Een nieuwe dag

Fer is vanmorgen weer vroeg de deur uitgegaan. Wat zou het heerlijk zijn als dat niet meer nodig was. Regen en guur weer. Hij vindt het niet zo erg tussen kerst en Nieuwjaar te moeten werken. Als ik hem gedag zwaai is hij in het donker bijna niet te zien voor mij. De contrasten zijn te laag. Alleen het lichte gezicht kan ik met moeite onderscheiden.

Gelukkig is de Macula Degeneratie nog niet zo slecht en kan ik hopelijk net als mijn moeder tot op hoge leeftijd goed blijven zien. Bij haar sloeg de degeneratie pas echt toe boven haar negentigste. Het is maar de vraag of ik dat haal.  Ik kan alles nog goed zien, maar bij deze donkere extreme omstandigheden is het wel duidelijker. Ik kijk overdag om de vage vlekken heen die het oog belemmeren. 's Avonds als mijn ogen vermoeid zijn is het moeilijker met lezen, dat lukt niet meer en is te vermoeiend. Maar dan hebben we altijd ook de computer nog en die is contrastrijk en meer helder.

Er ligt weer een nieuwe dag op me te wachten. Hopelijk kom ik klaar op de details na, met het Magazine, want vanmiddag ga ik naar een zieke vriendin die wat hulp nodig heeft.
Het moet vreselijk zijn als je je armen niet meer kunt gebruiken en nog wacht op onderzoeken en een diagnose. Er kan geen huishoudelijke hulp worden aangevraagd omdat er geen diagnose is. Alleen heel noodzakelijke verzorging bij aan en uitkleden wordt er dan gegeven en intussen moet je maar zien hoe je de dag doorkomt. Niets kun je, geen eten koken zelfs het eten op zich is moeilijk. Voorlopig is er voor haar nog geen goede oplossing.