Boekjes maken

O en dat zou ik in de blijdschap gewoon vergeten. Vanmorgen naar de KWA geweest. Het was de laatste bijeenkomst van het jaar en we zaten in een grote kring met afstand buiten. Het was goed elkaar weer te zien. Helaas zijn er ook zieken in de groep, geen corona maar kanker en dat is heftig. We hopen dat ze er goed doorheen komen. We hebben elkaars werk van de laatste tijd besproken en dat is leuk en inspirerend.

Vanaf 31  augustus zijn er allerlei maatregelen genomen door het bestuur en wordt het weer mogelijk in kleinere groepen samen te werken. Zelf weet ik nog niet of ik eraan mee wil doen maar de mogelijkheid om via wattsapp aan te sluiten bijft ook een  mogelijkheid.

Ik ben boekjes van mijn werk aan het maken. Van de schilderijen die ik op A3 maakte heb ik nu een boekje gemaakt door het werk op A4 formaat te vouwen en ruggelinks tegen elkaar te plakken. Van het werk op A4 maakte ik op dezelfde manier een A5 boekje. Leuk om te doen en ik ben blij met het resultaat.

Een kleine impressie.

Helemaal blij

Ik ben vanmiddag naar de oogarts geweest voor een controle aan het linkeroog die de staar operatie heeft gehad. En wat ik al vermoedde bleek een feit te zijn. Het zicht ik mijn linkeroog is verbeterd en van 20% naar 45% gegaan. Nu is het wachten op de operatie voor het andere oog.
De professor krijgt de gegevens door en als dat oog stabiel is gebleven, krijg ik binnenkort de operatie aan het rechteroog.

We gaan het letterlijk en figuurlijk zien.

De oude kwaal

Ja het gaat wel weer een beetje. Die darmen zijn  na een lange en rustige tijd  vaker moeilijk aan het doen en vannacht werd ik badend in het zweet wakker. Zelfs in de overgang heb ik daar geen last van gehad maar daar heb ik tegenwoordig regelmatig hinder van en het wordt duidelijk door de darmen veroorzaakt.

En vanmorgen was het goed mis. Pijnlijke krampen en dan breng ik langere tijd en met tussenpozen  de ochtend op de badkamer door. Gelukkig was dat niet vannacht. Het voelt als een vlaasontsteking maar dan in de endeldarm. Ik kreeg er zetpillen voor maar gelukkig had ik er lange tijd geen last van en nu zijn ze over de gebruik tijd. Dan maar paracetamol. Misschien wel beter met mijn ene nier want ik las dat die medicatie niet zo best voor de nieren is.

Ik geloof dat ik nu hopelijk het ergste gehad heb/ We zullen zien. En dan gewoon weer kalm aan want de energie is even helemaal verdwenen.

Gisteren was ik al zo lusteloos zonder enige reden dacht ik en ben vroeger dan normaal naar bed gegaan. Een goed teken is dat ik nu niet meer lusteloos ben en overal zin in heb. Ik zou wel willen schilderen en allemaal andere leuke dingen willen doen maar doe het toch maar even kalm  aan en hang lekker op de bank met de laptop op schoot te tikken. Dat doe ik ook graag en de WTW blaast er lustig op los dus het is hier goed uit te houden en heerlijk als er dan even helemaal geen pijn meer is. Wat voel je je dan een ander mens.

Geslaagd

De jongste kleinzoon was geslaagd. Dus na de maaltijd in de auto en feliciteren. Wat was het heerlijk om weer even bij mijn kinderen op de boerderij te zijn. Niet dat ze boeren maar ze hobbyen er naast hun werkzaamheden. Ze wonen zo mooi met een enorme lap grond en alles erop en eraan. Samen met haar ouders, apart maar wel onder een dak. Paarden met stal, hooimijt, schuren, extra buitenhuisje,  kook huus, kipjes, katten, weiland, vruchtbomen, moestuintje, Je kunt het zo gek niet bedenken. Het is er allemaal. We konden met gemak buiten zitten op anderhalve meter afstand. Het was geen enkel probleem en het was heerlijk. Elkaar weer ontmoeten en bijpraten. We hebben gelachen de tranen liepen over mijn wangen. 

Zo kunnen we er weer even tegen. 

En mijn jongste kleinzoon. Het kan niet missen. Hij is nu gediplomeerd biologisch akkerbouwer met een baan in Dronten. 

Het is warm

De koliek van twee weken geleden  heeft me toch meer problemen bezorgd dan ik zelf wil geloven. De afgelopen weken was mijn energie nergens meer te vinden en dat is nog tot daaraan toe maar de dagelijkse buikpijn is vervelender. Sinds gisteren heb ik eindelijk het gevoel dat ik de dut door ben. Dus hopelijk komt er nu ook wat meer energie in het lijf te zitten.

Intussen gaat het leven gewoon door en besteed ik er niet zoveel aandacht aan. Dat hoeft ook niet want er is niets dat me opjaagt of waar ik echt tegenaan loop'Ik neem het gewoon zoals het is en dat is toch prachtig dat dat kan. Ik heb geen stok achter de deur en regel mijn eigen tijd. Niets om over te klagen.

Vandaag gaat het aardig warm worden en zelfs daar heb ik tot nog toe geen last van. Het huis is goed geïsoleerd en een airco in het verschiet. Ik ben benieuwd of dat ook MIJN ding is. Het zal denk ik wel lekker zijn als je moe en warm van het boodschappen doen thuiskomt en in een koel huis kunt uitpuffen. We zullen het mee gaan maken. Voorlopig kan ik me nog goed redden in de warmte.

Een beetje verfrissend water is nooit weg.

Koolwitje

Een koolwitje in

Een bloeiende lindeboom

Fladdert heen en weer

Zoom groep

Terwijl ik met een zoomgroepje in een fijn gesprek verwikkeld was ging de telefoon.
De jaloezieën van schoonmama waren naar beneden geduveld. Ja Ja het valt voor mensen niet mee als je 90 jaar bent en dan ook nog in corona tijd. Ze woont nog zelfstandig anders was ze compleet geïsoleerd geweest van alle kinderen en kleinkinderen. Nu is Ferry haar gaan helpen en tot nog toe niet terug. We wonen niet zo ver bij haar vandaan.
Hopelijk kan hij het oplossen en als hij me nodig heeft komt hij me wel weer ophalen.

Het is een leuke digitale groep om op deze manier contact te hebben. Eigenlijk geen zoomgroep maar via een andere provider.

Gerda had een en ander voorbereid en vertelde ons over verschillende kunstenaars en daarnaast probeerden we wat dilemma's uit de weg te ruimen. Er komen fijne gesprekken uit voort. Het is nu de bedoeling dat we hopelijk per 1 juli eens buiten samenkomen. Ik ben heel benieuwd elkaar te ontmoeten. Ik ben wat later bij dit groepje begonnen dus ken de deelnemers nog niet fysiek.

Fietsen.

De lindeboom voor het raam stat in bloei. Jammer dat mijn zintuigen niet meer optimaal zijn want er komt nauwelijks iets door van de geur die ze verspreiden. Helaas maar zonder dat kan ik er ook wel van genieten. Evenals van het eten waarvan de smaak de laatste jaren ook sterk verminderd is en aardappels vind ik niet meer lekker om te eten maar nog wel als ik de zoutpot handteer en dat is dan weer niet zo goed voor die ene nier die ik nog heb. Ghaghagha ja de ouderdom komt met gebreke maar dat mag hem de pret niet drukken.

Vanmorgen weer heerlijk aan het schilderen geweest en ik heb een schilderachtig rondje gefietst. Mijn dag kan niet meer stuk.

Oude foto

Eigenlijk wilde ik nadat we klaar waren op het balkon, gaan schilderen maar er komt helemaal niets van. Ik heb de hele tijd een beetje rondgelummeld met plantjes en andere dingen die hernieuwd een plekje moesten krijgen en nu uiteindelijk ben ik weer achter de lap top beland. Dat is niet zo erg hoor. De dag is er voor mij en niet andersom en morgenvroeg ga ik echt weer schilderen. Kan ik me vanaf nu weer een beetje inleven op dat wat ik wil gaan doen. Dat is me nu nog niet helder.  We hebben ook wat oude boeken opgeruimd en ik vind het ook leuk om over de teksten heen te kalken en er kleurrijke boekjes van te maken...Dat zou ik veel meer moeten doen. Net zoals ik nu op de bank zit met de laptop kan ik ook met een boekje en wat kleur aan een oud schaakboek van Fer een andere bestemming geven. 

Zo en nu zal ik eens even kijken of ik nog wat schilderijtjes die ik de laatste tijd maakte weer op mijn schilderijen blog kan plaatsen. Dan kunnen ze van daaruit op mijn Pinterest account. Een mens kan er druk mee zijn. 

Grappig geworden. Ik heb een heeeeeel  oud fotootje van mijn ouders die op vakantie waren varen naar Blokzijl in een groter perspectief gezet en meer ruimte gegeven. Zoiets ga ik meer doen. Leuk om te doen. Misschien morgen weer zoiets.

druppelen

Weer wat verder met de werkzaamheden op het balkon entoen kwam ik plots tot de ontdekking dat er nog een brief in de brievenbus gegooid moest worden. O. K. even naar de brievenbus, nog geen honderd meter verderop.

O O niet normaal toch, hondsmoe kwam ik weer terug. Ik ben blij dat ik graag lees en schrijf want er is verder helemaal niets meer uit mijn vingers gekomen.

Ik kreeg bericht van Vreedenhoff dat ze binnenkort weer op een laag pitje met vrijwilligers aan de gang willen voor de activiteiten. Ik heb er al eerder zelf over nagedacht. Wat wil ik er nog mee en wat niet. Ach een middagje klassieke muziek cd tjes draaien vind ik wel leuk om te doen. Ik moet het maar eens even afwachten want ik heb ook hier en daar al gehoord dat vrijwilligers boven de 70 niet meer kunnen omdat ze zelf in de gevarenzone leven. Nou ja dat komt niet van Vreedenhoff maar uit andere bronnen.  Ik zie wel.

Veel meer heb ik eigenlijk niet te smoezen. Want over spirituele zaken schrijf ik tegenwoordig op mijn andere blogje en dat bevalt me prima.  Ik heb ook nog een blogje waar ik korte tekstjes, voornamelijk herinneringen op post. Misschien moet ik er eens over nadenken om die samen te voegen in dit blog. Want zo vaak schrijf ik daar niet op. Ik zal er eens naar kijken.

Oo ik begin het druppelen van de ogen te vergeten. Komt zeker omdat het goed gaat. Volgende week nog 2 druppels plus die ene. hihihi

Werken en daarna genieten

Er wordt gewerkt 

We hebben de  balkon uitgeruimd en waar dan al die rommel vandaan komt! Er moet dus  een en ander weg anders hebben we een probleem als straks de buitenunit van de airco er komt te staan. Dus even geen tijd voor uitgebreid schrijven. Pfffff hard werken is niet echt mijn ding. Het  ergste laat ik aan Fer over.

Ooooo we besloten op te ruimen en morgen verder te gaan. Gelukkig. Hahahaha.

Nu dus lekker geluncht en de boel verder de boel laten. Morgen komt er weer een dag en dan moet het laatste stukje vloerbedekking afgeknipt dat los op de balkon ligt om de de afvoergoot voor de condens vrij te maken. Dat doen we morgen en dan hebben we het meeste gehad voor het echt warmer wordt en kunnen we rustig wachten tot volgende maand de airco komt.

Zo nu even lekker met de fotootjes aan de gang die ik pas in de heemtuin maakte.

Ik heb er wel eens meer orchideeën gezien dan de drie die ik er nu vond. Misschien te droog geweest.

Airco

We krijgen een airco.
Maar dat is nog een heel gedoe wanneer je in een appartement woont waar niet zomaar ergens een buitenunit mag hangen.

Nu hebben we die op de balkon gepland maar die balkon hebben we een paar jaar geleden helemaal in het glas gezet. Nu moeten er weer allerlei aanpassingen komen zodat alle ramen open kunnen en de buitenunit met voldoende ruimte erop kan zodat die kan draaien in tijden van hittegolf.
Gaat allemaal goed komen maar ik word wel weer met mijn leeftijd geconfronteerd. De reorganisatie waar ik vroeger mijn hand niet voor om zou draaien lukt me niet meer en ik laat alles heel geduldig aan Fer over. Terwijl zulke dingen altijd MIJN dingen waren. Nu zit ik het hier even uit te typen terwijl hij hard aan het werk is.

Heb ik daar moeite mee???
Nou ja valt eigenlijk best mee. Maar ik zou wel willen dat ik ⁷tot meer in staat was.

schilderen

Morgen is er weer een schildersbijeenkomst via de whatsapp. Heel fijn en ik hoef er de deur niet voor uit. Ik heb nog niet bedacht wat ik wil gaan doen maar de opdracht was duidelijk en daar heb ik ook vorige week al iets mee gedaan.

Ik denk dat de plaatsjes wel laten zien dat we van bijvoorbeeld mooie verscheurde kleuren een landschap zouden maken. Dat heb ik nogal letterlijk vertaald maar er waren ook medekunstenaars die op heel andere en ook abstractere dingen uitkwamen. Zo kunnen we elkaar dan ook beïnvloeden en leren.

Wat ik morgen ga doen, ik weet het nog niet. Soms weet ik het lang van te voren maar vaker speel ik in op hetgeen zich op het papier afspeelt. Want ik schilder veel op papier omdat mijn kelder vol doeken staat en er niets meer bij kan. Helaas. Maar hoe dan ook het schilderen blijft leuk.

Ik ben gelukkig ook weer helemaal boven jan van de vreselijke koliek aanval ik van zaterdag op zondagnacht in mijn darmen had. Dat heb ik zo af en toe maar nog nooit zo erg als nu gehad. Gelukkig is het leed alweer geleden. Vroeger hield ik er vaak pijnlijke ontstekingen aan over maar dat blijft nu gelukkig weg. 

maar nu ff moe

He he. Wat dat toch is? Ik ben zo gauw moe. Het zal wel komen door alle toestanden rondom die staar operatie. Niet dat het zo erg is maar ik denk dat het me veel energie kost. Het kijken alleen al is zo anders. En dat gedruppel en een kapje s nachts op mijn oog en het zanderige gevoel in mijn oog. En dan altijd weer die vreemde manier van kijken. Maar nu heb ik gelukkig weer voorzichtig mijn haar kunnen wassen. Dat scheelt een slok op een borrel.
 Ik weet van mijzelf dat ik gewoon heel veel energie stop in te zien wat ik zie en daar dan liefst het optimale uithaal. Misschien zit mijn hele leven wel zo in elkaar.
Enfin zojuist zijn we even naar die andere Hans geweest en heb ik gevraagd of ze een vensterglas in mijn bril konden zetten voor het behandelde oog waar ik nu op een afstand zonder bril helder mee kijk. Behalve natuurlijk die vlek in het midden van de MD waar ik omheen moet kijken.
Laat ze nou een glaasje vinden uit een bakje en dat paste zo goed als. Ik moet er wel voorzichtig mee omgaan want het past niet perfect maar dat lukt wel.

Sjonge jonge wat een vreemde gewaarwording. Daar moeten mijn kleine hersentjes even aan wennen. Ik was er duizelig van. Gelukkig heb ik niet veel aanleg voor hoofdpijn. Dus nu gewoon even wennen.

Kijk en dat kost me kennelijk allemaal energie op de oude dag. Maar ik voel me zo kip als een hoentje met alle mogelijkheden die er voor me klaar liggen.

Jaajaa ik weet het wel, zo fris maar nu ff moe.

Het gaat wel weer meneer Dröge

Mogelijkheden genoeg

Vannacht weer een kapje op mijn oog geplakt. Dat is niet zo'n probleem, maar die pleisters er de volgende morge n aftrekken . pffff. En dat oude vel trek je er bijna mee vanaf foei foei. 😁. Nog een nachtje dat voorzorgsmiddel zodat ik niet in de slaap in mijn oog ga wrijven en dan mag ik ook mijn haar weer wassen.

Dat doe ik altijd dagelijks onder de douch maar ben nu tot de ontdekking gekomen dat dat eigenlijk niet noodzakelijk is. Vroeger had ik een heel vette huid en moest het wel anders had ik dagelijks slierten haar op mijn hoofd. Maar zoals normaal is er niets dat hetzelfde blijft, ik niet en mijn huid ook niet. 

Wat is het toch een zegen niet alleen te zijn maar een lieve partner te hebben die overal voor klaarstaat. Zo zorgzaam. Dat had ik in 1985 niet kunnen bedenken toen ik nog alleen was na de heftige scheiding. 

Vandaag dus weer een gewoon rustig dagje. Ik geloof dat ik weer eens wat ga schilderen of met de oude fotootjes aan de gang maar het wordt nu ook beter weer. Misschien toch naar buiten met het fototoestel. We zien wel. Niets moet alles kan. Dat is zo super als je gepensioneerd bent. Ik geniet er elke dag van.

Even de heemtuin hier achter het huis in. Altijd leuk. Mogelijkheden genoeg

Staar

Ziezo, de eerste staar operatie is achter de rug. Daarvoor moest ik gister naar Ede. Gelukkig is dat niet zo'n grote ingreep maar toch altijd wel spannend. Het viel allemaal erg mee. Ik zag mooie kleurtjes tijdens de operatie een aardige inspiratiebron voor een schilderij, maar dat zal er wel niet van komen.
Vannacht heerlijk geslapen met een afgeplakt oog en toen het eraf ging heb ik alles eens goed in ogenschouw genomen. Er wordt dan ook meteen een lens op afstand scherpte in geplaatst dus op afstand kan ik nu met een oog zonder bril kijken al is het beperkt omdat dit het slechte macula oog is waar een behoorlijk stuk in wegvalt waardoor het overgebleven gedeelte wel scherp maar slechts 20% ziet. Ik moet eigenlijk altijd om die min of meer blinde vlek heenkijken. Maar.... ik kan daarmee nu toch beter het wit van het geel onderscheiden omdat de staar eraf is.
s
Over drie weken de controle en dan hoop ik dat het andere oog ook kan. Dan zullen de kleuren en de contrasten iets beter worden hoop ik. En zal het totale zicht, al is het maar 10% toch iets verbeteren.

lives matter

Ik heb er niets aan toe te voegen. Of toch...

 Het is allemaal diep triest. De wereld denkt niet in de kleur van het hart. We kunnen alleen ieder voor zich opmerkzaam blijven zodat we in de kleur van ons hart denken. Als het nodig is onze stem laten horen. En vooral zorgen dat die betrokkenheid niet weer als een hype wegzakt. Vooral IN onszelf.

Lees in mij zelf.

Een bijzondere dag

Wat een bijzonder en heerlijk dagje. En de dag is nog niet eens ten einde.
Gisteren was het heel anders. De morgen begon met buikpijn. De bekende krampen die energie vreten. Toch maar doorgaan met boodschappen halen maar verder kwam er weinig of niets meer van een actief leven want bij het minste geringste ben ik dan uitgeput.

Vanmorgen begon het al heel wat beter. Goed geslapen, samen ontbijten en wat dingetjes doen die ik gister niet meer kon. Gewoon lekker huishoudelijk bezig zijn. Dat geeft een voldaan gevoel. En dan is er het telefoontje van mijn jongste zoon, een fijn gesprek. Daarna de lunch en wat leuke dingen met de computer en tablet. Heerlijk de meditaties gedaan en daarbij merk ik de ene keer veel meer diepgang dan de andere keer en nu was het bijzonder. En  dan komt er ook nog een heel fijn videogesprek met mijn kleindochter die morgen 30 jaar wordt. Als dat alles bij elkaar niet genieten is, dan weet ik het niet meer.

Een hartje waard.

Rakesh

20091105 donderdag

Rakesh

Hij zat op de kledingstandaard aan het voeteneind van mijn bed en keek me aan. Zijn kleine priemende oogjes leken dwars door me heen te boren.

‘Ik heb je lang niet gezien’, zei ik.

‘Dat heb je ervan als je niet oplet’, antwoordde hij arrogant.

‘Heb je goed geslapen?’ voegde hij eraan toe om de pil te verzachten.

Ik keek op de wekker, het was half zes.

‘Jawel, maar veel te kort. Heb jij me wakker gemaakt?’

‘Ik zou niet durven.’

‘Vroeger hoorde ik je nog weleens als je ’s morgens op de rand van de dakgoot ging zitten. Je riep drie keer en ik wist dat het goed was. Vanaf we zijn verhuisd ben jij ook verdwenen. Ja, ik weet wel dat dingen veranderen. Maar toch, ik mis jouw gekras wel hoor.’

Hij schudde wat aan zijn veren en draaide verwaand zijn kop naar de rug om het zwarte pak glad te strijken terwijl hij mompelde: ‘ik ben er altijd, dat zou je nu toch moeten weten.’

Ik knikte nog toen hij driemaal kraste en wegvloog

Steeds meer beperkingen

Vanmorgen ben ik bezig geweest met wat aanpassingen op het nieuwe blog dat ik maakte .

Aanpassen van paginá en labels en zo groeit het langzamerhand naar de vorm die ik graag wil. Ik houd ervan daarmee bezig te zijn. Evenals van het schrijven, schilderen en fotograferen. 

Gelukkig is er dus niets om me te vervelen in deze Corona tijd, al ben ik er nog steeds niet helemaal aan gewend. Dat ik niet naar buiten ga daar heb ik ook geen moeite mee want ik kan wel naar buiten voor een wandelingetje als ik dat wil. Wat ik wel lastig vind is er een gewoonte van leren maken op een vaste dag in de week onze boodschappen te halen en de andere manier waarop ik nu naar de winkel ga. Niet naar de mij zo bekende super maar naar een andere omdat het daar wat georganiseerder overkomt. Maar door mijn slechte zicht vind ik daar minder makkelijk wat ik wil hebben dan in de mij bekende winkel. Ik neem nu zelf een scannertje mee en scan de boodschappen voor ik ze in de kar leg. Ook dat was oefenen.  En voldoende meenemen zodat ik niet onverwacht iets mis en toch bij moet halen. Wat dat betreft ben ik normaal gesproken nogal chaotisch en ga spontaan wanneer ik wil gaan. Maar dat zit er nu voor mij niet meer in. Ik rijd zelf geen auto meer en de Corona vraagt om er zo min mogelijk uit te gaan voor boodschappen.

Maar dat is het enige waar ik wat moeite mee heb. Verder lopen mijn dagen vol met genieten van wat ik allemaal WEL kan doen. Ook de mogelijkheden die het meer in huis bezig zijn mij geven. Ja dat bevalt me prima. Een goede oefening voor het steeds ouder worden. Want dat zal ook steeds meer beperkingen met zich meebrengen.