Ze valt vaak voor het eten in slaap, heb ik gemerkt en dan
is ze helemaal in de war. Weet niet meer wie wat en hoe. Wil dan ook niet eten
of liever gezegd, kan dan niet eten door de verwarring. Nu heb ik me voorgenomen
om niet meer te vroeg naar haar toe te gaan, maar te zorgen dat ze voor het
eten wakker is. Dan ga ik na elfen en soms half twaalf zodat ze bij kan komen
als ze in slaap is gevallen.
Gister zei ze toen ze wakker werd.:
Elly? wie ben jij nou?
Ik heb haar geknuffeld en gezegd dat ik haar dochter was.
‘Ja, ik heb één dochter, ben jij dat?’ vroeg ze verbaasd.
‘ja mam, dat ben ik.’
En heel langzaam kwam ze weer een beetje ‘thuis’.
Ze heeft wel een half uur nodig gehad om weer op
de rails te staan. Ik heb een breiwerkje bij haar liggen en al breiend en
pratend komt ze er weer uit. Ze vind het fijn dat ik zit te breien want mijn
witte handen kan ze nog wel zien met haar bijna blinde ogen, het bewegen herkent ze.
Ik weet niet of ik er wel voor zou kiezen als het
kon, om zo oud te worden. Vroeger dacht ik van wel, maar nu ik dit meemaak…
Het
is maar goed dat we tot op zekere hoogte niets te kiezen hebben.
Vooral die laatste zin. Hij is zo waar. Als we het zelf voor het zeggen hadden, zouden we altijd de veilige kant kiezen. Dan zou het hele leer- en ervaringsproces meteen al stoppen. Gekke gedachte eigenlijk dat het er op lijkt dat er dus iets of iemand is die ons precies op maat laat lijden om ons een stapje hoger te brengen.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat jij op deze jouw eigen manier je conclusies trekt Plato.
VerwijderenMaar je weet, het zijn niet de mijne :-)
Waarom lijkt dat er op Plato?
VerwijderenSoms haalt het leven ons(onverwacht)in en valt er niet meer te kiezen, dat doen anderen dan voor je.
BeantwoordenVerwijderenIk moet hierbij sterk aan Flex denken.
Ja dat spreekt me wel: het leven haalt ons in.
VerwijderenMisschien, denk ik, misschien kunnen we veel beter voorbereid zijn door echt te leven met alles erop en eraan in overgave aan het leven zelf en loslaten. Het geeft me veel om over na te denken.
Ik kan me niet zo vinden in iets of iemand die ons iets toebedeelt. De een alles en de ander niets of weinig...??? Dat gaat er bij mij niet in.
Oorzaken en omstandigheden vind ik wat handelbaarder en het geeft me mijn eigen verantwoording om ermee om te leren gaan.
Oh, ik geloof ook niet in iets of iemand die ons iets toebedeelt.
BeantwoordenVerwijderenZonder losbollig te zijn, zijn echtgenoot en ik voor "Carpe Diem" en dat is niet zomaar ontstaan.
helemaal mijn filosofie....we hebben geen vrije wil
BeantwoordenVerwijderenLastig Yvette. Zo kort door de bocht :-) Natuurlijk kunnen we dat waar we al middeninzitten niet zomaar veranderen. Maar we hebben meer middelen dan dat om ermee om te gaan en om nieuwe oorzaken uit te zetten die in de toekomst andere gevolgen geven. Dus vrijde wil? Er is net zoveel vrije wil als er geen vrije wil is maar het is niet eenvoudig er inzicht in te krijgen, heel moeilijk,en ermee om te leren gaan.
VerwijderenEn heel vaak zijn er blokkades waardoor we niet kunnen zien hoe we er aan kunnen werken om nieuwe oorzaken uit te zetten. Daardoor lopen we vast in onze eigen beperkingen. Dan voelen we ons gevangenen zonder perspectieven. En dat valt niet mee.