Ik herinner me dat ik de deur uitliep om mijn moeder te bezoeken en vlak naast me op de weg een reiger tussen het struikgewas onder de lommerijke bomen stond te fourageren. Ik bleef gefascineerd stilstaan om te kijken. Hij was bijna onzichtbaar tussen de struiken en bleef heel rustig in het tegenlicht staan. Wandelend door het park ritselden muisjes en ander klein grut tussen de bladeren en onder struiken en bomen.
Aan de eettafel die voor het raam staat naar buiten kijkend, hipte de eekhoorns door de bomen en dwarrelden regelmatig van de ene kant van de weg naar de andere om daar weer tussen de struiken en in bomen te verdwijnen. Ik zag ooit een voorbijganger 's morgens heel vroeg verwonderd staan kijken naar een eekhoorn die voor hem uit over de weg hipte.
De mooiste ervaring was een van de eerste dagen toen we hier pas woonden. Er streek een enorme buizerd vlak voor ons raam neer op een dode boomtak.
Nu is het schoon in het park en al het lage struikgewas is verdwenen. Voor onze appartementen flat heeft het struikgewas plaats gemaakt voor een grasveldjes. Sporadisch zie ik nog een eekhoorn en een reiger is er al helemaal niet meer te vinden. Daarvoor moet ik echt het park in en af en toe staat er een ver weg aan de overkant op het eiland in de vijver.
Nee, ik hoop dat de buren het zo naar hun zin hebben. Maar ik mis de bosachtige entourage van het park en het ergste vind ik die afschuwelijke herrie van de grasmaaimachine die om de haverklap het gazon in de groeimaanden moet bijhouden. De herrie dringt door de openstaande deuren en verdwenen is de rust.
Jammer, maar geef mij maar een beetje wildgroei in mijn omgeving.
Waar eerst struikgewas bloeide, zorgen nu grote stenen dat het grasveld niet als parkeerplaats wordt gebruikt. Mooi???
