Onafhankelijk bestaan

In ieder leven dooft op zeker moment het innerlijk vuur. Het wordt weer opgepord door een ontmoeting met een ander menselijk wezen.

Albert Schweitzer.


Onafhankelijk bestaan

Bestaat dat eigenlijk wel? Is er iemand die volkomen onafhankelijk in het leven kan staan? Als er slechte ervaringen zijn met een relatie dan kan het idee ontstaan dat je met niemand meer iets te maken wilt hebben en dan moet je oppassen dat je niet steeds verder in dat idee 'wegzakt'.  Natuurlijk de één heeft meer mensen om zich heen nodig dan de ander, maar buiten contacten kunnen we geen van allen. Zelfs niet voor de meest simpele dingen en voor ons levensonderhoud zijn we in veel opzichten van anderen afhankelijk.

Daar komt nog bij dat, juist die ander waar ik niets mee op heb of waar ik zelfs een hekel aan heb, me een spiegel voorhoudt en ik kan ervaren dat het heel moeilijk is om in evenwicht te blijven onder alle omstandigheden. Om gelijkmoedig te zijn en lief te hebben. We spiegelen ons liever in ons beste doen op de manier waarop we ons aardig kunnen gedragen. Met mensen die we leuk vinden. Maar die andere kant is ook in ons. De kant van weerstand en ongenoegen. We kunnen wel allerlei problemen vermijden en denken dat ze er niet zijn, maar als de omstandigheden zich voordoen popt er veel naar boven. Soms zelfs dingen waarvan we dachten: daar heb ik (gelukkig) geen last van. Juist in die moeilijke situaties kunnen we oefenen om ermee om te leren gaan. Haalt het je te ver onderuit, dan kun je het natuurlijk beter maar een poosje vermijden tot je hopelijk weer wat stabieler in je vel zit en er weer een sprankje inzicht en mededogen naar boven komt. En soms merk je dan als je niet teveel in je ongenoegen zit vastgeroest dat je die ander toch verdraagt, ondanks je eerdere boosheid. En het mooiste is dat zulke oefeningetjes iets van je eigen ego afknabbelen en je leren in de toekomst wat stabieler in je lijf te zitten, want daar heb je juist het ego niet bij nodig dat zich aan bepaalde ideeën vastklampt.

Wanneer we dan weer iemand tegenkomen die ons aanraakt, diep aanraakt en verder helpt, kan dat weer heel opwekkend werken en het innerlijk vuurtje oprakelen. Hoe je het ook wendt of keert:
We hebben elkaar nodig.

Eenzaam maar niet alleen.