IJskoud wonder

Het hele proces van wetenschappelijke ontdekkingen is eigenlijk een constante vlucht voor wonderen.

Albert Einstein.

Toch is het wel een ontdekking als wonderen door wetenschappers bevestigd kunnen worden en er zijn gelukkig wetenschappers die daar een weg in weten te vinden.

Lichtpuntjes

Het einde van dit jaar wordt voor ons getekend door het afscheid nemen van drie familieleden. Ik hoop dat zij die achterbleven in het nieuwe jaar een weg zullen vinden in hun verdriet en het leven vol liefde en moed op kunnen pakken.
Zelf hoop ik dit jaar op  wat meer rust in de familie omstandigheden en  komt er dan ook weer wat meer aandacht vrij die ik aan mijn blogjes kan besteden.

Ik wens iedereen zoals je in mijn header kunt zien een heel goed en gezond nieuwjaar toe.
Hopelijk weet ieder voor zich overal een lichtpuntje in te ontdekken. Ook als het niet zo meezit.

Hoe eindig alles is.

Dat komt aan het einde van dit jaar wel heel erg dichtbij.
De laatste drie weken word ik daar heel direct mee geconfronteerd.
Toen we thuiskwamen van de crematie van mijn schoonvader lag er de overlijdenskaart van een nichtje in de brievenbus naar wiens uitvaart we gingen en nu moeten we weer afscheid nemen van een neef van Ferry's kant die ik op de crematie van Pa nog een dikke knuf gaf. Beiden, nicht en neef in hun zestigste levensjaar.

De eindigheid van al wat er is wordt me duidelijk onder de neus geschoven en dat brengt toch altijd weer verdriet met zich mee. We hopen dat we er dan voor elkaar kunnen zijn als ondersteuning. Helaas neemt dat het gemis niet weg voor de dichtst bijzijnde.

Ik wens iedereen veel sterkte.

Wie je in wezen bent

Misschien heb je weleens zo'n moment beleeft, zo'n oncontroleerbaar moment tijdens een boswandeling, tijdens een concert of tijdens andere gelegenheden die plotseling het hele universum voor je ontsloot. Het doorstroomde je van hoofd tot voeten en je was er totaal in opgenomen. Waarin alles overstroomd werd door liefde, blijdschap en ontzag.
Je zou het onmogelijk alleen maar emotie kunnen noemen en als het wel zo was dan zouden die emoties je toch ingewijd hebben in een alomvattende wereld waar ook rouw en verdriet inpassen en een geheel zijn met het al van vreugde en vervoering. Een andere wereld dan waar je gewoonlijk in vertoeft. Een alomvattende betekenisvolle wereld die meer is dan de som van haar delen. Het maakt fier en ootmoedig en brengt het geheel van haar delen tot eenheid.

Zulke emoties zijn als een drijvende kracht die je diep van binnen iets te vertellen hebben. Je had even je ogen geopend naar het licht. Krachten verbonden met liefde, schoonheid, verwondering en rouw de opstap naar alle mystieke ervaring.
Daarin kun je even vluchtig ervaren wie je in wezen bent.

Dit wordt een mooie eerste kerstdag met een hoopvolle lichtende ster in het duister.

De mystiek van het lijden

en het antwoord van de Boeddha

Door Daniël van Egmond

Het Boeddhisme neemt een uiterst pragmatische houding ten aanzien van het lijden aan. De Boeddha constateerde op grond van zijn verlichtingservaring en als een van zijn zes edele waarheden, dat het leven lijden is. Het lijden is zo onlosmakelijk verbonden met het leven dat het zinloos is om te proberen er voor weg te vluchten of het te ontkennen.

Volgens hem is de enige oplossing om aan het lijden te ontkomen dat we aan het leven zelf ontsnappen. Dit betekent echter niet een oproep om dan maar over te gaan tot zelfdoding, want ook na de dood gaat het bestaan door en zullen de consequenties van onze daden uiteindelijk weer uitgedrukt worden in een nieuw leven op aarde. Daarom is de enige oplossing om ons definitief te ontdoen van alle lijden, dat we onszelf bevrijden uit de eeuwige kringloop van geboorte en dood. Zo heeft het Boeddhisme in al zijn veelkleurigheid talloze methoden en technieken ontwikkeld die allemaal tot doel hebben ons te verlossen van al onze gehechtheden en daarmee van onze aangeboren drang tot bestaan. Alleen op die manier is het mogelijk om definitief met het lijden af te rekenen.

Voor de Boeddha is het lijden geen mysterie. Hij heeft immers de oorzaak van het lijden geschouwd: Hoewel al het bestaan vergankelijk is, hechten wij ons steeds weer aan allerlei dingen, niet in het minst aan onszelf en onze dierbaren. Maar vroeg of laat worden we gedwongen om alles waar we ons aan gehecht hebben weer los te laten. De oorzaak van al het lijden is dus onze gehechtheid en onze onwetendheid over de vergankelijkheid van alles wat er bestaat. De schuld van het lijden ligt dus bij onszelf, van onrechtvaardig lijden is dan ook geen sprake. In moderne opvattingen over karma en reïncarnatie heeft men deze gedachtegang van de Boeddha overgenomen, zonder dat men over zijn wijsheid beschikte. Want daar waar de Boeddha er de nadruk op legde dat er geen permanent ik of een permanente ziel bestaat die onderworpen is aan het proces van reincarnatie, zijn vele hedendaagse reïncarnatie-gelovigen er juist wel van overtuigd dat er zo'n permanent ik bestaat. Dit blijkt al uit het gemak waarmee men over "mijn vorig" of "mijn volgend" leven spreekt. Zo wordt het inzicht van de Boeddha door velen vervormd tot een spijkerhard geloof: Indien het slecht met je gaat, indien je bijvoorbeeld verkracht bent of een vreselijke kwaal hebt opgelopen, wordt dit maar al te vaak verklaard door er op te wijzen dat je in je vorig leven dan wel zelf een verkrachter zult zijn geweest en/of slecht karma hebt opgebouwd. Hier is er geen sprake meer van het mysterie van het lijden. Alles is onderworpen aan de koele en mechanische wet van oorzaak en gevolg.

Maar als er geen permanente ziel bestaat, wat is dan de rechtvaardiging van mijn lijden? Wanneer iemand anders dan ik, tijdens zijn of haar leven slecht karma heeft opgebouwd, waarom moet ik daar nu dan voor boeten? Hoewel de Boeddha een weg gewezen heeft hoe we onszelf kunnen verlossen, heeft hij toch niet het mysterie van het lijden opgelost. Volgens de overlevering was dit ook niet zijn doel. Hij zei: Indien iemand op het slagveld getroffen wordt door een pijl van een tegenstander, zal hij zich toch ook niet eerst afvragen wie deze pijl heeft afgeschoten en waarom die persoon juist hem beschoten heeft. Nee, hij zal eerst alles in het werk stellen om hulp te zoeken, zodat zijn wond verbonden kan worden en hij weer zal genezen. Daarom dienen we ons niet bezig houden met allerlei speculaties over de zin van het lijden, maar moeten we al onze inspanningen richten op onze gang op de weg naar bevrijding.

in onderstaande link vind je ook andere benaderingen vanuit andere tradities.

http://meditatiemystiek.blogspot.nl/2011/09/de-mystiek-van-het-lijden.html

Iedere stap is vrede

“Elke ochtend als we wakker worden hebben we weer 24 splinternieuwe uren om te leven. Wat een kostbaar geschenk! Het ligt in ons vermogen zo te leven dat deze 24 uur onszelf en anderen vrede en geluk brengen. Vrede is hier en nu te vinden, in alles wat we zien en doen. De vraag is alleen: zijn we ermee in contact? Verlichting, vrede en vreugde kunnen ons niet door een ander geschonken worden. De bron zit in onszelf. Om werkelijk te leven, moeten we terugkeren naar het nu. Het voertuig dat ons naar het heden terugbrengt is onze bewuste ademhaling."

"Je kunt volgens mij alleen maar denken dat afwassen niet leuk is als je er niet mee bezig bent. Als je eenmaal met opgestroopte mouwen en met je handen in het warme water bij de gootsteen staat, is het werkelijk heel prettig. Ik neem graag de tijd voor elk bord en ben me helemaal bewust van het bord, het water en mijn bewegingen. Als ik me ga haasten om eerder aan mijn toetje toe te komen, weet ik dat de tijd dat ik met de afwas bezig ben onplezierig zal zijn en niet de moeite waard om geleefd te worden.

Dat zou jammer zijn, want elke minuut, elke seconde van het leven is een wonder. Elke gedachte en elke handeling waar we het zonlicht van ons bewustzijn op laten schijnen wordt heilig. Ik moet toegeven dat ik iets langer over de afwas doe, maar beleef elk moment ten volle en ik ben gelukkig. Afwassen zowel een middel als een doel in die zin dat we niet alleen afwassen om alles weer schoon te krijgen, maar ook om het afwassen zelf, om elk moment ten volle te beleven."

Wil je meer lezen? http://meditatiemystiek.blogspot.nl/2011/09/aandacht.html 

uit: iedere stap is vrede

Thigh  Nhat Hahn

Stoppen met het vooruit of achrteruit lopen op van alles en nog wat

en ieder nu moment ervaren 

Donkere dagen

en heftige tijden.

We hebben Woensdag de crematie van mijn schoonvader gehad en toen we thuiskwamen lag de kaart in de bus van het overlijden van mijn jongere nichtje. Vanmorgen zijn we naar de afscheidsplechtigheid geweest. Het lijkt wel alsof ik afscheid blijf nemen. Het is vermoeiend, niet zozeer lichamelijk maar door de emoties die zich laten gelden. Er gebeuren zoveel dingen rondom. Herinneringen, een lach en een traan. Soms moeilijk maar er zijn ook veel dingen die heel goed doen. Waardoor je merkt dat je met elkaar verbonden bent. Dat die banden er niet voor niets zijn.
Als het leven gewoon zijn gangetje gaat ben je je niet altijd bewust van die verbondenheid. Nu komt het weer allemaal naar  boven en dat is goed.

Zo stroomt alles in een eindeloos ritme van komen en gaan, naar de kerstdagen. En hoop ik op de kracht alles te kunnen laten komen zoals het komt. Te leven vanuit het moment dat het er is. Het te  ervaren, te doorleven en dan weer verder te kunnen gaan.

Warm licht

Warmer kan ik ze niet maken

Zelfrelexie

We hebben nog heel wat te doen om het volgende tijd perk tot een goed en juist tijdperk te maken. Ik zal er maar weer eens zachtjesaan tegenaan gaan na een rustige blogperiode en emotionele dagen.

Afscheid.

Weinig tijd voor fotograferen en bloggen. Het is heel goed veel samen te zijn en de afscheidsplechtigheid samen te organiseren.

Een oud koud fotootje.

Vergankelijkheid en afscheid

Na een jarenlang geduldig lijden met een groot aanpassingsvermogen overleed vandaag op zijn negentigste verjaardag, mijn lieve schoonpapa.

Duisternis en licht

Ik zat de laatste tijd behoorlijk slecht in mijn energie en vraag me soms af hoe dat komt. Is mijn lijf de oorzaak of mijn geest. Wat is er eerder, de kip of het ei? Ik weet het niet, ook al probeer ik nog zo oplettend te zijn. van beide kanten in mijzelf, lijf en geest, merk ik de terugloop van enthousiasme en inzet voor veel dingen. 'Vermoeidheid en tegenzin begint de boventoon te voeren. Het kon niet anders dan uitlopen op een flinke verkoudheid met koortsachtige griepverschijnselen..
Natuurlijk weet ik dat ook niet van te voren en als ik het wel had geweten dan wist ik meer en had ik het misschien kunnen voorkomen door me niet zo weg te laten glijden.  Is dat zo? Ook daar zet ik mijn vraagtekens neer... Niks weet ik, helemaal niks.
Iedere minuut komt en gaat zoals het zich aandient en hoe graag we het misschien ook zouden willen er is bijna niets wat we ermee kunnen doen.
Of toch wel?

Rondom me heen word ik ook geconfronteerd met veel zwaarder leed. Mijn terminale schoonvader die, nu 90 jaar, al jarenlang liefdevol verzorgd wordt door mijn 83 jarige schoonmoeder die zoveel respect verdient. Natuurlijk proberen wij, de kinderen zoveel mogelijk op te vangen, maar dat is zo betrekkelijk ook al zijn ze daar heel dankbaar voor. En dan ook jongere mensen die plots worden geconfronteerd met een dodelijk acute toestand waar ze wel doorheen komen maar daar onder enorm gewijzigde omstandigheden mee moeten leren leven. Dat is een enorme opgaaf, maar daar ligt de enige kans op verandering aanbrengen in de toekomst. Niet om onherstelbare schade op te lossen, niet om de dood af te wenden, maar wel om goed voorbereid te zijn en te weten op welke manier ik rust vrede en liefde in mijn leven kan blijven ontwikkelen zonder me al teveel door de gewijzigde omstandigheden mee te laten nemen.

Zon griepje is dan een aardige testcase. Het heeft niets om het lijf om zo maar te zeggen en in hoeverre laat ik me daardoor beïnvloeden. Blijf ik ondanks de lijfelijke omstandigheden geestelijk sterk en in mijn midden, opgewekt met vrede in mijn diepste wezen? Ik bedoel niet dat ik zingend van de koorts onder de dekens in bed lig, dat is heel iets anders, dat is gekte of ijlen, maar kan ik vertrouwen vinden en de weg gaan die ik te gaan heb? Kan ik vertrouwen vinden als het leven beëindigd zou worden. Laat ik me geestelijk niet door omstandigheden onderuithalen. Ik weet het niet. In stilte kan ik naar mezelf kijken en ervaren. Kan ik leren zien hoe ik met omstandigheden omga. Stilte kan confronterend zijn, maar in stilte leer je jezelf kennen. Aandachtig en stil zijn zorgt ervoor dat ik me kan herinneren wie en wat ik in wezen ben.

Ieder leven leidt naar de dood
iedere dag leidt naar de nacht
maar door de nacht  kan de dag zich laten zien
door de dood is het leven VOL-LEDIG leefbaar

Misschien niet zo'n luchtig blogje maar door de duistere dagen voor de kerst wordt langzamerhand het licht zichtbaar.

komen en gaan

Verkouden en video

Snotterig, keelpijn en misschien wel een beetje verhoging. Lekker op de bank hangen en een  film kijken. Ik heb hem op DVD maar vond het ook op youtube voor de liefhebbers.

Heel bijzondere film over kwantumfysica. De film zoekt de raakvlakken op tussen  de zichtbare waarneembare wereld van de wetenschap en de mystieke, religieuze en filosofische inzichten. Zeer boeiend en integrerend om te zien hoe we werkelijk onze wereld en ons menszijn kunnen beïnvloeden en zelfs maken.

Je moet er wel een tijdje voor gaan zitten :-) maar als je dat doet, heb je ook interesse.

Stralend winterweer

Het regent hier pijpestelen, maar in Italië net even onder de Alpen is het op dit moment schitterend winterweer.
Kijk daarvoor is Facebook ontzettend leuk.
Mijn oudste zoon is vrachrwagenchauffeur en daardoor is contact niet altijd mogelijk, maar sinds kort houd ik me ook met Facebook bezig en nu hij daar ook present is, kom ik hem regelmatig tegen.
Dat is leuk en daar geniet ik van.

Op Facebook zijn zulke mooie kunstwerkjes te vinden.

http://www.facebook.com/anna.silivonchik

puur genieten

War is over

John Lennon stierf op 8 december 1980

Emoties opschudden

Even de emoties lekker opschudden



en daarna je realiseren dat:

Jacobsladder

Het ziet ernaar uit dat ik gister precies op tijd mijn schilderijen uit Nijmegen ophaalde. Nu ligt er een pak sneeuw.

Ze zijn weer thuis. Waaronder deze

Jacobsladder /http://ellyvandoorn.blogspot.nl/2012/12/jacobsladder.html

Sneeuw

Ik keek vanmorgen om 6 uur uit het slaapkamerraam

Je diepste zelf is goed.

Ik denk aan je

Vrolijk spetteren

Ik zit hier met een mond vol tanden.
Dat gebeurd me de laatste tijd wel vaker. Het is leuk logjes te maken. Iets te schrijven of een foto te plaatsen. Maar met regelmaat lijkt de inspiratie uitgedroogd. Komt er niets zinvols uit dat toetsenbordje en moet ik het doen met een foto uit het archief of dingen die ik ergens vandaan pluk.

Toch is deze foto nog niet zo lang geleden gemaakt. Als je dan even terug kijkt merk je hoeveel er verandert in korte tijd. Er is nauwelijks nog groen in het park te ontdekken. En insecten worden schaars. Vogels gaan een moeilijke tijd tegemoet. Altijd gaat het wisselen van de jaargetijden door. Evenals de omstandigheden in ons leven. Maar niet te vergeten ook wijzelf zijn ieder moment anders. Dat lijkt misschien niet zo, maar als je daarover gaat analyseren kom je vanzelf tot die ontdekking. We reageren bijvoorbeeld overal anders op. Gaan met iedereen anders om en zelfs onze cellen vernieuwen zich met grote regelmaat.

Als dat niet zo zou zijn zou alles in een soort bevroren toestand aanwezig zijn met geen enkele bewegingsruimte. Geen plek voor manifestatie. Nu kunnen moeilijke tijden tenminste voorbijgaan. Dat betekent ook dat we er iets aan kunnen doen want verandering is altijd mogelijk.
Waaraan iets doen? Nou ja, gewoon aan dat waar je iets aan zou willen doen. Het is mogelijk. Verandering is mogelijk. Waarom zouden we daar dan geen gebruik van maken. Waarom blijven we  vast zitten in  dingen die we als een probleem ervaren. Misschien is het mogelijk er vanuit een ander perspectief naar te kijken. Voor iedere omstandigheid zijn ontelbare mogelijkheden om er mee om te gaan ook al lijken die omstandigheden soms vast te zitten en wordt je er in je idee je hele leven mee geconfronteerd. Jij  hebt  de mogelijkheid er anders mee om te gaan.

Alles is uniek. Niet één ding is hetzelfde. Niet één seconde is gelijk aan de volgende. Alles is optimaal te gebruiken om nieuwe mogelijkheden te creëren, overwinningen behalen op het oude falen, nieuwe gewoontepatronen aan te leren om dat te doen of te veranderen wat je wilt. Neem geen genoegen met een dipje doe je ogen open en kijk om je heen.

Al is het koud en al regent het pijpestelen. Je kunt het gebruiken om nieuw leven te laten groeien.

Zo rolde er toch weer iets uit compie en kan ik er wel weer tegen.  Met deze zelfgefabriceerde peptalk stap ik onder mijn eigen regenbui, de douche met in iedere seconde duizenden verschillende druppeltjes van vrolijk spetterend water.

Gelek Rimpochee

Deze wilde ik toch ook nog even kwijt. Het is Gelek Rimpoche die een lezing en lessen gaf in ons Tibetaans Boedddhistich Centrum Jewel Heart in Nijmegen.

Thich Nhat Hanh

Niet door te gaan demonstreren tegen nucleaire wapens bereiken we vrede. Doordat we kunnen lachen, ademen en doordat we vreedzaam zijn, bereiken we vrede.

Op maandag 10 december wordt de film My life is my message van Thich Nhat Hanh vertoond  bij de theosofische vereniging,  Brugstraat 7 te Arnhem; aanvang 20.00 uur (zaal open voor koffie/thee om 19.30 uur).

Na de film is er mogelijkheid voor een gesprek over de inhoud ervan.

Voor deze avond wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.

Komende maandag 10 december zullen we een andere film van Thitch Nath Han vertonen dan wij aangekondigd hadden, namelijk een film getiteld: Steps of mindfulness waarin de monnik een inleiding geeft op zijn gedachtegoed tijdens een wandeling door India. 

Thich Nhat Hanh (11 oktober 1926) is een verbannen Vietnamese boeddhistische monnik, vredesactivist, dichter en schrijver. (Thich is een titel die "Eerwaarde" betekent.)
Geboren in Vietnam verliet Nhat Hanh als zestienjarige zijn ouderlijk huis om Zen-monnik te worden. Het communistische bewind in Vietnam beschouwde hem als klassenvijand, en Thich Nhat Hanh moest zijn vaderland verlaten. Sinds 1966 leidt hij een monastieke gemeenschap en lekengroep die onderricht geeft in het trainen van aandacht en geëngageerd boeddhisme.
De documentaire volgt de monnik rond de periode van de 11 september Memorial Day in de stad Washington alwaar hij aan congresleden onderricht geeft in 'Leven in aandacht’. In het centrum van de wereldmacht Amerika probeert hij zijn vredesboodschap zo effectief mogelijk te laten doorklinken.

www.theosofieinarnhem.wordpress.com