donderdag 9 februari 2012

Voor vandaag

En altijd.
Hij die iets krijgt zou dat nooit mogen vergeten.
Hij die iets geeft zou het zich nooit mogen herinneren.

Pierre Charron.

Wat fijn is het toch dat er mensen zijn die zulke uitspraken doen. Dingen zeggen waarbij je eens even in je geheugen moet peuteren hoe dat nu bij jezelf zit. Heb ik wel eens iets gekregen waarvoor ik allang niet meer dankbaar ben.  Nou dat is bij mij best wel het geval. Een tante bijvoorbeeld die altijd voor me klaarstond en waarvan ik weet dat ze veel van me hield. Heb ik op het eind van haar leven, toen het niet meer zo gezellig was in het verpleeghuis waar ze noodgedwongen moest verblijven, wel genoeg aandacht aan haar besteed?
En omgekeerd. De uitdrukking 'stank voor dank' heeft me ook weleens in mijn hoofd gezeten, misschien heb ik het niet uitgesproken, maar wel gedacht. Tja. 


Eens kijken wat er allemaal naar boven komt.
Er valt vast nog wel wat te verbeteren aan
solidariteit
medemenselijkheid
vriendelijkheid
de dingen niet zo zwaar maken
loslaten
en dat alles met
een beetje humor.

Maar het is wel moeilijk de grond in te komen.
die is keihard als het heeft gevroren
:-)





24 opmerkingen:

  1. vannacht toen ik wakker lag moest ik "zomaar" denken aan buren van vroeger. vroeger , de tijd toen alles heel anders ging, ik woonde in een kraakpand en had daar een baby gekregen. niet een positie waarin je veel respect kreeg van de "gewone" mensen. een bel had ik ook al niet maar er kwamen 2 vrouwen binnen, moeder en dochter waarschijnlijk ( ik had ze nooit eerder gesproken)ze kwamen feliciteren en hun gebruikte babykleertjes brengen.
    laatst stond ik daar op straat ( allemaal nieuwbouw nu) en hun huis bestaat nog! maar het verbaasd me nu dat ik nooit, ook laatst niet, daar eens ben gaan aanbellen om te bedanken. ik heb gewoon nooit meer aan ze teruggedacht.

    en dit is dan maar een klein voorbeeld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt reflexxus voor het delen. Een ontroerende waarheid. Misschien is het (nog) niet te laat.
      Mijn tante is overleden.

      Verwijderen
  2. Het falen in dankbaarheid is toch niet gebonden aan één persoon? Het gaat toch om het verwerven van inzicht en het daarnaar handelen? Ik denk dat als je vanaf nu je dankbaarheid weet te tonen aan nog levende mensen, je hebt aangetoond dat je in dat opzicht gegroeid bent. Dan kun je dat stukje verleden volgens mij met een geruster hart bekijken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien gaat het er om te beseffen dat je eigenlijk voor alles dankbaar zou kunnen zijn. En gaat het er niet om iets aan te tonen. Zo heeft ieder zijn eigen levenshouding ;-)

      Verwijderen
    2. Voor de goede orde: ik bedoelde mijn stukje positief.

      Elly, begrijp ik nu goed dat wij niet op de aarde gekomen zijn om inzicht te verwerven en om te proberen goed/juist te handelen? Is ons enige doel om dankbaar te zijn? Ik probeer dit te begrijpen maar misschien lees ik het verkeerd.

      Verwijderen
    3. Nee dan is het niet duidelijk wat ik schreef. Het is ook maar zo kort hè.
      Ik bedoel te zeggen. Dat ook dit tweede doel dat je stelt, inzicht krijgen en goed handelen, misschien wel te beperkt is. Als je daarmee alomvattende wijsheid bedoelt, zeg ik ook ja, maar dan determineer je dat waarschijnlijk anders dan ik het determineer.

      En zo blijft er een spraakverwarring alleen al omdat we de totaliteit niet zien van al wat er is in onderlinge afhankelijkheid. Wij zien alles als objecten en op zichzelf bestaand, maar dat is niet zo. Die onderlinge afhankelijkheid, daar draait alles om. Er is niets dat op zichzelf bestaat en dat heeft een enorme consequentie, die bijna niet te bevatten is. Daarop kun je alleen al jaren filosoferen en mediteren.

      (Daar heb je een kalme geest voor nodig, wat dat is? Heel wat meer dan we denken dat het is. Ik schreef er al wel eerder over)

      Die consequentie van het inzicht in die alomvattende onderlinge afhankelijkheid is fenomenaal en daardoor zou je kunnen zien dat we voor alles, niets uitgezonderd, dankbaar kunnen zijn en dan volgt de rest vanzelf, het inzicht en handelen waar jij het over hebt. Dat zou namelijk ook een enorm stuk inzicht in ego geven en het behoorlijk verminderen en misschien wel op den duur opheffen. We zouden vriendelijker, geduldiger vrijgeviger etc. worden, omdat we daardoor kunnen herkennen dat ego en alle andere óbjecten' anders zijn dan we denken dat het is. Het kan je eigen zicht op de wereld behoorlijk losschudden.

      En Plaat, we kennen elkaar hè het is heerlijk om me met jou uiteen te zetten. Ook al begrijpen we elkaar niet altijd. Ook dat heeft zijn charme :-)

      En ik denk dan ook nog eens dat we niet op aarde zijn gekomen OM....
      maar
      We ZIJN op aarde.

      en omdat we er zijn kunnen we (van dat grote voorrecht m.i.) gebruik maken door....
      vul zelf maar in op wat voor manier dan ook.

      dag dag.

      Verwijderen
    4. Nog even voor de alle duidelijkheid, onderlinge afhankelijkheid heeft alles te maken met inzicht en wijsheid. Die overgang na de eerste allinea in de tekst boven is misschien niet duidelijk.

      Verwijderen
  3. Die waan van alledag, daarin vergeten we vaak even stil te zijn en een pas op de plaats te maken. Ik heb veel om dankbaar voor te zijn, zou in mijn handen moeten knijpen, maar kan het niet. Heb heel veel moeite los te laten op dit moment, en verder zie ik even niet.... Als iets, een gemis, je zo raakt, zoveel verdriet doet is het behoorlijk moeilijk om je daar over heen te zetten. Voelt een beetje als jezelf verloochenen en verder gaan. Die dankbaarheid, dat voel ik nog even niet. Ondankbaar hè? Ik weet het, zucht....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geef jezelf maar een beetje tijd Mariam en wat geduld met jezelf is nooit weg . Sterkte. Ik vind het al heel geweldig dat je het 'door'hebt.

      Verwijderen
  4. 'Als iedereen geeft, hoeft niemand te nemen.' Dat was mijn slogan in mijn actieve jonge jaren. Ik deed dus alles voor niets. Maar nadat ik als BOM twee kinderen heb gekregen en opgevoed ben ik tot de conclusie gekomen, dat het weliswaar een prachtige instelling is, maar ook dat je het daar in een op kapitalisme gebaseerde samenleving niet redt.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi streven hoor, maar ik ben bang dat je jezelf dan als voetveeg zou laten gebruiken. Ik denk dat je dat misschien in geen enkel systeem zou redden. We kunnen onszelf niet zo eenvoudig 'uitschakelen'.
      Dat BOM schap had ik al een beetje ingecalculeerd :-) Knap en moedig hoor.

      Verwijderen
  5. Overigens en ter zijde. Ik weet niet of iemand dat herkent maar het voelt onprettig als je zelf door iemand voor iets bedankt wordt. een schaamte gevoel; bijna een gevoel van schuld/ schaamte. En zeker wanneer men je daarbij met iets ( bloemen of een staatslot, ik noem maar wat) komt bedanken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O Refexxus, heb jij dat ook. Moeilijk hè. Dan heb je een kleinigheidje gedaan en dan lijkt het wel of ...
      Afschuwelijk.
      Maar soms denk ik: ach wat overdreven maar misschien moet ik die ander ook het gevoel gunnen van blijdschap over de gegeven dank. Veranderen kan ik hem/haar toch niet al wijs ik het nog zo af. Dat bederft alleen de sfeer. "Maar doe dat a.j.b. NOOIT meer, probeer ik dan. Of het helpt? Je moet toch duidelijk proberen te zijn hè.

      Verwijderen
  6. zo, ik heb er over doorgedacht. als je wordt bedankt voor iets dan geeft de bedanker jou "je goede werk" terug. je staat weer quitte samen.
    dus...de ander staat "niet meer bij jou in het krijt". dit is heel grof gesteld, ik weet het.
    je kan het ook anders stellen: als je bij de 1 of het ander een soort nood ziet dan geeft je dat een naar gevoel en je wil helpen...en je wil later niet bedankt worden omdat je ging helpen om jezelf ( van dat nare gevoel dat mededogen je geeft) te helpen!!
    overigens is er nog iets vals, bij de christelijken bv: ze zijn blij met zielepieten om het "lekkere" gevoel van compassie te kunnen hebben en "goed" te kunnen doen.
    daarom wordt er onder hen zo gezeurd en geroddeld.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vraagje
      Kan het zijn dat we ons op een of andere manier schuldig voelen als we de nood bij anderen zien en dat er verschil is tussen egogericht helpen (want ik moet toch zo nodig goed zijn) en spontaan helpen?
      Zo heb ik altijd moeite om iets in een bus te gooien omdat ik dan denk dat ik iets 'afkoop' van mijn 'schuld'. Maar toch doe ik het wel, want ook dat is noodzakelijk. Het gaat er mij meer om dat ik zelf WEET HOE mijn bewuszijn gericht is als ik geef of er ben voor anderen.

      Trouwens als ik eerlijk ben klopt het wel dat ik gelukkig word van iets voor een ander te kunnen doen als ik het spontaan en zonder bijbedoelingen kan doen. Maar dan komt ook niet meer een roddelbehoefte naar boven vermoed ik.

      Een groter probleem vind ik het denken dat ik zou kunnen HELPEN en het dan ook ongevraagd DOEN. Daar probeer ik voor mezelf erg op te letten. Wat ik doe zie ik ook niet als helpen, maar meer als doen wat ik op een bepaald moment vind dat ik doen moet. En als ik dat dan doe dan ben ik gelukkig. :-)

      Je gooit wel alle christenen op een hoop hè hihihi. Ik ken hele lieve en integere omdat ze de essentie snappen. Maar er is veel 'vervuiling' maar dat vind je overal.

      Verwijderen
  7. sorry, moest zijn: helpen om jezelf van dat nare gevoel dat mededogen je geeft af te helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ik bedoel natuurlijk ook spontaan iets doen//er zijn. en noem het ook niet helpen.
    juist die lieve christenen verfoei ik.( luister maar naar hoe zoon echtpaar samen meewarig roddelt over mede- kerkgangers praat bij waar het even tegenzit.
    nou ik zwijg maar weer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gooi jij het er maar uit, er is niets mis mee dingen te benoemen. Lucht het op? hahaha.
      Ik hoor dat niet (meer) En als ik soms iets hoor voel ik irritatie kriebelen, maar dat heb ik ook wel bij meer dingen.

      Verwijderen
  9. Alles gelezen en ik denk nu... Hoe zit het met oprecht ontvangen schaamteloos hulp aanvaarden....kunnen jullie dat? (glimlach)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zal voor ieder persoonlijk anders zijn. Maar ik kan dat heel goed. Laat makkelijk dingen aan anderen over en kan me heerlijk verwend voelen. Maar als ik een te groot cadeau terugkrijg voor een kleinigheidje dat ik heb gedaan vind ik dat heel moeilijk Novelle. Dat is me een paar keer met dezelfde persoon gebeurd en nu, terwijl ik ervover nadenk heb ik dat zelf weleens gedaan omdat de dienstverlening zo ontzettend belangrijk voor me was. Misschien was dat ook zo voor de persoon die mij zo rijkelijk beloonde en had ik daar geen begrip voor. Het is altijd goed dingen nog eens te overwegen. Bedankt voor je vraag.
      Kan jij je eigen vraag positief beantwoorden? :-)

      Verwijderen
  10. goede vraag. wat mij betreft alleen als het echt onmogelijk anders kan.

    er is trouwens een wetmatigheid dat als je eens heel erg veel hulp hebt ontvangen van iemand, je die iemand achteraf gaat ontlopen ( gaat "haten") omdat steeds als je je in de buurt komt van die grandioze hulpverlener word je weer, bij reflex, een beetje ziek/ zwak/ misselijk als voorheen. Je hebt de neiging je radikaal los te maken van degene die jou in je diepste nood heeft bijgestaan...om zelf weer beter op te kunnen krabbelen en verder je weg zelfbewuster te kunnen gaan.

    in het gewone leven aanvaard ik wel een kleine vriendendienst maar alleen als ik wederkerig een zelfde, of andere, dienst kan ( en mag!) terugdoen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb weleens heel erg veel hulp gehad Reflexxus, ben met de dood bedreigd en diep in de ellende geweest met mijn kinderen, maar herken de wetmatighedi waar jij over spreekt gelukkig niet. Ook het ziek zwak en misselijk worden heb ik kennelijk achter me gelaten en toch denk ik dat ik wel ben uitgegroeid tot een redelijk evenwichtige en zelfbewust mens :-)
      Misschien hebben we toch niet allemaal dezelfde patronen of ben ik er op een andere manier doorheen gekomen.

      Verwijderen
  11. Kijk het is een kwestie van aanvoelen en als het niet goed aanvoelt dan ben ik soms zeer bot en wijs de aangeboden hulp af.Er spelen zoveel zaken mee in dit gebeuren Elly.Ik durf het bijna niet benoemen maar je hebt mensen die over mijn rug.....zich belangrijk wilden maken snap je dat? Het is een vreselijk spel wat er soms gebeurt in gebeuren van geven en nemen.Maar heel gelukkig heel vaak zeg ik schaamteloos DANK JE WEL!!!zonder te blozen.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. wat ik zei is een gegeven uit de psychologie. en natuurlijk niet bij een ieder//iedere omstandigheid eender.
    een algemene teneur en de praktijk van het leven van elk van ons passen niet 1 op 1 uiteraard.

    BeantwoordenVerwijderen

Blogarchief

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...