Ik kreeg in een reactie zo'n mooi gedicht van Lenjef toegestuurd.
Ik geef het graag een beter plekje.
Niet aanraakbaar.
Wanneer gedachten de lippen verlaten als zinnen.
Woorden, die samengevat leven diep van binnen.
Tekeningen zijn dan niet nodig.
Zelfs kleuren worden overbodig.
Onzichtbaar, niet aanraakbaar
maar toch zo echt waar dáár.
Die onverklaarbare vorm van weten.
Door vele mensen al zo lang vergeten.
En daarom juist misschien
slechts door enkelingen wordt gevoeld, gezien.
Enkelingen die heel vaak onbegrepen leven.
Doch meer dan anderen om d’ anderen geven.
Omdat het hart met liefde is gevuld
en geen onrecht duldt.
Lenjef
Wat een prachtig kado plaats je hier.
Zo'n diep gevoeld gedicht voor de medemens.
Als we elkaar zo zouden leren aanvoelen en begrijpen
vanuit een innerlijk dat daar open voor is,
omdat ALLES diep in onszelf aanwezig is en
met elkaar gedeeld kan worden.
Niemand is beter dan de ander.
Wat zou er dan een mooie wereld mogelijk zijn.
