Krishnamurti is daar heel duidelijk over. Hij heeft het niet over zitten op een kussentje maar gaat uit van totale aandacht.
In zijn boek: Het licht in jezelf zegt hij:
Meditatie is de totaliteit van het leven volkomen bevatten; en vandaaruit komt het juiste handelen. Meditatie is absolute stilte van de geest. Geen relatieve stilte of stilte die het denken heeft geprojecteerd en gestructureerd, maar de stilte van orde, en dat is vrijheid. Alleen in die totale, volkomen, onvervalste stilte is dat wat waarheid is, wat eeuwig is.
Dat is meditatie.
Als hij weet wat het betekent zo in het leven te staan, kan ieder mens het leren om zo in het leven te staan. Vrijheid is wat we allemaal verlangen. Maar vanzelf zal het niet gaan. Leven in aandacht is dus een eerste vereiste. Hoe realiseer ik dat?
Wat ik wel weet is dat zonder de oefeningen op mijn kussentje mijn gedachten alle kanten opvlogen. Onbeheersbaar en niet geconcentreerd afdwaalden. Ze gingen als het ware hun eigen gang zonder dat ik er invloed op uit kon oefenen. Na veel oefenen in aandachtig opmerken op mijn kussentje herken ik af en toe een moment van stilte en vrijheid. Mijn gedachten vliegen niet meer alle kanten op en er komt ruimte die vrijheid in zich draagt. Na veel oefenen komt er ook in het dagelijks leven meer aandachtige opmerkzaamheid van mijn functioneren. Die rust van mezelf leren (her)kennen in alle dingen die in mijn geest opkomen en tot rust brengen, weer weg laten vloeien, brengt niet alleen meer vrijheid met zich mee, maar ook meer begrip.
De onderste sport van de ladder, want daarna begint het leven pas.
Tja, meditatie is soms een beladen begrip nog.
BeantwoordenVerwijderenDoor oefening ben ik uiteindelijk ook tot een zuivere en stille ( alles omvattende )vorm van mediteren. Het is zelfs zo dat ik tegenwoordig een soort basis gevoel daaruit constant met me meedraag..
Groetjes en fijne jaarwisseling!
Ja zo werkt het hè Walter.
BeantwoordenVerwijderenFijn is dat.
Ik vind het wel een bevrijdende gedachte. Meditatie kan ook al wandelend langs de rivier terwijl je je volkomen bewust bent van je omgeving. Ik las van hem hetzelfde, net voor mijn vakantie.
BeantwoordenVerwijderenMaar het allermooiste blijft toch: K. zet je aan de bak. Niet zeuren, maar aan de gang gaan met jezelf. En vooral niets projecteren op anderen, beelden en andere dingen buiten hetzelf. Een waarheid die we niet als een koe kunnen wegzetten.
Volledig herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenEen simpele alledaagse oefening -nou ja: simpel...- die ik jarenlang m'n leerlingen meegaf is de volgende:
Je staat geblinddoekt aan de afwas met je handen in het sop (zonder afwasborstel). Je voelt met je vingers de eventuele etensresten op het bord zitten en wast ze ervan af. (volledige aandacht!) Zo werk je het hele servies en bestek af.
Je MOET wel aandachtig zijn en KUNT niet denken aan gisteren of straks want je tastgevoel en concentratie zijn volledig ingeschakeld en bovendien, laat je je afleiden, zou je je weleens lelijk kunnen snijden aan het mes.
In feite gaat het om de eenheidsbeleving van denken (de afwas), voelen (de afwas), doen (de afwas).
***
Mooi beeld!
BeantwoordenVerwijderenEs, ik vind het een perfect voorbeeld. En vanuit dat voorbeeld denk ik wel eens hoe ik, ook weer bij voorbeeld, op een rommelmarkt loop. Ik scan snel een kraampje en kijk alleen naar wat ik zoek (boeken bijvoorbeeld). De aandachtigheid naar andere dingen, mensen etc. is daarbij vaak ver te zoeken. Dat aandachtig zijn is een punt waar ik nog hard aan moet werken, besef ik ineens.
BeantwoordenVerwijderenPlato het gaat niet om alles maar in je op te nemen, maar om zo in aandacht te zijn dat de handeling, je zintuigen en al wat er is samenvloeien als één geheel met wat je doet.
BeantwoordenVerwijderenEs!!! Dat bedoelde je toch?
Het gaat er niet om WAT je doet maar HOE je 't doet.
BeantwoordenVerwijderenBijvoorbeeld: loop je op die markt op de 'automatische piloot' gefocust op dat ene: boeken, is dat heel anders dan dat je je bewust bent van dat ene (én het andere: omgeving) en vanuit je basis (gevoel van eenheid) dat ene benadert.
Een ander alledaags voorbeeld: geef jezelf maar eens de opdracht dat je de volgende ochtend bewust bent van je eerst hap (brood).
Ook deze klinkt simpel maar de valkuil ligt voor de hand: als je al bij je derde, vierde of vijfde hap bent, gaat doorgaans pas je herinnering werken. (als je er al aan denkt.)
Niet getreurd echter: morgen is er weer een nieuwe dag en krijg je een herkansing;-]
***
Bedankt voor de extra toelichting Es.
BeantwoordenVerwijderen