Lentekriebels

Ja, zoiets moet het worden. Met veel kleurtjes en dingetjes voor een lentegevoel.
Het maagdelijke wit is verdwenen, want het begin is altijd door het kleurrijke kleurloze heenbijten.
Nu durf ik wel verder te experimenteren.
Schilderen om het schilderen.

Klaprozen

Binnenkort komen enkele schilderijen in Nijmegen te hangen bij
Jewel Heart.
Boeddhistisch Studie en Meditatie Centrum
Hatertseeveldweg 284, 6532 XX Nijmegen

Niets meer aan doen.

Ik heb de laatste hand gelegd aan het schilderij hieronder.
Ik wilde mijn oude Weblog voor schilderijen gebruiken, maar daar krijg ik zoveel vervelende spam reacties binnen dat ik heb besloten er vanaf te zien. Ik blijf gewoon mijn Magazijn gebruiken voor van alles en nog wat.
Nu het schilderij klaar is, valt ook het hele verhaal en de symbolische waarde ervan op zijn plek. Al schilderend ontstaat het verhaal en krijg ik heel langzamerhand zicht op wat er gebeurd. Even was ik vastgelopen. Iedere keer weer afstand nemen en kijken. Tot het idee zich rijpt en uitgevoerd kan worden. Voor mij spreekt het schilderij voor zichzelf. De inhoudelijkheid kan diep in me(ons)zelf teruggevonden worden.

Parijs, stad van het leven. Stad waar alles zich afspeelt. De liefde in verschillende vormen, maar ook de ellende en de armoe van de clochard. Die metaforen zijn in ieder mensenleven terug te vinden.

Afrodite  de Godin van de liefde.   De Notre Dame, de vrouw die zich ontfermt, het huis voor god met laddertjes naar de hemel  ver verwijderd van de aardse ellende. Een tent als je als zwerver het geluk hebt er een te bemachtigen om erin te wonen onder bomen, die in dit geval, bloeden.
Samengevat in een groot geheel dat Leven heet.

pfffff

Ik heb nog zoveel te doen
Zoveel te doen.

Mijn wekelijkse vaste dingen.
Filosofiegroepje voorbereiden
Jewel Heart Magazine lay-outen
De verhuizing van schoonouders helpen voorbereiden
Schilderijen expositie in Nijmegen voorbereiden
Dit schilderij proberen af te maken voor die tijd
en of dat allemaal lukt met zoveel andere zaken aan mijn hoofd ???

Ach, gewoon alles op zijn tijd.
Je kunt niet meer dan één ding tegelijk doen, toch.
Dus maak ik eerst nog maar even dit logje.

Gelek Rimpoche

UPDATE

klik onderaan op het affiche en je kunt een filmpje bekijken

met een uitleg van Gelek Rimpoche.

Toch verrast het me steeds weer.
Een tijd geleden zag ik een foto die ik van Gelek Rimpoche maakte,  voorbijkomen in  een uitzending op televisie vanuit Amerika over vrij Tibet
Nu kreeg ik een folder uit Amerika waarop een foto van hem prijkte die ik maakte.
Strelend voor mijn Ego hahaha.

Zelfkennis

Als we onszelf zouden kennen zouden we geen lessen of leraren nodig hebben.

Ik sta soms versteld van mijzelf. Dan reageer ik ergens op en dan ken ik mijzelf niet. Hoe is het mogelijk dat die situatie zoveel gevoelens oproept.
Iedere omstandigheid brengt nieuwe dingen over mijzelf aan de weet .
Hoeveel andere, ongekende omstandigheden zouden eigenschappen van mij aan het licht brengen waar ik nu nog geen weet van heb? Waarvan ik zal denken: zit dat allemaal in mij? Al die mogelijkheden, al die gevoelens en reactiepatronen van warmte, boosheid, onbegrip en begrip, affiniteit, irritatie, gevoelens van heimwee, gevoelens van thuiszijn,? Hoe aandachtiger ik word, ik kom steeds meer tot de conclusie: zowel positief als negatief, er is een wereld van mogelijkheden in mijzelf aanwezig een wereld waar ik me nauwelijks bewust van ben en waar ik regelmatig overheen wals en verder ga zonder erbij stil te staan. Soms vraagt iemand mij
Hoe gaat het ermee?
En dan antwoord ik zonder erbij na te denken: Goed hoor.
Ja ja. klopt dat altijd?
Langzamerhand krijg ik het door.
Ik ben niet die ik denk dat ik ben.

Die bewustwording kan beangstigend zijn, maar het kan ook meer ruimte geven zowel voor mijzelf als voor mijn kijk op de medemens.

Er wordt hard gewerkt aan de buitenkant

:-)

Niet waar.

Spiritueel geavanceerde mensen kunnen alleen maar proberen anderen ervan bewust te maken dat er veel meer is. Zij kunnen niet zeggen wat er te zien is, daar alle ideeën die wij over andere werelden, enzovoort krijgen, uit boeken en van mensen, ons niet kunnen laten zien wat waar is.


Radha Burnier

Thuiskomen

Als wolken aan de hemel drijven

gedachten over het landschap

Gedachten fascineren

maken blij of ongelukkig

Meditatieve aandacht

 laat  zien

ervaren

en weten

er is een keus

meedrijven met de wolken 

of terugkomen bij mezelf

Thuiskomen.

Reiger en pad

Tijdens een wandelingetje door het park aan de overkant, met mijn kleinkinderen, ontmoetten we een foeragerende reiger. Terwijl Mika zich in het speeltuintje vermaakt zitten Niels en ik met een fototoestel op wacht en kijken wat er gebeurde.

Gespannen tuurt hij in het water

Razendsnel springt hij er helemaal in

om er weer even snel uit te kruipen.

Hij heeft een pad gevangen die zichzelf opblaast.

dat kan de reiger het idee te geven dat zijn prooi te groot is om door te slikken en hem redden van een wisse dood.

.

verschillende keren doopt de reiger zijn vangst in het water 

Om hem na iedere onderdompeling weer door elkaar te schudden

Gefascineerd kijk ik naar het overlevingsdrama van de reiger

en de dood van de pad die geen kwaliiteit van leven meer heeft

evenals deze foto ;-)

Onderzoeken

Een eindeloze bezigheid die licht op verschijnselen kan werpen, maar ook altijd weer nieuwe vragen oproept. Die weg gaan en toetsen aan mijn eigen ervaringen vind ik mateloos boeiend.
Het volgende citaat vond ik terug op mijn oude weblog. Ik verplaatste het hiernaartoe.

Onderzoek jezelf. Trek alles in twijfel. Beschouw niets als vanzelfsprekend. Geloof niets omdat het wijs en vroom klinkt en uit de mond van heiligen komt. Bekijk het met eigen ogen. Dat betekent niet dat je cynisch, onachtzaam of respectloos moet zijn. Het betekent de proef op de som nemen. Meet alle uitspraken af tegen jouw ervaring, de uitkomst ervan wijst je de weg naar de waarheid. Meditatie en zelfbeschouwing vloeien voort uit een innerlijk verlangen om de werkelijkheid onder ogen te zien en bevrijdend inzicht te verwerven in het hoe van het bestaan. De hele praktijk draait om dit verlangen om de waarheid onder ogen te zien. Zonder dit verlangen blijft de praktijk oppervlakkig.

Bhante Henepola Gunaratana, Mindfulness in Plain English

Evacuatie 1944

Om de beurt stappen ze bij verschillende boerderijen uit. Daar staan ze dan. Met de kinderwagen en de weinige spullen die ze hebben wandelen ze over de oprit langs de greppel en de hoge peppels in de richting van de boerderij. Er is geen mens te bekennen. Vertwijfeld kijken ze om zich heen. Aan de linkerkant voor ze de boerderij bereiken, is een varkensstal. De deuren van de grote deel rechts van de varkensschuur zijn in hun looprichting. Daarachter gaat de boerderij schuil. Wat zullen ze doen, doorlopen om de deel heen waar misschien het woonhuis is of op de deel gaan kijken, misschien is daar iemand? Ze durven toch niet zo goed door te lopen en besluiten  de grote onderdeur van de deel open te maken. Ze kijken in een grote donkere ruimte. De koeien lopen ergens verderop in de wei. Alleen het paard staat in een apart hok om de hoek van de  ingang. Hij hinnikt even als ze binnenkomen. Ze wachten niet wetend wat te doen en overleggen om toch maar om de boerderij heen te lopen naar de andere kant.

Maar dan gaat er achterop de deel een deur open en komt de boer te voorschijn.

Lees verder

Evacuatie 1944

Om de beurt stappen ze bij verschillende boerderijen uit. Daar staan ze dan. Met de kinderwagen en de weinige spullen die ze hebben wandelen ze over de oprit langs de greppel en de hoge peppels in de richting van de boerderij. Er is geen mens te bekennen. Vertwijfeld kijken ze om zich heen. Aan de linkerkant voor ze de boerderij bereiken, is een varkensstal. De deuren van de grote deel rechts van de varkensschuur zijn in hun looprichting. Daarachter gaat de boerderij schuil. Wat zullen ze doen, doorlopen om de deel heen waar misschien het woonhuis is of op de deel gaan kijken misschien is daar iemand? Ze durven toch niet zo goed door te lopen en besluiten  de grote onderdeur van de deel open te maken. Ze kijken in een grote donkere ruimte. De koeien lopen ergens verderop in de wei. Alleen het paard staat in een apart hok om de hoek van de  ingang. Hij hinnikt even als ze binnenkomen. Ze wachten niet wetend wat te doen en overleggen om toch maar om de boerderij heen te lopen naar de andere kant.

Maar dan gaat er achterop de deel een deur open en komt de boer te voorschijn.

‘Wat is dat? Staan jullie hier allang? Kom gauw verder’. nodigt hij hen vriendelijk uit en klost op zijn klompen die hij aanschiet naar hen toe. Er worden handen geschud en hij gaat hen voor naar de keuken , schopt zijn klompen weer uit en loopt op zijn leren binnensloffen die hij in de klompen draagt door de betegelde keuken met het fornuis en een grote wasbak met koperen pomp naast het raam, de kleine gezellige kamer in. Er wordt door de boerin eerst ruimte gemaakt voor de kinderwagen. Er staat een grote tafel in het midden, eromheen veel houten stoelen met rieten zittingen. Onder de schoorsteen staat een potkachel en daarnaast een gemakkelijke stoel. In de hoek een kastje waarboven vlees te drogen hangt aan een balk. Aan twee kanten de ramen met ruitjes door sponningen verdeeld.

Ze worden vriendelijk en warm onthaald, er is koffie en koek. De warmte en de vriendelijkheid van deze mensen is ongekend.  Hier voel je je onmiddellijk thuis  door de warme genegenheid die als een warme deken over je heen valt. De kinderen een meisje van tien en een jongen van negen zijn nieuwsgierig naar de nieuwkomers . Opoe, een kleine tanige vrouw met een verweerd gerimpeld gezichtje, komt van het land en is een en al oog voor de baby, in de wagen. De gesprekken gaan al gauw over alle ellende die ze hebben meegemaakt. Hun vlucht uit Arnhem en de moeizame omstandigheden in Doetinchem. 
De grote kamer achter de kleine woonkamer is de pronkkamer. Daar zijn de deuren naar twee bedsteden. De boerin wijst hen de andere deur, die naar de slaapkamer, waar ze een plek met een stukje privacy krijgen toebedeeld. Zoveel luxe hadden ze niet van te voren kunnen bedenken. Ze zijn er wat verlegen mee. Maar de boerin staat erop want zelf gaan ze in de bedstee slapen.

De volgende morgen ga ik in bad. Er wordt van alles georganiseerd en klaargezet. Mijn moeder is de koning te rijk. Voor haar is het weelde dat ze mij eindelijk in bad kan doen. Mijn vader gaat met de boer het land op en bekijkt het gemengde bedrijf.  Een mooie goed onderhouden boerderij. De grote kippenren in de bongerd waar fruitbomen staan. Een ladder tegen de appelboom met goudrenetten en er staan ook hoge kersenbomen. De boer pakt een gevallen appeltje. Poetst het schoon aan zijn overal en beidt het mijn vader aan die er zijn tanden inzet.

In het kookhuus, een klein huisje tegenover de ingang van de keuken wordt een kalfje vetgemest. Uit de groentetuin aan de zijkant van de boerderij komt de groenten en daarachter zijn de graanvelden en weilanden. Langs de oprijlaan met de peppels is een veld met aardappelen.

Ze voelen zich al snel thuis en mijn moeder wil graag helpen waar mogelijk. Ze overlegt met de boerin en vertelt dat ze goed kan naaien. Er wordt van alles uit de kast gehaald om kleding van te maken. De boerin spint en breidt mijn moeder versteld en naait, er is eten in overvloed, zelfs zoveel dat mijn vader de dik belegde boterhammen niet op kan die hij meekrijgt als hij na verloop van tijd wordt opgeroepen om voor de Duitsers te werken . Iedere ochtend zorgt Opoe,  klein en tenger maar sterk als ze is door het zware werk op het land, thuis te zijn op het moment dat ik in bad ga. Ze gaat er goed voor zitten en dan mag ze ‘mien puikske’ even op schoot.  Met haar eeltige handen uitgestrekt zit ze klaar om mij in ontvangst te nemen alsof er niets mooiers op de wereld bestaat. Na een poosje vindt ze dat ik maar moet gaan slapen en geeft ze me terug aan mijn moeder, drinkt de koffie en vertrekt weer voor haar werkzaamheden.

De dochter weet het al precies, zij wil later ook naaister worden. De boerderij heeft haar nooit kunnen bekoren. 

De boer neemt mijn moeder in vertrouwen. Ze staan voor de deel met de rug naar de varkensschuur.

‘Moet je eens even goed naar me luisteren. Je weet nooit hoe de zaken zullen lopen, we hebben ook joden ondergedoken zitten en met die Duitse soldaten die ik af en toe moet inkwartieren op de hooizolder,  als het misgaat dan zou ik het fijn vinden als jij toch wat weet. Nou moet je je niet omdraaien als ik dit tegen je zeg  en mij gewoon aan blijven kijken. In de varkensschuur achter je in de linkerhoek als je ervoor staat heb ik een kistje begraven. Als er iets fout gaat dan weet jij dat, want wat erin zit, is voor de kinderen.’

Gelukkig is alles goed gegaan. Ruim acht maanden later, vlak na de bevrijding, zit hij op zijn gema, zoals hij daar altijd zit, met de stoel achterover geleund tegen het raam op slechts twee achterpoten poten, de vieze, vuile en nat geworden rijkdaalders glunderend op te poetsen.  

Wanneer mijn ouders kort daarna terugkeren naar Arnhem is het hele huis geplunderd, Zelfs de lampen zijn van het plafond gehaald. Er is niets meer.
Maar de band die in die maanden werd gesmeed is nooit verloren gegaan.

 Als kind logeerde ik er regelmatig.

Vrolijk Pasen

Saaie boel

Communicatie.
Ik vind dat toch zo moeilijk. Goed schrijven zodat het niet voor verkeerde interpretatie vatbaar is.

Bijvoorbeeld als ik schrijf dat ik verschillen belangrijk vind en het ook interessant vind om ze als zodanig te herkennen, te benoemen en te onderzoeken, wil dat nog niet zeggen dat ik niet blij ben met alle overeenkomsten die we als mens hebben. Die zijn er natuurlijk ook. Maar door de verschillen is er een grotere keuzemogelijkheid.

Ik beweer dat je niet alles op één hoop kunt gooien, voor wat betreft spiritualiteit en dat niet alles wat hetzelfde lijkt, ook hetzelfde is en dat ook de uitkomsten niet hetzelfde zullen zijn. De wegen in spiritualiteit zijn niet allemaal hetzelfde en het lijkt mij vrij logisch dat het dan ook niet allemaal tot hetzelfde resultaat leidt. Het universum is zo oneindig en divers en wij zien maar zo'n klein stukje.  Waarom zou op een gegeven moment in de eeuwigheid alles hetzelfde worden? Waarom zou dat ook nodig zijn?
Eén ding lijkt me zeker, alle mensen willen gelukkig zijn en gaan hun weg op eigen manier om dat geluk te bereiken. Maar iedereen heeft een andere definitie van geluk en zal dus ook een andere invulling aan het leven geven. Die stelling lijkt me toch algemeen aanvaardbaar.

Met spiritualiteit is het niet anders. De een wil naar de hemel, de ander wil naar het Walhalla, de eeuwige jachtvelden of misschien wil er wel iemand volmaakt worden en er schijnt ook nog een hemel te zijn voor martelaren. Je kunt gewoon meer inzicht willen krijgen, licht op je pad of terugkomen als een bodhisattva
 (bo - dhi` satt - va, sabskriet woord, wordende boeddha, heilige die zijn verlossing uitstelt om anderen te helpen)
je kunt ook nog een Boeddha worden, wie weet. Zo zijn er vele spirituele mogelijkheden, slechts één ding staat vast. We leven allemaal op een andere manier en hopen daarmee de resultaten te bereiken die we als heilzaam zien.

Ik vind het net zoiets als boodschappen doen. We willen iets halen wat we denken nodig te hebben en gebruiken daarvoor het meest geschikte vervoermiddel. De fiets, de auto, een boodschappen karretje en we halen dat wat we hebben willen. Maar je kunt niet zeggen dat de vervoermiddelen allemaal hetzelfde zijn evenmin als de boodschappen die we in huis willen halen. En toch mag iedereen zijn eigen hulpmiddelen gebruiken en zijn eigen boodschappen in huis halen met verschillende resultaten. En als je wilt weten hoe je het best kunt bereiken wat je wilt en baat hebt bij de boodschappen voor je gezondheid en het milieu, misschien wil je dan wel meer weten van de producten of vervoer middelen die je gebruikt en welke gevolgen het gebruik heeft voor je lijf en je omgeving.

Nou, zo zie ik ook de werking van spiritualiteit. Je kunt verschillende wegen bewandelen met verschillende
resultaten, het liefst die bij jou passen. Maar je kunt niet zeggen dat alles hetzelfde is. De wegen zijn verschillend, de vervoermiddeln zijn niet hetzelfde en de resultaten zullen ook anders zijn.
De geest heeft evengoed zijn boodschappen en vervoermiddel nodig. Welke middelen je hoe en waarom gebruikt dat bepaal je zelf en zoek dan het beste dat bij je past als je er iets mee wilt. En wil je er niets mee? Nou ja, we leven toch in een vrij land.
Maar nogmaals
Niets is hetzelfde zo werkt de stof zo werkt de geest. Er is, voor zover mijn logica werkt niets hetzelfde ook de uitkomsten niet. (Totdat iemand een ander plaatje logisch maakt) Het zou een saaie boel worden.

Maar een vraagteken zet ik als we denken dat we het zelf allemaal zo goed in ons eigen gevoel kennen en weten. Misschien jij wel, maar er zijn met grote overtuiging heel wat misstappen begaan in de geschiedenis  door mensen die met grote overtuiging veel leed aanrichtten.
FF checken aan wat wijzen erover zeggen en of je handelen en geest wel vriendelijk en liefdevol is, is nooit weg. En gelukkig doen wij dat natuurlijk wel. {;-) Dat zijn dan weer die mooie overeenkomsten die we in elkaar kunnen herkennen.

Ze lijken allemaal op elkaar en er is er niet één hetzelfde.

Lang leve de eindeloze verschillen.

Ruimte

Wolken drijven

in blauwe lucht

Laten we dansen

en vrij zijn

komen en gaan

komen en gaan

komen en gaan

Laten we vrij zijn

de wolken omarmen

Conditietraining

Alle mensen, ik heb het gevoel alsof ik de hele week hard gewerkt heb en het enige dat ik heb gedaan is een paar boodschapjes met de auto. Maar ja ik heb dan ook bijna de hele week op pap geleefd. Kan ik toch wel merken dat ik een jaartje ouder wordt. Je spijkert niet meer zo snel bij nadat je ziek was. Vroeger hoorde ik dat anderen zeggen, nu ervaar ik het aan de lijve.

Ach ik mag niet mopperen en ben er toch weer doorheen gerold zonder in het ziekenhuis terecht te komen. Tien jaar geleden stuurde de arts me daarheen op het moment dat het bijna over was. Maar goed. Nu weet ik het. Divertikels en PDS dat betekent dat ik in die tien jaar heb geleerd zuur te vermijden en stress, vermijden... ? ja, bijna maar vaak neem ik toch weer teveel hooi op mijn vork en nu is het me dan hopelijk duidelijk geworden dat ik keuzes moet maken.

Kom dacht ik het is misschien een goede zaak de auto vaker te laten staan en regelmatig met een oudewijven karretje boodschappen te gaan doen. Laat ik eens kijken naar zo"n ding. En dan niet zoeen als ik jaren geleden had, die binnen de kortste keren was afgescheurd maar een echte.
Hahahaha nou ik heb een echte gevonden. Je kon hem ook aan de achterkant uitklappen en bij vermoeidheid als zitplaats gebruiken. Ik zie mezelf al zitten aan de kant van de weg, auto's tellen. En als ik mijn duim opsteek wordt ik gratis thuisgebracht. Nee, ik heb hem toch niet gekocht. Ik zal eerst eens kijken wat ik nog aan ongeregeld in de kelder heb en uitproberen of ik echt vaker ga lopen met de boodschappen. Zo niet...
Nou ja de auto staat voor de deur. Ik ben gewoon niet zo'n sportieve held. Misschien zelfs liever lui dan moe. Maar nu wil ik toch echt weer even zien wat meer conditie op te bouwen.

 foto internet

Neeeee dat ben ik niet. :-)