zaterdag 7 juli 2012

Jopie


“Jopie, fiets weer eens gauw naar het Roermondsplein, Vader komt zodadelijk van de steenoven over de schipbrug, dan kan je hem nog een net een briefje voor een volgende opdracht geven.”
Ze is tussen de middag uit school gekomen.  Moeder stopt haar een dikke boterham  in de hand. Op de potkachel staat warme melk en ze schenkt zichzelf een beker vol. Achter elkaar gaat het naar binnen. Het brood, ja daar doet ze veel langer over en zal ze onderweg opeten.
Jopie sjeest door de straten. Vader komt met de schimmel en een wagen vol stenen over de Rijn om ze naar de nieuwe bouwplaats te brengen en zij gaat hem een briefje van moeder brengen. Misschien mag ze een eindje meerijden op de wagen. Dat is altijd een feest. Hoog op de bok tussen vader en de knechts of misschien op zijn knie terwijl hij de teugels van het paard vasthoudt. Ze hoopt dat ze op tijd zal zijn en hem niet misloopt.

Maar goed dat ze hard kan fietsen want als ze bij de brug aankomt ziet ze hem aan de overkant al aankomen. Dat kan niet missen. De witte schimmel met Vader op de bok en de twee knechts. Ze kan niet langer wachten en fiets hem tegemoet maar dan moet ze ook de brug  weer terugfietsen naast de wagen al babbelend tegen Vader. Op het Roermondsplein pakt hij haar fiets en geeft hem door aan de knecht die hem bovenop de stenen legt en dan mag ze erbij op de bok. Zo rijdt ze vanaf haar hoge plek om zich heen kijkend, vol verhalen tegen vader, onder de Zijpsepoort door en een eindje langs Sonsbeek. 


Maar dan moet ze weer terug naar huis, fietsend over de Sonsbeeksingel, om weer op tijd in school terug te zijn. Ze weet het al precies en kan het allemaal net halen. Het is niet voor niets dat ze haar een vliegende Hollander noemen.


Een stukje uit het boek dat ik aan het schrijven ben over mijn moeder gebaseerd op de verhalen die ze vertelde. Het schiet alleen niet zo hard op, maar nu ik een filmpje ontdekte waarop ik heel waarschijnlijk mijn grootvader ontdekte die een slepersbedrijf had, krijg ik er weer zin in. 
Als je het filmpje wilt zien kijk zelf maar op 5.45 min tot 5.55 is hij tien seconden in beeld. Voor mij is het in ieder geval ontzettend leuk om te zien. Het filmpje is van rond 1919 vlak na de oorlog. 1914-1918. Mijn moeder werd in 1912 geboren. Op dat stukje film is de oude schipbrug te zien waar mijn moeder haar vader regelmatig opwachtte.


http://www.filminnederland.nl/film/arnhem-en-omstreken/


Deze foto is waarschijnlijk van  later datum
Ik maakte daar eerder een blogje over
http://magazijn.blogspot.nl/search?q=koninklijke







6 opmerkingen:

  1. de foto brengt me meteen in de sfeer. ik ga het filmpje zeker bekijken ( ik ken Arnhem ook wel wat)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik heb het filmpje een tijdje bekeken.Wat een andere tijd was het toen nietwaar.Die tijd had ook zijn eigen lastig heden denk ik dan ....leuk dat je je familie hier in herkende.Leuk zeg dat je die vertelde verhalen op schrift gaat zetten Elly!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. als een sprookjesboek, de film. leek buitenland. zo rijk ook alles en die schitterende bomenrijen ( lanen). mooie kleding toen, ingetogen en kinderen verlegen ( toen ze kushandjes "moesten" geven aan t eind van de film. een wondere wereld.
    dat het je inspireren mag!((maar waar waren de minder goed gesitueerden intussen? vroeg jij je vast ook afbij t zien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat bijzonder Elly! Mijn vader en moeder zijn van 1909 en 1910! Dus ongeveer dezelfde tijd. Leuk verhalen van je moeder. Mijn moeder vertelde verhalen over haar grootmoeder en ik ben nog altijd nieuwsgierig naar die vrouw!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat geweldig, om te zien hoe kinderen toen buiten speelden. Het voelt als heel erg SAMEN. Wat een medium is film toch! De schellen vallen van je ogen als je ziet hoeveel er veranderd is, en ook wat er verloren is. Afgezien van het idee dat deze mensen nu al lang dood zijn.
    Wat ik ook fascinerend vond is het standpunt van de camera, vooral als die vanaf hoogte over de mensen (op de markt) neer filmt, vrij in het begin. Het is kennelijk vanaf de rijdende elektrische tram gefilmd. En in welk tempo / gemoed / energie de mensen op straat liepen. ("het is zondag, we kuieren vandaag" of juist met ferme pas erop af, zoals de dame in wit op 21.19) Zo zul je het nooit meer meemaken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En wat ik ook zo toepasselijk en prettig vond, dat er geen geluid bij is.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...