In het moment leven

Een nieuw blanco velletje voor een logje en ik weet niet eens wat ik erop zal schrijven. Ik ben nog steeds in de running van de vakantie tot het einde van dit weekend. We doen allemaal ongewone dingen en toch is het heel gewoon lekker samen thuis.  Hopelijk duurt het niet meer al te lang dat het zo op deze manier  dagelijkse kost is en Fer, zoals hij zelf zegt "thuis komt wonen". Voor mij i.v.m. mijn leeftijd, vind ik dat ook hoog tijd worden. Wat zal dat heerlijk zijn als hij gepensioneerd wordt, maar wanneer die dag zal zijn, daar is nog geen zekerheid over. In deze crisistijd is niets zeker en wordt ook de dag van gepensioneerd worden of gedwongen moeten stoppen een onzekere zaak.

Nou is er helemaal niets zeker, dat weet iedereen, maar daar leven we over het algemeen niet zo bewust mee. Eerder denken we dat er morgen gewoon een volgende dag is. Velen zouden met het idee dat ze er morgen niet meer zouden kunnen zijn, niet kunnen leven.
Misschien vind je het gek, maar ik denk dat als ik wel op die manier zou kunnen leven, met het bewuste besef dat ik ieder moment eindig ben, dat ikdan veel intensiever en bewuster zou leven. Daarom probeer ik, als ik eraan denk, het toch hier en daar in te kalkuleren en werkelijk ik merk: dan geniet ik bewuster. Voorwaarde is wel dat de angst voor de dood niet of bijna niet op de loer ligt, want dan werkt het natuurlijk niet. Dan moet je daar eerst eens wat aan frunniken. :-)

Stel je voor dat ik nu zou leven met een onbeheersbare verlangen naar het bovengenoemde pensioen. Dan zou ik toch minder bewuste aandacht en genot vinden in de beslommeringen van de op dit moment aanwezige  werkelijkheid.  Om dan nog maar te zwijgen over het feit dat ieder moment echt je laatste kan zijn. Dan heb ik een hoop tijd verspild aan een verlangen dat nooit werkelijkheid werd zonder dat ik kon genieten van het moment omdat ik verlang naar iets anders..

En toch verlangen we altijd naar iets anders of beters . En maar denken dat we in het moment, in het nu leven ghaghagha.

En zo kalkte ik toch weer een blogje rond.

met de telelens gemaakt op een bergweitje langs de Moezel

Help, we zijn omsingeld

Langs de Moezel

We zijn terug van een reisje langs de Moezel.
Natuurlijk hebben we wel genoten, maar helemaal vlekkeloos waas het niet.
Ik heb daar een dag ziek op bed gelegen en zit nog niet echt lekker in mijn vel.
Maar we hebben wel fijn fkunnen fotograferen. Ik maak langzamerhand een fotoverslagje door steeds nieuwe foto's te plaatsen op http://ellyvandoorn.wordpress.com/langs-de-moezel/

Teresa van Avila

Er zijn meer tranen vergoten om beantwoorde gebeden dan om onbeantwoorde gebeden.

Teresa van Avila.1515-1582

Ik las 'de innerlijke burcht' van Teresa van Avila en haar biografie, maar dit citaat haalde ik uit een citaten boekje en mijn herinnering gaat niet zover dat ik weet wat ze ermee bedoelt. Ik kan er hooguit naar gissen. Natuurlijk is ook dit citaat weer uit de context gehaald.

Ze was heel gedreven en een krachtige vrouw met ideeën waarvoor ze zich nog weleens moest verantwoorden in een tijd van inquisitie. Ze werkte hard en had een slechte gezondheid. Een grootse persoonlijkheid.Samen met Johannes van het Kruis is ze een groot mystici uit die tijd. Johannes van een kruis was ook dichter. Teresa weet in haar boek op een eenvoudige wijze de weg te wijzen naar het diepste innerlijke wezen van jezelf en put daarbij uit haar eigen ervaringen.

Het is niet onwaarschijnlijk dat ze tot de conclusie is gekomen hoe vergankelijk geluk is en dat we er altijd weer naar grijpen. Vasthouden daaraan is in ieder geval onmogelijk en haar zoektocht ging dan ook verder dan de tijdelijkheid van het geluk dat we over het algemeen zoeken. Ze vertelt in haar boek bijvoorbeeld over vertroostingen die we tegenwoordig nog weleens duiden als  mystieke ervaringen maar zij omschrijft ze  als vertroostingen op de weg als een antwoord op gebeden maar die ook weer voorbijgaan. Meer schrijft ze  over de dorre perioden die daarop weer volgen waarin het is alsof God niet meer luistert. Hoe je volhardend voort kunt gaan naar je middelpunt en waar zulke tijden  toe dienen.

Een indrukwekkend boek en een leidraad voor velen die een christelijke weg willen gaan en tot hun diepste wezen door willen dringen, waar in de binnenste kamer van de burcht het goddelijke aanwezig is, daar waar je contact kunt maken. Waar ruimte is voor een geluk dat al het andere overstijgt. Wat ze vertelt komt uit haar eigen ervaring en dat betekent dat het mogelijk is voor een mens om daarin door te dringen. Dat is wat mij aanspreekt.

Rituelen.

Een lastig begrip.
Je zou het poppenkast kunnen noemen, maar is dat ook zo?
Ik heb er wel altijd zo over gedacht totdat ik me er beter in ging verdiepen. Wat is het nut van rituelen en vooral waar staan ze voor. Dat is het belangrijkste voor mij om een afweging te maken of het zinvol is om eraan deel te nemen of me erdoor te laten raken.

Bij rituelen gaat het niet om dingen die hun waarden hebben gehad in het verleden want als je er zo overdenkt dan heb je het slechts over de oppervlakte van het ritueel, de vorm waarin het gegoten is. Waar het wel omgaat zijn de eeuwig aanwezige menselijke kwaliteiten die opnieuw aangeraakt kunnen worden zodat er weer met diezelfde kwaliteiten gewerkt kan worden, dat ze als het ware weer geactiveerd worden.
Belangrijke innerlijke waarden, zoals verantwoordelijkheid, goedheid, kracht, rechtvaardigheid, vriendelijkheid, mededogen, gelijkmoedigheid etc. zouden de drijfveren kunnen zijn in ons menselijk bestaan. Het zijn dingen die erg abstract zijn en niet zichtbaar. De innerlijke rijkdom en schoonheid die we als mens bezitten, komt niet altijd zo duidelijk naar boven en zit soms diep verborgen onder allerlei oppervlakkigheden en hoog oplopende emoties .
Door middel van uiterlijke vormen die als rituelen naar buiten worden gebracht, kunnen ze zichtbaar worden gemaakt voor degene die de inhoud ervan kennen en erdoor geraakt willen worden.
Dat is wat rituelen kunnen doen. Dat is waar we ons bewust van kunnen worden en dat is wat ons kan evoceren. Ze roepen iets in ons op en kunnen onze eigen kwaliteiten ook raken als we er op een diepere basis contact mee maken. De herhaling van een ritueel kan het bewustzijn in de juiste richting sturen en de mens van zijn kwaliteiten bewust maken. Dat is de kracht van rituelen.
Speciaal eeuwen oude rituelen kunnen een krachtige uitstraling hebben opgebouwd waardoor vele mensen geraakt worden.

Het gaat niet alleen om oude gewoonten waar verder niets mee gedaan hoeft te worden maar het gaat om dat waar het voor staat en wat we ermee doen in onszelf. Het geeft een steuntje in de rug het maakt duidelijk dat dingen niet zonder inhoud zijn dat er iets in onszelf  aanwezig is waarmee we ons kunnen verbinden en aan kunnen conformeren. Iets waar we voor staan en voor willen werken om het tot uitdrukking te kunnen brengen in ons dagelijks leven.

Wat gebeurt daar?

Gisteren hebben we samen een heerlijk dagje gehad. In de middag gingen we naar park Sonsbeek waar veel te zien en te beleven was. Bij toeval kwamen we in een heuse film terecht met middeleeuwse ridders. Er werden scenes in elkaar gedraaid als voorbereiding op een film die gemaakt zou worden voor de schermvereniging. Dat was heel bijzonder om mee te maken. Mika en ik hebben er samen van genoten.


Wat gebeurd daar?

Mika was één en a'aandacht.

Ik was op het juiste moment op de juiste plaats. Ook Mika heeft ervan genoten en ik ben blij met een heel leuke serie foto's. Dit is slechts een kleine indruk.

Veiling

Een fijne week in Nijmegen met Gelek Rimpoche zit er weer op. Veel goede dingen gehoord, oude bekenden ontmoet en leuke activiteiten bijgewoond. Leuk vind ik het nog even te vermelden dat we een veiling hielden ten bate van de Jatson Chumig school in Lasa en die bracht onwaarschijnlijk veel op voor een spontane actie. Ook twee schilderijen van mij werden geveild. Het was een waar feest met een veilingmeester die deze onverwachte actie op touw zette en het met veel hilariteit wist vol te praten.
Alles is alweer voorbij en de aankomende week is voor mij ook helemaal volgepland. Vanmorgen  vroeg komt mijn jongste kleinkind een nachtje logeren. Ook daar kijk ik weer naar uit, want nu is het nog heel vroeg, de zon is net op en kan ik nog even wat regelen. Het ziet ernaar uit dat het een druk voorjaar wordt.
Maar tussen alle bedrijvigheden door is het wel de bedoeling rondom mij heen te kijken en te genieten van de prachtige groenen die nu volop in verandering zijn. De bloesembomen zijn schitterend dat zal niemand zijn ontgaan. Het is werkelijk een feest de mogelijkheid te hebben om je heen te kijken. Ieder moment is anders en dat merk ik het meest als ik uit mijn raam naar die machtige rode beuk kijk in het ochtend zonlicht. Ieder ogenblik wijzigt de lichtval daarop in een schitterend spel van de zon die op onze aarde zijn stralen laat vallen. Ik kan me niets mooiers voorstellen. Lichtval maakt alles bijzonder.

Yogi's van de bestendigheid

Vandaag gehoord in de lesretraite:

We denken allemaal dat we verandering accepteren en spiritueel zijn maar als het over onszelf gaat zijn we plotseling  yogi‘s van de bestendigheid en dat kunnen we veranderen.

Gelek Rimpoche

Tisoranjetblijftoranje

Als tradities verdwijnen gaat er schoonheid en diepgaande innerlijke rijkdom verloren.
Niet alleen in maatschappelijke maar ook in religieuze zin.

Waarmee ik niet wil zeggen dat men overal maar klakkeloos achteraan hoeft te lopen.

De middenweg van het gezond verstand en diepgaande inzichten in emoties en hun betrekkelijkheid zijn onontbeerlijk