vanmiddag zijn we gaan fotograferen op de Hoge Veluwe. Het is heerlijk nazomer weer maar het was toch veel warmer dan ik vermoedde en dat is erg vermoeiend. Het viel me mee dat ik het zo lang volhield. Zou mijn conditie dan toch weer een beetje aan het verbeteren zijn.  Dat zou mooi zijn.

Eerst wandelde we achter het bezoekerscentrum en daar in de zon zaten verschillende libellen te genieten van het zonnetje op takjes en twijgejes. In het begin van de zomer kun je ze bijna niet fotograferen want dan zijn ze veel te druk en gaan niet rustig zitten. Nu is dat anders en maakte ik zo'n 250 fotos waarvan de meeste weggegooid kunnen worden en de beste bewaard.

Daarna zijn we nog naar het slot St H ubertus gegaan. Natuurlijk was het hert er niet meer. Als je ergens iets tegenkomt aan wild dan hoef je  niet te denken dat het er de volgende keer weer is. Maar nu was het opmerkelijk dat de plas waarin dat Edelhert vorige keer rondwaadde zoveel minder water bevatte. 

Er is droogte in waterland. Dat is goed te zien want de loop vlonder hoort denk ik over een heel moerassig gebied te leiden. Maar water is er niet meer te zien.

Nog een laatste blik op het slot en 

naar huis. Lekker kopje koffie, eten en dan is de dag alweer bijna voorbij. Vandaag nog de laatste keer 3 oogdruppels en vanaf morgen de hele week nog maar 2. 

Waarover bloggen?

 Ik zou over veel meer gewone dingen kunnen bloggen maar simpel denken is niet altijd mijn ding. Wanneer iets normaal voor me is geworden denk ik er niet meer over na.

Zo kwam ik tot de ontedekking dat het heel lastig is als je de mond van iemand niet kunt zien door een mondkapje wanneer er tegen je gepraat wordt. 

Voor mij is dat echter al zo normaal geworden. Want door de macula blinde vlek in mijn ogen zie ik nooit een mond als ik in je ogen kijk tijdens een gesprek. Ik ben er dus aan gewend en soms is het heel moeilijk iemand te volgen in een gezelschap waar meer gepraat wordt bijvoorbeeld. 

Dan moet ik langs je heen kijken om de mond te kunnen zien en daardoor beter te horen. Misschien denk je dan wel dat ik scheel kijk. Nou ja, kan ook heel charmant zijn .☺

PHPD

 Het leven verandert als je ouder wordt en aanpassen is het toverwoord. Maar meestal loopt dat aanpassen achter met de werkelijkheid. Dat is wat ik veel hoor van ouderen in mij  omgeving.

Nou vind ik zelf dat ik niet mag mopperen en dat aanpassen gaat me redelijk goed af. Daardoor heb ik ook niet zoveel problemen met het oud worden maar zo af en toe word ik er natuurlijktoch  wel mee geconfronteerd. 

Ik vind het leuk allerlei dingen voorbij te zien komen op sociale media, TV en rondom. Toevallig keek ik naar dingen die hier in Arnhem gebeuren. Ondanks de Corona worden er toch heel veel dingen georganiseerd om iedereen aan de gang te houden en leuke dingen te kunnen doen.Zo ga ik zelf naar Locatie Spatie dat van de gemeente Arnhem uitgaat en als het weer moeilijker wordt met de Corona zoeken we wel weer een uitweg via ZOOM. En  als ik  dan al die andere dingen die georganiseerd worden  voorbij zie komen herinner ik mij hoe gretig ik vroeger was om overal ook aan mee te kunnen doen en betrokken bij te zijn bij allerlei evenementen en leuke gebeurtenissen. Dat gevoel zit er natuurlijk nog steeds maar ik realiseer me ook dat het niet meer haalbaar is. Dat er nu heel andere dingen zijn waar ik me mee bezig houd waar ik de tijd voor wil hebben gewoon omdat ik nu voor veel dingen meer tijd nodig heb, ook dat is de leeftijd en daar ben ik  heel tevreden mee. Eigenlijk is dat zoveel rustiger dan toen ik jong was. Ik geniet nu dagelijks van die rust en heb de tijd om me te richten op waar ik me mee bezig wil houden. Wat een vrijheid.

Ik MOET niets meer. Is dat saai? Voel ik me beperkt? Nee om de dooie dood niet zou ik zeggen. Ik geniet ervan. Het is heerlijk om te kijken naar wat iedereen allemaal aan het doen is en mee bezig is. Heerlijk om dat gevoel te herkennen van een soort opgewondenheid en energie om ermee aan de gang te zijn of te gaan. De herkenning daaraan op te roepen vanuit mijn herinnering. 

En nu..,

Ik ben heerlijk oud aan het worden en hoop  nog heel lang te kunnen genieten van alles wat er om mij heen en in  mijzelf gebeurt. Dat wil ik nog wel lang vol houden met alle beperkingen van ogen darmen en Pijntje Hier Pijntje Daar (PHPD), die er ook zijn. 

Het wordt weer paddenstoelentijd

Wordpress loopt steeds vol

 Ik zit een beetje rond te kijken op de blog accounts die ik heb. Lang geleden opende ik een blog bij Wordpress waar ik alleen maar fotootjes op  wilde zetten. Dat heb ik ook een hele tijd gedaan maar eigenlijk bevalt me dat niet zo. Op een gegeven moment liep dat blog vol want het had een beperkt geheugen en toen heb ik wat geheugen bijgekocht dus kreeg ik een uitgebreider account maar ik merk dat ook daar alles alweer volloopt terwijl ik er niet eens zoveel mee doe. pfff. ik heb helemaal geen zin in dat geneuzel. Het moet gewoon eenvoudig gaan en niet teveel poespas. Daar heb ik geen zin meer in. Dat zal ook wel iets met mijn leeftijd te maken hebben. Tot nog toe kan ik eigenlijk alles hier in Mijn Magazijn best kwijt. En niet te vergeten op Faceboek of instagram.  Dus ik denk dat ik dat fotoblog maar gewoon laat verlopen volgend jaar februari  en hier alles publiceer waar ik zin in heb. 

Hier zal ook wel een limiet op zitten maar daar kom ik dan ook wel weer achter. Voorlopig kan ik onder verschillende labels hier heel veel kwijt.

Leuk fotootje toch, van  de Hoge Veluwe. 🤣

Er hangt een aardig buitje

Edelhert

Eigenlijk niet zo een normaal plaatje. Toen we 18 augustus bij het slot St. Hubertus op de Hoge Veluwe waren stond dit edelhert in de grote vijver.  Heel apart. Meer mensen hadden het ontdekt en stonden te kijken.

 

De kleuren gelen al

 Dan denk ik: even een nieuw blogje schrijven. Ik kruip achter de computer en zie dan dat mijn post in de e mail weer de spuigaten uitloopt. Eerst maar even opschonen. Ja en dan ben ik zo weer een uurtje verder. Vroeger gooide ik ,maar zelden e mails weg maar die tijd is voorbij. Er is op een gegeven moment geen doorkomen meer aan. Dus tegenwoordig stop ik wat ik bewaren wil netjes in de verschillende mapjes en wat niet bewaard hoeft te worden gaat in de prullenbak en na verloop van tijd kan ik dan de verschillende mapjes handiger opschonen.

Dus nu heb ik weer een beetje schoon schip gemaakt.

Vanmorgen was er weer koffieochtend bij Lokatie Spatie. Was weer leuk met een paar mij bekende oudere kunstenaars. De tranen liepen over mijn wangen van het lachen. Op de terugweg maakte ik een wandelingetje door het park en het weer is nu zo mooi voor mijn ogen. Niet veel hoge lichten want dan wordt het diafragma kleiner en zie ik minder goed. Nu met dit gedekte licht is alles goed zichtbaar en denk ik, wat zie ik goed! En als ik dan het park inloop onder de bomen is het dubbel zo mooi.

Ik kon het niet laten weer even een paar fotootjes met mijn telefoontje te maken.

Kopje koffie glazenwasser

 We waren vanmiddag op de Hoge Veluwe. Toch komen we daar regelmatig onverwachte dingen tegen. Nu was het weer een vosje. Er stonden meerdere fotografen en wij zijn dus even gaan kijken. Fer wijst dan aan waarop ik in moet zoomen en ja, dan zie ik hem wel en kan ik proberen er een beetje wat van te maken. Hij was verderop in het veld. Niet helemaal scherp maar wel leuk. Een jonge vos.

orige keer waren we ook op een gedeelte met veel hei en daar zaten mooie vlinders dus gingen we dfaar nog maar eens kijken. Fer had nu een andere  lens op zijn toestel met een groter bereik. Op mijn Compact zit alles wat ik nodig heb. Ik houd er niet van met lenzen te wisselen en moeilijk te doen. Mijn FZ 1000 werkt perfect. Dus mooie dagpauwoog voor lekker in het zonnetje genieten 

De hei is nog zo mooi maar het focussen is minder. Maar ja, ik geef de moed niet zo gauw op en tussendoor dingen fotograferen die wat makkelijker gaan.

Neeee die is niet van ons, hij stonde er gewoon naast.

De witte stammen van de berkenbomen komen altijd zo mooi uit . Hier zijn we wat verderop  in de landschaps tuin achter het bezoekerscentrum.

Af en toe een dreigende lucht en de zon wat lager dan in hoogzomer. Goed voor de plaatjes.

De tamme kastanjes komen eraan.

Een late libel en dan lekker naar huis , kopje koffie glazewasser. 

Lekker schilderen

Vorige week dinsdag kon ik de programmaboekjes bij de drukker ophalen en moesten ze weggebracht worden naar de Theosofischje vereniging. Wat een rare week was. het. Ik had er totaal geen tijd voor. Tja soms kan je dat zo hebben he.

 Maar nu vanmiddag zal ik ze even weg brengen. 

Intussen komt er een piepje binnen van mijn Whatsapp. Op maandagmorgen volg ik de schilderbegeleiding van de KWA. Zo af en toe krijg ik dan wat goede hints op mijn schilderwerk en het contact met de andere schilders geeft extra inspiratie. Maar de komende weken heb ik besloten thuis te blijven vandaar de Whattsapp....  Nou niet veel nieuws onder de zon. Ik denk dat Annemarie erg druk is met de fysieke aanwijzingen. Ik krijg nooit zoveel aandacht. vaak niet meer dan Goed zo, lekker bezig/ of Goed, niets meer aan doen.  hihihi. Maar door de contacten blijf ik in ieder geval inderdaad lekker bezig. 

Het is mooi weer. Misschien vanmiddag even er tussen uit. Ik hoef niet te koken. Gister zijn zoon en schoondochter gezellig langs geweest en we hebben nog chinees over van de rijsttafel. Genoeg voor vandaag,. Lekker makkelijk.

Van me af schrijven

 Ik heb voor mezelf een nieuw blog gemaakt dat ik niet openbaar geef. Wat heerlijk om daarop zo af en toe mijn ei kwijt te kunnen over dingen die ik niet kan delen met iedereen omdat daar anderen bij betrokken zijn. Niet voor mij, maar voor die anderen kan ik dat niet maken. Maar soms is het heerlijk even iets van je af te schrijven. 

Ik schrijf gewoon graag en soms kom ik gewoon niet op iets om te schrijven.en al schrijvend op mijn kladblok kom ik wel weer op een ideetje voor op een blog. Ach de dagelijkse dingen is niet zo'n probleem die wil ik wel delen maar vaak denk ik daar niet aan. Ik denk altijd dat het iets meer of anders moet zijn dan dat en dat is dom gedacht. Mensen zijn gewoon mensen net als ik en willen menselijke dingen lezen.  Dus kan ik gewoon schrijven oven de staar operatie bijvoorbeeld. 

In eerste instantie was de verbetering natuurlijk niet merkbaar. Later dacht ik, JAAAA echt wel beter. Maar nu zakt dat weer een beetje weg en heb ik niet het idee dat ik beter zie. De kleuren, ja die zijn anders. Meer blauw waardoor de kleuren helderder enhet wit witter is. Er lag altijd een grauwsluier over mijn plaatje en die is verdwenen. Helaas kan ik niet echt zeggen dat mijn beeld scherper en duidelijker is geworden. Op een kleine afstand herken ik al geen gezichten meer. Behalve de heel bekende zoals Fer natuurlijk, maar dan moet hij niet te ver uit de buurt zijnop het winkelcentrum want dan lukt ook dat niet meer. En dat is niet verbeterd.

Maar goed, nog een poosje geduld misschien verbetert het toch nog wel meer, wie weet.  Eind september is de cpcontrole .

Ik kan nog steeds schilderen en fotograferen. En...

Monet had ook macula 😀

Maar deze is gewoon van mij

 Vanmorgen een lekker ontspannen wandelingetje door het park naar Intratuin. Ik wilde wat kleine plantjes kopen voor in bepaalde potjes. 

Alles wat ik nodig had in de tas. Een vouwbaar tasje, zonnebril, leesbril, etc.

Ik heb genoten van het heerlijke weer en vond wat ik zocht. Bij de kassa, jawel, alles bij me behalve de portemonnee.  Nog een keer heen en terug. 

Gegeten plantjes verzorgd en nu hang ik uitgeteld op de bank na te genieten van een mooie dag. Misschien zo nog even aan die tafel op de achtergrond lekker schilderen.

Overgrootmoeder

Regelmatig komen er fotootjes binnen van mijn drie achterkleinkinderen. Maar toen ik deze zag kon ik niet anders dan vragen of ik hem even mocht laten zien op mijn blog.

Ja het mocht, 

Ik zou er al te  trots van worden

Als nieuw

 Prachtig weer en ogen als nieuw.

We zijn even naar de Hoge Veluwe geweest en ik voel me als verlicht.😂 Ik denk dat het beste oog dat geopereerd is nog niet eens volledig aangepast is maar ik merk al zoveel verschil met het fotograferen. Wat ziet de wereld er nu al anders uit. Wat een kleuren wat een details. En dat al ondanks de macula die natuurlijk niet verdwenen is. Toch scheelt het nu al een slok op een borrel.

De wazige vlekken in het focus gebied verdwijnen niet maar ik ben al jaren getraind in het 'om een hoekje kijken'

Ik ben blij

. 

Tvrouwke

 Ziezo, dat hebben we ook weer gehad.  Gister was het nog onmogelijk om met een oog te lezen of te schrijven omdat ik met dat ene oog dat al wel aan staar was geholpen toch niet meer dan 45 % zie en dat wil zeggen dat bij het lezen ik ieder woord maar voor de helft zie, de rest valt weg.  Dus dat is een heel gepuzzle met het geopereerde oog afgeplakt. 

Vanmorgen mocht de afplak eraf en kwam ik in de mist terecht.  Ook dat vraagt weer geduld en wachten. Druppelen en afwachten. 

Het is intussen al wel iets verbeterd maar nog niet optimaal. Maar ik kan al wel weer van alles. Behalve haar wassen, bukken, zwaar tillen sporten etc.

Het eind van de week ben ik weer het 'ventje' uhm 'tvrouwke'.