Het is zover

De sneeuw valt als mist naar de aarde.

Ik herinner me dat ik als kind nog even in het donker met mijn slee buiten mocht blijven terwijl de wind de sneeuw voortblies liepen we met onze slee de heuvel op om daarna met een noodvaart van bovenaan de weg naar beneden te suizen. Auto's waren er niet, de straat was voor ons, spelende kinderen.

Nu, heerlijk warm bij de radiator herinner ik me hoe mijn natte kleding werd uitgedaan en ik voor de haard weer warme handen kreeg met blosjes op de wangen. 

Ik ben blij dat ik de deur niet meer uit hoef terwijl de stuif sneeuw de wereld langzamerhand die serene prachtige witte uitstraling geeft. Het genieten is er niet minder door.

Intussen zijn de vlokken groter geworden en dat dwarrelende witte verschijnsel roept weer andere gevoelens naar boven

Leise rieselt der schnee.

Wat houd ik van  het leven

Voor de sneeuw thuis

Nog even wat boodschappen in huis gehaald en nu lekker warm, thuis bij de verwarming wachten op de sneeuw die gaat komen.

Herinneringen

Het zal de tijd van het jaar wel zijn maar ik zit in een opruimwoede. Het was dan ook wel hoog nodig want vooral alle administratie en de papieren zijn een eeuwigheid blijven liggen. Veel langer dan noodzakelijk. Dat ruimt op, heerlijk.

Ik geloof dat ik het meeste nu gehad heb. Wat een opgeruimd gevoel geeft dat. Maar er moet nog veel meer de deur uit.

Ik ga gewoon door. want ik ben ook al heeeeeel oude fotootjes tegengekomen.   Wat is dat leuk. Deze bijvoorbeeld. Ik als peutertje uit het raam naar buiten kijkend. volgens mijn moeder  hield ik hele gesprekken met de kinderen die buiten speelden. Ik herinner me heel veel maar die gesprekken  niet. Wel herinner ik me alles van die huiskamer en de manier waarop ik uit het raam hing. achter mij het dressoir waarin een laatje was met mijn speelgoedjes.



En een foto uit 1989. Ik was met mijn curaçaose vriendin op bezoek bij haar moeder. Dit is de schipbrug in Willemsstad.

De kwaliteit is minimaal maar de herinneringen zijn leuk.

Ouder worden, alles verandert

Rondom mij heen zie ik dat bij het ouder worden veel gewoonte patronen  en emotionele gevoelends zich juist versterken in plaats van verminderen met alle gevolgen van dien want intussen veranderen de lijflijke omstandigheden gewoon verder soms in een slijtage slag maar blijft de geest op de oude manier daarop reageren.
Niet bewust van de mogelijkheid tot verandering komen we steeds vaster te zitten in de weerstanden die opgeroepen worden door het wegvallen van allerlei fysieke functies.

Wat is daar het antwoord op en volgens mij is het enige antwoord
bewustwording.

Door je intens bewust te worden van alle veranderingen die voortdurend een rol spelen en je daaraan te gewennen in plaats van je steeds te focussen op wat niet meer mogelijk is en waar je je dus tegen verzet komt er een andere stroming op gang van aanpassing en blij zijn met alle andere mogelijkheden die er zijn.

Dat zijn dan hoofdzakelijk de lijfelijke omstandigheden waar op gefocust is maar het is ook mogelijk je bewust te worden van de manier waarop je meegenomen wordt door de emotionele gewaarwordingen en je ook bewust te worden dat het steeds wolkjes zijn die voorbij kunnen drijven waardoor je er niet vast in hoeft te zitten.
Door je daar regelmatig bij stil te staan, dat te oefenen, wordt het leven vooral bij het ouder worden een stuk aangenamer.

En mijn

ervaring is dat je beter niet kunt denken oooo oud worden, dat duurt nog zo lang want
Jong geleerd is oud gedaan
En hoe ouder je wordt tja dan is het moeilijker te veranderen.