Levenszee

Het is moedig om in de volle onzekerheid van het leven te staan met aanvaarding van ieder moment, want wat weten we nou?

Een weg van bewustwording waarin de ruimte ontstaat voor al wat is.

Schoonheid en wantoestanden

Vroeger doet me geen pijn meer. Ik heb het kunnen ombuigen tot de rust van nu door te aanvaarden en los te laten. Het ligt op mijn geopende handpalm en ik kijk ernaar.

Met tussenpozen herken ik steeds beter de spontane aanvaarding van het kind in mij en de verwondering over wantoestanden.

Schoonheid is er ook nu evenals misstanden.

Dom blondje met hoofddoek

Hebben jullie dat domme blondje al gezien met 'hoofddoek' ?

Lets dance

En plotseling is het er weer. Dat waar ik maanden en misschien wel langer op heb gewacht. Waar ik helemaal in vast was gelopen door niets te doen of door er dingen mee te doen die mij niet eigen waren en waar ik ook niet achter stond. De aankomende kunstroute van mei had ik al afgezegd omdat er niets uit mijn handen kwam. Er stond al tijden een stuk op de ezel waar ik niet mee uit de voeten kon. Maar ik wil weer schilderen.
Schilderen.
Op de manier die mij past. Weer met mijn eigen handschrift en expressie.
Na het overlijden  van mijn moeder heb ik geprobeerd haar op het doek vast te leggen en het werd één grote frustratie, want dat wat ze voor mij betekende was onmogelijk te schilderen, ook al omdat ik dat fotografisch probeerde te doen en dat valt nou eenmaal buiten mijn bereik.

Museum bezoek, kijken hoe echt goede schilders oplossingen voor de problemen vinden waar ik tegenaan loop en gewoon doorgaan met mijn eigen manier van kleuren, schilderen en het uitbeelden van dat wat ik wil.
Het is er weer helemaal en ik ben niet van plan daar voorlopig verandering in aan te brengen.

Ook op http://ellyvandoorn.weblog.nl/ ga ik meer aandacht besteden aan mijn eigen schilderijen zowel als aan die van gerenommeerde schilders en ze bespreken.

Nog niet helemaal af, maar ik ben weer op weg...